Οι Οικουμενιστές τα κατάφεραν μέχρι εδώ. Θα τους αφήσουμε να τα καταφέρουν μέχρι τέλος;

    Οἱ Οἰκουμενιστὲς τὰ κατάφεραν μέχρι ἐδῶ. Μὲ τοὺς μελετημένους τρόπους (ποὺ δεκαετίες τοὺς ἐνέπνευσε ὁ σατανᾶς νὰ μετέρχονται) καὶ μὲ τὴ βοήθεια φανερῶν καὶ ἀφανῶν ἐγκαθέτων, πέτυχαν ἕως τώρα νὰ φρενάρουν τὶς ἀποτειχίσεις τῶν πιστῶν. Ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμὸς προχωρεῖ, ἑδραιώνεται, ἐπεκτείνεται, φαίνεται νὰ ἐπικρατεῖ, καὶ ἡ πλειονότης τῶν πιστῶν (λαϊκῶν καὶ κληρικῶν) συμβιώνουν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς σὰν νὰ μὴ συμβαίνει τίποτα!

    Οἱ ἀποτειχισμένοι Ποιμένες φαίνεται, σύμφωνα μὲ τὴ λαϊκὴ ἔκφραση, πὼς ζοῦν στὸν κόσμο τους, καὶ κωφεύουν στὶς ἐναγώνιες ἐκκλήσεις λαϊκῶν καὶ ἐλάχιστων ἱερωμένων, ποὺ τοὺς παρακαλοῦν νὰ προχωρήσουν σὲ μιὰ Σύναξη –παραμερίζοντας ἐγωϊσμούς, μικροδιαφορὲς καὶ πρωτεῖα– στὴν ὁποία Σύναξη θὰ ἀποφασίσουν τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν, σύμφωνα ΟΧΙ μὲ τὶς δικές τους σκέψεις, ἀλλὰ μὲ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση.

    Εἶναι ὅμως καιρός –ἴσως ἀπὸ τὶς τελευταῖες εὐκαιρίες– νὰ σκεφθοῦν τὴν εὐθύνη τους, καθὼς οἱ μέρες καὶ οἱ μῆνες περνοῦν καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς πορεύεται πρὸς τὸ τελικὸ στάδιο· τὴν Πανθρησκεία καὶ τὸν Ἀντίχριστο.

    Ὁ Κύριος μίλησε γιὰ ἑνότητα καὶ ἀγάπη. Ἂν εἶναι μαθητὲς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἔχουν ὅλοι ὑποχρέωση νὰ ὁμονοήσουν· νὰ συναχθοῦν μὲ ταπείνωση, μετάνοια καὶ διάθεση ὑποχωρήσεων

(αὐτοὶ μάλιστα ποὺ δὲν διαφέρουν καὶ πολὺ στὶς θέσεις) καὶ νὰ λύσουν τὶς διαφορές, ξεχνώντας τὰ ὅσα ἔχουν ἕως τώρα συμβεῖ, καὶ συγχωρώντας, ὅπως ὁ Κύριος συγχώρεσε (ἀκόμα καὶ τοὺς σταυρωτές Του).

    Οἱ ἅγιοι (ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος) δὲν δίστασε νὰ παραστεῖ καὶ σὲ Σύνοδο Ὀρθοδόξων καὶ Ἀρειανοφρόνων· καὶ οἱ σύγχρονοι Πατέρες διστάζουν νὰ συναντηθοῦν μὲ ἀδελφούς τους ἀποτειχισμένους, ποὺ ἀντιλαμβάνονται ἁπλῶς διαφορετικὰ τὴν ἀποτείχιση;

    Ἂς ξεχάσουν ὅσα, εἴτε ἀπὸ καλὴ διάθεση, εἴτε ἐκ συναρπαγῆς ἔχουν γραφεῖ καὶ εἰπωθεῖ. Οἱ διαφορές –ὅσων δὲν διαστρέφουν ἀπὸ σκοπιμότητα τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση καὶ δὲν στρέφονται πρὸς σχισματικὲς λύσεις– εἶναι μικρές. Καὶ ἐφ’ ὅσον διευκρινισθοῦν μερικὲς λεπτὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα προκάλεσαν παρεξηγήσεις, ἐπειδὴ ἑρμηνεύθηκαν διαφορετικά, μποροῦν νὰ γεφυρωθοῦν.

    Ἂν λοιπὸν τολμήσουν μιὰ τέτοια συνάντηση οἱ ἀποτειχισμένοι πατέρες, θὰ ἀναπαύσουν χιλιάδες πιστῶν, ποὺ ἀγωνιοῦν καὶ δὲν ξέρουν τί νὰ κάνουν, ποιόν νὰ ἀκολουθήσουν· ποὺ περιμένουν νὰ δοῦν ἑνότητα καὶ ἀγάπη μεταξὺ τῶν ἀποτειχισμένων. Καὶ κυρίως θὰ ἑλκύσουν τὴν Θεία Χάρη. Γιατὶ ἐδῶ ταιριάζει τὸ «ἵνα ἓν ὦσι» τοῦ Κυρίου· μεταξὺ δηλαδὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, κι ὄχι μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν, ὅπως κακόδοξα διδάσκουν οἱ Οἰκουμενιστές.

    Ἔτσι θὰ σταματήσουν κάποιοι νὰ προσχωροῦν σὲ σχισματικὲς ὁμάδες –προκειμένου νὰ ἀποφύγουν τὴν αἵρεση. Καὶ κάποιοι ἄλλοι, κι αὐτοὶ εἶναι οἱ περισσότεροι, θὰ μποροῦν (ἀφοῦ πεισθοῦν ἀπὸ τὴν ὁμόνοια τῶν Ποιμένων καὶ τὴν ὁμόφωνη παρουσίαση τῆς Πατερικῆς διδασκαλίας γιὰ τὴν στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς) νὰ πάρουν τὴν μεγάλη ἀπόφαση τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές.

Σημάτης Παναγιώτης