Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση

Πνευματικές ὑποθέσεις τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου

Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἦταν ἀκριβής εἰς τήν πίστη του, δέν ἔκανε ὑποχωρήσεις καί συμβιβασμούς, δέν ἀνεχόταν καινοτομίες, ἁλοιώσεις τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί νεωτερισμούς. Θεωροῦσε καί ἐδίδασκε ὅτι παράλληλα πρός τήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως πρέπει νά ὑπάρχη καί ἡ ὁμολογία καί μάλιστα κατά τόν καιρό πού ἐκυνδίνευε ἡ πίστις. Τήν σιωπή εἰς αὐτές τίς περιπτώσεις ἤ τόν ἐψυχισμό τόν θεωροῦσε προδοσία καί ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν αὐστηρώτατος στίς παραβάσεις πού ἔκαναν οἱ ποιμένες τῆς ἐκκλησίας καί ἐδίδασκε ὅτιαὐτοί ἔχουν τήν μεγαλύτερη εὐθύνη καί ἐξ αἰτίας των μπορεῖ να πλανηθῆ ὅλο τό ποίμνιο. Παράλληλα μέ τήν πίστη καί σύμφωνα μέ αὐτήν πρέπει νά εἶναι καί τά ἔργα γιά νά εἶναι ὁλοκληρω-μένος κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανός.

Τά μυστήρια δίδασκε ὁ ὅσιος πρέπει οἱ Χριστιανοί νά τά παίρνουν ἀπό ἀληθινά ὀρθόδοξους ἱερεῖς καί ἐπισκόπους. Εἶναι μολισμένο τό μυστήριο ἔλεγε τό ὁποῖο τελεῖ ἱερεύς πού ἔχει σχέσεις καί ἑπικοινωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς. Τόν ἐπίσκοπο πού ἑπικοινωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς δέν τόν μνημονεύουμε στήν Θ. Λειτουργία. Ἡ διάλυσις τοῦ γάμου, δίδασκε, χωρίς τήν αἰτία τῆς μοιχίας τήν ὁποῖα προϋποθέτει τό Εὐαγγέλιο εἶναι διάλυσις καί ἀκύρωσις ὅλου τοῦ Εὐαγγελικοῦ νόμου. Οἱ Χριστιανοί πρέπει νά κοινωνοῦν συχνά καί σωστά, δηλαδή μέ καθαρή συνείδηση.

Οἱ αἱρετικοί δίδασκε ὁ ὅσιος εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ. Αἱρετικός εἶναι ἐκεῖνος πού διδάσκει ὁτιδήποτε ἀντίθετο στό εὐαγγέλιο, στούς κανόνες καί στήν ἱερά παράδοση. Τά μυστήρια τῶν αἱρετικῶν εἶναι ἄκυρα καί ἀνύπαρκτα. Οἱ εὐχές πού ἐκφωνοῦν, οἱ κατάρες καί τά ἀναθέματα ἑναντίον τῶν ὀρθοδόξων ἀνύπαρκτα.

Ἡ ἐκκλησία ὁρίζεται μεταξύ τριῶν ὀρθοδόξων καί ἀποτελεῖται ἀπό αὐτούς πού εἶναι προσκολλημένοι στήν ἀλήθεια. Ὅποιος ἀπομακρυνθῆ ἀπό τήν ἀλήθεια αὐτομάτως ἀπομακρύνεται καί ἀπό τήν ἐκκλησία. Οἱ αἱρετικοί εἶναι ἐκτός ἐκκλησίας καί ὅσοι εὐσυνήδητα ἀδιαφοροῦν καί παραβαίνουν τόν εὐαγγελικό νόμο. Ἡ ἐκκλησία εἶναι μία ἐν οὐρανῶ καί ἐπί τῆς γῆς. Δέν σχίζεται καί δέν κομματιάζεται, ἀλλά ἀποκόβονται ἀπό αὐτήν ὅσοι κακῶς φρονοῦν καί πράττουν.

Ἀληθινός ἐπίσκοπος λέγει ὁ ὅσιος εἶναι ἐκεῖνος πού ἐλέγχει τούς αἱρετικούς καί τίς αἱρέσεις, ἐκεῖνος πού δέν ἄρπαξε τήν μπαστούνα ἀπό τό πάθος τῆς φιλαρχίας, ἐκεῖνος πού θυσιάζεται γιά τό ποίμνιό του, πού εἶναι ἀληθινά ὀρθόδοξος. Τόν ἐπίσκοπο πού χρησιμοποιεῖ βία τόν κατατάσει στούς μαθητές τοῦ διαβόλου. Οἱ πιστοί δέν πρέπει νά ἀποδίδουν τιμή στούς κακούς ἐπισκόπους, οὔτε νά δέχονται ἀπό αὐτούς τά μυστήρια. Ἡ πλάνη μεταδίδεται στούς πιστούς συνήθως ἀπό τούς κακούς ποιμένες καί ἐπισκόπους. Δέν ἔχουν δικαίωμα οἱ ἐπίσκοποι νά παραβαίνουν τούς κανόνες οὔτε νά καλύπτουν τούς παρανόμους. Ἡ σύνοδος λέγει ὁ ὅσιος χαρακτηρίζεται ὀρθόδοξος ἀπό τίς ἀποφάσης πού παίρνει καί ὄχι ἀπό αὐτούς πού τήν ἀποτελοῦν.

Ὅλη αὐτή ἡ διδασκαλία τοῦ ὁσίου Θεοδώ-ρου πού πολύ συνοπτικά ἀναφέραμε εἶναι πολύ ἐπίκαιρη στήν ἐποχή μας διότι καί σήμερα ἡ πίστις κυνδινεύει, καί σήμερα ὑπάρχουν κακοί ποιμένες καί αἱρετικοί πού κινοῦνται στόν χῶρο τῆς ἐκκλησίας. Ἡ δέ πολιτική ἡγεσία εἶναι ἐξ ἴσου διεφθαρμένη μέ αὐτήν τῆς ἐποχῆς τοῦ ὁσίου. Εἶναι λοιπόν καθῆκον κάθε χριστιανοῦ νά μελετᾶ τόν ὅσιο Θεόδωρο καί νά ἀκολουθεῖ τήν διδασκαλία του διά νά εἶναι ἀσφαλισμένος μέσα στήν ἐκκλησία καί νά μή βρεθῆ ἐκτός τῶν τειχῶν τῆς οὐρανίου Ἱερουσαλήμ στήν ἄλλη ζωή.