Ο Ερντογάν στα θυρανοίξια ορθόδοξης, μοναδικής ομορφιάς, εκκλησίας, στην Κωνσταντινούπολη!

 Βουλγαρίας Νεόφυτος και Ερντογάν «παγίδευσαν» Βαρθολομαίο

Στα θυρανοίξια του ορθόδοξου ναού του Αγίου Στεφάνου στην Κωνσταντινούπολη παρέστη σήμερα ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν. Παρών και ο Βούλγαρος πρωθυπουργός, Μπόικο Μπορίσοφ, καθότι ο μοναδικής ομορφιάς ιερός ναός ανήκει στη βουλγαρική παροικία.

Ο ναός άνοιξε σήμερα εκ νέου τις πύλες του ύστερα από

Η ΑΙΡΕΣΗ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ και οι ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ!

Ἀπάντηση στοὺς Αἱρετικούς

 Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἄρθρο:

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ—ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

᾿Αρχιμ. Νικολάου Χ. ᾿Ιωαννίδη, Δρος Θ.

Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν

Ἡ ποιμαντική μέριμνα τῶν Καππαδοκῶν Πατέρων γιά τήν πνευματική πρόοδο τῶν πιστῶν ἐπεκτεινόταν καί στούς αἱρετικούς καί στούς εἰδωλολάτρες τῆς ἐποχῆς τους. Οἱ αἱρέσεις πού συντάρασσαν τότε τήν ᾿Εκκλησία, δέν μπορούσαν νά ἀφήσουν ἀδιάφορους τούς Πατέρες. ῾Η θεολογία πού ἀνέπτυσσαν μέ ἀφορμή τίς ἑορτές τῶν Χριστουγέννων καί Θεοφανείων, περιέχει καί τίς ἀνάλογες ἀπαντήσεις τόσο στούς αἱρετικούς ὅσο καί στούς εἰδωλολάτρες· καί σ᾿ αὐτές διαπιστώνουμε ὅτι ἡ ἀγωνιστική τους διάθεση γιά τήν ἐπικράτηση τῆς ἀληθινῆς πίστης δέν εἶχε μόνο πολεμικό χαρακτήρα, ἀλλά καί σωτηριολογικό, ἀφοῦ καί οἱ αἱρετικοί καί οἱ εἰδωλολάτρες ὡς πλάσματα τοῦ Θεοῦ εἶχαν δικαίωμα στή νέα ζωή πού χάρισε μέ τήν ἐνάνθρώπησή του ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρωπότητα.

Ὁ ἑορτασμός τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς Γεννήσεως καί Βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτοῦσε ἀσφαλῶς τή διαφορά μεταξύ αἱρετικῆς διδασκαλίας καί ὀρθῆς πίστεως. Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀναφέρει ὀνομαστικά τούς αἱρετικούς Σαβέλλιο καί Ἄρειο, λέγοντας στούς χριστιανούς ὅτι πρέπει νά ἀπέχουμε ἐξ ἴσου

«Η Ευρώπη θά γίνει μουσουλμανική, θά πάψει νά εἰναι χριστιανική»!

 π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

(πρὶν δεκαετίες)

 «Μόνο ἡ μετάνοια καταργεῖ ἤ μεταθέτει

τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

Συλλογή ἀναφορῶν τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου για τήν Ἑλλάδα

 «Ὁ μουσουλμανισμός ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς»!

Ἄν προσέχαμε ὅλα αὐτά τά σημάδια πού μᾶς δίνονται, θά ἤμαστε καί προσεκτικότεροι στή ζωή μας. Ἐγώ δέν σᾶς κρύβω ὅτι φοβᾶμαι, τρέμω, ὅτι ὁ λαός μας θά πληρώσει, γιατί ἀποδώσαμε, μέ τήν ἀρχαία ἔννοια τῆς λέξεως, τήν ὕβριν στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ναί, θά πληρώσουμε καί πολύ ἀκριβά. Δέν ξέρομε πότε. Σᾶς εἶπα, ἡ κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ὁ Θεός τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων. Δέν ξέρω, ὁ Θεός πάντως νά μᾶς ἐλεήσει, ὅσο ἐγκαίρως, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψομε στήν καθαρά πίστη, στόν Ἰησοῦ Χριστό» (Πράξεις, ὁμιλία 170ή).

«Εἶχε πεῖ ὁ Πλήθων μία κουβέντα -πού δίδασκε εἰδωλολατρία-, ὅταν πρό ἐτῶν τή διάβασα ἔμεινα ἔκπληκτος: «Καί ὅμως [εἶπε], κάποια ἡμέρα ἡ Ἑλλάς θά ξαναγίνει

Απάντησις εις επιστολή των ιστολογίων «Κρυφό σχολειό» και «Εν Τούτω Νίκα»

Ἀπάντησις εἰς τὴν ἀπὸ 22-11-2017 ἐπιστολή των

Τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

              Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

  Ἐβράδυνα νὰ ἀπαντήσω εἰς τὴν πρὸς ἐμὲ ἀναφορὰ τῶν ἱστολογίων σας, λόγῳ ἀνειλημμένων ὑποχρεώσεων ἐξ  αἰτίας τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Εἰς αὐτὰ τὰ ὁποῖα γράφετε ἔχω νὰ ἀπαντήσω τὰ ἑξῆς:

    Κατ’ ἀρχὰς μία γενικὴ εἰκόνα τῆς ἀπαντήσεώς σας εἶναι ἡ ἑξῆς. Ἐφ’ ὅσον ἐσταματήσατε τὸν διάλογο μὲ συγκεκριμένες ἐρωτήσεις καὶ ἀπαντήσεις ἑκάστης πλευρᾶς, δύνασθε πλέον ἀνενόχλητα νὰ ἀκολουθῆτε τὴν ἀγαπημένη σας τακτική, νὰ ἀναφέρετε δηλαδὴ ὅ,τι θέλετε, νὰ ἀσχολῆστε μὲ ὅποιο θέμα σᾶς ἐξυπηρετεῖ, νὰ ἀκρωτηριάζετε βάναυσα τὰ κείμενα τῶν ἀντιφρονούντων μὲ ἐσᾶς καὶ νὰ παρουσιάζετε ζητήματα τὰ ὁποῖα παραποιοῦν τὴν ἀλήθεια καί, κυρίως, νὰ ἐξάγετε ἀνενόχλητα τὰ συμπεράσματα, τὰ ὁποῖα ἐξυπηρετοῦν τοὺς Γ.Ο.Χ.

     Μετὰ τὴν γενικὴ αὐτὴ εἰκόνα, τὴν ὁποία κατὰ τὴν γνώμη μου ἔχουν τὰ κείμενά σας, ἔρχομαι συγκεκριμένα νὰ ἀπαντήσω ἐπὶ τῶν ἀπόψεών σας.

     1. Στὴν πρώτη παράγραφο μὲ αὔξοντα ἀριθμὸ (α) γράφετε τὰ ἑξῆς (ἐδῶ):

    «α) Στην ερώτησή μας για το κύρος των Μυστηρίων των Γ.Ο.Χ., γράφετε τα εξής: “Ἡ Ἀποστολική Διαδοχή ὅμως σήμερα ἔχει διαστρεβλωθῆ ἀπό τούς Γ.Ο.Χ. καί δι’ αὐτό ὑπάρχουν οἱ πολλές Σύνοδοι, χωρίς καμμία νά ἔχη τήν ἀληθινή Ἀποστολική Διαδοχή”. Τί σημαίνει αυτό; Ότι χωρίς Αποστολική Διαδοχή δεν υπάρχει Θεία Χάρις και Μυστήρια... Νέος Πάπας λοιπόν και σεις που αποφαίνεστε ex cathedra περί του κύρους των Μυστηρίων μας... (Παρόλα αυτά αν ένας Παλαιοημερολογίτης αφήσει τους Γ.Ο.Χ. και έλθει σε σας, τότε αυτομάτως θα έχει Μυστήρια και δεν θα χρήζει "αναμυρώσεως", όπως λέτε, ίσως γιατί βλέπετε τον χώρο των Παλαιοημερολογιτών ως χώρο αλιεύσεως των οπαδών σας!)».

     Στὸ κείμενό σας αὐτό, ἀδελφοί, κάνετε τὰ ἑξῆς τραγικὰ λάθη, τὰ ὁποῖα ἀποδεικνύουν τὴν ἀγαπητή σας τακτική, εἰς τὴν ὁποία ἀνεφέρθην ἀνωτέρω.

    Α) Ἐδῶ ψεύδεσθε ἀπροκάλυπτα, διότι εἰς τὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν ἀπαντῶ γιὰ τὸ κῦρος τῶν μυστηρίων τῶν Γ.Ο.Χ., ἀλλὰ ἀναφέρομαι στὸ ψεῦδος καὶ τὴν προπαγάνδα τῶν Γ.Ο.Χ. περὶ δῆθεν συγκλήσεως τῆς «Μεγάλης Συνόδου τῶν ἀληθινῶν Ὀρθοδόξων» (ἐδῶ).

    Β) Ἂν σᾶς ἐνδιέφερε τὸ θέμα αὐτό, τῆς συγκλήσεως δηλαδὴ τῆς «Μεγάλης Συνόδου τῶν ἀληθινῶν Ὀρθοδόξων», γιὰ τὸ ὁποῖο σᾶς κατηγορεῖ κάποιος ὅτι αὐτὸ ἀποτελεῖ τερατῶδες ψεῦδος τῶν Γ.Ο.Χ., θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπερασπιστῆτε τοὺς Γ.Ο.Χ. καὶ νὰ ἀποδείξετε μὲ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ (και αναφορά στην Πανθρησκεία)

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού»

Πως όμως εμείς θα ετοιμάσουμε

την οδό του Κυρίου για τη δική μας ψυχή;

   Αυτό ήταν το συγκλονιστικό άγγελμα του προφήτου Ησαΐα 800 χρόνια π.Χ. Και απεκάλυπτε ότι ο Πρόδρομος του Μεσσία θα κραυγάζει μέσα στην έρημο λέγοντας: «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού».

     Ετοιμάστε το δρόμο για να έλθει ο Μεσσίας, κάντε ίσια τα μονοπάτια για να περάσει. Και η μεγάλη ώρα ήρθε. Ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε στη γη μας· μια γη που καιγόταν από τη λάβα του κακού. Κατάξερη λαχταρούσε το ζωογόνο νερό της χάριτος. Αλλά όπως τις βροχές του φθινοπώρου προμηνύουν οι αστραπές που σχίζουν τον αέρα και οι βροντές που συγκλονίζουν την κτίση έτσι και τον ερχομό του Λυτρωτή θα τον προμηνούσε ένας μοναδικός άνθρωπος

Για τη φωτογράφιση του Αλεξ. Παπαδιαμάντη

Για τη φωτογράφιση του Αλεξ. Παπαδιαμάντη από τον Π. Νιρβάνα

   (παρακαλώ να διαβαστεί με προσοχή από ιερωμένους που επιτρέπουν αχαλίνωτη φωτογράφιση και βιντεοσκόπηση στη διάρκεια των εκκλησιαστικών ακολουθιών, αδιαφορώντας για τον σκανδαλισμό των πιστών που παρευρίσκονται στο ναό και προσπαθούν απεγνωσμένα να προσευχηθούνε ...).

Η φωτογράφιση

του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

από τον Π.Νιρβάνα

Ο Παύλος Νιρβάνας γράφει στο περιοδικό "Νέα εστία" το 1933 πως τράβηξε μια μοναδική φωτογραφία τον
Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

...Είχα διηγηθεί άλλοτε την ανησυχία του αυτή, όταν πήγα, κλέφτικα, με χίλιες προφάσεις, να τον φωτογραφίσω απάνω στο καφενεδάκι της Δεξαμενής. Δεν υπήρχε ως τότε φωτογραφία του Παπαδιαμάντη. Και συλλογιζόμουν ότι απ' τη μια μέρα στην άλλη μπορούσε να πεθάνει ο μεγάλος Σκιαθίτης, και μαζί του να σβήσει για πάντα η οσία μορφή του. Και πότε αυτό; Σε μια εποχή που δεν υπάρχει ασημότητα που να μην έχει λάβει τις τιμές του φωτογραφικού φακού. Και πώς θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μια τέτοια παράλειψη της γενεάς μας σ' εκείνους που θα 'ρθουν κατόπι μας να συνεχίσουν το θαυμασμό μας για τον απαράμιλλο λυρικό ψυχογράφο των καλών και των ταπεινών και τον αγνότατο ποιητή των νησιώτικων γιαλών; Αλλά ό αγνός αυτός χριστιανός, με τη ψυχή του αναχωρητή, δεν εννοούσε, με κανένα τρόπο, να επιτρέψει στον εαυτό του μια τέτοια ειδωλολατρική ματαιότητα. "Ου ποιήσεις σε αυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα" ήταν η άρνηση του και η απολογία του.  Αποφάσισα όμως να πάρω την αμαρτία του στο λαιμό μου. Ο Θεός και η μακαρία ψυχή του ας μου συγχωρέσουν το κρίμα μου. Ένας από τους ωραιότερους τίτλους που αναγνωρίζω στη ζωή μου, είναι ότι παρέδωκα στους μεταγενέστερους τη μορφή του Παπαδιαμάντη. Με τί δόλια και αμαρτωλά μέσα επραγματοποίησα τον άθλο μου αυτό, το διηγήθηκα, όπως είπα, αλλού.  Εκείνο που μου θυμίζουν ζωηρότερα τώρα οι ευλαβητικές γιορτές της Σκιάθου, είναι η ανησυχία του τη στιγμή που τον αποτράβηξα ως την προσήλια γωνίτσα του μικρού καφενείου, για να ποζάρει μπροστά στον φακό μου.  Να "ποζάρει" είναι ένας λεκτικός τρόπος. Είχε πάρει μόνος του τη φυσική του στάση απάνω σε μια πρόστυχη καρέκλα, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, με το κεφάλι σκυφτό, με τα μάτια χαμηλωμένα, στάση βυζαντινού αγίου, σαν ξεσηκωμένη από κάποιο καπνισμένο παλιό τέμπλο ερημοκλησιού του νησιού του.  Αυτή δεν ήταν στάση για μια πεζή φωτογραφία. Ήταν μια καλλιτεχνική σύνθεση, και θα μπορούσε να είναι ένα έργο του Πανσελήνου ή του Θεοτοκοπούλου.  Αμφιβάλλω αν φωτογραφικός φακός έλαβε ποτέ μια τέτοια ευτυχία. Αλλά ό Αλέξανδρος ήταν βιαστικός να τελειώνουμε. Γιατί; Μου το ψιθύρισε, ανήσυχα στο αυτί, και ήταν η πρώτη φορά που τον είχα ακούσει - ούτε φαντάζομαι πως θα τον άκουσε ποτέ κανένας άλλος - να μιλεί γαλλικά: "Nous excitons la curiosite du public". Ακούσατε; Ερεθίζαμε την περιέργεια του... Κοινού!  Ποιου Κοινού;  Δεν ήταν εκεί κοντά μας παρά ένα κοιμισμένο γκαρσόνι του καφενείου, ένας γεροντάκος πού λιαζότανε στην άλλη γωνία του μαγαζιού, καί δυο λουστράκια που παίζανε παράμερα.  Αυτό ήταν το Κοινό, πού ανησυχούσε τον Παπαδιαμάντη η "περιέργεια" του. Κι' αυτή ήταν η διαπόμπευση του, που βιαζότανε να της δώσει ένα τέλος, Η φιλία ενίκησε το ζορμπαλίκι... μου είπε -αντιγράφω τα ίδια του τα λόγια - στο τέλος του μαρτυρίου του. Μήπως δεν ήταν, στ' αλήθεια, μια πραγματική θυσία που είχε κάνει στη φιλία μου; Μια θυσία της αγιότητάς του στην ειδωλολατρική ματαιότητα των εγκόσμιων. Και συλλογίζομαι τώρα τις εκατοντάδες των Γάλλων προσκυνητών της εταιρείας Μπυντέ, και των δικών μας του "Οδοιπορικού Συνδέσμου" , που πέρασαν το κατώφλι του ταπεινού του ερημητηρίου, όπου πλανάται τώρα η σκιά του στα γνώριμα καί αγαπητά της κατατόπια της ζωής του και της εργασίας του.  Συλλογίζομαι την παράταξη των ναυτικών αγημάτων, που παρουσίασαν όπλα μπροστά στο μνημείο του. Συλλογίζομαι τις στολές, τα ξίφη, τις χρυσές επωμίδες που έλαμπαν κάτω από τον ήλιο του νησιού του, για τη δόξα του. Συλλογίζομαι τους λόγους των επισήμων, τους εθνικούς ύμνους, τα στεφάνια της δάφνης, τις πανηγυρικές κωδωνοκρουσίες, που έπλεξαν με ήχους και χρωματα το εγκώμιο του. Συλλογίζομαι όλα αυτό το δοξαστικό πανηγύρι, και η σκέψη μου πετάει στο «Κοινόν» του ερημικού καφενείου της Δεξαμενής "ένα γκαρσόνι, ένας γεροντάκος, δυο λουστράκια" που ανησυχούσε, τη μακρινή εκείνη μέρα ο μακαρίτης μήπως "ερεθίση την περιέργεια των".  Τι ανησυχία θα είχε νοιώσει τώρα, στα βάθη του ταπεινού τάφου όπου "αναπαύεται εν Χριστώ" ο χριστιανός ποιητής των ταπεινών, από το δοξαστικό αυτό θόρυβο;  Καί πόσο θα βιαζότανε πάλι να τελειώσει; Αν σάλεψαν, από μυστικές αύρες, αυτή τη στιγμή, τα κυπαρίσσια του τάφου του, ένας στεναγμός θα βγήκε από το θρόισμα τους. Ένας ήχος, που θα ξαναψιθύριζε τα παλιά του εκείνα ανήσυχα και τόσο συμπαθητικά λόγια, σε μία γλώσσα που την εννοούσαν τώρα, γιατί ήταν δική τους , οι ευλαβητικοί προσκυνητές του της γαλλικής γης: " Nous excitons la curiosite du public". ] Παύλος Νιρβάνας

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2018/

Σύναξις Αγίου Ιωάννου Προδρόμου

καὶ ἡ μετένεξις τῆς Ἁγίας αὐτοῦ Χειρὸς

 εἰς Κωνσταντινούπολη

Ἀπὸ πολὺ παλιὰ ἔχει καθοριστεῖ νὰ ἑορτάζουμε κατὰ τὴν ἑπομένη ἡμέρα τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, τὴ Σύναξη τοῦ Προφήτου, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι ἀξιώθηκε νὰ βαπτίσει τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὑπῆρξε ὁ Ὄρθρος ποὺ ἀνήγγειλε τὸν ἐρχομὸ τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ὁ Ὄρθρος ποὺ προηγήθηκε τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης. Ἔτσι τὸν ὀνομάζει ἕνας ὕμνος τῶν Θεοφανείων. «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου». Ὁμιλεῖ τὸ στόμα τοῦ Ἀσκητοῦ. Ὁ χαρισματικὸς ἄνθρωπος ποὺ ἀναδείχθηκε «μείζων ἐν γεννητοὶς γυναικών».      Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κηρύσσει προδρομικὰ μέσα στὴν ἔρημο τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ξαναθυμίζει τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ Ἡσαΐου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος, ποὺ βεβαίως ἀναφέρονται στὸ μεγάλο ἐρημίτη τοῦ Ἰορδάνη. Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κηρύσσει μὲ πέντε βαρυσήμαντες λέξεις ὅ,τι θὰ διδάξει ἀργότερα ὁ Ἰησοῦς: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Λίγες σὲ ἀριθμὸ οἱ λέξεις του, ἀλλὰ βαριὲς σὲ δύναμη μαρτυρίας. Ὁ ἄγγελος τῆς ἐρήμου προετοιμάζει

Θεοφάνεια ή Επιφάνεια (2ο μέρος)

Αγίου  Ιωάννου του Χρυσοστόμου

   Τη διαφορά λοιπόν των βαπτισμάτων τη μάθαμε από αυτά, πρέπει όμως στη συνέχεια να πούμε για ποιo λόγο βαπτίζεται ο Χριστός και ποιό είναι το βάπτισμα που κάνει. Δεν κάνει ούτε το παλιό ιουδαϊκό βάπτισμα, ούτε το δικό μας που καθιερώθηκε στη συνέχεια, καθόσον δεν εί­χε ανάγκη από συγχώρηση αμαρτημάτων· διότι πώς θα συνέβαινε αυτό σε εκείνον που δεν είχε καμία αμαρτία; Διότι, λέει, «αμαρτία δεν έκανε, ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του»(Α΄ Πετρ.2, 22)· και πάλι· «Ποιός μπορεί από σας να με ελέγξει για αμαρτία;» ( Ιω. 8,46). Ούτε η σάρκα εκείνη στερούνταν το Πνεύμα· διότι πώς ήταν δυνατό αυτό στη σάρκα εκείνη που συνελήφθη από Πνεύμα άγιο; Εάν λοιπόν η σάρ­κα εκείνη ούτε το άγιο Πνεύμα στερούνταν, ούτε ήταν υπεύθυνη για αμαρτήματα, για ποιό λόγο βαπτίσθηκε; Αλλά προηγουμένως πρέπει να μάθουμε ποιο βάπτισμα έκανε, και τότε και αυτό θα μας γίνει πιο κατανοητό.

Ποιο λοιπόν βάπτισμα έκανε; Ούτε το ιουδαϊκό, ούτε το δικό μας, αλλά το βάπτισμα του Ιωάννη. Γιατί; Με σκοπό να μάθεις και από τη φύση αυτού του βαπτίσματος, ότι δεν βαπτίσθηκε για αμαρτίες του, ούτε επειδή είχε ανάγκη της χορηγίας του αγίου Πνεύματος· διότι το βάπτισμα εκείνο στερούνταν τη δυνατότητα και των δύο αυτών βαπτισμάτων, όπως ακριβώς βέβαια και αποδεί­ξαμε.

Και ότι δεν ήρθε στον Ιορδάνη ούτε για άφεση αμαρτημάτων, ούτε για τη χορηγία του αγίου Πνεύματος έγινε φανερό από αυτά· όμως για να μη νομίσει κάποιος από εκείνους που ήταν τότε παρόντες, ότι

Γιατί ο Κύριος, επέλεξε τον Ιορδάνη ποταμό και όχι κάπου αλλού για να Βαπτισθεί;

 Στον "Θησαυρό Δαμασκηνού" βρίσκουμε τις εξής πληροφορίες:

   Στον Ιορδάνη ποταμό είχαν γίνει πολλά θαύματα και ήταν πλήρης χαρίτων, αγιασμένος και για αυτό ο Χριστός πήγε εκεί.

Ένα θαύμα είναι όταν διήλθε από αυτόν ο Ιησούς του Ναυή με την Κιβωτό την οποία την κρατούσαν οι δώδεκα ιερείς και με εντολή του Ιησού του Ναυή μπήκαν οι ιερείς με την κιβωτό. Τότε έγινε θαύμα παράδοξο: Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω και απέμεινε τόσο νερό, όσο ήταν αρκετό για να βραχούν οι ιερείς μόνο μέχρι τον αστράγαλο. Και έτσι έμειναν τα νερά έως ότου πέρασαν όλοι οι Εβραίοι.

Ένα άλλο θαύμα είναι όταν ο Ηλίας ο Προφήτης, πέρασε τον Ιορδάνη με τον Ελισσαίο, πάλι σαν σε στεριά, όταν ο Προφήτης Ηλίας "χτύπησε" με την μηλωτή του τον ποταμό και άνοιξε στο μέσον του δρόμος ώστε πέρασαν και οι δύο χωρίς να βραχούν. Τότε ο Ηλίας ανελήφθη στους ουρανούς (ανέβηκε με