Αγαπητέ μου π.
Βασίλειε!
Ζητώ πρωτίστως
να με συγχωρέσεις για το μονοτονικό. Το "αγαπητέ" το εννοώ. Μου είσαι
όντως αγαπητός και μου ήσουν από τους πιό αγαπητούς Ιερείς που είχα γνωρίσει
κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Αθήνα, ενώ σε είχα, δόξα τω Θεώ, δυό
βήματα μόνο από το Φοιτητικό Οικοτροφείο της Ζωοδόχου Πηγής 44. Σε απολάμβανα
τις Κυριακές, σε θαύμαζα στις ομιλίες σου και τις νεολαίες.... μα
τώρα.... συγχώρα με πάτερ, ντρέπομαι, λυπάμαι, διότι δεν άκουσα ποτέ από σένα,
ούτε κατ' ίδίαν για την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ-ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από τους Αιρετικούς.
Αντιθέτως, βλέπω τώρα ότι γράφεις εναντίον της
Αγιοπατερικής αυτής γραμμής, στάσεως και αντιμετωπίσεως των αιρετικών και
αιρετιζόντων. Αναμασάς και εσύ, ως μη ώφειλε, την ανυπόστατη και ανωριμότατη
κατηγορία περί υποτιθεμένου "σχίσματος" όσων απομακρύνονται από τον
αιρετικό, οικουμενιστή Πατριάρχη, ενώ όλως περιέργως περιφρονείς –και τολμώ να
πω καταπατείς– την ισχυροτάτη και Θεόπνευστη διαβεβαίωση εκατοντάδων Θεοφόρων
Αγίων Πατέρων, συν του Προεδρευομένου της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, Μεγάλου
Φωτίου:
"Ου γαρ Επισκόπων, αλλά
ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, και ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ την
ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την
Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι".
Συγγνώμη, πατέρα
Βασίλειε, θα το επαναλάβω με κεφαλαία: "ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ ΤΗΝ
ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΕΤΕΜΟΝ, ΑΛΛΑ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΡΙΣΜΩΝ ΤΗΝ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΣΠΟΥΔΑΣΑΝ ΡΥΣΑΣΘΑΙ". Μπορείς σε παρακαλώ πολύ, π. Βασίλειε,
αυτό το απλούστατο να μας το ερμηνεύσεις;
Πάντοτε μου άρεσε η ερμηνεία σου της
Αγίας Γραφής. Κυριολεκτικά θαύμαζα το ωραιότατο και δυναμικότατο έργο σου
"Ο Χριστός ανθρώπων επέκεινα" (Αθήνα 1990) το οποίο χαροποιώς,
ενθουσιωδώς και ιεραποστολικώς μοίραζα σε πολλούς εδώ στην Αυστραλία! Εκεί, με
πλειάδα Αγιοπατερικών χωρίων και παραπομπών, εμμέσως πλην σαφώς, αφόβως και
παρρησιακώς (Κρητικοί όντες και οι δύο) σαφέστατα αποδεικνύεις και ξεκάθαρα
καταδεικνύεις τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό Χαρκιανάκη ως όντως ΜΕΓΑ
ΒΛΑΣΦΗΜΟ και ΑΙΡΕΤΙΚΌ, υπόλογο για Συνοδική ΚΑΤΑΔΙΚΗ και ΑΦΟΡΙΣΜΟ!
Τότε έλεγα, "Θεέ μου, τί τολμηρός Ιερεύς, τί
ομολογητής μέγας, τί δύναμη ψυχής, τί υπεροχή λόγου!" Σήμερα όμως λέγω:
"Λόγια, μόνο λόγια, στον αέρα και στο βρόντο λόγια....εν τοις χείλεσι
τιμή..."
Κατά τ' άλλα, "ζουν αυτοί καλά και εμείς
καλύτερα!" "Ζει και βασιλεύει ο "Στελάρας", (έτσι τον
αποκαλούν οι δικοί του κύκλοι, οι ομόφρονές του και οι θαυμαστές του, θέλοντας,
οι ταλαίπωροι, να τονίσουν "το ύψος και το πλάτος" της εκ περάτων και
διά περάτων "αγιοπατερικότητός του!" Ειδικά κάτι ΓΛΥΦΤΕΣ και ΔΟΥΛΟΙ
Αρχιμανδρίτες, που συχνά-σαχλά "σαλιαρίζουν" και αναπιπιλίζουν την
πεφιλημένη τους καραμέλα στις αποθεωτικές ομιλίες τους, κάθε, μα κάθε χρόνο,
κατά τους εορτασμούς της ονομαστικής του εορτής, λέγοντας: "Ο Άγιος
Γέροντάς μας", κι' "ο Άγιος Γέροντάς μας"... Το λένε και το
ξαναλένε και "γεμίζει το στόμα τους" και ενώ το λένε
κατασυγκινημένοι, οι δουλοπρεπώς υποταγμένοι και απελπιστικώς νυχτωμένοι,
ταυτοχρόνως τον κοιτούν με τα ίδια δακρυσμένα μάτια που κοιτάζει ο Γερμανίας
τον Πάπα, πριν τον ασπαστεί ασφυκτικότατα και αδελφικότατα!
Σήμερα, ποιός ξέρει, π. Βασίλειε, ίσως οι δυό σας "να
τα πίνετε και μαζί" σε κάποια Ταβέρνα Κρητική και παραλιακή, ίσως να
τελείτε και Συλλείτουργο Αρχιερατικό με κάθε άνεση συνειδησιακή και πράξη
συμπροσευχητική. Κατά τ' άλλα "πέρα βρέχει", και "ασ' τα κορόϊδα
να τρώγονται μεταξύ τους!"
Κι' έρχεσαι σήμερα, πάτερ μου, εσύ (!!) να μας προτρέπεις
να παραμένουμε σε κοινωνία με τους δεινούς, φρικτούς και βδελυρούς
Οικουμενιστές. Έρχεσαι εσύ να μας πεις "σχισματικούς". Κι' έρχεται,
και σε αντιπαρέρχεται ο Μέγας Πατήρ και Πνευματοφόρος Ανήρ, ο Άγιος Θεόδωρος ο
Στουδίτης και σε προσπερνά και σε ακυρώνει! Γράφει με αυστηρότητα ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ
καθώς και εγκυρότητα ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ:
«Τίνι λόγω επιζητείη σου η τιμιότης φάναι με περί της
θείας Κοινωνίας, και τίνος χάριν τοσαύτα έτη σπανίως μετέχεις· τούτο γαρ λόγον
οφείλει τινά έχειν. Ου γαρ το σπανίως, ή το καθεκάστην απλώς, αλλά το μετά
καθαράς συνειδήσεως μεταλαμβάνειν δέον· Ο γαρ αναξίως, φησίν, εσθίων και πίνων,
κρίμα εαυτώ εσθίει καί πίνει, μη διακρίνων το Σώμα του Κυρίου......... Ει δε
διακρίνηται αυ πάλιν δι’ αίρεσιν, τούτο αναγκαίον. Το γαρ κοινωνείν παρά
αιρετικού ή προφανούς διαβεβλημένου κατά τον βίον, αλλοτριοί Θεού, και
προσοικειοί τω διαβόλω! ...Γνωστόν δε πάσιν ότι νυν αίρεσις εν τη καθ’ ημάς
Εκκλησία κατακρατούσα των Μοιχιανών εστί. Φείσαι τοίνυν της τιμίας σου ψυχής
μετά των αδελφών και της κεφαλής. Έφης δε μοι, ότι δέδοικας ειπείν τω
πρεσβυτέρω σου, μη αναφέρειν τον αιρεσιάρχην. Και τί περί τούτου ειπείν σοι το
παρόν, ου καθορώ. Πλην ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του αναφέρειν,
καν ορθόδοξος είη ο αναφέρων».(P.G. 99, 1668 C , Φατ. 553,846,16).
Συγγνώμη, πατέρα Βασίλειε, θα επαναλάβω δύο καίρια και
επίμαχα σημεία, με κεφαλαία:
α) "ΤΟ ΓΑΡ ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ ΠΑΡΑ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ Η ΠΡΟΦΑΝΟΥΣ
ΔΙΑΒΕΒΛΗΜΕΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΒΙΟΝ, ΑΛΛΟΤΡΙΟΙ ΘΕΟΥ, ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΙΚΕΙΟΙ ΤΩ ΔΙΑΒΟΛΩ!"
β) "ΠΛΗΝ ΟΤΙ ΜΟΛΥΣΜΟΝ ΕΧΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΚ ΜΟΝΟΥ
ΤΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΝ, ΚΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΙΗ Ο ΑΝΑΦΕΡΩΝ!"
Συγγνώμη, πατέρα Βασίλειε, μιας και εσύ ως
"αναφέρων" ορθόδοξος είσαι, μπορείς σε παρακαλώ, σε ρωτώ ταπεινά και
όχι πειρακτικά, μπορείς να μας τα αναλύσεις αυτά λιγάκι; Για ΠΟΙΟΝ ΜΟΛΥΣΜΟ μας
ομιλεί και προειδοποιεί ο Άγιος;
Ας δούμε και τι
άλλα μας προειδοποιεί:
"ΦΕΥΓΕΙΝ ΔΕΙ την αίρεσιν, ήγουν τους αιρετικούς,
του μήτε κοινωνείν αυτοίς μήτε αναφέρειν εν τη ευαγεστάτη αυτής μονή επί της
θείας Λειτουργίας˙ ότι ΜΕΓΙΣΤΑΙ ΑΠΕΙΛΑΙ ΚΕΙΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣΑΙ ΤΟΙΣ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΙΝΟΥΣΙΝ ΑΥΤΟΙΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑΣΕΩΣ. (Οι δικοί μας
στρογγυλοκάθονται εις Πανθεϊστικήν Συνεστίασιν πνευματικήν, στρογγυλοτρώγουν
και στρογγυλοπίνουν. Και όλα αυτά -σου λέει- προκειμένου να τους
ευηγγελίσουμε!) ...Επεί δε εξήλθεν εις προύπτον η αιρετική ασέβεια διά
Συνόδου (επίσημη αναγνώριση και μνημόνευση του
Πάπα ως Κανονικού Πρώτου και Παναγιωτάτου Επισκόπου) εις τουμφανές ΔΕΙ
άρτι (πρέπει υποχρεωτικώς και ουχί δυνητικώς) και την σην
ευλάβειαν συν πάσι ορθοδόξοις παρρησιάζεσθαι διά του ΜΗ ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ ΤΟΙΣ
ΚΑΚΟΔΟΞΟΙΣ, ΜΗΔΕ ΑΝΑΦΕΡΕΙΝ ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΜΟΙΧΟΣΥΝΟΔΩ ΕΥΡΕΘΕΝΤΩΝ, Ἠ
ΟΜΟΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ ΑΥΤΗ» (Φατ. 39, 113, 51· P.G. 99, 1048 D).
Γέμισε ο τόπος σήμερα από αθλίους ομοφρονούντες και
συνευδοκούντες Οικουμενιστές, "κι' η παρέα ειν' ωραία και οι φίλοι
διαλεχτοί!" Κι' είμαστε μεις οι σχισματικοί. Τι καλά.... Το δέσαμε το
γαϊδαρο και δε κλωτσάει πια...
Είμαι σίγουρος, π. Βασίλειε, να έχεις διαβάσει τί λέγει και
πως το ερμηνεύει ο ΑΓΙΟΣ ΣΟΥ, ο Μέγας Βασίλειος, το χωρίο του Χριστού περί
αποκοπής