Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

"Ιατρε, θεραπευσον σεαυτον..."!




ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΗ  ΚΡΙΤΙΚΗ  ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΠΕΡΙ  ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ


«Ἡ ἔξυπνη ἀλεποῦ πιάνεται
κι ἀπ’ τὰ τέσσερα», κύριε Νούση!



κ. Νούσης δημοσίευσε ἕνα νέο ἄρθρο μὲ τίτλο «Η πλάνη της σύγχρονης Αποτείχισης (υπό την αγιοπνευματική ιεροκανονική ερμηνευτική ματιά του γέροντος Επιφανίου Θεοδωρόπουλου)». Σ’ αὐτό, καταπιάνεται μὲ τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως, ξεκινώντας μ’ ἕνα μεθοδολογικὸ λάθος καὶ ἐπαναλαμβάνοντας καὶ ἐφαρμόζοντας ἐκεῖνο ἀκριβῶς ποὺ κατηγορεῖ. Δηλαδή, ἐξετάζει τὴν ἀποτείχιση, ὄχι ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, ἀλλὰ ὑπὸ τὸ πρίσμα ἑνὸς σύγχρονου θεολόγου, τοῦ ἀειμνήστου ἀρχιμανδρίτου π. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου, ὁ ὁποῖος εἶναι σεβαστὸς γιὰ τὴν ὁσία ζωή του καὶ τὴν προσφορά του στὴν Ἐκκλησία, πλὴν ὅμως ἀμφισβητεῖται ἡ θέση του, ἀκριβῶς στὸ θέμα τῆς διακοπῆς τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους, δηλ. τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως (κι ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Παλαιοῦ).

Κι αὐτὲς τὶς ἀμφισβητούμενες καὶ ἐλεγχόμενες θέσεις τοῦ π. Ἐπιφάνιου (ποὺ θεωρεῖ ὅτι εἶναι ὁ «καινός αστήρ της Ορθοδοξίας», ἀλήθεια ποιός τὸν ἀνεκήρυξε μεγαλύτερο τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ καθ’ ὅλα ἀλάνθαστο;), αὐτὲς τὶς θέσεις ὁ κ. Νούσης τὶς ἐκλαμβάνει -παρὰ πᾶσαν δεοντολογίαν- καὶ τὶς παρουσιάζει ὡς καθοδηγητικὲς θέσεις, γιὰ νὰ κρίνει τὴν ἀποτείχιση, ὅσους ἀποτειχιστήκαμε καὶ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, οἱ ὁποῖοι στηρίζουμε τὶς ἐνέργειές μας, ὄχι σὲ ἕνα μόνο ἀρχιμανδρίτη, ἀλλὰ στὴν διαχρονικὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τὴν δίδαξαν καὶ τὴν ἐφάρμοσαν οἱ Ἅγιοι.

Στὴ συνέχεια προχωρεῖ ὁ κ. Νούσης σὲ χαρακτηρισμοὺς καὶ «πνευματικὲς» ἐκτιμήσεις τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὁμιλεῖ γιὰ «άκριτους ζηλωτισμούς και σοβαρά και καλοπροαίρετα άτομα και είναι κρίμα να χάνονται και να αδικούνται ψυχές από τη μοχθηρία και πονηρία του αρχεκάκου όφεως, του λάθρα επιμελώς κρυπτομένου όπισθεν πάντων τούτων των εκκλησιολογικών εκτροπών, εκτρόπων και διαστροφών». Καὶ ποιός σᾶς διαβεβαίωσε ὅτι ἔχετε τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως, ὡς νὰ εἶσθε ἕνας χαρισματικὸς γέρων, ὥστε νὰ ἔχετε καταλάβει πὼς ὁ π. Εὐθύμιος κι ἐμεῖς ἔχουμε πέσει σὲ θανάσιμα πνευματικὰ ἁμαρτήματα, τὰ ὁποῖα «είναι λίαν επαχθή μέσα στην ύπουλη πνευματικά ιοβόλα αδιαφάνεια και αδυναμία στη συνειδητοποίηση και στον αισθητό εντοπισμό τους» καὶ πὼς «κατ’ ουσίαν πρόκειται για την πνευματική πορνεία και μοιχεία μέσα από την άνομη και παράλογη και άθεσμη ηδονή του Εγώ σε βάρος της ενηδόνου άκτιστης κοινωνίας μετά του Κυρίου»;

Πιὸ κάτω, φέρνοντας ὡς παράδειγμα τὴν πολεμικὴ τοῦ π. Ἐπιφανίου πρὸς τοὺς σχισματικοὺς παλαιοημερολογῖτες, καὶ συγχέοντας τὸ σχίσμα μὲ τὴν ἀποτείχιση, καὶ ἀποκρύπτοντας μὴ δίνοντας τὴν ἀναγκαία προσοχὴ στὴ θέση τοῦ π. Ἐπιφανίου ὅτι ὅσοι ἀποτειχίζονται καλῶς κάνουν, ἀλλὰ πρέπει νὰ μείνουν ὡς τὴν ἀποτείχιση καὶ νὰ μὴ δημιουργήσουν ἄλλη Ἐκκλησία, παραθέτει τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα τοῦ π. Ἐπιφανίου:

«...ποία έσται η ευθύνη ημών, αν υποκαταστήσωμεν ημείς την κρίσιν της Εκκλησίας, επειδή νομίζομεν ότι γνωρίζομεν την κρίσιν του Θεού; Δεν είνε απείρως προτιμότερον, ως ταπεινότερον και ασφαλέστερον, το να επώμεθα ταις αποφάσεσι της Εκκλησίας; Αδελφέ μου, είνε εσχάτη πλάνη η γνώμη ότι ημείς είμεθα ασφαλείς γνώσται της ψήφου του Θεού. Ουαί, χιλιάκις ουαί, τη Εκκλησία, όταν τα άτομα, και μάλιστα οι λαϊκοί, κηρύττωσιν επαναστάσεις του είδους αυτού»!!!

Καὶ ποιά εἶναι ἡ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας κ. Νούση; Ἡ δική σας κρίση; Ἡ κρίση τοῦ π. Ἐπιφανίου; Ἡ ἀδιαφορία, «ἀ-κρισία», ἡ ἔνοχη σιωπὴ καὶ ὁ φόβος νὰ πάρουν θέση γιὰ τὸ θέμα οἱ σύγχονοι Ἐπίσκοποι, παρὰ μάλιστα τὶς ἔγγραφες ὀχλήσεις δύο τουλάχιστον Μητροπολιτῶν; Ἢ μήπως "ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας" εἶναι ἡ κρίση τοῦ ἡγέτη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου;

Μήπως, κ. Νούση, τὴν «ἀπόφαση» τῆς Ἐκκλησίας τὴν ἐκφράζουν καλύτερα ἀπὸ σᾶς οἱ Ἅγιοι Πατέρες; Μήπως γι’ αὐτὸ τὴν παρουσίαση τῶν κειμένων τὴν ὑποτιμᾶτε; Μήπως γι’ αὐτὸ γράφετε: «Είναι γεγονός ότι αν θέλεις να στηρίξεις μια θέση, μπορείς να εφεύρεις πολλούς τρόπους, μάλιστα να βρεις και αγιογραφικά και πατερικά ερείσματα, με τις κατάλληλες, εννοείται, ερμηνευτικές χειρουργικές επεμβάσεις και τις κατά το δοκούν προσεγγίσεις»;  Κι ἐσεῖς τί κάνετε κ. Νούση; Κάτι χειρότερο. Κάνετε ἐκεῖνο ποὺ κατηγορεῖτε, χρησιμοποιώντας ἐκεῖνες τὶς γνῶμες τοῦ π. Ἐπιφάνιου ποὺ σᾶς «βολεύουν» καὶ μάλιστα διαστρεβλώνοντας τὸ πνεῦμα του καί, συγχρόνως, ἀποφεύγετε νὰ χρησιμοποιήσετε τὰ ἑκατοντάδες χωρία τῶν Πατέρων ποὺ ἐμεῖς ἔχουμε παρουσιάσει. Γιατί δὲν τὰ ἀναιρεῖτε, κύριε, παρουσιάζοντας τὰ σημεῖα ποὺ τὰ διαστρέψαμε ἢ παρουσιάζοντας τὰ ἀντίθετα πατερικὰ κείμενα; Μήπως γιατί δὲν ὑπάρχουν;

Νά, γιατί σᾶς ταιριάζει ἡ παροιμία: «Ἡ ἔξυπνη ἀλεποῦ πιάνεται κι ἀπ’ τὰ τέσσερα».

Ἡ ἐφαρμογὴ τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν διδασκαλιῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀποτειχίσεως, εἶναι γιὰ σᾶς «ἐπαναστάσεις», λοιπόν; Γιὰ τὸν π. Ἐπιφάνιο, πάντως, δὲν ἦταν, γιατὶ ὅσα ἔγραφε τὰ ἔγραφε γιὰ τὰ παλαιοημερολογίτικα σχίσματα, τὴν σύμφωνη μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση ἀποτείχιση (ἔστω καὶ ὡς δυνητική) τὴν ἀποδεχόταν. Ἐσεῖς γιατί ἐπικαλεῖσθε τὸν π. Ἐπιφάνιο καὶ μπασταρδεύετε ἀκόμα καὶ τὴν ἀμφισβητούμενη περὶ ἀποτειχίσεως θέση του;

Καὶ στὸ σημεῖο αὐτό, ὑπερβαίνετε σὲ αὐστηρότητα τὸν π. Ἐπιφάνιο καὶ ἐκεῖ ποὺ αὐτὸς βλέπει τοὺς Παλαιοημερολογῖτες ὡς «καλοπροαίρετα πλάσματα», ἐσεῖς ὡς κριτὴς ἁγιότερος αὐτοῦ, μεταφέρετε ἀντὶ γιὰ τοὺς σχισματικοὺς Παλαιοημερολογῖτες, σ’ ἐμᾶς τὶς κατηγορίες, συμφωνεῖτε καὶ ἐπαυξάνετε· μᾶς βλέπετε ὡς ἀγγίζοντας «τὰ ἀκραῖα ὅρια τοῦ ἑωσφορισμοῦ»! (Καλωσύνης σας!). Γράφετε: «Φοβάμαι ότι εδώ δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, τουλάχιστον σε ικανό αριθμό περιπτώσεων. Κατά τα υπόλοιπα συμφωνώ και επαυξάνω. Λίαν χαρακτηριστικές και αξιοπρόσεχτες οι φράσεις του πατρός, που περιγράφουν το κρυπτόμενο αυτό πάθος της υπερηφανείας, που ενίοτε αγγίζει τα ακραία όρια του εωσφορισμού».

Κοιταχτεῖτε στὸν «καθρέπτη», κύριε Νούση. Καταλαβαίνετε γιὰ ποιόν καθρέπτη ὁμιλῶ. Ἐμεῖς τὸ προσπαθοῦμε καὶ ἀπὸ μιᾶς ἀπόψεως σᾶς εὐχαριστοῦμε ποὺ μᾶς δώσατε ἄλλη μιὰ εὐκαιρία νὰ ἐπιβεβαιώσουμε, ὅτι τὰ φτηνὰ ἐπιχειρήματα καὶ ἡ ἀδιάκριτη κριτική σας δὲν κλονίζουν τὴν πατερικὴ διδασκαλία περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τὴν ὁποία μὲ προσοχὴ ἀκολουθοῦμε.

Αὐτὰ τὰ ὀλίγα, περιμένοντας τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ ἄρθρου σας γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε, ἂν χρειαστεῖ.

Σημάτης Παναγιώτης






Διδαχές αγίου Κοσμά Αιτωλού

ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ AΓIOΥ KOΣMA ΤOΥ AITΩΛΟΥ


ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (σελ. 185-203)



AG.KOSMAS 

Το μεγαλείον της Κυριακής ημέρας


Επήγεν ο Κύριος εις την κόλασιν και έβγαλε τον Αδάμ, την Εύαν και το γένος του. Ανέστη την τρίτην ημέραν. Εφάνη δώδεκα φοράς εις τους Αποστόλους του. Έγινε χαρά εις τον ουρανόν, χαρά εις την γην και εις όλον τον κόσμον, φαρμάκι και σπαθί δίστομον εις την καρδίαν των Εβραίων και μάλιστα του διαβόλου. Δια τούτο και οι Εβραίοι δεν κατακαίονται άλλην ημέραν τόσον, ωσάν την Κυριακήν, οπού ακούουν τον παπά μας να λέγη: «Ο αναστάς εκ νεκρών Χριστός ο αληθινός Θεός ημών¨. Διότι εκείνο οπού εσπούδαζον οι Εβραίοι να κάμουν δια να εξαλείψουν το όνοαμ του Χρισού μας, εγύρισεν εναντίον της κεφαλής των. Πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να χαιρώμεθα πάντοτε, μα περισσότερον την Κυριακήν, οπού είνε η Ανάστασις του Χριστού μας. Διότι Κυριακήν ημέραν έγινεν ο Ευαγγελισμός της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Κυρικήν ημέραν μέλλει ο Κύρος να αναστήση όλον τον κόσμον. Πρέπει και ημείς να εργαζώμεθα τας εξ ημέρας δια ταύτα τα μάταια, γήινα και ψεύτικα πράγματα, και την Κυρικήν να πηγαίνωμεν εις την εκκλησίαν και να στοχαζώμεθα τας αμαρτίας μας, τον θάνατον, την κόλασιν, τον παράδεισον, την ψυχήν μας οπού είνε τιμιωτέρα από όλων τον κόσμον, και όχι να πολυτρώγωμεν, να πολυπίνωμεν και να κάμνωμεν αμαρτίας, ούτε να εργαζώμεθα και να πραγματευώμεθα την Κυριακήν. Εκείνο το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είνε αφορισμένο και κατηραμένο, και βάνετε φωτιά και κατάρα εις το σπίτι σας και όχο ευλογίαν, και ή σε θανατώνει ο Θεός παράκαιρα, ή την γυναίκα σου, ή το παιδί σου, ή το ζώον σου ψοφά, ή άλλον κακό σου κάμνει. Όθεν, αδελφοί μου, δια να μη πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, εγώ σας συμβουλεύω να φυλάγετε την Κυριακήν, ωσάν οπού είνε αφιερωμένη εις τον Θεόν. Εδώ πώς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Την φυλάγετε την Κυριακήν; Αν είσθε χριστιανοί, να την φυλάγετε. Έχετε εδώ πρόβατα; Το γάλα της Κυριακής τι το κάμνετε; Άκουσε, παιδί μου, να το σμίγης όλο και να το κάμνης επτά μερίδια και τα εξ μερίδια κράτησέ τα δια τον εαυτόν σου, κσι το άλλο μερίδιο της Κυριακής, αν θέλεις, δώσε το ελεημοσύνην εις τους πτωχούς ή εις την εκκλησίαν, δια να ευλογήση ο Θεός τα πράγματά σου. Και αν τύχη ανάγκη και θέλεις να πωλήσης πράγματα φαγώσιμα την Κυριακήν, εκείνο το κέρδος μη το σμίγεις εις την σακκούλα σου, διότι την μαγαρίζει αλλά δώσε τα ελεημοσύνην, δια να σας φυλάγη ο Θεός.

Ο άγιος Κοσμάς προφητεύει


Εις τας τεσσεράκοντα ημέρας ευλόγησεν ο Κύριος τους αγίους Αποστόλους, ανελήφθη εις τους ουρανούς και εκάθησεν εκ δεξιών του προανάρχου Πατρός, να συμβασιλεύη αιωνίως και να προσκυνήται από τους Αγγέλους. Ένα πράγμα θα σας φανερώσω, χριστιανοί μου, το ηξεύρω πως θα σας καύσω την καρδιά, είνε φοβερόν και λυπηρόν, τρέμει η καρδιά μου να το ειπώ, αλλά τι να κάμω, οπού μου λέγει ο Χριστός μας πως ανίσως και δεν το φανερώσω, με θανατώνει και με βάνει εις την κόλασιν; Μας φανερώνει η θεία Γραφή, το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον, πως εις τον όγδοον αιώνα θα γίνει το τέλος του κόσμου και μέλλει να χαλάσει τούτος ο κόσμος.

Ο προφήτης Ηλίας και ο αντίχριστος


Και θα στείλη ο Θεός τον προφήτην Ηλίαν να διδάξη τους χριστιανούς να φυλάγουν την πίστιν των. Ο αντίχριστος, αδελφοί μου, είνε άνθρωπος οπού έχει κακήν γνώμην, κακήν προαίρεσιν και κατοικεί ο διάβολος εις την καρδίαν του, και λέγει πως είνε Θεός, και ο αντίχριστος θα θανατώση τον προφήτη Ηλίαν. Εγώ, αδελφοί μου, εξετάζοντας έμαθα και εκατάλαβα, πως ο προφήτης Ηλίας και ο αντίχριστος ήλθε και εθανάτωσε τον προφήτην Ηλίαν. Ο προφήτης Ηλίας, χριστιανοί μου, είνε ζωντανός τόσους χρόνους και ηξεύρει ο Θεός που τον έχει φυλαγμένον έως σήμερον. Ανίσως και θέλετε να μάθετε που ευρίσκετε, εδώ κοντά είνε και αυτός, τα λόγια οπού σας λέγω εκείνου είνε. Ο προφήτης Ηλίας, όταν έλθη να διδάξη, δεν θα φανερωθή εις τον κόσμον, καθώς λέγει το Άγιον Πνεύμα, ίνα μη ελθών πατάξη την γην άρδην, ήτοι, λέγει το Άγιον Πνεύμα, δια να μη φοβίση και ταράξη τον κόσμον και την γην, δεν θέλω τον φανερώσει εις σας τους χριστιανούς. Αμή τι έχει, παιδιά μου, να φανερωθή; Ο ζήλος του και η διδασκαλία του. Αυτά τα δύο με ηξίωσεν ο πανάγαθος Θεός δια την ευσπλαχνίαν του και μου εχάρισε, και μη μαρτερήτε άλλον Ηλίαν να σας διδάξη. Αμή ται καρτερούμεν; Λυπηρόν είνε να σας ειπώ! Σήμερον, αύριον καρτερούμεν δίψας, πείνας μεγάλας, οπού να δίνωμεν χιλιάδας φλωριά και να μη ευρίσκωμεν ολίγον ψωμί ή νερό. Σήμερον, αύριον περιμένομεν θανατικάς ασθενείας μεγάλας, οπού να μη προφθάνωμεν οι ζωντανοί να θάπτωμεν τους αποθαμένους. Σεισμός παγκόσμιος θα γίνει, όλος ο κόσμος θα γίνει ένας κάμπος. Θα πέσουν όλα τα βουνά, όλα τα σπίτια. Η θάλασσα θα σηκωθεί υψηλά δέκα πέντε πήχεις από τα ψηλότερα βουνά. Τα άστρα θα πέσουν από τον ουρανόν, ο ήλιος και η σελήνη θα σκοτισθούν, ο ουρανός οπού φαίνεται, η γη και τα πάντα, και όλος ο κόσμος θα χαλάση. Πότε θα γίνουν αυτά; Ο Χριστός μας λέγει: Επλησίασε τώρα κοντά, έγγιξε το μαχαίρι εις το κόκκαλον. Έξαφνα θα γίνουν, ημπορούν να γίνουν και απόψε. Τάχα να μη είνε και τώρα η αρχή; Δεν βλέπετε πως εχάθησαν τα γεννήματά σας και τα σπαρτά σας; Εστέρεψαν αι βρύσες, τα ποτάμια, σήμερον μας υστερεί το ένα, αύριον το άλλο, και από ολίγον μας τα δίδει ο Θεός, και ημείς ως αναίσθητοι δεν τα στοχαζόμεθα.

Ψυχή και Χριστός


Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω, καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, καθώς μέλλει να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλη τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν, τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν, μη σας μέλλει, δώσατέ τα δεν είνε ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορεί να σας τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε. Τώρα, αδελφοί μου, τι σημείον καρτερούμεν; Δεν καρτερούμεν άλλο παρά πότε να λάμψη ο πανάγιος Σταυρός εις τον ουρανόν περισσότερον από τον ήλιον, και να λάμψη ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός και Θεός επτά φοράς περισσότερον από τον ήλιον, με χίλιες χιλιάδες και μύριες μυριάδες Αγγέλους, με δόξαν θεϊκήν.


Ο αμετανόητος αμαρτωλός


Όθεν πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να στοχασθώμεν τι είμεθα, δίκαιοι ή αμαρτωλοί; Και ανίσως είμεθα δίκαιοι, καλότυχοι και τρισμακάριοι. Ανίσως δε είμεθα αμαρτωλοί, πρέπει τώρα όπου έχομεν καιρόν να μετανοήσωμεν από τα κακά και να πράξωμεν τα καλά. η κόλασις μας καρτερεί πότε θα μετανοήσωμεν; Όχι αύριον, μεθαύριον και του χρόνου, αλλ’ αυτήν την ώραν. Διότι δεν ηξεύρομεν έως αύριον τι έχομεν να πάθωμεν. Ο Χριστός μας λέγει να είμεθα πάντοτε έτοιμοι. Πόσον κακόν πράγμα είνε, χριστιανοί μου, να πέση ο άνθρωπος εις αμαρτίαν και να μη μετανοήση: Στοχασθήτε!

Τιμωρία των Εβραίων


Τον παλαιόν καιρόν οι εβραίοι εθανάτωσαν όλους τους προφήτας, όλους τους δικαίους διδασκάλους χιλιάδες φορές άφησαν τον Χριστόν και επροσκύνησαν τον διάβολον, και τόσον, οπού έκαμαν ένα μοσχάρι και το επροσκυνούσαν δια Θεόν, καθώς το έχουν έως σήμερον. Και τώρα το αυτό είνε να συναναστρέφεται, να τρώγης και να πίνης με τον διάβολον. Ετόλμησαν και εσταύρωσαν και τον Χριστόν μας. Ο Πανάγαθος εις όλα αυτά τους εφύλαγε, τους εσκέπαζεν. Εκαρτέρησεν ο Κύριος ύστερα από την σταύρωσιν του τριάντα χρόνια να μετανοήσουν, αλλά δεν μετενόησαν. Τότε τους κατηράσθη, τους αφώρισε, τους οργίσθη και αφήκε τον διάβολον μέσα εις την καρδίαν των, καθώς τον έχουν έως σήμερον. Εσκοτίσθησαν, έφυγον από όλον τον κόσμον και επήγαν εις την Ιερουσαλήμ. Σηκώνει ο Θεός τον βασιλέα από την παλαιάν Ρώμην και πολιορκεί τους Εβραίους μέσα εις την Ιερουσαλήμ, και οι πατέρες και αι μητέρες έσφαζον τα τέκνα των και τα έτρωγον. Ο διάβολος θέλει να τρώγουν οι γονείς τα τέκνα των, και όχι ο Θεός. Ακούετε, αδελφοί μου, ο άνθρωπος τι κακόν παθαίνει όταν αμαρτάνει και τον εγκαταλείψει ο Θεός; Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος. Μεγάλην ευσπλαγχνίαν έχει ο Θεός, αλλά έχει και μεγάλην οργήν και καθώς επαίδευσε τους Εβραίους, παιδεύει και ημάς, ανίσως και δεν κάμνωμεν καλά. Βάνει ο Θεός τον βασιλέα μέσα εις την Ιερουσαλήμ και θανατώνει χίλιες εκατόν είκοσι χιλιάδες Εβραίους, και τόσον, οπού έγινε το αίμα ωσάν θάλασσα. Τριάντα φλωρία επώλησαν οι Εβραίοι τον Χριστόν μας, τριάντα εις το φλωρί επώλησεν ο Χριστός μας χίλιες χιλιάδες Εβραίους. Εσύ έμαθες και πωλείς τον Χριστόν, και εκείνος δεν ημπορεί να σε πωλήσει;

Η κακία των Εβραίων


...Ο Εβραίος μου λέγει πως ο Χριστός μου είνε μπάσταρδος, και η Παναγία μου πόρνη. Το άγιον Ευαγγέλιον λέγει πως το έγραψεν ο διάβολος. Τώρα έχω μάτια να βλέπω τον Εβραίον; Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου, και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος ωσάν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το δε να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγίαν μου, δεν θέλω να τον βλέπω. Και η ευγενία σας πως σας βαστά η καρδία να κάνετε πραγματείας με τους Εβραίους; Εκείνος οπού συναναστρέφεται με τους Εβραίους, αγοράζει και πωλεί, τι φανερώνει; Φανερώνει και λέγει, πως καλά έκαμαν οι Εβραίοι και εθανάτωσαν τους προφήτας και όλους τους διδασκάλους και όλους τους καλούς. Καλά έκαμαν και κάμνουν να υβρίζουν τον Χριστόν μας και την Παναγίαν μας. Καλά κάμνουν και μας μαγαρίζουν και πίνουν το αίμα μας. Ταύτα διατί σας τα είπα, χριστιανοί μου; Όχι δια να φονεύετε τους Εβραίους και να τους κατατρέχετε, αλλά δια να τους κλαίετε, πως άφησαν τον Θεόν και επήγαν με τον διάβολον. Σας τα είπα να μετανοήσωμεν ημείς τώρα οπού έχομεν καιρόν, δια να μη τύχη και μας οργισθή ο Θεός και μας αφήσει από το χέρι του και το πάθωμεν και ημείς σαν τους Εβραίους και χειρότερα.

Πηγή: augoustinos-kantiotis.gr