Μετά τον Γόρτυνος και τον Αιτωλίας και ο έτερος Καππαδόκης των "αντι-Οικουμενιστών" σιγοντάρει τους Παναιρετικούς Οικουμενιστές! ΘΛΙΨΗ!

 Αποκλειστικό:

.

ΑΙΣΧΟΣ. Δείτε ποιον προσκάλεσε

ο "αντιοικουμενιστής" μητροπολίτης

Κυθήρων στο πανηγύρι του

   Γράψαμε πρόσφατα για την αφωνία των αποκαλούμενων "παραδοσιακών" και "αντι-οικουμενιστών" δεσποτάδων για την (ψευδο)Σύνοδο της Κρήτης

   πχ στις εγκυκλίους τους τον 15αύγουστο δεν αναφέρθηκε ΚΑΝΕΙΣ, δείτε εδώ.

    Ομοίως τσιμουδιά για το θέμα και ο Κονίτσης Ανδρέας, δείτε εδώ, και ο Πειραιώς, δείτε εδώ

   Γράψαμε και για κάτι παράξενες συμπτώσεις.
    Αντί, οι 5-6 "αντι-οικουμενιστές" (υποτίθεται) μητροπολίτες, να διακόψουν το μνημόσυνο στον Πατριάρχη Βαρθολομαίου και στους συν αυτώ,

αυτοί αντιθέτως,  ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ τους καλούν

να λειτουργήσουν στις πανηγύρεις τους!

Μιά αποκαλυπτική ομιλία της κ. Βασσάλου. --Και η πρόταση του κ. Κρίππα, με την οποία συντασσόμαστε: ΆΡΝΗΣΗ διδασκαλίας με το από το Υπουργείο προτεινόμενο νέο ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ πρόγραμμα !

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

Ἡμερίδα μέ ἀφορμή τό νέο διαθρησκειακό πρόγραμμα διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν

 Στήν κατάμεστη αἴθουσα τοῦ Δήμου Ἀμαρουσίου τήν Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016  ἡ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ὀργάνωσε ἡμερίδα μέ ἀφορμή τό νέο διαθρησκειακό πρόγραμμα διδασκα-λίας τῶν Θρησκευτικῶν πού θά ἐφαρμοσθεῖ ἀπό ἐφέτος.

   Μετά τούς ὕμνους πού ἔψαλλε ἡ χορωδία «Ἐν Ψαλτηρίῳ», τά εἰσαγωγικά σχόλια τοῦ Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου καί τόν χαιρετισμό τοῦ γραμματέως τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) κ. Π. Τσαγκάρη, ἡ θεολόγος καί ὑπεύθυνη τοῦ γραφείου αἱρέσεων τῆς ΠΕΘ κ. Ἑλένη Βασσάλου μίλησε μέ θέμα «Τό πρόγραμμα τοῦ Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειῶν γιά Παιδιά″ (GNRC) τῆς Arigatοu ὡς πρότυπο τῶν Ἑλληνικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά».

  Ἡ ὁμιλήτρια  ἀπεκάλυψε τά ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνάς της

Η ΣΥΓΧΥΣΗ! Σωστά λέτε: "Τώρα, όχι μόνον μιμούμεθα αλλά ταυτιζόμεθα με τους παπικούς". Και τι προτείνετε; Καταγγελία, αλλά και ΚΟΙΝΩΝΙΑ με όλο αυτό το κακόγουστο θέατρο!!!

ΚΡΑΥΓΗ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ἤ ΠΑΡΑΦΡΟΝΟΣ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

(τῆς Συνόδου ἀποτελέσματα)

ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΕΣ ΨΗΦΙΔΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

Γεώργιος Τζανάκης

«Νὰ μὴ μιμώμεθα πότε τοὺς Παπικοὺς καὶ πότε τοὺς Προτεστάντας. Νὰ μὴ χάσκωμεν πρὸς τὰ ξένα. Νὰ στέργωμεν καὶ νὰ τιμῶμεν τὰ πάτρια» (Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης).

Ἔβλεπε ὁ κυρ Ἀλέξανδρος, στὸν καιρό του, τὴν περιφρόνησι πρὸς τὰ οὐσιώδη συστατικὰ τοῦ βίου τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ καὶ συνεχῶς, μὲ τὸν τρόπο του ἀπὸ τὶς στῆλες τῶν ἐφημερίδων, ὅπου ἐδημοσιεύοντο τὰ διηγήματά του, σχολίαζε, διαμαρτυρόταν καὶ ἐπρότεινε τρόπους ἀντιμετωπίσεως.

Ἔβλεπε τὸν ξενισμό, τὸν πιθηκισμό, τὸ φράγκεμα τοῦ λαοῦ. Ἔβλεπε τὴν ἀνωτέρα τάξι, τοὺς πολιτικούς, τοὺς λογίους, τοὺς ἐπιστήμονες, τοὺς δημοσιογράφους νὰ περιφρονοῦν «ὅ,τι παλαιόν, ὅ,τι έγχώριον, ὅ,τι ἑλληνικόν».

Ἔβλεπε τοὺς κληρικοὺς νὰ χάνουν τὴν θερμουργὸ πίστι καὶ «μηχανικῶς, ἀπροσέκτως, ραθύμως, καὶ ὡς ἀγγαρείαν τινὰ ἐκτελοῦντες τὰ τυπικὰ χρέη των», τοὺς ἐπισκόπους νὰ μετατρέπονται σὲ «νευρόσπαστα» –δηλαδὴ μαριονέτες– «τῶν πολιτικῶν», νὰ ἀσχολοῦνται μόνον μὲ τὶς τελετουργίες, νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὴν ζωή τοῦ λαοῦ.

 Ἔβλεπε τὴν Σύνοδο «παραγνωρίσασα ὅλως  τὸν ἀληθῆ αὐτῆς προορισμὸν καὶ θεωρήσασα  ἑαυτὴν μέχρι τοῦδε ἁπλοῦν ἐργαστήριον δεσποτάδων καὶ παπάδων, οὓς στρατολογοῦσα συνήθως ἐκ τῆς κοινωνικῆς ὑποστάθμης, ἄνευ ἐλέγχου παιδείας καὶ ἠθικῆς, ἐξαποστέλλει αὐτοὺς οὐχὶ ὡς ποιμένας, ἀλλ’ ὡς λύκους βαρεῖς, μὴ φειδομένους τοῦ ποιμνίου τοῦ Κυρίου». Μὲ ἀποτέλεσμα «τὴν ἀθλίαν κατάστασιν».

Καὶ δὲν δίσταζε νὰ φωνάξει: «Τίς πταίει; Βεβαίως πρῶτον οἱ ἐπίσκοποι, εἶτα οἱ ἱερεῖς, καὶ τελευταῖος ὁ λαός».

Αὐτὰ στὸ τέλος τοῦ 19^ου αἰώνα καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 20^ου, τότε ποὺ ἔζησε ὁ κυρ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911).

«Καὶ ὅμως εὑρίσκονται ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν ἐκ τῶν ἡμετέρων τινές, τόσον ἐκφυλισμένοι, ὥστε νὰ θαυμάζωσι  τὰ  τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας!».

Ὡς ὀρθόδοξος, πνευματικὸς ἀπόγονος τῶν φιλοκαλικῶν πατέρων (τῶν συκοφαντηθέντων ὡς «κολυβάδων»), ἔβλεπε τὰ κτυπήματα στὸ οἰκοδόμημα, τὶς πρῶτες ἀλλαγές, τὶς καινοτομίες, τοὺς πρώτους «ἐκσυγχρονισμοὺς» στὰ πλαίσια τοῦ νεοϊδρυθέντος

Μεγάλη "ανακάλυψη" έκανε ο Γόρτυνος! Και μετά την "ανακάλυψη", μνημονεύει και συγκοινωνεί με τους αιρετικούς!

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ

Εἶπε: «Ὑπάρχουν καί δικοί μας καί μάλιστα ἐπίσημοι ρασοφόροι, ὑψηλά ἱστάμενοι, πού ἀγκαλιάζουν τόν Πάπα καί τόν ἀποκαλοῦν “ἀδελφό” μέ ἐκκλησιολογική ἔννοια.

Δηλώνουμε ἐπίσημα ὅτι καταδικάζουμε τόν Οἰκουμενισμό ὡς παναίρεση».

   Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν χάσει κάθε αἴσθηση τοῦ μέτρου καὶ κάθε ὀρθόδοξο αἰσθητήριο καὶ ρεζιλεύονται! Γίνονται «θέατρο καὶ ἀνθρώποις καὶ ἀγγέλοις»!

   Ἂν εἶναι δυνατόν! Ἐπίσκοπος ἄνθρωπος καὶ καθηγητὴς Πανεπιστημίου νὰ ὁμολογεῖ ὅτι ὑπάρχουν παναιρετικοὶ Ἐπίσκοποι καὶ νὰ κοινωνεῖ μαζί τους!

    

    Ἀγαπητοί μου χριστιανοί τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως,

   Eὔχομαι νά εἶστε καλά καί νά ζῆτε εὐτυχισμένα. Εὔχομαι ἡ Παναγία Δέσποινα νά Σᾶς σκεπάζει καί νά φυλάγει τήν οἰκογένειά Σας ἀπό κάθε κακό. Νά εἶστε Παναγιοσκέπαστοι, καλοί μου!

   Ὡς Ἀρχιερεύς τοῦ τόπου αὐτοῦ, ὑπεύθυνος γιά τήν πνευματική Σας προκοπή, ἐπιθυμῶ νά θερμανθεῖ ἡ καλή Σας καρδιά μέ τήν

Πριν το χειροφίλημα του Πάπα ή αφού πήρε την ευλογία από τον Πάπα συναίνεσε στην αγιοκατάταξη ο κ. Βαρθολομαίος;

  

  Μετά την καταγραφή και την συναρίθμηση στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας του αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις Ακαρνανίας ασκήσαντος και των συμμαρτυρησάντων του, από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπό την προεδρία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας

Λυπάμαι που θα σας δυσαρεστήσω...! (Προς σχολικούς Συμβούλους που αντιτίθενται στο Σύνταγμα και συμφωνούν με Φίλη).

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ δασκάλου,

Προς τους Σχολικούς Συμβούλους του,

για τις αλλαγές στα Θρησκευτικά

Θρησκευτικά

Στις 24/9/2016 απεστάλη από τον υπογραφόμενο 

προς τους προϊσταμένους του Σχολικούς Συμβούλους 

το παρακάτω mail:

     Σοφία, Θανάση και λοιποί αγαπητοί εν Ελλάδι Σχολικοί Σύμβουλοι Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης, 

    διαβάζω το νέο ΦΕΚ για το μάθημα των Θρησκευτικών. 

  Λυπάμαι που θα δυσαρεστήσω αρκετούς αλλά δηλώνω ότι είμαι από γεννησιμιού μου Χριστιανός Ορθόδοξος και απόγονος του Σοφοκλή και της Αντιγόνης. 

Μετά τιμής

Απόστολος Κανδιανού Σαραντίδης 

Εν ενεργεία εκπ/κός ΠΕ70

Πηγή

Πηγή

ΣΕΒ. ΙΕΡΟΘΕΕ, ΕΙΣΘΕ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ (Από σχόλιο)

Ναυπάκτου Ιερόθεος:

Οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» καί ἡ κατάληξή τους

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τίς Συνεδριάσεις της τῆς 24ης καί 25ης Μαΐου ἐ.ἔ., ὅπως εἶχε τό δικαίωµα καί τήν ἁρµοδιότητα, µελέτησε τά ἐγκριθέντα κείµενα ὑπό τῶν Προσυνοδικῶν Πανορθοδόξων ∆ιασκέψεων καί τῶν Συνάξεων τῶν Προκαθηµένων, σέ συνέχεια τῆς ἀποφάσεως καί προτάσεως τῆς ∆ιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. 

  Ἔχουσα δέ ὑπ' ὄψη της τό ἄρθρο 11 τοῦ Κανονισµοῦ Ὀργανώσεως καί Λειτουργίας τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», ἀπεφάσισε τήν ὑποβολή προτάσεων, τροπολογιῶν, διορθώσεων καί προσθηκῶν, οἱ ὁποῖες ὑποβλήθηκαν ἁρµοδίως καί ἐµπροθέσµως στήν Πανορθόδοξη Γραµµατεία τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου».

ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ -ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Ι.Σ.Ι ΓΙΑ ΑΜΣΟΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ -ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΚΤΙΝΕΣ by aktines on Scribd

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΒ. ΙΕΡΟΘΕΕ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΟΝΤΩΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΛΑΟ ΣΑΣ ΕΡΩΤΩ
ΕΧΟΜΕ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΝΑΙ η ΟΧΙ
ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΗ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΗ Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΙΣΘΕ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΣΤΑΘΕΡΟ ΦΡΟΝΗΜΑ
Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΘΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ Η ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΗ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΙΩΣΑΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΗΣ
ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓ. ΣΥΝΟΔΟΥ ΙΣΩΣ ΑΠΛΩΣ ΘΙΓΗ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΜΠΡΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΠΡΕΒΕΖΑ

26 Σεπτεμβρίου 2016 - 5:29 π.μ.

Αντικοικουμενιστής είπε...

Αδυνατώ να κατανοήσω διατί μας γράφει τούτον το κείμενον ο μητροπολίτης Βλάχος Ιερόθεος. Δηλαδή μας λέει με ετέρους λόγους: "α, όλα κι όλα! Δυνάμεθα να υπερασπιστώμεν την Ορθοδοξίαν αλλά μέχρις ενός σημείου. Όταν το σημείον φθάσει εις τα προνόμια ημών παύεται η υπεράσπιση Αύτης! Αγαπητέ ιεράρχα "ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει· ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά. Μτ. Στ΄ - 24. Να χαίρεσαι τα προνόμιά σου! Ημείς δεν χαιρόμεθα ούτε μεν την στάσιν σου, ούτε με τα γραφόμενά σου. Αδελφοί, γρηγορείτε και προσεύχεσθε...

26 Σεπτεμβρίου 2016 - 8:49 π.μ.

Φαίη είπε...

Γράφετε Σεβασμιώτατε ότι το «αιρετικός» με το «ετερόδοξος» είναι το ίδιο. Επιτρέψτε μου αλλά δεν είναι.
Ετερόδοξος είναι αυτός που ακολουθεί απλά ένα διαφορετικό θρησκευτικό δόγμα. Εδώ, τα διαφορετικά δόγματα τοποθετούνται στην ίδια μοίρα, αντιμετωπίζονται επί ίσοις όροις, και απλά λέμε ότι είναι διαφορετικά. Εμείς μπορεί να λέμε «ετερόδοξος» και να εννοούμε χίλια-δυο πράγματα but who cares αφού και εκείνοι με το «ετερόδοξος» σκέφτονται τα δικά τους για εμάς. Με το πέρασμα του χρόνου και όσο βομβαρδίζεται ο κόσμος με αυτή τη λέξη αυτό θα κυριαρχήσει και στα μυαλά όλων.
Στον όρο «αιρετικός» όμως η σχέση των διαφορετικών δογμάτων δεν παραμένει απλά στη διαφορετικότητά τους αλλά περιγράφεται ακόμα περισσότερο. Ο αιρετικός επέλεξε να διαφοροποιηθεί/αποσχισθεί από έναν βασικό κορμό (στην προκειμένη περίπτωση το Σώμα του Ιησού Χριστού). Ο όρος «αιρετικός» ΔΕΝ τους βάζει όλους στο ίδιο καλάθι με τη γενικόλογη έννοια του άλλου, του διαφορετικού, αλλά κάνει και τη διάκριση των άλλων που επέλεξαν να αποσχισθούν από το Ένα.
αίρεση θηλυκό
1.απόσχιση-διαφοροποίηση από πρωτογενές-πρωταρχικό-μητρικό δόγμα
2.το θρησκευτικό δόγμα που διαφέρει από την επίσημη θρησκεία κι έχει καταδικαστεί ως αντίθετο χριστιανική / μουσουλμανική / γνωστική / αντιτριαδική αίρεση
3.ένα σύνολο από ιδέες ή απόψεις οι οποίες ανατρέπουν ή αποκλίνουν από εκείνες που θεωρούνται σωστές ή καθιερωμένες σε ένα τομέα φιλοσοφική / ιδεολογική / πολιτική / καλλιτεχνική αίρεση
4.(συνεκδοχικά) οι οπαδοί μιας αίρεσης, οι αιρετικοί
5.η επιλογή η πράξη της Αντιγόνης εξαρτάται πρωταρχικά από την προσωπική αίρεσή της
6.(νομική) όρος της δικαιοπραξίας, από τον οποίο καθορίζονται τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα ενός μελλοντικού κι αντικειμενικά αβέβαιου γεγονότος αναβλητική / διαλυτική αίρεση
7.δικαίωμα εκλογής
8.περιορισμός [...] το γερμανικός κράτος απέκτησε πλήρη νομική κυριαρχία μετά την επανένωση, αρχές της δεκαετίας του 1990. Όσον αφορά την πολιτική κυριαρχία, δηλαδή την ικανότητα άσκησης (πολιτικά) νομιμοποιημένης εξωτερικής πολιτικής, συνεχίζει να βρίσκεται υπό την αίρεση πολιτικών κριτηρίων και υπό τη δαμόκλειο σπάθη «αντιγερμανικών συσπειρώσεων». - Παναγιώτης Ήφαιστος (2008)

Γιατί λοιπόν επιλέχθηκε η λέξη ετερόδοξος και όχι αιρετικός; Απλά και ξάστερα. Για να επέλθει η 'ένωση' που επιθυμούν. Κάνουν τα κομμάτια διαχειρίσιμα για να μπορούν μετά να τα ενώσουν. Η λέξη αιρετικός έχει μία αρνητική έννοια την οποία δεν έχει το ετερόδοξος.
Οι αιρέσεις αναβαθμίζονται σε απλά διαφορετικές δοξασίες και η Ορθοδοξία υποβαθμίζεται σε άλλη μια διαφορετική δοξασία σαν αυτές. Η έννοια της Ορθοδοξίας ως συνέχεια της Παράδοσης και των διδαχών των Πατέρων της Εκκλησίας χάνεται. Ούτως ή άλλως, εκεί ακριβώς είναι που κάνουν πόλεμο, αυτό ακριβώς δεν θέλουν -μεταπατερική θεολογία.
Ετερόδοξοι λοιπόν, για να φτάσουμε μετά ομαλά και στο 'έτερον ήμισυ', πράγμα που ήδη βλέπουμε με τους δύο πνεύμονες .. και τα δύο συκώτια.

26 Σεπτεμβρίου 2016 - 9:46 π.μ.

Φαίη είπε...

συμπληρώνω την εξήγηση που παρέλειψα να βάλω πιο πάνω στο «Με το πέρασμα του χρόνου και όσο βομβαρδίζεται ο κόσμος με αυτή τη λέξη αυτό θα κυριαρχήσει και στα μυαλά όλων.» , ότι δηλαδή, στα μυαλά των ανθρώπων θα κυριαρχήσει η ιδέα ότι η Ορθοδοξία είναι απλά μία διαφορετική δοξασία σαν όλες τις άλλες. .... για να αποδεχθεί τελικά και το «μία Εκκλησία σαν όλες τις άλλες» στο Σύμβολο της Πίστεως, πράγμα που ήδη δρομολογείται αφού κατοχυρώθηκαν οι αιρέσεις ως «εκκλησίες» και «συνοδικώς».

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ. ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.

Πηγή 

Επιφάνιος μοναχός Καψαλιώτης: Κριτική των τελικών κειμένων της Συνόδου της Κρήτης

Κριτικὴ ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένων

τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης

Συνόδου τῆς Κρήτης

Ἐπιφάνιος μοναχὸς Καψαλιώτης- Ἅγιον Ὄρος

Ἡ παροῦσα ἐργασία εἶναι ἀποτέλεσμα προσευχῆς καὶ μελέτης, ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένων τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (εἰς τὸ ἑξῆς ΑκΜΣ). Παραδίδουμε στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ πρὸς κρίσιν καὶ ἐνημέρωσιν,  τὸ α´ μέρος της, ἐνῶ συντόμως θὰ ὁλοκληρωθεῖ καὶ τὸ β´ μέρος ἀποκλειστικῶς ἀναφερόμενο στὸ ἕκτο κείμενο τῆς ἐν λόγῳ συνόδου, αὐτὸ περὶ τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς ἐκτὸς αύτῆς ἑτεροδόξους.

Εἰσαγωγή

Ἔχοντας ὁλοκληρωθεῖ οἱ ἐργασίες τῆς λεγομένης ΑκΜΣ, ἄμεσα ἐξεδόθησαν καὶ τὰ τελικά της κείμενα, ὁπότε καὶ παρεδόθησαν στὸ ὀρθόδοξο κριτήριο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, οὕτως ὥστε νὰ κριθοῦν ἐπὶ ὀρθοδοξίᾳ ἢ κακοδοξίᾳ. Ὁ ἁγιορειτικὸς μοναχισμὸς καλεῖται νὰ τοποθετηθεῖ ἐπ' αὐτῆς, μετά τῆς δεούσης προσοχῆς, λαμβάνων ὑπ΄ ὄψιν τόσο τὴν κρισιμότητα τῆς στιγμῆς ὅσο καὶ τὴ σημασία ποὺ ἡ σύνοδος θὰ ἔχει γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σὺν Θεῷ καὶ ὑπὸ τὸ ἀγλαὸν φῶς τῆς χιλιοχρόνου ὀρθοδόξου ὁμολογιακῆς ἁγιορειτικῆς παραδόσεως, μὲ τὸ παρὸν κείμενο[1] θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἐξετάσουμε τὰ σημεῖα ἐκεῖνα ποὺ χρήζουν προσοχῆς, βάσει τῶν ὁποίων θὰ ἀξιολογηθεῖ καὶ σύνολη ἡ σύνοδος, τὸ ἐάν δηλαδὴ εἶναι ἑπομένη τοῖς ἁγίοις πατράσι ἢ ὄχι.

Ἡ διαχρονικὴ ἐμπέδωσις καὶ βίωσις τῆς ἀποστολικῆς Παραδόσεως συνιστᾶ πρώτιστα ἐμπειρικό-χαρισματικὸ γεγονὸς καὶ ἐνῶ διακρίνεται σὲ θεωρία καὶ πράξη, ἐν τούτοις συναπαρτίζει τὸ ὅλον τῆς ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας τοῦ ἀενάως ἱερουργουμένου Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Συνέχεια τῆς ἀποστολικῆς Παραδόσεως δὲν νοεῖται ἔξω καὶ πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια ποὺ τὰ αὐθεντικὰ ἐκμαγεῖα τοῦ Πνεύματος, οἱ θεοφόροι Πατέρες ἔθεσαν. Ἤδη κατὰ τὸ 4^ο αἰῶνα, καὶ ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία ἐχειμάζετο ὄχι ἁπλῶς ὑπὸ μίας ἀκόμη αἱρέσεως, διότι ἕως τότε δεκάδες αἱρέσεων ἤδη εἶχαν ἀναφανεῖ, ἀλλὰ κυριολεκτικῶς ὑπὸ μίας λαίλαπας πελωρίων διαστάσεων, ὅπου ἔφτασε τὴν παρουσία τῶν ὀρθοδόξων νὰ περιορίζεται κυριολεκτικὰ σὲ μία χούφτα ἀνθρώπων, “εὑρέθη ἄνθρωπος ἀπὸ Θεοῦ” ὁ ὁποῖος, “ἔστη ἀνὰ μέσον τῶν τεθνηκότων καὶ τῶν ζώντων καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις” (Ἀριθμ. 16,48)· καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ Μέγας Βασίλειος ὁ στῦλος καὶ τὸ ἑδραίωμα τῆς ἀληθοῦς πίστεως τῶν ὀρθοδόξων. Στὰ δογματικά του κείμενα, καθὼς καὶ στὶς πολυάριθμες ἐπιστολές του ἐπεσήμαινε διαρκῶς τὸν ἀποστολικὸ καὶ σωτηριώδη χαρακτήρα τῆς Παραδόσεως καὶ τὴν ἐμμονὴ σ᾽αὐτήν[2], ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὴ μοναδικὴ ἐγγύηση τῆς “ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν” ἁγιοπνευματικῆς πορείας συνόλου τῆς ἐπὶ τῆς γῆς Ἐκκλησίας.

       Ὄντας ἀδύνατον νὰ ἀναπτυχθεῖ ἐδῶ τὸ μεῖζον καὶ κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα τοῦ ἀρρήκτου συνδέσμου ἁγιότητος καὶ ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας καὶ Παραδόσεως, καθίσταται σαφὲς ὅτι θεολογικὲς θέσεις, ἀπ' ὅπου καὶ ἂν προέρχονται αὐτές, ἀκόμη καὶ ἀπὸ γενικὲς συνόδους, κρίνονται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ὑπὸ τὸ φῶς τῆς διαχρονικῆς ἀποστολικοπαραδότου ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας τῶν θεοφόρων ἁγίων Πατέρων, τῶν μόνων αὐθεντικῶν ἐκφραστῶν, λόγῳ καὶ ἔργῳ, τῶν ἀποστολοδέκτων πυρίνων γλωσσῶν τῆς Πεντηκοστῆς. Ὀφείλει ἐδῶ νὰ τονισθεῖ ἡ βαθεῖα ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας:  Ἁγία Παράδοσις καὶ ἁγιασμὸς εἶναι στοιχεῖα ἀλληλένδετα, καθώς ὁ ἁγιασμὸς ἑκάστου συντελεῖται ἀποκλειστικῶς ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως.

Ὁ χαρακτήρας καὶ τὸ κῦροςτῆς ΑκΜΣ

Βάσει τοῦ προσυμπεφωνημένου κανονισμοῦ τῆς ΑκΜΣ στὸ Σαμπεζύ, ἄρθο 13 παράγραφος 2, οἱ ὑπογεγραμμένες ἀποφάσεις τῆς ΑκΜΣ ἔχουν ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΥΡΟΣ. Τί σημαίνει αὐτό; Ἁπλᾶ ὅτι εἶναι ὑποχρεωτικὲς γιὰ ὅλες τὶς τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ὡς θὰ συνέβαινε ἐὰν ἦταν τῷ ὄντι Οἰκουμενικὴ ἡ ΑκΜΣ. Παρότι οἱ ἴδιοι οἱ

Ο Θεὸς είναι αγάπη, Μετάστασις Ιωάννου του Θεολόγου

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Α΄ Ἰω. 4,8,16)

   Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ εὐαγγελιστής, ὁ «ἠγαπημένος» μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἑορτάζει, ἀγαπητοί μου, τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο· στὶς 8 Μαΐου, στὶς 30 Ἰουνίου μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀποστόλους, καὶ σήμερα 26 Σεπτεμβρίου. Σήμερα ἡ ἁγία ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὸ θάνατό του.

–Τὸ θάνατο ἑορτάζουμε;…

Ναί· ἀλλὰ δὲν λέγεται θάνατος. Σήμερα, ἂν πιάσετε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, ὁ θάνατος ὀνομάζεται «μετάστασις». Ὅπως κάθε ἄνθρωπος, ἔτσι καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔχουν ἀρχὴ καὶ τέλος. Ἦταν νέος, ὁ πιὸ νέος μέσα στὴν ὁμάδα τῶν ἁγίων ἀποστόλων, ὅταν ἀκολούθησε τὸ Χριστό. Ἔπειτα γέρασε· ἔφτασε τὰ 100-105 χρόνια, ἄσπρισαν τὰ μαλλιά του. Καὶ σὰν σήμερα κοιμήθηκε· ἄγγελοι πῆραν τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν οὐρανό. Τὴν κοίμησι λοιπὸν καὶ μετάστασί του ἑορτάζουμε.

Μετάστασις Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.Ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη..pdf by aktines on Scribd