Η Ημερίδα του Ωραιόκαστρου (2017) ως απαρχή διάσπασης των αντι-Οικουμενιστών και επιβολή αντιπατερικών ενεργειών

Ἀποσπάσματα  ἀπὸ  τὴν  συνέντευξη

 τῶν  Θεσσαλονικέων  πατέρων

 και  σχολιασμός  τους

Τοῦ Σημάτη Παναγιώτη

 Α΄ Μέρος

(Τὸ β΄ μέρος δημοσιεύτηκε ἐδῶ)

    Οἱ διαπιστώσεις γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν χῶρο, ὅσων ἀντιτίθενται καὶ πολεμοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι –κατ’ ἄνθρωπον– ἀπογοητευτικές. Ἀντὶ γιὰ κοινὸ ἀγώνα, διάσπαση. Ἀντὶ γιὰ ἑνότητα, διαμάχες. Ἀντὶ γιὰ κατανόηση καὶ ἀγάπη, ὑποτίμηση καὶ περιφρόνηση πρὸς τοὺς μικροὺς καὶ ἐλάχιστους τῶν ἀδελφῶν, ἀπὸ τοὺς τιτλούχους πανεπιστημιακοὺς ἢ τοὺς ἔχοντας τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα νὰ ἐπεκτείνουν τὶς δραστηριότητές τους καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος.

   Ἐκτὸς αὐτῶν, βλέπει κανεὶς νὰ γίνονται διαπραγματεύσεις καὶ διαβουλεύσεις, οἱ ὁποῖες εἰσάγουν στὸν ἀγῶνα μας στάσεις καὶ ἐπιδιώξεις ποὺ δὲν εἶναι σύμφωνες μὲ τὴν εὐαγγελικὴ διδασκαλία καὶ τὰ ἁγιοπατερικὰ πρότυπα· ἐνέργειες ποὺ ἀντίκεινται στὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως καὶ δὲν εἶναι σύμφωνες μὲ τὴν ἐκκλησιαστική μας Παράδοση· χρησιμοποίηση πρακτικῶν ὅμοιων μὲ ἐκεῖνες τῶν Οἰκουμενιστῶν ἤ –ἀκόμα χειρότερα– μὲ αὐτὲς τῶν πολιτικῶν! Διατείνονται κάποιοι πατέρες ὅτι ἐπιζητοῦν τὴν ἑνότητα, ἀλλ’ ἐφαρμόζουν τὴν διαίρεση –ἀποκλείοντας ὅσους προσπαθοῦν μὲ ἐπιχειρήματα νὰ ἀποτρέψουν αὐτὴν τὴν παρέκκλιση ἀπὸ τὴν προτεινόμενη ὑπὸ τῶν Ἁγίων ὀρθόδοξη γραμμή– καὶ ἀποκαλύπτουν ἀδιανόητες γιὰ Ὀρθοδόξους τοποθετήσεις καὶ διδασκαλίες τους, ὅπως καὶ ὑπεροπτικὸ ὕφος-ἦθος.

    Καὶ δυστυχῶς οἱ πατέρες αὐτοί, ἀφοῦ διήρεσαν μὲ τὶς ἐνέργειές τους τοὺς πιστοὺς στὸν ἑλληνικὸ χῶρο, ἀφοῦ ἀρνήθηκαν ἐπανειληλημένως τὴν πρόσκληση γιὰ μιὰ κοινὴ συνάντηση τῶν ἀποτειχισμένων, μάθαμε ὅτι τὸ πρῶτο δεκαπενθήμερο τοῦ Μαΐου βρέθηκαν στὴν Ρουμανία, πάλι σὲ ξεχωριστὲς Συνάξεις, γιὰ νὰ διχάσουν καὶ ἐκεῖ τοὺς πιστούς, ἐνσπείροντες τὰ ζιζάνια τῶν ἀντιπατερικῶν διδασκαλιῶν τους! Μετέφεραν δηλαδή, αὐτὴν τους τὴν διαίρεση καὶ στὶς Βαλκανικὲς χῶρες, καὶ εἴδαμε τὸ θλιβερὸ θέαμα νὰ ἐργάζονται ἀνταγωνιστικὰ ὁ π. Σάββας Λαυριώτης καὶ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ποὺ μετέβησαν στὴ Ρουμανία, γιὰ νὰ ἐνισχύσει ὁ καθένας τὴν δική του παράταξη!!!

    Καὶ ἡ μὲν μία ὁμάδα ἀποκλείει καὶ ἐχθρεύεται τοὺς Ὀρθόδοξους (ἐπειδὴ τοὺς ἐλέγχουν) καὶ ἀγκαλιάζουν τοὺς σχισματικοὺς Παλαιοημερολογίτες (βλέπε ὑποσ. 1), τοὺς ὁποίους ἀποφεύγουν συστηματικὰ νὰ ἐλέγξουν γιὰ τὶς κακόδοξες θέσεις τους, μὲ ἀντάλλαγμα νὰ μήν …ἐλέγχονται ἀπ’ αὐτούς! Ἡ ἄλλη ὁμάδα δέ, ἔχει προχωρήσει ἀκόμα περισσότερο καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στοὺς ἀμετανόητους Γ.Ο.Χ., ποὺ διατείνονται ὅτι εἶναι ἡ Μία Ἐκκλησία (ἂν καί …διηρημένη σὲ δεκάδες Γοχικὲς παρατάξεις!) καὶ διδάσκουν ἀνοήτως ὅτι ἑνούμενοι μὲ τὸ σχίσμα, θὰ νικήσουμε τὴν Παναίρεση! Καὶ τόσα ἄλλα!

   Ἐπειδὴ συμβαίνουν αὐτὰ ἀκριβῶς, ἀκολουθοῦντες τὴν ὀρθόδοξη Παράδοσής μας, δὲν μποροῦμε παρὰ νὰ ἀποκαλύπτουμε καὶ νὰ ἐλέγχουμε τέτοιες πρακτικές, πάντα στηριζόμενοι στὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, καθόσον μάλιστα (ἐφ΄ ὅσον δὲν ἔχουμε τὴν ἁγιότητά τους) θέλουμε νὰ ἔχουμε τὴν συνείδησή μας ἀναπαυμένη στὴ σκέψη ὅτι τουλάχιστον ἀκολουθήσαμε τὸ παράδειγμά τους κι ὄχι ὁποιδήποτε μετα-πατερικὸ παράδειγμα. Θέλουμε τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ μὲ βάση τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων κι ὄχι μετεπατερικὰ  πειράματα.

    Βέβαια ἐπιζητοῦμε τὸν ἔλεγχο καὶ τῶν δικῶν μας ἐνεργειῶν, ἀλλὰ «οἱ δοκοῦντες εἶναι τι», εἴτε μᾶς ἀπορρίπτουν χωρὶς ἐπιχειρήματα, εἴτε μᾶς ὑβρίζουν, εἴτε ἀπαξιοῦν νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ μᾶς, τοὺς ταπεινοὺς καὶ καταφρονεμένους ἀδελφούς τους, ἢ καὶ κάποιοι λένε: «Δὲν εἴμαστε ἴσοι κι ὅμοιοι, ἐμεῖς οἱ Πατέρες ποὺ ἀποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησία, μὲ αὐτούς»!

     Γιὰ ὅλα αὐτά, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀσχοληθοῦμε στὸ παρὸν ἄρθρο μας μὲ τοὺς κύριους ἐκφραστὲς αὐτῆς τῆς γραμμῆς ποὺ εἶναι οἱ Θεσσαλονικεῖς πατέρες, οἱ ἀκολουθοῦντες τὸν π. Θεόδωρο Ζήση. Προσπαθήσαμε τόσα χρόνια –μὲ δεκάδες κείμενα μὲ ἁγιοπατερικὲς ἀποδείξεις καὶ ὄχι μὲ προσωπικὲς αὐθαίρετες τοποθετήσεις– νὰ τοὺς ὑποδείξουμε καὶ νὰ τοὺς ἀποτρέψουμε ἀπ’ αὐτὴν τὴν καταστρεπτικὴ τοῦ ἀγῶνα καὶ ἐπιβλαβῆ γιὰ τὴν ψυχή τους πορεία, ἀλλὰ εἰς μάτην. Θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους ἀλάνθαστο καὶ συνεχίζουν τὴν πορεία τους, κατηγορώντας μας γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν πεπραγμένων τους.

    Τὰ δύο τελευταῖα χρόνια σχολιάσαμε κάποιες ὁμιλίες τους, ἀλλὰ ἀποφύγαμε νὰ σχολιάσουμε μιὰ τραγικὴ κοινὴ συνέντευξη-παρουσίαση ποὺ ἔκαναν στὴν Θεσ/νίκη τὸ 2017 γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἀπουσία τους ἀπὸ τὴν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ ἀνακοίνωση γιὰ τὴν διεξαγωγὴ τῆς Ἡμερίδας εἶχε ἐνθουσιάσει τοὺς πιστούς, καὶ τοὺς εἶχε γεμίσει ἐλπίδες, ὅτι ἐπιτέλους ἑνωμένοι ὅλοι θὰ παίρναμε ἀποφάσεις γιὰ τὶς πρακτικὲς τοῦ ἀγώνα ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ προσῆλθαν ἐκεῖ πάνω ἀπὸ 1200 πιστοὺς ἀπ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἔλλαμψαν διὰ τῆς ἀπουσίας τους οἱ Θεσ/νικεῖς πατέρες! Ἂν παρευρίσκοντο ὁ ἀριθμὸς θὰ ἦταν πολὺ μεγαλύτερος καί, ἡ ἐπιτυχία αὐτῆς τῆς Ἡμερίδας, θὰ ἀνησυχοῦσε ἰδιαίτερα τοὺς Οἰκουμενιστές! Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ διχάσουν τοὺς ἀγωνιζόμενους πιστούς!

    Τότε λοιπόν, ἀποφύγαμε τὸ σχολιασμὸ αὐτῆς τους τῆς συνεντεύξεως, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ἀντιληφθοῦν ἐκ τῶν πραγμάτων τὸ λάθος τους, θὰ τὸ ἐπανορθώσουν καὶ δὲν θὰ ἀπολογηθοῦν σὰν τὰ μικρὰ παιδιά (ὅπως ἔκανε ὁ π. Νικόλαος Μανώλης), ἰσχυριζόμενος ὅτι ἤθελε νὰ ἀποτειχιστεῖ νωρίτερα, ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸν πίεζαν κάποιοι φορτικά, γι’ αὐτὸ ἀνέβαλλε τὴν ἀποτείχισή του!!!

   Ἀλλὰ δυστυχῶς, οἱ πατέρες αὐτοὶ ὄχι μόνο δὲν ἄλλαξαν θέση, ἀλλὰ  ἀντίθετα –ὅπως καθημερινὰ διαπιστώνουμε– ἐπιμένουν στὶς μεταπατερικὲς καὶ ἀνατρεπτικὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως θέσεις τους καὶ τὶς παγιώνουν· καὶ διαθέτουν τὰ ἐγκόσμια μέσα καὶ τοὺς βαρύγδουπους τίτλους νὰ τὸ ἐπιτύχουν αὐτό.

     Γι’ αὐτό, ἐπειδὴ αὐτὲς οἱ θέσεις τείνουν νὰ ἐπιβληθοῦν ὡς ἡ μόνη σωστὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ γραμμὴ καὶ σὲ πιστοὺς ποὺ ἔχουν ἀγαθὲς προθέσεις, καὶ ἤδη στὴ συνείδηση πολλῶν πιστῶν ἔχει παγιωθεῖ ἡ διδασκαλία τους ὡς ἡ βασιλικὴ ὁδὸς ἀντιμετωπίσεως τῆς Παναιρέσεως, ἀναγκαζόμαστε νὰ παρουσιάσουμε ἕνα ἐμπεριστατωμένο σχολιασμὸ στὴν ἐν λόγῳ συνέντευξη τῶν πατέρων τῆς Θεσ/νίκης, γιὰ νὰ φανεῖ πόσο ἀπέχουν οἱ ἀλλοπρόσαλλες θέσεις τους ἀπὸ αὐτὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως καὶ στάσεως ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, καὶ ἐπίσης, ἀναλύοντας τὸ παρελθόν, νὰ γίνει φανερή ἡ σημερινὴ τραγική τους στάση ἀκόμα περισσότερο. Δὲν ἀνεχόμαστε νὰ συσκοτίζεται/ἀνατρέπεται ἄλλο ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας στὰ θέματα ἀντιμετωπίσεως τῆς αἱρέσεως.  Ἂν δὲν τὸ κάνουμε, θὰ εἶναι σὰ νὰ συμβάλλουμε κι ἐμεῖς στὴν ἐπικράτηση τῶν μετα-πατερικῶν τους ἐπιλογῶν.

    Γιατὶ εἶναι εὔκολο νὰ κρίνουν τοὺς ἄλλους οἱ Θεσ/νικεῖς πατέρες, καὶ ὅπως πρόσφατα ἔκανε σὲ σχετικὴ ὁμιλία του ὁ μοναχὸς Σεραφεὶμ Ζήσης, νὰ ἀποδεικνύουν μὲ θαυμάσιο τρόπο τὴν σχέση Μασωνίας καὶ Οἰκουμενισμοῦ, κατηγορώντας (ὀρθότατα) Ἐπισκόπους ὅτι «ρίχνουν νερὸ στὸ μύλο τῆς Μασωνίας» καὶ ἐπισημαίνοντας ὅτι «ἡ παράβλεψη τῶν δογμάτων ἔχει νεοεποχίτικες-μασωνικὲς ρίζες». Αὐτὸ εἶναι εὔκολο, ἀλλὰ εἶναι δύσκολο νὰ μὴ δυσανεσχετοῦν, ὅταν τοὺς ἐπισημαίνουν οἱ ἄλλοι ὅτι καὶ «ἡ παράβλεψη» καὶ διαστρέβλωση τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως ὡς πρὸς τὸ θέμα ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, «ἡ παράβλεψη» τῆς δογματοποίησης τοῦ Ἡμερολογίου καὶ τῆς αἱρετικῆς διδασκαλίας τῶν Γ.Ο.Χ. ὅτι αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὴν Μία Ἐκκλησία (ποὺ μᾶς δέχεται μὲ τουλάχιστον …ἀναμύρωση!!!) ὑπηρετεῖ τὶς ἴδιες σκοπιμότητες, ἔστω κι ἂν αὐτὸ δὲν γίνεται συνειδητά! (Οἱ σχετικὲς θέσεις του στὴν ὑποσημείωση 1). 

Τὴν κοινὴ συνέντευξη (ἐκτεταμένο μέρος τῆς ὁποίας σχολιάζουμε), τὴν ξεκίνησε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης (ἐδῶ)  λέγων:

    π. Θεόδωρος Ζήσης: «Ἡ προηγούμενη «συνέντευξη καὶ οἱ ἐξηγήσεις ποὺ δώσαμε γιατὶ δὲν πήραμε μέρος στὴν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου, εἶχαν πολὺ μεγάλη καὶ θετικὴ ἀπήχηση καὶ ἀνέπαυσαν συνειδήσεις, οἱ ὁποῖες δικαιολογημένως ἔλεγαν· μὰ τί ἔγινε καὶ δὲν πῆγαν οἱ πατέρες ἐπάνω στὴν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου; Ἐγὼ θὰ σᾶς πῶ μερικὲς ἐκτιμήσεις γιὰ τὸ πῶς ἐξελίχθηκε ὅλη αὐτὴ ἡ ὑπόθεση, ἡ ὁποία προκάλεσε ζημιά. Διότι μᾶς ἐμφάνισε ἐμᾶς τοὺς ἀγωνιζομένους ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἐναντίον τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, μᾶς ἐμφάνισε ὅτι ἔχουμε διαφωνίες μεταξύ μας καὶ διαφορές». [σ.σ.: Γιατί, πάτερ, λέτε: «μᾶς ἐμφάνισε ὅτι ἔχουμε διαφωνίες μεταξύ μας καὶ διαφορές»; Δὲν ὑπάρχουν διαφορὲς μεταξὺ τῶν ἀποτειχισμένων; Θὰ τὸ κρύψουμε; Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν μᾶς διδάσκει τέτοιες ἀποκρύψεις, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν Πίστη καὶ τὴ σωτηρία, ἀντίθετα περιέγραψε πολλὲς πτώσεις, ἀκόμα καὶ Ἀποστόλων, γιὰ νὰ προφυλάξει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ παρόμοιες πτώσεις. Δυστυχῶς, ὅμως, ἐσεῖς εἴχατε λόγους νὰ κρύψετε πράγματα· δὲν ἀντέχατε τὸν ἔλεγχο· γι’ αὐτὸ δὲν πήγατε στὸ Ὡραιόκαστρο· γιατὶ δὲν θὰ εἴχατε, τί νὰ ἀπαντήσετε σὲ ὅσα πατερικὰ ἐπιχειρήματα θὰ παρουσιάζονταν ἐκεῖ. Ἡ ὁμάδα σας εἶναι γυμνὴ ἀπὸ ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα (ὅπως θὰ φανεῖ παρακάτω), καὶ γι’ αὐτό, τὸ μόνο ποὺ παρουσιάσατε στὴν συνέντευξη, ἦσαν οἱ ἀλλοπρόσαλλες καὶ ἐν πολλοῖς κακόδοξες προσωπικὲς ἐκτιμήσεις μὲ ἐπίχρισμα ἐπιλεγμένων Πατερικῶν «ἐπιχειρημάτων» στὸ ἀκροατήριό σας, ποὺ σᾶς ἐγκωμιάζε-κολάκευε ἀνεπίτρεπτα καὶ ἐσεῖς ἀποδεχόσαστε μετὰ χαρᾶς τοὺς ἐπαίνους τους!].

«Δὲν ἦταν καλὸ αὐτὸ ποὺ ἔγινε. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς μερικὲς φορές, καὶ ἀπὸ τὸ κακό, βγάζει καλό. Καὶ ἐκτιμοῦμε ὅτι αὐτὸ ἔπρεπε νὰ γίνει γιὰ νὰ ξεκαθαρίσει σύντομα ἡ κατάσταση· διότι ἂν δὲν ξεκαθάριζε ἡ κατάσταση τὰ πράγματα θὰ ἦταν πολὺ χειρότερα». [σ.σ.: Πράγματι, χρειαζόταν ξεκαθάρισμα. Αὐτὸ τὸ ξεκαθάρισμα, ὅμως, ἔπρεπε νὰ τὸ τολμήσετε δημόσια ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀποτειχισμένων, κι ὄχι ἐνώπιον μόνο τῶν «δικῶν» σας! Νὰ γίνει ἐν ταπεινώσει, γιατί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι θεωροῦσαν ὅλους τοὺς πιστοὺς ἰσότιμους (Β΄Πετρ. α΄ 1)· καὶ πῶς ἐσεῖς μὲ τὴν ἐπίκληση τῶν πανεπιστημιακῶν περγαμηνῶν σας καὶ τῆς ἐπιστημοσύνης σας –ὡς ἄλλοι αὐθέντες– θέλετε νὰ ἐπιβάλλετε τὴν βούλησή σας, ἀποκλείοντας τοὺς ἄλλους;].

[Συνεχίζει ὁ π. Θεόδωρος].  «Οἱ Ἁγιορεῖτες ἔνιωσαν τὴν ἀνάγκη, ὡς ἔχοντες ἄμεση ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ τὸν Βαρθολομαῖο, νὰ προχωρήσουν γρήγορα στὴν διακοπὴ μνημοσύνου, μολονότι σὲ μιὰ σύναξη στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὸ κελί τοῦ π. Χαρίτωνος, ἐμεῖς οἱ ἐκ τοῦ κόσμου, συστήσαμε στοὺς Ἁγιορεῖτες πατέρες νὰ μὴ βιαστοῦν, νὰ περιμένουν κι ἐμᾶς στὸν κόσμο, εἰς τρόπον ὥστε νὰ κάνουμε ὅλοι μαζὶ τὴν Ἀποτείχιση καὶ νὰ εἶναι αὐτὸ κάτι δυναμικότερο, καὶ γιὰ νὰ ἀποτρέψει αὐτὴ ἡ ὁμαδικὴ διακοπὴ μνημοσύνου, τὶς διώξεις καὶ τὶς ἀπειλές. Διότι, ἂν κάναμε μαζί, πενῆντα-ἑκατὸ ἱερεῖς διακοπὴ μνημοσύνου, θὰ ἔκανε ἄλλη ἐντύπωση παντοῦ. Οἱ Ἁγιορεῖτες, μολονότι φάνηκε ὅτι ἔδειξαν κατανόηση –ἐγὼ κατάλαβα πὼς δὲν θὰ τὸ τηρήσουν– ὅταν φύγαμε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, προχώρησαν μόνοι τους σὲ διακοπὴ μνημοσύνου καὶ δὲν ἄκουσαν τὴν σύστασή μας».

[σ.σ.: (1) Δηλαδή, διακοπή μνημοσύνου ἔχουν ἀνάγκη νὰ κάνουν μόνο οἱ ἄμεσα μνημονεύοντες, «ὡς ἔχοντες ἄμεση ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ τὸν Βαρθολομαῖο»; Μόνο αὐτοὶ κινδυνεύουν ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς Παναιρέσεως ποὺ ἔχει ἐπεκταθεῖ ἀπ’ ἄκρον ἕως ἄκρου τῆς Ὀρθοδοξίας; Μόνο αὐτοὶ ὀφείλουν νὰ ἐφαρμόσουν τὸ μόνο ἀποτελεσματικὸ τρόπο, ποὺ σύνολη ἡ ἁγιοπατερικὴ Παράδοση μᾶς διδάσκει;

(2) Εἴπατε πὼς «συστήσαμε στοὺς Ἁγιορεῖτες πατέρες νὰ μὴ βιαστοῦν». Πάλι καὶ πάλι «νὰ μὴ βιαστοῦν»! Γιὰ διακοπὴ μνημοσύνου μιλᾶτε σὲ συλλογικὰ καὶ ἀτομικὰ κείμενά σας ἀπὸ τὸ 2000 -π. Θεόδωρε- δηλ. ἐδῶ καὶ δεκαετίες, καὶ δὲν τὴν πραγματοποιήσατε!  Μάλιστα τὸ καλοκαίρι τοῦ 2017, πάλι εἴχατε συστήσει στοὺς Ἁγιορεῖτες πατέρες (ὅπως τότε μοῦ εἶχε μεταφέρει σὲ τηλεφωνική μας ἐπικοινωνία ὁ μοναχὸς Σάββας) νὰ περιμένουν. Πῶς νὰ σᾶς πίστευαν, λοιπόν, ἀφοῦ συνεχῶς,  «πάλι καὶ πάλι» ἀναβάλλατε;  

(3) Ὁμολογεῖτε –σᾶς ξέφυγε– ὅτι «οἱ διώξεις καὶ οἱ ἀπειλές» σᾶς ἀπασχολοῦσαν! Αὐτὲς θέλατε νὰ ἀποφύγετε! Φοβερὴ ἀποκάλυψη! Δὲν σᾶς ἐνδιέφερε ὁ μολυσμὸς ἀπὸ τὴν αἵρεση, ἡ συγκοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ Ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν-ἐντέλλονται νὰ φεύγουμε «ὡς ἀπὸ ὄφεως»!  Ἢ μήπως, αὐτὰ δὲν τὰ ξέρετε ὡς Πατρολόγος καθηγητής; Μήπως δὲν εἴχατε διδάξει ἐδῶ καὶ χρόνια ὅτι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποτελεῖ δηλητηριώδη ἰὸ ποὺ ναρκώνει τὰ ὀρθόδοξα αἰσθητήρια; Κι ὅμως, παρόλα αὐτά, προτιμούσατε διὰ τῆς ἀναβολῆς «ἄχρι καιροῦ», νὰ ἀφήνετε νὰ ναρκώνονται οἱ πιστοὶ ἀπὸ τὴν αἵρεση, νὰ κολλοῦν τὴν λοιμώδη ἀσθένεια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, νὰ ἐξοικειώνονται καὶ νὰ μὴν ἀντιδροῦν, μέχρι νὰ παραλύσουν ἀπὸ τὸ ναρκωτικὸ ἰὸ τῆς παναιρέσεως, κι ἄρα νὰ ἐπιτρέψουν στοὺς Οἰκουμενιστὲς τὴν πλήρη ἐπικράτηση, γιὰ νά …ἀποφύγετε τὸν διωγμό! Καὶ ἤδη, κάποιο ἐνδιαφέρον τῶν πιστῶν ποὺ ὑπῆρξε τὰ προηγούμενα χρόνια (μὲ τὴν παρελκυστικὴ τακτική σας) ἐξανεμίστηκε! Οἱ ἀναβολές, ἡ ἀνακολουθία καὶ ἡ διάσπαση ποὺ ἀκολούθησε, τραυμάτισε τὸ κῦρος, ὅσων προχώρησαν σὲ διακοπὴ μνημοσύνου, καὶ ἔτσι οἱ περισσότεροι πιστοὶ συμβιβάστηκαν, μὲ ἀναπαυμένη τὴν συνείδησή τους ἀπὸ τὰ κηρύγματά σας, ὅτι ἀκολουθοῦν τουλάχιστον «εὐσεβεῖς» ἱερωμένους! Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀποτελέσματα τῆς ὁμολογιακῆς, «ὀρθόδοξης» στάση τὴν ὁποία διδάσκετε! Νὰ τὴν χαίρεστε κι ἐσεῖς κι ὅσοι σᾶς χειροκροτοῦν!

Εἶναι καταλυτικὰ τῆς στάσεώς σας τὰ παρακάτω ἐρωτήματα:

«Άν   η εκκλησιαστική  κοινωνία με κληρικούς, που μνημονεύουν τους οικουμενιστές προκαθημένους, δεν μας προκαλεί πνευματική βλάβη ή αμαρτία,  για ποιο λόγο οι εν λόγω προκαθήμενοι να καταδικαστούν από μια  επιδιωκόμενη Ορθόδοξη μελλοντική Σύνοδο και να καθαιρεθούν; Δεν θα ήταν παράλογο να καθαιρεθεί ένας κληρικός/επίσκοπος όταν τα πιστεύω του δεν προκαλούν καμία πνευματική βλάβη ή αμαρτία στο ποίμνιο του;

Κι αν η εκκλησιαστική κοινωνία με τέτοιους κληρικούς δεν μας προκαλεί πνευματική βλάβη και αμαρτία, τότε γιατί  ο άγιος Μάξιμος και χιλιάδες άλλοι άγιοι βασανίστηκαν και θανατώθηκαν μη δεχόμενοι την εκκλησιαστική κοινωνία με τους μη καθηρημένους αιρετικούς προκαθημένους της εποχής τους;» (ἐδῶ). 

           (4) Κι ἀκόμα· ἐκεῖνο ποὺ ἐπίσης σᾶς ἐνδιέφερε ἦταν καὶ οἱ ἐντυπώσεις: «Ἂν κάναμε μαζί, πενῆντα-ἑκατὸ ἱερεῖς διακοπὴ μνημοσύνου, θὰ ἔκανε ἄλλη ἐντύπωση παντοῦ»! Κι ἂν βέβαια, εἴσασταν ἀξιόπιστοι καὶ δὲν εἴχατε ἀναβάλει γιὰ χρόνια τὴν διακοπὴ μνημοσύνου «πάλι καὶ πάλι», θὰ ἔβρισκε κανεὶς λογικὴ μιὰ ἀναβολὴ γιὰ λίγο χρόνο πρὸς προετοιμασία καὶ ἐνημέρωση τῶν πιστῶν, ἐφαρμόζοντας τὴν ἀναγκαία οἰκονομία, αὐτὴ ποὺ πράγματι διδάσκουν καὶ ἐφάρμοσαν οἱ Ἅγιοι. Ὅμως τώρα ποιό ἐλαφρυντικὸ ἔχετε;].

[Συνεχίζει ὁ π. Θεόδωρος].  «Στὴ Σύναξη τώρα στὴ Γατζέα (Ὀκτώβριο-Νοέμβριο) οἱ Ἁγιορεῖτες ζήτησαν νὰ στηρίξουμε ὡς Σύναξη τὴ διακοπὴ μνημοσύνου ποὺ ἔκαναν. Οἱ περισσότεροι τῆς Συνάξεως τὸ δέχτηκαν· μὲ περισσότερη θέρμη τὸ ὑποστήριξα κι ἐγώ, ποὺ μέχρι τότε, γύρω στὸ Νοέμβριο, δὲν εἶχα καταλήξει ἀκόμη. Σκεπτόμουν τὶς ποιμαντικὲς συνέπειες ποὺ θὰ ἔχει αὐτὴ ἡ κίνηση. Δὲν εἶχα καταλήξει ἀκόμα ἂν πρέπει νὰ κάνουμε διακοπὴ μνημοσύνου». [σ.σ.: Βλέπετε, πάτερ, ὅτι ἐσεῖς ὁ ἴδιος  ἀποκαλύπτετε  ὅτι εἶχαν ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο οἱ Ἁγιορεῖτες (κι ὄχι μόνο αὐτοί) νὰ μὴν σᾶς πιστεύουν καὶ νὰ μὴν σᾶς ἐμπιστεύονται! Λέτε «μέχρι τότε, γύρω στὸ Νοέμβριο δὲν εἶχα καταλήξει ἀκόμη»!!! Ἀφοῦ δὲν εἴχατε ἀποφασίσει νὰ κάνετε ἀποτείχιση, ἀκόμα καὶ τὸ Νοέμβριο, δηλ. τὴ στιγμὴ ποὺ συζητούσατε μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες περὶ Ἡμερίδας γιὰ ἐφαρμογὴ τῆς …ἀποτειχίσεως, πῶς συστήνατε νὰ μὴ κάνουν ἀκόμα ἀποτείχιση ἀλλὰ νὰ περιμένουν ἐσᾶς γιὰ τὴν κάνετε ὅλοι μαζί, τὴν στιγμὴ ποὺ ἐσεῖς «δὲν εἴχατε ἀποφασίσει»; Εἶναι αὐτὴ ἔντιμη στάση τὸ «περιμένετε κι ἐμᾶς ποὺ δὲν ἔχουμε ἀποφασίσει»!!! Καὶ τολμᾶτε στὴ συνέχεια νὰ τοὺς κατηγορεῖτε ὅτι δὲν φοροῦν «παντελόνια»;!!!  Ἢ μήπως ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ λέγατε ὅτι θὰ κάνατε ἀποτείχιση; Συνεχῶς τὸ συζητούσατε καὶ συνεχῶς ἀναβάλατε; Σᾶς κατάλαβαν, πάτερ, γι’ αὐτὸ καὶ προχώρησαν μόνοι τους! Ὁ π. Σάββας, ὅπως προανέφερα, μοῦ τηλεφώνησε τότε, καὶ μεταξὺ ἄλλων μοῦ εἶπε πὼς κατάλαβε τὶς προθέσεις σας (ὅπως ἐσεῖς ἔχετε ἀντίληψη καὶ καταλαβαίνετε, ἔτσι καταλαβαίνουν κι οἱ ἄλλοι). Κι αὐτὸς λοιπὸν κατάλαβε, ὅτι …δὲν εἴχατε ἀποφασίσει ἀκόμα νὰ κάνετε ἀποτείχιση (αὐτὸ τὸ ὁμολογεῖτε-ἀποδέχεσθε κι ἐσεῖς στὴ συνέχεια), κι ἁπλῶς κωλυσιεργούσατε!].

[Συνεχίζει ὁ π. Θεόδωρος].  «Ἐν τούτοις ἀδελφικά, γιὰ νὰ στηρίξουμε τοὺς Ἁγιορεῖτες σὲ κείμενο ποὺ ἐγὼ συνέταξα, βάλαμε μέσα ὅτι στηρίζουμε τοὺς Ἁγιορεῖτες. Τὸ λέω αὐτὸ τώρα, γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι ἐμεῖς ἐκτεθήκαμε (θὰ σᾶς πῶ, ποῦ ἐκτεθήκαμε) καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες τώρα, μᾶς τὰ ἀνέτρεψαν ὅλα». [σ.σ.: Τί ἀνέτρεψαν πάτερ; Τὴν ἀναποφασιστικότητά σας καὶ μόνο ἀνέτρεψαν. Τὴν κωλυσιεργεία. Τὴν σκοπιμότητα νὰ «τραινάρετε» ὅσο γίνεται τὴν ἀποτείχιση! Ὥστε νὰ τὴν κάνετε «πολλοὶ μαζί», γιὰ νὰ κάνετε «ἐντύπωση» καὶ νὰ ἀποφύγετε τὶς συνέπειες, τοὺς διωγμούς! Καὶ καταφέρατε –μέχρι τώρα τουλάχιστον– νὰ μὴν καθαιρεθεῖτε οἱ Θεσ/νικεῖς πατέρες! Τὸν φόβο σας, λοιπόν, νὰ μὴν τιμωρηθεῖτε ἀνέτρεψαν, ἐξ οὗ καὶ θέλατε νὰ εἶστε πολλοὶ μαζὶ γιὰ νὰ ἀποφύγετε τὶς τιμωρίες!].

«Συνέπεια αὐτοῦ τοῦ κειμένου ἦταν ἡ ἀποχώρηση τοῦ καθηγητοῦ Τσελεγγίδη, ὁ ὁποῖος –ἐνῶ εἶχε ὑπογράψει τὸ κείμενο, ἀφοῦ πρῶτα τὸ εἶδε– ἔκανε μιὰ δήλωση ποὺ ἔλεγε ὅτι: δὲν συμφωνῶ μὲ τὴν παράγραφο ἐκείνη ποὺ μιλᾶ γιὰ διακοπὴ μνημοσύνου. Ἑπομένως ἡ βιαστικὴ διακοπὴ μνημοσύνου ἐκ μέρους τῶν Ἁγιορειτῶν», [σ.σ.: Ὥστε, πάτερ, ἦταν βιαστικὴ ἡ διακοπὴ μνημοσύνου, ποὺ ἔπρεπει νὰ εἶχε γίνει πρὶν ἀπὸ χρόνια, καὶ ποὺ ἀπὸ τὴν Σύναξη Γατζέας δὲν θὰ γινόταν ΠΟΤΕ;] «…καὶ ἡ δική μου φιλότιμη ἀνταπόκριση νὰ τοὺς ὑποστηρίξω, ἔφερε ἕνα πρῶτο ρῆγμα στὴν Σύναξή μας, μὲ τὴν ἀπόσυρση τῆς ὑπογραφῆς τοῦ κ. Τσελεγγίδη». [σ.σ.: Καὶ γιατί τὸ ἀναφέρετε αὐτό, πάτερ; Γι’ αὐτὸ φταῖνε οἱ Ἁγιορεῖτες; Ἐσεῖς, λίγο πρὶν εἴπατε ὅτι ἦταν καλὸ ποὺ «ξεκαθάρισαν τὰ πράγματα»· ὅτι «ὁ Θεὸς μερικὲς φορές, καὶ ἀπὸ τὸ κακό, βγάζει καλό». Δὲν ἦταν καλὸ ποὺ κι ἐδῶ ξεκαθάρισαν τὰ πράγματα ὡς πρὸς τὶς προθέσεις τοῦ κ. Τσελεγγίδη; Γιατί παρουσιάζετε ὡς κακὸ τὸ ρῆγμα αὐτὸ καὶ ὑπεύθυνους τοὺς Ἁγιορεῖτες; Μέχρι σήμερα, μήπως ὁ κ. Τσελεγγίδης, ὁ π. Γ. Μεταλληνός, ὁ π. Σ. Σαράντος κ.λπ. προχώρησαν στὴν ἁγιοπατερικὴ Ἀποτείχιση; Ὄχι. Ἀντιθέτως, σίγησαν καὶ ἀνέχονται-κοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση! Ἐκεῖ, συναγελάζονται μαζοχιστικὰ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές! Κι ἐσεῖς ἐν μέρει, ἀδικαιολογήτως τοὺς δικαιολογεῖτε, ρίχνετε δὲ ὅλο τὸ ἄδικο (ὅπως κι ἄλλες φορές) σ’ ἐκείνους ποὺ γίνονται ἀφορμὴ νὰ ξεκαθαρίσουν τὰ πράγματα!].

[Συνεχίζει ὁ π. Θεόδωρος]. «Στὴ συνέχεια, κι ἄλλοι πατέρες (π. Γ. Μεταλληνός, π. Σ. Σαράντος, ὁ Ἀθανάσιος Μετεώρων…) δὲν συμφωνοῦσαν καὶ δὲν ἤθελαν νὰ κάνουμε κἂν λόγο γιὰ διακοπὴ μνημοσύνου». [σ.σ.: Ὅταν τὸ 2011 ἀποτειχιστήκαμε καὶ ἀναγγείλαμε τὸ γεγονός, μᾶς συνεχάρητε στὴ Γατζέα· ὅπως καὶ ὁ π. Γεώργιος, κι ἐκεῖ ἀλλὰ καὶ τηλεφωνικά, ὅταν τοῦ στείλαμε τὸ φυλλάδιο τῆς ἀποτειχίσεώς μας, καὶ μᾶς εἶπε ὅτι «πρὸς τὴν ἴδια κατεύθυνση βαδίζουμε κι ἐμεῖς» (ἐνν., οἱ τῆς Γατζέας)!!! Ἀλλὰ ἀκόμα καὶ στὶς δηλώσεις ὁμολογίας τῆς Γατζέας, ἡ ἀποτείχιση φαινόταν ὡς ἡ μόνη λύση στὴν μὴ ἀλλαγὴ στάσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν. Τώρα δὲν θέλουν νὰ ἀκούσουν γιὰ Ἀποτείχιση! Ἀντί, λοιπόν, νὰ ἐγκαλεῖτε αὐτοὺς τοὺς πατέρες, ἐγκαλεῖτε καὶ καταδικάζετε τοὺς ἀποτειχισμένους;].  «Θεωροῦσαν πὼς αὐτὸ θὰ εἶχε πολὺ μεγάλη ποιμαντικὴ συνέπεια, θὰ μᾶς ἀπομόνωνε ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι θὰ κάναμε διακοπὴ μνημοσύνου, θὰ μᾶς κατηγοροῦσαν οἱ Οἰκουμενιστὲς ὅτι κάνουμε σχίσμα, καὶ ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ἔλεγαν πὼς δὲν θὰ ὠφελήσει αὐτό, ἀλλὰ θὰ βλάψει». [σ.σ.: Νά, λοιπόν, ποὺ οἱ ὡς ἄνω Πατέρες, ἄλλα ἔλεγαν τόσα χρόνια γιὰ νὰ παραμυθιάζουν τοὺς πιστούς, κι ἄλλα τώρα, ΑΝΤΙΘΕΤΑ καὶ ΕΝΑΝΤΙΟΥΜΕΝΑ (ὄχι πρὸς τοὺς ἑαυτούς τους, γιατὶ τότε μικρὸ θὰ ἦταν τὸ κακό), ἀλλὰ πρὸς τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, τὴν ὁποία –ὅπως καὶ οἱ Οἰκουμενιστές καὶ πρὸς στήριξη ἐκ τῶν πραγμάτων τῶν Οἰκουμενιστῶν– τὴν καταπατοῦν, τὴν ἀθετοῦν καὶ τὴν καταλύουν. Κι ἐσεῖς, αὐτοὺς τοὺς δικαιολογεῖτε καὶ ὅλα τὰ ἄδικα τὰ ρίχνετε στοὺς ἀποτειχισμένους! Μὲ ποιούς εἶστε, τελικά πάτερ;].

«Καὶ ἐπειδὴ ὑπῆρξε αὐτὴ ἡ διαφοροποίηση μας, ἐγὼ θεώρησα ὅτι ἔπρεπε νὰ κάνω μιὰ ἑνωτικὴ κίνηση· καὶ ἐκάλεσα τὸ προεδρεῖο ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς πατέρες ποὺ σᾶς μνημόνευσα στὴ Γατζέα, γιὰ νὰ δοῦμε ἂν θὰ κάνουμε Ἡμερίδα, ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν κἂν νὰ γίνει λόγος περὶ διακοπῆς μνημοσύνου οἱ πατέρες ποὺ σᾶς εἶπα. Κι ἐκεῖ, δυστυχῶς, εἴχαμε μιὰ παρόμοια ἐξέλιξη  –γιὰ νὰ δεῖτε, τί φουρτούνα πέρασα ἐγώ μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς συνενοήσεις. Ἐκεῖ, εἴχαμε μιὰ παρόμοια ἐξέλιξη. Δηλαδή, ἐνῶ ἐκεῖ, στὴ Γατζέα, μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις συμφωνήσαμε ὅτι θὰ γίνει ἡ Ἡμερίδα, ἡ ὁποία θὰ εἶχε σὰν βασικὸ κορμὸ τὴν καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης· μοιράσαμε καὶ τὰ θέματα καὶ ὁ π. Γ. Μεταλληνὸς ἀνακοίνωσε ὅτι θὰ ἔπαιρνε ἕνα θέμα, «ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ὡς συνέχεια τῆς Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας»· καὶ εἶπα ἐγώ –καὶ τὸ ἀποδέχτηκαν– πὼς ἐπειδὴ ὑπάρχουν καὶ Ἁγιορεῖτες πατέρες στὴ Σύναξη, πρέπει νὰ κάνουμε καὶ μία εἰσήγηση γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου· νὰ μὴν ἀφήσουμε τελείως ἄθικτο τὸ θέμα.

Βέβαια ἀντέδρασαν πάλι οἱ πατέρες αὐτοί –δὲν ἤθελαν κἂν νὰ γίνει λόγος γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου· ἐν πάσει περιπτώσει, ἐγὼ ἔκανα μία ὑποχώρηση στὸ θέμα αὐτὸ καὶ εἶπα· ἐντάξει, ἂν θὰ γίνει μία εἰσήγηση γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου –τὴν ὁποία ἀνέλαβα νὰ κάνω ἐγὼ τότε– θὰ εἶναι μία εἰσήγηση θεολογική, ἐπιστημονική, χωρὶς νὰ γίνει ἐξαγγελία διακοπῆς μνημοσύνου· γιατὶ αὐτὸ μοῦ ζήτησαν· ἂν λέει, πάτερ, (ἐννοεῖ τὸν π. Γ. Μεταλληνὸ καὶ τοὺς ὁμοϊδεάτες του πατέρες), ἐσεῖς ποὺ θὰ κάνετε διακοπὴ μνημοσύνου, πεῖτε στὴν ἡμερίδα ὅτι: «ἐμεῖς διακόπτουμε τὸ μνημόσυνο σήμερα», θὰ χειροκροτᾶνε ἐσᾶς ὁ κόσμος κι ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι εἴμαστε ἀντίθετοι θά…, μπορεῖ νὰ μᾶς γιουχαΐσουνε κιόλας»!  [σ.σ.: Δεῖτε ὁμολογιακὸ φρόνημα ποιμένων καὶ ποιμαντικὴ εὐθύνη ἱερωμένων: καλῶς ἢ κακῶς, θεωροῦν ὅτι θὰ βλάψει καὶ δὲν θὰ ὠφελήσει ἡ ἀποτείχιση τὴν ὑπόθεση τῆς Πίστεως· κι ἀντὶ νὰ πᾶνε στὴν Ἡμερίδα καὶ νὰ ἀναπτύξουν τὰ θεολογικὰ ἐπιχειρήματά τους, καὶ νὰ πείσουν γιὰ τὴν βλαπτικότητα τῆς ἀποτειχίσεως, ἀπὸ ἀγάπη καὶ φροντίδα γιὰ τὸ λαὸ καὶ τοὺς συναδέλφους τους, ἀρνοῦνται νὰ πᾶνε, ἀσφαλῶς γιατὶ δὲν εἶχαν ἐπιχειρήματα! Ἔχουν ἐπίσης ἀμφότεροι οἱ πατέρες διαπιστώσει (δηλ. καὶ οἱ πατέρες οἱ μὴ θέλοντες καὶ οἱ θέλοντες τὴν διακοπὴ μνημοσύνου)  ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ζητοῦσε τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἁγιοπατερικῆς στάσεως, κι αὐτοὶ μεταξύ τους ἐνεργοῦν ἔτσι, ὥστε τελικὰ νὰ πᾶνε ἀντίθετα στὴν Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θέλημα τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ! Κι ὅπως φάνηκε καὶ θὰ διαπιστώσουμε καὶ στὴ συνέχεια, ὁ π. Θεόδωρος καὶ ὁ π. Νικόλαος Μανώλης, αὐτοὺς τοὺς πατέρες, κατὰ κάποιο τρόπο τούς …δικαιώνουν(!!!) γιατὶ κι αὐτοὶ παρόμοιες ἀπομονώσεις ἀπὸ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ὑπολογίζουν καὶ φοβοῦνται].

[Παρεμβαίνει ἐδῶ ὁ π. Νικόλαος].

π. Νικόλαος Μανώλης:  «Δίκιο εἴχανε» (οἱ παραπάνω ἀναφερθέντες πατέρες). [σ.σ.: Ἂν εἶχαν δίκιο, πάτερ, τότε γιατὶ ἀποτειχίστηκες; Κι ἂν ἄλλαξες γνώμη, γιατὶ δὲν ζητᾶς συγγνώμη γιὰ τὰ λεγόμενά σου;].

π. Θεόδωρος Ζήσης:  «Δίκιο εἴχανε». [σ.σ.: Ἐπαναλαμβάνουμε: Ἂν εἶχαν δίκιο, πάτερ, τότε γιατὶ ἀποτειχίστηκες; Κι ἂν ἄλλαξες γνώμη, γιατὶ δὲν ζητᾶς συγγνώμη γιὰ τὰ λεγόμενά σου; Τοὺς ἀποτειχισμένους κατ’ Ἀκρίβεια, ξέρεις νὰ ἐλέγχεις· τοὺς πατέρες αὐτοὺς ποὺ “σαμποτάρουν” τὴν ὀρθόδοξη παρουσία καὶ ὁμολογία, προκαλοῦν σύγχυση στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ὁδηγοῦν στὸ στόμα τοῦ λύκου τοὺς δικαιώνεις;]. «Κι ἐγὼ λοιπόν, γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ αὐτὴ ἡ δυσκολία, εἶπα ὅτι ἐγὼ θὰ κάνω μιὰ εἰσήγηση μόνον γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, θεολογική, ἐπιστημονική, χωρὶς νὰ κάνουμε ἐξαγγελία στὴν Ἡμερίδα. Κι ἡ Ἡμερίδα ἐπρόκειτο νὰ γίνει μετὰ ἀπὸ τὸ Πάσχα». [σ.σ.: Δηλαδή, ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ (ἱερωμένοι, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί) περίμενε τὴν ἀπόφαση γιὰ ἀποτείχιση, καὶ οἱ Ποιμένες ἔκαναν συμβιβαστικὲς κινήσεις πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη του! Τί νόημα ἔχει στὴν Ἐκκλησία μία ἐπιστημονικὴ θεολογικὴ εἰσήγηση χωρὶς πρακτικὸ ἀντίκρυσμα, χωρὶς ἐφαρμογή; Αὐτὰ δὲν κάνουν καὶ οἱ Οἰκουμενιστές; Νά, λοιπόν, ἕνας ἀπὸ τοὺς κύριους λόγους ἐπικράτησης τῆς αἱρέσεως: ἡ ὕψωση τῆς ἐπιστημονικῆς «αὐθεντίας» πάνω ἀπὸ τὸν εὐαγγελικὸ λόγο!].

«Μετὰ ἀπὸ μιὰ βδομάδα παίρνω ἕνα ἔγγραφο ἀπὸ τὸν π. Γ. Μεταλληνό: π. Θεόδωρε σᾶς ἀνακοινώνουμε ὅτι οἱ τρεῖς πατέρες (π. Γ. Μεταλληνός, π. Ἀθανάσιος Μετεώρων καὶ ὁ π. Σαράντης Σαράντος) δὲν θὰ λάβουμε μέρος στὴν Ἡμερίδα στὴν ὁποία συμφωνήσαμε. Εἶναι πρὸς τιμὴν τῶν πατέρων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι τὸ σκέφτηκαν, πῶς τὸ σκέφτηκαν, εἶπαν: ἀκόμη καὶ εἰσήγηση νὰ γίνει γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου (ἐπιστημονική, θεολογική), ἀκόμη καὶ γι’ αὐτὸ ἐμεῖς δὲν συμφωνοῦμε· ἀλλὰ μοῦ τὸ εἶπαν ἐγκαίρως. Ἐπικοινώνησα μὲ τοὺς πατέρες (π. Ν. Μανώλη, π. Φ. Βεζύνια) καὶ συμφωνήσαμε οἱ τρεῖς μεταξύ μας ὅτι δὲν θὰ περιμένουμε μετὰ ἀπὸ τὸ Πάσχα». [σ.σ.: Ὁ π. Θεόδωρος ἐδῶ, ἐπαινεῖ τοὺς πατέρες ποὺ διαφώνησαν ἀπὸ φόβο ὡς πρὸς τὴν οὐσία-τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, ἁπλῶς κι ἐπειδὴ τοῦ ἀνακοίνωσαν τὴν διαφωνία τους ἐγκαίρως κι ὄχι τὴν τελευταία στιγμή –ὅπως μᾶς διηγεῖται στὴ συνέχεια ὁ π. Θεόδωρος ὅτι ἔκαναν οἱ Ἁγιορεῖτες! Καὶ αὐτοὺς τοὺς ἐπαινεῖ, τοὺς δὲ Ἁγιορεῖτες κατηγορεῖ (ὅπως θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια), ὅτι «δὲν φοροῦν παντελόνια κάτω ἀπὸ τὰ ράσα»(!), ἐπειδή, ἔστω τὴν τελευταία στιγμή, ἀκολούθησαν τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση, ἐνῶ αὐτοὺς ποὺ ἀπὸ συμφέρον-φόβο “λάκισαν”, τοὺς ἐπαινεῖ! Ἐξωφρενικὰ πράγματα. Γιατὶ ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος, δὲν εἶναι τὸ πότε διαφώνησαν, ἀλλὰ ἂν εἶχαν δίκιο νὰ διαφωνήσουν μὲ τὴν ἀλλοπρόσαλλη-ἀντιπατερικὴ γραμμὴ Ζήση-Μανώλη-Βεζύνια, καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ἔστω τὴν τελευταία στιγμή. (Τότε κι ἐμεῖς μὲ σχόλιο διαφωνήσαμε μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες ὡς πρὸς τὴν μεθόδευση καὶ τὴν ἀνακολουθία, ἀλλὰ ὄχι πρὸς τὴν οὐσία).].

«Αὐτὴ ἦταν ἡ ἱστορία μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες ποὺ μὲ πλησίασαν καὶ εἶπαν· πάτερ, ἀφοῦ δὲν θὰ κάνει ἡ Σύναξη τὴν Ἡμερίδα, νὰ τὴν κάνουμε ἐμεῖς, σὲ συνεργασία μαζί σας. Κι ἐγώ, θεωρώντας πὼς πρέπει νὰ γίνει μία Ἡμερίδα, ἀποφάσισα νὰ συνεργαστῶ μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες.

Ἐκεῖ λοιπόν, εἴχαμε τὶς ἑξῆς ἐξελίξεις. Μετὰ κάποιες τηλεφωνικὲς διαβουλεύσεις καὶ μὲ τὸν π. Σάββα προσωπικά, ἀποφασίσαμε νὰ γίνει ἡ Ἡμερίδα στὸ Ὡραιόκαστρο. Γιὰ τὴν γραμμὴ ποὺ θὰ ἀκολουθούσαμε, ἐπειδὴ ἐγὼ ἐγνώριζα ὅτι ὁρισμένοι ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες εἶναι αὐστηροί, εἶναι ζηλωτές, καὶ ἐνδεχομένως θὰ ὁδηγοῦσαν τὴν Ἡμερίδα σὲ ἀτραποὺς δύσκολους, εἶπα νὰ κάνουμε προηγουμένως μία συνεννόηση, τί γραμμὴ θὰ ἀκολουθήσουμε σ’ αὐτὴ Ἡμερίδα. Καὶ συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ (στὸ σπίτι μου), καὶ ἀφοῦ ἀνταλλάξαμε ἀπόψεις καὶ ἐξέφρασαν αὐτοὶ τὶς θέσεις τους τὶς αὐστηρές· καὶ ποῦ εἶναι ἡ αὐστηρότητα τῶν θέσεων –γιὰ νὰ καταλάβετε καὶ ποῦ εἶναι τὸ κρίσιμο σημεῖο τῆς διαφωνίας μας: οἱ Ἁγιορεῖτες θεωροῦν ὅτι, ὅταν διακόψει κάποιος τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου, θὰ πρέπει οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι τὸν ἀκολουθοῦν, τὸ ποίμνιό του, νὰ μὴν πηγαίνει νὰ ἐκκλησιάζεται σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι μνημονεύουν, ἀλλὰ νὰ ψάχνουν νὰ βροῦν μόνο κάποιον ἱερέα, ὁ ὁποῖος δὲν μνημονεύει τὸν Ἐπίσκοπό· ποὺ διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου. Εἶναι δυνατὸν ποιμαντικὰ νὰ γίνει αὐτό; Στὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι εὔκολο νὰ γίνει».

π. Νικόλαος Μανώλης:  «Ἔ, βέβαια».  [σ.σ.: Ἡ ἐφαρμογὴ τῶν Ἐντολῶν γιὰ τοὺς πατέρες τῆς Θεσσαλονίκης ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἂν εἶναι εὔκολο ἢ δύσκολο!  Μάλιστα ὁ π. Θεόδωρος (ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπόλοιπο αὐτόκλητο δικαστήριο) ξεχνάει …ξαφνικὰ νὰ ἀναφέρει καὶ ὑπενθυμίσει, ὅτι αὐτὸ ποὺ χαρακτηρίζει «εὔκολο» γιὰ τοὺς Ἁγιορεῖτες, συνοδεύτηκε ἀπὸ διωγμοὺς καὶ καταστροφὴ ἀκόμα καὶ ἁγιορείτικων κελιῶν, καὶ ὅτι οἱ μοναχοὶ ποὺ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐκκλησιάζονται τάχα «εὔκολα», διώκονται ἀπὸ τὰ κελιά τους! Αὐτὴ εἶναι ἡ νέα μετα-πατερικὴ ποιμαντικὴ τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση. Καὶ προσέχουμε ὅτι ἐδῶ ὁ π. Θεόδωρος ἀρνεῖται τὴν πρόταση τῶν Ἁγιορειτῶν, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν νὰ μὴν πηγαίνουν οἱ «ἀποτειχισμένοι» νὰ ἐκκλησιάζονται ὅπου μνημονεύεται ὁ Ἄνθιμος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον εἶχαν ἀποτειχιστεῖ!  Λίγο παρακάτω ὅμως θὰ ἐκπλαγεῖτε, ὅταν ὁ π. Θεόδωρος θὰ ἀποδεχθεῖ τά …ἀντίθετα. Μετὰ ἀπὸ παρέμβαση ἀκροάτριας, ποὺ λέγει ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐκκλησιάζονται οἱ «ἀποτειχισμένοι» τῆς ὁμάδος Ζήση, ἐκεῖ ποὺ μνημονεύεται ὁ Ἄνθιμος,  ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης τὸ ἐπικροτεῖ ἐνθουσιωδῶς καὶ ἐπαναλαμβάνει ὅτι βεβαίως, δὲν πρέπει νὰ ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ ποὺ μνημονεύεται ὁ Ἄνθιμος!!! «Καὶ ὁ Ἄνθιμος. Μπράβο, καὶ ὁ Ἄνθιμος»! (19:50)!].

π. Θεόδωρος Ζήσης: «Γιατὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχουν τὰ κελιά, εἶναι πέντε ἄνθρωποι, δὲν ἔχουν ποίμνιο»,

π. Νικόλαος Μανώλης: «καὶ βρίσκουν εὔκολα…»,

π. Θεόδωρος Ζήσης: «καὶ βρίσκουν εὔκολα κελιὰ καὶ Ἐκκλησίες νὰ πᾶνε νὰ ἐκκλησιαστοῦν. Τώρα, ἂν ἐμεῖς τὸ κάναμε στὴν Θεσ/νίκη ἐδῶ, τώρα οὔτε ὁ π. Φώτιος, οὔτε ἐγώ, οὔτε ὁ π. Νικόλαος ἔχουμε ναό· ποῦ θὰ πηγαίνατε ἐσεῖς νὰ ἐκκλησιάζεσθε;». [σ.σ.: Βλέπετε, προσπαθεῖ ἐδῶ νὰ πάρει τοὺς πιστοὺς μὲ τὸ μέρος του, ἱκανοποιώντας τὴν ἐπιθυμία τους νὰ μὴν ὑποστοῦν καμιὰ θυσία γιὰ τὸ Χριστό. Τοὺς ἐνθαρρύνει νὰ ἐκκλησιάζονται ὅπου μνημονεύεται ὁ Θεσ/νίκης Ἄνθιμος, εὑρισκόμενοι δηλ. σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση καὶ μολυνόμενοι ἀπ’ αὐτή! Δὲν θέλει νὰ προκαλέσει τὴν δυσαρέσκειά τους, διδάσκοντάς τους ὅτι οἱ μυριάδες τῶν πιστῶν ποὺ ἀποτειχίστηκαν ἢ διώχθηκαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, ὑπέμειναν τὴν πεζοπορία ὡρῶν καὶ ἡμερῶν, γιὰ νὰ βροῦν ΟΧΙ ΝΑΟ, ἀλλὰ μιὰ ἀπομακρυσμένη σπηλιὰ ἢ δάσος, γιὰ νὰ τελέσουν ἐκεῖ, κάτω ἀπὸ τὸ θόλο τοῦ οὐρανοῦ, τὴν λειτουργία τους. Ἀρκεῖ μόνο νὰ τονίσουμε τὰ ἐπὶ Κομμουνισμοῦ γεγονότα στὴν Ρωσία καὶ ἀλλοῦ, γνωστότατα στὴν Ἑλλάδα. Καὶ δὲν μποροῦσαν –τάχα– σὲ ὁλόκληρη Θεσσαλονίκη νὰ βροῦν ἕνα δωμάτιο νὰ ἐκκλησιαστοῦν; Μποροῦσαν, ἀλλὰ δὲν ἤθελαν νὰ μάθει ὁ Ἄνθιμος ὅτι λειτουργοῦν, γιὰ νὰ μὴν τοὺς καθαιρέσει.  Ἄρα, ὅλα φαίνεται ὅτι εἶναι μελετημένα! Ὅτι σὰν ὅλα νὰ γίνονται γιὰ νὰ γλυτώσουν τὴν καθαίρεση καὶ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ ποιμνίου τους, ποὺ μᾶλλον πιστεύουν ὅτι σὲ μιὰ κανονικὴ ἀποτείχιση μπορεῖ καὶ νά …λιποτακτίσει!].

«Αὐτοί (ἐνν. τοὺς Ἁγιορεῖτες), ἐπέμεναν πώς: δὲν πρέπει νὰ ἐκκλησιάζεσθε ἐκεῖ ποὺ μνημονεύουν τὸν Ἐπίσκοπο. Τὸν Νικόδημο στὴν Περαία, τὸν Ἄνθιμο στὴν Θεσ/νίκη, τὸν Ἰωάννη στὸν Λαγκαδᾶ· ὅπου μνημονεύεται Ἐπίσκοπος νὰ μὴν πηγαίνετε νὰ ἐκκλησιάζεσθε. Αὐτὴ ἦταν ἡ αὐστηρὴ θέση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων». [σ.σ.: Προσέξτε πῶς ἐπαναλαμβάνει καὶ χαρακτηρίζει σκόπιμα, ὡς «αὐστηρὴ» τὴ «θέση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων», ποὺ δὲν εἶναι θέση δική τους, ἀλλὰ θέση τῆς Ἐκκλησίας! Ὑπάρχουν, πάτερ, στὴν ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας αὐστηρὲς Ἐντολὲς ποὺ «ἂν θέλουμε» τὶς ἐφαρμόζουμε, κι ἄλλες μὴ αὐστηρές, ποὺ πρέπει νὰ ἐφαρμόζουμε;  Ἢ συμβαίνει τὸ ἀντίθετο;  Ὑπάρχουν δηλ. φιλάνθρωπες Ἐντολὲς πρὸς σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ταυτόχρονα ἀδύναμοι ἄνθρωποι, πρὸς τοὺς ὁποίους ὁ πνευματικὸς τονίζει τὸ ἀναγκαῖο ἐφαρμογῆς ΟΛΩΝ τῶν Ἐντολῶν, καὶ κρίνοντας τὴν κάθε περίπτωση, τότε κατ’ οἰκονομίαν καὶ φιλάνθρωπα συμβουλεύει τὸ δέον; Πῶς ἐσεῖς –ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚῼ τῷ τρόπῳ– θεσπίζετε ἄλλα ἀπ’ ἐκεῖνα ποὺ ἐθέσπισαν οἱ Ἅγιοι; Δηλ. τὴν μὴ ἐφαρμογὴ  Ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, διότι τάχα εἶναι αὐστηρή;  Παιχνίδι, πάτερ, στὰ χέρια σας εἶναι ἡ ποιμαντική, μὲ τὴν ὁποία μπορεῖτε νὰ παίζετε; Τὴν ὁποία μπορεῖτε ἐσεῖς τῆς Θεσσαλονίκης νὰ τροποποιεῖτε κατὰ βούληση; Ἡ ἀποφυγὴ τῆς πορνείας ἀπὸ τοὺς νέους σήμερα π.χ., πάτερ, θὰ πρέπει παρομοίως νὰ θεωρηθεῖ ὡς αὐστηρὴ Ἐντολή, τὴν ὁποία ὁ νέος θὰ δικαιολογεῖται νὰ μὴν τὴν ἐφαρμόζει, ἀφοῦ ἡ πλειονότης πορνεύει; Συμφωνεῖτε μὲ τοὺς κληρικοὺς ἐκείνους ποὺ ἐπιτρέπουν στοὺς πορνεύοντες νέους νὰ κοινωνοῦν, ἐφ’ ὅσον δὲν μποροῦν σήμερα νὰ ἐγκρατευθοῦν;].

«Καὶ βέβαια αὐτὴ δὲν εἶναι τελείως ἀποκρουστέα, εἶναι μία αὐστηρὴ ποὺ βρίσκει ἔρεισμα στοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, μποροῦμε νὰ ποῦμε καὶ θὰ σᾶς διαβάσω τὸ κείμενο ποὺ κάναμε, ὅτι εἶναι ἡ στάση τῆς Ἀκριβείας. Δηλαδή, ἂν θέλει κανένας νὰ εἶναι ἀκριβὴς στὴν τήρηση τῶν ἱερῶν Κανόνων, θὰ πρέπει νὰ ψάχνει ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι δὲν μνημονεύουν τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο». [σ.σ.: Προσέξτε πῶς, ἀλλάζει μὲν τὴν εὐαγγελική-ἐκκλησιαστική μας Παράδοση, κάνει ὅμως ταυτόχρονα καὶ τὸν “ἐλεήμονα” καὶ συγκαταβατικὸ (ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ζηλωτὲς Ἁγιορεῖτες), ὁ μετα-πατερικὸς π. Θεόδωρος Ζήσης μετὰ τῆς ἀκολουθίας του! Τὴν Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχει καταχωρηθεῖ ὡς Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς-ἀποτείχιση, τὴν παρουσιάζει ὡς «αὐστηρὴ» θέση ποὺ ἀπαιτοῦν τὴν ἐφαρμογή της οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, ἐμεῖς καὶ ὅσοι ἀποτειχίστηκαν ἁγιοπατερικῶς. Ποὺ «ἂν θέλει κανένας νὰ εἶναι ἀκριβὴς στὴν τήρηση τῶν ἱερῶν Κανόνων» τὴν ἐφαρμόζει. Μὰ αὐτὸ πάτερ, δὲν ἰσχύει μὲ ὅλες τὶς Ἐντολές; Ἂν θέλει κανεὶς δὲν θὰ σκοτώσει, δὲν θὰ κλέψει… Εἶναι ὅμως τότε Χριστιανός; Ἀλλὰ ὁ «ἐπιεικὴς» π. Θεόδωρος, συγκαταβαίνει καὶ κάνει τὴν χάρη στοὺς Ἁγίους νὰ μὴν χαρακτηρίσει τὴν Ἐντολὴ “ἀποκρουστέα”! Ἀλλὰ ἔμμεσα αὐτὸ τὸν χαρακτηρισμό-ρετσινιὰ τῆς δίνει! Γιατὶ καὶ μόνο ἡ λέξη ποὺ ἐπέλεξε νὰ χρησιμοποιήσει γιὰ μιὰ Ἐντολή,“ἀποκρουστέα”(!) καταδεικνύει τὴν βαθύτερη πεποίθησή του: νὰ τὴν «διαβάλει» ὡς αὐστηρὴ στὴ συνείδηση τῶν πιστῶν! Καὶ στὴ συνέχεια ἀρχίζει νὰ καταφεύγει πρὸς στήριξη τῶν θέσεών του, πιπιλίζοντας τὴν γνωστὴ πιὰ «καραμέλα» περὶ τῆς Οἰκονομίας. Λέγει]:

«Ὑπάρχει ὅμως στοὺς Κανόνες καὶ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ μία ἄλλη στάση, ἡ στάση τῆς οἰκονομίας· δηλαδή, ὅπου δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βροῦν ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν μνημονεύουν, πηγαίνουν κι ἐκεῖ ποὺ μνημονεύουν». [σ.σ.: Ὅτι ὑπάρχει ἡ στάση τῆς οἰκονομίας στὴν Ἐκκλησία εἶναι γνωστότατο. Ἀκόμα καὶ στὸ θέμα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου οἱ Ἅγιοι μᾶς ἔχουν διδάξει πότε, πῶς καὶ πόση οἰκονομία μποροῦμε νὰ κάνουμε. Ἐπιτρέπουν -κατὰ περίπτωση- μὲ τὸ παράδειγμά τους οἱ Πατέρες τὴν οἰκονομία γιὰ λίγο χρόνο, ὥσπου νὰ ἀποδειχθεῖ ἡ αἵρεση, ὥσπου οἱ Ποιμένες νὰ προσπαθήσουν νὰ ἐπαναφέρουν τὸν αἱρετικὸ στὴν Ὀρθοδοξία. Οὐδέποτε ὅμως οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι ἐπέτρεψαν στὸν ἑαυτό τους καὶ σὲ ὅσους ὑπάκουαν-ἐφάρμοζαν τὴν διδασκαλία τους καί, βέβαια, οὐδέποτε ἐδίδαξαν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καὶ ἐπ’ Ἐκκλησίας» νὰ κοινωνοῦν καὶ νὰ συναγελάζονται ἐπὶ δεκαετίες οἱ πιστοὶ μὲ τοὺς αἱρετικούς. Διότι αὐτὸς ὁ συναγελασμὸς κι αὐτὴ ἡ κοινωνία μπορεῖ νὰ κοστίσει τὴν ἀπώλεια τοῦ πιστοῦ. Καὶ σ’ ἕνα πιστὸ ποὺ μποροῦν νὰ ἐλέγξουν καὶ νὰ τὸν καθοδηγοῦν, θὰ μποροῦσαν μὲ διάκριση νὰ κάνουν κάποια οἰκονομία κατὰ περίπτωση, ὡς πρὸς τὴν κοινωνία του μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ὅμως ὁ π. Θεόδωρος καὶ ἡ ὁμάδα του, ἀπευθύνονται διὰ τῶν ἱστολογίων τους «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καὶ ἐπ’ Ἐκκλησίας», δηλαδὴ σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀναγνῶστες (ὅπως οἱ ἴδιοι καυχῶνται ὅτι παρακολουθοῦν τὰ ἱστολόγιά τους), καὶ μιλώντας γιὰ ὅλους γενικά, οὐσιαστικὰ δὲν κάνουν οἰκονομία, ἀλλὰ δίνουν γραμμή, τὴν ὁποία πολλοὶ ἀπ’ τοὺς ἀναγνῶστες θὰ ἀκολουθήσουν, κοινωνώντας καὶ μολυνόμενοι ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς].

«Διότι ὁ Θεός, μέχρι νὰ γίνει ἡ ὁριστικὴ καταδίκη τῆς αἱρέσεως, δὲν παίρνει τὴν Χάρη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Γιατί, ἂν ἀκολουθούσαμε τὴν αὐστηρὴ αὐτὴ θέση, θὰ ἔπρεπε νὰ μὴ βρίσκουμε πουθενὰ ὀρθόδοξο ἱερέα. Διότι καὶ τὰ Πατριαρχεῖα Βουλγαρίας, Ρωσίας, Ἀντιοχείας, Γεωργίας ποὺ δὲν πῆγαν στὴ Σύνοδο, μνημονεύουν τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Ἀφοῦ λοιπὸν κι ἐκεῖ μνημονεύουν τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, κι ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει Χάρις; Πουθενὰ στὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει Χάρις;». [σ.σ.: Προσέξτε πάλι ἐδῶ τὴν «πονηρὴ» ἀλλαγὴ θέματος ποὺ κάνει σκοπίμως ὁ π. Θεόδωρος. Ἂν τὴν ἔκανε ἕνας ἁπλὸς πιστός, ἐπηρεασμένος ἀπὸ παρόμοιες ἀλλόκοτες νεωτερίζουσες φωνές, θὰ μπορούσαμε νὰ μὴν τοῦ καταλογίσουμε πονηρία, ἀλλὰ ἄγνοια ἢ ἀφέλεια. Ὅμως ὁ γνώστης τῶν Πατέρων π. Θ. Ζήσης, ὁ αὐτοεπαινούμενος ὡς Πατρολόγος καὶ πανεπιστημιακός, δὲν γνωρίζει ὅτι εἶναι ἄλλο θέμα τὸ πότε ὁ Θεὸς ἀποσύρει τὴ Χάρη Του, καὶ ἄλλο θέμα ὁ μολυσμὸς ποὺ μεταδίδεται ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς μὴ καταδικασμένους αἱρετικούς; Οἱ Πατέρες μᾶς συμβουλεύουν νὰ φεύγουμε «ὡς ἀπὸ ὄφεος» μακριὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (καταδικασμένους ἢ μη καταδικασμένους)  μὲ σκοπὸ νὰ μὴ μολυνθοῦμε κι ἐμεῖς, νὰ μὴν ἀσθενήσουμε· νὰ συμβάλλουμε δὲ διὰ τῆς ἀποτειχίσεως στὴν ἀνατροπὴ τῆς αἱρέσεως. Καὶ ὁ π. Θεόδωρος εἰσάγει τὸ ἄσχετο θέμα τῆς παραμονῆς ἢ ὄχι τῆς θείας Χάριτος στοὺς μὴ καταδικασμένους αἱρετικούς; Γιὰ νὰ δοῦμε· τί ἄλλο θὰ διδάξει ὑποβοηθούμενος ἀπὸ τοὺς συνοδοιπόρους του πατέρες τῆς Θεσ/νίκης!].

π. Νικόλαος Μανώλης: «Μὰ ὑπάρχουν τόσοι παραδοσιακοὶ ἱερεῖς ποὺ μνημονεύουν τοὺς Ἐπισκόπους τους». [σ.σ.: Νά, καὶ ἡ χρησιμοποίηση τοῦ μετα-πατερικοῦ ἐπιχειρήματος τῶν παραδοσιακῶν, «εὐσεβῶν» ἱερέων, ποὺ ὅμως «μνημονεύουν τοὺς Ἐπισκόπους τους»!  Ὥστε ὅσοι (κατὰ τὸν ἴδιο τὸν π. Θεόδωρο Ζήση) ψεύδονται μπροστὰ στὸ ἅγιο θυσιαστήριο, μνημονεύοντες τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους τους), αὐτοὶ εἶναι εὐσεβεῖς; Νὰ τί ἔγραφε ὁ π. Θεόδωρος: «8. Δὲν πρέπει νὰ λέμε ψέμματα μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα… Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς συνιστᾶ οὔτε στὸν δρόμο νὰ χαιρετοῦμε τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε σὲ κοινὲς οἰκίες, ἐμεῖς νὰ τοὺς εἰσάγουμε μέσα στοὺς ναούς, ὅταν στὴν φρικτὴ καὶ μυστικὴ τράπεζα θύεται καὶ σφαγιάζεται ἀθύτως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;»! (Ἐδῶ). Ἀλλὰ δὲν μᾶς λένε, καὶ ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ παραδοσιακοὶ ἱερεῖς; Εἶναι φαντάσματα; Δὲν ἔχουν ὄνομα; Μήπως εἶναι ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁ π. Σαράντης, ὁ π. Ἀθανάσιος Μετεώρων, κ.λπ.; Αὐτοὶ ποὺ συνετέλεσαν στὴν διάλυση τῆς Γατζέας; Ποὺ πολεμοῦν φανερὰ τὴν ἀποτείχιση; Ποὺ «δὲν ἤθελαν κἂν νὰ γίνει ἀναφορὰ περὶ ἀποτειχίσεως»; Μήπως ἐννοεῖ κάποιους ἄλλους ποὺ φοβοῦνται καὶ τὸν ἴσκιο τους, δείχνουν ἁγία βιοτή, ἀλλὰ ζητοῦν ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ὑπακοὴ στὸν Ἐπίσκοπο καὶ φυσικὰ κοινωνοῦν καὶ μνημονεύουν τοὺς Οἰκουμενιστές;].

π. Θεόδωρος Ζήσης: «Μὰ ναί, («ὑπάρχουν τόσοι παραδοσιακοὶ ἱερεῖς»).  [σ.σ.: Τότε, πατέρες, ἀφοῦ ἀποδέχεσθε καὶ δὲν ἐπιτιμᾶτε τὴν ὕπαρξη τόσων παραδοσιακῶν ἱερέων ποὺ σιωποῦν καὶ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, φαίνεται ὅτι αὐτοὶ οἱ «παραδοσιακοὶ» ἱερεῖς, κάνουν καλὸ στὴν Ἐκκλησία! Κι ἀφοῦ κάνουν καλό, τότε γιατὶ προχωράει ἡ αἵρεση ἀντὶ νὰ μειώνεται; Εἶναι φανερό· γιατὶ αὐτοὶ οἱ «παραδοσιακοὶ» ἱερεῖς κάνουν κακό, κι ὄχι καλό· καὶ ἄρα,  ἡ αἵρεση ἐπεκτείνεται καὶ ἑδραιώνεται καὶ ἐξ αἰτίας σας, διότι μὲ τὴν στάση σας τοὺς δίδετε συγχωροχάρτι, ἐφησυχάζετε τὴν συνείδησή τους, ἀκολουθεῖτε τὸ καταστροφικὸ σλόγκαν «ἄχρι καιροῦ»! Πόση εὐθύνη ἔχετε παραπληροφορώντας τοὺς πιστούς!].

«Μᾶς ἐξέθεσαν (λοιπόν) αὐτοί (οἱ Ἁγιορεῖτες)  τὶς ἀπόψεις τους. Κι ἐμεῖς (εἴπαμε) ὅτι ἐμεῖς ζοῦμε στὸν κόσμο, δὲν μποροῦμε» (νὰ μὴ κοινωνοῦμε μὲ τοὺς οἰκουμενιστές). [σ.σ.: Τί λέτε, πάτερ; Πατρολόγος καθηγητὴς εἶστε· γιατί ἀποκρύβετε τὰ κείμενα, τὴν ἱστορία, τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση; Ὑπάρχουν τόσα καὶ τόσα παραδείγματα ποὺ ὁλόκληρες κοινότητες, ἢ παιδιὰ καὶ γυναῖκες ἁπλές, χωρὶς πτυχίο θεολογίας, χωρὶς ἱερατικὸ ἢ μοναχικὸ σχῆμα, μπόρεσαν νὰ λειτουργηθοῦν σὲ ἀποθῆκες, σὲ σπίτια, στὴν ὕπαιθρο! Κι ἐσεῖς διαβεβαιώνετε ὅτι δὲν μποροῦμε; Δὲν θέλουμε, δὲν θέλετε, πάτερ, ὄχι δὲν μπορεῖτε. Δὲν μποροῦμε, πάτερ, νὰ μετατρέψουμε –λόγῳ τῆς παρουσίας τῆς Παναιρέσεως– μιὰ αἴθουσα, ἕνα δωμάτιο σὲ χῶρο λατρευτικό;]. «Ἐσεῖς στὸ Ἅγιον Ὄρος μπορεῖτε, ἀλλὰ στὸν κόσμο δὲν μποροῦμε. Ποῦ θὰ ἐκκλησιαστοῦν οἱ ἄνθρωποι τώρα τὴν Σαρακοστή, τὴν Μ. Ἑβδομάδα, τὸ Πάσχα; Ποῦ θὰ πᾶν νὰ ἐκκλησιαστοῦν, ἀφοῦ δὲν ἔχουμε Ἐκκλησία; Ποῦ θὰ πᾶν νὰ ἐκκλησιαστοῦν, στοὺς δρόμους; (Ἄρα) Θὰ ἐφαρμόσουμε οἰκονομία, ἡ ὁποία εἶναι καὶ αὐτὴ κανονικὸς δρόμος. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέει ὅτι στὴν Ἐκκλησία ἔχουμε δύο εἴδη κυβερνήσεων τὴν Ἀκρίβεια καὶ τὴν Οἰκονομία. Τηροῦμε ἀκριβῶς τοὺς Κανόνες, ὅπου μποροῦμε νὰ τοὺς τηρήσουμε, ἀλλ’ ὅπου δὲν μποροῦμε, γιὰ δύσκολες καταστάσεις, κάνουμε οἰκονομία». [σ.σ.: Οἱ ἄνθρωποι, πάτερ, περπατοῦσαν μὲ τὰ πόδια ὧρες πολλὲς γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν, μὲ κίνδυνο νὰ τοὺς συλλάβουν καὶ νὰ τοὺς σκοτώσουν· ἐλειτουργοῦντο στὸ ὕπαιθρο, στὰ σπήλαια καὶ τὰ βουνά, μὲ κρύο καὶ ἥλιο, μὲ ἀέρα καὶ βροχή, κι ἐσεῖς διδάσκετε στοὺς πιστούς σας, ὅτι εἶναι δύσκολη κατάσταση νὰ πάει κάποιος στὶς Σταγιᾶτες τοῦ Βόλου ἢ στὸ Μηλοχώρι Πτολεμαΐδας; Θὰ κάνει περισσότερο ἀπὸ 2-3 ὧρες νὰ πάει, πάτερ, ἀπὸ τὴ Θεσ/νίκη; Ὅσο κάνει κάποιος σήμερα πολὺ συχνὰ μὲ τὸν θρησκευτικό-προσκυνηματικὸ τουρισμό, καὶ τὸ κάνει εὐχάριστα χωρὶς νὰ παραπονεῖται! Κι ἐδῶ νὰ παρουσιάσουμε τὸ ἀλλοπρόσαλλο τῆς διδασκαλίας τοῦ π. Θεοδώρου. Σὲ ἄλλο βίντεο (ἐδῶ), σὲ συνομιλία μὲ Ρουμάνους πιστούς, τοὺς λέγει τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα, γιατὶ κατάλαβε ὅτι αὐτὰ ἤθελαν νὰ ἀκούσουν! Τὸν ρωτοῦν:

«Τί κάνουμε, ὅταν ἕνας πιστὸς λέει τὸ ἑξῆς: Γιατί νὰ πάω 300 χιλιόμετρα μακριά, στὸν ἱερέα ποὺ δὲν μνημονεύει, ἐνῶ μπορῶ νὰ πάω στὸν ἱερέα ἐδῶ ποὺ μνημονεύει, ἀλλὰ ἔχει ὀρθόδοξο φρόνημα, μέχρι τὴ Σύνοδο ποὺ θὰ καταδικάσει;».

π. Θεόδωρος: «Αὐτὸ σημαίνει πὼς δὲν ἔχει καθαρὸ ὀρθόδοξο φρόνημα ὁ πιστός. Πρέπει νὰ τὸν καθοδηγήσουμε νὰ πάει 300 χιλιόμετρα.  Ἀξίζει τὸ κόπο. Εἶναι καλὸς κόπος»! [σ.σ.: Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ὁ π. Θεόδωρος ἀλλάζει τὴν γνώμη του ἀνάλογα τὸ κόστος καὶ τὴν προσωπική του ἀνάδειξη ὡς μορφὴ τοῦ ἀγῶνος. Πιὸ πάνω, στοὺς Ἕλληνες λέει: ποῦ θὰ πάνε οἱ πιστοὶ νὰ λειτουργηθοῦν· τώρα ὅμως, ἀπὸ τοὺς Ρουμάνους ποὺ εἶναι πιὸ αὐστηροὶ ὡς ποίμνιο, ζητάει νὰ κάνουν 300 χλμ.!].

[Συνεχίζει ὁ. π. Θεόδωρος]. «Κάνουμε δηλ., παρέκκλιση ἀπὸ τοὺς Κανόνες –δὲν εἶναι κακὸ αὐτό– γιὰ νὰ οἰκονομήσουμε τοὺς ἀνθρώπους». [σ.σ.: Ὥστε δὲν εἶναι κακὸ νὰ ἐκκλησιάζονται οἱ πιστοὶ στοὺς οἰκουμενιστές; Νὰ μολύνονται ἀπὸ τὴν κοινωνία μαζί τους; Νὰ ἐνισχύουν τὴν αἵρεση μὲ τὴν παρουσία τους καὶ τὰ σχέδια τῶν αἱρετικῶν; Νὰ κάνουν τοὺς ἐφησυχάζοντες πιστοὺς καὶ ποιμένες περισσότερο ἐφησυχάζοντες; Νὰ συντελοῦν στὴν ἐπικράτηση τῆς Παναιρέσεως!].

(Συνεχίζεται)

Ὑποσημειώσεις:

   1) Ἀπὸ τὴν ὁμιλία (καὶ συζήτηση) τοῦ μ. Σεραφεὶμ Ζήση, Ο μασόνος πατριάρχης Αθηναγόρας και ο οικουμενισμός (ἐδῶ) 

μ. Σεραφεὶμ Ζήσης: «Ὁποιοσδήποτε ἐπίσκοπος διδάσκει τὴν σχετικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν δογμάτων εἶναι μασῶνος ὁμότιμος, ἐπίτιμος, χωρὶς ποδιά, πεῖτε τον ὅπως θέλετε, κάνει τὴν δουλειὰ τῆς Μασωνίας καὶ ρίχνει νερὸ στὸ μύλο τῆς Μασωνίας.

Ὁ πυρήνας ὁ ἴδιος εἶναι· ἕνας Θεός, νηστεία, προσευχὴ καλωσύνη, παραβλεπομένων τῶν δογμάτων, ὅλο αὐτὸ εἶναι νεοεποχίτικο, καὶ ἐφ’ ὅσον αὐτὸ εἶναι νεοεποχίτικο, εἶναι μασωνικό, διότι ὅλη ἡ μήτρα τῆς νέας ἐποχῆς εἶναι μασωνικὴ ἀπὸ κάθε ἄποψη».

π. Ν. Μανώλης (κατὰ τὴν συζήτηση): «Ὁ Νικόλαος Μάννης, ὁ ὁποῖος μᾶς βοηθάει πολλὲς φορὲς μὲ πολὺ ὡραῖα κείμενα ποὺ κάνει, ὅμως εἶναι μὲ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, λέει: “Οἱ Οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ Μασῶνοι βλέπουμε πὼς συνεργάζονται μεθοδικά. Οἱ ἀντιοικουμενιστές-ἀντιμασῶνοι, δηλαδὴ οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, γιατὶ δὲν μποροῦν νὰ συνεργαστοῦν; Τί προτείνετε;”.

π. Σεραφείμ: «Αὐτὸ εἶναι καλὸ ἐρώτημα καὶ εὐχαριστῶ τὸν κ. Μάννη. Εἴχαμε μιὰ ἐπικοινωνία ποὺ διακόπηκε πρὶν μερικὲς βδομάδες. Διαφωνοῦμε σὲ βασικότατα θέματα, ἰδιαίτερα μὲ τὸ Παλαιὸ ἡμερολόγιο. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο βλέπετε ὅτι ἀκολουθοῦμε ἐμεῖς γενικά, ὅσοι εἴμαστε ἐδῶ, εἶναι, ἐκεῖ ποὺ μποροῦμε νὰ μὴ βλάψουμε, νὰ μὴ βλάπτουμε. Νὰ μὴν πολεμοῦμε χωρὶς λόγο. Αὐτὸ προέχει κι αὐτὸς εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός. Δὲν θὰ ταυτισθοῦμε μεταξύ μας ἐφ’ ὅσον διαφωνοῦμε σὲ ἐκκλησιολογικὰ θέματα, ἀλλὰ τουλάχιστον νὰ μὴν πολεμοῦμε καὶ ἀναλισκόμαστε σὲ τέτοια πράγματα».

«Ὁ πυρήνας ὁ ἴδιος εἶναι· ἕνας Θεός, νηστεία, προσευχὴ καλωσύνη, παραβλεπομένων τῶν δογμάτων, ὅλο αὐτὸ εἶναι νεοπεποχίτικο, καὶ ἐφ’ ὅσον αὐτὸ εἶναι νεοεποχίτικο, εἶναι μασωνικό, διότι ὅλη ἡ μήτρα τῆς νέας ἐποχῆς εἶναι μασωνικὴ ἀπὸ κάθε ἄποψη. (π. Σεραφείμ Ζήσης, «Ο μασόνος πατριάρχης Αθηναγόρας και ο οικουμενισμός» 02:15 ἑξῆς) https://paterikiparadosi.blogspot.com/2019/05/blog-post_72.html#more

Χαρακτηρισμοὶ καὶ ἐκφράσεις, ὅπως: τοῦ “ὀρθόδοξου” θεολόγου «Ἀθανάσιεφ καὶ ὁποιουδήποτε ἄλλου βλαμένου…», «εἶναι προδότες», «τσουβαλιάζουν ὅλους» μπορεῖ νὰ τὶς κάνει καταχειροκροτούμενος ὁ μ. Σεραφεὶμ κατὰ τὴν ὡς ἄνω ὁμιλία του· ἢ μπορεῖ νὰ χαρακτηρίζει «δαιμονισμένους» ὁ π. Ν. Μανώλης, ὅσους τοῦ παρουσίαζαν τὴν ἀσυμφωνία μεταξὺ λόγων καὶ ἔργων· ἀλλὰ ἂν κάποιοι ἐπισημαίνουν τὶς ἀντιπατερικὲς θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, π. Νικολάου Μανώλη κ.λπ., εἶναι κακοὶ καὶ ἀποκλείονται ἀπὸ ὁποιοδήποτε διάλογο καὶ συνάντηση μετὰ τῶν ἡγετῶν τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν μὲ τὴν πρωτοφανῆ γιὰ ποιμένες ὑπερφίαλη συμπεριφορὰ πρὸς ἐκείνους ποὺ ἐξ ἀρχῆς -καὶ πρὶν καταδείξουν μὲ αὐστηρό ἔλεγχο τὶς παρεκκλίσεις τους- παρακαλοῦσαν γιὰ μιὰ συνάντηση ὅλων τῶν Πατέρων καὶ συνενόηση γιὰ τὸ καλὸ τοῦ ἀγώνα!

    2) Ὁ βασιλιᾶς Οὐάλης ἔδωσε ἐντολὴ στὸν ἔπαρχο Μόδεστο νὰ ἐκδιώξει μὲ στρατιωτικὴ ἐπιχείρηση τὸ πλῆθος ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο, κάνοντας χρήση ἀκόμα καὶ τῶν σπαθιῶν!

    Ὁ Μόδεστος ἑτοιμάστηκε νὰ πραγματοποιήσει τὴν διαταγή. Ἀλλ’ ὅμως τὴν προηγούμενη ἡμέρα (γιὰ ἀδιευκρίνιστους λόγους) εἰδοποίησε κρυφὰ τοὺς Ἐδεσσηνοὺς νὰ μὴν προσέλθουν στὸ μέρος ποὺ ἔκαναν τὶς συναθροίσεις τους καὶ νὰ προφυλαχτοῦν γιατὶ ὁ αὐτοκράτορας Οὐάλης ἔχει δώσει ἐντολή, ὅσοι εὑρεθοῦν ἐκεῖ νὰ τιμωρηθοῦν.

    «Ὡς δὲ τὸ πλῆθος δυσχεραῖνον τὴν κοινωνίαν σφοδρῶς ἀπεσείετο, πάντες τὴν πόλιν καταλιπόντες πρὸ τοῦ ἄστεος συνηθροίζοντο· ἦν δὲ ἐκεῖσε Θωμᾶ τῷ ἀποστόλῳ ἐπιφανὲς εὐκτήριον· ὃ ἱστορῆσαι βουλόμενος Οὐάλης, σύναμα τῷ ὑπάρχῳ, Μόδεστος οὗτος ἦν, ἦκεν ἐντειλαμένος πρότερον, τὸ συνιστάμενον ἐκεῖσε πλῆθος μετὰ τῆς ὁπλιτικῆς περὶ αὐτὸν δυνάμεως διασκεδάσαι, ράβδοις καὶ ροπάλοις παίοντας, εἰ δὲ δεήσει, χρησομένους καὶ ξίφει. Ὁ δὲ τὸ κελευόμενον ἔδρα· καὶ λάθρα τοῖς Ἐδεσσηνοῖς ἐδήλου φυλάξασθαι τὴν ὑστεραίαν, μὴ εἰς τὸν εἰωθότα συνελθεῖν τόπον· πρόσταγμα γὰρ βασιλέως εἶναι τιμωρίαν ἐπάγειν οἷς ἁλῶναι συμβαίη. Καὶ ὁ μὲν οὗτος ἠπείλει καίπερ ἑτερόδοξος· ἢ μηδένα ἢ ὀλίγους κινδυνεῦσαι προμηθούμενος, ἢ ἴσως καὶ παραιτούμενος ἑαυτὸν πρὸς τὴν τοῦ κρατοῦντος ὀργήν» (ὅπ. παρ. 637Β).

     Ὅμως οἱ Ἐδεσσηνοὶ ὀρθόδοξοι πιστοί, ὄχι μόνον ἀγνόησαν τὶς ἀπειλές, ἀλλὰ πρωΐ-πρωῒ μετέβησαν μὲ μεγαλύτερη προθυμία στὸν καθορισμένο τόπο τῆς συνάξεως πραγματοποιώντας τὰ λατρευτικά τους καθήκοντα.

    «Ἐδεσσηνοὶ μέντοι ἐν δευτέρῳ θέμενοι τὰς ἀπειλάς, ἅμα ἕῳ πρόθυμοι μᾶλλον ἢ πρότερον ἐπὶ τὸν τόπον ἐχώρουν, καὶ τὸ εἰωθὸς ἔπραττον» (ὅπ. παρ. 637C).

    Στὴν συνέχεια ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος μᾶς διηγεῖται τὸ ἑξῆς συγκινητικὸ περιστατικό. Ὁ Μόδεστος, πηγαίνοντας μὲ στρατιωτικὸ ἄγημα στὸ μέρος ποὺ ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ Χριστιανοί, συνάντησε μιὰ γυναῖκα ποὺ μὲ τὸ βρέφος της πήγαινε στὴν συνάθροιση τῶν πιστῶν. Διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν καὶ ζητοῦσε νὰ μάθει, ποῦ πηγαίνει ἔτσι βιαστικά. Αὐτὴ ἀπάντησε: Στὸ μέρος ποὺ ἔχουν συγκεντρωθεῖ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ποὺ ἀκολουθοῦν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. «Ἐπὶ τὸ πεδίον ἔνθα οἱ τῆς εὐσεβείας θεράποντες».

    Καὶ συνέχισε· γνωρίζω καλὰ ὅσα κακὰ μᾶς ἑτοιμάζετε καὶ τρέχω νὰ προλάβω κι ἐγὼ νὰ ἀξιωθῶ νὰ πάθω τὰ ἴδια, γιὰ νὰ μὴ χάσω τὴν δόξα ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς (σ’ ὅσους παραμένουν πιστοὶ στὶς Ἐντολὲς Του, μὴ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς αἱρετικούς):

    «…καὶ σπεύδω καὶ αὐτὴ τῶν ἴσων ἐκείνοις ἀξιωθῆναι γερῶν, ἵνα μὴ κατόπιν δρόμου γεγενημένη τῆς παρὰ Θεῷ δόξης ἁμάρτω»!

    Καὶ ὁ ἔπαρχος ρώτησε· γιατὶ σέρνεις μαζί σου καὶ τὸ βρέφος; Κι αὐτὴ ἀπάντησε:

    «Ἵνα καὶ αὐτὸ τῆς ἴσης ἀξιωθήσεται τιμῆς, μετασχὸν τῶν παθῶν»! (ὅπ. παρ. 637D).

    Καὶ ὁ Μόδεστος μένοντας ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν ἀνδρεία ἀπάντηση, τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὴν γενναιότητα τῆς γυναίκας καὶ συμπεραίνοντας ὅτι, ἂν μιὰ γυναῖκα εἶχε τέτοια ἀνδρεία στάση, πόσο μᾶλλον ἦταν ἀποφασισμένοι καὶ πρόθυμοι νὰ πάθουν ὁτιδήποτε γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ οἱ ὑπόλοιποι πιστοί,  ἐπέστρεψε στὰ βασίλεια. Συναντήθηκε μὲ τὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη καὶ προσπαθοῦσε νὰ τὸν πείσει νὰ μὴν πραγματοποιήσει τὴν διωκτικὴ τῶν Χριστιανῶν ἀπειλή (ὅπ. παρ. 637-640).

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/12/blog-post_807.html