Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά

      

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Μάταιες εἶναι οἱ προσωπικές μου προσπάθειες μόνες

τους, χωρὶς τὴν παντοδύναμη βοήθεια τοῦ Πνεύματος.

    Κλείστηκαν οἱ θύρες τῶν αἰσθημάτων: Ἡ γλώσσα σωπαίνει, τὰ μάτια εἶναι σφαλισμένα, τ’ αὐτιὰ δὲν ἀκοῦνε τίποτε ἀπ’ ὅσα συμβαίνουν γύρω μου.
Ὁ νοῦς, ἀποτινάζοντας τὸν ζυγὸ τῶν γήινων λογισμῶν, ντύνεται τὴν προσευχὴ καὶ κατεβαίνει στὸν ἐσωτερικὸ θάλαμο τῆς καρδιᾶς.
Ἡ θύρα, ὅμως, τοῦ θαλάμου εἶναι κλειστή. Παντοῦ σκοτάδι, σκοτάδι ἀπροσπέλαστο. Καὶ ὁ νοῦς, καθὼς βρίσκεται σὲ ἀπορία, ἀρχίζει νὰ χτυπᾶ μὲ τὴν προσευχὴ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς.
Στέκεται ὑπομονετικὰ μπροστά της καὶ τὴ χτυπᾶ· περιμένει· πάλι χτυπᾶ· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται...

Η Μετάνοια του λαού θα φέρει και άξιους Ηγέτες

    Αναρωτιόμαστε όλοι γιατί έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο ως κοινωνία και έχουμε στερέψει από άξιους ηγέτες σε όλα τα επίπεδα, που θα μπορέσουν να οδηγήσουν την χώρα στην έξοδο από την κρίση και ταυτόχρονα να δώσουν όραμα και ελπίδα στον λαό.
     Ξεχνάμε το γνωστό ρητό, που λέει ότι «Κατά την καρδία του λαού και οι άρχοντες αυτού». Σκεφτείτε όμως να έδινε ο Θεός άξιους ηγέτες και ο λαός να μην είχε μετανοήσει, να μην είχε αλλάξει μυαλά και νοοτροπία. Σκεφτείτε σε αυτήν την περίπτωση, την αμαρτία που θα λογιζότανε στον λαό, ο οποίος δίχως να έχει μετανοήσει και χωρίς να το αξίζει, θα είχε άξιους και ικανούς ηγέτες.
    Πρώτα λοιπόν πρέπει η αλλαγή να γίνει μέσα στα σπλάχνα της

24 Μαΐου- Γιορτή σήμερα: Του Οσίου Συμεών του Θαυμαστορείτου

    Ο Όσιος Συμεών, έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστίνου Β’ (574 μ.Χ.). Καταγόταν από την Έδεσσα, αλλά γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας.
Όταν ευρίσκετο στην ηλικία των πέντε ετών ένας τρομερός σεισμός κατέστρεψε μεγάλο μέρος της Αντιόχειας. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο πατέρας του Ιωάννης, ο οποίος σκοτώθηκε όταν κατέρρευσε η στέγη του σπιτιού του. Η μητέρα του Μάρθα όμως, διασώθηκε διότι απουσίαζε από την πόλη όπως και ο Συμεών ο οποίος είχε πάει να προσκυνήσει το ναό του Αγίου Στεφάνου. Έκτοτε με φόβο θεού η Μάρθα ανέτρεφε και μεγάλωνε το γιο της.
Σε πολύ νεαρή ηλικία, πλήρης χάριτος και πνεύματος, ο Συμεών

Η πορεία κάθε προσώπου προς τον Θεό είναι πολύ περίπλοκη!

     Η πορεία κάθε προσώπου προς τον Θεό είναι πολύ περίπλοκη: κάποιος χρειάζεται να καθίσει στη φυλακή κάποιος θα χωρίσει τρεις φορές, κάποιος θα  πάρει ένα πρόσωπο, από το οποίο θα καταστραφεί. Ο Θεός οδηγεί κάθε άνθρωπο με τον δικό του τρόπο. Φυσικά, ένα άτομο θέλει να είναι πλούσιο και υγιής, αλλά για τον Θεό δεν έχει σημασία πόσο καιρό έζησες - εκατό χρόνια σαν τον Ροκφέλερ ή μόνο  25. Επειδή η ψυχή είναι  αθάνατη. Για τον Θεό, είναι σημαντικό να σώσουμε την ψυχή του κάθε ανθρώπου για τη Βασιλεία του Θεού, έτσι ώστε η Βασιλεία του Θεού  να βασιλεύει στην καρδιά, επειδή η ανθρώπινη ψυχή βρίσκεται στην καρδιά.

Πατήρ Δημήτριος Smirnov

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος απαντά στον π. Θεόδωρο Ζήση

Οὔτε οἱ ΔΙΩΓΜΟΙ ἐθεωροῦντο ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ γιὰ νὰ ἐκκλησιαστοῦν,  οὔτε ἡ δήμευση τῆς περιουσίας, οὔτε τὸ μαρτύριο! Δὲν εἶχε ἐφευρεθεῖ ἀκόμα ἡ μεταπατερικὴ Ζήσειος ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ποὺ διδάσκει ὅτι ἕνα ταξίδι 2-4 ὡρῶν μὲ τὸ αὐτοκίνητο γιὰ νὰ ἐκκλησιαστοῦν σὲ ἀποτειχισμένο ἱερέα ἀποτελεῖ … «ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιον», θὰ ...κουράσει τοὺς πιστούς, καὶ ἄρα μποροῦν οἱ πιστοὶ  νὰ  κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς κι ὅσους  κοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση  γιὰ νὰ μὴν κάμουν αὐτὸ τὸν ἐλάχιστο κόπο καί... κουραστοῦν !

      π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:  Στὴν ἐποχὴ τῶν Κατακομβῶν, «θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ μένει στὸ σπίτι του νὰ κάνει τὴν προσευχή, παρότι, ἂν θέλετε, νομίζω στὸ 8^ο βιβλίο τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν, λέγει ἐκεῖ ὅτι, ἂν ὑπάρχει ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιον, μπορεῖ νὰ μὴ γίνει ἡ Σύναξις καὶ νὰ προσευχηθεῖ ὁ καθένας στὸ σπίτι του. Αὐτὸ τὸ ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο, σὰν τί θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι; Ἕνα ἔχω νὰ σᾶς πῶ. Στὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν δὲν ἐθεωρεῖτο ἀντυπέρβλητο ἐμπόδιον ὁ διωγμός! Γι’ αὐτὸ οἱ πιστοὶ θεωροῦν καθῆκον των, χρέος των, νύχτα νὰ πᾶνε εἰς τὸν Ναὸ διὰ νὰ κοινωνήσουν καὶ νὰ προσευχηθοῦν. Θέλετε; Κάθε βράδυ. Διαβᾶστε, παρακαλῶ ἱστορίες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νὰ δεῖτε. Τοὺς συνελάμβαναν στὶς κατακόμβες καὶ ἐμαρτύρουν. Δὲν τοὺς ἐνδιέφερε, ἂν θὰ δημευθεῖ ἡ περιουσία των, ἢ ἂν θὰ χάσουν τὴν ζωήν των. Ἐσηκώνοντο μεσάνυχτα, γλιστροῦσαν ἀπ’ τὸ σπίτι τους στὰ σκοτεινὰ δρομάκια, γιὰ νὰ βρεθοῦν σ’ ἐκείνους τοὺς τόπους, κατακόμβες, τί ἦσαν, ὅ,τι ἦσαν, διὰ νὰ πᾶνε νὰ λατρεύσουν τὸν Θεό».

 (Ὁμιλία ἀριθ. 27, εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, 00:36 ἑξῆς).

         π. Θεόδωρος Ζήσης: «Οἱ Ἁγιορεῖτες θεωροῦν ὅτι, ὅταν διακόψει κάποιος τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου, θὰ πρέπει οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι τὸν ἀκολουθοῦν, τὸ ποίμνιό του, νὰ μὴν πηγαίνει νὰ ἐκκλησιάζεται σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι μνημονεύουν, ἀλλὰ νὰ ψάχνουν νὰ βροῦν μόνο κάποιον ἱερέα ποὺ διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου. Ἐμεῖς ζοῦμε στὸν κόσμο, δὲν μποροῦμε (νὰ μὴ κοινωνοῦμε μὲ ὅσους μνημονεύουν τοὺς οἰκουμενιστές!).  Ἐσεῖς στὸ Ἅγιον Ὄρος μπορεῖτε, ἀλλὰ στὸν κόσμο δὲν μποροῦμε. Ποῦ θὰ ἐκκλησιαστοῦν οἱ ἄνθρωποι τώρα τὴν Σαρακοστή, τὴν Μ. Ἑβδομάδα, τὸ Πάσχα; Ποῦ θὰ πᾶν νὰ ἐκκλησιαστοῦν, ἀφοῦ δὲν ἔχουμε Ἐκκλησία; Ποῦ θὰ πᾶν νὰ ἐκκλησιαστοῦν, στοὺς δρόμους; [σ.σ.: Οἱ Ναοὶ τῶν ἄλλων ἀποτειχισμένων στὸ Σιδηρόκαστρο, στὴν Πτολεμαΐδα, στὶς Σταγιᾶτες, στὴν Βαρυπόμπη, σᾶς ἔπεφταν μακριά(!) ἢ καὶ θὰ σᾶς μόλυναν!]. (Ἄρα, συνεχίζει ὁ π. Θεόδωρος) θὰ ἐφαρμόσουμε οἰκονομία, ἡ ὁποία εἶναι καὶ αὐτὴ κανονικὸς δρόμος… Τηροῦμε ἀκριβῶς τοὺς Κανόνες, ὅπου μποροῦμε νὰ τοὺς τηρήσουμε, ἀλλ’ ὅπου δὲν μποροῦμε, γιὰ δύσκολες καταστάσεις, κάνουμε οἰκονομία».

Πηγή