Μοναχού Σεραφείμ (Ζήση), Απάντηση στις κριτικές ερωτήσεις του κ. Αδαμαντίου Τσακίρογλου

(περί ακοινωνησίας, Ουκρανίας και τινών άλλων)

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

        Ὁ ὁσιολογιώτατος μοναχός π. Σεραφείμ (Ζήσης), ὁ κατά πάντα συνετός καί σοφός ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός, προβαίνει στήν ἀκόλουθη ἐμπεριστατωμένη ἀπάντηση στούς ἐπικριτές του περί θεμάτων ἀκοινωνησίας, ἐκκλησιαστικῆς κατάστασης στήν Οὐκρανία καί ἄλλων. Τό Ἰστολόγιο “Κατήχησις” καθώς καί ἡ Ἰστοσελίδα “Κατάνυξις” μέ χαρά δημοσιεύουν τήν παροῦσα μελέτη.

---

Ἀπάντηση στὶς κριτικὲς ἐρωτήσεις τοῦ κ. Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

( περὶ ἀκοινωνησίας, Οὐκρανίας καί τινων ἄλλων )

τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

Ἀγαπητὲ κ. Τσακίρογλου,

Πρὸ 20 περίπου ἡμερῶν μοῦ ἀπευθύνατε ἐρωτήματα ποὺ ἀφοροῦσαν στὴν μελέτη μου «Ὁ Μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας Α΄, ἡ πολιτική τῶν ΗΠΑ καί ἡ σημερινή Οὐκρανία»[1], πέντε ἡμέρες δὲ ἀργότερα, μὲ νέο κείμενό σας, παρενέβητε στὴν διαφωνία μεταξὺ τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου καὶ ἐμοῦ, ἐνῷ ἤδη καὶ ἐκεῖνος καὶ ἐγὼ εἴχαμε καταθέσει τὸν τελευταῖο δημόσιο λόγο μας ἐπὶ τοῦ προκειμένου θέματος.

Κατ’ ἀρχὰς ὀφείλω νὰ γνωστοποιήσω, ὅτι ἀποφεύγω νὰ τοποθετοῦμαι ἀντιθετικῶς στὸ διαδίκτυο, καὶ μόνον διότι ἐν ἀντιθέτῳ περιπτώσει δὲν θὰ πρέπει νὰ κάνω τίποτε ἄλλο· ἔτσι, ἡ τοποθέτησή μου αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ τελευταία, καὶ ἂς μὴ ἐκληφθεῖ αὐτὸ οὔτε ὡς περιφρόνησή σας, οὔτε ὡς ὑπεκφυγή. Στάση μας ἐκκλησιολογικὴ σὲ συγκεκριμένα ζητήματα θὰ κατατεθεῖ τὸ κατὰ δύναμιν, Θεοῦ θέλοντος, σὲ ἄλλη συνάφεια, μὲ διάθεση ὑποβολῆς ἱστορικῶν καὶ λοιπῶν στοιχείων καὶ ὄχι μὲ ἀντιρρητικὸ σκοπό.

Ὀφείλω βεβαίως νὰ ἀναγνωρίσω προφρόνως τὴν ἐν γένει προσεκτικὴ καὶ τύποις εὐγενῆ ἐκφορὰ τοῦ λόγου σας.

1. Περὶ μνημονεύσεως καὶ δῆθεν «ἐμμέσου κοινωνίας πρὸς τὴν αἵρεση»

Ὁ ἄλλως ἀγαπητὸς κ. Ἰωάννης Ρίζος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀδίκησε (ἀντικειμενικῶς, πέραν τῆς προθέσεώς του) καὶ παρὰ ταῦτα θέλησε νὰ ἔχει καὶ τὸν τελευταῖο λόγο, ἐκκίνησε τὴν κριτική του ἐναντίον μας ἀπὸ τὸ «σημεῖο βρασμοῦ», ὅτι στὸ Μπαντσὲν συμμετείχαμε σὲ Θεία Λειτουργία μὲ μνημόνευση ὅλων τῶν Προκαθημένων· κατέληξε, τελικῶς, μετὰ τὴν κριτικὴ «ἀπόσταξη» καὶ τὴν ἐξάτμιση τῶν ἐπιχειρημάτων του, στὸ «ἴζημα», ὅτι δηλαδὴ ἐκεῖ μνημονεύθηκε ὁ μνημονεύων τὸν Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο, Μητροπολίτης Κιέβου κ. Ὀνούφριος. Ἐν πρώτοις,
προκαλεῖ ἐντύπωση, ὅτι σεῖς μὲ πιέζετε μὲ ἐρωτήσεις νὰ ἐπανέλθω, μὴ προθέμενον αὐτὴν τὴν στιγμή γιὰ λόγους προτεραιοτήτων ! Ὅταν λοιπὸν κατέγραψα, ποιά εἶναι ἡ θέση τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου στὴν Πρὸς Ναυκράτιον Ἐπιστολή του, προσπεράσατε ἀφώνως καὶ σεῖς κι ἐκεῖνος τὴν θέση αὐτὴ τοῦ Ὁσίου, ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, εἶναι γενικῶς περισσότερο αὐστηρὸς ἄλλων Πατέρων, γι΄ αὐτὸ καὶ τὴν «γραμμή» του τὴν ἁπάλυνε ὁ 15ος Κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Ἡ θέση τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου ἐν προκειμένῳ, καὶ πέραν τῶν λεπτομερειῶν τὶς ὁποῖες θὰ ἀναπτύξουμε σὲ ἄλλη συνάφεια, εἶναι ὅτι δὲν ὑπάρχει πάντοτε μολυσμὸς «ἔμμεσος» ἢ «ἁλυσιδωτὸς» ἢ «συγκοινωνιακός», ὅταν δηλαδὴ ὁ Ἐπίσκοπος ὁ μνημονεύων τὸν αἱρετικὸ προϊστάμενό του γιὰ λόγους φόβου, εἶναι κατὰ τὰ λοιπὰ καθ΄ ὁμολογίαν καὶ μετὰ παρρησίας Ὀρθόδοξος : « ... ἐκ τοῦ πρεσβυτέρου - τοῦ ἐπισκόπου ὀρθοδοξοῦντος - εἰ χρή κοινωνεῖν· ἀπεκρίθην καὶ δι΄ ἑτέρων, τῶν πρὸς τὸν Εὐόδιον γραμμάτων, ὅτι ναί, οἰκονομίας χάριν· μόνον μὴ συλλειτουργοῦντος αὐτοῦ αἱρετικοῖς. Εἰς οὐδὲν γάρ ἐστι, μνημονευομένου τοῦ ἐπισκόπου ὀρθοδόξου ὄντος, κἂν ἐκείνου φόβῳ αἱρετικὸν ἀναφέροντος τὸν οἰκεῖον Μητροπολίτην» ! [2] Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης εἶναι λοιπὸν ἐκεῖνος ποὺ μὲ κριτήριο τὸ φρόνημα τοῦ μνημονεύοντος καταρρίπτει τὴν ἀπόλυτη (ἄνευ ἐξαιρέσεως) ἰσχὺ τῆς ἀρχῆς τῶν «συγκοινωνούντων δοχείων». Ποιός; Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος (!), γεγονὸς ποὺ - θὰ μποροῦσα νὰ πῶ - ἀποκρύπτεται ἐπιμελῶς ἀπὸ κάποιους Ὀρθοδόξους ἀγωνιστὲς ποὺ γνωρίζουν τὴν συγκεκριμένη θέση του. Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος, λοιπόν, δὲν ἰσοπεδώνει ἕνα τέτοιον Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο («μνημονεύοντα» ... ! ) μαζὶ μὲ ὅσους κακῶς, ἀπὸ ἀδιαφορία ἢ ἀναισθησία ἢ συμφρονοῦντες, μνημονεύουν· καὶ αὐτὸ συμβαίνει σὲ ἐποχὴ πολὺ εὐνοϊκότερη τῆς παρούσης (9ο αἰ.), στὸ μεσοδιάστημα τῶν δύο φάσεων τῆς Εἰκονομαχίας, ἐποχὴ ὅπου ἄνθησε ἡ ἐκκλησιολογικὴ αὐτοσυνειδησία τῶν Ὀρθοδόξων, ἡ θεολογία, ἀλλὰ καὶ ἡ Ὁμολογία τῆς Πίστεως ἐκ μέρους ἀκόμη καὶ λαϊκῶν προσώπων.

Ἀλλὰ ἐμεῖς μετὰ τὸ Μπαντσὲν συγκεντρώνουμε τὰ πυρὰ ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων (;) ἐκείνων τῶν ὁποίων τὸ «ἀνοικονόμητον» φαίνεσθε ὅτι συμμερίζεσθε, ἐπειδὴ λειτουργήσαμε ἢ λειτουργηθήκαμε μὲ τὸν κ. Λογγῖνο, τὸν μνημονεύοντα τὸν κ. Ὀνούφριο. Καὶ εἰπώθηκε ὅτι αὐτὸ ἔχει τὴν ἴδια ἰσχὺ σὰν νὰ εἴχαμε λειτουργηθεῖ μὲ τὸν κ. Βαρθολομαῖο ἢ τὸν Δανιὴλ Βουκουρεστίου κ.λπ. ἢ νὰ τοὺς μνημονεύσαμε· καὶ ἐσεῖς γράψατε ὅτι ἕνεκα τούτου ἔχετε «δεῖ νὰ ἀμφισβητοῦνται καὶ τὰ πλέον ἀντιπροσωπευτικὰ ἀντίστοιχα ἐπιχειρήματα τῆς Παραδόσεώς μας». Προφανῶς ἀγνοεῖτε, ἐν τέλει, κάποια σημαντικὰ στοιχεῖα τῆς Παραδόσεώς μας, κ. Τσακίρογλου.

Ἀκόμη περισσότερο, ἡ οἰκονομία ποὺ ἔγινε ἐπὶ Μ. Φωτίου (τὸν ὁποῖον ἐπικαλεῖσθε), εἶναι ἐμφανέστερη καὶ ἀκόμη μεγαλύτερη· ὄχι στὴν Βουλγαρία, τὴν ὁποία φέρετε ὡς παράδειγμα, ἀλλὰ στὴν Παλαιὰ Ρώμη.

Στὴν Βουλγαρία ἐπὶ Μ. Φωτίου οἱ συνθῆκες δὲν εἶχαν καμμία ὁμοιότητα μὲ τὴν σημερινὴ κατάσταση τῆς Οὐκρανίας. Ὁ Μέγας Φώτιος στὴν νεόφυτη Ἱεραποστολὴ στὴν Βουλγαρία εἶχε ἐκκλησιαστικὰ δικαιώματα ποὺ ἀπέρρεαν ἀπὸ τὸν 28ο ἱερὸ Κανόνα τῆς Δ΄ Οἰκ. Συνόδου (451) περὶ τῶν ὁμόρων βαρβαρικῶν χωρῶν, καὶ ὁ συνεργαζόμενος μὲ τὸν Μέγα Πατριάρχη Αὐτοκράτωρ, ὁ Βασίλειος ὁ Μακεδών, εἶχε πολιτικὰ ἐνδιαφέροντα τὰ ὁποῖα ἀπέρρεαν ἀπὸ τὴν ἐγγύτητα τῆς περιοχῆς πρὸς τὴν Βασιλεύουσα καὶ ἀπὸ τὴν παραδοσιακὴ ὑπαγωγὴ τῆς περιοχῆς στὸ Ἀνατολικὸ Ρωμαϊκὸ Κράτος. Θὰ λέγαμε ὅτι στὴν Βουλγαρία, ὅπου εἰσέβαλαν οἱ Φράγκοι μισσιονάριοι, εἴχαμε οἱ Ἀνατολικοὶ Ὀρθόδοξοι τὸ «ἐπάνω χέρι».

Ἀναλογία γνήσια μὲ τὴν σημερινὴ Οὐκρανία καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Λογγῖνο, τέτοια ποὺ ἀναζητεῖτε, θὰ βρεῖτε ὄχι στὴν Βουλγαρία, ἀλλὰ στὸν κόσμο τοῦ Δυτικοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Φωτίου, ὅπου ἡ σκιὰ τῶν αἱρετικῶν Φράγκων ἔπιπτε βαρειὰ πάνω στοὺς λατίνους Ὀρθοδόξους. Ἔγινε ἐκεῖ οἰκονομία; Βεβαίως καὶ ἔγινε. Οἰκονομία ὡς πρὸς τὴν Πίστη; Ὄχι ! Οἰκονομία ὡς πρὸς τὴν Πίστη δὲν κάνουμε ποτὲ οἱ Ὀρθόδοξοι. Ἔγινε οἰκονομία τέτοια ποὺ ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὅταν γράφει ὅτι ὑπάρχει ἀκρίβεια ἡ ὁποία βλάπτει: «ὅταν μὴ ἐξῇ τὸ λίαν ἀκριβὲς ἀποσῴζειν, παρορῶμέν τινα, ἵνα μὴ τοῦ παντὸς πάθωμεν ζημίαν»· ἔγινε οἰκονομία ὡς πρὸς τὴν σχέση μὲ αἱρετικὰ πρόσωπα καὶ τὴν ἀνοχὴ πρὸς αὐτά. Ἡ οἰκονομία ἐκείνη τοῦ Μ. Φωτίου συνίστατο στὸ ὅτι ἐνῷ ἡ Παλαιὰ καὶ ἡ Νέα Ρώμη (καὶ τὰ ὑπόλοιπα Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα) κατὰ τὴν  Σύνοδο τοῦ 879-880 (τὴν 8η Οἰκουμενικὴ ) καταδίκασαν τὸ «Φιλιόκβε» καὶ τὴν προσθήκη του στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὡστόσο, ἐνδίδοντας στὴν παράκληση τοῦ Ὀρθόδοξου (τότε) Πάπα Ρώμης δὲν ἀφόρισαν συγκεκριμένα πρόσωπα Φράγκων ποὺ προωθοῦσαν αὐτὴ τὴν αἵρεση στὴν Δύση. Ὁ ἅγιος Πατριάρχης Γεννάδιος ὁ Σχολάριος, μαθητὴς τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τὸν ὁποῖον ἐπίσης ἐπικαλεῖσθε, κ. Τσακίρογλου, μαρτυρεῖ στὸ ἔργο του «Περὶ τῶν αἰτίων τοῦ σχίσματος», ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος τότε, ἐπὶ Μ. Φωτίου, Πάπας Ρώμης Ἰωάννης Η΄ προτίμησε, μὲ συμφωνία καὶ τῶν Ἀνατολικῶν Ὀρθοδόξων, νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν αἵρεση τοῦ Filioque στὴν Δύση μὲ μεθόδους ἤπιες καλύτερα, παρὰ μὲ ἀκοινωνησία καὶ ἀφορισμό·  «καὶ πείθειν αὐτοὺς ἡσυχάζειν, μηδὲ πρὸς τὰς φήμας τῶν νεωτερισμῶν σκανδαλίζεσθαι, ὡς ἐκριζωθησομένων ἠρέμα καὶ μεθόδοις ποιμαντικαῖς τε καὶ πατρικαῖς» · ὁ Γεννάδιος σημειώνει ἐν προκειμένῳ, ὅτι οἱ Λατῖνοι (Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετικοὶ) κινδύνευσαν νὰ διαιρεθοῦν καὶ μεταξύ τους: «ὅτι πολλοὶ ταῖς ἀνατολικαῖς ἐκκλησίαις συνηγόρουν ἐκεῖ, καὶ οὕτω διῃρῆσθαι Λατῖνοι καὶ πρὸς ἐαυτοὺς ἐκινδύνευον». Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι τελικῶς δὲν διαιρέθηκαν μεταξύ τους, ἐν ὅσῳ δηλαδὴ ἐπὶ 130 χρόνια (880-1009) τὸ Φιλιόκβε (καταδικασμένο ἀπὸ τὴν 8η Οἰκ. Σύνοδο) διδασκόταν μὲν σὲ κάποια μέρη, ἀλλὰ δὲν εἶχε προστεθεῖ ἐπισήμως στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅπως ἔγινε τελικῶς τὸ 1009 (καὶ τὸ 1014). Τὸ ἀναντίρρητο αὐτὸ γεγονὸς τὸ ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, γιὰ τὰ ὀρθοδόξως «ἀντιφραγκικὰ» φρονήματα τοῦ ὁποίου δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀμφιβάλλει: «Πρέπει πρῶτα νὰ τονισθεῖ ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο περιστατικὸ στὴν ἱστορία, κατὰ τὸ ὁποῖο μία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καταδίκασε αἰρετικοὺς χωρὶς νὰ τοὺς ὀνομάζει. Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση, οἱ αἱρετικοὶ εἶναι καθαρὰ οἱ Φράγκοι. Εἶναι ἐπίσης σημαντικὸ ὅτι τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Πάπα Ἰωάννου 8ου πρὸς τὴν Σύνοδο δὲν μνημονεύει τὴν ἀνάγκη νὰ καταδικασθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ εἴτε προσθέτουν εἴτε ἀφαιροῦν ἀπὸ τὸ Σύμβολο. Ὑπάρχει, ὡστόσο μία ἐπιστολὴ τοῦ Ἰωάννου πρὸς τὸν Φώτιο, ἡ ὁποία συνήθως ἐκδίδεται στὸ τέλος τῶν Πράξεων τῆς Συνόδου, στὴν ὁποία τὸ Φιλιόκβε καταδικάζεται ἐντόνως καὶ περιγράφεται ὡς κάτι τὸ ὁποῖον προσετέθη πρὸ ὄχι πολλοῦ καιροῦ, ἀλλ’ οὐδέποτε στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης. Ἡ ἐπιστολὴ ἐπίσης ζητοῦσε νὰ γίνει χρήση νουθεσίας ἀπὸ τὸν Πάπα γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή του [τοῦ Filioque], καθὼς μιὰ σκληρότερη προσέγγιση μποροῦσε νὰ ὁδηγήσει στὴν προσθήκη του [τοῦ Filioque] διὰ τῆς βίας»[3].

Συνεπῶς, κ. Τσακίρογλου, τὸ ἐγγενὲς τοῦ ἐπιχειρήματός σας πρόβλημα κεῖται στὸ ἑξῆς: μιὰ προτεινόμενη ὡς δέλεαρ ἐπὶ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ λατινίζουσα ὁμολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ τὴν κοινωνία Της μὲ τὴν αἵρεση (μὲ ἀντάλλαγμα δῆθεν τὴν σωτηρία τῆς Πατρίδος), ἐσεὶς τὴν ἐξισώσατε μὲ τὴν ἐπιτρεπτὴ ἐνίοτε οἰκονομία τῶν Πατέρων ἔναντι προσώπων ὑπὸ συνθῆκες αἱρέσεως, τὴν ὁποία ἀκροθιγῶς παρουσίασα παραπάνω. Ἀλήθεια, γιατί τέτοια «ὁμαδοποίηση» καταστάσεων ; Ἴσως διότι ἐμεῖς ἀρνούμεθα πεισματικῶς νὰ «διαγράψουμε» μὲ μονοκονδυλιὰ ὅλους τοὺς ἐπὶ γῆς ἐναπομείναντες Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, ἐφαρμόζοντας οἰκονομία στὴν κοινωνία μας μὲ ὁρισμένους ἐξ αὐτῶν, ἀντὶ νὰ ὑποκύψουμε στὴν γενικὴ πρὸς αὐτοὺς δυσπιστία καὶ τὴν ἀπελπισία πολλῶν  Ὀρθοδόξων (καὶ βεβαίως καὶ πολλῶν σχισματικῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνέδειξαν «ex nihilo» δικές τους Συνόδους)! «Σφυροκοπώντας» τὴν θεμιτὴ οἰκονομία, ἔχετε συνειδητοποιήσει ὅτι πολεμεῖτε καὶ σεῖς καὶ τὸ ἱστολόγιο «Πατερικὴ Παράδοση» τὴν διδασκαλία κάποιων Πατέρων; Τί ἀπαντᾶτε, λοιπόν, ὄχι σὲ μᾶς, ἀλλὰ στὸν Ὅσιο Θεόδωρο; Ὅτι εἶναι «αἱρετικὸς διὰ τὴν ἔμμεσον κοινωνίαν» ; !

Αὐτά, πρὸς τὸ παρόν, περὶ τῆς κατ’ οἰκονομίαν μνημονεύσεως τῶν «μνημονευόντων Ὀρθοδόξων» (ὅπως τοὺς ὀνομάζει ποιός; ὁ μ. Σεραφείμ; Ὄχι, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, παρὰ τοὺς κωφεύοντας).

2. «Ἐπὶ τοῦ πιεστηρίου» ... καὶ πρὸς φιλυπόπτους ἱεροκατηγόρους

        Καθὼς τελείωνα τὸ παρὸν κείμενο πρόσεξα μιὰ νέα, δυσφημιστική, ἀνάρτηση μὲ τίτλο «Πρὸς ὅσους ἐκμεταλλεύονται τὴν ἄγνοια τῶν πιστῶν - Ἡ μὴ Μνημόνευση τοῦ Κυρίλλου στὴν Οὐκρανία ἀπὸ ἐπισκόπους τοῦ Μητροπολίτη Ὀνούφριου γίνεται γιὰ πολιτικοὺς καὶ ὄχι δογματικοὺς λόγους» [4]. Ὁ συντάκτης αὐτοῦ («Δ.Π.») ἔχει βαλθεῖ καὶ αὐτὸς νὰ ἀποδείξει ὅτι ὁ κ. Λογγῖνος δὲν ἔχει διακόψει τὴν μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου γιὰ λόγους Πίστεως, ἀλλὰ γιὰ λόγους  ἐθνικούς, λόγῳ τῆς δυσαρεσκείας τῶν Οὐκρανῶν πρὸς τὴν Ρωσσία, γιὰ τὸν συνεχιζόμενο ἐμφύλιο πόλεμο στὰ ἀνατολικά. Ἐπικαλεῖται δὲ σχετικῶς, μιὰ γενικὴ μαρτυρία ἑνὸς Μητροπολίτου τῆς κανονικῆς (ὑπὸ τὸν κ. Ὀνούφριο) Μητροπόλεως Κιέβου, σὲ ἕνα μόνο ἄρθρο (σὲ δύο γλῶσσες). Παραποιεῖ δὲ καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ἄρθρων ὅπου παραπέμπει, ὅπου γίνεται λόγος γιὰ διακοπὴ μνημονεύσεως ὄχι Ἐπισκόπων, ἀλλὰ ἐνοριῶν.

Θαυμάζω τὶς πονηρίες τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ μας διαβόλου! Πῶς μᾶς κάνει τοὺς ἀνθρώπους δημοσίως ρεζίλι μὲ τὴν καχυποψία καὶ δυσπιστία, στὰ ὁποῖα πάθη ὁ ἴδιος μᾶς παρασύρει, ὅπως ἔκανε τώρα μὲ τὸν ἀρθρογράφο αὐτόν ! Προτοῦ, λοιπόν, ἐπανέλθω στὰ ἐρωτήματα τοῦ κ. Τσακίρογλου, θὰ πῶ δύο πράγματα σχετικῶς μὲ τὸν ἀνώνυμο [5] αὐτὸν ὁμολογητή (!), ὁ ὁποῖος θεωρεῖ μὲν δίκαιο τὸ νὰ κρύπτει γιὰ κάποιους λόγους τὸ ὄνομά του, «εὐλογῶν τὰ γένεια του», ἀλλὰ δὲν ἐπιτρέπει σὲ Ἐπισκόπους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους κρέμανται χιλιάδες ψυχὲς διαφορετικῆς καταρτίσεως, νὰ ἐφαρμόσουν ἀναλόγως, κατὰ τὴν πατερικὴ ἐπιείκεια, κάποια θεμιτὴ οἰκονομία (διότι ὑπάρχει καὶ ἡ ἀθέμιτη οἰκονομία, τῶν προφάσεων).

(1) Ὁ ἀναφερόμενος ἀπὸ τὸν «Δ.Π.» Ἀλέξανδρος Drabynko, Μητροπολίτης Περεγιασλάβ-Χμελνίτσκη καὶ Βίσνεφσκυ, τῆς κανονικῆς, ὑπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας, Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, παραγκωνισμένος (ὅθεν καὶ δυσαρεστημένος) παλαιὸς συνεργάτης τοῦ Μητροπολίτου Βλαδιμήρου (1992-2014), προκατόχου τοῦ Ὀνουφρίου, φαίνεται μὲ πλῆθος ἄρθρων του (σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁ «Δ.Π.» παραπέμπει) νὰ κλίνει φανερῶς ὑπὲρ τῆς οὐκρανικῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοκεφαλίας· ἀπόδειξη εἶναι ὅτι ἔχει γράψει βιβλίο μὲ τίτλο «Ἡ Οὐκρανικὴ Ἐκκλησία στὸν δρόμο γιὰ τὴν αὐτοκεφαλία» [6]· μάλιστα, τὸ 2016 ἔκανε ἐπίσκεψη στὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων, ἔχοντας μαζί του τὸν ἐκπρόσωπο Τύπου τῶν σχισματικῶν (!) τοῦ Φιλαρέτου τοῦ Κιέβου, δημοσιογράφο Γιοῦρι Doroshenko [7]. Αὐτὸν τὸν πολιτικοποιημένο (μήπως καὶ στρατευμένο;) ἐκκλησιαστικὸ ἄνδρα, ποὺ ἀποτελεῖ κύριο μάρτυρα καὶ σὲ  ἀμφιβόλου βάσεως δικαστικὲς διώξεις κατὰ τοῦ πρώην Προέδρου τῆς Οὐκρανίας Βίκτωρος Γιαννουκόβιτς [8] μᾶς προσκομίζει ὡς ἀντικειμενικὸ μάρτυρα ὁ «Δ.Π.», περὶ γενικευμένης διακοπῆς μνημονεύσεως τοῦ Κυρίλλου ἀπὸ τοὺς Οὐκρανούς, γιὰ ἐθνικοὺς λόγους. Καὶ ὁ «Δ.Π.» δὲν πρόσεξε, ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς (κανονικῆς) Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας (στὴν ὁποία ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης ὑπάγεται), ἔκανε ἔκκληση τὸ 2016 πρὸς τὴν Κυβέρνηση Ποροσένκο νὰ μὴ ἀναμειγνύει τὴν Ἐκκλησία σὲ πολιτικὲς ὑποθέσεις, μὲ ὀνομαστικὴ ἐπικριτικὴ ἀναφορά της στὸν ἐν λόγῳ Μητροπολίτη: «Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ πηγὴ τῆς πληροφοριακῆς λάσπης κατέστη ὁ Μητροπολίτης Ἀλέξανδρος (Ντραμπίνκο) τοῦ Περεγιασλὰβ-Χμελνίτσκη καὶ Βίσνεφσκυ, μόνον στὸ αἶσχος τῆς καταστάσεως προσθέτει - γράφει ἡ δήλωση. Χωρὶς νὰ ἐνημερώσει τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ περὶ τοῦ ὅτι ἐγνώριζε κάποια σημαντικὰ γεγονότα, ἀποφάσισε νὰ διασπείρει μέσῳ τῶν ΜΜΕ ἀνεπιβεβαίωτες φῆμες καὶ συκοφαντία. Προσπαθώντας νὰ ἀποφύγει τὴν ἐνώπιον τοῦ νόμου εὐθύνη ὡς πρός, ὄχι ἀβάσιμη, ὑπόνοια γιὰ συνενοχή του σὲ πολὺ σημαντικὸ ἀδίκημα, ὁ Ἐπίσκοπος συνειδητῶς κατέστη ὄργανο πολιτικῆς διαμάχης, ἀγνοώντας τὴν ἠθικὴ καὶ δυσφημώντας τὴν θητεία τοῦ μακαριστοῦ Προκαθημένου [Βλαδιμήρου]» [9].

Παρὰ ταῦτα, ὁ «Δ.Π.» μᾶς ἐπιτιμᾷ: «Γιατί πάνε και ανακατεύονται σε καταστάσεις που ακόμα και για τους ουκρανούς επισκόπους είναι δύσκολο να κατανοηθούν και ερμηνευτούν;». Ἐμεῖς τοὐλάχιστον πήγαμε, λίγο εἴδαμε καὶ κάπως ἐνημερωθήκαμε. Ἐσύ; Βρῆκες μία οἱανδήποτε δημοσίευση (εἶδες ὁποίας πηγῆς) καὶ νόμισες ὅτι θὰ «καθαιρέσεις» ἐπὶ τέλους τὴν ὑπόληψη τοῦ κ. Λογγίνου; Γιατί τόση βιασύνη; Ἁπλῶς, διότι πρέπει πάσῃ θυσίᾳ (καὶ τοῦ δικαίου) νὰ στηριχθεῖ ἡ καχυποψία σοῦ καὶ μερικῶν ἄλλων, ὅτι ὁ π. Θεόδωρος, ὁ π. Νικόλαος «καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς» εἶναι μειοδότες τῆς ὀρθῆς ἀποτειχίσεως ... !

(2) Ἀπὸ ἀπόψεως τῆς καθαρᾶς λογικῆς, δὲν μπορεῖ νὰ χρησιμοποιεῖται μὲ γενίκευση ἡ μαρτυρία αὐτοῦ τοῦ Μητροπολίτου, τὴν ὁποία δὲν φαίνεται ἀπὸ τὰ παρατιθέμενα στοιχεῖα νὰ συμμερίζεται κάποιος ἄλλος Κληρικός, γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι καὶ ὁ κ. Λογγῖνος παρομοίως ἔπραξε! Μάλιστα τὰ ἴδια τὰ ἄρθρα στὰ ὁποῖα παραπέμπει ὁ «Δ.Π.» δὲν καταθέτουν συγκεκριμένα στοιχεῖα γιὰ τὴν ἔκταση τοῦ φαινομένου (νὰ μὴ μνημονεύεται ὁ Πατριάρχης Μόσχας λόγῳ ἀντιδράσεως τῶν Οὐκρανῶν πιστῶν), ὁ δὲ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης Ἀλέξανδρος περιορίζει τοὺς σχετικοὺς ἰσχυρισμούς του σὲ ἐπίπεδο ἐνορίας καὶ ὄχι Ἐπισκόπων.

 (3) Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἀποδεικνύει περίτρανα τὸ ἕωλο τῆς καχυποψίας τοῦ ἐν τοῖς πράγμασι καταντήσαντος συκοφάντου «Δ.Π.» εἶναι ἡ ἀρχικὴ στάση τοῦ κ. Λογγίνου στὸ θέμα τοῦ ἐμφυλίου στὴν Οὐκρανία, ἡ ὁποία φανερώνει ὅτι ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ «Δ.Π.» ἦταν ἀπὸ συλλήψεως «καμμένη».

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Λογγῖνος ὄχι μόνον δὲν ἔκανε τὴν διακοπὴ μνημοσύνου γιὰ λόγους ἐθνικούς, λόγῳ ἀντιπαθείας τοῦ ποιμνίου του πρὸς τὸν Πατριάρχη Μόσχας, ἀλλὰ ἀντιθέτως, τὸ 2015, ὅταν ξέσπασε ὁ ἐμφύλιος πόλεμος στὶς ἀποσχισθεῖσες ἀνατολικὲς περιοχές Ντονμπὰς καὶ Λουγκάνσκ, ὁ κ. Λογγῖνος ἔκανε ἔκκληση στοὺς Οὐκρανοὺς Χριστιανοὺς νὰ μὴ στρατευθοῦν καὶ πολεμήσουν τοὺς ἀποσχιστὲς στὰ ἀνατολικά, λέγοντας ὅτι ἡ νέα Κυβέρνηση εἶναι ὑποχείρια παραγόντων ξένων, ποὺ θέλουν τὴν ἀδελφοκτονία τῶν Ὀρθοδόξων· ἰδοὺ ἕνα ἀπόσπασμα: «Οἱ κυβερνῶντες τὴν Οὐκρανία ἔχουν πεῖ “ Ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη εἶναι ὁ μέγιστος ἐχθρὸς τῆς Οὐκρανίας”. Αὐτὸ τοὺς προσέταξαν οἱ ξένοι νὰ λέγουν [...] Δὲν σᾶς δίνω τὴν εὐλογία μου νὰ πᾶτε στὸν πόλεμο. Σᾶς καλοῦμε σὲ εἰρήνη. Περίπου 10.000 στρατιῶτες ἔχουν σκοτωθεῖ, καὶ οἱ μητέρες τους οὔτε κἂν γνωρίζουν ὅτι εἶναι νεκροί. Δὲν ἐμπλέκομαι στὴν πολιτική· εἶναι ἁπλῶς ὀδυνηρὸ γιὰ μένα, διότι αὐτὸς δὲν εἶναι πόλεμος ἐναντίον ἐχθροῦ, ἀλλὰ μεταξύ μας [...] Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες θέλουν νὰ δοῦν τοὺς Ὀρθοδόξους νὰ ἀλληλοφονεύονται, νὰ ἀνταλλάσσουν πυρά, ἐνῷ ἐκεῖνοι τρώγουν, πίνουν καὶ διασκεδάζουν χαίροντες μὲ τὸ λουτρὸ αἵματος στὸ ἱερό μας ἔδαφος»[10]. Περιττό νὰ ποῦμε, σὲ ποιά σύγκρουση ἔφερε τὸν κ. Λογγῖνο μὲ τὴν Κυβέρνηση ἡ θέση του αὐτή, ἀπὸ τὴν ὁποία τὸν γλύτωσε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ παλαιὰ καλὴ «ἔξωθεν μαρτυρία» του καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ ἐγγὺς καὶ μακρὰν Ποιμνίου του.

Ἰδού, καχύποπτε ἱεροκατήγορε «Δ.Π.», ὁ κ. Λογγῖνος, ποὺ σύμφωνα μὲ σὲ δὲν μνημονεύει τὸν Πατριάρχη Μόσχας, ἐπειδὴ δῆθεν δρᾷ μὲ γνώμονα τὰ ἀντιρωσσικὰ αἰσθήματα τῆς οὐκρανικῆς κοινωνίας ! ... Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Λογγῖνος εἶναι ἀπὸ παλαιὰ γνωστὸ ποιά θέση ἔχει στὰ θέματα τῆς Πίστεως [11].

Τί ἄλλο νὰ ποῦμε; Νὰ συστήσουμε καὶ στὸν ἀδελφὸ «Δ.Π.» νὰ βάλει κανέναν καλὸ λογισμὸ καὶ νὰ διαβάσει τὸν Λόγο περὶ Ψεύδους τοῦ Ἁγίου Ἀββᾶ Δωροθέου (ἐν ᾧ καὶ περὶ ψεύδους τῆς διανοίας[12], δηλαδὴ τῆς καχυποψίας). Καὶ νὰ ζητήσει συγχώρεση ἀπὸ τὸν Χριστὸ γιὰ τὴν ὑπόνοια κατὰ τοῦ Ὀρθοδόξου (κατὰ τὸν Ὅσιο Θεόδωρο) Ἀρχιεπισκόπου κ. Λογγίνου· διότι ἂν μᾶς συγχωρήσει ὁ Θεός (ἂν ...) λίγη βάσιμη καχυποψία ἔναντι τῶν αἱρετικῶν λύκων οἰκουμενιστῶν, ὅμως τὴν καχυποψία ἔναντι ὅσων Ὀρθοδόξων Κληρικῶν ἀγωνίζονται μὲ θυσίες, ἔστω καὶ μὲ οἰκονομία, πρέπει νὰ τὴν φοβούμαστε πολύ.  Ἂς ἐνθυμούμαστε, τί εἶπε ὁ ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: «Ὅποιος τὸν ἀδελφό του τὸν ὁμόπιστο τὸν ἀποκαλεῖ ἄθεο καὶ εἰδωλολάτρη, ἢ αἱρετικὸ καὶ ἄπιστο, αὐτὸς εἶναι πoὺ τὸν λέγει “μωρὸν” (Ματθ. 5, 22) καὶ δικαίως καθίσταται ὑπεύθυνος τῆς γεέννης»[13].

3. Περὶ τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Οὐκρανίας

Ἐπανέρχομαι, τώρα, στὸ θέμα τοῦ ἄρθρου μου περὶ τοῦ Μασόνου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ καὶ τοῦ θέματος τῆς Αὐτοκεφαλίας τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας:

Δὲν κατανοῶ, κ. Τσακίρογλου, ποιός ὁ ἀποχρῶν λόγος τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ ἄρθρου σας περὶ μὴ προσφυγῆς τῶν χριστιανῶν στὴν «auctoritatem scientiae» («αὐθεντία τῆς ἐπιστήμης»)· ἂν ἀφορᾷ στὸν γράφοντα, γνωρίζετε μήπως σεῖς κάποιες ἀκαδημαϊκὲς περγαμηνές μου στὶς ὁποῖες δῆθεν θὰ προσέφευγα προληπτικῶς γιὰ νὰ κατασιγάσω ἐνδεχόμενο ἀντίλογό σας ; Διότι ἐγὼ τοὐλάχιστον δὲν γνωρίζω. Τούτου δηλωθέντος, ὅμως, δὲν σημαίνεται ὅτι ἀποδέχομαι (ἂν αὐτὸ ἐπιθυμεῖτε) τὴν αὐτόματη θεολογικὴ ἐξίσωση ὅλων ὅσοι ἐμπλέκονται στοὺς ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅποιος ἀδελφὸς ἐλλιποῦς παιδείας ἀσχολεῖται μὲ τοὺς ἀγῶνες κατὰ τῆς αἱρέσεως δὲν καθίσταται αὐτομάτως ... ἅγιος Σπυρίδων, ὅπως ὀρθῶς λέχθηκε. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγον ἔχει γραφεῖ ὅτι εἶναι ἐπίφοβος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει λίγη γνώση «timeo hominem unius libri» («φοβοῦμαι τὸν ἄνθρωπο τοῦ ἑνὸς βιβλίου»). Ἄλλωστε καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀναγνώριζαν διαβάθμιση στὴν παιδεία τῶν θεολογούντων [14]. Καὶ βεβαίως, εἶναι ἁμαρτία ἡ ὑπερηφάνεια γιὰ τὶς κοσμικὲς γνώσεις, εἶναι ὅμως πολὺ χειρότερη ἡ ὑπερηφάνεια μέσα στὴν ἀμάθεια, ὅπως μαρτυρεῖ καὶ ἡ ἱερὰ «Κλῖμαξ» [15]· παρομοίως ἡ Ἁγία Γραφὴ ἰδιαιτέρως ἐπικρίνει τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἀναπτύσσονται σὲ ἀντίξοες γι’ αὐτὰ συνθῆκες[16]. Νομίζω, ὅτι ἡ ἀσυδοσία καὶ ἰσοπέδωση θεσμῶν καὶ ἰδιοτήτων, ἡ ὁποία παρατηρεῖται μέσα σὲ περιβάλλοντα ἀποτειχισμένων Ὀρθοδόξων, προσφέρει τὸ καλύτερο ἐπιχείρημα τῶν προφασιζομένων προφάσεις, γιὰ νὰ μὴ εἰσέλθουν στὸν ἀγῶνα. Τὰ παραπάνω τὰ γράφω μόνον ὡς μία γενικὴ ἀρχή, ὄχι γιὰ νὰ ἀποθαρρύνω ἢ προσβάλω κάποιον.

«Γράψ΄ τα ὅλα ...»

Ἔπειτα, μοῦ ἐπισημαίνετε κάποια θέματα γιὰ τὴν μὴ ἐνασχόλησή μου μὲ τὸ α΄ ἤ β΄ θέμα σχετικῶς μὲ τὴν Μασονία· ἀγαπητὲ κ. Ἀδαμάντιε, τὸν ρυθμὸ ἐργασίας μου, τῆς μελέτης, ἀποδελτιώσεως, ἀρχειοθετήσεως κ.τ.σ., ὡς καὶ τὴν πρόοδο ἢ ἀποπεράτωσή της, τὴν ἐνδεχομένη «μέθοδο», «τακτικὴ» ἢ «στρατηγική» στὴν συγγραφὴ περὶ Μασονίας, ἐπιτρέψτε μου νὰ τὰ κρατήσω γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ νὰ μὴ τὰ ἐκθέσω «ἐν τῷ δήμῳ» τοῦ διαδικτύου· διότι μόνον βλάβη θὰ προκύψει στὸν ἐπιδιωκόμενο σκοπό. Ὑπάρχει, ἆραγε, συγκεκριμένη ἐκμαθητέα ὕλη τὴν ὁποία ἐκλήθηκα νὰ καλύψω; Δίνω ἐξετάσεις παντογνωσίας ἐπὶ τῆς Μασονίας, τὴν ὁποία ἄλλωστε δὲν ἰσχυρίστηκα, ἢ διεκδικῶ μονοπώλιο στὴν ἐνασχόληση αὐτή, ὥστε νὰ μέμφεσθε τὶς ἐλλείψεις μου ; Ἰδού, τό πεδίο ἐλεύθερο καὶ γιὰ ἐσᾶς· γιατί κάθεσθε στὴν κερκίδα θεάσεως τοῦ συγγραφικοῦ αὐτοῦ ἀγῶνος ;

Πρέπει δὲ σὲ κάθε περίπτωση, σὲ κάθε κείμενο, νὰ γράφω τὰ πάντα ; Ἀλλὰ ἄν πράττω ἔτσι καὶ ἑπομένως παράγω κείμενα μακροσκελέστατα, μὲ τὴν συνεπαγόμενη δαπάνη χρόνου, πρῶτοι κάποιοι καχύποπτοι (κατὰ τὴν πατερικὴ ἔννοια) σχολιαστὲς τῶν κειμένων σας (οἱ γνωστοὶ ἀνώνυμοι καὶ ἡμιεπώνυμοι «ὁμολογητές») θὰ «σκανδαλίζονται», διότι δὲν ἀπαντῶ σὲ ὅσα τυχὸν θὰ μοῦ καταμαρτυροῦν «σὲ κάθε γιορτὴ καὶ σχόλη». Πάντως, ἂν ὄντως εἴχατε διαβάσει τὰ κείμενά μου ἢ ἀκούσει τὶς ὁμιλίες μου στὶς ὁποῖες παραπέμπετε, θὰ βλέπατε ὅτι ὑπάρχει ἕνα μελλοντικὸ πρόγραμμα ἀναλύσεων, ποὺ δὲν ἔχει ὁλοκληρωθεῖ.

Περὶ τῶν Γερόντων Αὐγουστίνου καὶ Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Δὲν ἀπαξιῶ καθόλου ὅσα ἔχουν πεῖ κατὰ τῆς Μασονίας εἴτε ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἴτε ὁ Γέρων Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος. Ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα σὲ κάποιο κείμενό μου νὰ καταδειχθεῖ ποιά εἶναι ἡ ἀληθὴς γνώμη τῶν ὑγιῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας περὶ Μασονίας, σαφῶς καὶ θὰ γίνει ἀναφορὰ στοὺς Γέροντες, ἀμφοτέρους τοὺς ὁποίους σέβομαι καὶ οἱ ὁποῖοι μοῦ προσέφεραν πολλὰ ἐμμέσως στὴν νεότητά μου. Ὅμως, δὲν ἔχουν τὴν ἴδια ἀποδεικτικὴ ἰσχὺ γιὰ ὅλους ὅσα λέγουν ἐναντίον τῆς Μασονίας οἱ δικαίως κεκηρυγμένοι ἐχθροί της (ὅπως οἱ ὡς ἄνω Γέροντες) καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅσα σχετικῶς μαρτυροῦν τὰ κείμενα τῶν ἰδίων αὐτῶν Μασόνων, Θεοσοφιστῶν καὶ τῆς λοιπῆς ὁμηγύρεως. Ἡ ἰδική μου ἐνασχόληση προσπαθεῖ νὰ καλύψει κάπως καὶ τὸ σημεῖο αὐτό, τῆς μαρτυρίας τῶν ἰδίων τῶν ἐχθρῶν τῆς Ὀρθοδοξίας περὶ τῆς Μασονίας καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Σεῖς τί νομίζετε; Κάποιος οἰκουμενιστὴς ἐνοχλεῖται κυρίως  ἀπὸ τὸ τί εἶπε ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος περὶ τοῦ Ἀθηναγόρου ἢ ἀπὸ τὸ τί (ἀνενόχλητη) ἡ Μασονία ἰσχυρίζεται περὶ ἐκείνου καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι τὸν «ἰδιοποιεῖται» ; 

Περὶ τοῦ ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης

Ἡ ὕπαρξη τοῦ πολὺ σημαντικοῦ σχετικοῦ βιβλίου τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ γιὰ τὸ θέμα τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης [17] μοῦ εἶναι ἐμμέσως γνωστὴ περίπου ἀπὸ τὸ 2011 (ἀπὸ βιβλιοπαρουσίαση), χωρίς ὅμως νὰ τὸ ἔχω ἀκόμη διαβάσει. Σὲ αὐτὸ ὀφείλεται καὶ ἡ μὴ ἀναφορά μου σὲ αὐτόν (τὸν Ἐθνομάρτυρα), ὄντα πράγματι Μασόνο, κ. Τσακίρογλου. Ὅταν, λοιπόν, θὰ ἔλθει ἡ στιγμὴ νὰ καταγραφεῖ εἰδικότερα ἡ ἀνάμειξη τῆς Μασονίας στὴν ζωὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου καὶ σὲ μιὰ σειρὰ μεγάλων πατριωτῶν οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων, ὅπως ὁ Ἐθνομάρτυς (μόνον) Χρυσόστομος Σμύρνης, θὰ ἀναφερθεῖ καὶ αὐτός, ὅπως καὶ ὁ (μεταμεληθεὶς Τέκτων) Σάμου Εἰρηναῖος καὶ ἄλλοι. Πέραν τούτου ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης δὲν εἶχε διοικητικὸ ἢ οἰκουμενιστικὸ διδακτικὸ ἔργο τέτοιο, ὥστε νὰ ἐπηρεάσει τὰ θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα μετὰ τὸν θάνατό του, σὲ βαθμὸ ἀνάλογο μὲ τὸν Μελέτιο Μεταξάκη ἢ τὸν Ἀθηναγόρα· εἴδατε μήπως ἐσεῖς οἰκουμενιστικὰ συνέδρια μὲ θέμα τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης καὶ τὸν οἰκουμενισμό του; Βεβαίως δὲν ὑποτιμῶ τὸ λυπηρὸ γεγονὸς τῆς ἁγιοποιήσεώς του, ἀθέμιτης, ἐφ΄ ὅσον ὑπέστη μαρτύριο γιὰ ἐθνικοὺς λόγους, ὢν ἑτερόθρησκος, εὑρισκόμενος ἀκόμη στὴν θρησκεία τῆς Μασονίας, τὴν ὁποία ποτὲ δὲν ἀπαρνήθηκε (γεγονὸς περὶ τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐνδεικτικῶς σιωπᾶ).

Περὶ Μασονίας καὶ ... KGB/FSB (!)

Γράφετε ἀκόμη, κ. Ἀδαμάντιε, ἀρκετὰ ἐκτενῶς, περὶ τῆς χρησιμοποιήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐκ μέρους τῆς ρωσσικῆς πολιτείας, εἴτε σοβιετικῆς εἴτε μεταγενέστερης, ὑπὲρ τῶν σκοπῶν της. Καὶ πάλιν, δὲν καταλαβαίνω, ποῦ διαφωνῶ μὲ σᾶς ἐν προκειμένῳ; Ἀπέκρυψα ἐγὼ τὸ γεγονὸς τοῦτο ἢ μήπως ἔβαλα καὶ σχετικὲς σημειώσεις (τὶς ὑπ’ ἀριθμ. 36 & 38); Μάλιστα, ὀφείλω νὰ σᾶς συγχαρῶ γιὰ τὸ πλῆθος τῶν σχετικῶν στοιχείων ποὺ γράψατε, καὶ δὴ ἐκ τῆς γερμανικῆς ! Ὅμως ἐκεῖ ποὺ ἀποπειρᾶσθε νὰ ἐπεκτείνετε τὸ θέμα στὴν Μασονία ἀπὸ μέρους τῆς ρωσσικῆς πλευρᾶς, ἀφήνετε τὸν ἐρευνητὴ «ξεκρέμαστο» ! Γράφετε: «Εἶναι πλεονασμὸς νὰ ἀναφέρω, ὅτι γιὰ ὅλους τοὺς προαναφερθέντες ἱερεῖς ὑπάρχουν κατηγορίες γιὰ τὶς σχέσεις τους μὲ τὴν ρωσικὴ Μασονία καὶ τοὺς σλαβοφυλετικοὺς κύκλους τῶν ρώσων μεγιστάνων». Ποῦ, ἀλήθεια, κ. Ἀδαμάντιε, εἶναι οἱ ἀποδείξεις σας; Ἐγὼ ἔχω ἀντίθετες ἐνδείξεις, ἀφοῦ ἔπειτα ἀπὸ τὸν «μῆνα τοῦ μέλιτος» ἐπὶ 2-3 δεκαετίες τῶν Μπολσεβίκων μὲ τὸν Πανσιωνισμὸ καὶ τὴν συγγενῆ του Μασονία (ὁ Λένιν καὶ ὁ Τρότσκυ εἶναι ἐπισήμως Τέκτονες), ἡ σταλινικὴ περίοδος ἔφερε ἀντίθετες ἐξελίξεις· μάρτυς τούτου ὑπῆρξε ἐν μέρει ὁ Μίλοβαν Τζίλας, τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Στρατάρχου Τίτο (περὶ τῆς ὑπὸ τοῦ τέρατος Στάλιν ἐκκαθαρίσεως τῶν Ἑβραίων μέσα στὴν διοίκηση τῶν Σοβιέτ). Τὸ νὰ ἀναφέρομαι, λοιπόν, σὲ φῆμες, ὑπόνοιες κ.λπ. τὸ κάνω μόνον ὅταν ἔχω καὶ ἄλλα, τεκμηριωμένα, στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἀπὸ τὶς φῆμες καὶ τὶς ὑπόνοιες ἐνισχύονται, ἀλλὰ τεκμηριώνουν καὶ ἐκεῖνες. Νὰ κάνω πυρῆνα τοῦ ἄρθρου μου φῆμες (τὶς καθ΄ ὑμᾶς «κατηγορίες γιὰ τὶς σχέσεις»... ) κ.λπ. δὲν θὰ τὸ κάνω. Ἂν ἐσεῖς βεβαίως θέλετε νὰ γράφετε ἔτσι, τὸ δικαιοῦσθε.

Ἡ ρωσσικὴ πολιτικὴ εἶναι ἐθνοκεντρική, ἡ δυτικὴ εἶναι τῆς παγκοσμιοποιήσεως

Σκοπός μου, σαφῶς, δὲν ἦταν νὰ καταδείξω τήν, πανθομολογούμενη ἄλλωστε, πρακτικὴ νὰ γίνονται τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα συχνὰ ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων πρὸς ἴδιον πολιτικὸ (ἢ γεωπολιτικό) ὄφελος, ὅπως τῶν Σοβιετικῶν (NKVD, KGB κ.λπ.)· σκοπὸς εἶναι νὰ φανεῖ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὄργανο δυνάμεων ποὺ ἔχουν ταυτιστεῖ μὲ τὴν Νέα Ἐποχὴ καὶ τὴν Νέα Τάξη Πραγμάτων. Τέτοιες δυνάμεις εἶναι ἡ Μασονία καὶ τὸ βαθὺ κράτος τῶν ΗΠΑ, καὶ ὄχι ἡ Ρωσσικὴ Κυβέρνηση, κ. Ἀδαμάντιε, τοὐλάχιστον ὄχι ἡ τῶν τελευταίων 20 ἐτῶν. Σοβαρὰ συγκαταλέγετε τὴν KGB/FSB καὶ τὶς βουλγαρικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες στά, ὅπως γράφετε, «διεθνῆ κέντρα ἐξουσίας» ; (!) Δὲν ἀντιληφθήκατε κάποια διαφορὰ στὴν ἀντιμετώπιση τῶν χριστιανικῶν καὶ λοιπῶν παραδοσιακῶν ἐθῶν μεταξὺ Εὐρώπης καὶ ΗΠΑ ἀφ’ ἑνός, καὶ τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας ἀφ΄ ἑτέρου (ὁμοφυλοφιλία, ἐκτρώσεις, αἰσχρολογία στά media, δράση ΜΚΟ, ἀνάδειξη ἐθνικῶν ἐπετείων, ἀνάδειξη ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων στά media κ.ἄ. πολλά). Στενοχωροῦμαι, διότι δὲν καταλάβατε αὐτὴ τὴν εἰδοποιὸ διαφορὰ μεταξὺ τῆς ρωσσικῆς πολιτικῆς καὶ τῆς μασονοποιημένης παγκοσμιοποιητικῆς ἀμερικανικῆς.

Τί φταίει γι’ αὐτό; Μήπως τὸ μῆκος τοῦ ἄρθρου μου σᾶς κούρασε ;  (πολλοὺς τοὺς κουράζουν τὰ ἐκτενῆ γραπτά μου).

Λυποῦμαι καὶ ὡς Ὀρθόδοξος, διότι τὸ ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα τῆς Οὐκρανίας τὸ βλέπετε μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς ἐπεκτάσεως τῆς Μόσχας στὰ δυτικά, καὶ ὄχι τῆς πολιτικῆς ἐπεμβάσεως τοῦ ΝΑΤΟ πρὸς τὰ ἀνατολικά. Ἔχει μήπως αὐτὸ ὡς αἰτία τὴ νατοϊκὴ προπαγάνδα στὴν Γερμανία, ὅπου ζῆτε;  Εἶναι σαφὲς ὅτι ἐν προκειμένῳ τὸ ἐκκλησιαστικὸ δίκαιο εἶναι μὲ τὴν πλευρὰ τῆς Μόσχας, καὶ ὅτι ἡ δημιουργία μιᾶς αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας στὴν Οὐκρανία, ἔχει ἀκριβῶς τὸν ἴδιο στόχο μὲ τὴν δημιουργία τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων· αὐτὴ δημιουργήθηκε (1967) ἀπὸ τὴν Γιουγκοσλαβικὴ Κυβέρνηση μὲ μόνο σκοπὸ τὴν ἐνδυνάμωση μιᾶς τεχνητῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως τῶν περὶ τὰ Σκόπια Νοτίων Σέρβων καὶ λοιπῶν, ἡ ὁποία ὡς τέτοια συνείλκυε καὶ μιὰ δική της «ἐθνικὴ» Ἐκκλησία γιὰ τὸ «φτιαχτὸ» αὐτὸ ὁμοσπονδιακὸ κρατίδιο τῶν Σκοπίων.

Περαιτέρω, ἂν τὸ Πατριαρχεῖο ΚΠόλεως δὲν ἐξυπηρετοῦσε τώρα τὰ συμφέροντα τοῦ ΝΑΤΟ, ἐξ αἰτίας τοῦ κακίστου Προκαθημένου του, θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει μιὰ στοιχειώδη συνέπεια πρὸς ἑαυτό. Ἂν ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀρνεῖται στὴν Μόσχα τὸ δικαίωμα τῆς ἀφ’ ὑψηλοῦ ἐποπτείας στὴν αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, τὴν πνευματικὴ πατρίδα τῶν Κιεβινῶν Ρώσσων, πρέπει νὰ παραιτηθεῖ ἀναλόγου δικαιώματός του στὴν Ἐκκλησία Κρήτης καὶ τὰ Δωδεκάννησα, ὡς τμήματα τοῦ ἀνεξαρτήτου Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ἀλλὰ τὸ ἦθος τῆς συνέπειας ἐδῶ παρέλκει, διότι ὁ Πατριάρχης μας ἐξυπηρετεῖ ἐπιτυχῶς τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα, καὶ ἔτσι εἶναι ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὅπως ὁ κ. Μιχαὴλ Σακασβίλι,  χρήσιμος καὶ εὐπρόσδεκτος σὲ κάθε «ζωτικὸ» χῶρο τῆς ἀμερικανικῆς παρουσίας ἢ ἐπιδιώξεως, ἀπὸ τὴν Γεωργία μέχρι τὴν Οὐκρανία, καὶ πιὸ πέρα !

Ὑπαινίσσεσθε, Ἀδαμάντιε, ὅτι ἡ αἰτία ποὺ ἔγραψα ἔτσι εἶναι ὅτι χαρίζομαι σὲ ἐκκλησιαστικὲς διοικήσεις· μοῦ ἀπευθύνετε τὸ ἐρώτημα: «Γιατί ὅμως, ἐπαναλαμβάνω, δὲν τὰ ἀναφέρετε; Μήπως γιὰ νὰ μὴ θιχτοῦν οἱ σχέσεις σας μὲ τὰ ἀναφερόμενα Πατριαρχεῖα;» Αὐτὸς εἶναι πολὺ προσβλητικὸς ὑπαινιγμὸς καὶ λυποῦμαι ! Ταυτίζεστε ἐδῶ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, μᾶλλον καὶ τοὺς ὑπερβάλλετε (διότι τὰ ἄκρα, ξέρετε, συναντῶνται) ... Αὐτὸ ποὺ γράφω στὸν ἐπίλογο τῆς ἐν λόγῳ ἀναλύσεως (τὴν ὁποία σχολιάζετε) περὶ τῆς προδοσίας τοῦ Ρώσσου Προκαθημένου καὶ τοῦ ΥΠ.ΕΞ. του, αὐτὴ τὴν ἐντύπωση σᾶς ἐμποιεῖ ; Τὸ ἄρθρο γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ ὁμολογιακὰ κηρύγματα τοῦ κ. Λογγίνου στὸ Μπαντσὲν αὐτὸν τὸν σκοπὸ προδίδει, τὴν ἐξυπηρέτηση τῆς διοικήσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας [18] ; Ἡ ἐπικοινωνία μας μὲ τοὺς ἀποτειχισμένους τῆς Νοτίου Οὐκρανίας καὶ τοῦ Κράτους τῆς Μολδαβίας ποὺ ὑπάγονται ἐκκλησιαστικῶς στὴν Ρωσσικὴ Ἐκκλησία, εἶναι πρὸς εὐαρέσκεια τῆς Μόσχας, τὴν ὁποία ὑπαινίσσεσθε ὅτι ὑπηρετοῦμε; Ἀλλὰ καὶ στὰ ἑλλαδικὰ πράγματα, παρόμοια μοῦ καταμαρτυρεῖτε ἐρωτώντας περὶ τοῦ ὑποκειμένου μου·  «Ὁ ἴδιος γιατὶ ὀνοματοκρυπτεῖ, ὅταν μάλιστα σήμερα ὑπάρχουν καὶ φωτογραφίες καὶ βίντεο τῶν μασονικῶν δραστηριοτήτων τῶν ἱεραρχῶν;» Ἐμεῖς τολμήσαμε καὶ γράψαμε συγκεκριμένα πράγματα (καὶ ἕπονται καὶ ἄλλα) [19]· φαίνετε, δὲν τὰ γνωρίζετε (δὲν παραπέμπετε σὲ αὐτά), ὅμως παρὰ τὴν ἐλλιπῆ πληροφόρησή σας ἐνδίδετε σὲ ὑπόνοιες.

Νὰ σᾶς ρωτήσω, λοιπόν, καὶ ἐγώ: γιατί ὁ Ἐπίσκοπος Γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἁπλῶς ὑπαινισσόταν τὴν μασονικὴ ἰδιότητα πολλῶν, ὅπως ΕΣΕΙΣ γράφετε, χωρὶς νὰ τοὺς κατονομάζει, καὶ ἁπλῶς τοὺς παρακολουθοῦσε («Δὲν ἀνακοινώνουν τὰ ὀνόματά τους ὅσο ζοῦν, ἅμα πεθάνουν τότε τοὺς φανερώνουν. Ἐμεῖς ὅμως τοὺς ξέρουμε καὶ τοὺς παρακολουθοῦμε») ;

Προσέξτε δὲ καὶ τὸ ἑξῆς· γίνεται μιὰ μάχη νὰ ἀποδειχθεῖ, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι μηχανισμὸς τῆς Μασονίας καὶ τῶν συναφῶν ὀργανισμῶν, μὲ χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα· ἔγραψαν ὁ Μοναχὸς Ἀβέρκιος στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» πολλὰ καὶ πανίσχυρα, ἡ «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» πρόσφατο φυλλάδιο, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος ἄλλο, μερικούς μῆνες νωρίτερα, καὶ ἡ ἀναξιότητά μου. Καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς βρίσκονται ἐνώπιον δύο δύσκολων ἐναλλακτικῶν λύσεων: ἢ νὰ τὰ βάλουν μὲ τοὺς συγγενεῖς τους Μασόνους γιὰ τὰ δημοσιευθέντα ἀληθῆ τεκμήρια ἢ νὰ παραδεχθοῦν ὅτι ὁ «ἀγαπιστής», «εἰρηνιστής», «καταλλακτικὸς» Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ἦταν τέτοιος ἐπειδὴ ἐνεφορεῖτο ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς Μασονίας καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Καὶ ἔρχονται τὰ δικά σας κριτικὰ ἐρωτήματα πρὸς ἐμᾶς νὰ ὑπαινιχθοῦν ὅτι χαριζόμαστε στὰ ρωσσικὰ συμφέροντα! Ἀλήθεια, κ. Τσακίρογλου, πῶς δὲν σᾶς ἀνακάλυψαν ἀκόμη οἱ Οἰκουμενιστές, μὲ τὰ ὡραῖα σας ἐπιχειρήματα ; Ὑποψιάζεσθε πόσο βολικὰ θὰ κοσμοῦσε τὸ ἄρθρο σας μερικὰ οἰκουμενιστικὰ ἱστολόγια μὲ τὸν ὑπέρτιτλο «Οι αντι-οικουμενιστές εξυπηρετούν ρωσικά συμφέροντα κατά του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου· εσωτερικές μαρτυρίες : Τσακίρογλου κατὰ Ζήση». Τέτοια τιμὴ νὰ λάβει κανεὶς, κ.  Ἀδαμάντιε, καὶ τί ἄλλο πιὰ νὰ θελήσει ...

Τοῦ ἰδίου φαρμάκου ἀπόγευσις

Τέλος, ἐπιτρέψτε μου, σὲ ἀνταπόδοση τῆς ἐντυπώσεως ποὺ μοῦ δημιουργήσατε μὲ τὰ κριτικά σας ἐρωτήματα, μολονότι ἤσασταν εὐγενὴς καὶ σᾶς εὐχαριστῶ, νὰ ἐφαρμόσω ἐπὶ τοῦ δικοῦ σας ἄρθρου τὸ σκεπτικὸ ποὺ ἐφαρμόσατε ἐσεῖς ἐπὶ τοῦ δικοῦ μου (δηλαδὴ περὶ δῆθεν ἀποκρύψεως πληροφοριῶν μὲ κίνητρο ἰδιοτελές), γράφοντας τὶς ἑξῆς σκέψεις: «Ὁ κ. Τσακίρογλου, γνωρίζει πολλά περί γεωπολιτικῆς καί περί Οἰκουμενισμοῦ. Πῶς ὄχι; Ἀφοῦ μέσα σέ δύο (2) ἡμέρες ἀπό τήν πρώτη δημοσίευση τοῦ ἄρθρου μου χρησιμοποίησε ἕνδεκα (11) παραπομπὲς σὲ διαφορετικὲς πηγὲς περὶ τῆς σχέσεως Σλάβων Κληρικῶν καὶ μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Μοῦ καταμαρτυρεῖ δὲ ἰδιοτελῆ ἀποσιώπηση τῶν στοιχείων ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ γνωρίζω (ἐξ οἰκογενείας) περὶ σχέσεως Μασονίας καὶ ρωσσικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Ἄρα, γνωρίζει καὶ ὁ ἴδιος πολὺ περισσότερα (διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπικαλεῖται εἰς βάρος ἄλλου, γνώση πραγμάτων ἀγνώστων στὸν ἴδιο). Ὅμως ὁ κ. Ἀδαμάντιος μέχρι τώρα δὲν ἔχει χρησιμοποιήσει τὰ στοιχεῖα αὐτὰ πρὸς ὄφελος τῶν πιστῶν καὶ πληροφόρηση τῶν ἀγωνιζομένων, σὲ κάποια ἄλλη δημοσίευση. Τὰ χρησιμοποίησε μόνον γιὰ νὰ τὰ ἀντιθέσει στὸ ἄρθρο μου καὶ νὰ δείξει ὅτι ἐπίτηδες ὑποβαθμίζω τὸν ἀγῶνα. Γιατί νὰ τὸ κάνει αὐτό; Μήπως θέλει νὰ παρουσιάσει μία εἰκόνα μας συνεπῆ πρὸς τὴν ἄποψη ὅτι ὑπονομεύουμε τὴν σωστὴ ἀποτείχιση; Μήπως ἡ εἰκόνα ἑνὸς μοναχοῦ Σεραφεὶμ καὶ ἐκείνων τοὺς ὁποίους αὐτὸς ἀκολουθεῖ, ποὺ μάχονται τὴν Μασονία τὴν δρῶσα σὲ ἐκκλησιαστικὰ περιβάλλοντα, δὲν ταιριάζει μὲ τὴν εἰκόνα τῆς «ψευδοῦς ἀποτειχίσεως», τοῦ «συντηρητικοῦ (σιγονταρο)οἰκουμενισμοῦ», τῆς «νεκροφόρας πλάνης» καί ἄλλων τὰ ὁποῖα μᾶς καταμαρτυροῦν;».

Θὰ μποροῦσα, λοιπόν, νὰ ἀπαιτήσω καὶ ἐγὼ νὰ δημοσιοποιήσετε τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ νομίζετε ὅτι ἀποκρύπτω, ὅσα καθ’ ὑμᾶς θὰ ἔπρεπε λόγῳ οἰκογενειακῶν καταβολῶν νὰ γνωρίζω, αὐτὰ ποὺ ἐσφαλμένως ὀνομάζετε ἐσεῖς «πλεονασμό»: «Εἶναι πλεονασμὸς νὰ ἀναφέρω, ὅτι γιὰ ὅλους τοὺς προαναφερθέντες ἱερεῖς ὑπάρχουν κατηγορίες γιὰ τὶς σχέσεις τους μὲ τὴν ρωσικὴ Μασονία καὶ τοὺς σλαβοφυλετικοὺς κύκλους τῶν ρώσων μεγιστάνων». Παρακαλῶ, νὰ ἀποδείξετε τὴν ὕπαρξη τῶν σχέσεων αὐτῶν συγχρόνων Ρώσσων Κληρικῶν μὲ τὴν σημερινὴ Μασονία, καὶ νὰ εἶσθε βέβαιος ὅτι θὰ κάνω εὐγνωμόνως χρήση τῶν ἀποδεικτικῶν στοιχείων, μὲ ὀνομαστὶ δὲ παραπομπὴ στὴν συμβολή σας. Ἀλλιῶς, θὰ μπορέσω ἐνδεχομένως καὶ ἐγὼ νὰ πῶ, χρησιμοποιώντας τὰ λόγια σας, ὅτι ἡ ἐπιχειρηματολογία σας «καταρρίπτεται θεαματικά, καὶ αὐτὸ ποὺ ἀπομένει εἶναι ἡ καχυποψία καὶ ἡ σκοπιμότητα. Τότε ὅμως ἡ φανέρωση τῆς ἀλήθειας χαλιναγωγεῖται ἀπὸ τὶς προσωπικὲς προτεραιότητες, πράγμα ποὺ γιὰ θέματα Πίστεως ἀλλὰ καὶ δεοντολογίας θὰ ἦταν ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτο».

Νὰ ἔχετε πάντοτε εἰρήνη καὶ καλόν, νόμιμον, ἀγῶνα.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] (29 Ἀπρ 2018) http://www.katanixis.gr/2018/04/blog-post_825.html 

[2] Ἐπιστολή ΜΘ΄, Ναυκρατίῳ τέκνῳ, PG 99, 1089Α

[3] «Franks, Romans, Feudalism and Doctrine - [Part 3: The Filioque]»: «It must first be emphasized that this is the first instance in history wherein and Ecumenical Synod condemned heretics without naming them. In this case, the heretics are clearly the Franks. It is also significant that Pope John VIII's Commonitorium to the Synod does not mention the need to condemn those who either add or subtract from the Creed. There is, however, a letter of John to Photios, which is usually published at the end of the acts of the Synod, in which the Filioque is vigorously condemned, and is described as something added not long ago, but never in the Church of Rome. The letter also requested that admonition from the pope be used for its removal, since a harsher approach may lead to its addition by force» http://www.romanity.org/htm/rom.03.en.franks_romans_feudalism_and_doctrine.03.htm

[4] https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2018/05/blog-post_506.html 

[5] Δὲν σχολιάζω τὴν πρακτικὴ τοῦ ἀνωνύμου σχολιασμοῦ γενικῶς, ἡ ὁποία ἄλλωστε πρέπει νὰ διαφυλαχθεῖ λόγῳ τῶν πονηρῶν καιρῶν μας (ἀλλὰ μὲ προσοχή, λόγῳ τῆς διεισδύσεως ἐχθρῶν ὑπὸ τὴν προβιὰ προβάτου), ἀλλὰ μέμφομαι τὴν ἀσυνέπεια ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐνῷ γράφουν ἀνωνύμως «γιὰ λόγους ἀποχρῶντες», ἐξεγείρονται ὅμως ὡς τιμητὲς τῶν πάντων καὶ δὴ πολεμουμένων Ἐπισκόπων, ἐπὶ ... δειλίᾳ !!! Ἰδού, γενναῖοι μου, ἐφαρμόστε ἐν ἑαυτοῖς τὴν «ἀκρίβεια» τῆς ἐπωνύμου Ὁμολογίας! Δῶστε τὸ παράδειγμα!

[6] https://lb.ua/society/2018/05/08/397116_ukrainskaya_avtokefaliya.html 

[7] «Metropolitan Alexander (Drabinko) brings Filaret’s press secretary to Israel» (10 Ὀκτ 2016) http://spzh.news/en/news/35316-metropolitan-alexander-drabinko-brings-filaret-s-press-secretary-to-israel. Ὁ ἐν λόγῳ δημοσιογράφος σὲ φωτογραφία μὲ τὸν Arnold Schwarzenegger, ἐδῶ: http://spzh.news/ru/zashhita-very/35484-sovetnik-filareta-drabinko-i-shvartsnegger- 

[8] «Court authorizes to detain Yanukovich in the case of the abduction of Metropolitan Alexander (Drabinκο)» (8 Ἰαν 2017) http://spzh.news/en/news/38148-court-authorizes-to-detain-yanukovich-in-the-case-of-the-abduction-of-metropolitan-alexander-drabink 

[9] «UOC Synod addresses Poroshenko on Alexander (Drabinko)’s slander» (14 Νοε 2016) «"The fact that the source of information dirt became Metropolitan Alexander (Drabinko) of Pereyaslav-Khmelnitsky and Vishnevsky only adds to the shame of the situation, – the statement says. – Without informing the Church authority that he was aware of some important facts, he decided to spread unconfirmed rumors and slander through the mass media. Trying to avoid responsibility before the law regarding not unfounded suspicion of complicity in a resonant offence, the bishop consciously became a tool of political struggle, ignoring morality and discrediting the service of the late Primate."»http://spzh.news/en/news/36371-uoc-synod-addresses-poroshenko-on-alexander-drabinko-s-slander

[10] «Ukrainian Orthodox Bishop calls on his flock not to surrender their children to the satanists» (1 Φεβ 2015) http://orthochristian.com/76958.html «The rulers of the Ukraine have said: ‘The Orthodox Faith is the greatest enemy of the Ukraine’. This is what strangers ordered them to say [...]I do not give you my blessing to go to war. We call you to peace. About 10,000 soldiers have died and their mothers do not even know that they are dead. I am not being political, it is just painful for me because this is not a war against an enemy, this is a war among our own [...] The United States wants to see Orthodox killing each other, shooting each other, while they eat, drink and make merry, rejoicing at the bloodshed in our holy land».

[11] Χαιρετισμὸς ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας Οὐκρανίας Ἐπισκόπου Λογγίνου, Ἡμερίδα «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» (14 Μαρ 2016) https://www.youtube.com/watch?v=8oorPUMtqOo 

[12] ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ, Διδασκαλίαι 9 (§§97.98) (στὸ Ἔργα Ἀσκητικά, ἐκδ. «Ἑτοιμασία» Ἱ. Μ. Τ. Προδρόμου, Καρέας 1991, σσ. 236.238.240): «Ὁ κατὰ διάνοιαν ψευδόμενός ἐστιν ὁ δεχόμενος τὰς ὑπονοίας [...] Οὐδὲν γὰρ ἀληθὲς λέγει, ἀλλὰ πάντα ἀπὸ ὑπονοίας. Ἐκ τούτου λοιπὸν περιέργειαι, καταλαλιαί, τὸ παρακροᾶσθαι, τὸ μάχεσθαι, τὸ κατακρίνειν [...] Μηδέποτε οὖν πιστεύσῃς ταῖς ὑπονοίαις σου· σκαμβὸς γὰρ κανὼν καὶ τὰ ὀρθὰ σκαμβὰ ποιεῖ. Ψευδεῖς εἰσιν αἱ ὑπόνοιαι καὶ βλάπτουσιν».

[13] ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Πεύσεις καὶ ἀποκρίσεις 14, PG 90,797A· «Ὅστις τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τὸν ὁμόπιστον ἄθεον καὶ εἰδωλολάτρην ἢ αἱρετικὸν καὶ ἄπιστον ἀποκαλεῖ, οὗτος λέγει μωρόν, καὶ τῆς γεέννης δικαίως ὑπεύθυνος γίνεται».

[14] Βλ. χαρακτηριστικῶς ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, Λόγος ΙΑ΄, Eἰς Γρηγόριον Νύσσης 1, PG 35, 832B: «Εἰ δὲ καὶ παιδείαν ἄκρος, καὶ παιδείαν παντοίαν, τήν τε ἡμετέραν λέγω καὶ τήν ποτε ἡμετέραν, ὅσῳ λαμπρότερον;». («Ἐὰν δὲ εἶναι τέλειος καὶ στὴν μόρφωση, καὶ μάλιστα στὴν παντοειδῆ μόρφωση, ἐννοῶ καὶ τὴν δική μας [τὴν χριστιανικὴ] καὶ ἐκείνη ποὺ κάποτε ἦταν δική μας [τὴν ἐξωχριστιανική], πόσο πιό λαμπρό δέν εἶναι αὐτό;»).

[15] Λόγος κδ΄ Περὶ πραότητος §12, (ἐπιμ. Ἀρχιμ. Ἰγνατίου, ἐκδ. Ἱ.Μ. Παρακλήτου, Ὡρωπὸς 1999, σ.261) «Εἰ ἡ γνῶσις φυσιοῖ τοὺς πλείονας, ὅρα μήπως ἡ ἰδιωτεία καὶ ἀμαθία πεφύκασι ταπεινοῦν συμμέτρως· ὅμως εἰσί, σπάνιοι δέ, οἱ ἐπ' ἀγνωσίᾳ ἐπαιρόμενοι».

[16] Σοφ. Σειρ. 25, 2

[17] Ἱερομ. ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ, Ὁ Ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης. Ἀναίρεσις τῆς παρανόμου «ἁγιοποιήσεώς» του καὶ δογματικὴ προσέγγιση αὐτῆς, ἐκδ. Ὀρθ. Χρ. Ἀγωνιστικοῦ Συλλόγου «Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης», Λάρισα 2017 (β΄ ἔκδοσις συμπληρωμένη καὶ ἐπαυξημένη).

 [18] «Ὁμολογιακὸ κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσὲν κ. Λογγίνου» (14 Ἀπρ 2018) http://www.katanixis.gr/2018/04/blog-post_60.html.

[19] Βλ. ἰδιαιτέρως στὸ 3ο κεφάλαιο (καὶ ὑποσημ. 32-39) τοῦ ἄρθρου: «Ἐπιφανὴς Μασόνος διανοούμενος ὁμιλητὴς στὴν Ἱ. Μ. Κορίνθου» (4 Ἰαν 2017) http://www.katanixis.gr/2017/01/blog-post_52.html  & (9 Ἰαν 2017) http://korinthiannews.gr/τυχαίο-μετά-το-άρθρο-επιφανής-μασόνο/ 

Πηγή