“Ραγιάδες” του Βαρθολομαίου!

“Ραγιάδες” του Βαρθολομαίου οι Ελληνορθόδοξοι των ΗΠΑ;

Που το πάει το Φανάρι με την υπόθεση της Μητρόπολης Σικάγο;

 

Του Άγγελου Ρούσσου

Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε για τα καλά για την Ελληνορθοδοξία της άλλης πλευράς του Ατλαντικού η υπόθεση της ωμής παρέμβασης του Φαναρίου στην εκλογή του νέου Μητροπολίτη Σικάγο.
Τα στόματα που επί χρόνια έμεναν ερμητικά κλειστά ανοίγουν σιγά σιγά και καταγγέλλουν την αθλία κατάσταση της “υποταγμένης” στο Φανάρι Ελληνορθοδοξίας στις ΗΠΑ.

Ένας πακτωλός χρημάτων από την μόνο κατ΄όνομα Αρχιεπισκοπή

Διευκρινήσεις για τις εναντίον μας ύβρεις ιστολογίου

 

 Κατ’ ἀρχὰς ἀποροῦμε ποὺ τὸ ἱστολόγιο «Ὁμολογία», ἀνέλαβε ἐργολαβικῶς, ἂν καὶ ὑποστηρίζει τὴν Ἀποτείχιση, νὰ ὑποστηρίξει ἕναν, ὄχι μόνον Οἰκουμενιστὴ Ἐπίσκοπο (ἐδῶ), ἀλλὰ καὶ διώκτη τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Φωτίου Βεζύνια, ποὺ διέκοψε τὸ Μνημόσυνό τοῦ Λαγκαδᾶ, ἀκριβῶς λόγῳ τῆς Οἰκουμενιστικῆς του δράσεως! Οὔτε ἐκπρόσωπος τοῦ κ. Ἰωάννη Τασιᾶ νὰ ἦταν ἡ «Ὁμολογία»!

    Ἂν δὲν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα μὲ τὸ βάπτισμα ποὺ ἔκανε διὰ τῆς κανάτας ὁ Λαγκαδᾶ Ἰωάννης, δεοντολογικά, αὐτὸς ἔπρεπε νὰ δώσει ἐξηγήσεις, ὥστε νὰ τὶς δημοσιεύσουμε καὶ νὰ ἀρθεῖ ὁ σκανδαλισμὸς τῶν πιστῶν. Μάλιστα, τότε, θὰ ἔπρεπε καὶ νὰ τὸν ἐπαινέσουμε. Γιατί, ἂν ὁ κ. Ἰωάννης ἔκανε ὀρθόδοξα τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, καὶ δὲν θέλησε δι’ αὐτοῦ νὰ «περάσει» κάποια μηνύματα, γιὰ ὁμοιότητες παλαιότερων πρακτικῶν (ποὺ ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ) μεταξὺ τοῦ Ὀρθοδόξου βαπτίσματος καὶ τοῦ βαπτίσματος τῶν Παπικῶν διὰ τῆς κανάτας, τότε ἀξίζει συγχαρητηρίων. Κι ἀξίζει συγχαρητηρίων, γιατὶ δι’ αὐτῆς τῆς πράξεως ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν «ὁδηγία» τοῦ Φαναρίου ποὺ λέγει, ὄχι μόνο νὰ μὴν γίνεται βάπτισμα τῶν προσερχομένων ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, ἀλλὰ καλύτερα νὰ μὴν προσέρχονται στὴν Ὀρθοδοξία, ἀφοῦ σὲ λίγο θὰ γίνει ἡ ἕνωση τῶν "ἐκκλησιῶν"!

     Ἀντί, ὅμως, νὰ ἀπολογηθεῖ ἢ νὰ δώσει ἐξηγήσεις ὁ κ. Ἰωάννης, ἀπολογεῖται τὸ ἱστολόγιο «Ὁμολογία». (Δὲν γνωρίζει τὸ τηλέφωνό μας, νὰ μᾶς ἐνημερώσει γιὰ τὸ τυχὸν λάθος μας;). Κι ὄχι μόνο ὑποστηρίζει ἕναν Οἰκουμενιστῆ, ἀλλὰ ἐπιλέγει νὰ ἐξαπολύσει ὕβρεις ἐναντίον ἀποτειχισμένων! Δὲν θὰ τὸ ἀκολουθήσουμε στὸν κατήφορο τῶν ὕβρεων, ἁπλῶς θὰ τὶς ἐπισημάνουμε, δηλώνοντας ἁπλὰ τὴν διαμαρτυρία μας.

    Γιὰ τὸ ἱστολόγιο, λοιπόν, «Ὁμολογία» ἐμεῖς ποὺ διαχειριζόμαστε τὴν «Πατερικὴ Παράδοση» καὶ ἀναρτήσαμε τὴν σχετικὴ ἀνάρτηση (ἐδῶ), εἴμαστε ἀποβλητέοι ὡς ψεῦτες, διότι «ἀγαποῦμε καὶ ποιοῦμε τὸ ψεῦδος» (ἐδῶ). Εἴμαστε «κακόηθες» ἱστολόγιο ποὺ πάσχουμε ἀπὸ ὑπνοβασίες! Εἴμαστε ψεῦτες ἐσκεμμένα, διότι δημοσιεύσαμε τὸ κατὰ τὰ λατινικὰ πρότυπα βάπτισμα ποὺ ἔκανε ὁ μητροπολίτης Λαγκαδᾶ Ἰωάννης! Δὲν ἔπρεπε νὰ ἀναδημοσιεύσουμε τὴν εἴδηση (ποὺ δημοσίευσαν ἄλλα ἱστολόγια), ἀλλὰ ἔπρεπε (κατὰ τὴν «Ὁμολογία») νὰ πάρουμε τηλέφωνο τὸν Οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη Λαγκαδᾶ –ποὺ ὑπερασπίζεται ὁλόψυχα τὸν αἱρεσιάρχη Πατριάρχη καὶ τὴν κακόδοξη Σύνοδο– γιὰ νὰ ἐξακριβώσουμε, ἂν αὐτὰ πού ...βλέπουμε ἰσχύουν, παρότι στὴν δημοσίευση ὑπῆρχαν εἰκόνες ποὺ ἀπεδείκνυαν τὸ γεγονὸς τῆς κανάτας! Ἄραγε, πρὶν ἀπὸ κάθε ἀνάρτηση ποὺ κάνει ἡ «Ὁμολογία», παίρνει πρῶτα ἕνα ἢ πολλὰ ἀνάλογα τηλέφωνα τὰ πρόσωπα ποὺ ἐμπλέκονται, γιὰ νὰ διαπιστώσει, ἂν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα; Αὐτὸ ἐπιβάλλεται νὰ γίνεται (κι ἐμεῖς πολλάκις τὸ κάνουμε), ὅταν ὑπάρχουν ἀμφιβολίες.

    Ἐπειδή, λοιπόν, τολμήσαμε νὰ ἀναδημοσιεύσουμε τὴν εἴδηση στὸ ἱστολόγιό μας γιὰ τὸν κ. Τασσιᾶ (τὸν ὁποῖον ἔνθερμα ὑποστηρίζει ὁ ἀποτειχισμένος ἱστολόγος), μᾶς κατηγορεῖ ὅτι στὸ ἱστολόγιό μας δὲν «εὐδοκιμεῖ ἡ ταπείνωση», ποὺ εὐδοκιμεῖ στὸ δικό του ἱστολόγιο, γι’ αὐτὸ καὶ εἴμαστε κακοήθεις, ἐνῶ ὁ ἴδιος ποὺ ἀρνεῖται νὰ δημοσιεύσει καὶ ἐπιλέγει νὰ ἀποκρύπτει τὶς Οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ μητροπολίτη κ. Ἰωάννη Τασιᾶ (καὶ βέβαια εἶναι δικαίωμά του ἡ ἐπιλογὴ αὐτή) εἶναι ἐντάξει μὲ τὴν συνείδησή του καὶ τοὺς ἀναγνῶστες του! Καὶ δὲν εἴμαστε ἁπλὰ κακοήθεις, ἀλλὰ ἔχουμε καὶ «δαιμονικὴ κακοήθεια» καὶ ἐπὶ πλέον γινόμαστε «αἰσχροὶ συκοφάντες», κι αὐτὸ εἶναι «ἁμάρτημα ἀσυγχώρητο» κατὰ τὴν «Ὁμολογία», ἁπλά -μόνο καὶ μόνο- ἐπειδὴ δημοσιεύσαμε ἕνα γεγονός, χωρὶς καμιὰ ὕβρη!

   Ἢ μήπως ἐνόχλησε τὸν ἱστολόγο, ἐπειδὴ ἀπομαγνητοφωνήσαμε καὶ δημοσιεύσαμε (μαζὶ μὲ τὴν βάπτιση) καὶ τοὺς παρακάτω ἐμετικοὺς καὶ κακόδοξους ἐπαίνους τοῦ κ. Ἰωάννη στὸν αἱρεσιάρχη, ποὺ κι αὐτοὺς ἀποσιώπησε;

    Εἶπε γιὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο ὁ Λαγκαδᾶ Ἰωάννης:

    «Τὸ γεγονὸς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, εἶναι ἕνα γεγονὸς γιὰ τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ καυχόμεθα ὅλοι μας. Καὶ εἶναι ἕνα προσωπικὸ ἐπίτευγμα τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, τὸ ὁποῖο θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ἐντάξουμε στὰ κορυφαῖα γεγονότα καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία συμπληρώσεως 25 χρόνων εὐκλεοῦς Πατριαρχίας. Βέβαια ὁ ἴδιος εἰσέπραξε κριτικές, οἱ ὁποῖες ὅμως στὴ βάση τους καὶ στὴ δομή τους εἶναι ἄδικες… Μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι συναντηθήκαμε τόσοι πολλοὶ Ἐπίσκοποι, Ὀρθόδοξοι, καὶ ἀνταλλάξαμε ἀσπασμὸν ἀγάπης καὶ εἰρήνης, …εἶναι ἕνα μεγάλο καὶ σπουδαῖο γεγονός. Ὀφείλω νὰ τονίσω εὐθέως καὶ σαφῶς ὅτι τὸ περιεχόμενο τῶν ἀποφάσεων αὐτῆς τῆς Συνόδου ὑπῆρξε ἀπολύτως καὶ σαφέστατα Ὀρθόδοξο καὶ ὁμολογιακό δίδοντας τὴν μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως πρὸς τὸν σύγχρονο κόσμο καὶ ἀνοίγοντας τὴν πύλη πρὸς τὸν διάλογο… πρὸς τὴν συνύπαρξη ἐν ταυτῷ, ἐν Χριστῷ δηλαδή, ὅλων τῶν ἀνθρώπων… Οἱ διαδικασίες διεξήχθησαν σὲ πνεῦμα ἀπολύτου ἐλευθερίας…» (ἐδῶ).

   Θὰ περιμένουμε κάποια ἐνημέρωση ἀπὸ τὴν μητρόπολη Λαγκαδᾶ, γιὰ τὴν ὀρθοδοξότητα ἢ ὄχι τοῦ βαπτίσματος, κι ἂν ἐκδοθεῖ θὰ τὴν ἀναρτήσουμε.

"Πατερικὴ Παράδοση"

Είναι φανερός ο σκοπός των ηγετών του Οικουμενισμού, ακόμα κι όταν επιμελώς κρύπτεται!

 Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Tὸ ἱστορικὸ τῆς 6ης παραγράφου τοῦ κειμένου «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ὁ λοιπὸς Χριστιανικὸς κόσμος»

Τό ἱστορικό τῆς 6ης παραγράφου τοῦ κειµένου «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ὁ λοιπός Χριστιανικός κόσµος» *

 Τό κείµενο µέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον», ὅπως ὑπογράφηκε ἀπό τούς Προκαθηµένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στήν Γενεύη (Ἰανουάριο 2016), κυρίως οἱ πρῶτες ἑνότητες, ἀπό τήν 1η µέχρι τήν 6η ἑνότητα, ἰδιαιτέρως δέ ἡ τελευταία αὐτή ἑνότητα (6η), ἦταν ἐκεῖνο πού προκάλεσε ἔντονες συζητήσεις στήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», πού πραγµατοποιήθηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 2016 στό Κολυµπάρι τῆς Κρήτης. Οἱ ἑνότητες αὐτές ἀποτελοῦν τό προοίµιο τοῦ κειµένου, πάνω στό ὁποῖο στηρίζεται ἡ ὅλη κατεύθυνσή του.

Στό προοίµιο αὐτό γράφεται ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, θεµελιώνει τήν ἑνότητά της στήν ἵδρυσή της ἀπό τόν Κύριον ἡµῶν Ἰησοῦν Χριστό καί τήν κοινωνία στήν Ἁγία Τριάδα καί τά Μυστήριά της. Ἡ ἑνότητα αὐτή ἐκφράζεται διά τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς καί τῆς πατερικῆς παραδόσεως καί βιώνεται µέχρι σήµερα. Οἱ Οἰκουµενικές Σύνοδοι προέβαλαν τόν ὑφιστάµενο δεσµό µεταξύ τῆς ὀρθῆς πίστεως καί τῆς µυστηριακῆς κοινωνίας καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει εὐθύνη γιά τήν ἑνότητα καί τήν οἰκουµενική της ἀποστολή. Ἔτσι, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καλλιεργοῦσε πάντοτε τόν διάλογο «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» «µετά τῶν ἐξ αὐτῆς διεστώτων».

Πηγή

ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΠΡΟΣΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ by thriskeftika blogspot gr on Scribd

Κάποτε ο Λαός του Θεού υποχρέωνε τους Επισκόπους και τους Γέροντες να αλλάζουν αποφάσεις!

   Σήμερα ὁ Λαὸς ὑποδουλώθηκε σὲ Δεσπότες  καὶ  Γεροντάδες  ποὺ  κοινωνοῦν μὲ  τὴν  αἵρεση!!!

   

    Είναι χαρακτηριστικό εν προκειμένω το περιστατικό που συνέβη επί Πατριαρχίας του Κων/πόλεως Γερμανού Β΄ (1222-1240), όταν η Πατριαρχική Σύνοδος θέλησε να φανεί προς στιγμήν επιεικής και να επιτρέψει στη Κυπριακή Ιεραρχία «κατ’ οικονομίαν» να συμμορφωθεί με ορισμένους όρους που έθεσαν οι Λατίνοι κατακτητές. Μόλις έγινε γνωστή η απόφαση εξοργισμένα πλήθη κληρικών, μοναχών και λαϊκών εισόρμησαν στην αίθουσα της συνεδριαζούσης Συνόδου και αφού δήλωσαν ότι τη συμμόρφωση αυτή τη θεωρούν άρνηση της πίστεως απαίτησαν από τον Πατριάρχη την ανάκληση της αποφάσεως.

   Η Πατριαρχική Σύνοδος σεβομένη την συνείδηση του πιστού λαού ανακάλεσε την κατ’ οικονομία ληφθείσα απόφασή της» (ἐδῶ).

(π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλος, «Oὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι» Προσεγγίζοντας τήν κατ’ οἰκονομία πράξη τῆς Ἐκκλησίας.

Λυπούνται για τον Ηγούμενο και τους μοναχούς που ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ Ορθόδοξα

    ...καὶ δὲν λυποῦνται γιὰ τὸν Οἰκουμενιστὴ Ἐπίσκοπό τους, ἀλλὰ τὸν ἀκολουθοῦν καὶ τὸν στηρίζουν!

ΔΗΛΩΣΗ  ΙΕΡΕΩΝ  ΕΟΡΔΑΙΑΣ 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ Ι.Μ. ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

50 200   ΠΤΟΛΕΜΑΪΣ

ΤΗΛ & FAX   2463022777

   

   Οἱ ὑπογράφοντες τὴν παροῦσα ΔΗΛΩΣΗ, ἱερεῖς τῆς Ἀρχιερατικῆς Ἐπιτροπείας Ἑορδαίας δηλώνουμε στοὺς ἀδελφοὺς ἐνορίτες τῶν Ἐνοριῶν μας, ὅτι μὲ πολύ πόνο ψυχῆς δὲν θὰ προσέλθουμε στὴν φετινὴ Ἱερὰ Πανήγυρη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου. Τοῦτο τὸ γεγονὸς μᾶς θλίβει πολύ.

Λυπούμαστε, διότι ὁ σεβαστὸς γέροντας π. Μάξιμος καὶ ὁ ἀγαπητός μας π. Ἰγνάτιος, μὲ τὸν ὁποῖο ξεκινήσαμε μαζὶ ἐκ παιδικῆς ἡλικίας τὸν δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ τῆς ἱερωσύνης, προέβησαν στὴν λεγόμενη ἀποτείχιση. Δηλαδὴ δὲν μνημονεύουν τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας π. Θεόκλητο. Λυπούμαστε διπλᾶ. Διότι ἀφ’ ἑνὸς εἶναι ὁ κανονικὸς ἐπίσκοπός μας καὶ κατὰ δεύτερον εἶναι ὁ ἄνθρωπος μαζὶ μὲ τὸν Γέροντα π. Αὐγουστῖνο κοντὰ στοὺς ὁποίους γαλουχηθήκαμε τὰ γράμματα τῆς ἱερωσύνης, ἀρκετοὶ ἐξ ἡμῶν καὶ στὸ Ἐκκλησιαστικὸ Σχολεῖο τῆς Φλώρινας, ἀλλὰ καὶ μᾶς χειροτόνησαν.

Ἐμεῖς μένουμε πιστοὶ στὸν ἐπίσκοπό μας καὶ τὸν στηρίζουμε στὴν θλίψη ποὺ περνάει αὐτὸν τὸν καιρό.

Δὲν θὰ μεταβοῦμε, λοιπόν, στὴν φετινὴ Πανήγυρη, ὄχι γιὰ λόγους ἀπαξιώσεως ἢ δειλίας! Διότι τιμοῦμε τὸ Μοναστήρι, τὸν γέροντα π. Μάξιμο καὶ τὸν ἀδελφό μας π. Ἰγνάτιο. Δὲν θὰ πᾶμε μόνο γιὰ νὰ μὴ ρίξουμε λάδι στὴ φωτιά, ποὺ ἄναψε, καὶ εὐχόμαστε νὰ τὴ σβύση ἡ λεπτὴ αὔρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δὲν θέλουμε ἐπίσης νὰ συναντήσουμε καὶ ἐνορίτες μας, ἐνδεχομένως ντοπαρισμένους ἀναλόγως καὶ νὰ διαπληκτισθοῦμε μαζί τους.

Εὐχόμαστε, σὲ ὅσους προσέλθουν στὴν Πανήγυρη, ἡ Ἁγία Παρασκευὴ νὰ ἁπλώσει τὸ χέρι της καὶ νὰ διορθώσει ὅσα κακῶς πράττουν τὰ ἀνθρώπινα πάθη. Εἴθε νὰ πρυτανεύσει σὲ ὅλους τὸ Ἡγεμονικὸ καὶ Ἑνωτικὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ οἱ τόποι ποὺ καθαγιάσθηκαν μὲ πνευματικοὺς κόπους νὰ μὴ γίνονται αἰτία καὶ ἀφορμὴ σκανδαλισμοῦ ψυχῶν ὑπὲρ ὧν Χριστὸς Ἐσταυρώθη.

Τὸ «λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν».

Πτολεμαΐδα  25ῃ Ἰουλίου 2017

παραμονὴ ἑορτῆς τῆς Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς

Ἕπονται οἱ ὑπογραφές

Πώς ο Θεὸς κατεργάζεται την απανθρωπίαν σε φιλανθρωπία!

ΛΟΓΟΣ

Εἰς Πέτρον τὸν Ἀπόστολον

καὶ Ἠλίαν τὸν προφήτην

τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου

  Ἕνας ἀκόμα ὠφελιμότατος λόγος τοῦ χρυσορρήμονος πατρὸς Ἰωάννου, ποὺ ἀναφέρεται στὸν προφήτη Ἠλία τὴν μνήμη τοῦ ὁποίου  ἑορτάσαμε τὴν 20^η Ἰουλίου. Τὸν δημοσιεύουμε, ἀφοῦ παραθέσουμε εἰσαγωγικὰ κάποια ἀποσπάσματα γιὰ ὅσους δὲν ἔχουν τὸ χρόνο ἢ τὴν ὑπομονὴ νὰ τὸν ἀναγνώσουν ὁλόκληρο.

  

* Στὴν ἀρχὴ τοῦ λόγου ὁ ἱ. Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει ὅτι «ἡ ραθυμία μᾶς ἐμποδίζει τιμοῦμε τὸν Θεὸν καὶ τοὺς Ἁγίους, και ἐπίσης μᾶς κρατᾶ μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες τῆς Πίστεως.

* Σὲ αὐτὸν ποὺ λέγει «ἁμαρτωλὸς εἰμι, φησί, καὶ οὐ δύναμαι» συμβουλεύει: Ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῶν μαρτύρων, καὶ σὺ ραθυμεῖς; Εἶναι ἀναγκαῖο νὰ παρευρεθεῖς  «καὶ ἰδεῖν τὸν διάβολον ἡττώμενον, καὶ μάρτυρα νικῶντα, καὶ Θεὸν δοξαζόμενον. Ἐπειδὴ ἁμαρτωλὸς εἶ, διὰ τοῦτο εἴσελθε».

*  Ἐξ ἄλλου καὶ οἱ ἱερεῖς, «οἱ τῷ θυσιαστηρίῳ παρεδρεύοντες ἁμαρτίαις εἰσὶ προσηλωμένοι. Ἀλλ’ οὐκ ἀπογινώσκωμεν τῆς τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας... ἡμεῖς δὲ ὅσῳ μᾶλλον τῷ ἀξιώματι ὑπερέχομεν, τοσούτῳ καὶ τῷ ἐγκλήματι ὑποκείμεθα».

* Καὶ ἐξηγεῖ ὅτι, ἐπειδὴ ἀκριβῶς οἱ «διδάσκαλοι αὐτοὶ καὶ οἱ ἱερεῖς, εἰ μὴ ἡμάρτανον, μηδὲ ὑπέκειντο τοῖς πάθεσι τοῦ βίου, ἀπάνθρωποι ἤμελλον εἶναι περὶ τοὺς ἄλλους καὶ ἀσύγγνωστοι... διὰ τοῦτο πραγματεύεται ἡ θεία χάρις ἁμαρτήματί τινι περιπεσεῖν αὐτόν [στὸ κείμενο ὁμιλεῖ γιὰ τὸν ἀποστολο Πέτρο], ἵνα ἐξ ὧν αὐτὸς ἔπαθε, φιλάνθρωπος γένηται περὶ τοὺς ἄλλους». Καὶ ἐδῶ ὑπενθυμίζει τὴν πτώση τοῦ ἀπ. Πέτρου: «Ὦ Πέτρε, ...μικρᾶς κόρης ῥῆμα ἀκούσας, εἰς ἄρνησιν ἐχώρησας; ...Πέτρος, ὁ στῦλος, ὁ πρόβολος, οὐκ ἐβάστασεν ἀπειλὴν κόρης, ἀλλὰ μόνον ἐλάλησε, καὶ ὁ στῦλος ἐσαλεύθη».

*  Στὴν συνέχεια ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴν «οἰκουμενιστικὴ» εἰδωλολατρία ποὺ ἐπικρατοῦσε στὴν ἐποχὴ τοῦ προφήτη Ἠλία, ὁ ὁποῖος ζητᾶ ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τιμωρία τῶν ἀνθρώπων νὰ κλείσει ὁ οὐρανὸς καὶ νὰ μὴν βρέχει. Καὶ ἐνῶ αὐτὸ προκαλοῦσε τὸν θάνατο ζώων καὶ μικρῶν παιδιῶν, ὁ Ἠλίας μένει ἀσυγκίνητος! Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος δὲν διστάζει νὰ τὸν χαρακτηρίσει «ἀπάνθρωπο»! Κι ὁ Θεὸς βοηθεῖ τῶν Ἠλία νὰ γίνει  «φιλανθρωπότερος», μὲ τὸ νὰ ἐπιτρέψει νὰ «πάθει» κι αὐτός. Νὰ δείξει δειλία καὶ φόβο (ὅπως κι ὁ Πέτρος ποὺ ἀρνήθηκε τὸν Χριστὸ μπροστὰ στὴν παιδίσκη) καὶ νὰ φοβηθεῖ μιὰ ἀνήθικη γυναίκα, τὴν Ἰεζάβελ, καὶ νὰ φεύγει 40 ἡμέρες, φοβούμενος γιὰ τὴν ζωή του, ὥστε νὰ κατανοήσει τὶς πτωτικὴ ἀνθρώπινη κατάσταση! Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ὁ Θεός, ἐπέτρεψε ὄχι ἄγγελοι, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι νὰ ὑπηρετοῦν τοὺς συνανθρώπους τους, γιὰ νὰ δείχνουν κατανόηση πρὸς συναμαρτωλούς συναθρώπους!

«Πάντες γὰρ προέκοπτον ἐπὶ τὸ κακόν· οἰκουμενικὸν ἦν ναυάγιον, οὐχ ὑδάτων, ἀλλὰ ἀσελγείας· σωφροσύνη ἐκποδών, καὶ ἀκολασία ἐπομπεύετο· ἀρετὴ ἐδιώκετο, καὶ κακία ἐνηβρύνετο… Οἰκουμενικὸν ναυάγιον κατεῖχε πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, οὐ δι’ ὕδατος, ἀλλ’ δι’ ἀβροχίας· ὁ οὐρανὸς ἐδέδετο, καὶ λοιπὸν ἐπείχετο, καὶ τὴν φύσιν ὅλην μετέβαλλε. Πάντα οὖν ἀπέθανε θεηλάτῳ ὀργῇ καὶ ἀπώλετο· οὐκ ἔμελε δὲ τῷ Ἡλίᾳ περὶ οὐδενός· ἐμέθυε γὰρ τῷ ζήλῳ. ...οὐδὲ ἐκάμπτετο, ἀλλὰ ἀπονοίᾳ τινὶ κεχρημένος οὕτως ἐβάδιζε τὴν ὁδόν, ἀσπλαγχνίαν περιβεβλημένος... Τί ἀπονενόησαι, Ἠλίᾳ; Τί τοσαύτην ἐνεδύσω ἀπανθρωπίαν; Ἔκδεξαι ὀλίγον, καὶ ἐλεγχθήσῃ καὶ αὐτὸς ὑπὸ ἁμαρτιῶν ὤν... Μετ’ οὐ πολὺ καὶ αὐτὸς ἐλεγχθήσῃ ὑπὸ ἁμαρτιῶν ὤν, καὶ φιλανθρωπίας τυχὼν παρὰ τοῦ Δεσπότου σου, ἵνα φιλανθρωπότερος γένῃ περὶ τοὺς συνδούλους σου... Διὰ τοῦτο οὐκ ἐγένετο ἄγγελος ἱερεύς, ἀλλ’ ἄνθρωπος ἐξ ἀνθρώπου, ἵνα μὴ παρὰ ἀναμαρτήτου ἀναιρῶνται οἱ ἁμαρτάνοντες. Εἰ γὰρ ἄγγελος ἦν μὴ ἁμαρτάνων ὁ ἱερεύς, τοὺς ἁμαρτάνοντας παραχρῆμα ἂν ἐκόλαζεν, ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἄνθρωπος γέγονεν, ἵνα συγγινώσκῃ τῷ ὁμοιοπαθεῖ, ὑπόμνησιν λαμβάνων ἐκ τῶν ἰδίων παθῶν τοῖς ὁμοφύλοις.

* Ἀλλ’ Ἀβραμιαία τις γενομένη ἡ γυνὴ εἰσελθοῦσα ἐποίησε κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦ προφήτου, καὶ ἦν ἰδεῖν τοῦ Ἀβραὰμ μᾶλλον τὴν χήραν φιλοξενεστέραν. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ εὔπορος ὤν, ἐξένισεν ἀγγέλους· αὕτη δὲ ἐκ λιμοῦ προσδοκῶσα θάνατον, ἐξένισε τὸν προφήτην.

* Ἔθος τῇ πλάνῃ τῇ ἀληθείᾳ τὰ ἴδια προσάπτειν.

* Ἤκουσε ταῦτα Ἰεζάβελ ἡ γυνὴ τοῦ Ἀχαὰβ τὰ γεγενημένα, καὶ πέμπει πρὸς τὸν Ἠλίαν λέγουσα· «Τάδε ποιησάτωσάν μοι οἱ θεοί, καὶ τάδε προσθείησάν μοι, εἰ μὴ αὔριον θήσω τὴν ψυχὴν σου ὡς τὴν ψυχὴν ἑνὸς αὐτῶν»· καὶ ἀκούσας Ἠλίας ἔφυγε... Ὤ δειλίας ὑπερβολή! λόγον πόρνης ἤκουσας, καὶ ἔφυγες, καὶ μία γυνὴ αἰχμάλωτον ἀπάγει; Αἱ δύο ἀκροπόλεις ὑπὸ γυναικὸς ἠλέγχθησαν· Πέτρος κόρην ἐφοβήθη, καὶ οὗτος τὴν Ἰεζάβελ· τοῖς αὐτοῖς περιέπεσον ἁμαρτήμασι. Καὶ ἔφυγεν Ἠλίας ὁδὸν ἡμερῶν τεσσαράκοντα... Ποῦ Ἠλίας ὁ τοσοῦτος καὶ τηλικοῦτος; Σκοπὸς γάρ μοι δεῖξαι, ὅτι ἁμαρτίᾳ ὑπέπεσε· λέγω τὴν ἁμαρτίαν οὐ κατηγορῶν τοῦ δικαίου, ἀλλ’ ὑπόθεσιν σωτηρίας πραγματευόμενος, ἳν’ ὅταν ἴδῃς ἐκείνους ἁμαρτήσαντας, μὴ ἀπογνόντας δὲ ἑαυτῶν, ἀλλὰ τῆς τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας τυχόντας, σὺ ἐὰν ἁμαρτήσῃς, περισσοτέραν ἐλπίζῃς τὴν σωτηρίαν.

* Ὅτε ὁ Θεὸς ἐνήργει, καὶ βασιλεῖς ἔπιπτον καὶ ἄρχοντες καὶ δῆμοι· ὅτε Θεὸς ἀπέστη, καὶ γυνὴ φοβερὰ ἐπέστη... Ἤλεγξε τοίνυν αὐτόν, ὅτι οὐ διὰ τοῦτο ἔφυγεν, ἀλλὰ διὰ τὸν τῆς γυναικὸς φόβον ἀνεχόμενος· καὶ μία γυνὴ τὸν τοιοῦτον καὶ τηλικοῦτον ἄνδρα δραπέτην καὶ φυγάδα ἐποίησεν, ἵνα μάθῃς, Ἠλία, ὅταν τι παράδοξον ποιῇς, μὴ σαυτῷ ἐπιγράφειν, ἀλλὰ τῇ τοῦ Θεοῦ δυνάμει. Εἶδες πῶς ὅτε ἀπέστη ἡ χάρις, ἠλέγχθη ἡ φύσις; «Ἔφυγεν Ἠλίας ὁδὸν ἡμερῶν τεσσαράκοντα». Ὤ φόβου ἐπίτασις! Ὤ δειλίας ὑπερβολή!

* Εἶδες πῶς συνεχώρησεν ὁ Θεὸς μικρῷ ἁμαρτήματι περιπεσεῖν τοὺς στύλους ἐκείνους, τοὺς προβόλους, τοὺς πύργους; Ἵνα μὴ τῷ ἑαυτῶν ἀναμαρτήτῳ πάντας ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ἐκκόψωσιν· ἵνα ὅταν ἴδωσί τινα ἁμαρτήσαντα, καὶ θέλωσιν ἀσπλαγχνίαν ἐνδείξασθαι εἰς αὐτόν, ἀναμνησθῶσι τῆς ἑαυτῶν ἁμαρτίας, καὶ τῆς αὐτῆς αὐτῷ μεταδώσωσι φιλανθρωπίας, ἧς καὶ αὐτοὶ τετυχήκασι παρὰ τοῦ Δεσπότου.

Το νόημα του πόνου

Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη

Εἶναι εὔκολο κάποιος νά φιλοσοφεῖ ἤ νά θεολογεῖ γιά τόν πόνο. Ἀλλά εἶναι δύσκολο νά ἀντιμετωπίζει σωστά τόν πόνο, ὅταν ὁ ἴδιος περνᾶ ἕνα δυνατό πόνο στή ζωή του.

Θεωρῶ πολύ τολμηρό νά μιλᾶ κανείς γιά τόν πόνο, ὅταν ὁ ἴδιος δέν πονᾶ. Σκέπτομαι ὅλους τούς ἀδελφούς μας ἁπανταχοῦ τῆς γῆς, πού πονοῦν σωματικά ἤ ψυχολογικά ἤ πνευματικά.

Σωματικά πονοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπό ἀρρώστειες, κακουχίες, πείνα.

Ψυχολογικά πονοῦν ἀπό κατατρεγμούς, συκοφαντίες, ἔλλειψη ἀγάπης καί μή ἀνταπόκριση στήν προσφερόμενη σέ ἄλλα προσφιλῆ πρόσωπα ἀγάπη, ἀνεκπλήρωτες ἐπιθυμίες, ἀσθένειες καί θανάτους προσφιλῶν ἀνθρώπων καί ἄλλα αἴτια.

Πνευματικά πονοῦν ὅσοι ἀγαποῦν τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο καί ὅμως βλέπουν ὅτι μέ τίς ἁμαρτίες τους λυποῦν καί τόν Θεό καί προσβάλλουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπο.

Πῶς μπῆκε ὁ πόνος στή ζωή μας;