Ο "αντι-οικουμενιστής" μητροπολίτης Γλυφάδος Παύλος, ΜΑΖΙ με οικουμενιστές;

Ο π. Ελευθέριος Χρυσοχόου είναι υπάλληλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου (γραμματέας του Πατριαρχικού γραφείου στην Αθήνα).


Όπως βλέπει κανείς (διαβάστε το ρεπορτάζ εκκλησιαστικού πρακτορείου ειδήσεων, εδώ),
στην χειροτονία του,
παρέστησαν τόσο δεδηλωμένοι Οικουμενιστές (όπως ο Περγάμου Ιωάννης),





όσο και ο Γλυφάδας Παύλος, από τους συνδιοργανωτές της ημερίδας του Πειραιά "Αγία και Μ. Σύνοδος: Μεγάλη προετοιμασία χωρίς προσδοκίες"!!!! .


Πάντως με μια απλή αναζήτηση στο Wikipedia (εδώ),
ανακαλύψαμε ότι ο "αντι-οικουμενιστής" Μητροπολίτης  Παύλος 
έκανε  μεταπτυχιακό  στο  Παγκόσμιο  Συμβούλιο  των  Εκκλησιών !!!

Κρίμα, π. Νικόλαε!

       Πρωτοφανές  παράδειγμα

               αυτοανάδειξης,

                    αυτοπροβολής

            και κακόδοξης διδασκαλίας.

Μὲ πρωτοφανεῖς χαρακτηρισμοὺς αὐτοπροβολῆς καὶ αὐτοανάδειξης συνέχισε ὁ π. Νικόλαος Μανώλης νὰ ὑπερασπίζεται μία ἐπιλογὴ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ὡς πρὸς τὸ ἦθος καὶ ὡς πρὸς τὸν τρόπο μοναδικὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ ἀσφαλῶς κακόδοξη.

Ἐνῶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μιλοῦσαν γιὰ προσωπικὴ ἀναξιότητα καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, ὁ π. Νικόλαος, περιγράφοντας τὸν ἑαυτό του –καὶ πέρα ἀπὸ ταπεινολογίες– μιλάει γιὰ κατάσταση χάριτος καὶ ἀνώτερα πνευματικὰ ἐπίπεδα.

Ἐνῶ οἱ Πατέρες δὲν ἐξέταζαν καὶ δὲν ἔθεταν ὡς προϋπόθεση ὁμολογίας τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο, στὸ ὁποῖο βρισκόταν ὁ πιστός, ἀλλὰ θεωρούσαν κάθε ὀρθόδοξο πιστό -ποὺ βρίσκεται ἐν μετανοίᾳ- ἱκανὸ νὰ ὁμολογήσει τὸν Χριστό, ὁ π. Νικόλαος θεωρεῖ τὸ ἐπίπεδο ποὺ ἔχει φθάσει δυσπρόσιτο γιὰ τὸ εὐρὺ ποίμνιο καὶ λέει ἀπροκάλυπτα, ὅτι μόνο μὲ τὴν δική του βοήθεια θὰ μπορέσουν οἱ πιστοὶ νὰ προχωρήσουν σωστὰ στὸν δύσκολο δρόμο τῆς ἀποτείχισης, διαφορετικὰ μπορεῖ νὰ πλανηθοῦν.

Ἐνῶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔπαιζαν μὲ τὶς λέξεις καὶ τὰ νοήματα, ὁ π. Νικόλαος Μανώλης μιλάει γιὰ ἀκρίβεια καὶ ἐννοεῖ οἰκονομία, μιλάει γιὰ διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καὶ ἐννοεῖ ἐκκλησιασμό στὶς ἐκκλησίες ποὺ μνημονεύεται ὁ αἱρετίζων μητροπολίτης (συγκεκριμένα ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος), μιλάει γιὰ μαρτύριο, ἀλλὰ θεωρεῖ μόνο τὸν ἑαυτό του ἱκανὸ νὰ τὸ ἀντέξει, μιλάει γιὰ πατερικὴ διδασκαλία, ἀλλὰ ἐννοεῖ τὶς δικές του νεοφανεῖς «φωτισμένες» ἰδέες περὶ ἀντιμετωπίσεως τῆς αἵρεσης, ποὺ στηρίζονται τάχα στὸν σύγχρονο σοφό, νεοφανῆ «Πατέρα» τῆς Ἐκκλησίας  π. Θεόδωρο Ζήση.

[Ὡς ἐκ τούτου ἀναγκαζόμαστε νὰ σχολιάσουμε –σύντομα- τὶς ἀμφιλεγόμενες θέσεις ποὺ πρόσφατα δημοσίευσε ὁ π. Θεόδωρος, ἀφοῦ πλέον θεωροῦνται καὶ προβάλλονται ὡς ἄξιες μιμήσεως].

Ἐνῶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν περίμεναν καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἔζησαν κἂν τὴν σύνοδο ποὺ θὰ κατεδίκαζε τὴν αἵρεση, παρὰ ἀκολουθοῦσαν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν πρὶν ἀπὸ αὐτοὺς Ἁγίων Πατέρων μένοντας πιστοὶ στὸ consensus Patrum, ὁ π. Νικόλαος Μανώλης ὄχι μόνο λέει τὴν μισὴ ἀλήθεια περὶ συνοδικῆς καταδίκης τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ θεωρεῖ σίγουρο, ὅτι ἡ σύνοδος -ἡ ὁποία θὰ τὸν καταδικάσει- θὰ γίνει στοὺς καιρούς μας.

Ἀλήθεια γιὰ ὅλην αὐτὴν τὴν κατάσταση χάριτος ποὺ βιώνει, ἔχει νὰ μᾶς ὑποδείξει ἔστω καὶ ἕναν Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας ποὺ νὰ μιλοῦσε καὶ να κήρυττε παρόμοια τοὺς πιστούς; Θὰ μᾶς ἐνδιέφερε πολὺ νὰ τὸ μάθουμε.

Δ.Π.

Ἀκοῦστε τὸ ἀκόλουθο βίντεο γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές:

Νικόλαος Μανώλης:

 Συμβουλές για όσους ακολουθούν ιερείς που διέκοψαν το μνημόσυνο

[ΒΙΝΤΕΟ 2017]  

Πρόσφατη ομιλία (30-4-2017) του εφημερίου του Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης, π. Νικολάου Μανώλη.

Η εγκληματική αδράνεια και η διαίρεση των "αντι-Οικουμενιστών" επιτρέπει στους Οικουμενιστές να προχωρούν!

Ο Κόπτης Πατριάρχης μετά την Αίγυπτο με Φραγκίσκο και Βαρθολομαίο, τώρα και στην Ρωσία με Κύριλλο!

ΑΡΧΙΣΕ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΚΟΠΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Ο Πατριάρχης της Κοπτικής Εκκλησίας Θεόδωρος Β΄ αφίχθη στις 22 Μαΐου 2017 στη Μόσχα με αφορμή την επιβράβευση της Αυτού Αγιότητος με το βραβείο του Διεθνούς Κοινωνικού Ιδρύματος Ενότητας των Ορθοδόξων Λαών.

Στο αεροδρόμιο Domodedovo τον υψηλό προσκεκλημένο υποδέχθηκαν ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, ο Πρέσβης της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου στη Ρωσική Ομοσπονδία κ. Μοχάμετν Αιλ Μπαντρί, ο Πρόεδρος του Ιδρύματος της Ενότητας των Ορθοδόξων Λαών κ. Β. Αλεξέγιεφ κα.

Τη συνοδεία του Αγιωτάτου Πατριάρχη Θεοδώρου Β΄ συναπαρτίζουν: ο Μητροπολίτης Los Angeles Σεραπίων, ο συμπρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου

Η εγκληματική αδράνεια των "αντι-Οικουμενιστών" επιτρέπει στους Οικουμενιστές να προχωρούν, εδραιώνοντας "εν τη διαφορετικότητι" την νέα "εκκλησία"!

 

Κοινό ανακοινωθέν Πάπα και Πατριάρχου Κοπτών

Τό κοινόν ἀνακοινωθέν τῶν Πάπα Φραγκίσκου, Πάπα τοῦ Βατικανοῦ, καί τοῦ Πάπα Ταουάνδρος, τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας

(Τό κοινό ἀνακοινωθέν, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη προσφάτως (28-4-2017) εἰς τήν ἐπίσημον ἰστοσελίδα τῆς «Καθολικῆς Ἐκκλησίας» ἐν Αἰγύπτῳ (Facebook), μετέφρασε ἀπό τά Ἀραβικά στά Ἑλληνικά ὁ ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος (Παλαιός Ναός, ὀδός Θηβῶν, Παλαιά Κοκκινιά, Πειραιεύς) Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀθανάσιος Χενεΐν).

Ἡμεῖς, ὁ Φραγκῖσκος, ἐπίσκοπος Ρώμης καί Πάπας τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, καί ὁ Ταουάνδρος ὁ Β, Πάπας καί Πατριάρχης τοῦ θρόνου τοῦ Ἁγίου Μάρκου, εὐχαριστοῦμεν τόν Θεόν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, διότι μᾶς ἐχάρισεν τήν εὐτυχισμένην εὐκαιρίαν νά συναντηθῶμεν ἐκ νέου, νά ἀνταλλάξωμεν ἀδελφικόν ἀσπασμόν, καί νά ἑνωθῶμεν εἰς κοινήν προσευχήν. Ἡμεῖς δοξάζομεν τόν Θεόν τόν Ὕψιστον, λόγῳ τῶν στενῶν ἀδελφικῶν καί φιλικῶν δεσμῶν, οἱ ὁποίοι ὑφίστανται μεταξύ τοῦ Θρόνου τοῦ Ἁγίου Πέτρου καί τοῦ  Θρόνου τοῦ Ἁγίου Μάρκου. Ἡ εὐτυχία, τήν ὁποίαν αἰσθανόμεθα ἕνεκα τῆς κοινῆς παρουσίας μας ἐδῶ εἰς τήν

Νέο βιβλίο για το Ημερολογιακό: "Ου βουλόμεθα ζην ψευδολογούντες". Του κ. Ιωάννη Ρίζου

        

  Πρόκειται για μια νέα θαυμάσια μελέτη τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου.

   Ὅπως ὁ ἴδιος σημειώνει:

     «η μελέτη αυτή επικεντρώνεται με ουσιαστική ιστορική τεκμηρίωση στα καίρια σημεία του προβλήματος της εορτολογικής ασυμφωνίας που εμφανίστηκε ανά τους αιώνες μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Παρουσιάζεται ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε αυτή η ασυμφωνία με αποκορύφωμα το ημερολογιακό Σχίσμα του 1924».

  

     Πιστεύουμε, ὅσοι μελετήσουν τὰ νέα στοιχεῖα ποὺ παραθέτει ὁ συγγραφέας, νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι τὸ Ἡμερολόγιο, παρ’ ὅτι κακῶς εἰσήχθη, δὲν ἀποτελεῖ δόγμα, οὔτε ἅπτεται κάποιου δόγματος. Σὲ καιρὸ Παναιρέσεως ἐσχατολογικῆς (ὅπως ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὁ Οἰκουμενισμός), ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ νὰ πολεμήσουν τὴν Παναίρεση, πρέπει νὰ εἶναι ἑνωμένοι στὴν Πίστη, ἀφήνοντες μὴ δογματικὰ θέματα γιὰ ἀργότερα.

«Π.Π.»

«Οὐ βουλόμεθα  ζῆν  ψευδολογοῦντες»

Τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου

 Α΄ μέρος

Πρόλογος

Η μελέτη αυτή, παρ΄ όλο που επιδιώχθηκε να είναι σύντομη, επικεντρώνεται με ουσιαστική ιστορική τεκμηρίωση στα καίρια σημεία του προβλήματος της εορτολογικής ασυμφωνίας που εμφανίστηκε ανά τους αιώνες μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Παρουσιάζεται ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε αυτή η ασυμφωνία με αποκορύφωμα το ημερολογιακό  Σχίσμα του 1924. Αυτή η εργασία δεν άπτεται δευτερογενών και τριτογενών ζητημάτων, τα οποία νομίζω τακτοποιούνται και αξιολογούνται με βάση την παρούσα πρωταρχική και ουσιώδη ανάλυση. Η παρούσα εργασία δεν γράφτηκε για την ενίσχυση της αντιπαράθεσης, αλλά αντιθέτως για την δυνατότητα διευθέτησής της και είναι δεκτική ελέγχου από κάθε ειδικό, ο οποίος θα διαπιστώσει  διαφωνία ανάμεσα στα γραφόμενα, την ιστορία και την Πατερική διδασκαλία.

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Αδαμάντιο Τσακίρογλου, κλασσικό φιλόλογο, και ιστορικό,  για τα σημαντικά  στοιχεία που μου παρείχε αναφορικά με την πολύ δύσκολη –από άποψη ιστορικών πηγών– χρονική περίοδο του 4^ου-6^ου μ.Χ. αιώνα και που εν πολλοίς εμφανίζονται για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία.

Ευχαριστώ θερμά αυτούς που ανήκουν στο παλαιό ημερολόγιο και θέλησαν να με βοηθήσουν, μπαίνοντας στη θυσία να μου διαθέσουν αξιόλογη βιβλιογραφία απαραίτητη στην παρούσα έρευνα.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1.     Πρόλογος

2.     Εισαγωγή

3.     Τι όρισε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος  

4.     Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο        

5.     Το Πανορθόδοξο Συνέδριο του 1923

6.     Το «άγιο» Ιουλιανό ημερολόγιο         

                         Πρίν την Α΄ Οικουμενική     

                         Μετά την Α΄ Οικουμενική   

                         Το τέλος της διαμάχης         

                         Συμπεράσματα  

7.     Ήταν το πρώτο βήμα του Οικουμενισμού;        

8.     Οι Πανορθόδοξοι Σύνοδοι του 1583, 1587,1593        

9.     Η αντικανονική απόφαση         

10.  Η αθέτηση των Παραδόσεων   

11.  Επίλογος 

© Ιωάννης Ε. Ρίζος 2017

rzsster@gmail.com, 24630-27005,  κιν. 6976786356.

Ο τίτλος του βιβλίου είναι έκφραση του αγίου Ομολογητού και Μάρτυρα Ιουστίνου.

Εισαγωγή

Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, η εαρινή ισημερία^[1] συνδέθηκε με ορισμένες θρησκευτικές γιορτές. Σηματοδοτούσε την γιορτή των Αρχαίων Αιγυπτίων, το "Πισάχ", που στα Αιγυπτιακά σημαίνει διάβαση και εννοούνταν η διάβαση του Ηλίου από τον Ισημερινό, σηματοδοτόντας το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης. Είναι επίσης γιορτή των Εβραίων, το "Πεσάχ" (peshah), που σημαίνει επίσης διάβαση, άλλα με αυτό οι Εβραίοι γιόρταζαν την διάβαση τους δια της Ερυθράς θαλάσσης και σηματοδοτούσε την απελευθέρωση του Εβραϊκού λαού από την αιγυπτιακή αιχμαλωσία και την πορεία τους προς τη Γη της Επαγγελίας. Είναι και γιορτή των Χριστιανών, το Πάσχα, που θεωρείται η διάβαση από τον θάνατο προς την ζωή. Συμβολίζει δηλαδή, την διάβαση από τον θάνατο της αμαρτίας προς την ζωή της αληθείας που πραγματώθηκε με τον θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Επειδή οι πρώτοι Χριστιανοί, προέρχονταν από τους Εβραίους και επειδή το Μαρτύριο και η Ανάσταση του Ιησού έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Εβραϊκού Πάσχα, παρέλαβαν αυτή την ονομασία και για την εορτή της ανάμνησης της Αναστάσεως. Κατά τα πρώτα χρόνια, οι Χριστιανοί, συνεόρταζαν μαζί με τους άλλους Εβραίους το Πάσχα. Η διαφορά ήταν ότι το Πάσχα των πρώτων Χριστιανών τελούνταν με χαρά, διότι προεικόνιζε και την μέλλουσα ζωή, ενώ των Εβραίων ήταν μια θλιβερή εορτή.

Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο, το Εβραϊκό Πάσχα (λέγεται και Νομικό Φάσκα) ορίζεται να εορτάζεται την ημέρα όπου συνέπιπτε η πρώτη εαρινή πανσέληνος. Με το εβραϊκό μηνολόγιο, ο μήνας, του οποίου η πανσέληνος συμβαίνει αμέσως μετά την εαρινή ισημερία, καλείται Νισάν και είναι ο πρώτος μήνας του θρησκευτικού εβραϊκού έτους. Είναι γνωστό, ότι η πανσέληνος απέχει από την νέα σελήνη περίπου δεκατέσσερις ημέρες και επομένως, η 14η Νισάν θεωρείται ως σταθερή ημερομηνία εορτασμού του Νομικού Φάσκα.

Η συνήθεια αυτή του εορτασμού του Πάσχα μαζί με τους Ιουδαίους παρέμεινε σε μερικούς Χριστιανούς μέχρι τον 4^ο αιώνα μ.Χ. Όμως, το 51 μ.Χ. όταν συνήλθε η πρώτη Σύνοδος των Αγίων Αποστόλων θεωρείται ότι σε αυτήν την Σύνοδο αποφασίστηκε να μην εορτάζεται το χριστιανικό Πάσχα με το Εβραϊκό. Έτσι ο έβδομος Κανόνας των αγίων Αποστόλων, αποδοκίμαζε αυτούς, που εόρταζαν το Πάσχα μαζί με τους Εβραίους την 14η του Νισάν που αποκαλούνταν "τεσσαρεσκαιδεκατίτες" ή «Τετραδίτες». Παρά ταύτα, ειδικά στην Ανατολή εξακολουθούσαν οι Χριστιανοί να γιορτάζουν το Πάσχα μαζί με το Ιουδαϊκό Πάσχα, ενώ στη Δύση το Πάσχα τελούνταν την επόμενη Κυριακή της εβραϊκής εβδομάδας των Αζύμων. Άλλοι Χριστιανοί γιόρταζαν το Πάσχα την 15η Νισάν, άλλοι την 16η Νισάν ακόμη και ημέρες διαφορετικές της Κυριακής. Και ενώ η Σύνοδος της Εφέσου αποφάσισε όπως το Πάσχα να εορτάζεται στις 14 Νισάν, η Σύνοδος της Ρώμης το 196 μ.Χ. αποφάσισε να εορτάζεται Κυριακή, πράγμα που δεν συνέπιπτε με την απόφαση της Εφέσου.

Φυσικά, καταβλήθηκαν προσπάθειες εναρμονισμού, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Λύση στο ζήτημα δεν έδωσε ούτε η Σύνοδος στην Αρελάτη το 314 μ.Χ. υπό τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, ο οποίος επανέφερε το ζήτημα και στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ., αξιώνοντας το Πάσχα να εορτάζεται κοινή μέρα για όλους τους Χριστιανούς μετά από το Εβραϊκό Πάσχα και ημέρα Κυριακή, επειδή ήταν γνωστό ότι η Ανάσταση του Κυρίου έλαβε χώρα την μία του Σαββάτου, δηλαδή την επόμενη μέρα από το Σάββατο, που αργότερα ονομάστηκε "Κυριακή", δηλαδή ημέρα του Κυρίου. Η επιθυμία αυτή του νεοφώτιστου στην πίστη αυτόκράτορα Κωνσταντίνου είχε μάλλον πολιτικά κίνητρα –ενότητα στην αυτοκρατορία– κι όχι θεολογικά. Αυτόν τον ισχυρισμό τον στηρίζω στο γεγονός ότι –ένα χρόνο πριν– σε επιστολή του προς τον Άρειο, ο Κωνσταντίνος δείχνει παντελή άγνοια για την σημασία της διαμάχης μεταξύ Αρειανών και Ορθοδόξων. Γράφει πώς θεωρεί το σημείο της έριδας μεταξύ ορθοδόξων και αρειανών «ειλικρινώς ασήμαντο» και «ουσιαστικά μηδαμινό και μικρής χρονικής διάρκειας».^[2]

Η Σύνοδος της Νίκαιας –Α΄ Οικουμενική– καταδίκασε τους "τεσσαρεσκαιδεκατίτες" και προχώρησε σε ρυθμίσεις του εορτασμού του Πάσχα. Επειδή η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ήταν τότε πνευματικό και αστρονομικό κέντρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με εξ ίσου μεγάλο κύρος και στην Δυτική, ανατέθηκε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και ειδικότερα στον αστρονόμο και Επίσκοπο Χωνών Αχιλλέα Τάτιο να καθορίζει την ημέρα του Πάσχα, αλλά και να την μεταδώσει στον πρώτο τη τάξη Επίσκοπο Ρώμης, ο οποίος θα την ανακοίνωνε και σε όλες τις απομακρυσμένες Χριστιανικές Εκκλησίες της Δύσης. Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας εξέδωσε έναν κανόνα για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα που ονομάστηκε Πασχάλιος Κανών.

Η Εκκλησία της Ρώμης διατύπωσε διαφωνίες στον τρόπο υπολογισμού του Πασχαλίου Κανόνα, διατηρώντας έναν πασχάλιο κανόνα, που είχε εισάγει πολλά χρόνια νωρίτερα ο Ρωμαίος μαθηματικός και επίσκοπος Ωστίας (μετέπειτα Ρώμης) άγιος Ιππόλυτος. Έτσι, το Πάσχα στη Δύση εορταζόταν σε διαφορετικές ημέρες από ότι στην Ανατολή. Μετά από πέντε αιώνες (περίπου τέλη 8^ου αι.) ο Καρλομάγνος επέβαλε στη Δύση τον κανόνα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και τότε επήλθε συμφωνία μεταξύ των Χριστιανών, οι οποίοι πλέον εόρταζαν το Πάσχα την ίδια Κυριακή μέχρι το 1582. Εκείνη τη χρονιά, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ' αντικατέστησε το Ιουλιανό ημερολόγιο με ένα νέο, που ονομάστηκε Γρηγοριανό. Από τότε μέχρι σήμερα ο εορτασμός του Πάσχα από την Δυτική και την Ανατολική Εκκλησία δεν είναι κατά κανόνα ταυτόχρονος.

Το 1924 ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος –με τρόπο αντικανονικό– εφαρμόζοντας τις αποφάσεις ενός Πανορθόδοξου συνεδρίου του 1923, προέβη σε μια ημερολογιακή-εορτολογική  μεταβολή υιοθετώντας το Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις ακίνητες εορτές του εκκλησιαστικού έτους και το Ιουλιανό ημερολόγιο (το παλαιό) για  το τμήμα των κινητών εορτών στο οποίο περιλαμβάνεται και η εορτή του Πάσχα. Αυτή η ημερολογιακή μεταβολή δημιούργησε Σχίσμα στο σώμα της Εκκλησίας της Ελλάδος το οποίο διαρκεί μέχρι σήμερα.

  

1. Tι όρισε η Α΄ Οικουμενική,

ο Ζ΄ Αποστολικός Kανόνας

και ο Α΄ Αντιοχείας.

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος άρχισε στις 19 Ιουνίου 325 μ.Χ. και έληξε στις 25 Αυγούστου^[3] στη Νίκαια της Βιθυνίας: «Εν υπατείᾳ Παυλίνου και Ιουλιανού των λαμπροτάτων, έτους από Αλεξάνδρου χλς΄, εν μηνί Δεσίω ιθ΄ τη προ ιγ΄ καλανδών Ιουλίων εν Νικαίᾳ τη Μητροπόλει Βιθυνίας»^[4] έληξε δε «Εν μηνί Λώω, προ ζ΄ καλανδών Γορπιαίω». Η πρώτη εντυπωσιακή  παρατήρηση που κάνουμε διαβάζοντας τα Πρακτικά της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, τα οποία περιγράφουν κάποια στοιχεία της Α΄ Οικουμενικής^[5], είναι ότι, ενώ η Εκκλησία μέχρι την Α΄ Οικουμενική ακολουθούσε το Μακεδονικό ημερολόγιο (του Μ. Αλεξάνδρου, στο οποίο το έτος είχε 354 ημέρες), εμμέσως πλην σαφώς στις εργασίες της Συνόδου Νίκαιας έγινε αποδεκτό το Ιουλιανό ημερολόγιο (των 365,25 ημερών) ως πολύ ακριβέστερο. Δηλαδή εμφανίζεται εδώ η πρώτη αλλαγή ημερολογίου, χωρίς κάποια καταγεγραμμένη συνοδική και επίσημη πράξη. Την εισαγωγή του Ιουλιανού ημερολογίου ενέκριναν κατ΄ αρχήν οι Πατέρες της Συνόδου και ανέθεσαν στον Επίσκοπο Χωνών Αχιλλέα Τάτιο, να συνεννοηθεί με τους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας για την εισαγωγή του Ιουλιανού

Ο Βαρθολομαίος, ο Τραμπ, ο ναός της Αναστάσεως και η "Εκκλησία" του ...Σατανά!

    Πώς να μην πάρουν φωτιά οι θεωρίες συνωμοσίας με αυτό το καρέ του Τραμπ;

  Ορισμένοι από τους ισχυρότερους άνδρες του πλανήτη βάζουν τα χέρια τους πάνω σε μια φωτισμένη υδρόγειο σε ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό.

  Η φωτογραφία είναι υποβλητική. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, ο Ντόναλντ Τραμπ, ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας και ο πρόεδρος της Αιγύπτου. Όπως καταλαβαίνετε, δεν ήθελε και πολύ για να γίνει χαμός στο διαδίκτυο, με άλλους να μιλάνε για τον πλανητάρχη "Σάρουμαν", άλλους να επικαλούνται ήρωες της Marvel και άλλους να "βλέπουν" θεωρίες συνωμοσίας πίσω από το ιστορικό καρέ.

   Η εν λόγω σφαίρα, τοποθετήθηκε στο Κέντρο Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας που ιδρύθηκε στη Σαουδική Αραβία και θα περιέχει στοιχεία για την τρομοκρατία από όλο τον κόσμο. Κάπως "υποκριτικό" όλο αυτό, δεδομένου ότι βάσει των Wikileaks, η συνεργασία Σαουδικής Αραβίας και τζιχαντιστών, δεν ήταν και τόσο... θεωρία συνωμοσίας.

   Το καλύτερο "τρολάρισμα" πάντως το έκανε η....  Εκκλησία του Σατανά, η οποία μέσω του επίσημου λογαριασμού της στο Twitter έσπευσε να τοποθετηθεί αναφέροντας, "για να το ξεκαθαρίσουμε, αυτή δεν είναι σατανιστική τελετή".

news247.gr

Αὐτό, κάτι μᾶς ...θυμίζει!

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμπροσεύχεται με 12 ηγέτες άλλων θρησκειών, μπροστά σε μια κρυστάλλινη σφαίρα (ειδώλιο της "Θεάς" Γαίας),  στο υπέρτατο Όν!!!!!!

Πηγή