Χάριν της αληθείας διά τήν εμπλοκήν μου σέ καταγγελία της κ. Ελένης Λωρίτου.

Τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

 (Σχόλιο καὶ γιὰ τὴν ἐκμετάλλευση τῶν ψευδῶν τῆς κ. Λωρίτου,

ἀπὸ ἱστολόγιο τῶν Γ.Ο.Χ.)

    Μοῦ ἐστάλη σὲ φωτοτυπία ἕνα ἄρθρο τῆς κ. Ἑλένης Λωρίτου μὲ τίτλο «Ὁ κ. Σημάτης ἐκμεταλλεύεται τὴν ἄγνοια τοῦ π. Εὐθυμίου». Σὲ αὐτὸ παρουσιάζεται μιὰ συνομιλία μας εἰς τὴν ὁποίαν ἐγώ, δῆθεν ἐπῆρα κάποιες θέσεις σχετικὰ μὲ τὸ ἱστολόγιο «Πατερικὴ Παράδοση», τὸν π. Θεόδωρο Ζήση κ.λπ. Αὐτὰ ὅλα, πρέπει νὰ ὁμολογήσω, χάριν τῆς ἀληθείας, εἶναι ψέματα καὶ πιστεύω ὅτι προέρχονται ἀπὸ μιὰ καλπάζουσα φαντασία τῆς κ. Λωρίτου καὶ ἀπὸ τὴν διάθεσί της νὰ μεταφράζη, ὅπως τὴν ἐξυπηρετοῦν, αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἀκούει.

    Κατ’ ἀρχάς, ἐπειδὴ γνωρίζω πολὺ καλὰ πόσο διαφέρουν οἱ προσωπικὲς ἐκτιμήσεις καὶ ἀπόψεις τοῦ ἑνὸς ἀπὸ τὸν ἄλλο, γιὰ κάτι ποὺ συνέβη, ἔχω τὴν ἀρχὴ νὰ μὴν τοποθετοῦμαι γιὰ κάτι, ἂν δὲν δῶ ἀνάλογα κείμενα ἢ γραπτὲς συνομιλίες. Καὶ βέβαια ἡ κ. Λωρίτου δὲν μοῦ ἔδειξε τίποτε γραπτό, οὔτε βέβαια καὶ ἐγὼ τῆς τὸ ἐζήτησα, διότι ἐθεώρησα ὅτι μοῦ ἔλεγε κάποια παράπονά της, στὸ πόδι κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία τὰ ἐλέγαμε αὐτὰ καὶ εἴμεθα ὄρθιοι στὴν Ἐκκλησία μετὰ ἀπὸ μία ἀγρυπνία. Τῆς εἶπα λοιπόν, γενικῶς, ὅτι δὲν εἶναι σωστὸ νὰ συκοφαντοῦμε, νὰ λέμε ψέματα κ.λπ. Αὐτὴ φυσικὰ τὸ ἐξέλαβε σὰν δικαστικὴ ἀπόφασι, ἡ ὁποία τὴν ἐδικαίωνε γιὰ νὰ γράψη θριαμβευτικὰ τὸ κείμενο αὐτό, τὸ ὁποῖο προανέφερα, καὶ νὰ βγάλη ὅλα τὰ συμπεράσματά της, σχετικὰ μὲ τὸ ἱστολόγιο «Πατερικὴ Παράδοση».

    Ἐδῶ ὑπάρχει ἴσως καὶ ἕνας πλάγιος καὶ ὕπουλος τρόπος νὰ ἐκμαιεύση μιὰ γνώμη ἢ ἄποψι, χωρὶς νὰ δώση στὸν ἄλλο νὰ καταλάβη περὶ τίνος πρόκειται. Δηλαδή, ἂν ἤθελε πράγματι μιὰ γνώμη καὶ ἄποψι γιὰ κάποιο ζήτημα τὸ ὁποῖο δημιουργήθηκε,

ἔπρεπε εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς νὰ μοῦ ἀναφέρη ὅτι θέλει τὴν γνώμη μου γι’ αὐτὸ τὸ θέμα, καὶ νὰ μοῦ παρουσιάση τὰ κείμενα καὶ τὶς συνομιλίες γραπτῶς, οἱ ὁποῖες ἀντηλλάγησαν. Ἐγὼ τότε θὰ τῆς ἔλεγα ὅτι θὰ μελετήσω τὰ κείμενα καί, ἐφ’ ὅσον μοῦ τὸ ζητῆ, θὰ ἐκφέρω τὴν γνώμη μου, ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε καὶ αὐτὴ νὰ εἶναι γραπτὴ γιὰ νὰ μὴν ἀλλοιωθῆ ἢ μεταφερθῆ ἀλλαγμένη. Καταλαβαίνει λοιπὸν κανείς, πόσο διαφέρει ἕνας δίκαιος τρόπος καὶ ἀμερόληπτος, ὁ ὁποῖος δίδει τὴν δυνατότητα νὰ ἀκουστοῦν καὶ οἱ δύο πλευρές, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἔκανε ἡ κ. Λωρίτου.

     Ἐδῶ θὰ ἀναφέρω καὶ ἕνα παράδειγμα, τὸ ὁποῖο μοῦ συνέβη προσωπικὰ πρὶν ἀπὸ πολλλὰ χρόνια, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἦταν πολὺ χαρακτηριστικὸ δὲν ἔσβησε ἀπὸ τὴν μνήμη μου. Ἦλθε κάποτε μιὰ κυρία μεγάλη στὴν ἡλικία καὶ μοῦ ἔκανε παράπονα γιὰ τὸν σύζυγό της, ὅτι δηλαδή, ἐνῶ αὐτὴ εἶναι ἄρρωστη μὲ πολλὲς ἀσθένειες, αὐτός, ἐπειδὴ εἶναι τσιγκούνης, δὲν τὴν πηγαίνει στὸν γιατρό, οὔτε τῆς ἐπιτρέπει νὰ κάνη ἐξετάσεις κ.λπ. καὶ ἔτσι κινδυνεύει ἡ ἴδια ἡ ζωή της.

    Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ἔτυχε νὰ δῶ τὸν σύζυγό της καὶ στὴν συζήτησι μοῦ ἀνέφερε αὐτός, ὅτι ἡ γυναίκα του ἔχει ἀρρωστοφοβία καὶ καθημερινῶς θέλει γιατροὺς καὶ ἐξετάσεις, σὲ σημεῖο νὰ τὸν ἔχη οἰκονομικὰ ξεκάνει· καὶ ἔτσι ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ τῆς ἀπαγορεύη νὰ πηγαίνη στοὺς γιατροὺς καὶ νὰ κάνη ἐξετάσεις. Κατάλαβα λοιπόν τότε ἐμπράκτως, πόσο σοφὸ εἶναι τὸ ρητὸ τῶν ἀρχαίων τὸ ὁποῖο ἔλεγε: «μηδενὶ δίκην δικάσης πρὶν ἀμφοῖν μύθον ἀκούσης».

     Πέραν τούτου δὲν πρέπει καὶ δὲν εἶναι χριστιανικὸ νὰ ἐπιζητοῦμε τὴν καταδίκη κάποιου, πρὶν τοῦ δώσουμε τὴν δυνατότητα νὰ ἀπολογηθῆ. Ἂν δὲν τὸ κάνουμε αὐτό, σημαίνει ὅτι δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ ἡ ἐπικράτησι τῆς ἀπόψεώς μας καὶ ἡ δικαιοσύνη ἡ ὁποία μᾶς δικαιώνει, ὅπως κι ἂν ἔχουν τὰ πράγματα.

   Ἐκτός  τούτου τοῦ ζητήματος, τὸ ὁποῖο ἀνέκυψε, θέλω νὰ ἀναφέρω δυὸ λόγια γιὰ τὸ ἱστολόγιο «Πατερικὴ Παράδοση» καὶ τὴν σχέσι μου μὲ αὐτό, ἐπειδὴ καὶ σ’ αὐτὸ τὸ ζήτημα ἀκούγονται πολλά, τὰ ὁποῖα πέφτουν κατὰ καιροὺς εἰς τὴν ἀντίληψί μου.

    Αὐτὸ τὸ ἱστολόγιο, λοιπόν, ξεκίνησε νὰ λειτουργῆ μὲ τὴν εὐλογία μου, τὴν ὁποία ἔδωσα, ὄχι γιατὶ ἐγὼ ἀσχολοῦμαι  μὲ ὑπολογιστὲς κ.λπ., ἀλλὰ διότι εἶδα ὅτι εἶναι ἕνας πλέον σύγχρονος τρόπος ἐπικοινωνίας μὲ σκοπὸ τὴν καταπολέμησι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν ἐνημέρωσι τῶν ἀδελφῶν, τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως κ.λπ. Αὐτὸ βέβαια δὲν σημαίνει ὅτι ἐγὼ γιὰ κάθε τι ποὺ δημοσιεύει ἔχω προσωπικὴ ἀντίληψι ἢ ἀσχολοῦμαι  μὲ ὅλα αὐτά. Σημαίνει ὅμως ὅτι ὁ κύριος διαχειριστής του, αὐτὸς ὁ ὁποῖος σηκώνει ὅλο τὸ βάρος τῆς λειτουργίας του καθημερινῶς, ὁ ὁποῖος ἀφιερώνει πολλὲς ὧρες γιὰ νὰ τὸ ἐλέγχη καὶ τὸ ἐνημερώνη, εἶναι πνευματικός μου ἀδελφὸς μὲ τὴν στενὴ ἔννοια· δηλαδὴ ἐξομολογεῖται σὲ ἐμένα, εἶναι Ἀποτειχισμένος ἀπὸ τὴν αἵρεσι καὶ τοὺς αἱρετικοὺς κ.λπ., συναγωνιζόμεθα καὶ συνοδοιποροῦμε στὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, μὲ ἐνημερώνει δι’ αὐτὰ τὰ θέματα τὰ ὁποῖα τοῦ ἐπισημαίνω ὅτι μὲ ἐνδιαφέρουν ἰδιαιτέρως, καὶ πάντοτε μὲ γραπτὰ κείμενα καὶ ποτὲ μὲ προσωπικές του ἀπόψεις καὶ ἀντιλήψεις, καὶ βέβαια, μὲ ἐρωτᾶ διὰ πολλὰ θέματα καὶ παίρνει εὐλογία, τρόπον τινά, γιὰ τὸ πῶς θὰ τὰ χειριστῆ, τί θέσι θὰ κρατήση κ.λπ. Ἔχει ἐπίσης εὐλογία νὰ χειρίζεται τὰ καθημερινὰ θέματα μόνος του, νὰ κάνη ἀναρτήσεις στὸ ἱστολόγιο, τὶς ὁποῖες θεωρεῖ ἀναγκαῖες γιὰ ἐνημέρωσι, γιὰ πνευματικὰ θέματα καὶ ὅ,τι κρίνει ἀναγκαῖο. Γιὰ ὅλα αὐτὰ θέλω δημοσίως νὰ ἀναφέρω, ὅτι τοῦ εἶμαι εὐγνώμων, διότι, ἐνῶ δὲν ἔχουμε πολλὰ χρόνια πνευματικῆς συνεργασίας, ἔχει δοθῆ ὁλοκληρωτικὰ θὰ λέγαμε στὸν ἀγῶνα αὐτὸν ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τῶν ἐσχάτων καιρῶν, ἀναλαμβάνοντας αὐτὸ τὸ τόσο καίριο γιὰ τὶς ἡμέρες μας μέσο τῆς ἐπικοινωνίας καὶ ἐνημερώσεως. Φυσικὸ βεβαίως εἶναι σὰν ἄνθρωπος  νὰ κάνη καὶ λάθη στὴν διακονία του αὐτή, τὰ ὁποῖα θὰ ἔκανα καὶ ἐγώ, ἴσως καὶ περισσότερα, ἂν εἶχα ἀναλάβη αὐτὴν τὴν ἐργασία.

     Ἀναφέρω τέλος ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου ὅτι τὸ ἱστολόγιο «Πατερικὴ Παράδοση» εἶναι αὐτὸ μὲ τὸ ὁποῖο συνεργάζομαι, λειτουργεῖ μὲ τὴν εὐλογία μου, ταυτίζομαι μὲ τὴν γραμμή του καὶ τὶς θέσεις του καὶ τὰ λάθη τὰ ὁποῖα ἀνθρωπίνως γίνονται θέλω οἱ ἀδελφοὶ νὰ τὰ ἀποδίδουν σὲ ἐμένα καὶ ὄχι στὸν κ. Παναγιώτη Σημάτη, ὁ ὁποῖος ἀνιδιοτελῶς καὶ ἀόκνως ἀγωνίζεται, ὄχι γιὰ προσωπικοὺς λόγους, ἀλλὰ χάριν τῆς πίστεως καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτὰ εἶναι ἡ πλήρης ἀλήθεια ἐπὶ τοῦ θέματος τοῦ ἱστολογίου τούτου.

    Τέλος, ἐπειδὴ διάβασα σὲ ἀντίγραφα ποὺ μοῦ ἐκτύπωσαν ἀδελφοί, ὅτι ἐπωφελήθηκαν ἀπὸ τὰ γραφόμενα τῆς κας Λωρίτου καὶ τὰ ἱστολόγια τῶν Γ.Ο.Χ., μὲ τὰ ὁποῖα πρὸ καιροῦ εἴχαμε δημόσιο διάλογο, καὶ ἀνέφεραν ἕνα τμῆμα τῆς ἐπιστολῆς της μὲ ἀνάλογο σχολιασμὸ καὶ συγκεκριμένα:

   «Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν μαρτυρία ἀρχίζουμε καὶ ἀμφισβητοῦμε διὰ τὸ ἂν συνομιλούσαμε ὄντως μὲ τὸν π. Εὐθύμιο καὶ ὄχι μὲ κάποιον ἄλλο! Ὁ λόγος εἶναι καὶ ἡ μαρτυρία τῆς κ. Λωρίτου ἀλλὰ καὶ ἡ τότε περίεργη ἄρνηση τοῦ π. Εὐθυμίου νὰ συνδιαλεχθοῦμε πρόσωπο μὲ πρόσωπο» (ἐδῶ).

     Μήπως τελικὰ ἀδελφοὶ τῶν ἱστολογίων αὐτῶν τῶν Γ.Ο.Χ., ἐπειδὴ ἀμφιβάλλετε καὶ ἀμφισβητεῖτε μὲ ποιόν συνομιλούσατε τόσον καιρό, θέλετε νὰ συνεχίσουμε τὸν διάλογο μὲ συγκεκριμένες ἐρωτήσεις καὶ ἀπαντήσεις,  καὶ τώρα, γιὰ νὰ μὴν ἔχετε ἀμφιβολία θὰ σᾶς στέλνω ἐνυπόγραφα καὶ ἰδιόχειρα γραμμένα τὰ κείμενα τῶν ἐρωτήσεων καὶ ἀπαντήσεών μου; Μήπως πάλι αὐτὴ ἡ ἀμφιβολία δικαιολογεῖ τὰ «ἤξεις ἀφήξεις» καὶ τὰ «ἄλλα ἀντὶ ἄλλων», τὰ ὁποῖα ἐγράφατε καὶ τὰ εἴχατε μάλιστα ὡς μόνιμη γραμμὴ ἀκόμη καὶ ὅταν σᾶς τὸ ὑποδεικνύαμε, σὲ σημεῖο νὰ μὴν ἀπαντήσετε σὲ καμμία ἀπὸ τὶς ἐρωτήσεις ποὺ σᾶς ἐθέσαμε ἐπὶ τοῦ θέματος, ἀλλὰ πάντοτε καὶ μονίμως νὰ εἶστε ἐκτὸς θέματος καί, ἐπὶ πλέον, νὰ δικαιολογῆτε αὐτή σας τὴ μέθοδο λέγοντας ὅτι ἀπαντᾶτε ὄχι Γοχικὰ ἀλλὰ καρδιακὰ κ.λπ.

    Μήπως τελικὰ δὲν σᾶς ἀρέσει ἡ διαφάνεια καὶ θέλετε τὸν προσωπικὸ καὶ ἰδιαίτερο διάλογο γιὰ νὰ μὴν φαίνεται στὸ εὐρὺ κοινὸ ἡ ἀλήθεια καὶ νὰ δίδετε ὡς τροφὴ στοὺς ἀφελεῖς ἀναγνῶστες σας τὴν συνηθισμένη διδασκαλία τῶν Γ.Ο.Χ.; Πάντως δὲν δύναμαι νὰ ἐξηγήσω τὴ νοοτροπία σας, ἡ ὁποία δὲν ἀντιμετωπίζει κατὰ πρόσωπο τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ προσπαθεῖ νὰ στηριχθῆ, σὰν σὲ δεκανίκια, σὲ διάφορα γραφόμενα μὲ τὸν ἀπώτερο σκοπὸ νὰ δικαιολογήση, ἔστω καὶ μὲ τὴν ἀμφισβήτησι, μὴ ἔχοντας ἄλλο τρόπο, τὰ κακῶς κείμενα τῶν Γ.Ο.Χ.

    Εἰς τὸ σημεῖο αὐτὸ καὶ δοθείσης τῆς εὐκαιρίας ἀναφέρω ὅτι δὲν ἀπάντησα στὴν τελευταία σας δημοσίευσι, τότε ποὺ μὲ ἀποκαλούσατε αἱρετικό, ἐπειδὴ δῆθεν ἀποδέχομαι τὶς διδασκαλίες τῶν Παπικῶν κ.λπ. στὰ θέματα τοῦ Ἡμερολογίου, διότι ἐσκέφθηκα ὅτι ἔχετε ἀναγάγει τὴν ὑπεκφυγὴ καὶ τὴν παραπλάνησι, καὶ τὸ νὰ ξεφεύγετε ἀπὸ τὸ θέμα, στὸ ὁποῖο καλεῖστε νὰ ἀπαντήσετε, τὰ ἔχετε ἀναγάγει  λέγω, εἰς ἐπιστήμη καὶ τὰ ἔχετε σπουδάσει ἐπὶ ἔτη καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν δύναται κάποιος νὰ σᾶς φθάση, διότι ὄντως ἀριστεύετε μὴ ὑπάρχοντος ἀντιπάλου.

    Διότι καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀκολουθώντας πάλι τὴν ἴδια μέθοδο τοῦ «ἄλλα ἀντ’ ἄλλων», ἀντὶ νὰ ἀπαντήσατε στὰ ἐπιχειρήματά μας, ἐπαρουσιάσατε κάποια κείμενα τῶν Παπικῶν γιὰ νὰ μᾶς ἀποδώσετε τὸν τίτλο τοῦ αἱρετικοῦ καί, βέβαια, νὰ ἀποδείξετε πάλι ἐκ τῶν πραγμάτων ὅτι τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο εἶναι δόγμα γιὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. ἀνώτερο ἀπὸ τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί, ὅποιος τολμήσει νὰ τὸ θίξη, γίνεται αἱρετικὸς μὲ κάθε τρόπο.

    Δι’ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔγραψα χάριν τῆς ἀληθείας, ζητῶ ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς τὴν κατανόησι καὶ τὴν συγχώρησι καὶ τὴν διόρθωσι βεβαίως, ἂν σὲ κάτι δὲν τοὺς κατενόησα ἢ τοὺς ἀδίκησα, γνωρίζοντας ὅτι ἐμεῖς σὰν ἄνθρωποι, ἐπειδὴ βλέπουμε μόνο τὰ ἐξωτερικά,  δυνατὸν νὰ σφάλλουμε στὶς ἀπόψεις μας καὶ ἐκτιμήσεις μας, ὁ δὲ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐτάζει νεφροὺς καὶ καρδίας, εἶναι ὁ μόνος ὁ ὁποῖος εἶναι ἀδέκαστος καὶ δίκαιος κριτής.

  Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς