Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Η Αγία Γραφή για την άμεση απομάκρυνση από τους Οικουμενιστές, Γ΄ Μέρος (του π. Ευθ. Τρικαμηνά).

Γ΄ Μέρος
16) Ἰωάν. 10, 4-5: «Καί ὅταν τά ἴδια πρόβατα ἐκβάλη, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καί τά πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τήν φωνήν αὐτοῦ. ἀλλοτρίῳ δέ οὐ μή ἀκολουθήσωσιν, ἀλλά φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τήν φωνήν».
Τό χωρίον αὐτό τοῦ κατά Ἰωάννη εὐαγγελίου εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου περί καλῶν καί μισθωτῶν ποιμένων. Ὁ Κύριος λοιπόν διδάσκει ὅτι «ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων» (Ἰωάν. 10,11). Δηλαδή ὁ καλός ποιμένας εἶναι αὐτός πού σταυρώνεται καί θυσιάζεται γιά νά σωθοῦν τά πρόβατα καί ὄχι αὐτός πού ὄχι μόνο ἀδιαφορεῖ, ἀλλά καί θυσιάζει τά λογικά πρόβατα. Ἐπίσης διδάσκει ὁ Κύριος, εἰς αὐτό τό σημεῖο, ὅτι ὁ καλός ποιμένας εἰσέρχεται «διά τῆς θύρας» εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων, ἐνῶ ὁ «ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν», δηλαδή ὁ εἰσερχόμενος δι’ ἄλλου τρόπου καί δι’ ἄλλης ὁδοῦ, αὐτός εἶναι κλέπτης καί ληστής.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας τό σημεῖο αὐτό τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου ἀναφέρει ὅτι ἡ θύρα γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή. Μάλιστα ὁ ἅγιος Χρυσόστομος μέ μία ἀπαράμιλλη ἤ προφητική, θά λέγαμε, γιά τίς ἡμέρες μας διδασκαλία ἀναφέρει καί τά ἑξῆς: «Ὅρα τά δείγματα τοῦ ληστοῦ, πρῶτον ὅτι οὐ παρρησία εἰσέρχεται, δεύτερον ὅτι οὐ κατά τάς Γραφάς· τοῦτο γάρ ἐστί τό “μή διά τῆς θύρας”». Καί ὀλίγο κατωτέρω: «Εἰκότως θύραν τάς Γραφάς ἐκάλεσεν· αὗται γάρ ἡμᾶς προσάγουσι τῷ Θεῷ καί τήν θεογνωσίαν ἀνοίγουσιν, αὗται πρόβατα ποιοῦσιν, αὗται φυλάττουσιν, καί τούς λύκους οὐκ ἀφιᾶσιν ἐπεισελθεῖν· καθάπερ γάρ τις θύρα ἀσφαλής, οὕτως ἀποκλείει τοῖς αἱρετικοῖς τήν εἴσοδον, ἐν ἀσφαλείᾳ καθεστῶσα ἡμᾶς, περί ὧν ἄν βουλώμεθα πάντων, καί οὐκ ἐῶσα πλανᾶσθαι. Κἄν μή παραλύσωμεν ταύτην οὐκ ἐσόμεθα εὐχείρωτοι τοῖς ἐχθροῖς. Διά ταύτης καί τούς ποιμένας καί τούς οὐ ποιμένας εἰσόμεθα ἅπαντες» (Ε.Π.Ε. 14, 96, 28).
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι, ἄν ἐπροσέχαμε καί ἀκολουθούσαμε τήν διδασκαλία τῶν Γραφῶν καί τῶν Ἁγίων, τουλάχιστον θά ἐγνωρίζαμε νά κάνωμε τήν διάκρισι μεταξύ καλῶν καί κακῶν ποιμένων, μεταξύ καλῶν ποιμένων καί λύκων, καί κλεφτῶν, καί μισθωτῶν. Διότι ἡ διδασκαλία τῶν Γραφῶν καί τῶν Ἁγίων ἀνατρέπει τήν σημερινή διδασκαλία τῶν Οἰκουμενιστῶν καί Ἀντιοικουμενιστῶν ὅτι, δηλαδή, εἶναι ἀρκετή ἡ κανονική χειροτονία καί ἡ Ἀποστολική διαδοχή διά νά εἶναι κάποιος ποιμένας καί Ἐπίσκοπος εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ.
Ἐπειδή λοιπόν σήμερα ἀποδεχθήκαμε ἅπαντες ἄλλη διδασκαλία ἀπό αὐτήν τῶν Γραφῶν καί τῶν Ἁγίων, γεμίσαμε τήν Ἐκκλησία μέ αἱρετικούς ποιμένες καί Ἐπισκόπους, δηλαδή μέ λύκους, τούς ὁποίους θυμιατίζουμε καί λιβανίζουμε καί ἀποδεχόμεθα εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ καί οἱ ὁποῖοι, ἀπροκάλυπτα πλέον καί ἀνεξέλεγκτα, ὁδηγοῦν κατ’ εὐθείαν πρός δυσμάς τό πλοῖον τῆς Ἐκκλησίας, εὐθυγράμμισαν τήν πορεία του μέ τήν γραμμή τῆς Νέας Ἐποχῆς καί προετοιμάζουν ἐπιμελῶς τά λογικά πρόβατα γιά τήν ἀποδοχή τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὁ Χρυσόστομος λοιπόν ἅγιος, εἰς τό σημεῖον αὐτό διδάσκει ὅτι οἱ Γραφές μᾶς προφυλάσσουν «καί τούς λύκους οὐκ ἀφιᾶσιν ἐπεισελθεῖν». Οἱ Γραφές εἶναι ἡ ἀσφαλής θύρα, ἡ ὁποῖα «ἀποκλείει τοῖς αἱρετικοῖς τήν εἴσοδον». Στίς Γραφές ἐάν στηριχθῶμεν καί δέν ἀλλάξωμε τήν διδασκαλία των, ὅπως μᾶς βολεύει, «οὐκ ἐσόμεθα εὐχείρωτοι τοῖς ἐχθροῖς». Οἱ Γραφές εἶναι ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες μᾶς προφυλάσσουν «καθάπερ τις θύρα ἀσφαλής, οὐκ ἐῶσα πλανᾶσθαι». Οἱ Γραφές, τέλος, εἶναι ἐκεῖνες διά τῶν ὁποίων «τούς ποιμένας καί τούς οὐ ποιμένας εἰσόμεθα ἅπαντες». Αὐτά τά λόγια τοῦ Χρυσορρήμονος ἀνατρέπουν ὅλη τήν θεωρία περί ἐπισκοποκεντρικῆς Ἐκκλησίας.
Ἐμεῖς ἐκ τοῦ ἀντιθέτου, ἔχουμε διδαχθῆ καί ἔχουμε πιστέψει καί ἀποδεχθῆ τήν αἱρετική διδασκαλία ὅτι δηλαδή, ἐφ’ ὅσον ὁ Ἐπίσκοπος ἐχειροτονήθηκε κανονικά, εἶναι εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ καί πρέπει νά ὑποτασσώμεθα εἰς αὐτόν, ἀκόμη καί ἄν εἶναι αἱρετικός· στήν περίπτωση αὐτή θά περιμένουμε νά τόν κρίνη ἡ Σύνοδος· ἐμεῖς ὅμως δέν πρέπει νά ἀποτειχιστοῦμε ἀπό αὐτόν πρίν τόν καταδικάσει ἡ Σύνοδος διά νά μήν κάνωμε σχίσμα, νά μήν ἐξέλθωμε τῆς Ἐκκλησίας κ.λπ.
Αὐτός νομίζω εἶναι καί ὁ λόγος πού ὑπερτονίσαμε καί ὑπερφοβηθήκαμε τό σχίσμα  ὡς πρός τήν αἵρεσι, διά νά εἴμαστε δηλαδή ἐν ἀσφαλείᾳ στό μαντρί καί στό στόμα τοῦ λύκου καί γιά νά ὁδηγηθοῦμε ἐν ἀσφαλείᾳ πάντοτε καί χωρίς ἀταξίες καί παλικαρισμούς εἰς τήν ὁδό τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅλα αὐτά τά ἀναφέραμε σάν εἰσαγωγή καί σάν πλαίσιο, ὥστε στηριζόμενοι στίς Γραφές καί στήν ἑρμηνευτική των ἀπόδοσι ἀπό τούς Ἁγίους νά ἀναφερθοῦμε στό συγκεκριμένο χωρίο (Ἰωαν. 10, 5) τό ὁποῖο ἀναφέρεται στούς κακούς ποιμένες καί μάλιστα στούς αἱρετικούς καί ἀναφέρει τά ἑξῆς: «ἀλλοτρίῳ δέ οὐ μή ἀκολουθήσωσι, ἀλλά φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τήν φωνήν». Ἐδῶ ὁ ἅγιος Χρυσόστομος μᾶς ἐπεξηγεῖ ἑρμηνευτικά καί ἀναφέρει τά ἑξῆς: «"Ἀλλοτρίῳ δέ οὐ μή ἀκολουθήσωσι, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τήν φωνήν". Ἤτοι τούς περί Θευδᾶν λέγει ἐνταῦθα καί Ἰούδαν καί γάρ “ἅπαντες, ὅσοι ἐπίστευσαν αὐτοῖς, διεσκορπίσθησαν” φησίν, ἤ τούς μετά ταῦτα μέλλοντας ἀπατᾶν ψευδοχρίστους» (Ε.Π.Ε. 14, 102, 8).
Ἐδῶ κατ’ ἀρχάς βλέπουμε ὅτι οἱ Ἅγιοι ἑρμηνεύοντας τίς Γραφές ἐπεκτείνουν διαχρονικά τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου, διά νά προστατευθοῦν στό μέλλον τά λογικά πρόβατα ἀπό παρομοίους κακούς ποιμένες.
Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ὁ ἅγιος στούς ἀλλοτρίους ποιμένες συγκαταλέγει καί «τούς μετά ταῦτα μέλλοντας ἀπατᾶν ψευδοχρίστους». Οἱ ψευδόχριστοι εἶναι οἱ κατά τήν Γραφή ἀλλότριοι καί μισθωτοί, οἱ λύκοι καί οἱ μή εἰσερχόμενοι διά τῆς θύρας εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων, οἱ ἀναβαίνοντες ἀλλαχόθεν, οἱ ψευδεπίσκοποι καί ψευδοδιδάσκαλοι κατά τόν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπί ἁγίου Φωτίου, οἱ ἀνά τούς αἰῶνας αἱρετικοί Ἐπίσκοποι και, φυσικά, οἱ νῦν Οἰκουμενιστές αἱρετικοί Ἐπίσκοποι. Ἀπό ὅλους αὐτούς ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διδάσκει ὅτι τά λογικά πρόβατα πρέπει νά ἀπομακρυνθοῦν, διότι εἶναι ἀλλότριοι, δηλαδή ξένοι πρός τόν Χριστόν καί διότι ἐτέθησαν ὡς Ἐπίσκοποι ἀπό τόν διάβολο, ἀκριβῶς γιά νά πλανήσουν καί διασκορπίσουν ἀπό τήν Ὀρθόδοξο πίστι τά πρόβατα.
Εἰς τό σημεῖον αὐτό πρέπει, ἀφ’ ἑνός μέν νά τονίσωμε τήν ἀπόλυτον ἁρμονία καί ταύτισι τῶν Γραφῶν, τῶν ἱερῶν Κανόνων καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων, καί ἀφ’ ἑτέρου τήν διαστροφή καί αἱρετική διδασκαλία τῆς λεγομένης δυνητικῆς ἑρμηνείας τοῦ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ἡ ὁποία διδασκαλία ὁδηγεῖ στόν ἐφησυχασμό καί στό βόλεμα, στόν συμβιβασμό καί στήν συνθηκολόγησι μέ τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως και, στήν καλύτερη περίπτωσι, στήν ἀντιμετώπισι τῆς αἱρέσεως διά τοῦ χαρτοπολέμου καί στήν ἀγωνιστικότητα τῶν Ὀρθοδόξων τήν ὁποία καθορίζουν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστές Ἐπίσκοποι, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς καθορίζουν τά ὅρια τῶν κινήσεών μας, στό ἐπίπεδο τῆς πατρίδος οἱ ἴδιοι οἱ ἐχθροί μας, οἱ ὁποῖοι πλέον μᾶς κυβερνοῦν ἐσωτερικῶς καί ἐξωτερικῶς
Ἡ Ἁγία Γραφή λοιπόν, ἐπιτάσσει νά φεύγωμε ἀπό τούς ἀλλοτρίους καί αἱρετικούς ποιμένες, χωρίς νά ἀναμένωμε ἀποφάσεις Συνόδων καί καταδίκες τῆς αἱρέσεως, χωρίς νά ὑπολογίζωμε τίς συνέπειες καί τούς διωγμούς, τίς ἀπειλές καί τίς καθαιρέσεις, τίς στερήσεις τῶν μισθῶν καί τό νά τεθοῦμε στό περιθώριο τοῦ κοινωνικοῦ κατεστημένου καί, βεβαίως, χωρίς νά ἔχωμε τό σύνδρομο τοῦ φόβου ὅτι κάνουμε σχίσμα στήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία σήμερα, κατά τελείως αἱρετικό τρόπο καί δαιμονική ἐπινόησι, ἐταυτίσαμε μέ τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους καί ἐτοποθετήσαμε κατά πρωτοφανῆ τρόπο στό χῶρο τῆς αἱρέσεως.
Εἶναι ἀναγκαῖο νά τονιστῆ εἰς τό σημεῖο αὐτό ὅτι ἡ ἑνότητα τήν ὁποία σήμερα διδάσκουν καί συνιστοῦν οἱ Οἰκουμενιστές καί Ἀντιοικουμενιστές εἶναι ἀνθρωποκεντρική, διότι ἀντικαθιστᾶ τόν Χριστό μέ τόν Ἐπίσκοπο, εἶναι Παπικῆς προελεύσεως καί ἡ ἴδια ἡ καρδιά τοῦ Παπισμοῦ καί, φυσικά, εἶναι αἱρετική θεωρία, διότι διαστρέφει καί ἀντικαθιστᾶ τήν ἁγιογραφική καί πατερική ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τήν ὁποία καί λειτουργικῶς ὁμολογοῦμε, μέ τήν ἀνθρωποκεντρική ἑνότητα κατά τήν ὁποία περιθωριοποιεῖται καί ὑποβιβάζεται ἡ Ὀρθόδοξος πίστις.
Δι’ αὐτόν τόν λόγον, συνεχίζοντας ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τήν ἑρμηνεία τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου, ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Διό παρακαλῶ μένωμεν ὑπό τῷ ποιμένι νεμόμενοι· μενοῦμεν δέ ἐάν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούομεν, ἐάν αὐτῷ πειθώμεθα, ἐάν μή ἀλλοτρίῳ ἑπώμεθα» (Ε.Π.Ε. 14, 106, 25). Δηλαδή, γιά νά παραμείνωμε στόν ἀληθινό ποιμένα Χριστό, πρέπει νά ἀκοῦμε τήν φωνή Του, νά πειθώμεθα εἰς Αὐτόν καί νά μήν ἀκολουθοῦμε ἀλλοτρίους καί αἱρετικούς ποιμένες. Ἐμεῖς ἀντιθέτως σήμερα, ἔχουμε ἀποδεχθῆ τήν διδασκαλία τῶν Οἰκουμενιστῶν, ὅτι μποροῦμε νά ἀκολουθοῦμε καί νά ἀνήκουμε στόν Χριστό, ἔστω καί ἄν ἀκολουθοῦμε καί συντασσώμεθα μέ τούς ἀλλοτρίους καί αἱρετικούς ποιμένες. Αὐτή βεβαίως δυστυχῶς εἶναι καί ἡ διδασκαλία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν.

17) Πράξ. 20, 28-30: «Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγώ γάρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν».
Ἐδῶ ὁ Παῦλος ὁμιλεῖ προφητικά καί διαχρονικά πρός τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας καί τούς ἐπισημαίνει ὅτι ἀνάμεσα ἀπό

Δολιότητα και υποκρισία! Η αίρεση δεν κηρύττεται ΜΟΝΟ, αλλά και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ δια της "βίας"!!

Ο Βαρθολομαίος και η φατρία του, δεν κηρύσσουν μόνο την αίρεση, αλλά και την επιβάλλουν (κατά τον ...Τελεβάντο!) δυναστικά, δια της βίας!!!  Έτσι τώρα, μετά τα «Κοράνια» σε Μουσουλμάνους, «δωρίζουν» και Ορθόδοξο Ναό στους Παπικούς!
Ο δε Τελεβάντος και οι όμοιοί του μιλούν για ασχήμιες ή επιδίδονται σε αμπελοφιλοσοφίες! Παρουσιάζουν την ομοφυλόφιλη Λουθηρανή «επίσκοπος» Έβα Μπρούννε νὰ καταργεί τον Σταυρό, να προχωρά σε διαθρησκειακή ενότητα με Μουσουλμάνους και Βουδιστές, εξανίστανται διότι «με αυτούς τους ανθρώπους, τους απόγονους των σταυροφόρων, συνομιλούν συμπροσευχόμενοι οι ημέτεροι οικουμενιστές»,
αλλά παρόλα αυτά, εκεί:  αγωνίζονται έως τέλους να αποτρέψουν τὴν αποτείχιση των πιστών από τούς Οικουμενιστές με ειρωνείες, διαστρεβλώσεις κειμένων, συκοφαντίες κ.λπ.
Ο μύθος της κουτσονούρας αλεπούς εκπληρώνεται και πάλι!

Δύο από τα τελευταία κείμενα με την Τελεβάντια
λογική (η έμπρακτη αίρεση επισημαίνεται, αλλά μετονομάζεται σε ... ασχήμια!!!):

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΑΣΧΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ
 Του Παναγιώτη Τελεβάντου
====
Πολύ θλιβερή η επίδοση του Παναγιότατου ο οποίος με κάθε τρόπο επιβάλλει την οικουμενιστική γραμμή όχι μόνον σαν επίσημη πολιτική του Οικουμενικού Θρόνου αλλά και σε κάθε παραδοσιακό κληρικό ή μοναχό που εξαρτάται πνευματικά από το Πατριαρχείο.
Τι δουλειά έχουν οι Παπικοί στην ιερά νήσο Πάτμο και από πού ως πού έχουν υποχρέωση οι Ορθόδοξοι να τους παραχωρήσουν ορθόδοξο ναό;
Όσο για τη δικαιολογία που επινοήθηκε για να δικαιολογήσει την οικουμενιστική ασχημία τι να πει κανείς; Ο θρησκευτικός τουρισμός έχει μεγαλύτερη σημασία από τους ιερούς κανόνες των Οικουμενικών συνόδων που απαγορεύουν την παραχώρηση ναών σε αιρετικούς;
Δυστυχώς ο Παναγιότατος σπεύδει σε κάθε οικουμενιστική ασχημία και κατορθώνει δια της πειθούς ή δυναστικά την συμμόρφωση των υφισταμένων του με την οικουμενιστική

Τόσο αγώνα κάνει ο Ζηζιούλας για να κρύψει το Πρωτείο, αλλά ο Πάπας τον ...αδειάζει!

 O Πάπας...υμνεί την συνοδικότητα, αλλά "ξεκαθαρίζει" το ρόλο του "διαδόχου του Πέτρου"

Πηγή: "agioritikovima"

O Πάπας...υμνεί την συνοδικότητα, αλλά "ξεκαθαρίζει" το ρόλο του "διαδόχου του Πέτρου"
Του Μανώλη Κείου

Με αφορμή τον εορτασμό της 50ης επετείου της Συνόδου των Επισκόπων, ο Πάπας Φραγκίσκος παρουσίασε σήμερα το... όραμά του για την Εκκλησία. 

"Η συνοδικότητα ως συστατική διάσταση της Εκκλησίας, μας δίνει το πιο κατάλληλο ερμηνευτικό πλαίσιο για την κατανόηση της ίδιας της ιεραρχικής λειτουργίας" σημείωσε ο ποντίφικας και συμπλήρωσε "μια Εκκλησία συνοδική είναι μια Εκκλησία της ακρόασης", ενώ δεν έμεινε εκει παρατηρώντας: "Πρόκειται για μια αμοιβαία ακρόαση στην οποία ο καθένας έχει κάτι να μάθει: ο πιστός, το Σώμα των Επισκόπων, [και] ο Επίσκοπος της Ρώμης, κάθε ένας ακούγοντας τους άλλους και όλοι ακούγοντας το Άγιο Πνεύμα, το «Πνεύμα της αληθείας» (Ιω 14, 17)".

Ο ρόλος του "διαδόχου του Πέτρου"
Βέβαια το..ενδιαφέρον όλου αυτού του εναγκαλισμού της συνοδικότητας προκύπτει όταν η ομιλία φτάνει στον "διάδοχο του Πέτρου". 
"Σε όλα αυτά, ο ρόλος του διαδόχου του Πέτρου είναι θεμελιώδης" αναφέρει. Ο ποντίφικας επιχείρησε να εξηγήσει ότι η Σύνοδος πάντα ενεργεί πάντα cum Petro et sub Petro -με τον Πέτρο και κάτω από τον Πέτρο- γεγονός που δεν συνιστά περιορισμό της ελευθερίας, αλλά μια εγγύηση της ενότητας!

"Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι. Εκείνοι που βλέπουν, εκείνοι που βλέπουν όταν τους δείχνουν και εκείνοι που δεν βλέπουν"!

Πηγή: "Τρελογιάννης"


Λεονάρντο ντα Βίντσι


Χειρότεροι όλων, όμως, είναι εκείνοι, που όχι μόνο δεν βλέπουν, αλλά συκοφαντούν με λύσσα εκείνους που βλέπουν, επειδή αρνούνται να γκρεμοτσακιστούν, καθοδηγούμενοι από μεθυσμένους!

Έπεσε και το τελευταίο εμπόδιο - Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών!

Τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη!

Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών!
Πηγή: "lifo.gr"

Με την υπογραφή του υπουργού περιβάλλοντος Πάνου Σκουρλέτη, ανοίγει ο δρόμος της πολύπαθης αποτέφρωσης των νεκρών. Ολοκληρώνεται έτσι το θεσμικό πλαίσιο που είναι απαραίτητο για την ίδρυση αποτεφρωτηρίων νεκρών στην Ελλάδα, όπως γράφει σήμερα σε άρθρο της η Καθημερινή. Μάλιστα, χάρη σε μια τροποποίηση της νομοθεσίας που έγινε πέρυσι, τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη. Το μοναδικό «εμπόδιο» στη νομοθεσία είναι ότι δικαίωμα ίδρυσης αποτεφρωτηρίου νεκρών εξακολουθούν να έχουν μόνο οι δήμοι, οι οποίοι έως σήμερα δεν έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτικοί στις αντιδράσεις της Εκκλησίας και ακραίων θρησκευτικών κύκλων. Η απόφαση, γράφει η Καθημερινή, αφορά στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών (ή οστών), ολοκληρώνοντας το θεσμικό πλαίσιο. Οι μονάδες αυτές υπόκεινται στη διαδικασία των «πρότυπων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων». Η αποτέφρωση επετράπη στη χώρα μας το 2006, περίπου... έναν αιώνα αργότερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (ενδεικτικά Βρετανία 1884, Γαλλία 1887, Γερμανία 1934, Ισπανία 1945). Ωστόσο, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί όσο η πολιτεία δεν εξειδίκευε τους όρους ίδρυσης ενός αποτεφρωτηρίου. Οπερ εγένετο τελικά το 2010, με μια απόφαση που ρύθμισε τεχνικού χαρακτήρα ζητήματα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, όμως, ετέθη ως όρος η γειτνίασή τους με νεκροταφείο, κάτι που υπονόμευσε εκ νέου την υπόθεση. Περαιτέρω, η αλλαγή της νομοθεσίας περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης το 2011 έκανε εκ νέου απαραίτητη την εξειδίκευση των περιβαλλοντικών περιορισμών. Το 2014, ένας νόμος (Ν. 4277) ήρε τον περιορισμό περί νεκροταφείων, ορίζοντας ότι τα αποτεφρωτήρια μπορούν να χωροθετηθούν σχεδόν παντού, εκτός από περιοχές κατοικίας. Παρέμεινε, όμως, ένας άλλος περιορισμός: η ίδρυση και λειτουργία των αποτεφρωτηρίων επιτρέπεται μόνο από τους δήμους (ή τα νομικά τους πρόσωπα). Στο πρόσφατο παρελθόν, αρκετοί δήμοι, όπως οι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Βόλου, Μαρκόπουλου και άλλοι, έχουν προσπαθήσει να ιδρύσουν αποτεφρωτήριο, αλλά οι προσπάθειές τους δεν έχουν ευοδωθεί λόγω της έντονης αντίδρασης της Εκκλησίας. Μοναδική λύση για όποιον επιθυμεί να αποτεφρωθεί μετά θάνατον είναι η αποστολή της σορού στο εξωτερικό. Ο πλησιέστερος διαθέσιμος χώρος βρίσκεται στη Σόφια της Βουλγαρίας και είναι ιδιωτικός. «Αν η πολιτεία είχε επιτρέψει να ιδρύσουν ιδιώτες αποτεφρωτήρια, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, το θέμα θα είχε λυθεί εδώ και μία δεκαετία», λέει ο κ. Νίκος Κυριακίδης, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών. «Οι αποστολές σορών στη Βουλγαρία δεν έχουν μειωθεί λόγω κρίσης – αντίθετα, έχουν μειωθεί τα αιτήματα για τέλεση εξόδιου ακολουθίας από ιερέα πριν από την αποστολή της σορού». Το κόστος μιας αποτέφρωσης στη Βουλγαρία ξεκινάει από 1.900 ευρώ καταλήγει η εφημερίδα Καθημερινή. Πηγή: www.lifo.gr

Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρώνΈπεσε και το τελευταίο εμπόδιο - Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών Τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη ΣΧΟΛΙΑ (6) Έπεσε και το τελευταίο εμπόδιο - Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών 5065 Με την υπογραφή του υπουργού περιβάλλοντος Πάνου Σκουρλέτη, ανοίγει ο δρόμος της πολύπαθης αποτέφρωσης των νεκρών. Ολοκληρώνεται έτσι το θεσμικό πλαίσιο που είναι απαραίτητο για την ίδρυση αποτεφρωτηρίων νεκρών στην Ελλάδα, όπως γράφει σήμερα σε άρθρο της η Καθημερινή. Μάλιστα, χάρη σε μια τροποποίηση της νομοθεσίας που έγινε πέρυσι, τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη. Το μοναδικό «εμπόδιο» στη νομοθεσία είναι ότι δικαίωμα ίδρυσης αποτεφρωτηρίου νεκρών εξακολουθούν να έχουν μόνο οι δήμοι, οι οποίοι έως σήμερα δεν έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτικοί στις αντιδράσεις της Εκκλησίας και ακραίων θρησκευτικών κύκλων. Η απόφαση, γράφει η Καθημερινή, αφορά στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών (ή οστών), ολοκληρώνοντας το θεσμικό πλαίσιο. Οι μονάδες αυτές υπόκεινται στη διαδικασία των «πρότυπων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων». Η αποτέφρωση επετράπη στη χώρα μας το 2006, περίπου... έναν αιώνα αργότερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (ενδεικτικά Βρετανία 1884, Γαλλία 1887, Γερμανία 1934, Ισπανία 1945). Ωστόσο, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί όσο η πολιτεία δεν εξειδίκευε τους όρους ίδρυσης ενός αποτεφρωτηρίου. Οπερ εγένετο τελικά το 2010, με μια απόφαση που ρύθμισε τεχνικού χαρακτήρα ζητήματα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, όμως, ετέθη ως όρος η γειτνίασή τους με νεκροταφείο, κάτι που υπονόμευσε εκ νέου την υπόθεση. Περαιτέρω, η αλλαγή της νομοθεσίας περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης το 2011 έκανε εκ νέου απαραίτητη την εξειδίκευση των περιβαλλοντικών περιορισμών. Το 2014, ένας νόμος (Ν. 4277) ήρε τον περιορισμό περί νεκροταφείων, ορίζοντας ότι τα αποτεφρωτήρια μπορούν να χωροθετηθούν σχεδόν παντού, εκτός από περιοχές κατοικίας. Παρέμεινε, όμως, ένας άλλος περιορισμός: η ίδρυση και λειτουργία των αποτεφρωτηρίων επιτρέπεται μόνο από τους δήμους (ή τα νομικά τους πρόσωπα). Στο πρόσφατο παρελθόν, αρκετοί δήμοι, όπως οι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Βόλου, Μαρκόπουλου και άλλοι, έχουν προσπαθήσει να ιδρύσουν αποτεφρωτήριο, αλλά οι προσπάθειές τους δεν έχουν ευοδωθεί λόγω της έντονης αντίδρασης της Εκκλησίας. Μοναδική λύση για όποιον επιθυμεί να αποτεφρωθεί μετά θάνατον είναι η αποστολή της σορού στο εξωτερικό. Ο πλησιέστερος διαθέσιμος χώρος βρίσκεται στη Σόφια της Βουλγαρίας και είναι ιδιωτικός. «Αν η πολιτεία είχε επιτρέψει να ιδρύσουν ιδιώτες αποτεφρωτήρια, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, το θέμα θα είχε λυθεί εδώ και μία δεκαετία», λέει ο κ. Νίκος Κυριακίδης, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών. «Οι αποστολές σορών στη Βουλγαρία δεν έχουν μειωθεί λόγω κρίσης – αντίθετα, έχουν μειωθεί τα αιτήματα για τέλεση εξόδιου ακολουθίας από ιερέα πριν από την αποστολή της σορού». Το κόστος μιας αποτέφρωσης στη Βουλγαρία ξεκινάει από 1.900 ευρώ καταλήγει η εφημερίδα Καθημερινή. Πηγή: www.lifo.gr
Έπεσε και το τελευταίο εμπόδιο - Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών Τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη ΣΧΟΛΙΑ (6) Έπεσε και το τελευταίο εμπόδιο - Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών 5065 Με την υπογραφή του υπουργού περιβάλλοντος Πάνου Σκουρλέτη, ανοίγει ο δρόμος της πολύπαθης αποτέφρωσης των νεκρών. Ολοκληρώνεται έτσι το θεσμικό πλαίσιο που είναι απαραίτητο για την ίδρυση αποτεφρωτηρίων νεκρών στην Ελλάδα, όπως γράφει σήμερα σε άρθρο της η Καθημερινή. Μάλιστα, χάρη σε μια τροποποίηση της νομοθεσίας που έγινε πέρυσι, τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη. Το μοναδικό «εμπόδιο» στη νομοθεσία είναι ότι δικαίωμα ίδρυσης αποτεφρωτηρίου νεκρών εξακολουθούν να έχουν μόνο οι δήμοι, οι οποίοι έως σήμερα δεν έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτικοί στις αντιδράσεις της Εκκλησίας και ακραίων θρησκευτικών κύκλων. Η απόφαση, γράφει η Καθημερινή, αφορά στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών (ή οστών), ολοκληρώνοντας το θεσμικό πλαίσιο. Οι μονάδες αυτές υπόκεινται στη διαδικασία των «πρότυπων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων». Η αποτέφρωση επετράπη στη χώρα μας το 2006, περίπου... έναν αιώνα αργότερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (ενδεικτικά Βρετανία 1884, Γαλλία 1887, Γερμανία 1934, Ισπανία 1945). Ωστόσο, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί όσο η πολιτεία δεν εξειδίκευε τους όρους ίδρυσης ενός αποτεφρωτηρίου. Οπερ εγένετο τελικά το 2010, με μια απόφαση που ρύθμισε τεχνικού χαρακτήρα ζητήματα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, όμως, ετέθη ως όρος η γειτνίασή τους με νεκροταφείο, κάτι που υπονόμευσε εκ νέου την υπόθεση. Περαιτέρω, η αλλαγή της νομοθεσίας περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης το 2011 έκανε εκ νέου απαραίτητη την εξειδίκευση των περιβαλλοντικών περιορισμών. Το 2014, ένας νόμος (Ν. 4277) ήρε τον περιορισμό περί νεκροταφείων, ορίζοντας ότι τα αποτεφρωτήρια μπορούν να χωροθετηθούν σχεδόν παντού, εκτός από περιοχές κατοικίας. Παρέμεινε, όμως, ένας άλλος περιορισμός: η ίδρυση και λειτουργία των αποτεφρωτηρίων επιτρέπεται μόνο από τους δήμους (ή τα νομικά τους πρόσωπα). Στο πρόσφατο παρελθόν, αρκετοί δήμοι, όπως οι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Βόλου, Μαρκόπουλου και άλλοι, έχουν προσπαθήσει να ιδρύσουν αποτεφρωτήριο, αλλά οι προσπάθειές τους δεν έχουν ευοδωθεί λόγω της έντονης αντίδρασης της Εκκλησίας. Μοναδική λύση για όποιον επιθυμεί να αποτεφρωθεί μετά θάνατον είναι η αποστολή της σορού στο εξωτερικό. Ο πλησιέστερος διαθέσιμος χώρος βρίσκεται στη Σόφια της Βουλγαρίας και είναι ιδιωτικός. «Αν η πολιτεία είχε επιτρέψει να ιδρύσουν ιδιώτες αποτεφρωτήρια, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, το θέμα θα είχε λυθεί εδώ και μία δεκαετία», λέει ο κ. Νίκος Κυριακίδης, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών. «Οι αποστολές σορών στη Βουλγαρία δεν έχουν μειωθεί λόγω κρίσης – αντίθετα, έχουν μειωθεί τα αιτήματα για τέλεση εξόδιου ακολουθίας από ιερέα πριν από την αποστολή της σορού». Το κόστος μιας αποτέφρωσης στη Βουλγαρία ξεκινάει από 1.900 ευρώ καταλήγει η εφημερίδα Καθημερινή. Πηγή: www.lifo.grΈπεσε και το τελευταίο εμπόδιο - Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών Τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη ΣΧΟΛΙΑ (6) Έπεσε και το τελευταίο εμπόδιο - Ο Σκουρλέτης υπέγραψε για την αποτέφρωση νεκρών 5065 Με την υπογραφή του υπουργού περιβάλλοντος Πάνου Σκουρλέτη, ανοίγει ο δρόμος της πολύπαθης αποτέφρωσης των νεκρών. Ολοκληρώνεται έτσι το θεσμικό πλαίσιο που είναι απαραίτητο για την ίδρυση αποτεφρωτηρίων νεκρών στην Ελλάδα, όπως γράφει σήμερα σε άρθρο της η Καθημερινή. Μάλιστα, χάρη σε μια τροποποίηση της νομοθεσίας που έγινε πέρυσι, τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα νεκροταφεία και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη. Το μοναδικό «εμπόδιο» στη νομοθεσία είναι ότι δικαίωμα ίδρυσης αποτεφρωτηρίου νεκρών εξακολουθούν να έχουν μόνο οι δήμοι, οι οποίοι έως σήμερα δεν έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτικοί στις αντιδράσεις της Εκκλησίας και ακραίων θρησκευτικών κύκλων. Η απόφαση, γράφει η Καθημερινή, αφορά στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών (ή οστών), ολοκληρώνοντας το θεσμικό πλαίσιο. Οι μονάδες αυτές υπόκεινται στη διαδικασία των «πρότυπων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων». Η αποτέφρωση επετράπη στη χώρα μας το 2006, περίπου... έναν αιώνα αργότερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (ενδεικτικά Βρετανία 1884, Γαλλία 1887, Γερμανία 1934, Ισπανία 1945). Ωστόσο, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί όσο η πολιτεία δεν εξειδίκευε τους όρους ίδρυσης ενός αποτεφρωτηρίου. Οπερ εγένετο τελικά το 2010, με μια απόφαση που ρύθμισε τεχνικού χαρακτήρα ζητήματα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, όμως, ετέθη ως όρος η γειτνίασή τους με νεκροταφείο, κάτι που υπονόμευσε εκ νέου την υπόθεση. Περαιτέρω, η αλλαγή της νομοθεσίας περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης το 2011 έκανε εκ νέου απαραίτητη την εξειδίκευση των περιβαλλοντικών περιορισμών. Το 2014, ένας νόμος (Ν. 4277) ήρε τον περιορισμό περί νεκροταφείων, ορίζοντας ότι τα αποτεφρωτήρια μπορούν να χωροθετηθούν σχεδόν παντού, εκτός από περιοχές κατοικίας. Παρέμεινε, όμως, ένας άλλος περιορισμός: η ίδρυση και λειτουργία των αποτεφρωτηρίων επιτρέπεται μόνο από τους δήμους (ή τα νομικά τους πρόσωπα). Στο πρόσφατο παρελθόν, αρκετοί δήμοι, όπως οι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Βόλου, Μαρκόπουλου και άλλοι, έχουν προσπαθήσει να ιδρύσουν αποτεφρωτήριο, αλλά οι προσπάθειές τους δεν έχουν ευοδωθεί λόγω της έντονης αντίδρασης της Εκκλησίας. Μοναδική λύση για όποιον επιθυμεί να αποτεφρωθεί μετά θάνατον είναι η αποστολή της σορού στο εξωτερικό. Ο πλησιέστερος διαθέσιμος χώρος βρίσκεται στη Σόφια της Βουλγαρίας και είναι ιδιωτικός. «Αν η πολιτεία είχε επιτρέψει να ιδρύσουν ιδιώτες αποτεφρωτήρια, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, το θέμα θα είχε λυθεί εδώ και μία δεκαετία», λέει ο κ. Νίκος Κυριακίδης, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών. «Οι αποστολές σορών στη Βουλγαρία δεν έχουν μειωθεί λόγω κρίσης – αντίθετα, έχουν μειωθεί τα αιτήματα για τέλεση εξόδιου ακολουθίας από ιερέα πριν από την αποστολή της σορού». Το κόστος μιας αποτέφρωσης στη Βουλγαρία ξεκινάει από 1.900 ευρώ καταλήγει η εφημερίδα Καθημερινή. Πηγή: www.lifo.gr