1. Οἱ ἀποδείξεις σαφεῖς στὰ χέρια τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν.
Οἱ περὶ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο Ἐπίσκοποι
καὶ ἀκαδημαϊκοὶ θεολόγοι εἶναι αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές, διδάσκουν καὶ πράττουν κακόδοξα, διατυπώνουν ἐπὶ
δεκαετίες τὶς αἱρέσεις τους -προγραμματίζουν καὶ μᾶς τὸ λένε κατάμουτρα- ὅτι θὰ
τὶς ἐπιβάλλουν καὶ διὰ νόμου Πανορθοδόξου Συνόδου.
2.
Καὶ ἡ ἀπάντηση τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν εἶναι ἕνας συνεχής, ἀτέρμων χαρτοπόλεμος,
ποὺ ἐπιτρέπει στοὺς αἱρετικοὺς νὰ συνεχίσουν τὴν ἀνατρεπτικὴ τῆς Μίας Ἐκκλησίας δράση
τους. Δηλαδή, ὁ ἐχθρός προχωρεῖ, καταλαμβάνει ὀχυρά, γνωστοποιεῖ μάλιστα τὸ πολεμικό
του σχέδιο “ἐπὶ χάρτου”, κι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς κριτικάρουν ἁπλῶς τὰ σχέδιά
του!
Ὅμως,
παράλληλα ἐπιτρέπουν καὶ δίδουν χῶρο στὸν ἐχθρὸ νὰ ἐπεκτείνεται καὶ νὰ
καταλαμβάνει «φίλια» ἐδάφη, τὸν μνημονεύουν στὶς Θ. Λειτουργίες, τὸν ὑποδέχονται
στὶς πόλεις μας, ὄχι ἁπλῶς ὡς φίλο, ἀλλ’ ὡς ἐκ Θεοῦ ἐρχόμενο
(«εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος»), τρέμουν νὰ ποῦν ὅτι εἶναι αἱρετικός (νά, ἡ νέα αἵρεση τοῦ ὀνοματοκρυπτισμοῦ, γιὰ τὴν ὁποία μιλᾶ ὁ π. Θ. Ζήσης).
Ἐπίσης,
«ξεχνοῦν» νὰ ὑποδείξουν, ποιοί τέλος πάντων εἶναι οἱ ἡγέτες αὐτῆς τῆς Παναιρέσεως,
ἢ ἁπλῶς ἀποκαλοῦν τὶς αἱρέσεις «ἀσχήμιες»!
Καὶ
ΒΕΒΑΙΑ,
ἀντί -χρόνια τώρα- νὰ ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτούς, ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ μαζί τους! Ἐνῶ γνωρίζουν
καὶ τὸ ἀναρτοῦν στὰ ἱστολόγιά τους ὅτι ἡ αἵρεση «ανατρέπει την εμπειρία
της Πεντηκοστής που απεκαλύφθη η πάσα αλήθεια και ανακόπτει την πορεία των ανθρώπων προς την θέωση»
(π. Ιωάννης Ρωμανίδης)!
Τὸ ἐρώτημα, λοιπόν, ποὺ αἰωρεῖται εἶναι:
Τί θὰ κάνετε
κ. Τσελεγγίδη, π. Ἀναστάσιε Γκοτσόπουλε,
π. Νικόλαε Μανώλη, π. Θεόδωρε Ζήση, π. Σαράντη Σαράντε, Μητροπολίτα Πειραιῶς
Σεραφεὶμ καὶ λοιποὶ ἀντι-Οἰκουμενιστές,
ὅταν ἀποφασίσουν
στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο
αὐτὰ ποὺ ἀπεύχεσθε;
Γιατί,
ἄραγε, ποτὲ δὲν μᾶς μιλᾶτε γιὰ τὸ διὰ ταῦτα;
Θὰ διακόψετε τὸ Μνημόσυνο τῶν Ἐπισκόπων ποὺ θὰ δεχθοῦν, ὅσα καταγγέλλετε καὶ διαφαίνεται ὅτι θὰ ἀποφασισθοῦν
στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο;
Εἶναι
καὶ γιὰ σᾶς ΜΟΝΟ τὸ «κοινὸ
ποτήριο» τὸ κόκκινο σημεῖο, ὅπως εἶναι καὶ γιὰ τὸν Πειραιῶς
Σεραφείμ, τὸ ὁποῖο θὰ σᾶς ἀναγκάσει νὰ διακόψετε τὸ Μνημόσυνό τους; Θὰ
συνεχίσετε καὶ μετὰ τὶς «πανορθόδοξες» ἀποφάσεις τὸν χαρτοπόλεμο ἐναντίον τους,
ἢ θὰ ἀπομακρυνθεῖτε -ἔστω τότε- ψυχῇ τε καὶ σώματι ἀπ’ αὐτούς;
Πρέπει,
ἐπίσης, νὰ μᾶς ἐξηγήσετε, γιατί μιλᾶτε γιὰ κίνδυνο σχίσματος; (καθηγητὴς Δ. Τσελεγγίδης,
ἐδῶ, π. Βασίλειος Βολουδάκης ἐδῶ)*.
Ποιούς,
ἀλήθεια, ἐννοεῖτε ὡς σχισματικούς; Ποιοί κάνουν σχίσμα, ὅταν ὑπάρχει αἵρεση;
Ἐκεῖνοι ποὺ αἱρετίζουν, ἢ ἐκεῖνοι ποὺ
ἀπομακρύνονται ἀπ’ αὐτούς; Κι ἂν ἀποδεκτοῦν σιωπηρὰ οἱ Ἐπίσκοποι τὶς
ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου, ἐσεῖς τί; Θὰ συνεχίσετε νὰ κοινωνεῖτε μὲ τοὺς
αἱρετικοὺς γιὰ νὰ μὴν κάνετε σχίσμα ἢ θὰ ἀπομακρυνθεῖτε; Ὅταν μιλᾶτε γιὰ σχίσμα
αὐτὸ ἐννοεῖτε, ἢ φοβᾶσθε τὸ «σχίσμα» ποὺ θὰ κάνουν κάποιοι ἄλλοι, «ζηλωτὲς» ἐξ αἰτίας τῶν ἀποφάσεων τῆς Πανορθοδόξου;
Θὰ
μιλεῖστε ποτὲ γι’ αὐτά; Θὰ μᾶς πεῖτε τὴν δική σας θέση καὶ ἀπόφαση, γιὰ τὸ διὰ
ταῦτα! Γιατί τὸ ἀποφεύγετε;
Πρέπει
ἐξάπαντως νὰ μᾶς πεῖτε: Ποιός κάνει τὸ σχίσμα; Αὐτὸς ποὺ ἀποσχίζεται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη
Πίστη μὲ τὶς κακοδοξίες ποὺ κηρύττει μὲ λόγια καὶ πράξεις (μάλιστα Συνοδικά) ἢ
αὐτὸς ποὺ μένει ἑνωμένος (μὲ τὶς ὅποιες ἀδυναμίες, λάθη καὶ πάθη του) στὴν Ὀρθόδοξη
Παράδοση; Γιατί αὐτὰ τὰ κρατᾶτε κρυφά;
Σημάτης Παναγιώτης
Υ.Γ.: Μόλις διαβάσαμε στὸ ἱστολόγιο "Θρησκευτικά" σχόλιο Ἀνώνυμου, ποὺ ἀναφέρεται στὶς δημοσιεύσεις τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν (δηλ. στὸν χαρτοπόλεμο) καὶ βλέπει κι αὐτὸς ὅτι "ἡ ἀπόρριψη" εἶναι ἡ μόνη λύση, δηλ. ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν "κατάργηση τῆς Ὀρθοδοξίας"!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Καλή η προσπάθεια του π. Αναστασίου και ευλογημένη η αγωνία του για το θέμα, αλλά το πρόβλημα τελικά δεν ευρίσκεται τόσο στις λεπτομέρειες των διατυπώσεων του κειμένου, όσο στην ουσία του. Η διγλωσσία του κειμένου θέλει να εξυπηρετήσει ένα βασικό σκοπό την νομιμοποίηση της Οικουμενιστικής πορείας και της ρίζας και των καρπών της Αιρέσεως. Ορθά, πολύ ορθά χαρακτήρισε με πολύ λιγότερα λόγια ο π. Χίρς την αποδοχή αυτού του κειμένου ως Γάμο με τους Αιρετικούς (ἐδῶ). Δεν υπάρχει άλλη λύση π.χ. βελτίωση του κειμένου, καθώς είναι γενικά διαποτισμένο με το πνεύμα της πλάνης. Το μόνο που μένει είναι η απόρριψη, διότι τυχόν αποδοχή του, είτε με ομοφωνία, είτε με σπάσιμο αυτού του κανόνα και αποδοχή του με μεγάλη πλειοψηφία, συνιστά στην ουσία κατάργηση της Ορθοδοξίας όπως την γνωρίζουμε και επίσημη απαρχή της Οικουμενιστικής "Ψευδοορθοδοξίας".
_____________________________
(*) «Προσωπικά παρακαλώ
τον Θεό μας και εύχομαι να μην συγκληθή ποτέ η Σύνοδος αυτή (βαθειά μέσα μου,
μάλιστα, έχω και την βεβαιότητα ότι δεν θα επιτρέψη ο Θεός να συγκληθή) διότι
–όπως προέγραψα– κανένα, μα ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ όφελος δεν πρόκειται να
προκύψη, αλλά μόνο διαιρέσεις και
Σχίσματα, εφ’ όσον απουσιάζουν παντελώς από τους διοργανωτάς τα πνευματικά Κριτήρια αλλά και το Θεολογικό υπόβαθρο που απαιτείται από
μια Σύνοδο της Ορθοδοξίας στους ιδιαιτέρως κρίσιμους καιρούς που διέρχεται το Γένος των ανθρώπων» (π. Βασίλειος Βολουδάκης).
