Γι΄ αυτούς που ακόμα επιμένουν ότι μπορούν να κοινωνούν με Οικουμενιστές και να είναι Ορθόδοξοι!

   π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος (ὁμιλητὴς στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσ/νίκης): «Ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ, ποὺ ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια, καὶ ὄχι ἐκεῖ, ποὺ ὑπάρχουν αἱρετικοί, αἱρετίζοντες καί οἰκουμενιστές ἐπίσκοποι»!

Ἐπιστολή ΛΒ (32) Θαλελαίῳ 

Ἑρμηνεία.

    Τό πρόβλημα τοῦ πρεσβυτέρου, πού νομίζει ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος, συντρώγει ὅμως μέ τόν αἱρετικό ἐπίσκοπο, ὅπως εἶπες, ἐάν παύση ἀπό αὐτή τή συνεστίασι καί ἀφοῦ  ἐκτελέσει καί τό ἐπιτίμιο νά μήν ἱερουργῆ δηλαδή  γιά κάποιο  χρονικό διάστημα, ὥστε νά μήν ξαναπέση σ' αὐτό τό παράπτωμα, μπορεῖ νά βρῆ ἔλεος καί χάρι νά ἱερουργῆ στό Θεό.  Ἄν ὅμως ἀδιαφορήση, δέν μποροῦν νά γίνουν μέσον ἐξαγορᾶς γιά τόν ἄνθρωπο τά χρήματά του, ὥστε δίνοντάς τα νά ἀποφύγη τήν αἱρετική κοινωνία καί κάθε ἄλλη ἁμαρτωλή πρᾶξι.  Οὔτε ἀκόμη μέ τήν ἀνταλλαγή νά δώση τό καλύτερο καί νά παρη τό χειρότερο, δηλαδή νά δώση φῶς καί νά πάρη σκοτάδι.  Οὔτε ἄν κάποιος δώση ὅλα τά χρήματα τοῦ κόσμου, ἀλλά ἐξακολουθεῖ νά ἐπικοινωνῆ μέ τήν αἵρεσι, μπορεῖ νά γίνη φίλος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γίνεται ἐχθρός. 

   Καί γιατί λέγω γιά ἐκκλησιατική ἐπικοινωνία;  Ἀκόμη καί ἄν συντρώγη καί πίνη καί ἔχη φιλία μέ τούς αἱρετικούς εἶναι ἔνοχος.  Αὐτή ἡ θεολογική θέσις εἶναι τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀλλά βέβαια καί ὅλων τῶν ἄλλων ἁγίων. 

    Καί πῶς μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ἀκούσια ἡ πρᾶξις αὐτοῦ πού νομίζει ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος, ἐπικοινωνεῖ ὅμως μέ τήν αἵρεσι καί ὄχι ἐκούσια;  Ἀκούσια πρᾶξις εἶναι ὅταν κάποιος αἱρετικός ἀνοίξη μέ βία τό στόμα τοῦ ὀρθοδόξου καί βάλη μέσα τήν αἱρετική κοινωνία, πρᾶγμα πού ἔκαναν οἱ παλαιοί αἱρετικοί, τό κάνουν δέ καί τώρα, ὅπως ἔμαθα, οἱ σημερινοί εἰκονομάχοι.  Τό νά συμμετέχη ὅμως κάποιος ἀπό μόνος του εἶναι ὁπωσδήποτε ἐκούσιο. 

   Ἐάν ὅμως  τό κάνει ἀπό φόβο, αὐτό πράγματι εἶναι πού πρέπει νά ἐξετάσουμε, ἐπειδή οὔτε κατ' αὐτόν τόν τρόπο θά ἔχη ἀπολογία.  Διότι ἀκοῦμε: «Nά μή φοβᾶσθε αὐτούς πού φονεύουν τό σῶμα, ἀλλά τόν Θεό, ὁ ὁποῖος μπορεῖ καί τό σῶμα καί τήν ψυχή νά τά στείλη στήν κόλασι».  Ἀληθινά ὅλος ὁ κόσμος δέν ἀξίζει ὅσο μία ψυχή, ἡ ὁποία φυλάγει τόν ἑαυτό της ἀπό τήν αἱρετική ἐπικοινωνία καί ἀπό κάθε ἄλλο κακό.  Αὐτοί μέν πού συμμετέχουν καί στά δύο αὐτά δεινά, ἀξίζουν ὅσο τό χορτάρι, τά ξύλα καί τά καλάμια, τά ὁποῖα θά καύση δοκιμάζοντάς τα ἡ φωτιά τῆς κρίσεως.  Αὐτούς δέ πού ἔπραξαν ὅλα αὐτά θά τούς συντηρῆ, ἐνῶ συγχρόνως θά τούς καίη,  χωρίς νά τελειώνη αὐτό τό μαρτύριο. 

Κείμενο.

Τό πρόβλημα περί τοῦ πρεσβυτέρου τοῦ ὀρθοδοξεῖν δοκοῦντος, συνεσθίοντος  δέ ἐπισκόπῳ καθά εἴρηκας·  εἰ μέν παύσοιτο τῆς τοιαύτης συνεστιάσεως, μετ' ἐπιτιμίου ἀπείρξεως τῆς ἱερουργίας ἕως τινός χρόνου, μηκέτι εἰ τόν αὐτόν ὄλισθον ὑποπίπτειν·  ἔχει  ἴασιν τοῦ ἱερουργεῖν Θεῷ.  Εἰ δέ ἀδιαφοροίη·  μή γένοιτο λύτρον ἀνδρός ὁ ἴδιος πλοῦτος· τοῦ φυγεῖν σύν τῇ δόσει καί αἱρετικῆς κοινωνίας, καί ἁμαρ(τη)τικῆς  ἄλλης  πράξεως· οὐ μήν τῇ ἀνταλλαγῇ δοῦναι τό καλόν, καί λαβεῖν τό χεῖρον· οἷον δοῦναι φῶς, καί λαβείν σκότος.  Οὐδ' ἄν τά ὅλα χρήματα τοῦ κόσμου παρέξει τις· καί κοινωνῶν εἴη τῇ αἱρέσει, φίλος Θεοῦ καθίσταται, ἀλλ' ἐχθρός.  Καί τί λέγω κοινωνίας; Κἄν ἐν βρώματι, καί πόματι, καί φιλίᾳ συγκάτεισι τοῖς αἱρετικοῖς ὑπεύθυνος.  Τοῦ Χρυσοστόμου ἡ ἀπόφασις· ἐπεί καί παντός ἁγίου.  Πῶς δέ ἀκούσιον, καί οὐκ ἔργον τῷ δοκοῦντι ὀρθοφρονεῖν, κοινωνοῦντι δέ ὅμως τῇ αἱρέσει; Ἀκούσιόν ἐστιν, ὅταν τό στόμα τις τοῦ ὀρθοδόξου βιαίως ἀναχάνας, ἐγχέῃ τήν αἱρετικήν κοινωνίαν·  ὅπερ ἐποίησαν οἱ πάλαι αἱρετικοί, καί ποιοῦσιν, ὡς ἔμαθον, οἱ νυνί Χριστομάχοι.  Τό δέ ἀφ' ἑαυτοῦ μετασχεῖν, ἑκούσιον.  Εἰ δέ ὅτι δέει·  τοῦτο γάρ ἐστι τό ζητούμενον·  οὐδέ οὕτως ἕξει ἀπολογίαν.  Μή φοβεῖσθε γάρ ἀπό τῶν ἀποκτενόντων τό σῶμα, ἀλλά Θεόν, τόν τό συναμφότερον γεέννῃ αἰωνίου πυρός παραπέμποντα.  Ἀκούομεν; Ἀληθῶς ὁ κόσμος ὅλος μιᾶς ψυχῆς οὐκ ἔστιν ἀντάξιος, τῆς φυλαττούσης, ἑαυτήν ἀμέτοχον καί αἱρετικῆς κοινωνίας καί παντός κακοῦ.  Οἱ δέ ἀμφοτέρων μέτοχοι, χόρτῳ ἰσότιμοι, ξύλοις, καλάμῃ.  Ἅ κατακαύσειε τό δοκιμαστικόν πῦρ τῆς κρίσεως·  τούς δ' αὐτῶν πράκτορας συντηρήσει, ἀϊδίως φλογιζομένους, καί μή  χωνευομένους. 

Θα γίνει ο Βαρθολομαίος “Τσίπρας της Ορθοδοξίας”;

 Τι σημαίνει η συμφωνία για το Σκοπιανό για τα εκκλησιαστικά δεδομένα

Του Μάνου Χατζηγιάννη

Με ενδιαφέρον παρακολούθησε κανείς την -άραγε τυχαία;- συγκυρία της σχεδόν παράλληλης παρέμβασης του Οικουμενικού Πατριάρχου υπερ των Σκοπιανών μαζί με την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ για το όνομα και κατ΄επέκτασιν το μέλλον του γειτονικού κρατιδίου.

Την μία μέρα ο κ. Βαρθολομαίος άπλωνε χείρα βοηθείας στους σχισματικούς της “μακεδονικής Εκκλησίας” και την επόμενη ο πρωθυπουργός τα… κανόνιζε με τον Σκοπιανό ομόλογό του σε πολιτικό επίπεδο.

Το γράψαμε και πριν από λίγες μέρες με αφορμή την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Αθήνα πως Τσίπρας και Βαρθολομαίος συμπορεύονται στο Σκοπιανό.

Η προ ημερών συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον πρωθυπουργό

Οι "Ορθόδοξοι" -ποιμένες και λαός- παρακολουθούν εκ του μακρόθεν την παράδοση της Ορθοδοξίας στην Πανθρησκεία! --Οι δε αντι-Οικουμενιστές, συζητούν ακόμα αν είναι ΔΥΝΗΤΙΚΗ η απομάκρυνση από τους Παναιρετικούς;

Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Στην θρονική εορτή φέρνει τους παπικούς, στα ονομαστήριά του τους Λουθηρανούς και δεν του έμεινε χώρος για Ορθοδόξους

Του Μανώλη Κείου

Εξωφρενική και άκρως προκλητική η στάση του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου που επιλέγει τις σημαντικές εορταστικές στιγμές του Φαναρίου να τις γιορτάζει με ετερόδοξους, την στιγμή που είναι “στα μαχαίρια” με τους μισούς τουλάχιστον Ορθοδόξους (Αθήνα, Μόσχα, Δαμασκό κλπ).
Κατά τα ονομαστήριά του λοιπόν συνεόρτασε με Λουθηρανούς. Όπως στην θρονική εορτή του Αγίου Ανδρέου τον Νοέμβριο είχε γιορτάσει με τους παπικούς.
Αναφέρει το επίσημο ανακοινωθέν του Φαναρίου:
“Ἐπίσημος Ἀντιπροσωπεία τῆς Παγκοσμίου Λουθηρανικῆς

Αναζητώντας τη θέση της πίστης σήμερα

    Τέτοιες θέσεις ποὺ ἰσοπεδώνουν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη προωθεῖ ἡ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου»! Πὼς  τάχα, ἀποτελεῖ “Ψευδαίσθηση” ἡ πίστη ὅτι ἐπαρκεῖ ὁ Χριστιανισμὸς ἀπὸ μόνος του νὰ πραγματοποιήσει ὅ,τι θὰ κατορθώσει ἡ παγκοσμιοποίηση!

Αναζητώντας τη θέση της πίστης σήμερα

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

Ο Τσαρλς Τέιλορ μίλησε στην εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου και το Πρόγραμμα «Επιστήμες και Ορθοδοξία ανά τον κόσμο» (SOW) του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

    Τη θέση του χριστιανισμού στην «απομαγεμένη» νεωτερικότητα επιχείρησε να ανιχνεύσει χθες το βράδυ, στην πρώτη αθηναϊκή ομιλία της μακράς του καριέρας, ο Τσαρλς Τέιλορ. Ο κορυφαίος Καναδός φιλόσοφος, ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου McGill στο Μόντρεαλ του Καναδά, μιλώντας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, ανέδειξε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η δυτική χριστιανική παράδοση στη σύγχρονη εποχή.

Όπως ανέφερε, στο έργο έχει ασχοληθεί με την ιστορική εξέλιξη του λατινικού χριστιανισμού – του καθολικισμού και του προτεσταντισμού. Ήλθε λοιπόν στην Αθήνα, όπως είπε ο ίδιος, κατ’ αρχάς για να δει αν η θεωρία του για την εκκοσμίκευση στέκει όταν εξετάζονται άλλες χριστιανικές παραδόσεις, αλλά και για να εμπνευστεί από αυτές. Μιλούσε και άκουγε, με άλλα λόγια, όχι μόνο ως διανοητής, αλλά και ως καθολικός, που αναζητεί τρόπους αναθέρμανσης της πίστης του.

Ο Τέιλορ μίλησε για δύο επίπεδα «απομάγευσης» (με την έννοια του Μαξ Βέμπερ): στο επίπεδο της εμπειρίας των απλών ανθρώπων, ο κόσμος πλέον δεν κατοικείται από καλά και κακά πνεύματα, που επηρεάζουν τη ροή των πραγμάτων· στο επίπεδο της διανοητικής σύλληψης της πραγματικότητας, το σύμπαν δεν διέπεται πλέον από μία ηθικά διαμορφωμένη τάξη πραγμάτων, που καθορίζει την κοινωνική και την πολιτική ζωή. «Πλέον θεωρούμε όλες τις κοινωνίες τεχνητές», σημείωσε. Οι αλλαγές αυτές, εξήγησε ο Τέιλορ, οδήγησαν στην έκρηξη του πνευματικού πλουραλισμού στη Δύση. Δημιούργησαν μία κατάσταση όπου «μεγάλος αριθμός ανθρώπων, κυρίως νέοι, αναζητούν το νόημα της ζωής – κάποιοι στη θρησκεία, κάποιοι όχι». Δημιούργησαν επίσης μία αντίδραση – «για πολλούς, κυρίως μεγαλύτερους σε ηλικία, υπάρχει κάτι πολύ στραβό» στον πλουραλισμό της σύγχρονης κοινωνίας. Δεν αρέσει σε αυτούς τους νοσταλγούς της ομοιογένειας του παρελθόντος, με τον χριστιανισμό στο επίκεντρο, «το γεγονός ότι ο γείτονάς του δεν ανήκει στην ίδια Εκκλησία, δεν έχει την ίδια εθνοτική προέλευση ή  πολιτισμική ιστορία».

Ο Καναδός καθηγητής, που σπούδασε και δίδαξε στην Οξφόρδη, δίνοντας μάχες κατά των πυρηνικών όπλων και υπέρ της μετακαντιανής φιλοσοφίας, αναφέρθηκε στα παραστρατήματα της δυτικής χριστιανικής παράδοσης από την εποχή του Λούθηρου και μετά. Εξέφρασε τον προβληματισμό του για την προσήλωση στην ατομική σωτηρία, αλλά και για την τάση ιδιαίτερη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να δημιουργεί θεσμούς επίγειας ισχύος χωρίς το αναγκαίο πνευματικό υπόβαθρο. Η βαθύτερη εξοικείωση με την ανατολική ορθόδοξη παράδοση, τόνισε, θα μπορούσε να συμβάλει στην «αναζωογόνηση του δυτικού χριστιανισμού».

Απαντώντας σε ερωτήσεις –συχνά μακροσκελείς– από το ακροατήριο, ο Τέιλορ είπε ότι βλέπει πολύ αρνητικά τη μορφή που παίρνει η πίστη όταν συνδέεται με τον εθνικισμό. Εκανε μάλιστα ειδική αναφορά στην Πολωνία, διαχωρίζοντας μεταξύ του «μεταρρυθμιστικού καθολικισμού» του Λεχ Βαλέσα και της εκδοχής που πρεσβεύει η σημερινή, λαϊκιστική δεξιά κυβέρνηση της χώρας. «Εχουμε μία υποτροπή στη χειρότερη μορφή αδαούς [know-nothing] εθνικιστικού καθολικισμού», είπε χαρακτηριστικά.

Αγγίζοντας θέματα με τα οποία έχει καταπιαστεί σε όλη του τη ζωή, και όχι μόνο ως ακαδημαϊκός –κατά τη δεκαετία του ’60 υπήρξε επανειλημμένως κοινοβουλευτικός υποψήφιος του σοσιαλδημοκρατικού New Democratic Party, ενώ ήταν φίλος του Πιερ Τρουντό– ο 86χρονος Τέιλορ επεσήμανε: «Η πρόκληση για οποιαδήποτε σύγχρονη δημοκρατία είναι ότι πρέπει να συμπεριλάβει ανθρώπους πολύ διαφορετικών οπτικών και προελεύσεων. Αλλά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτήν την πρόκληση, εκτός αν θέλουμε να ζήσουμε σε έναν εντελώς μονοχρωματικό κόσμο». «Παίρνω πολύ σοβαρά τον κατακερματισμό της σύγχρονης κοινωνίας», τόνισε, που ο ατομισμός έχει επισκιάσει την αίσθηση της αλληλεξάρτησης και της αλληλεγγύης. «Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ανακαλέσουμε τους ανθρώπους σε μία βαθύτερη συνείδηση της αμοιβαίας μας εμπλοκής», είπε, απαντώντας σε ερώτηση ιερέα. Αλλά είναι «ψευδαίσθηση» ότι ο μπορεί ο χριστιανισμός, που είναι πλέον «απλώς μία φωνή ανάμεσα σε πολλές», να καταφέρει αυτό το έργο από μόνος του.

Ενα σπουδαίο μυαλό

Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου και το Πρόγραμμα «Επιστήμες και Ορθοδοξία ανά τον κόσμο» (SOW) του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Ο Τέιλορ είναι ο συγγραφέας των εμβληματικών έργων «Πηγές του Εαυτού» (εκδ. Ινδικτος, 2007) και «Μια Κοσμική Εποχή» (εκδ. Ινδικτος, 2015) και πολλών άλλων βιβλίων και μελετών με καθοριστική επίδραση στη σύγχρονη φιλοσοφία. Εχει βραβευθεί, μεταξύ άλλων, με το βραβείο Κιότο (γνωστό ως το ιαπωνικό Νομπέλ) για τις Τέχνες και τη Φιλοσοφία το 2008, το βραβείο John W. Kluge για τα Επιτεύγματα στη Μελέτη της Ανθρωπότητας το 2015 (μαζί με τον Γιούργκεν Χάμπερμας) και με το βραβείο Berggruen (το 2016), αξίας 1 εκατ. δολ., για έργο «ευρείας σημασίας» για την κατανόηση της ανθρώπινης κατάστασης. Δίκαια ο Παντελής Καλαϊντζίδης, διευθυντής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου, τον χαρακτήρισε «έναν από τους πιο σημαντικούς στοχαστές της εποχής μας.

Πηγή

Πάπας: «Το Filioque …δεν υπήρχε στο Σύμβολο της Πίστεως»!

  

ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ “ΑΔΕΛΦΟΙ” ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΠΑΠΙΚΟΙ!

Ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β΄ (ὁ ὁποῖος ὑποκριτικότατα εἶπε στὴν Ἀθήνα τὸ «Πιστεύω» χωρὶς τὸ Filioque) «τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1992 παρουσίασε τὴ “Νέα Κατήχηση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας” καὶ χαρακτήρισε τὴ δημοσίευσή της ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα γεγονότα τῆς νεώτερης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. Σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο καὶ συγκεκριμένα στὸ ἄρθρο 248 ὁ πάπας προβαίνει στὴν ἀκόλουθη δήλωση:

     “Τὸ Filioque δὲν ὑπῆρχε στὸ Σύμβολο Πίστεως τῆς Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως (381)… Ἡ παρεμβολὴ τοῦ Filioque ἀποτελεῖ ἕνα σημεῖο ποὺ ἀμφισβητεῖται ἀκόμα καὶ σήμερα ἀπὸ τὶς ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ἂν οἱ δύο τρόποι θεωρήσεως, ποὺ εἶναι καὶ οἱ δύο δικαιολογημένοι καὶ ἀλληλοσυμπληρώνονται, δὲν ὑπερτονίζονται μονόπλευρα, δὲν παραβλάπτεται ἡ ταυτότητα πίστεως στὴν πραγματικότητα τοῦ ἑνὸς ἐν τῇ πίστει ὁμολογημένου μυστηρίου”».

    Κόλλια Σωτ., Λατίνοι καὶ Ὀρθόδοξοι…, σελ. 222, ὑποσ. 563.

ΠΕΡΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

Σκοπιανό: Οι Βρυξέλλες πανηγυρίζουν για το ξεπούλημα της Μακεδονίας

ΕΛΛΑΔΑ-ΣΚΟΠΙΑ

-Την ικανοποίησή τους για την επίτευξη της «ιστορικής συμφωνίας» μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων, εξέφρασαν με κοινή ανακοίνωσή τους η Ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Φεντερίκα Μογκερίνι και ο επίτροπος, αρμόδιος για θέματα διεύρυνσης της Ε.Ε., Γιοχάνες Χαν.

Η μπόχα και η όαση – ή «το τελευταίο καταφύγιο κάθε εθισμένου ηττοπαθούς».

Η μπόχα και η όαση

– ή «το τελευταίο καταφύγιο κάθε εθισμένου ηττοπαθούς»

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης

Οι πόλεις των Συλλαλητηρίων ανθίζουν η μία μετά την άλλη: Θεσσαλονίκη, Μελβούρνη, Λονδίνο, Μάντσεστερ, Στουτγκάρδη, Φρανκφούρτη, Ζυρίχη,  Αθήνα, Νυρεμβέργη, Τορόντο, Μόναχο, Ντίσελντορφ, Στοκχόλμη, Πολύκαστρο, 

Μόντρεαλ, Νέα Υόρκη, Πύργος Ηλείας, Πέλλα, Λαγκαδάς, Σέρρες, Δράμα, Έδεσσα, Φλώρινα, Καστοριά, Καβάλα, Κιλκίς, Νέα Μουδανιά, Πτολεμαΐδα, Κατερίνη, Βέροια, Σιάτιστα, Λάρισα, Θήβα, Ιωάννινα, Βόλος, Χανιά,  Κέρκυρα, Ρόδος, Κως, Λευκωσία, Χαλκίδα. Ετοιμάζεται και η Σπάρτη στις 18.6 με ομιλητή τον εξαίρετο Σαράντο Καργάκο.

Παλλαϊκά, ειρηνικά, αγνά, ψύχραιμα, χωρίς ακρότητες, με ένα ξεκάθαρο, αμυντικό αίτημα: δεν παραδίδουμε το όνομά μας. Όσοι θέλουν να παραβιάσουν την αλφάβητο της Ιστορίας, ας το κάνουν. Εμείς δεν δεχόμαστε υπογραφή από την συγκυριακή ηγεσία μας.

Μία πραγματική όαση, αντίβαρο στην μπόχα ανακριβειών, επιχειρημάτων που δεν πείθουν, υπερβολών, ψευδών και κούφιων απειλών. Όπως εμπεδώσαμε και με το Σχέδιο Ανάν, η κινδυνολογική παρουσίαση αόριστων συνεπειών, είναι το τελευταίο καταφύγιο κάθε εθισμένου ηττοπαθούς. Όταν στερεύει η λογική, η φαρέτρα βγάζει καταστροφολογία.

Πού είναι η Ι. Σύνοδος να ξεσηκώσει το λαό; --Οι Οικουμενιστές Ιερωμένοι συμπλέουν με τους εχθρούς της Πατρίδος!

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ,

ΞΕΡΟΥΝ Η ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

Η μεγαλυτέρα απάτη της παγκοσμίου ιστορίας είναι η σύνθετος ονομασία με τον όρον «Μακεδονία». Οι ελληνόφωνοι Προκαθήμενοι ποίον θα στηρίξουν;

ΠΡΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΔΕΙΛΟΙ, ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΕΙΟΔΟΤΑΙ

Καλούμεν τον λαόν εις εγρήγορσιν και αγωνιστικότητα!

Η μεγαλυτέρα απάτη της παγκοσμίου ιστορίας είναι η σύνθετος ονομασία με τον όρον «Μακεδονία». Οι ελληνόφωνοι Προκαθήμενοι ποίον θα στηρίξουν;

Υπήρξαν και Ηγέται εις τον ηρωϊκόν αυτόν τόπον, που υπερασπίσθησαν την Ελλάδα και δι’ αυτό πολεμήθησαν δολίως. Ιδού τι σημειώνει γνωρίζων καλώς διανοούμενος:
«Ο τάδε (Πρόεδρος) ήταν απόλυτα κατηγορηματικός στην απορριπτική απάντησή του, προς τους Αμερικανούς». Λέγεται ότι αυτός, προσωπικώς, ΣΙΧΑΙΝΟΤΑΝ τους αμερικανούς και τα αφεντικά τους, (σ.σ. τις … μυστικές μασονικές εταιρείες και όσους τις κινούν). Τους συνεργάτες του τους αμερικανούς, γκάνγκστερς τους ανέβαζε, γκάνγκστερς τους κατέβαζε».

Οι ραγιάδες πολιτικοί της κατοχικής κυβερνήσεως και της υποδούλου αντιπολιτεύσεως αψηφούν περιφρονητικά την εντολήν του λαού, αλλά υπακούουν άνευ αντιλογίας εις τα κελεύσματα των εχθρών της πατρίδος μας. Ο αριστερός εθνομηδενισμός συνδυαζόμενος με την μασονοκρατουμένην δεξιάν αποτελούν το εκρηκτικόν μείγμα δια την ανατίναξιν των θεμελίων της Ελλάδος, καθώς ως γνωστόν οι μειοδόται δεν πιστεύουν πουθενά, ούτε εις τον Θεόν ούτε τουλάχιστον εις το Γένος, αλλά μόνον εις το μεγάλο αφεντικόν: τα διεθνή κέντρα αποφάσεων! Τα πειθήνια