Εις Μνημόσυνον Νικολάου Σωτηροπούλου

Συμπληρώνονται την 6-10-2014, 40 ημέρες από την ημέρα που εκοιμήθη εν Κυρίω¹, ο ομολογητής μέχρι θανάτου² της Ορθοδόξου Πίστεως³, θεολόγος, δεινός αντιαιρετικός συγγραφέας και διδάσκαλός μου της Ορθόδοξης ερμηνείας της Αγίας Γραφής, αγαπητός εν Χριστώ αδελφός Νικόλαος Σωτηρόπουλος. Την 4-10-2014 θα τελεστεί το 40ήμερο μνημόσυνό του στην Ι.Μ. Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Τριχωνίδος, στο κοιμητήριο της οποίας ενταφιάστηκε το σκήνωμά του. Σαν μία ελάχιστη εκδήλωση τιμής και σεβασμού μου στο πρόσωπό του καταθέτω και την προσωπική μου μαρτυρία.

Μετά την ειρηνική κοίμησή του εγράφησαν πολλοί εγκωμιαστικοί λόγοι. Όσοι εγκωμιαστικοί λόγοι εγράφησαν για το πρόσωπό του και το ιεραποστολικό του έργο είναι αληθείς, και δεν υπάρχει ούτε στο ελάχιστο το στοιχείο της υπερβολής, όπως συνηθίζεται σε παρόμοιες περιπτώσεις κατά τις οποίες εξαίρονται υπαρκτές ή ανύπαρκτες αρετές του κοιμηθέντος.

Δεν θα επαναλάβω λοιπόν τα ανωτέρω γραφέντα. Θα παρουσιάσω μερικές ακόμη πτυχές της ιεραποστολικής δράσεώς του και της συνεργασίας μας σε θέματα καταπολεμήσεως αιρέσεων και παροχής πνευματικής βοήθειας σε πλανεμένες ψυχές, που είναι άγνωστες στο ευρύ

Οι δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στο Σουφλί και ο μύθος του χταποδιού

Ἄλλη μιὰ «ἐπίθεση» τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς ἐναντίον τοῦ Πατριάρχη, εἴδαμε νὰ δημοσιεύεται στὸ ἱστολόγιο "Ἀκτίνες". Τὸ ἄρθρο ἀναφέρεται στὶς τελευταῖες διαβεβαιώσεις τοῦ Πατριάρχη ὅτι «ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε, ούτε προδώσαμε κάτι μέχρι σήμερα από την ορθόδοξη πίστη μας με τους διαλόγους και τις επαφές και ούτε πρόκειται να το κάνουμε στο μέλλον».

• Ἀλήθεια, ἐκεῖ στὸν Πειραιᾶ (οἱ τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Μητροπόλεως), δὲν κατάλαβαν ὅτι κάθε φορὰ ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν προδοσία τῆς Πίστεως καὶ τὰ αἱρετικῶς "Πραχθέντα καὶ Λεχθέντα" τοῦ Πατριάρχη, δὲν ἐκθέτουν κατὰ κύριο λόγο τὸν Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος δὲν φοβᾶται τὸν Ἰντερνετικὸ πόλεμο (ἢ ἀλλιῶς χαρτοπόλεμο), ἀλλὰ ἐκθέτουν τοὺς ἑαυτούς τους, οἱ ὁποῖοι, παρὰ τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση, Μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μὲ ἕνα τόσο αὐτοπόδεικτα αἱρετικό;

• Καὶ ἡ κατάληξη τοῦ ἄρθρου τους, πόσο σχέση ἔχει μὲ τὴν ἀλήθεια; Ἡ πίστη τοῦ λαοῦ καθημερινὰ ἀλλοιώνεται, ὁ λαὸς ὑποδέχεται καὶ ἀποδέχεται (μὲ τὴν παρότρυνση τῶν Ποιμένων) ὅλο καὶ περισσότερους αἱρετικοὺς Πατριάρχες καὶ τὶς εὐλογίες τους, καὶ αὐτοὶ φαντασιώνονται τὸν λαὸ «εὐαισθητοποιημένο καὶ ἐπαγρυπνοῦντα»!

• Κι αὐτὴ τὴν ἐμμονὴ στὴν αἱρετικὴ κακοδοξία τοῦ κ. Σεραφείμ, πὼς ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπιτρέπεται μὀνο ὅταν «φτάσουν στο κοινό ποτήριο» γιατί τὴν ἐπαναλαμβάνουν; Δὲν καταλαβαίνουν πὼς ἐκθέτουν τὸν προϊστάμενό τους;

"Πατερικὴ Παράδοση"

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η Σεπτεμβρίου 2014

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΟ ΣΟΥΦΛΙ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΧΤΑΠΟΔΙΟΥ

   Αναγνώσαμε στην εκκλησιαστική ειδησεογραφία την πρόσφατη επίσκεψη τουΠαναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στο Σουφλί και τις δηλώσεις του κατ’ αυτήν. Ιδιαίτερα μας εντυπωσίασε η  διαβεβαίωσή του προς την αντιπροσωπεία του Αγίου Όρους και δι’ αυτής προς τον πιστό λαό του Θεού, ότι «ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε, ούτε προδώσαμε κάτι μέχρι σήμερα από την ορθόδοξη πίστη μας με τους διαλόγους και τις επαφές και ούτε πρόκειται να το κάνουμε στο μέλλον», με την οποία εδήλωσε ότι στους δε μέχρι τώρα γενομένους διαλόγους με τους ετεροδόξους ουδεμία προδοσία της πίστεως έγινε, ούτε θα γίνει στο μέλλον.

     Καθώς διαβάζαμε τις παρά πάνω δηλώσεις, μας ήρθε στο νού «ο μύθος του χταποδιού» του αείμνηστου Φώτη Κόντογλου, με κάποια παραλλαγή, βέβαια,προσαρμοσμένη στα δεδομένα της σύγχρονης εκκλησιαστικής πραγματικότητος: Καθόταν το χταποδάκι με την μητέρα του την χταπόδα στον πάτο της θάλασσας. Κάποια στιγμή το χταποδάκι πιάστηκε στο αγγίστρι του ψαρά και άρχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω. -«Με πιάσανε μάνα!», φωνάζει το χταποδάκι τη μάνα του.- «Μη φοβάσαι παιδί μου, ουδένα κίνδυνο διατρέχεις», του αποκρίνεται η μάνα. Το χταποδάκι φωνάζει πάλι: -«Με βγάλανε απ’ το νερό μάνα!». -«Μη φοβάσαι παιδί μου, ουδένα κίνδυνο διατρέχεις», του αποκρίνεται πάλι η μάνα. – «Με κόβουνε με το μαχαίρι μάνα!». -«Μη φοβάσαι παιδί μου, ουδένα κίνδυνο διατρέχεις». –«Με βράζουνε στο τσουκάλι μάνα!». -«Μη φοβάσαι παιδί μου,ουδένα κίνδυνο διατρέχεις». – «Με τρώνε μάνα!». – «Αχ παιδί μου τώρα σ’ έχασα».

      Η εφαρμογή του μύθου στη σύγχρονη εκκλησιαστική πραγματικότητα είναι προφανής: Μετά την άρση των Αναθεμάτων το 1965, (όπου στο Γαλλικό κείμενο της Ρωμαιοκαθολικής πλευράς αναφέρονται ως Άρσις της Ακοινωνησίας!!), ξεσηκώθηκε το άγιον Όρος, άγιοι και θεοφόροι Πατέρες (όπως ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ο άγιος γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος κ.α.),ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι, ο πιστός λαός του Θεού, διαμαρτυρόμενοι για όσα απαράδεκτα έγιναν. Ωστόσο το Φανάρι έσπευσε να καθησυχάσει τους πάντες: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε». Στη συνέχεια το κακό προχώρησε ακόμη περισσότερο. Φθάσαμε στις συμφωνίες του Μπαλαμάντ. Και πάλι οι πάντες ξεσηκώθηκαν. Θύελλα διαμαρτυριών ξέσπασε από παντού, (άγιον Όρος, κ.λ.π.). Και πάλι το Φανάρι απήντησε:  Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε».Μετά το Μπαλαμάντ ήρθε το Πόρτο Αλέγκρε. Και πάλι το Φανάρι: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε». Μετά το Πόρτο Αλέγκρε ήλθε η Ραβέννα. Και πάλι το Φανάρι: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε». Μετά την Ραβέννα η προσφορά του Κορανίου από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο ως αναμνηστικό δώρο στον πρόεδρο της Κόκα Κόλα κ. Μουχτάρ, αλλά και η επίσκεψή του στην Εβραϊκή Συναγωγή της Νέας Υόρκης. Και πάλι το Φανάρι: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε». Στη συνέχεια το Πουσάν της Νοτίου Κορέας τον περασμένο Νοέμβριο. Και πάλι το Φανάρι: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε».Τέλος μετά το Πουσάν η δήλωση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου στο Σουφλί: «ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε, ούτε προδώσαμε κάτι μέχρι σήμερα από την ορθόδοξη πίστη μας με τους διαλόγους και τις επαφές και ούτε πρόκειται να το κάνουμε στο μέλλον». Καθόλου δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε, αν στο προσεχές μέλλον, στην μέλλουσα να συνέλθει Πανορθόδοξο Σύνοδο του 2016, όχι μόνον δεν προχωρήσουν στην καταδίκη του Οικουμενισμού, αλλά στην πλήρη  νομιμοποίησή του. Οπότε και πάλι θα ακουσθεί το ίδιο moto: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε».Καθόλου απίθανο να φθάσουν και στο κοινό ποτήριο με τους Ρωμαιοκαθολικούς και στην πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία με τους Προτεστάντες. Στην περίπτωση αυτή καλό θα είναι να βρουν κάποιο άλλο σύνθημα για να πείσουν τους αφελείς, γιατί αυτό ως χιλιοειπωμένο δεν θα «πιάνει» πλέον.

Ειλικρινά πιστεύουν ότι με τέτοιου είδους δηλώσεις θα πείσουν τον πιστό λαό του Θεού; Ο πιστός λαός του Θεού έχει ήδη ευαισθητοποιηθεί απέναντι στην αίρεση και επαγρυπνεί στην διαφύλαξη της πίστεως. Ας δοκιμάσουν να φθάσουν στο κοινό ποτήριο και θα το δουν στην πράξη!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

Οι αντι-Οικουμενιστές ανέχονται τις κοροϊδίες των Οικουμενιστών!

Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ὅτι ἡ Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ἔχει γίνει στὰ ὑψηλὰ κλιμάκια τῶν «ὀρθοδόξων» καὶ εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ τὴν ἐπιβάλουν στὶς Ἐκκλησίες διὰ τῆς παρελκυστικῆς ὁδοῦ τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, τῶν συμπροσευχῶν καὶ τῶν πολυεπίπεδων συναντήσεων, Ἡμερίδων, Συμποσίων κ.λπ. Τοῦτο τὸ ἔχει ὁμολογήσει ξεκάθαρα ὁ Ἀθηναγόρας· τὸ ἔχει ἐπίσης ἀποκαλύψει ὁ ἀείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Ρωμανίδης· τὸ ἔχει περιγράψει σὲ βιβλίο ὁ θεολόγος κ. Ἀθανάσιος Σακαρέλος· τὸ ἔχουν ἀποδεχθεῖ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἄλλοι ἐμμέσως καὶ ἄλλοι ἀμέσως, ὅπως ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁ ἀείμνηστος Ἀρσένιος Κομπούγιας (ὅπως ἀποκαλύπτει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης σὲ ἔρθρο του), ὅταν π.χ. ἔγραφαν ὅτι γίνονται συλλείτουργα ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές κ.λπ.

Καὶ παρόλα αὐτά, ἀρνοῦνται νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς πρωτάρχους τῆς παναιρέσεως καὶ προδότες τῆς Πίστεως καὶ περιμένουν, ὅπως δηλώνουν, νὰ ἐξαντληθοῦν ὅλα τὰ ἄλλα μέσα (ποιά ἄραγε;) ἀντιδράσεως ποὺ ἔχουμε στὴν διάθεσή μας γιὰ νὰ προχωρήσουν στὴν ὀδυνηρή, μὰ ἁγιοπατερικὴ πρακτικῆς τῆς Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν! Ὅταν, λένε οἱ ἴδιοι διὰ τοῦ «λέοντος» τῆς ὀρθοδοξίας μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφεὶμ καὶ τοῦ ἑξαπτερύγου Τελεβάντου, ὅταν ἔρθει τὸ «κοινὸ ποτήριο» (intercommunio) τότε καὶ μόνο τότε θὰ προχωρήσουμε στὴν Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου!!!

Τὴν παραπάνω πραγματικότητα (τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τῆς ἀνοχῆς τῶν ἀντιΟἰκουμενιστῶν) ἦρθε νὰ ἐνισχύσει ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης μὲ σημερινὸ ἄρθρο του στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο». Μὲ τὸ ἄρθρο αὐτό (ἂν καὶ ἀλλοῦ ρίχνει τὸ κέντρο βάρους) ἀποκαλύπτει ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἡ ὁποία βεβαιώνει ὅτι ἡ Ἕνωση ἔχει γίνει.

Γράφει ὁ Ἀθηναγόρας: Μὲ τὴν Ἄρση τῶν Ἀναθεμάτων «ἐπανήλθομεν αὐτομάτως εἰς τήν πρό τοῦ 1054 ἐποχήν, καθ’ ἥν ὑπῆρχον μέν διαφοραί μεταξύ των δύο ἐκκλησιῶν καί ἐνίοτε σκληρότερον ἐκδηλούμεναι, ἀλλά διετήρουν τήν ἑνότητα ἐν τοῖς Ἱ. Μυστηρίοις καί ἰδίως ἐν τῷ κοινῷ Ποτηρίῳ, ποία νέα μετά τό 1054 ἐμπόδια ἐνεφανίσθησαν κωλύοντα τήν ἐπάνοδον εἰς τήν πρό αὐτοῦ ἐποχήν;»!

Ἡ ψευτιὰ καὶ ἡ ἀπάτη τῶν Οἰκουμενιστῶν ἀποδεικνύεται μὲ ἄλλη δημοσίευση τοῦ Ἀθηναγόρα, (ἀντίθετη μὲ τὴν παραπάνω Ἐπιστολή), ἕνα δηλαδὴ «Ἐγκύκλιο Γράμμα» του ποὺ ἀπέστειλε (ὅπως θυμίζει ὁ κ. Λυκοῦργος Νάνης μὲ σημερινό του σχόλιο) «ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπαίσχυντη καὶ προδοτικὴ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων (ἡ ὁποία σημειωτέον ἔγινε μὲ τὴν ἀποκλειστικὴ πρωτοβουλία τοῦ πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐρήμην τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων...). Μὲ τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ὁ Ἀθηναγόρας τόνισε τὰ ἑξῆς:

«Ἔστι τὸ γενόμενον πρᾶξις ἀγάπης οὐδόλως ἄρσιν τοῦ μεταξύ της καθ΄ ἡμᾶς καθόλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςκαι τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ὑφισταμένου σχίσματος ὑποσημαίνουσα, οὐδὲ μεταβολὴν τινὰ ἐπιφέρουσα εἰς τὴν ὑφισταμένην σήμερον ἐν ἑκατέρᾳ τῶν Ἐκκλησιῶν κατάστασιν δογματικῆς διδασκαλίας, κανονικῆς τάξεως, θείας λατρείας καὶ ἐν γένει ἐκκλησιαστικοῦ βίου, οὐδὲ ποσῶς ἀποκατάστασιν τῆς μυστηριακῆς διακοινωνίας, ἀλλ΄ ἁπλῶς καὶ μόνον μέλλουσα, ἵνα καὶ τύποις διευκολύνει περαιτέρω τὴν ἤδη ἀρξαμένην καὶ ἔργῳ σήμερον ὑφισταμένην, συνεχῶς δὲ προαγομένην ἐπικοινωνίαν μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν» (Βλέπε Σπυρίδωνος Μπιλάλη, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ, ΤΟΜΟΣ Β΄, σελ. 353-364).

«Όπως συμπεραίνει κανείς (συνεχίζει ὁ κ. Νάνης), άλλα είπε ο Αθηναγόρας τη μία φορά και άλλα ισχυρίστηκε την άλλη! Μήπως αυτήν του η συμπεριφορά σηματοδοτεί μία έκφραση της διγλωσσίας των οικουμενιστών; Μάλλον ναι! Απ’ τη μία καθησυχάζουμε το ποίμνιο που δεινώς αγωνιά και αλγεί για την προδοτική άρση των αναθεμάτων και από την άλλη, απευθυνόμενοι προς την Ελλαδική Εκκλησία, εξάγουμε και προβάλλουμε εντελώς αυθαίρετους, θεολογικά και εκκλησιολογικά έωλους και σαθρούς, ανιστόρητους και φαιδρούς ισχυρισμούς προκειμένου να εξυπηρετήσουμε και θεμελιώσουμε τις οικουμενιστικές μας ιδεοληψίες!».

Ἡ ἀλήθεια, λοιπόν, ποὺ γνωρίζουν καλὰ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, εἶναι ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς μόνο στὴν ἐνδυμασία εἶναι Ὀρθόδοξοι. Ἡ ψυχή τους εἶναι μὲ τὸν Πάπα καὶ τὴν Πανθρησκεία. Καὶ ὅμως τοὺς Μνημονεύουν. Ὁ π. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, μέλος τῆς «Συνάξεως Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» ἔχει παρουσιάσει στὸ περιοδικὸ «Ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι» τὴν ἀλήθεια:

«Με την άρση των αναθεμάτων οι δύο πλευρές εννοούσαν την άρση του Σχίσματος. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, επίσημος απεσταλμένος εκείνη την περίοδο του Πατριάρχη Αθηναγόρα προς τους Ρωμαιοκαθολικούς, αποκαλύπτει το περιεχόμενο των μηνυμάτων που αντέλλασσαν Φανάρι και Βατικανό «μέχρι του τολμηρού επίσης μηνύματος που μου ανέθεσε ο Πατριάρχης να μεταβιβάσω στον πρόεδρο της Επιτροπής Σχέσεων Δύσης και Ανατολής, που ήταν ένας Γερμανός σεβάσμιος καρδινάλιος, ο Αυγουστίνος Μπέα».

Και συνεχίζει ο Αρχιεπίσκοπος: «Λίγο καιρό μετά, επισκέπτομαι τον Μπέα στη Νέα Υόρκη. Τον ρώτησα: ‘Τι λέτε, σεβασμιότατε, μπορούμε να φέρουμε τις Εκκλησίες μας πιο κοντά με την άρση του Σχίσματος;’ Μου λέει: ‘Καλή ιδέα, δεν ξέρω πως θα τη δεχτούν στη Ρώμη, αλλά εγώ νομίζω ότι πρέπει να γίνει η άρση του Σχίσματος. Έτσι, δεν θα έχουμε λόγο κανέναν να μην πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο’.

Ερώτηση Γ. Μαλούχου: «Την άρση του Σχίσματος ή του αναθέματος;».

Απάντηση Αρχιεπισκόπου: «Και τα δύο αυτά μαζί πηγαίνουνε, γιατί όταν κατέθεσαν οι αντιπρόσωποι του Πάπα το ανάθεμα, τρόπον τινά, με το οποίο αναθεμάτιζε ο Πάπας Νικόλαος τον Μιχαήλ Κηρουλάριο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ήταν το οριστικό Σχίσμα πια. Δεν έγινε άλλη επίσημος πράξις που να καθιερώσει το Σχίσμα ως μία διαιρετική γραμμή μεταξύ Ανατολής και Δύσεως» (Γ. Μαλούχου, Εγώ ο Ιάκωβος, σελ. 196-197).

Η άρση του σχίσματος εντάσσεται, άλλωστε, και στην λογική των αποφάσεων της Β΄ Βατικανῆς Συνόδου, που πραγματοποιείτο εκείνο το διάστημα, για άρση της ακοινωνησίας και αναγνώριση των μυστηρίων των Ορθοδόξων.

Στο λατινικό μάλιστα κείμενο της «άρσεως των αναθεμάτων» υπάρχει ο όρος excommunicatio=ακοινωνησία, ο οποίος στην επίσημη μετάφραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου μεταφράζεται ως «αναθέματα» (βλ. σχ. Τόμος Αγάπης, Vatican-Phanar (1958-1970), Rome- Istanbul 1971, σελ. 286-287).

Το κείμενο, δηλαδή μιλούσε για «άρση της ακοινωνησίας». «Οι New York Times μετέδωσαν την από κοινού αγγελίαν του Βατικανού και του Φαναρίου της 7ης Δεκεμβρίου 1965 δια την άρσιν του excommunicatio (της ακοινωνησίας του Λατινικού κειμένου) εις την πρώτην σελίδα, ως το τέλος του σχίσματος του 1054 και ως την επανέναρξιν της μυστηριακής κοινωνίας που είχε τότε δήθεν διακοπεί. Φαίνεται πλέον σαφώς ότι το Ελληνικόν κείμενον που αναγγέλει την ‘άρσιν των αναθεμάτων’ ήτο τεχνηέντως παραπλανητικόν. Φαίνεται είχε σκοπόν να αμβλύνη ενδεχομένας αρνητικάς αντιδράσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών» (π. Ιω. Ρωμανίδου, Ορθόδοξος και βατικάνειος συμφωνία περί Ουνίας.

http://www.romanity.org/htm/rom.e.14.orthodoxi_kai_vatikania_sumfonia_peri_ounias.01.htm).

Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι ότι «ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' πρίν επισκεφθεί το Φανάρι (30-11-1979)... εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι η ενότητα έχει αποκατασταθεί στην πράξη (In Tat war derwiederhesteung der Einheit der Christen)» (Αντ. Παπαδόπουλου, Θεολογικός Διάλογος Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών (Ιστορία-Κείμενα-Προβλήματα), εκδ. οίκος αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη-Αθήνα 1996, σελ. 40).

Τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα τοῦ περιοδικοῦ στὸ http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/01/blog-post_91.html

 Κι ἀφοῦ τὰ ξέρουν ὅλα αὐτὰ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, πῶς τὰ ἀνέχονται κοινωνοῦντες μὲ τοὺς Οὐνίτες τοῦ Φαναρίου μαζοχιστικῷ τῷ τρόπῳ;

 Σημάτης Παναγιώτης

Τὸ κείμενο τοῦ π. Βασίλειου Βολουδάκη μὲ τίτλο:

"Μία ἄγνωστη Ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου"

 καὶ τὸ σχόλιο τοῦ κ. Νάνη έδῶ:

 http://www.apotixisi.blogspot.gr/2014/10/blog-post_3.html#comment-form

Η «προοδευτικότητα» των Οικουμενιστών Επισκόπων κρύβεται; Δεν κρύβεται!

Ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος τάσσεται ὑπὲρ

τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ καὶ τῆς θρησκειολογίας

Ἐνῶ πλέον καὶ οἱ Ἱεράρχαι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ὑπὲρ τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου, διαπιστώνοντες ὅτι μὲ αὐτὸν ἠμπορεῖ νὰ καταργηθοῦν καὶ τὰ ἀντιαιρετικὰ γραφεῖα τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, ἤρχισαν νὰ ἀλλάζουν στάσιν καὶ νὰ προβληματίζωνται. Ὁ Σεβ. Δημητριάδος εἰς συνέντευξίν του ἐτάχθη ὑπὲρ τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ (ὅπως καὶ ἡ ΔΙΣ), διότι μὲ αὐτὸν θὰ προληφθοῦν παράλογοι συμπεριφοραί, αἱ ὁποῖαι εἶναι «ἔξω ἀπὸ τὸ ἦθος καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης» (Ἆραγε ὡς Μητροπολίτης θὰ ἠγνόει τὸ Κεντρικὸν Ἰσραηλιτικόν Συμβούλιον τῆς περιοχῆς του καὶ θὰ κατεδίκαζε τὰς σφαγάς τῶν Παλαιστινίων ὑπὸ τοῦ Ἰσραήλ;).

Ἐρωτηθείς διά τὴν κατάργησιν τοῦ σημερινοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν εἶπεν ὅτι σημασίαν ἔχει νὰ διατηρηθῆ εἰς τὸ ὡρολόγιον πρόγραμμα τῶν σχολείων. Ἀπέφυγεν ὅμως νὰ ἀπαντήση, ἐὰν θέλη νὰ διατηρηθῆ ὡς ἔχει ἢ τάσσεται ὑπὲρ τῆς θρησκειολογίας, ἂν καὶ ἀφήνη νὰ ἐννοηθῆ ὅτι εἶναι ὑπὲρ τῆς θρησκειολογίας, τονίζων: «τὸ μάθημα νὰ ἀφορᾶ τὰ παιδιά, ἡμεδαπὰ καὶ ἀλλοδαπά, ποὺ φοιτοῦν στὰ Ἑλληνικὰ Σχολεῖα».

«Ὀρθόδοξος Τύπος», 26/09/14