Μοναχού Σεραφείμ (Ζήση), Απάντηση στις κριτικές ερωτήσεις του κ. Αδαμαντίου Τσακίρογλου

(περί ακοινωνησίας, Ουκρανίας και τινών άλλων)

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

        Ὁ ὁσιολογιώτατος μοναχός π. Σεραφείμ (Ζήσης), ὁ κατά πάντα συνετός καί σοφός ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός, προβαίνει στήν ἀκόλουθη ἐμπεριστατωμένη ἀπάντηση στούς ἐπικριτές του περί θεμάτων ἀκοινωνησίας, ἐκκλησιαστικῆς κατάστασης στήν Οὐκρανία καί ἄλλων. Τό Ἰστολόγιο “Κατήχησις” καθώς καί ἡ Ἰστοσελίδα “Κατάνυξις” μέ χαρά δημοσιεύουν τήν παροῦσα μελέτη.

---

Ἀπάντηση στὶς κριτικὲς ἐρωτήσεις τοῦ κ. Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

( περὶ ἀκοινωνησίας, Οὐκρανίας καί τινων ἄλλων )

τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

Ἀγαπητὲ κ. Τσακίρογλου,

Πρὸ 20 περίπου ἡμερῶν μοῦ ἀπευθύνατε ἐρωτήματα ποὺ ἀφοροῦσαν στὴν μελέτη μου «Ὁ Μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας Α΄, ἡ πολιτική τῶν ΗΠΑ καί ἡ σημερινή Οὐκρανία»[1], πέντε ἡμέρες δὲ ἀργότερα, μὲ νέο κείμενό σας, παρενέβητε στὴν διαφωνία μεταξὺ τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου καὶ ἐμοῦ, ἐνῷ ἤδη καὶ ἐκεῖνος καὶ ἐγὼ εἴχαμε καταθέσει τὸν τελευταῖο δημόσιο λόγο μας ἐπὶ τοῦ προκειμένου θέματος.

Κατ’ ἀρχὰς ὀφείλω νὰ γνωστοποιήσω, ὅτι ἀποφεύγω νὰ τοποθετοῦμαι ἀντιθετικῶς στὸ διαδίκτυο, καὶ μόνον διότι ἐν ἀντιθέτῳ περιπτώσει δὲν θὰ πρέπει νὰ κάνω τίποτε ἄλλο· ἔτσι, ἡ τοποθέτησή μου αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ τελευταία, καὶ ἂς μὴ ἐκληφθεῖ αὐτὸ οὔτε ὡς περιφρόνησή σας, οὔτε ὡς ὑπεκφυγή. Στάση μας ἐκκλησιολογικὴ σὲ συγκεκριμένα ζητήματα θὰ κατατεθεῖ τὸ κατὰ δύναμιν, Θεοῦ θέλοντος, σὲ ἄλλη συνάφεια, μὲ διάθεση ὑποβολῆς ἱστορικῶν καὶ λοιπῶν στοιχείων καὶ ὄχι μὲ ἀντιρρητικὸ σκοπό.

Ὀφείλω βεβαίως νὰ ἀναγνωρίσω προφρόνως τὴν ἐν γένει προσεκτικὴ καὶ τύποις εὐγενῆ ἐκφορὰ τοῦ λόγου σας.

1. Περὶ μνημονεύσεως καὶ δῆθεν «ἐμμέσου κοινωνίας πρὸς τὴν αἵρεση»

Ὁ ἄλλως ἀγαπητὸς κ. Ἰωάννης Ρίζος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀδίκησε (ἀντικειμενικῶς, πέραν τῆς προθέσεώς του) καὶ παρὰ ταῦτα θέλησε νὰ ἔχει καὶ τὸν τελευταῖο λόγο, ἐκκίνησε τὴν κριτική του ἐναντίον μας ἀπὸ τὸ «σημεῖο βρασμοῦ», ὅτι στὸ Μπαντσὲν συμμετείχαμε σὲ Θεία Λειτουργία μὲ μνημόνευση ὅλων τῶν Προκαθημένων· κατέληξε, τελικῶς, μετὰ τὴν κριτικὴ «ἀπόσταξη» καὶ τὴν ἐξάτμιση τῶν ἐπιχειρημάτων του, στὸ «ἴζημα», ὅτι δηλαδὴ ἐκεῖ μνημονεύθηκε ὁ μνημονεύων τὸν Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο, Μητροπολίτης Κιέβου κ. Ὀνούφριος. Ἐν πρώτοις,

Διάλογος περί Οικονομίας

Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

      Ἔχουν γραφτεῖ ἀμέτρητες σελίδες περὶ τοῦ θέματος τῆς Οἰκονομίας. Σελίδες ποὺ ἀποδεικνύουν, ὅτι ἡ Οἰκονομία τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν ἄκριτη Οἰκονομία ποὺ ἀσκεῖται τώρα ἀπὸ κάποιους πατέρες ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς εὐσεβείας καὶ ποὺ παραδίδει τοὺς πιστοὺς στὸ στόμα τῶν λύκων τῆς παναιρέσεως. Πολλὲς φορὲς ὅμως ἐκτὸς τῶν πατερικῶν ἀποδείξεων βοηθοῦν στὴν κατανόηση τοῦ θέματος καὶ ὑποθέσεις ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὴν πραγματικότητα.

Ἔτσι σκέφτηκα, ὅτι βοηθᾶ στὴν κατανόηση τοῦ θέματος καὶ ἡ περιγραφὴ τῆς πραγματικότητας μὲ πρωταγωνιστὲς τοὺς ἁπλοὺς πιστούς, ποὺ μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία ἢ στὰ πλαίσια τῆς ἐνορίας συμμετέχουν σὲ διαλόγους γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ τεκτενόμενα. Ἕνα τέτοιον προσαρμοσμένο στὶς ἐμπειρίες τῶν πιστῶν διάλογο παραθέτω: Ἕναν διάλογο μεταξὺ ἑνὸς ἀποτειχισμένου, ποὺ ἄφησε τὴν ἐνορία του λόγῳ μνημόνευσης αἱρετικοῦ Ἐπισκόπου, ἐπειδὴ ὅμως, δὲν ὑπῆρχε στὴν περιοχή του ἀποτειχισμένος ἱερέας, πείστηκε ἀπὸ κάποιον ἀπὸ περὶ τοῦ θέματος κηρύττοντα ἱερέα νὰ λειτουργεῖται σὲ ἐνορία «εὐσεβοῦς» ἱερέως, ἔστω κι ἂν ὁ ἱερέας δὲν εἶχε ἀποτειχιστεῖ κι ἑνὸς μὴ ἀποτειχισμένου ἐνορίτη τοῦ «εὐσεβοῦς» ἱερέως:

— Χαίρετε, δὲν σᾶς ἔχω ξαναδεῖ. Εἶστε καινούργιος στὴν ἐνορία μας;

— Ναί, εἶμαι καινούργιος. Ἦρθα ἀπὸ ἄλλη ἐνορία. Πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ ἔρχομαι ἐδῶ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ἐδῶ γιατὶ ἐκεῖ δὲν ἀναπαύομαι.

— Μπορῶ, ἂν ἐπιτρέπεται νὰ μάθω τὸν λόγο;

— Γιατί ὄχι; δὲν ἔχω λόγους νὰ τὸ κρύβω. Ἔφυγα ἀπὸ ἐκεῖ, γιατὶ ὁ παπάς μας δὲν ἀναφέρει τίποτα γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων περὶ ἀντιμετώπισης μίας αἵρεσης, δηλ. ὑποστηρίζει ἔμμεσα τοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ βέβαια μνημονεύει τὸν Ἐπίσκοπο ………. ποὺ εἶναι Οἰκουμενιστὴς καὶ συμφωνεῖ μὲ τὸ Κολυμπάρι. Δὲν τὸ χωρεῖ ἡ συνείδησή μου αὐτό. Ἐκεῖ ποὺ μνημονεύεται αἱρετικὸς Ἐπίσκοπος δὲν θὰ πηγαίνω.

— Συγχωρέστε μου, παρακαλῶ, τὴν ἔνσταση. Ὁ δικός μας

Ο Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος: απάντηση σε όσους τον συκοφαντούν

Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

... Ο Κωνσταντίνος ο Α΄ ο Μέγας, υπήρξε όχι μόνο ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες της παγκόσμιας ιστορίας αλλά κάτι παραπάνω.Υπήρξε Άγιος.

Κι όταν ακούσουν την λέξη Άγιος, αρχίζουν να διαμαρτύρονται οι κράχτες της αθεΐας και της απιστίας. Είναι Άγιος;Στρατηγός, ναι είναι, Βασιλιάς και Αυτοκράτορας ναι. Μέγας ναι είναι, αλλά Άγιος; Όχι, δεν είναι Άγιος λένε. Γιατί δεν είναι Άγιος; Διότι, λέ­νε, ότι ο Μ. Κωνσταντίνος έκανε εγκλήματα, ότι σκότωσε τον γιο του τον Κρίσπο, ότι σκότωσε την δεύτερη γυναίκα του την Φαύστα, και συνεπώς δεν πρέπει να ονομάζεται Άγιος.

^***

Τί έχουμε ν’ απαντήσουμε σ’ αυτούς, που πολεμούν τον Μ. Κωνσταντίνο, μόνο και μόνο επειδή υπήρξε Χριστιανός; Αν δεν ήταν Χριστιανός, αλλ’ ήταν ειδωλολάτρης, όπως ο Ιουλιανός  ο παραβά­της, που πρόδωσε την Εκκλησία, τότε θα τον δόξαζαν. Ενώ ο Κωνσταντίνος, που υποστήριξε την πίστη την Ορθόδοξη και έθεσε γερά θεμέλια, μισείται και συκοφαντείται από τους εχθρούς του Χριστού.

Εξελικτική Δημιουργία και Οικουμενισμός:

Η προσπάθεια μίας νεκρωτικής «θεολογίας» να αναζωογονήσει μία αποτελματωμένη φιλοσοφική θεωρία

Σχόλιο Τ. Ι.: Πριν από τα κείμενα του Καθηγητή κ. Φαράντου και του μοναχού Δαμασκηνού, παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα κατά το οποίο έγινε ανάγνωση από το υπό κρίση βιβλίο του Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ζηζιούλα «Η Κτίση ως Ευχαριστία», σε εκπομπή του Δημήτρη Κοσμόπουλου (εδώ). 

Πρόκειται για ένα από τα πλέον βλάσφημα και αιρετίζοντα θεολογικά αναγνώσματα, σε βαθμό που θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει ως νέο-ειδωλολατρική ομολογία.

Αλλά και από επιστημονική-φιλοσοφική σκοπιά να το δει κανείς, η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρημάτων και των "διαπιστώσεων" του φιλοσόφου Ζηζιούλα, κινούνται ανάμεσα στη σοφιστία και την παραεπιστήμη. Από τη μεριά της Πίστης μας, είναι λυπηρό (για πολλούς σκανδαλιστικό) το φαινόμενο (σίγουρα σημείο των καιρών) πως τέτοιου περιεχομένου κείμενα μπορούν να φέρουν το μανδύα και την επίφαση “πονήματος Ορθοδόξου θεολογικής σκέψης”, και να μην έχουν ήδη καταδικαστεί για τον αντίχριστο χαρακτήρα τους. Από τη μεριά της Επιστήμης είναι απορίας άξιο πως θεωρητικά επιστημονικά σχήματα (Δαρβινισμός) και υφιστάμενα και καθιερωμένα επιστημονικά πεδία (Κβαντομηχανική, Σχετικιστική Φυσική, κ.λ.π.) μπορούν να έχουν τόσο διαβρωτική επίδραση στη φιλοσοφική σκέψη ώστε εν τέλει αυτή να οδηγείται στην πλάνη και την παρακμή.

Ὁ μεγάλος αἱρετικὸς πρὶν μιὰ βδομάδα ἦρθε στὴν Ἀθήνα
γιὰ διαπραγματεύσεις περὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος!

     «... Όλα όσα είπαμε, τονίζει ο μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης στο βιβλίο του η «ΚΤΙΣΗ ΩΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ: Θεολογική προσέγγιση στο πρόβλημα της Οικολογίας», περιγράφουν την κατάσταση που αφορά τους πρώτους 2 ή 3 αιώνες της Χριστιανικής περιόδου. Τα πράγματα όμως φαίνεται να αλλάζουν βαθμιαία και η Εκκλησία σιγά-σιγά οδηγήθηκε σε μια σοβαρή αλλαγή συνείδησεως σε ότι αφορά τις σχέσεις ανάμεσα στον