Ερμηνεία της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ από τον άγ. Αμβρόσιο Μεδιολάνων

Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων (Δ΄ αἰ.), σέ μιά ἀπό τίς μυσταγωγικές του Κατηχήσεις, ἑρμηνεύει μέ ἁπλότητα, ἀλλά καί βαθύτητα, τό «Πάτερ ἡμῶν...», βοηθώντας μας νά τό κατανοήσωμε καλύτερα.

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι παρεκάλεσαν τόν Χριστό: «Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθώς Ἰωάννης ἐδίδαξε τούς μαθητάς αὐτοῦ» (Λουκ. ια΄, 1). Τότε ὁ Κύριος τούς παρέδωσε τήν Κυριακή προσευχή (Ματθ. στ΄, 9-13). 

            Πάτερ ἡμῶν 

            Ἡ πρώτη λέξι, πόσο εἶναι γλυκειά! Μέχρι τώρα δέν τολμούσαμε νά στρέψωμε τό βλέμμα πρός τόν οὐρανό. Χαμηλώναμε τά μάτια στήν γῆ καί, ξαφνικά, δεχθήκαμε τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ κι ὅλα τά ἁμαρτήματά μας συγχωρέθηκαν. Ἀπό πονηροί δοῦλοι, πού ἤμασταν, ἐγίναμε καλοί «υἱοί». Μήν ὑπερηφανευώμεθα, ὅμως, γιά τήν δική μας προσπάθεια, ἀλλά γιά τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ. «Χάριτί ἐστε σεσωσμένοι», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ἐφεσ. β΄,5). Τό νά ὁμολογήσωμε τήν χάρι δέν εἶναι οἴησι, δέν εἶναι ἔπαρσι, ἀλλά πίστι. Τό νά διακηρύξωμε αὐτό πού ἐλάβαμε δέν εἶναι ὑπερηφάνεια, ἀλλά ἀφοσίωσι.ἄς ὑψώσωμε τά μάτια πρός τόν Πατέρα, πού μᾶς ἀναγέννησε μέ τό λουτρό τοῦ Βαπτίσματος, πρός τόν Πατέρα, πού μᾶς «ἐξηγόρασε» μέ τόν Υἱό Του κι ἄς ποῦμε: «Πάτερ ἡμῶν».

Η θέση της εορτής των Χριστουγέννων στην Ορθόδοξη Εκκλησία

     Ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος την εορτή των Χριστουγέννων την ονομάζει «μητρόπολιν των εορτών», και αν δεν ήταν η Ανάσταση, θα λέγαμε, ότι η Γέννηση για την Εκκλησία είναι «εορτή εορτών και πανήγυρης πανηγύρεων». Πρώτη λοιπόν και μεγίστη εορτή στην ορθόδοξη Εκκλησία από άποψη σημασίας και τοποθετήσεως των γεγονότων μέσα στο μυστήριο της θ. οικονομίας είναι η Ανάσταση, δεύτερη η Γέννηση του Χριστού. Στη Δύση από την οποία τον Δ΄ αιώνα εισήχθη η γιορτή στην Ανατολή, ως ξεχωριστή γιορτή από τη γιορτή των Θεοφανείων, με την οποία γιορτάζονταν προηγουμένως, πρωτεία δίνονται όχι στην γιορτή της Αναστάσεως, αλλά στη γιορτή της Γεννήσεως του Χριστού, η οποία είναι κατ' εξοχήν γιορτή της οικογενειακής εστίας.

Σχόλιο/ἀπάντηση στὴν ἀνάρτηση τοῦ κ. Ρίζου

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

            Ἀγαπητὲ κ. Ρῖζο,

Διάβασα τὴν δημόσια ὁμολογία ἀλλαγῆς στάσης σας στὸ θέμα τῶν Μυστηρίων καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶμαι ἀναγκασμένος, δημόσια καὶ ἐγὼ νὰ τοποθετηθῶ, μιᾶς καὶ θεωρῶ ὅτι οἱ θέσεις μας ἀποτελοῦν συνέχεια τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως ποὺ ἕως τώρα ἀκολουθούσαμε συμπορευόμενοι.

Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἀγῶνος ἐνάντια στὴν αἵρεση εἶχα δηλώσει ὅτι ἀκολουθῶ τὸν Χριστὸ καὶ ὄχι ἀνθρώπους, ὅσο ἀγαπητοὶ καὶ ἂν μοῦ ἦταν αὐτοί, γι’ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ καταδίκασα μὲ ὅλες μου τὶς δυνάμεις τὴν ὁμαδοποίηση, στὶς τάξεις τῶν ἀποτειχισμένων, ἀπὸ ὅπου καὶ ἂν προέρχεται αὐτή.

Ἡ δήλωσή σας δὲν εὐσταθεῖ καὶ δὲν εἶναι σύμφωνη με τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:

Α) Χρησιμοποιεῖτε χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἄνευ τῆς ἀνάλογης πατερικῆς ἑρμηνείας, ἀρκούμενος στὴν προσωπικὴ ἐκτίμηση. Αὐτὸ ἀποτελεῖ προτεσταντισμό, ἀφοῦ ἡ Ἁγία Γραφὴ κατανοεῖται ὀρθόδοξα ΜΟΝΟ διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων.

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: ΜΙΑ ΒΑΡΕΤΗ ΤΕΛΕΤΗ;

Αντιαιρετικός - Θεολόγος

    «Και τους μίλησε (ο Ιησούς) για πολλά πράγματα σε παραβολές. (...) Τους έλεγε, “Πάλι η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με έμπορο, ο οποίος ζητά καλά μαργαριτάρια. Όταν δε, βρει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πηγαίνει και πουλάει όλα όσα έχει και το αγοράζει”» (Ματθαίος κεφ. 13, στίχοι 3 και 45 – 46).

Ένα τέτοιο μαργαριτάρι, σαν και αυτό που περιγράφει ο Κύριος στην παραπάνω παραβολή, έχουμε στα χέρια μας οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, το οποίο δυστυχώς δεν το εκτιμούμε δεόντως. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη Θεία Λειτουργία. Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κατ’ εξοχή Λατρευτική Εκκλησία. Δόγμα και Λατρεία συμβαδίζουν.

Την σπάνια ομορφιά αυτού του μαργαριταριού, οφείλει ο κάθε πιστός να την ανακαλύψει μόνος του. Γιατί είναι όμορφο όχι ότι σου προσφέρεται χωρίς κόπο αλλά ότι κατακτάς με αγώνα, αίμα και θυσία και τότε το κάνεις πραγματικό κτήμα σου.

Περί μυστηρίων -Διευκρίνηση στην τοποθέτηση του κ. Ρίζου

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ»

ΑΡ. ΠΡΩΤ. 308

ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

 6/12/2019

             Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

     Διαβάζοντας τήν τελευταία  ἐπιστολή τοῦ ἀδελφοῦ μας Ἰωάννη Ρίζου πρός τό Ἱστολόγιο Πατερική Παράδοση θά θέλαμε νά κάνουμε κάποιες διευκρινήσεις γιά τήν ἀποφυγή παρεξηγήσεων καί μεταξύ μας διενέξεων.

         Στήν ὁμιλία του ὁ π. Εὐθύμιος στήν ἀγρυπνία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ἦταν σαφής ὡς πρός τήν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγ. Πατέρων και δή τοῦ Ὁσ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου γιά τήν ἐνδεδειγμένη στάση μας ἐν καιρῷ αἱρέσεως στήν Ἐκκλησία, τονίζοντας ὅπως κάνει πάντα σέ κάθε ὁμιλία του καί σέ ὅσα μέχρι στιγμῆς ἔχει γράψει καί παρουσιάσει, ὅτι πρέπει νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τήν αἵρεση διά τῆς ἀποτειχίσεως, ἐάν θέλουμε να βρισκόμαστε ἐντός τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας καί νά ἔχουμε ἐλπίδα σωτηρίας. Διά τῆς ἀποτειχίσεως ὄχι μόνο καταγγέλουμε τήν ὑφιστάμενη αἵρεση πού λυμαίνεται τήν Ἐκκλησία, ὄχι μόνο διαμαρτυρόμαστε, ἀλλά διατρανώνουμε ὅτι 

Μηνύματα... μέ πολλούς αποδέκτες άγιο Ισίδωρο

Μηνύματα... μέ πολλούς ἀποδέκτες

    Μέσα στή θολή ἀτμόσφαιρα τῶν ἡμερῶν μας, παράλληλα στίς καταλυτικές, κοινωνικές ἀνατροπές, οἱ ἀπρόσμενες ἐξελίξεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων δροῦν ἀρνητικά καί τονίζουν ἕνα μελαγχολικό ρέκβιεμ. Αἰφνιδιάζουν τό λογισμό. Πνίγουν τό λόγο. Καί φορτίζουν τήν ἀνήσυχη ψυχή μέ ἀσήκωτο βάρος ὀδύνης. Δέ θά ἐπιχειρήσω τήν ἱστόρηση τῶν γεγονότων. ῾Η κοινή γνώμη τά ἔχει εἰσπράξει ἀπό τά ἀνοιχτά ταμεῖα τῆς κοινῆς ἐνημέρωσης καί τά ἔχει καταμετρήσει. ῎Οχι ὡς τιμήματα φωτισμένης καί ἐξαγιασμένης ἀγωνιστικότητας. ᾿Αλλά ὡς συμπτώματα ἐκτροχιασμοῦ καί ἀλλοτρίωσης ἀπό τή χαρισματική ᾿Αποστολική καί Πατερική Παράδοση τῆς “ἐν πορείᾳ” ᾿Εκκλησίας μας.

TA ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ

  

ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ  ΚΡΙΤΗΡΙΟ

Του Ι. Ρίζου

Θεόδοτος και  για αυτό υπέρτατος  Κανόνας της εν Χριστώ  σωτηρίας είναι η Αγία Γραφή. Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος: «Θύρα ονόμασε ο Χριστός τις Γραφές, γιατί αυτές μας οδηγούν στο Θεό και μας παρέχουν θεογνωσία»,^[1] και συνεχίζει ο ιερός Πατήρ: «Από τη μελέτη των θείων Γραφών να βγάζεις το σωστό συμπέρασμα. Και αν εμφανιστεί κάποιος να λέει κάτι άλλο, να κλείσεις τα αυτιά σου, να φύγεις αμέσως».^[2]  Θα χρησιμοποιήσουμε λοιπόν μόνο την Αγία Γραφή για να εξετάσουμε το αν στην αίρεση υπάρχουν μυστήρια, -δηλαδή σωτηριώδης Χάρις- και να εξάγουμε το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα.

Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα την δίνει ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Λέει ο Κύριος: «Όταν τα πρόβατα μου ακούνε την φωνή ξένου ποιμένα φεύγουν» (Ιω. ι΄5). Η φωνή του Κυρίου μεταδόθηκε σε εμάς από τους προφήτες, τους αγίους Αποστόλους και τους μαθητές αυτών. Όποιος λοιπόν λέει πράγματα διαφορετικά από αυτά που μας παρέδωσε ο Κύριος μέσω των  Αποστόλων είναι «ξένος ποιμένας», είναι αιρετικός.

Πόλεμος λογισμών

Από τους πονηρούς λογισμούς πού πολεμούν τον άνθρωπο, τρεις είναι οι πιο σκληροί: της απιστίας, της βλασφημίας και της πορνείας.

Για να κοπάσει αυτός ο πόλεμος, πρέπει πρώτα να γνωρίζεις πότε αμαρτάνεις και πότε όχι:

Δεν αμαρτάνεις όταν ο νους, η βούλησις, δεν συγκατατίθεται στους λογισμούς, πολύ περισσότερο όταν τους αποστρέφεσαι η τους περιφρονεί. Αμαρτάνεις, κάποτε και θανάσιμα, όταν ο νους αυτοπροαίρετα συγκρατεί τους λογισμούς και η καρδιά ηδύνεται και ευχαριστείται μ΄ αυτούς.

Όποιος πολεμιέται από πονηρούς λογισμούς και δεν τους αποδέχεται, ταράσσεται όμως νομίζοντας ότι αμάρτησε, αυτός

Γιατί τόσο μίσος εναντίον των Χριστιανών; Ρώτησε ο Μοναχός τους Δαίμονες

     Κάποτε με είχε επισκεφθεί ένας μεγαλόσχημος μοναχός από το Άγιον Όρος. Ήταν 7 το απόγευμα. Έδειχνε άνθρωπο τρομοκρατημένο. Λες και είχε ιδεί φάντασμα. Πράγματι, δεν είχα πέσει και πολύ έξω.
Όπως προχωρούσε η συζήτηση, ίσχυρίζετο πώς οι δαίμονες έχουν την ικανότητα να παρουσιάζονται στους ανθρώπους ακόμη και αισθητά.
– Και τούς έχετε δει; Τον ρώτησα.
– Ναι. Ναι. Τούς είδα με τα ίδια μου τα μάτια, όπως βλέπω τώρα εσένα. Μετά την θεία λειτουργία γύρισα στον κελί μου. Είπα να ξαπλώσω για λίγο, μέχρι να σημάνει ή ώρα για φαγητό.

Αγίου Νικολάου: Θαύμα που έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους

Αγίου Νικολάου:  Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας το έτος 1956. Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή.

Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό.
Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.

Θαύματα αγίου Νικολάου

 Η εικόνα του Κρεμλίνου που χάθηκε και ξαναεμφανίστηκε.

Ο Άγ. Νικόλαος θεραπεύει μουσουλμάνα.

 Συγκλονιστικό θαύμα του στο Κίεβο.

Η εικόνα του Αγίου Νικολάου που μυρόβλησε και άλλα συγκλονιστικά

Μνήμη αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού

Νικόλαος Δ. Θαλασσινός, Χειρουργός Θώρακος

Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

  Αυτή η "εικόνα πραότητος" έδωσε ένα τόσο δυνατό χαστούκι στον Άρειο!

    Μέσα στην πληθώρα των προβληματισμών μας κατά την ανάμνηση του βίου του Αγ. Νικολάου, θυμηθήκαμε τη συμπεριφορά του Αγίου προς τον Άρειο, κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Υπάρχει ένα επεισόδιο, που λίγοι το ξέρουν και λίγο έχει προβληθεί. Πολλοί ξέρουν για τις αποστομωτικές απαντήσεις του Αγίου Αθανασίου ή για το θαύμα με το κεραμίδι του Αγίου Σπυρίδωνος. Πόσοι όμως ξέρουν για το χαστούκι του Αγίου Νικολάου; Πότε έφθασε να τον ραπίσει; Όταν η φωνή του διαβόλου –ο Άρειος– είχε φθάσει στο σημείο να αποστομώσει τους περισσότερους Ιεράρχες.

Λόγος στον Άγιο Πατέρα, Μέγα Ιεράρχη, Μυροβλύτην και Θαυματουργό Νικόλαο

Του Αγ. Νικολάου Καβάσιλα

   1. Ήλθαμε, ω άριστε των ποιμένων, για να σου ανταποδώσουμε την ευγνωμοσύνη μας και τις ευχαριστήριες ευχές για όλες τις ευεργεσίες σου και να πούμε κατάλληλους λόγους, όσον είναι αυτό δυνατό σε μας. Διότι δεν νομίζω ότι πρέπει να αναφέρω όλα όσα άλλοι συγγραφείς έγραψαν γι’ αυτόν ή αναφέρει η προφορική παράδοση, που αφορούν άλλα μεν στον βίο, άλλα δε στη θαυμαστή και φιλάνθρωπη πολιτεία του, αφού δεν θα είχα τη δυνατότητα να πράξω κάτι τέτοιο για όλα αυτά. Άλλωστε εάν ο Άγιος Νικόλαος είχε ανάγκη επαινετικών λόγων για να φανεί καλύτερος, θα έπρεπε να αναφέρω όλους τους εγκωμιαστικούς λόγους χωρίς να παραλείψω κανένα. Τώρα όμως άλλος είναι ο σκοπός και επιθυμώ να παραθέσω τους λόγους που αναφέρονται στο ήθος της χριστιανικής του πολιτείας και να αποδώσω τις ευχαριστήριες ευχές. Μου φαίνεται λοιπόν ότι θα πρέπει να παραλείψω όλα όσα αφορούν την καταγωγή και τους γονείς του -άν και κάτι θα ήθελα και απ’ αυτά να πω, έστω και λίγα- και να έλθω σε ό,τι αναφέρεται στην προσωπική χριστιανική πολιτεία του.

Χρεη ποιμενος και ποιμνιου

«Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ. 13,17)

     Σήμερα, ἀγαπητοί μου, μὲ ἀξιώνει πάλι ὁ Κύριος διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Νικολάου νὰ ἑορτάσω καὶ ἐγὼ καὶ νὰ πανηγυρίσω μαζί σας τὴν ἱερὰ μνήμη του.
Μίλησα ἄλλοτε γιὰ τὴ ζωή, τὴ δρᾶ­σι καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε καὶ κάνει ὁ ἅγιος Νικόλαος· σήμερα θὰ λάβω θέμα ἀπὸ τὸν ἀπόστο­λο, ἀπὸ τὰ θεόπνευ­στα, ἐμπνευσμένα ἀπὸ τὴ χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος, λόγια του. Ἐπανα­­λαμβάνω τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου· Ἀ­δελφοί, «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑ­πείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυ­χῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ. 13,17).
Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά;

* * *