Παρὰ ταῦτα (τὰ ὁποῖα ἀσμένως
ἀποδέχεται ὁ Βαρθολομαῖος) οἱ "εὐσεβεῖς" ποιμένες συνεχίζουν νὰ κοιμοῦνται! Καὶ οἱ εὐσεβεῖς πιστοὶ νὰ τοὺς
ἀκολουθοῦν!
Τό
χαιρετιστήριο μήνυμα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο γιά τήν Θρονική Ἑορτή
τοῦ Ἀποστόλου
Ἀνδρέα στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο
Κων/πόλεως.
Ἡ ἐπίσημη ἕνωση πρό τῶν πυλῶν!
Μέσα σέ μεγάλη πνευματική χαρά καί μέσα σέ βαθειά
κοινωνία πίστεως καί φιλανθρωπίας συμμετέχω στήν προσευχή τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Κωνσταντινούπολης στό ἑορτασμό ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἱεροῦ ἱδρυτῆ της, τοῦ Ἀποστόλου
Ἀνδρέα, τοῦ Πρωτοκλήτου καί ἀδελφοῦ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου.
Ἡ πνευματική
μου ἐγγύτητα γιά μιά φορά ἀκόμη φέτος δηλώνεται μαζί μέ τήν παρουσία τῆς ἀντιπροσωπείας
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, στήν ὁποία ἐνεπιστεύθην
τήν ἔκφραση τῶν πιό ἐνθέρμων χαιρετισμῶν μου καί τίς καλύτερες εὐχές μου στήν Ἁγιότητά
Σας, στά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στόν κλῆρο, στούς Μοναχούς καί σέ ὅλο τό πιστό
ἐκκλησίασμα πού συγκεντρώθηκε στήν ἱεροπρεπῆ
Θεία Λειτουργία στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Μέσῳ τῆς ἀντιπροσωπείας
μεταφέρω τήν διαπίστευση τῆς ἀκλόνητης πρόθεσης τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως
καί τῆς δικῆς μου, νά συνεχίσουμε τήν δέσμευσή μας νά ἐξακολουθήσουμε νά ἐργαζόμαστε
γιά τήν ἐπανα-ἀποκατάσταση τῆς π λ ή ρ ο υ ς κοινωνίας ἀνάμεσα στούς Χριστιανούς τῆς Ἀνατολῆς
καί τῆς Δύσης.
Αὐτή ἡ χρονιά σηματοδοτεῖ τήν 40ετή ἐπέτειο τοῦ θεμελίου τῆς Μικτῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Θεολογικῶν
Διαλόγων ἀνάμεσα στήν Καθολική Ἐκκλησία καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πού μέ χαρά ἐγκαινίασαν
ὁ Πατριάρχης Δημήτριος ὁ 1ος καί
ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ 2ος
κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπισκέψεως τοῦ τελευταίου στό Φανάρι στό πρῶτο γεγονός ἑορτασμοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα.
Κατά τήν διάρκεια αὐτῶν τῶν ἐτῶν ἡ Μικτή
Διεθνής Ἐπιτροπή Θεολογικῶν Διαλόγων ἔχει κάνει ἀρκετά σημαντικά βήματα
μπροστά. Γι’ αὐτό λοιπόν μεταφέρω τήν ἐγκάρδια εύγνωμοσύνη μου σέ ὅλα τά
παρελθόντα καί τωρινά μέλη γιά τήν ἀφιερωμένη δέσμευση.
Ἰδιαιτέρως, ἐνθυμοῦμαι μέ εὐγνωμοσύνη τόν Μητροπολίτη
Στυλιανό, ὁ ὁποῖος γιά ἀρκετά χρόνια ἦταν ὁ συμπρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς, καί πού
πέθανε νωρίτερα φέτος ἐπ’ ἐλπίδι τῆς Ἀναστημένης ὑποσχέσεως σέ ὅλους αὐτούς πού
ἔχουν ἐναποθέσει τήν ἐμπιστοσύνη τους στόν Θεό. Κατά τήν διάρκεια ἐπισκέψεώς του στό Φανάρι, ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ 2ος
δήλωσε πώς «ἡ ἐρώτηση πού θά ἔπρεπε νά κάνουμε στούς ἑαυτούς μας δέν εἶναι ἄν
πρέπει νά ἀποκαταστήσουμε ξανά πλήρη κοινωνία, ἀλλά μᾶλλον ἄν ἔχουμε τό
δικαίωμα νά παραμένουμε χωρισμένοι» (Μήνυμα στήν Ἁγιότατο Δημήτριο τόν 1ο,
Ἅγιος Γεώργιος Φανάρι, 30 Νοεμβρίου 1979). Αὐτό τό ἐρώτημα, πού εἶναι μόνο ἐπιφανειακά θεωρητκό, συνεχίζει νά ἀποτελεῖ
πρόκληση στίς Ἐκκλησίες μας καί ἀπαιτεῖ κάθε πιστή ἀνταπόκριση μέ ἀνανέωση καί
στήν δραστηριότητα καί στήν ἐπικοινωνία.
Αὐτή ἡ
διερεύνηση τῆς ἐπανα-ἀποκατάστασης πλήρους κοινωνίας ἀνάμεσα σέ Καθολικούς καί Ὀρθοδόξους
βεβαίως δέν ὁριοθετεῖται σέ θεολογικό διάλογο, ἀλλά εἶναι
ἐπιτευκτέα μέσα ἀπό ἄλλα
κανάλια ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Οἱ
σχέσεις τρέφονται μέσα ἀπό ὅλες τίς αὐθεντικές χειρονομίες ἀμοιβαίου σεβασμοῦ
καί ἐκτίμησης (Ρωμ, 12, 9). Τέτοιες ἐνέργειες