Ταπεινωτική αναδίπλωση της Ι. Μ. Πειραιώς για την Ημερίδα περί Αποτειχίσεως!

Λίγα λόγια γιὰ τὴν ἱστορία: Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς δημοσίευσε μιὰ μελέτη, διὰ τῆς ὁποίας παρουσίαζε τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων γιὰ τὴν στάση τῶν πιστῶν ἀπέναντι στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Πρὶν ἕνα χρόνο, τὸ Νοέμβριο τοῦ 2012, τὸ Ἀντιαιρετικὸ Γραφεῖο τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ἐξέδωσε μιὰ καρικατούρα κριτικῆς τοῦ βιβλίου τοῦ π. Εὐθύμιου, γεμᾶτο ἀντιφάσεις καὶ ἀντιπατερικὸ πνεῦμα.

 Τὸ περιεχόμενο δὲ τοῦ βιβλίου αὐτοῦ τῆς Ἱ. Μητρ. Πειραιῶς, διαμοιράστηκε ἀνὰ τὴν ἐπικράτεια καὶ προβλήθηκε διὰ τῶν θρησκευτικῶν ἱστολογίων. Ἐπρόκειτο περὶ μιᾶς ἀήθους καὶ συκοφαντικῆς ἐπιθέσεως, ὄχι μόνο κατὰ τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ ποὺ τὴν ἐξέφραζε, ἀλλὰ ἐναντίον μας, πρωτίστως δὲ καὶ κυρίως κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως ὡς πρὸς τὴν Πατερικὴ στάση ἐναντίον τῶν αἱρέσεων.

Ὁ π. Εὐθύμιος ἀπάντησε, μὲ ἄλλη πολυσέλιδη μελέτη, κονιορτοποιώντας κυριολεκτικὰ τὶς ὄζουσες προτεσταντικοῦ ὀρθολογισμοῦ ἀντιπατερικὲς θέσεις ποὺ «φιλοτέχνησε» ὁ ὑπεύθυνος τοῦ Γραφείου π. Παῦλος Δημητρακόπουλος καὶ προσυπέγραψε ὁ κ. Σεραφείμ.

Παράλληλα ὁ π. Εὐθύμιος, βλέποντας ὅτι γραμμὴ τοῦ βιβλίου ἦταν –μὲ γενικολογίες, ἱστορικὲς ἀνακρίβειες καὶ ὑπεκφυγές– ὁ ἀποπροσανατολισμὸς τῶν πιστῶν καὶ ἡ ἄρνηση τῶν συγγραφέων νὰ ἔρθουν σὲ φανερὴ ρήξη μὲ τὶς αἱρετίζουσες θέσεις τοῦ Πατριάρχη, μένοντας σὲ λεκτικὲς μόνο ἀναφορές κατ’ αὐτοῦ, ἔθεσε τρία συγκεκριμένα ἐρωτήματα στὴν Μητρόπολη Πειραιῶς, ὥστε νὰ τὴν ἀναγκάσει ἐπιτέλους νὰ ἀπαντήσει καὶ νὰ πάρει θέση ὑπεύθυνα γιὰ τὸ θέμα, χωρὶς ὑπεκφυγὲς καὶ ἀοριστολογίες.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν συντριπτικὴ ἀπάντηση τοῦ π. Εὐθυμίου καὶ τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔθεσε, ἡ Μητρόπολις Πειραιῶς ἀδυνατοῦσα νὰ ἀρθρώσει θεολογικὸ λόγο, ἀρνήθηκε νὰ ἀνταπαντήσει στὶς ἐρωτήσεις του καί, ἐπίσης, ἀρνήθηκε τὴν συνέχιση τοῦ Διαλόγου. Ἀφοῦ ἐπὶ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα συσκέφθηκαν οἱ ἐπιτελεῖς της, πῶς νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὴν δυσμενῆ θέση ποὺ βρέθηκαν, μηχανεύτηκαν καὶ ἐφεῦραν (ὡς ὁδὸ διαφυγῆς) τὴν διεξαγωγὴ μιᾶς Ἡμερίδος περὶ ...Ἀποτειχίσεως(!) στὴν ὁποία κάλεσαν ὡς ὁμιλητὴ καὶ τὸν π. Εὐθύμιο, μὲ ἐπιστολή τους τῆς 4/9/2013.

Θεώρησαν φαίνεται αὐτάρεσκα, εὐφυῆ καὶ ἐμπνευσμένη τὴν κίνησή τους αὐτή, ὡς μία κίνηση «μάτ», σκεπτόμενοι πώς:

α) ἂν ὁ π. Εὐθύμιος ἀρνιόταν τὴν πρόσκληση, θὰ τὸν κατηγοροῦσαν ὅτι αὐτὸς ἀρνεῖται τὸν διάλογο, γιατὶ δὲν ἔχει ἐπιχειρήματα.

β) ἂν ὁ π. Εὐθύμιος συμμετεῖχε, ἡ εἰκοσοσάλεπτη εἰσήγησή του θὰ χανόταν μέσα στὶς 4-5 ὧρες τῆς Ἡμερίδας, καὶ 5-6 ἄλλες εἰσηγήσεις μεγάλων πανεπιστημιακῶν ὀνομάτων, χωρὶς νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα –ὅπως θὰ τὴν εἶχε στὸν διὰ τοῦ Τύπου (καὶ ἠλεκτρονικοῦ) Διάλογο– νὰ ἀνταπαντήσει, νὰ σχολιάσει, νὰ ἐπανέλθει, νὰ ἐξηγήσει, νὰ κατοχυρώσει μὲ τὴν βοήθεια Πατερικῶν βοηθημάτων τὶς θέσεις του!

Ὅμως, ὁ π. Εὐθύμιος, ὄχι μόνο δὲν ἀρνήθηκε τὴν πρόσκληση γιὰ συζήτηση, ἀλλὰ μὲ ἐπιστολὴ τῆς 16/9/2013, δήλωσε παρών, καὶ ζήτησε μάλιστα εὐθαρσῶς, τὴν συμμετοχὴ στὴν Ἡμερίδα ἴσου ἀριθμοῦ Εἰσηγητῶν, τρεῖς (3) ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν συμφωνούντων μὲ τὶς θέσεις τοῦ Πειραιῶς καὶ τρεῖς (3) ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν συμφωνούντων μὲ τὶς πατερικὲς θέσεις ποὺ παρέθετε ὁ π. Εὐθύμιος. Ἐπὶ πλέον πρότεινε ὡς πρῶτο ὁμιλητὴ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιο, τὸν μόνο ἀποτειχισμένο Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος ἔχει διακόψει τὸ μνημόσυνο τῶν Οἰκουμενιστῶν τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν περιπέτεια τοῦ ὁποίου συμπαραστάθηκε ὁ Πειραιῶς.

Μιὰ τέτοια σύνθεση καὶ ὀργάνωση τῆς Ἡμερίδος, μὲ παρόντα μάλιστα τὸν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο, εἶναι φανερὸ ὅτι τίναζε στὸν ἀέρα τοὺς σχεδιασμοὺς τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς καὶ τοῦ π. Παύλου, ὁ ὁποῖος σὲ ἄλλη εὐκαιρία δήλωσε τὰ ἑξῆς ἐκπληκτικά: ὅτι ὁ κύριος σκοπὸς τῆς Ἡμερίδος αὐτῆς περὶ Ἀποτειχίσεως ἦταν ἄλλος·  ἤθελε δι’ αὐτῆς ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς (δήλωσε ἐκεῖ ὁ π. Παῦλος μὲ ...νόημα) νὰ στείλει ἕνα μήνυμα πρὸς τὸν Πατριάρχη, ὅτι «δὲν χτυπᾶμε μόνο τὸν Πάπα, ἀλλὰ χτυπᾶμε καὶ τοὺς ἀποτειχισμένους “ζηλωτές”, ὅπως ὁ Τρικαμηνᾶς, ὁ Ντετζιόρτζιο κ.λπ. Αὐτὴ ἡ Ἡμερίδα, δηλαδή, θὰ λειτουργοῦσε καὶ ὡς ἕνα ἀντίβαρο πρὸς τὸν Πατριάρχη»!

Ἀλλὰ συνέβη καὶ μιὰ ἄλλη «ἀτυχία» στὸν μητροπολίτη Πειραιῶς. Οἱ δύο ὑπ’ αὐτοῦ προτεινόμενοι Εἰσηγητές, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης καὶ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ἀρνήθηκαν τὴν συμμετοχή τους στὴν Ἡμερίδα. Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, μάλιστα, ἀποκάλυψε καὶ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν θὰ συμμετάσχει, ἕνας ἀπὸ τοὺς ὁποίου εἶναι ὁ ἑξῆς:

Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς καὶ ἐμεῖς, (εἶπε) σαράντα κληρικοί-γέροντες, ποὺ ἐκπροσωποῦμε τὴν Παράδοση, τὴν Ἐκκλησία, θὰ εἴμαστε ἀπὸ τὴν μιὰ μεριά,  καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ θὰ εἶναι αὐτοί. Αὐτὸ μᾶς ὑποτιμᾶ. Γιατὶ βάζει ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ἐμᾶς, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ἴσα κι ἴσα, τὴν ὁμάδα τοῦ Τρικαμηνᾶ. Με τὴν παρουσία μας θὰ τοὺς προσδώσουμε κύρος, διότι τοὺς κάνουμε ἐπισήμους συνομιλητές μας, διότι ἐξισωνόμαστε μὲ μιὰ μικρὴ ὁμάδα προσώπων, ποὺ δὲν ἔχουν τὴν ταπείνωση νὰ ἀκολουθήσουν μιὰ εὐρύτερη ὁμάδα. Σήκωσαν μπαϊράκι. Ἐγώ δὲν θὰ συμμετάσχω. Αὐτὴν τὴν κίνηση τοῦ Πειραιῶς τὴν θεωρῶ ἐσφαλμένη.

[Δὲν θὰ κρίνουμε ἐδῶ τὴν τοποθέτηση τοῦ π. Θεοδώρου, ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται τὸν διάλογο, ἀποφαινόμενος ὅτι ἡ δική του θέση εἶναι σωστή, ὅτι αὐτὸς μόνο ἐκφράζει τὴν Ἐκκλησία, ὅτι ἡ ἀλήθεια εἶναι θέμα ὑπακοῆς στὴν πλειοψηφία, χωρὶς αὐτὴ ἡ πλειοψηφία νὰ ἐνδιαφέρεται νὰ ἀποδείξει τὴν ἀλήθεια της, ἀρκούμενη στὴν διανομὴ πρὸς τὰ μέλη της τῆς ἀθεολόγητης κριτικῆς τοῦ βιβλίου τοῦ π. Παύλου].

Βέβαια, ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, δὲν συμμερίζεται αὐτὴ τὴν θέση τοῦ π. Θεοδώρου καὶ τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ (ποὺ προσυπέγραψε τὴν τοποθέτηση τοῦ π. Θεοδώρου), ἀλλὰ στὴν πρόσκληση πρὸς τὸν π. Εὐθύμιο ἔγραψε ὅτι «Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας, ἀποδεικνύει (μὲ τὴν διοργάνωση αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος) ὅτι ἔχει κάθε διάθεση “γιὰ περαιτέρω ἔρευνα καὶ μελέτη”  τοῦ  ἀμφιλεγομένου  αὐτοῦ ζητήματος»!

Τὴν ἴδια θέση διατύπωνε καὶ ὁ π. Παῦλος στὴν εἰσαγωγὴ τῆς κριτικῆς κατὰ τοῦ βιβλίου τοῦ π. Εὐθύμιου· ἔγραφε: «Θεωρήσαμε χρέος μας στίς γραμμές πού ἀκολουθοῦν παρακάτω, νά καταθέσουμε στό ὀρθόδοξο πλήρωμα τήν ἰδική μας συμβολή στό ἐν λόγῳ πρόβλημα, ὥστε νά ἀποτελέσει ἀφορμή γιά περαιτέρω ἔρευνα καί μελέτη του»! Τότε δηλαδὴ δήλωνε ὅτι τὸ θέμα ἦταν πρὸς ἔρευνα καὶ ὄχι ἀποσαφηνισμένο πλήρως.

Βέβαια, ἀναφέραμε πιὸ πάνω ὅτι, ἐνῶ ὁ π. Παῦλος ἄλλα ἔγραφε πρὸς τὰ ἔξω (γιὰ παραπλάνηση τῶν ἀνησυχούντων πιστῶν), ἄλλα ὁμολόγησε πρὸς τοὺς δικούς του: ὅτι δι’ αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος δὲν ἔψαχνε τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ ἐξυπηρετοῦσε ὕποπτους σκοπούς· ἤθελε νὰ στείλει ἕνα μήνυμα πρὸς τὸν Πατριάρχη, ὅτι δὲν χτυπᾶμε μόνο τὸν Πάπα, ἀλλὰ χτυπᾶμε καὶ τοὺς ἀποτειχισμένους “ζηλωτές”, ὅπως ὁ Τρικαμηνᾶς, (και ὅτι αὐτό) ...θὰ λειτουργήσει καὶ ὡς ἕνα ἀντίβαρο πρὸς τὸν Πατριάρχη», ὁ ὁποῖος εἶχε βάλει στὸ μάτι τὸν Πειραιῶς!

Θυμίζουμε ἐδῶ, ὅταν ὁ π. Εὐθύμιος ἐξέφρασε εὐγενικά, ἀλλὰ φανερὰ τὴν ἀμφιβολία του γιὰ τὶς προθέσεις τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ὡς πρὸς τὴν διοργάνωση τῆς Ἡμερίδος, τοῦ ἔγραφε ὁ π. Παῦλος τότε: «Ἑπομένως τὰ ὅσα διατυπώνετε στὴν ἐπιστολή σας, ὅτι “δὲν εἴχατε (σ.σ. ἐννοεῖτε ἐμεῖς, οἱ τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς),  καμμία τέτοια διάθεση ‘γιὰ περαιτέρω ἔρευνα καὶ μελέτη’  τοῦ προβλήματος” ἀποτελοῦν ἄδικες κατηγορίες»!

Τὰ συμπεράσματα δικά σας.

Ἐπίσης, ὁ π. Παῦλος, θεωρεῖ «ἀπαράδεκτους τοὺς ὅρους» ποὺ τοὺς ἔθεσε ὁ π. Εὐθύμιος γιὰ τὴν ἀντικειμενικὴ καὶ καρποφόρα διεξαγωγὴ τῆς Ἡμερίδος, χωρὶς νὰ ἐξηγεῖ σοβαρὰ τοὺς λόγους, τὸ γιατί δηλαδή εἶναι ἀπαράδεκτοι. Παραθέτουμε στὸ τέλος τὴν σχετικὴ ἀλληλογραφία, καὶ ὁ καθένας θὰ κρίνει.

Στὴν συνέχεια ὁ π. Παῦλος διατυπώνει παραλογισμούς, ποὺ ἂν ὁ Μητροπολίτης του κ. Σεραφείμ, δὲν ἀρκέστηκε νὰ ἐγκρίνει μόνο τὸ κείμενο, ἀλλὰ τὸ διάβασε κιόλας, τὰ πράγματα εἶναι πολὺ σοβαρότερα, γιὰ τὸν ρόλο ἀμφοτέρων. Γράφει ὁ π. Παῦλος τὴν παρακάτω φράση, μὲ τὴ πεποίθηση τοῦ ἀλάνθαστου ἑρμηνευτῆ τῶν Γραφῶν καὶ ἔμμεσα ἀποφαινόμενος ὅτι ὁ π. Εὐθύμιο διακατέχεται ἀπὸ "πεισματώδη ἐπιμονὴ" σὲ λανθασμένες θέσεις:

«Στὶς ἑρμηνεῖες ποὺ δίνουμε στὰ βιβλικὰ κείμενα, τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρες, καλούμεθα νὰ ἀποβάλουμε κάθε πεισματώδη ἐπιμονὴ στὶς θέσεις μας».

Ἀλήθεια, π. Παῦλε. Γιατί αὐτὸ νὰ ἰσχύει μόνο γιὰ τὸν π. Εὐθύμιο, καὶ νὰ μὴν ἰσχύει καὶ γιὰ σᾶς; Δὲν εἶναι δική σας ἡ διαπίστωση καὶ διατύπωση ὅτι «τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως εἶναι ἀμφιλεγόμενο ζήτημα»; Αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ ἐξεταζόμενο; Πῶς λοιπόν, τώρα, πρὶν ἐξεταστεῖ τὸ ζήτημα, ἀποφαίνεστε ὅτι τὸ λάθος εἶναι μόνο τοῦ π. Εὐθυμίου; Γιατί νὰ μὴν ἐπιμένει ὁ π. Εὐθύμιος, ἀφοῦ ἐσεῖς δὲν τολμήσατε νὰ ἀπαντήσετε στὶς Πατερικὲς θέσεις ποὺ παρουσίασε; Ἀφοῦ δὲν τὶς ἀπορρίψατε; Ἀντίθετα χρησιμοποιήσατε παραπληροφόρηση, παρερμηνεῖες, καὶ ψεύδη ἀκόμα, γιὰ νὰ στηρίξετε τὶς ἕωλες θέσεις σας! Καὶ αὐτὰ σᾶς τὰ ἀπέδειξε μὲ στοιχεῖα ὁ π. Εὐθύμιος, γι’ αὐτὸ ἐξάλλου καὶ ἀρνηθήκατε τὸν Διάλογο. Ἀρνηθήκατε τελικὰ καὶ οὐσιαστικὰ τὴν παρουσία του στὴν Ἡμερίδα. Κι αὐτή σας ἡ ἄρνηση, πὼς ἀλλιῶς μεταφράζεται; Δὲν ἐνισχύει ἀκόμα περισσότερο τὸν π. Εὐθύμιο γιὰ τὸ ὅτι ἐφαρμόζει καὶ διδάσκει ὀρθὰ τὶς πατερικὲς θέσεις;

Στὸ «κάτω κάτω τῆς Γραφῆς», ἐσεῖς δώσατε ἑρμηνεῖες στὸν Ἱερὸ Κανόνα καὶ στὰ Πατερικὰ κείμενα, παρουσιάζοντας ἐλάχιστα πατερικὰ κείμενα, ἄσχετα μὲ τὸ θέμα, κι ἑρμηνεύοντας μὲ τὸν λογισμό σας τὸ ἐξεταζόμενο ζήτημα, ὄχι ὁ π. Εὐθύμιος. Αὐτὸς παρουσίασε ἑκατοντάδες κείμενα Ἁγίων Πατέρων, παρουσίασε αὐτούσια τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων, ἔβαλε τοὺς Πατέρες νὰ ἑρμηνεύσουν τὰ «ἀμφιλεγόμενα» σημεῖα, σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε πολλοὶ ποὺ διάβασαν τὰ βιβλία του, νὰ θεωρήσουν ὅτι τὸ παράκανε παραθέτοντας τόσα πολλὰ καὶ μεγάλα ἀποσπάσματα τῶν Ἁγίων Πατέρων!

Ἦταν πράγματι, τόσο δυνατὴ ἡ ἔρευνά του, καὶ τόσο πειστικὰ τὰ κείμενα ποὺ παρουσίασε, ὥστε νὰ σᾶς ἀναγκάσει νὰ διοργανώσετε Ἡμερίδα, νὰ ζητήσετε μόνοι σας νὰ διευρευνήσετε τὸ θέμα, νὰ ταρακουνηθεῖτε ἀπὸ τὴ βεβαιότητά σας, τὴν πεποίθηση ὅτι ἔχετε δίκιο στὴν ἑρμηνεία σας, νὰ ὁμολογήσετε ὅτι πρόκειται γιὰ «ἀμφιλεγόμενο ζήτημα».  Ἂν εἴσαστε πεπεισμένοι, δὲν θὰ διοργανώνατε τὴν Ἡμερίδα, ἐφ’ ὅσον (ὅπως γράψατε) στὰ «θέματα τῆς πίστεως καλούμεθα νὰ εἴμεθα ἀνυποχώρητοι». Γιατί λοιπόν, διοργανώνετε μιὰ Ἡμερίδα γιὰ νὰ συζητηθεῖ ἕνα θέμα ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν πίστη μας καὶ γιὰ σᾶς ἦταν λυμένο; (Βέβαια, εἴχατε κι ἄλλες σκοπιμότητες).

Τελικά, ἐπειδὴ δὲν πέτυχε τὸ σχέδιό σας, νὰ ἀναγκάσετε τὸν π. Εὐθύμιο νὰ ἔρθει σὲ μιὰ Ἡμερίδα μὲ προαποφασισμένα συμπεράσματα καὶ μὲ πονηρὸ σκοπὸ νὰ «λειτουργήσει αὐτὴ ἡ Ἡμερίδα ὡς ἕνα ἀντίβαρο πρὸς τὸν Πατριάρχη»(!), νὰ «στείλετε ἕνα μήνυμα πρὸς τὸν Πατριάρχη, ὅτι δὲν χτυπᾶμε μόνο τὸν Πάπα, ἀλλὰ χτυπᾶμε καὶ τοὺς ἀποτειχισμένους “ζηλωτές”, ὅπως ὁ Τρικαμηνᾶς», φτάσατε στὸ σημεῖο  νὰ  ἀρνηθεῖτε   τὴ  συμμετοχὴ  τοῦ π. Εὐθύμιου στὴν Ἡμερίδα, ἀποδεικνύοντας ὅτι, δυστυχῶς,  αὐτὸ ἦταν ἐξ ἀρχῆς τὸ σχέδιό σας.

Δὲν θὰ βγάλουμε ἄλλα συμπεράσματα. Ἂς τὰ βγάλουν ὅσοι θὰ διαβάσουν τὶς ἐπιστολὲς καὶ τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀποκαλύπτουμε. Ἐκφράζουμε μόνο τὴ θλίψη μας.

Ἐλπίζουμε νὰ ἀπαντήσει στὴν ἐπιστολή σας ὁ π. Εὐθύμιος, ὁπότε ἂς βγάλει αὐτὸς τὰ ἀναγκαῖα συμπεράσματα.

Ἐμεῖς πάντως, μετὰ τὴν ἄρνησή σας νὰ εἶναι παρὼν στὴν Ἡμερίδα ὁ π. Εὐθύμιος, γιὰ νὰ παρουσιάσει τὶς θέσεις τῶν Πατέρων, εἴμαστε περίεργοι νὰ δοῦμε, ἂν οἱ προτεινόμενοι ἀπὸ τὸν μητροπολίτη σας γιὰ Εἰσηγητές, δηλ. ὁ π. Θεόδωρος, ὁ π. Γεώργιος, ὁ κ. Τσελεγγίδης καὶ ὁ π. Γεώργιος Καψάνης θὰ λάβουν μέρος στὴν Ἡμερίδα, γιὰ νὰ ἀποδείξουν —χωρίς ἀντίλογο— τὶς ἤδη γνωστὲς θέσεις τους!

Μὲ ἀφορμὴ καὶ αὐτὴ τὴν ἀπαράδεκτη στάση τῶν πατέρων τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, θεωροῦμε κατάλληλη τὴ στιγμὴ νὰ ἀπευθυνθοῦμε πρὸς τοὺς ἴδιους, (καὶ ὡς ἕνα σημεῖο καὶ σὲ ὅσους Πατέρες, ἔχουν παρεξηγήσει τὴ στάση μας).

Σεβαστοί μας, λοιπόν, Πατέρες, δέν ἔχουμε διάθεση ἀντιδικίας μέ κανέναν. Ἡ ὅλη στάση μας καὶ ἡ ὅλη προσπάθεια παρουσίασης τοῦ ἐν λόγῳ Κανόνα ἀπό τόν π. Εὐθύμιο, σέ σχέση μέ τήν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ἐν καιρῷ κηρυσσομένης γυμνῇ τῇ κεφαλῇ αἱρέσεως, ἔγινε γιὰ ἕνα καὶ μοναδικὸ λόγο. Γιά νά καταδειχθεῖ ποιά εἶναι ἡ πατερικὴ στάση ἀντιμετώπισης τῆς παναιρέσεως τῆς ἐποχῆς μας, ὥστε νὰ πράξουμε κι ἐμεῖς σήμερα ἀνάλογα στὸ θέμα αὐτό, ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας.

Μαζὶ πορευτήκαμε γιὰ ἕνα διάστημα, ἀλλὰ ἡ μελέτη τῶν Ἁγίων Πατέρων μᾶς ὁδήγησε στὴν μίμηση τῆς δικῆς τους στάσεως κι ὄχι τῆς δικῆς σας. Αὐτὸ ἐσεῖς τὸ ἐκλάβατε ὡς ἀντιδικία, καὶ μᾶς ἀπομονώσατε ποικιλοτρόπως, παροτρύνοντας ἢ συνεργώντας διὰ τῆς στάσεώς σας τὰ θρησκευτικὰ ἔντυπα ("Ὀρθ. Τύπος" κ.λπ.) ἢ τὰ ἱστολόγια νὰ μὴ δημοσιεύουν ἄρθρα μας! Προσπαθήσατε μάλιστα νὰ τὴν καταδικάσετε ὡς σχίσμα, ὡς ἔξοδο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὡς ἀνταρσία κλπ., κλπ. Δέν κατανοήσατε πὼς τὸ ζητούμενο εἶναι ἡ ἀποφυγὴ τῆς κοινωνίας μὲ τὴν ὑφιστάμενη αἵρεση καὶ ὄχι ἡ δικαίωση τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ καὶ τοῦ κάθε Τρικαμηνᾶ.

Πέραν αὐτοῦ, ἐσεῖς κρίνατε τὸ σχετικὸ μὲ τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου,  πολὺ πρὶν ἀπὸ ὁποιοδήποτε θεσμικὸ ὄργανο (Σύνοδο) καὶ ἀναρτήσατε τὴν ἀπάντησή σας πρὸς αὐτό, στὸν εἰδικὸ χῶρο τοῦ ἱστολογίου τῆς Μητροπόλεώς σας, στὸν ὁποῖο καταχωρεῖτε τὴν κριτική σας γιὰ τὰ αἱρετικὰ βιβλία.

Διερωτιόμαστε, λοιπόν, ἀφοῦ ἐκ προοιμίου ἔχετε ἀποφασίσει ὅτι τὸ βιβλίο εἶναι αἱρετικό, τότε πρὸς τί ἡ συζήτηση; Καὶ πόσο καλή, δῆθεν, διάθεση δείχνετε;

Δὲν εἰσακούσατε, Πατέρες, τὴν παράκλησή μας (ποὺ ἔγινε πολλὲς φορὲς πρὶν τὴν ἀποτείχισή μας, ἀλλὰ καὶ μετά ἀπὸ αὐτή), νὰ ἐπισημάνετε ὄχι ψιθυριστὰ ἀλλὰ δημόσια καὶ μὲ παρρησία, τοὺς τυχὸν κακοὺς χειρισμοὺς ἢ λάθη ἐκ μέρους μας. Μᾶς ἀγνοήσατε, εἴτε ἀπὸ περιφρόνηση, εἴτε ἐπειδὴ δὲν εἴχατε νὰ ἀντιτάξετε ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα. Καὶ ἀποδεχθήκατε αὐτὸ τὸ ἀστήριχτο πατερικὰ δημοσίευμα τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου (ἀφοῦ δὲν τὸ ἀποκηρύξατε καὶ τὸ μοιράσατε στὴν Σύναξή σας), ποὺ οὔτε ὁ ἴδιος δὲν τολμᾶ πλέον νὰ τὸ ὑποστηρίξει.

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, καὶ ἀφοῦ κανεὶς δὲν ἀνέτρεψε τὶς ἁγιοπατερικὲς θέσεις ποὺ ἐφαρμόζουμε, ποιό τάχα καθῆκον ὑποταγῆς στὴν πλειοψηφία τῶν σαράντα γερόντων –ἡ ὁποία ἀρνεῖται νὰ ὑποστηρίξει καὶ νὰ ἀποδείξει τὴν ἀλήθεια τῆς στάσεώς της καὶ τῶν γραφομένων της– θὰ μᾶς ἀποτρέψει νὰ ἐφαρμόσουμε τὸ Καινοδιαθηκικό, «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις»;

Ἐξάλλου ὅλοι ἔχουμε διαπιστώσει (κι αὐτό εἶναι ἀποδεκτό καί ἀπό τίς δύο πλευρές) πὼς τόσα χρόνια μὲ τὴν τακτική ποὺ ἐσεῖς ἀκολουθεῖτε δὲν ἐπιτεύχθηκε στὸ ἐλάχιστο, παρ’ ὅλη τὴν ἐνημέρωση ποὺ ἔγινε διὰ τὴς «Ὁμολογίας Πίστεως», τὸ ἐπιθυμητὸ ἀποτέλεσμα καταδίκης τῆς αἱρέσεως καὶ βαδίζουμε ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Οἱ προθέσεις σας πλέον εἶναι φανερές. Θέλετε νὰ ἀγωνίζεσθε μὲ τοὺς δικούς σας ὅρους, μέχρις ἐκεῖ ποὺ δὲν θίγεται καίρια ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ ἄλλοι οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ἀποδεικνύοντας ὅτι ὁ ἀγῶνας σας δὲν ἐπληρεῖ τοὺς ὅρους τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων.

Δικαίωμά σας, βέβαια, νὰ ἐπιλέγετε τὸν τρόπο καὶ τὸ εἶδος τοῦ ἀγῶνα ποὺ ἐπιθυμεῖτε, ἀλλὰ εἶναι τουλάχιστον ἀνέντιμο  νὰ θέλετε νὰ παρουσιάσετε αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὸν ἀγῶνα ὡς πατερικὴ στάση, διακριτικὴ καὶ θεάρεστη. Ἡ ἐμπάθειά σας καὶ ἡ εἰρωνεία ποὺ ἐκφράζετε πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ π. Εὐθυμίου εἶναι προφανεῖς κι εὐδιάκριτες, ὥστε νὰ ἀπορεῖ κανεὶς μὲ τὴ συμπεριφορά σας, καθ’ ὃν χρόνον τὸ μόνο ζητούμενο αὐτὴν τὴν ἐσχάτη ὥρα, εἶναι ἡ καταπολέμηση, ἡ καταστολὴ  καὶ καταδίκη τῆς αἱρέσεως καὶ ὄχι ἡ ἐξόντωση ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ προσπάθησε νὰ ὑποδείξει μὲ ἁγιογραφικὰ καὶ ἁγιοπατερικὰ ἐρείσματα τὸν Ὀρθόδοξο τρόπο γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς διευκρινήσεις, δημοσιεύουμε τὴν τελευταία ἀπάντηση τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς πρὸς τὸν π. Εὐθύμιο καὶ στὴ συνέχεια τὴν προηγηθεῖσα ἀλληλογραφία, γιὰ μπορέσει νὰ βγάλει ὁ κάθε ἐνδιαφερόμενος ἀντικειμενικὰ συμπεράσματα.

Ἀκολουθοῦν:

α) ἡ Πρόσκληση τῆς Μητρ. Πειραιῶς πρὸς τὸν π. Εὐθύμιο νὰ συμμετάσχη ὡς Εἰσηγητὴς στὴν Ἡμερίδα περὶ Ἀποτειχίσεως καὶ

β) ἡ θετικὴ Ἀπάντηση τοῦ π. Εὐθυμίου στὴν
πρόσκληση αὐτή.

 

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ

ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΝ

ΛΑΡΙΣΗΣ

ΠΡΟΣ  ΤΟ

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Κοινοποίησις:  Σεβασμιώτατον  Μητροπολίτην Ράσκας καὶ Πριζρένης κ. Ἀρτέμιον,  κ. Λαυρέντιο Ντετζιόρτζιο, κ. Παναγιώτη Σημάτη

   Σεβαστέ καί ἀγαπητέ π. Παῦλε,

χαῖρε ἐν Κυρίῳ.

Ἔλαβα τήν ἀπό 4/9/2013 ἐπιστολή σας σχετικά μέ τήν διοργάνωσι ἐκ μέρους τῆς Μητροπόλεώς σας ἡμερίδος μέ θέμα τήν «Ἑρμηνεία τοῦ ΙΕ’ ἱεροῦ Κανόνος τῆς Α’ καί Β΄ Συνόδου καί τό συναφές μέ αὐτήν ζήτημα τῆς ἀποτειχίσεως», εἰς τήν ὁποία μέ προσκαλεῖτε προσωπικῶς διά νά κάνω εἰσήγησι καί νά ἐκθέσω, ὅπως ἀναφέρετε, τίς ἀπόψεις μου. Ἐπ’ αὐτοῦ ἐπιτρέψατέ μου νά παρατηρήσω καί ἐπισημάνω τά ἑξῆς:

1. Ἄν καί ἐξ ἀρχῆς φαίνεται νά δείχνη ἡ Μητρόπολις Πειραιῶς ἕνα ἐνδιαφέρον γιά τήν ἀνίχνευσι τῆς ἀληθείας καί ὀρθῆς πορείας  γιά τήν ἐν καιρῶ αἱρέσεως στάσι τῶν Ὀρθοδόξων, ἐν τούτοις οἱ ἀμφιβολίες μας γιά τά κίνητρα καί τόν σκοπό τῆς ἀποφάσεώς σας αὐτῆς, ὄχι μόνον ὑπάρχουν, ἀλλά καί ἐπιτείνονται εἰς τρόπον ὥστε νά μήν μᾶς ἀφήνουν νά βάλωμε κατά τό δή λεγόμενο καλό λογισμό.

Ὁ λόγος εἶναι τό ὅτι θά ἔπρεπε, κατά τήν γνώμη μας, νά ἀπαντήσετε πρῶτα στίς συγκεκριμένες ἐρωτήσεις, τίς ὁποῖες σᾶς ἐθέσαμε καί, κατόπιν, ἀντί νά θέσετε ἐσεῖς ἄλλες ἀντίστοιχες, νά μᾶς ἀνακοινώσετε τήν διοργάνωσι τῆς Ἡμερίδος αὐτῆς πρός περαιτέρω διερεύνησι και συζήτησι τοῦ θέματος. Ἔτσι θά εἴσαστε σύμφωνος καί ἀκόλουθος μέ τήν διδασκαλία τῆς ἁγ. Γραφῆς (Α’ Πέτρ. 3,15) καί τήν πρακτική τῶν Ἁγίων Πατέρων (πού ἀπαντοῦσαν οἱ ἴδιοι σέ ὅσα εἶχαν κατηγορηθῆ προσωπικῶς, καί δέν παρέπεμπαν τό θέμα σέ μιά Ἡμερίδα) καί ἐπί πλέον θά διαλύατε τίς ὑποψίες μας πρός ὑπεκφυγήν καί παραπομπή εἰς τήν Ἡμερίδα, τήν ὁποία, ἐάν θέλετε, ὡς διοργανωτές, ἔχετε τήν δυνατότητα νά κατευθύνετε καταλλήλως πρός ἐξαγωγή τῶν συμπερασμάτων, τά ὁποῖα σᾶς ἐξυπηρετοῦν.

Ἕνας ἐπί πλέον λόγος, ὁ ὁποῖος μεγενθύνει τό σύννεφο τῶν ἀμφιβολιῶν μας εἶναι καί αὐτό πού ἐν συνεχείᾳ ἀναφέρετε: «Σας παρακαλούμε λοιπόν, νά προσέλθετε στήν προσεχή ημερίδα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας με ταπεινό φρόνημα, με πνεύμα μαθητείας και όχι με πνεύμα “παπικής αδιαλλαξίας”, διότι διαφορετικά κανένα όφελος δεν πρόκειται, να αποκομίσετε, από όσα θα λεχθούν κατ’ αυτήν».

Αὐτό, εἰλικρινά π. Παῦλε δέν τό κατανοῶ. Οἱ ὑπόλοιποι δηλαδή πού θά προσέλθουν νά κάνουν εἰσηγήσεις θά ἔχουν «ταπεινό φρόνημα καί πνεῦμα μαθητείας», ὁπότε τό ἀπαιτεῖτε καί ἀπό ἐμᾶς, ἤ μόνον ἐμεῖς πρέπει νά ἔχωμε αὐτό τό πνεῦμα, ὁπότε θά προσέλθουμε νά κάνωμε μέν τυπικά μία εἰσήγησι, ἀλλά κατ’ οὐσίαν νά ὑποταχθοῦμε στίς ἀπόψεις σας, στίς ὁποῖες μάλιστα δέν παρουσιάσατε μέχρι σήμερα οὔτε ἕνα ἁγιογραφικό, κανονικό καί πατερικό ἔρεισμα; 

Νομίζω, π. Παῦλε, ὅτι διά τά θέματα τῆς πίστεως ὁ κάθε ὀρθόδοξος πρέπει νά ἔχη, αὐτό πού μᾶς προτρέπετε νά μήν ἔχωμε, δηλαδή «πνεῦμα παπικῆς ἀδιαλλαξίας», ὑπό τήν ἔννοια, βεβαίως, ὄχι τοῦ ἐγωϊσμοῦ, ἀλλά τοῦ ἀνυποχωρήτου εἰς τά τῆς πίστεως. Αὐτό τό πνεῦμα διακρίνομε καί εἰς τούς Ἁγίους, ὅταν ἐμάχοντο μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς· αὐτό τό πνεῦμα μᾶς ἄφησαν ὡς παρακαταθήκη, προκειμένου νά μήν προδώσωμε τήν ὀρθόδοξο πίστι.

Πιστεύω δέ, ἐν κατακλεῖδι, ὅτι καί ἐσεῖς μέχρι σήμερα, δέν μᾶς ἐδιδάξατε ἐμπράκτως αὐτό τό πνεῦμα, τό ὁποῖο μᾶς προτρέπετε νά ἔχωμε καί, μάλιστα, ἐδείξατε «πνεῦμα παπικῆς ἀδιαλλαξίας», στηριζόμενοι ἀποκλειστικῶς καί μόνο εἰς τόν ὀρθολογισμό καί οὐδόλως εἰς τίς Γραφές καί τούς Ἁγίους. Εἶναι δέ γεγονός ὅτι, ὅταν δέν ἔχωμε ἐπιχειρήματα καί μάλιστα στηριζόμενα εἰς τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, τότε  καταφεύγουμε στίς ἀρετές, καί δή τῆς ταπεινώσεως, ἀποδίδουμε δηλαδή ἐγωϊσμό στόν ἄλλο, ἀδιαλλαξία, πεῖσμα κλπ. γιά νά πείσουμε ὅτι ἔχομε δίκιο.

2. Ἐφ’ ὅσον τελικά ἀποφασίσατε νά διοργανώσετε αὐτή τήν Ἡμερίδα, νομίζω ὅτι, τώρα τουλάχιστον, πρέπει νά τηρηθοῦν κάποιες δίκαιες καί γιά τίς δύο πλευρές διαδικασίες, ὥστε ἀφ’ ἑνός μέν νά ἀποδείξετε, ὡς ὀργανωτές, τά ἁγνά καί εἰλικρινῆ κίνητρά σας, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά προκύψη  κάποια οὐσιαστική ὠφέλεια καί μάλιστα δι’ ἕνα τόσο σοβαρό θέμα, τό ὁποῖο ἅπτεται τῶν θεμάτων τῆς πίστεως καί τῆς σωτηρίας μας.

Τό δίκαιο δέ εἰς αὐτήν τήν περίπτωσι, νομίζω ὅτι θά εἶναι νά μήν προσκαλέσετε, ὅπως ἀναφέρετε, μόνον ἐμένα ἀπό τήν πλευρά τῶν ἀποτειχισμένων, ἀλλά νά ὁμιλήσουν τόσοι ἀποτειχισθέντες, ὅσοι θά εἶναι καί οἱ εἰσηγητές τῆς δυνητικῆς ἑρμηνείας τοῦ Κανόνος ἤ τῆς ἄχρι καιροῦ ἀναμονῆς καί συνοδοιπορίας μέ τούς Οἰκουμενιστές.

Αὐτά τά ἄτομα ἐκ μέρους τῶν ἀποτειχισθέντων θά πρέπει νά τά προτείνωμε ἐμεῖς, ὥστε νά μᾶς ἐκφράζουν ὄντως, ὅπως δηλαδή ἐσεῖς θά προτείνετε τά ἐκ τοῦ ἀντιθέτου ἄτομα τά ὁποῖα θά εἰσηγηθοῦν τήν δυνητική ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος κλπ.

Ὁ πρῶτος δέ ὁ ὁποῖος, κατά τή γνώμη μας, πρέπει νά κληθῆ διά νά κάνη εἰσήγησι εἶναι αὐτός, τόν ὁποῖο ἐκτιμᾶτε πολύ καί ἐπαινεῖτε διά τούς ἀγῶνας καί τίς ἀδικίες πού ὑπέστη, δηλαδή ὁ Μητροπολίτης Ράσκας καί Πριζρένης Ἀρτέμιος. Ἔτσι θά ἀποδείξετε τήν ἐκτίμησι τήν ὁποία ἔχετε εἰς αὐτόν καί θά μαθητεύσετε μέ ταπεινό φρόνημα εἰς τήν διδασκαλία τοῦ γνησίου πνευματικοῦ τέκνου τοῦ ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, σύμφωνα μέ τήν προτροπή τήν ὁποία μᾶς ἐδώσατε.

Οἱ ὑπόλοιποι εἰσηγητές τούς ὁποίους προτείνομε εἶναι ὁ θεολόγος κ. Παν. Σημάτης καί ὁ  ἐκδότης–συγγραφέας κ. Λαυρ. Ντετζιόρτζιο, ἀμφότεροι Γραμματεύς καί  Πρόεδρος τῆς Φ.Ε.Κ.Φ. ἀντίστοιχα. Ἄν χρειαστῆ καί ἄλλος εἰσηγητής ἐκ μέρους τῶν ἀποτειχισθέντων ἔχουμε τήν δυνατότητα νά σᾶς προτείνουμε.

3. Μετά τήν κάθε εἰσήγησι θά πρέπει νά ὑποβάλλωνται στόν εἰσηγητή ἐρωτήσεις, καί μάλιστα ἀπό τούς ὑποστηρίζοντας τὴν ἀντίθετη θέσι διά τό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως, ἰδιαιτέρως δέ νά δύνανται πρῶτοι νά ὑποβάλλουν ἐρωτήσεις στόν κάθε εἰσηγητή οἱ ὑπόλοιποι εἰσηγητές. Ἔτσι θά ἐπισημαίνονται οἱ ἐλλείψεις, οἱ ἀδυναμίες καί τά κενά στήν κάθε εἰσήγησι  καί θά δημιουργοῦνται γόνιμοι προβληματισμοί, σχετικοί μέ τό κεντρικό θέμα τῆς ἡμερίδος. Κυρίως ὅμως θά ἐπικεντρώνεται ἡ προσπάθειά μας εἰς τήν ἀναζήτησι καί ἐφαρμογή τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων καί ὄχι στήν ἐπιβολή τῶν προσωπικῶν μας ὀρθολογικῶν ἀπόψεων καί τοποθετήσεων, πού ἄν μάλιστα αὐτὲς καλύπτονται μὲ τὸ ἐπισκοπικό ἤ τό πανεπιστημιακό κῦρος τῶν εἰσηγητῶν, μέ ταυτόχρονη ἀπόκρυψι  τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων, εἶναι δυνατόν νά ἐπηρεάσουν ἀρνητικά τούς πιστούς.

Ἀντιλαμβάνεσθε πιστεύω, π. Παῦλε, ὅτι τό θέμα τῶν ἐρωτήσεων καί μάλιστα ἀπό τούς ἀντιθέτους εἶναι σημαντικό, ἀπό τήν μέχρι τώρα δέ πορεία τῶν Ἡμερίδων διαπιστώσαμε ὅτι ἤ δέν τίθενται, λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου, καθόλου ἐρωτήσεις, ἤ ἀφήνονται γιά τό τέλος, ὁπότε πάλι δέν τίθενται γιά διάφορους λόγους, ἤ τέλος πάντων γίνονται ἐρωτήσεις ὄχι ἀπό τούς κατ’ ἐξοχήν ἁρμοδίους καί ἀσχοληθέντες μέ τό θέμα, ἀλλά ἀπό ἰδιῶτες ἤ προσκειμένους πρός τήν εἰσήγησι, ὁπότε ἀχρηστεύεται κατ’ οὐσίαν ὁ τρόπος αὐτός τοῦ ἐλέγχου τῆς κάθε εἰσηγήσεως.

4. Ἀπαραίτητη προϋπόθεσις καί δεῖγμα ἀγαθῆς προθέσεως, ἐκ μέρους τῆς ὀργανώτριας τῆς Ἡμερίδος Μητροπόλεως Πειραιῶς, εἶναι νά μήν ὑπάρχη περιορισμός εἰς τούς εἰσηγητές ὡς πρός τήν ἀναφορά ὀνομάτων καί γεγονότων, εἴτε Οἰκουμενιστῶν (καὶ τῶν πρωτεργατῶν τῆς αἱρέσεως), εἴτε Ἀντιοικουμενιστῶν, εἴτε αὐτοῦ τοῦ ἰδίου τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς, διά τήν μέχρι τώρα πορεία καί ἐξέλιξι τῆς αἱρέσεως καί τῆς ἀντιδράσεως εἰς αὐτήν. Νομίζω ὅτι πρέπει νά εἰπωθοῦν τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, νά ἀκουσθῆ ὅλη ἡ ἀλήθεια, ἡ ὁποία θά ἀξιολογηθῆ ἀναλόγως καί ἐπωφελῶς ἀπό τούς Ὀρθοδόξους καί κυρίως θά προσδιορισθῆ ἡ αἰτία τῆς συνεχοῦς ἐξελίξεως,  προόδου καί ἐπικρατήσεως τῆς αἱρέσεως, ἐν σχέσει μέ τήν ἀντίδρασι καί ἀντίστασι τῶν Ὀρθοδόξων.

Ἐγώ προσωπικά, σᾶς ἀνακοινώνω ἐκ τῶν προτέρων ὅτι θά ἀναφερθῶ κυρίως εἰς τήν ἀνορθόδοξο στάσι τῶν Ὀρθοδόξων, καί δή τῆς Μητροπόλεώς σας καί τοῦ ἀντιαιρετικοῦ γραφείου της, καί θά ἐπισημάνω τήν μέχρι τώρα πορεία καί στάσι ἐν σχέσει μέ τήν διδασκαλία τῆς ἁγ. Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων. Νομίζω ὅτι ἡ πρόοδος καί ἐπικράτησις τῆς αἱρέσεως εἶναι ἀπολύτως ἐξαρτημένη ἀπό τήν στάσι τῶν Ὀρθοδόξων καί κυρίως ἀπό τήν ἀδράνεια καί τόν ἐφησυχασμό στόν ὁποῖο τόν ὁδηγοῦν οἱ θεωρίες σας.

5. Τέλος νομίζομε ὡς λογικό καί ἀναμενόμενο, ἐφ’ ὅσον διοργανώνετε μέ δική σας πρωτοβουλία Ἡμερίδα γιά τήν ἀναζήτησι τῆς ἀληθείας καί τήν ἐξέτασι ἑνός θέματος πού ἐσεῖς χαρακτηρίζετε ὡς «ἀμφιλεγόμενο» (τό θέμα δηλαδή τῆς κατανοήσεως τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος καί τῆς ἀποτειχίσεως), ὅτι δέν θά συνεχίσετε νά θεωρῆτε τίς θέσεις κάποιων ἐκ τῶν εἰσηγητῶν ἐκ τῶν προτέρων ὡς σωστές καί κάποιων ἄλλων ὡς λανθασμένες. Οὔτε ἐπίσης θά ἐπιτρέψετε, ὅσοι ἐφαρμόζουν μέσα στά πλαίσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως τήν ἀποτείχισι, νὰ ἀνέβουν τίς βαθμίδες τοῦ βάθρου τοῦ ὁμιλητοῦ μέ καρφιτσωμένη στό πέτο κάποια ταμπέλα, πέρα ἀπό ἐκείνη τοῦ Ὀρθόδοξου πιστοῦ! Σᾶς δεσμεύει πρός τοῦτο καί ἡ παρακάτω διατύπωσι (ἄν καί ἀντίθετη μέ τό ὅλο πνεῦμα τῆς προσκλήσεώς σας) διά τῆς ὁποίας δηλώνετε: Ἡ κριτική μας «”δέν διεκδικεῖ κάποιο ἀλάθητο, οὔτε ἔχει τήν ἀξίωσι ὑποχρεωτικῆς παραδοχῆς της“,  ἀλλ΄ ἁπλῶς ἀποτελεῖ ”τήν ἰδική μας συμβολή στό ἐν λόγῳ πρόβλημα”»!

Θά πρέπει λοιπόν, νά προσέλθουν ὅλοι οἱ εἰσηγητές «ἐπί ἴσοις ὅροις» καί ὄχι κάποιοι ὡς κατηγορούμενοι ἤ ἐκτός Ἐκκλησίας ἤ σχισματικοί ἤ καθηρημένοι κλπ. Πιστεύω ὅτι οἱ  Ὀρθόδοξοι δέν ἀναγνωρίζουν καμμία πρᾶξι καί ποινή πού ἐπιβάλλουν οἱ αἱρετικοί, ὅπως ἔκανε ὁ ἅγιος Κύριλλος, ὁ ὁποῖος δέν ἀνεγνώρισε τίς ποινές πού ἐπέβαλε ὁ Νεστόριος στούς ἀποτειχισθέντες ἀπό αὐτόν κληρικούς τῆς Κων/πόλεως, πρίν ὁ Νεστόριος καθαιρεθῆ.

Αὐτό τό τελευταῖο βεβαίως δέν τό θέτουμε ὡς προϋπόθεσι, δηλαδή τήν ἐκ μέρους σας ἀναγνώρισί μας, διότι ἐν τελικῇ ἀναλύσει εἶναι δικό σας θέμα τό ἐάν θά πράξετε σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία καί τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων ἤ σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τῆς Ν. Ἐποχῆς.

Ἐξυπακούεται ἐκ τῶν ἀνωτέρω, ὅτι θά μᾶς ἐπιτρέψετε νά μοιράσουμε καί τά βιβλία μας στήν ἐν λόγῳ ἡμερίδα, ὅπως ἔγινε καί σέ προγενέστερη πού διοργάνωσε ἡ Μητρόπολίς σας.

Θά θέλαμε ἐν τέλει, π. Παῦλε, συμβουλευόμενος καί τόν Μητροπολίτη σας, νά μᾶς ἀπαντήσετε ἐπί τῶν θέσεών μας αὐτῶν, ὡς πρός τόν τρόπο διοργανώσεως τῆς Ἡμερίδος, ὥστε νά πεισθοῦμε ὅτι δέν θά προσέλθωμε  εἰς μίαν, τροπόν τινά,  στημένη ἡμερίδα, εἰς τήν ὁποία ἐκ τῶν προτέρων ἔχει δοθῆ κατεύθυνσι ὡς πρός τόν τρόπο διεξαγωγῆς της, καθώς καί ἐξαγωγῆς τῶν ἀποφάσεων καί συμπερασμάτων της.

Ἡ παροῦσα ἐπιστολή θά κοινοποιηθῆ μαζί μέ τή δική σας πρός γνῶσι καί ἐνημέρωσι  τῶν Ὀρθοδόξων.

Ἀναμένοντας τήν ἀπάντησί σας καί ζητώντας τίς εὐχές σας διά τήν σωτηρία μας, σᾶς χαιρετῶ μέ τήν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη.   

                         

                                                                 16 Σεπτεμβρίου 2013

                                          

                                                  Ἱερομόναχος  Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

     

Τέλος δημοσιεύουμε ἐπιστολή τοῦ π. Εὐθύμιου πρὸς τὸν π. Παῦλο καὶ π.  Ἄγγελο. Τοὺς ψέγει διότι ἔγραψαν μιὰ κριτικὴ μελέτη γιὰ τὸ βιβλίο του (κατ' οὐσίαν συκοφαντική) καὶ στὴ συνέχεια, ὅταν ἀπάντησε καὶ ἀναίρεσε τὶς ἀστήρικτες θέσεις τους, αὐτοὶ δὲν αἰσθάνθηκαν τὴν ἀνάγκη νὰ συνεχίσουν τὸν Διάλογο ποὺ ἄνοιξαν. Πρὸς ἀποφυγὴ δὲ μεγάλων ἀπαντήσεων, προτείνει τὴν  ἀπάντηση ἀπὸ τὴν Μητρ. Πειραιῶς σὲ δύο-τρία μόνο κρίσιμα ἐρωτήματά του.

Ἐπειδὴ οὔτε σὲ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα δὲν μποροῦσε νὰ ἀπαντήσει ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς, ἀποφάσισε τὴν διεξαγωγὴ Ἡμερίδος, ἐλπίζοντας ὅτι σὲ αὐτή, μόνος καὶ μὲ λίγο χρόνο στὴν διάθεσή του ὁ π. Εὐθύμιος, δὲν θὰ κατόρθωνε νὰ ἐκθέσει τὶς θέσεις του.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ

ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΝ

ΛΑΡΙΣΗΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ

1. Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην

         π. ΠΑΥΛΟ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟ καί

2. Πρωτοπρεσβύτερον

               π. ΑΓΓΕΛΟ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟ Ὑπευθύνων τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190

 Τ.Κ. 18539   ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Σεβαστοί Πατέρες,

    χαίρετε ἐν Κυρίῳ.

 

Διά τῆς παρούσης ἐπιστολῆς, ἔρχομαι νά σᾶς γνωστοποιήσω τά ἑξῆς. Τόν Νοέμβριο τοῦ 2012 ἐδημοσιεύσατε, ὡς ὑπεύθυνοι τοῦ γραφείου ἐπί τῶν αἱρέσεων καί παραθρησκειῶν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς, μία Κριτική Μελέτη εἰς τό ἐκδοθέν βιβλίο μου (κατά τό ἴδιο ἔτος) μέ τίτλο «Ἡ διαχρονική συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιά τό Ὑποχρεωτικό τοῦ 15^ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου περί Διακοπῆς Μνημονεύσεως Ἐπισκόπου Κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν». Ἡ κριτική σας αὐτή μελέτη, ἡ ὁποία, ὅπως γράφετε στό δεύτερο φύλλο της, «διανέμεται δωρεάν», ἔφθασε ἀπ’ ἄκρον εἰς ἄκρον τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας. Αὐτό τό διεπίστωσα ἀπό πληροφορίες πού ἔλαβα ἀπό ἀνθρώπους πού ἐπισκέφθηκαν δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα σέ ἀπόστασι παραμεθώρια μοναστήρια, τό ἕνα σέ νησί τοῦ Αἰγαίου καί τό ἄλλο στήν Μακεδονία. Στό μοναστήρι μάλιστα τῆς Μακεδονίας ἔδωσαν τήν Κριτική σας Μελέτη στόν ἐπισκέπτη οἱ πατέρες τῆς Μονῆς, διότι προφανῶς εἶχαν πολλά ἀντίτυπα καί τά διένεμαν ἱεραποστολικῶς καί ἀφιλοκερδῶς. Ἐπίσης τήν διενείματε καί στή Σύναξι τῶν Πατέρων στήν Ἱ. Μονή Ἁγίας Τριάδος Γατζέας, ποὺ ἔγινε τὸν Νοέμβριο τοῦ 2012.

Εἰς αὐτήν τήν κριτική σας μελέτη ἀπάντησα, ὡς ὁ πλέον ἁρμόδιος, καθ’ ὅτι συγγραφεύς τοῦ βιβλίου εἰς τό ὁποῖο ἀνεφέρετο ἡ κριτική σας μελέτη, καί προσεπάθησα κατά δύναμιν νά ἀναιρέσω ὅλα τά βασικά σας ἐπιχειρήματα, καθώς καί τό σκεπτικό καί τά κίνητρα τά ὁποῖα κατά τήν γνώμη μου σᾶς ὤθησαν νά γράψετε καί δημοσιεύσετε αὐτήν τήν κριτική μελέτη.

Ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι ἄν δέν τό ἔκανα αὐτό, θά ἐξυπακούετο ὅτι συμφωνῶ μέ τίς ἀπόψεις καί θέσεις σας καί, ὡς ἐκ τούτου, θά ἔπρεπε νά ἀποσύρω τό ἐκδοθέν βιβλίο μου καί συγχρόνως νά ζητήσω συγγνώμη διά τόν σκανδαλισμό καί τήν σύγχυσι πού ἐπροξένησα στούς Ὀρθοδόξους, καί μάλιστα σέ θέματα πίστεως.

Ἡ ἀπάντησί μου στήν μελέτη σας ἐδημοσιεύθη φιλαδέλφως καί ἀνιδιοτελῶς εἰς τό Ὀρθόδοξο περιοδικό «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» (τεῦχος 15-16, Ὀκτωβρίου 2012–Μαρτίου 2013). Σᾶς ἀπεστάλη δέ προσωπικῶς διά μέσου τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου ἡ ἀπάντησίς μου καί τμηματικῶς (καθ’ ὃν χρόνον ἐδημοσιεύετο, ἐπειδὴ δύο φορὲς τὸ ἐζητήσατε μὲ e-mail, δηλώνοντας ὅτι τὴν θέλετε γιὰ νὰ ἀπαντήσετε) ἀλλὰ καὶ ὁλοκληρωμένη.

Εἰς τό τέλος τῆς ἀπαντήσεώς μου σᾶς ἐπρότεινα ἕναν ἄλλο τρόπο διαλόγου, ὁ ὁποῖος ἑστιάζετο εἰς τό νά ἀπαντᾶ ἡ κάθε πλευρά σέ συγκεκριμένες ἐρωτήσεις, τίς ὁποῖες θά θέτει ἡ ἄλλη. Ἔτσι, κατά τή γνώμη μου, θά ἀπετρέπετο ἡ διολίσθησις εἰς τό νά ἀπαντοῦμε ἐκεῖ ὅπου μᾶς ἐξυπηρετεῖ, ἐπιλέγοντας ἐμεῖς ἀπό ὅλο τό κείμενο τά σημεῖα εἰς τά ὁποῖα θά ἀπαντήσωμε καί ἀποφεύγοντας κατ’ οὐσίαν τά ἐπίμαχα μέρη εἰς τά ὁποῖα διαφωνοῦμε. Πέραν τούτου αὐτός ὁ τρόπος τοῦ διαλόγου, ἐκτός τοῦ ὅτι ἀποτρέπει κάθε λοξοδρόμησι καί πλατειασμό σέ ἄλλα θέματα, ἀναγκάζει τήν κάθε πλευρά νά ἑστιάση τόν λόγο καί τά ἐπιχειρήματα ἐκεῖ ὅπου ἡ ἄλλη πλευρά θεωρεῖ ὅτι σφάλλει. Αὐτό προφανῶς θά ἀποδείξη τήν ἀδυναμία της καί τήν πλάνη, ἄν δέν ἀπαντήση ἐπαρκῶς εἰς αὐτό πού ἡ ἄλλη πλευρά ζητεῖ.

Διά νά ξεκινήση δέ αὐτός ὁ διάλογος ἔθεσα πρῶτος, εἰς τό τέλος τοῦ ἀπαντητικοῦ στήν μελέτη σας κειμένου μου, δύο συγκεκριμένες ἐρωτήσεις, ζητώντας ἀπό ἐσᾶς ἀνάλογες ἀπαντήσεις. Μέ τίς ἀπαντήσεις σας αὐτές θά ἐθέτατε καί ἐσεῖς πρός ἐμένα ἀνάλογες ἐρωτήσεις εἰς τίς ὁποῖες ἤμουν καί ἐγώ ὑποχρεωμένος νά ἀπαντήσω.

Δυστυχῶς παρῆλθε ἀπό τότε χρονικό διάστημα περίπου ἕξ (6) μηνῶν καί ἐσεῖς, πατέρες, ὄχι μόνο δέν ἀνταπαντήσατε (ὅπως δηλώσατε μὲ τὰ δύο e-mail) ὄχι μόνο δὲν ἀπαντήσατε στίς συγκεκριμένες ἐρωτήσεις πού σᾶς ἔθεσα, ἀλλά ἀπεναντίας τηρήσατε ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή, χωρίς κἄν νά μέ ἐνημερώσετε ἄν δέχεσθε τόν τρόπο αὐτό τοῦ διαλόγου, ἤ ἄν ἔχετε νά προτείνετε κάποιον ἄλλο, ἤ ἄν τέλος πάντων παραιτεῖσθε οἱασδήποτε περαιτέρω συζητήσεως. Τό χρονικό αὐτό διάστημα νομίζω ὅτι εἶναι ἀρκετό γιά νά καταρριφθῆ ἡ δικαιολογία τῶν ἀνειλημμένων ὑποχρεώσεων καί ἐργασιῶν, οἱ ὁποῖες πιθανόν θά σᾶς ἐμπόδιζον νά ἀπαντήσετε.

Ὡς ἐκ τούτου δημιουργοῦνται σέ ἐμένα κάποιοι προβληματισμοί, οἱ ὁποῖοι ἐπικεντρώνονται κυρίως στίς προθέσεις μέ τίς ὁποῖες ξεκινήσατε νά γράψετε καί ὄχι τόσο εἰς αὐτά καθ’ ἑαυτά τά γραφόμενα. Δηλαδή δημιουργήσατε, πατέρες, μέ τή σιωπή σας τήν ἐντύπωσι ὅτι κάποιοι ἄλλοι σᾶς ἔβαλαν νά κάνετε τήν κριτική αὐτή μελέτη, ἁπλῶς γιά νά ὑπάρχη μία ἀπάντησις, τήν ὁποία καί ἀποστείλατε παντοῦ (μέ τήν οἰκονομική βεβαίως εὐχέρεια τῆς Μητροπόλεως), καί ἔτσι νά συντελέση καί αὐτή ἡ μελέτη εἰς τόν ἐφησυχασμό καί τό βόλεμα καί εἰς τήν χειμερία νάρκη ἤ καλύτερα, γιά νά χρησιμοποιήσω μία ἰατρική ἔκφρασι, εἰς τήν καταστολή, εἰς τήν ὁποία θέλουν οἱ Οἰκουμενιστές καί οἱ σιγονταροοικουμενιστές-χαρτοπολεμιστές νά ὁδηγήσουν τούς ἀνησυχοῦντας Ὀρθοδόξους.

Στήν εἰσαγωγή τῆς μελέτης σας, πατέρες, γράφετε τά ἑξῆς:

«Θεωρήσαμε χρέος μας στίς γραμμές πού ἀκολουθοῦν παρακάτω, νά καταθέσουμε στό ὀρθόδοξο πλήρωμα τήν ἰδική μας συμβολή στό ἐν λόγῳ πρόβλημα, ὥστε νά ἀποτελέσει ἀφορμή γιά περαιτέρω ἔρευνα καί μελέτη του» (σελ. 6).

Μέ τή σιωπή σας, ὅμως, ποὺ ἀκολούθησε αὐτή σας τὴ δήλωση, ἀποδεικνύετε ὅτι δέν εἴχατε καμμία τέτοια διάθεσι «γιά περαιτέρω ἔρευνα καί μελέτη» τοῦ προβλήματος, διότι τώρα πού σᾶς δόθηκε ἡ εὐκαιρία, ὄχι μόνον νά ἀπαντήσετε σέ συγκεκριμένες ἐρωτήσεις, ἀλλά καί νά θέσετε ἐσεῖς ἀνάλογες, ὥστε νά ἀποδείξετε τούς ἰσχυρισμούς σας ἀληθεῖς, ἐσεῖς κατά τό δή λεγόμενο ποιεῖτε τήν νῆσσα.

Διάθεσι διαλόγου «γιά περαιτέρω ἔρευνα καί μελέτη» προφανῶς δέν ἔχει οὔτε ὁ Μητροπολίτης σας, διότι θά ἠδύνατο κάλλιστα νά ὀργανώση μία ἡμερίδα εἰς τήν ὁποία θά συζητοῦντο ὅλα τά σχετικά μέ τήν ἀποτείχισι θέματα καί βεβαίως θά προσκαλοῦντο νά κάνουν εἰσηγήσεις καί οἱ δύο πλευρές.

Διάθεσι διαλόγου γιά «περαιτέρω ἔρευνα καί μελέτη» δέν ἔχουν προφανῶς οὔτε καί οἱ ἀντιοικουμενιστές πατέρες τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας, διότι αὐτοί δέν δέχονται οὔτε κἄν νά θιχθῆ αὐτό τό θέμα μέσα εἰς τήν Σύναξι.

Ἐδῶ πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι εἶναι ἄκρως λυπηρό καί ἀπελπιστικά ἀπογοητευτικό, νά μήν γνωρίζωμε τό δέον γενέσθαι σέ τόσο σημαντικά θέματα, τά ὁποῖα ἅπτονται τῆς πίστεως. Εἶναι δηλαδή, ὡσάν νά μή γνωρίζωμε τί πρέπει νά κάνωμε σέ περίπτωσι πυρκαϊᾶς ἐντός τῆς οἰκίας μας ἤ σέ περίπτωσι πού διαπιστώσομε λύκους μέσα στό ποίμνιο, καί μή γνωρίζοντες τό δέον γενέσθαι, καταθέτομε γνῶμες καί ἀπόψεις «γιά περαιτέρω ἔρευνα καί μελέτη». Καί ὄχι μόνο αὐτό τό ὁποῖο ἀπό μόνο του θά μᾶς καθιστοῦσε ἀξιολύπητους καί ἀξιοδάκρυτους, ἀλλά ἀπεναντίας οὔτε κἄν ἀσχολούμεθα μέ τήν διερεύνησι τοῦ θέματος, λές καί πρόκειται γιά μία παρωνυχίδα ἤ γιά ἀσχολία περί ἀνέμων καί ὑδάτων.

Θά πρέπει, πατέρες, ἐν προκειμένῳ νά τοποθετηθῆτε ἐπί τοῦ θέματος καί νά δηλώσετε δημοσίως καί εὐθαρσῶς ἤ ὅτι παραιτεῖσθε ἀπό κάθε διάλογο μέ θέμα τήν ἀποτείχισι, ὁπότε πρέπει νά ἀνακαλέσετε καί τήν κριτική σας μελέτη, τήν ὁποία τόσο ἐπισταμένως διεδώσατε καθ’ ἅπασαν τήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια ἤ ὅτι ἐπιθυμεῖτε ὄντως τόν διάλογο, ἔστω μέ κάποια μορφή πού ἐσεῖς θά προτείνετε, ὁπότε θά ὑπερασπίσετε τίς ἀπόψεις σας καί θά ἀπομακρυνθῆτε ἀπό τήν μέχρι τώρα ἔνοχη, καθ’ ἡμᾶς, σιωπή. Τό νά παραμένετε ὅμως σιωπηλοί καί συγχρόνως νά ἐμμένετε στίς ἀπόψεις σας, τό νά μή δέχεσθε διάλογο καί συγχρόνως νά θεωρῆτε τίς θέσεις σας ὀρθές, αὐτό νομίζω πέραν τοῦ ὅτι εἶναι ἄκρως ὑποτιμητικό γιά σᾶς, θυμίζει στρατιωτικό καθεστώς καί παπική ἀδιαλλαξία.

Σᾶς ὑπενθυμίζω, πρίν τελειώσω, τίς δύο ἐρωτήσεις, τίς ὁποῖες σᾶς ἔχω ἤδη ὑποβάλει πρό ἑξαμήνου, στό τέλος τῆς ἀπαντήσεώς μου εἰς τήν μελέτη σας, ὥστε νά ἀνανεώσω τήν προσπάθεια γιά τόν μεταξύ μας διάλογο:

1) Ποιά εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς ἁγ. Γραφῆς καί τῶν ἁγίων Πατέρων, ἡ ὁποία συνηγορεῖ ἤ ἔστω ταιριάζει μέ τήν δυνητική ἑρμηνεία τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος; Μέ ἄλλα λόγια πρός κατανόησι: ποῦ διδάσκεται εἰς τήν ἁγ. Γραφή καί τούς ἁγ. Πατέρες ἡ παραμονή τῶν πιστῶν εἰς τούς αἱρετικούς ποιμένες, ἡ ἀναγνώρισίς των εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, ἡ μνημόνευσίς των κλπ. μέχρι δηλαδή ἀποφάσεως τῆς Συνόδου;

2) Ποῦ διδάσκεται στήν ἁγ. Γραφή καί στούς ἁγ. Πατέρες ὅτι μέ τήν παραμονή μας εἰς τούς αἱρετικούς ποιμένες, μέχρις ἀποφάσεως τῆς Συνόδου, δέν ταυτιζόμεθα μέ τήν πίστι των, δέν συνοδοιποροῦμε μέ τήν αἵρεσι καί δέν μολυνόμεθα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική αὐτή ἐπικοινωνία, ἔστω δηλαδή καί ἄν ἔχωμε ὀρθόδοξο φρόνημα;

Πρίν κλείσω τίς σκέψεις μου μπαίνω στόν πειρασμό νά σᾶς ὑποβάλλω καί μία τρίτη ἐρώτησι, δεσμευόμενος καί ἐγώ νά ἀπαντήσω σέ μία τρίτη δική σας. Ἡ ἐρώτησις εἶναι ἡ ἑξῆς:

Τόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο τόν θεωρεῖτε, πατέρες, καθηρημένο ἤ κανονικό Μητροπολίτη Ράσκας καί Πριζρένης; Καί ἄν μέν τόν θεωρεῖτε κανονικό Μητροπολίτη, τότε, γιατί δέν συλλειτουργεῖτε μαζί του, ἀλλά τόν ἀντιμετωπίζετε σάν ψωριασμένο πρόβατο, δηλαδή σάν καθηρημένο, καί διατί συντάσσεσθε μέ τήν Σερβική Τρόϊκα, δηλαδή τούς Οἰκουμενιστές Ἐπισκόπους τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι τόν καρατόμησαν; Ἄν πάλι τόν θεωρεῖτε καθηρημένο καί ὄχι κανονικό Μητροπολίτη, τότε γιατί τόν στηρίζετε, τόν προσφωνεῖτε ὡς Μητροπολίτη, τόν θεωρεῖτε ὁμολογητή κλπ.;

Αὐτή τήν ἐρώτησι σᾶς τήν ὑποβάλλω πατέρες, ἐπειδή ἐσεῖς στό ἐξώφυλλο τῆς κριτικῆς σας μελέτης μέ προσφωνεῖτε «Μοναχό Εὐθύμιο», προφανῶς συντασσόμενοι μέ τούς Οἰκουμενιστάς Ἐπισκόπους καί τήν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας μέ καθήρεσαν καί τήν ὁποία κατά τά ἄλλα πολεμᾶτε.

Ἡ παροῦσα ἐπιστολή, πέραν τοῦ ὅτι θά σᾶς ἀποσταλῆ προσωπικῶς, θά δημοσιευθῆ καί στά ἠλεκτρονικά μέσα ἐνημερώσεως, ἐπειδή ἀφορᾶ θέματα πίστεως.

Σᾶς χαιρετῶ μέ τήν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη, αἰτούμενος τίς εὐχές σας γιά τήν σωτηρία μου καθώς καί τήν σωτηρία τῶν πνευματικῶν μου ἀδελφῶν.

 10/8/2013

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

Κοινοποίησι πρός:

1.      Τόν Μητροπολίτη Πειραιῶς  κ. Σεραφείμ προσωπικῶς.

2.      Τήν Σύναξι Ἀντιοικουμενιστῶν Πατέρων εἰς τήν Ἱ. Μονή Ἁγ. Τριάδος Ἄνω Γατζέας.

3.      Τόν Πρωτοπρεσβύτερον π. Γεώργιο Μεταλληνό καί

4.      Τόν Πρωτοπρεσβύτερον π. Θεόδωρον Ζήση προσωπικῶς.