Η πνευματική προετοιμασία για τα Χριστούγεννα

Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Άγιος Γεράσιμος - Λάρισα

ΚΑΤΑΔΙΚΗ του Οικουμενισμού, αλλά και ...αποδοχή της Συνόδου της Κρήτης!

Μητροπολίτης Κυθήρων:

ΚΑΤΑΔΙΚΗ του Οικουμενισμού

Σχόλιο (Ἀπὸ “Κατάνυξις”):

    

    Σεβασμιώτατε, είναι μία καλή αρχή, αλλά την υπογραφή σας την βάλατε τον θλιβερό Νοέμβριο του 2016 στην Ιεραρχία,

όταν επικυρώθηκε και απο την Εκκλησία της Ελλάδος η ψευδοσύνοδος του Κολυμβαρίου, που αντίθετα με την σημερινή ποιμαντορική Χριστουγενιάτικη εγκύκλιο σας, εκεί, ο οικουμενισμός ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΗΚΕ ΣΥΝΟΔΙΚΑ.

    Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά. Και όπως λέει, ειδικά για την περίσταση αυτή, ο αγωνιστής κληρικός π. Θ. Ζήσης ''ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΝΕ ΛΑΘΗ, ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥΣ ΠΙΣΩ''. Θα περιμένουμε λοιπόν να μας χαροποιήσετε εμπράκτως... Την ευχή σας.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί

τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Γένους βροτείου τὴν ἀνάπλασιν πάλαι,

ᾌδων Προφήτης, Ἀββακούμ προμηνύει,

Ἰδεῖν ἀφράστως ἀξιωθεὶς τὸν τύπον˙

Νέον Βρέφος γάρ, ἐξ ὄρους τῆς Παρθένου,

Ἐξῆλθε λαῶν, εἰς ἀνάπλασιν Λόγος».

(Εἱρμός δ΄ ᾠδῆς Χριστουγέννων, Ἰαμβικός)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙

    Εὐλογημένα, εἰρηνικά, θεοχαρίτωτα καί δωρεοφόρα Χριστούγεννα!

    Ἱερά καί ἁγία, φωταυγής καί μυσταγωγική εἶναι ἡ νύκτα τῶν Χριστουγέννων. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος, τό στόμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἀναφωνεῖ σέ πανηγυρικό τόνο: «Μεγάλυνον ψυχή μου, τόν ἐκ τῆς Παρθένου, Θεόν σαρκί τεχθέντα. Μεγάλυνον ψυχή

Χριστούγεννα σε ζοφερό τοπίο

                       

   του Νεκτάριου Δαπέργολα 

Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας

     Χριστούγεννα του 2017. Άλλοι καιροί πια. Καιροί χαλεποί, καιροί αποστασίας. Φαινομενικά, λίγα πράγματα ίσως δείχνουν να άλλαξαν γύρω μας σε σύγκριση με άλλα, παλαιότερα χρόνια. Πάλι πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, πάλι φωταγωγήθηκαν οι πόλεις, πάλι στολίστηκαν τα σπίτια και τα μαγαζιά στην αγορά. Στην πραγματικότητα όμως, όλα είναι διαφορετικά πλέον. Άλλοι καιροί ζύγωσαν πια - και άλλα ήθη…

     Κάθεσαι να γράψεις κάτι για τα Χριστούγεννα, μα μόνο πικρά σχόλια σού έρχονται πλέον. Πικρά σχόλια για το πραγματικό (και τόσο τραγικά ξεχασμένο) νόημα της μεγάλης εορτής μας. Σχόλια

Από την Υμνολογία των Χριστουγέννων

Το θαύμα της Γεννήσεως του Κυρίου και οι αιώνιοι συμβολισμοί του

   …Μιά μόνο φορά γεννήθηκε ὁ Χριστός καί ἦτο ἀρκετό γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Στήν θέση τοῦ σπηλαίου ὅμως ὑψώθηκαν ἀναρίθμητες ἐκκλησίες, ὅπου ὄχι μόνο μιά φορά τόν χρόνο, ἀλλά κάθε ἡμέρα ἐπαναλαμβάνεται τό θαῦμα τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου στόν καιρό τῆς τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας.

  Λοιπόν, ἡ Θεία Λειτουργία, κατά τούς Πατέρες, εἶναι ἡ ἐπανάληψις τοῦ θαύματος τῆς Βηθλεέμ. Μέ μία μόνο διαφορά: ὅτι τότε ὁ Χριστός φανερώθηκε στούς ἀνθρώπους πραγματικά, πρόσωπο μέ πρόσωπο, ὅταν σχεδόν κανείς δέν Τόν ἐπίστευε, ἐνῶ τώρα φανερώνεται κεκαλυμμένα, ἐν μυστηρίῳ καί πλῆθος πιστῶν Τόν ἀκολουθοῦν. Συνεπῶς πιό εὔπιστα ἀποδεικνύονται τά αὐτιά τῶν ἀνθρώπων, διά μέσου τῶν χριστιανικῶν αἰώνων, παρά τά μάτια καί τά χέρια τοῦ περιουσίου λαοῦ πού ψηλαφοῦσαν τόν Χριστό.

    Τότε φανερώθηκε Βρέφος σπαργανομένο στήν φάτνη, ἐνῶ τώρα ἀποκαλύπτεται μέ τήν μορφή τοῦ Ἄρτου καί τοῦ Οἴνου στό Ἱερό Ποτήριο. Τότε ἡ Παρθένος Μαρία Τόν ἐγέννησε, τώρα ἡ Ἐκκλησία Τόν κρατεῖ στήν ἀγκαλιά της. Τότε τό σπήλαιο καί ἡ φάτνη Τόν ἐστέγαζαν, ἐνῶ τώρα τό Ἅγιο Βῆμα Τόν ἀναπαύει. Τότε οἱ Προφῆτες Τόν ἀνήγγειλλαν, τώρα οἱ ἱερεῖς Τόν κηρύττουν. Τότε τρεῖς μάγοι Τόν προσκύνησαν, ἐνῶ τώρα ὅλα τά ἔθνη ὑποκλίνονται μπροστά Του.

   Λοιπόν, μέ ἄλλη μορφή ὁ Χριστός στόν νόμο τῆς Χάριτος. Πανάχραντη Παρθένος τώρα εἶναι ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία, ὁ γέροντας Ἰωσήφ συμβολίζει τόσο τήν Παλαιά Διαθήκη ὅσο καί τόν ἐκλεκτό λαό, ὁ ὁποῖος πιστεύει στόν Χριστό στά γεράματά του, δηλαδή στό τέλος τῶν αἰώνων. Ἡ Βηθλεέμ εἶναι ὁ σκληρόκαρδος κόσμος, σπήλαιο εἶναι τό Βῆμα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπου ἐπιτελοῦνται ὅλα τά μυστήρια, φάτνη εἶναι τό Ἅγιο Ποτήριο.

   Οἱ μεγάλοι Προφῆτες: Ἡσαΐας, Ἱερεμίας, Δανιήλ καί Ἰεζεκιήλ συνευρίσκονται στόν νόμο τῆς Χάριτος μαζί μέ τούς τέσσερεις Εὐαγγελιστές· οἱ ἄλλοι δώδεκα Προφῆτες εἶναι οἱ δώδεκα ἅγιοι Ἀπόστολοι τῆς Χάριτος· Ἠλίας εἶναι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, ἐνῶ ὁ μέγας Μωϋσῆς, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης, εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔβγαλε ἀπό τήν δουλεία τῆς Αἰγύπτου. Οἱ τρεῖς μάγοι εἶναι τά ἔθνη, πού ἐπιστρέφουν στήν ἀληθινή πίστι, τά δῶρα τους εἶναι τά καλά ἔργα, κτήνη εἶναι οἱ πεσμένοι στήν ἁμαρτία ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά μετανοοῦν, ποιμένες εἶναι οἱ ὑπηρέτες τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ σπάργανα τοῦ Βρέφους εἶναι τά ἱερά ἄμφια.

    Μέ τήν μυστική μορφή ὁ Χριστός γεννᾶται στήν γῆ, ὅσες φορές ἐπιτελεῖται ἡ θεία Λειτουργία. Ἀλλά μέ τρόπο παραδοσιακό, εἰς ἀνάμνησιν τοῦ θαύματος τῆς Βηθλεέμ, ἐθέσπισαν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες καί μέ τρόπο ὁρατό νά ἑορτάζεται ἡ γέννησις τοῦ Κυρίου μιά φορά τόν χρόνο, στίς 25 Δεκεμβρίου. Καθιερώθηκε αὐτή ἡ ἑορτή στό τέλος τοῦ χρόνου, διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦλθε στόν κόσμο στό τέλος τῶν αἰώνων καί σέ καιρό χειμῶνος, διότι οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων εἶναι κρῦες καί στεροῦνται τῆς θέρμης τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

    Ὄχι λιγότερο προετοιμάζεται τώρα ἡ Ἐκκλησία γιά τήν μεγάλη ἑορτή, πού εἶναι ἐνώπιόν μας. Τά τροπάρια τῆς μετανοίας καί κατανύξεως ἀντικαθίστανται μέ ἄλλα ἐγκωμιαστικά, ὅπως ἀκούσαμε καί ἐμεῖς σήμερα. Ἐνδύεται μέ καλύμματα καινούργια καί φωτεινά, στολίζεται μέ ὅ,τι καθαρώτερο, πολυτιμώτερο καί ἐπάξιο γιά τόν Χριστό ἔχει.

   Ἐκτός ἀπ’ αὐτά ἡ Ἐκκλησία σήμερα ἐπιτελεῖ τήν μνήμη ὅλων τῶν ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ὅλων τῶν ἁγίων Προπατόρων, ἀπό τούς ὁποίους προῆλθε ὁ Χριστός κατά τό σῶμα. Σήμερα μνημονεύονται ὁ Ἀδάμ, ὁ Ἄβελ, ὁ Σήθ, ὁ ἄμεμπτος Ἐνώχ. Ἐπίσης ὁ Νῶε, ὁ Ἀβραάμ ὁ φιλόξενος, ὁ Ἰσαάκ, ὁ Ἰακώβ καί οἱ δώδεκα πατριάρχες.

     Τώρα μνημονεύονται ἡ πραότης τοῦ Μωϋσέως, ἡ ἱκανότης τοῦ Ἀαρών, τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ καί τοῦ μεγάλου Δαβίδ, ἀνδρός κατά τήν καρδίαν τοῦ Θεοῦ, ἀπό τούς ὁποίους γεννήθηκε ὁ Χριστός. Τώρα μνημονεύεται ὁ Δανιήλ, ὁ ἄνδρας τῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ Πνεύματος, ὁ ὁποῖος ἔκλεισε τά στόματα τῶν λεόντων καί οἱ τρεῖς Παῖδες πού ἔσβησαν τήν δύναμι τῆς φλογός μέ τήν δύναμι τῆς πίστεώς τους. Καί στήν σειρά ἀκόμη μνημονεύονται τά ἔθνη τοῦ Κυρίου μέχρι τόν δίκαιο Ἰωσήφ ἀποδεικνύοντας ἔτσι μέ πόση σοφία καί φροντίδα ἑτοιμάζεται ἡ Ἐκκλησία νά ἑορτάση τήν Γέννησι τοῦ Κυρίου.

από το βιβλίο: «Ὁ Γέροντας π. Ὑάκινθος Οὐντσιουλεάκ»
Μετάφραση – ἐπιμέλεια
Ὑπό Ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου,Ἁγίου Ὄρους, 2001

Πηγή

Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου: Δυσκολοερμήνευτοι Χριστουγεννιάτικοι ύμνοι

Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου

Ώ, άνθρωποι! Η επίγεια ευτυχία είναι μικράς διαρκείας!

Λέγει ὁ Νεογέννητος Χριστός:

 «Ὦ ἄνθρωποι, Ἐγώ ἠμποροῦσα νά ἔλθω ἀνάμεσά σας μέ πολλή δόξα, μέ ἀγγελική πομπή, μέ πλοῦτο καί μεγάλη δύναμι, καί νά μή στεροῦμαι τίποτε ἀπ᾿ ὅλα αὐτά. Ὅμως προτίμησα τήν στέρησι καί τήν πτωχεία τοῦ σταύλου καί τῆς φάτνης γιά νά καταλάβετε ὅτι ἡ εὐτυχία τήν ὁποίαν ἐπιθυμεῖ πολύ ἡ ψυχή σας δέν εὑρίσκεται στόν πλοῦτο, στήν ἀφθονία, στήν καλοζωΐα καί στήν ἀπόλαυσι. Ἡ ἐπίγεια εὐτυχία εἶναι μικρᾶς διαρκείας καί ἐπισκιάζεται ἀπό πολλές στενοχώριες, ἀσθένειες καί τέλος ἀπό τόν θάνατο. Μή δένεται μ᾿ αὐτήν ἡ καρδιά σας. Ἐγώ σᾶς ἑτοίμασα, ἀκόμη κι ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κόσμου, μία ἀνώτερη εὐτυχία ἀπό κάθε ἄλλη ἐπίγεια. Αὐτή τήν εὐτυχία ἦλθα νά σᾶς χαρίσω».

Γέρ. Πετρώνιος Τανάσε, Ρουμανικῆς Σκήτης Τ. Προδρόμου Μ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους 

Όταν οι μάγοι έφθασαν στα Ιεροσόλυμα

   Κανείς νά μήν προσπαθήσει νά φθάσει τόν ἀκατάληπτο μέ ἀνθρώπινες σκέψεις· διότι ἐδῶ δέν χρειάζονται ἀναλογίες, ἀλλά μόνο πίστη.

   Ὅταν ὁ ὁδοιπόρος βρεῖ κάποιον ἄλλο, καλό συνοδοιπόρο, χαίρεται τόν κόπο τῆς μακρινῆς ὁδοιπορίας, ἐπειδή ξεγελιέται ἀπό τή συντροφιά· καθώς στηρίζεται δηλαδή, σάν σέ ραβδί, στήν εὐχάριστη συζήτηση, ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι συνοδοιπορεῖ μέ σκονισμένα τά πόδια, ἀλλά μέ ἀκούραστο τό στόμα. Μοιράζει ἔτσι τόν κόπο τῶν ποδιῶν καί ἐλαφρύνει μέ τή συνομιλία τήν κούραση τῆς μεγάλης πορείας.

   Ἔτσι λοιπόν καί οἱ μάγοι, ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, καθώς εἶδαν τό ἄστρο, καί τό ἔλαβαν αὐτό συνοδοιπόρο, ξεγελοῦσαν −ὅταν κουράζονταν− μέ τήν ἐρώτηση, «ποῦ εἶναι ὁ νεογέννητος Βασιλιάς», τήν ταλαιπωρία τῆς ὁδοιπορίας· ἀνέκριναν δηλαδή μέ τόν λόγο τούς Ἑβραίους σάν κλέφτες Ἐκείνου πού γεννήθηκε.

Ιδών ο κτίστης ολλύμενον...

ΑΠΟ ΤΗΝ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΚΑΝΩΝ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΟΥ

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, Απαρχή Νέας Ζωής

Αρχιμ. Γεωργίου Γρηγοριάτη

Αυτές τις ημέρες ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος καλείται να γιορτάσει ή μάλλον να ζήσει αληθινά το μεγάλο γεγονός της σωτηρίας και της λυτρώσεως των ανθρώπων και του κόσμου από τα δεινά των κακών και του διαβόλου. Καλείται να δεχθεί το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας και να γεμίσει Θεία Χάρη και Ευλογία.

        Οι άγιοι Πατέρες, μας καλούν να ανοίξουμε τα μάτια της καρδιάς και να μελετήσουμε το μεγάλο αυτό μυστήριο, που κυριολεκτικά άλλαξε τη μορφή του κόσμου.        Ποιός είναι ο σκοπός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου;
Όλη η διδασκαλία των Πατέρων για την ενανθρώπηση του Κυρίου, περιέχεται στη φράση του Μέγα Αθανασίου: «Ο Λόγος σάρξ εγένετο, ίνα τον άνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήση». Ο Χριστός δεν ήρθε στη γη, για να μας φέρει απλά μια νέα διδασκαλία, αλλά να μεταδώσει σε μας τη Θεία ζωή, τη ζωή του Θεού. Να μας κάνει μετόχους Θείας Ζωής κατά χάρη. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός κατά χάρη. Αυτό είναι το κεντρικό και ουσιώδες νόημα της μεγάλης αυτής και σημαντικής γιορτής.

       Πριν από τη γέννηση του Κυρίου Ιησού, ο κόσμος ζούσε στο σκοτάδι της απιστίας και της ειδωλολατρίας με φωτεινές εξαιρέσεις.      Η απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Δημιουργό του, είχε δυσάρεστες συνέπειες στη ζωή του. Όμως ο Θεός δεν εγκατέλειψε το πλάσμα Του. Στον κατάλληλο χρόνο στέλνει στη γη τον μονογενή του Υιό, για να σώσει τον κόσμο και τον άνθρωπο. «Ο Θεός επί γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ, γ΄ 38). Ο αόρατος γίνεται ορατός, ο απρόσιτος προσιτός, ο Θεός μαζί με τους άνθρωπους. Μέγα και παράδοξο το μυστήριο. Ήλθε στη γη όχι όπως αυτός μπορούσε αλλά όπως εμείς μπορούσαμε να τον δούμε και να τον καταλάβουμε. Γι’ αυτό έγινε άνθρωπος με σάρκα για να επικοινωνήσει καλύτερα με μας.

Ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζει χαρακτηριστικά:

      Τελικά μια είναι η ουσιαστική εξήγηση της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, η αγάπη του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος διατυπώνει πολύ καθαρά αυτή την εξήγηση, «Διά την πολλήν αγάπην, ην ηγάπησεν ημάς», «έκλινεν ουρανούς και κατέβη».

     Μαζί με τον μεγάλο Απόστολο, κάθε πιστός βλέπει πίσω από το ιστορικό και κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του Κυρίου την μεγάλη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και τον κόσμο.   Αγάπη που έφθασε μέχρι το Σταυρό.

  Περιμένουμε τη μεγάλη γιορτή της γεννήσεως. Και ο Υιός του

Θεού αναμένει την ανταπόκριση της δικής μας αγάπης. Μας αγάπησε, να τον αγαπήσουμε και εμείς. Να του ανοίξουμε την καρδιά και τη ζωή μας. Να συνδεθούμε μαζί του. Είναι ασφαλώς η μεγαλύτερη δωρεά του Κυρίου Ιησού. Τα φετινά Χριστούγεννα ας είναι η απαρχή μιας νέας ζωής γεμάτη από τη Χάρη και Ευλογία του Θεού.

Αρχιμ. Γεωργίου Γρηγοριάτη

Χριστός Γεννάται

Christ is Born - Χριστός Γεννάται - Xristos Genate - All Odes - 1st Tone

ΟΙ ΤΟΚΟΙ ΚΑΙ Ο ΤΟΚΟΣ

-Μία μικρή ετυμολογική ανάλυση των Χριστουγέννων-

ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ, τους φόρους και τους τόκους, ας επισκεφθούμε όπως οι Ποιμένες τον ουράνιο ΤΟΚΟ σε μία ετυμολογική και Θεολογική ερμηνεία των Χριστουγέννων.

«ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ»

ΑΠΟΓΡΑΦΗ: από+γράφω (σχηματίζω κτηματολόγιο, κατάλογο περιουσιακών στοιχείων).

Παρομοίως και στην Δευτέρα του Χριστού Παρουσία θα έχουμε καταγραφή, όχι όμων περι-ουσιών, αλλά ουσιών και αξιολόγηση της ζωής του καθενός με βάση το Ευαγγέλιο και όχι τα «νομίσματα» (από το νομίζω) των ανθρώπων.

Το μεγάλο μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων

Αγίου Εφραίμ του Σύρου

Ο Μέγας Βασίλειος θαυμάζοντας το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, θέτει στο στόμα της Παναγίας τα ακόλουθα λόγια:

«Πως να Σε ονομάσω εγώ, θαυμαστό μου βρέφος; Τι θνητό όνομα να δώσω στον καρπό του Αγίου Πνεύματος; Να Σου προσφέρω θυμίαμα ή γάλα; Έχεις ανάγκη από τις μητρικές μου φροντίδες, ή να πέσω στα πόδια Σου και να Σε λατρεύω; Τι ανεξήγητη αντίθεση; O ουρανός είναι ο θρόνος Σου κι εγώ σε τοποθέτησα στα γόνατα μου. Σε βλέπω στην γη κι όμως δεν άφησες τον ουρανό. O ουρανός είναι εκεί, όπου ευρίσκεσαι Εσύ».
Την απορία και την έκπληξη της Παναγίας συμμερίζεται και άγιος Βασίλειος. Και προσπαθώντας να βρει το μυστικό που πέτυχε την ένωση τόσο αντιθέτων πραγμάτων, καταλήγει ότι είναι Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!
Από ταπείνωση ο Θεός έγινε άνθρωπος!
Από την ταπείνωση Του η γη έγινε ουρανός!

Δεν ανέβηκε ο άνθρωπος στον ουρανό. Κατέβηκε ο Θεός στην γη. Και έτσι μας έμαθε έμπρακτα, πως μπορεί η γη, από τόπος εξορίας να γίνει παράδεισος. Από ζούγκλα, να γίνει Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό και οι πρώτοι, που αξιώθηκαν να Τον προσκυνήσουν, ήταν οι ταπεινοί ποιμένες. Και οι γεμάτοι ταπεινό και ειλικρινές φρόνημα αναζήτησης της αλήθειας, «μάγοι εξ ανατολών»

Αυτή η αρετή της Ταπείνωσης είναι το μεγάλο μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων. Μόνο ο άνθρωπος που καλλιεργεί και αγαπάει αυτή την αρετή, μπορεί κάπως να νιώσει, τι έγινε εκείνη την παγωμένη νύχτα του Δεκέμβρη στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Και μόνο με αυτή την αρετή, μπορεί να αξιωθεί να δεχθεί στην καρδιά του τον Νεογέννητο Βασιλέα και Σωτήρα Χριστό.

Πηγή

Τά Xριστούγεννα του ασκητή!

Τά Xριστούγεννα τοῦ ἀσκητή

Μία ΑΝΕΚΔΟΤΗ συγκλονιστική Ἁγιορείτικη Ἱστορία

   Ἡ παροῦσα διήγηση εἶναι μία συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ π. Θεόκλητου Διονυσιάτη, ὅπως τὴν  ἐμπιστεύθηκε πρὶν 38 χρόνια σχεδὸν στὸν  Ἁγιορείτη Μοναχὸ π. Κύριλλο Παντοκρατορινό, ὁ ὁποῖος μὲ δέος  καὶ νοσταλγία  πρὶν λίγες ἡμέρες μας τὴν μετέφερε. Από τὰ Happy Christmas  λοιπὸν τῶν «εὐτυχισμένων»  ἀνθρώπων,  ἂς ταξιδεύσει φέτος ὁ λογισμός μας στ’ Ἅγιονορος, ἐκεῖ στὰ φρικτὰ Καρούλια, μὲ τοὺς ξυπόλυτους ἀσκητᾶς καὶ σὲ ὅσα μας ἐξομολογιέται μὲ συγκλονισμὸ ὁ ἁγιασμένος καὶ σοφός μας π. Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης .

 *  *  *

   «ΝΕΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ τότε, κατὰ τὸ ἔτος 1941, ἐν μέσῳ τῆς κατοχῆς καὶ τοῦ  ἐνσκήψαντος δεινοῦ  χειμῶνος, μου ἦρθε ὁ καλὸς λογισμὸς νὰ ἐπισκεφθῶ προσκυνητὴς τὰ φρικτὰ Καρούλια, νὰ κάμω καὶ ἐγὼ ἀσκητικὰ Χριστούγεννα μαζὶ μὲ τοὺς ἀετόψυχους Καλόγηρους τούτου τοῦ ἀπαράκλητου τόπου.

Η πνευματική προετοιμασία για την εορτή των Χριστουγέννων

 π. Συμεών Κραγιόπουλος:

Ομιλία την Κυριακή προ των Χριστουγέννων

Όλοι έχουν μία αίσθηση αυτές τις ημέρες...

Να αναφερθούμε λίγο στις άγιες αυτές ημέρες οι οποίες ήδη αρχίζουν, καθώς από αύριο έχουμε τα προεόρτια των Χριστουγέννων... 

Να αρχίσουμε λίγο να σκεπτόμαστε επάνω στο μεγάλο θέμα των εορτών

Πρώτα πρώτα και θεωρητικά και πρακτικά εκείνο το οποίο πρέπει να κάνουμε ο καθένας μας είναι να αρχίσουμε λίγο να σκεπτόμαστε επάνω στο μεγάλο θέμα των εορτών. Πώς να το κάνουμε; Ο άνθρωπος έχει σκέψη, έχει νου, είναι λογικό ον. Δεν είναι απλώς μόνο ότι κινείται με τα πόδια του, ότι κάνει ορισμένα πράγματα με τα χέρια του. Αλλά κι αν ακόμη κάνει ορισμένα πράγματα πρακτικά, εάν δεν συμμετέχει και ο νους του ανθρώπου, εάν δεν συμμετέχει η ψυχή, αν ο άνθρωπος ως λογικό ον, ως ον που έχει ελευθέρα βούληση, ως ον που έχει αυτοσυνειδησία, δεν δώσει τον εαυτό του σε κάτι, δεν φθάνει απλώς μόνο να κινηθούν τα χέρια του, τα πόδια του και να κάνει ορισμένα πράγματα.

Αν ήταν έτσι, ο Χριστός θα ερχόταν στη γη και απλώς θα έκανε ορισμένα πράγματα, όπως και έκανε. Όμως μίλησε κιόλας, μάλιστα μίλησε τρία ολόκληρα χρόνια, και είναι αδύνατο να πέρασε μέρα

Προεόρτια Χριστουγέννων

 Τοῦ Ι. Μ. ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ

  Σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορτάσωμε τήν μεγάλην ἑορτή τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Τό γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου θά ξαναφέρῃ ἡ Ἐκκλησία μπροστά στά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί θά μᾶς καλέσῃ νά προσκυνήσωμε μαζί μέ τούς ποιμένας καί μέ τούς μάγους τόν γεννηθέντα βασιλέα καί νά ὑμνολογήσωμε μαζί μέ τίς στρατιές τῶν οὐρανίων ἀγγέλων τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Θεοῦ τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.

    Τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», ὁ ἀγγελικός ὕμνος τῆς γεννήσεως (Λουκ. 2, 3), θά ἀντηχήσῃ καί πάλι στούς ναούς μας. Στό νεογέννητο βρέφος τῆς Βηθλεέμ θά ἰδοῦμε τόν τεχθέντα Σωτῆρά μας, τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό. Σ᾿ αὐτό τό βρέφος θά ἀντικρύσωμε τήν «λύτρωσιν» πού «ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Ψαλμ. 110, 9), γιατί μέσα στό βρεφικό του σῶμα δέν κρύβεται μόνον ὁ Θεός, ἀλλά καί τό πλήρωμα τῆς σωτηρίας μας, ἡ ἀνακαίνισις καί ἡ θέωσις τῆς φθαρτῆς μας φύσεως, ἡ καινή κτίσις· ὁ ἄνθρωπος πού γίνεται Θεός, αὐτό τό μυστήριο τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως ὅλων ἡμῶν.

   Ἀκριβῶς δέ λόγῳ τῆς θεολογικῆς της αὐτῆς σπουδαιότητος ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ μαζί μέ τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα τούς δύο μεγάλους πόλους γύρω ἀπό τούς ὁποίους στρέφεται τό λειτουργικό ἔτος. Τό Πάσχα εἶναι ἡ κορωνίς τῶν κινητῶν καί τά Χριστούγεννα τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν. Εἰδικά δέ ἡ ἑορτή τῶν Χριστούγεννων εἶναι ἡ «μητρόπολις» τῶν ἑορτῶν κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο (Εἰς τόν μακάριον Φιλογόνιον, 3), γιατί τό γεγονός πού ἑορτάζομε κατ᾿ αὐτή εἶναι ἡ προϋπόθεσις ὅλων τῶν ἄλλων σταθμῶν τῆς σωτηρίας μας. Ἄν δέν ἐγεννᾶτο ὁ Χριστός οὔτε θά ἐβαπτίζετο, οὔτε θά ἐδίδασκε καί θά ἐθαυματούργει, οὔτε θά ἔπασχε καί θά ἀνίστατο. Ἤδη μέ τήν γέννησι τοῦ Χριστοῦ ἡ σωτηρία τοῦ γένους μας ἔχει δυνάμει συντελεσθῆ. Ἡ θεία καί ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἔχουν ἑνωθῆ ἐν Χριστῷ. Ὁ Θεός καί ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἀποτελεῖ τήν ζῶσαν εἰκόνα καί τήν ἐγγύησι τῆς μελλοντικῆς ἐν Χριστῷ ἀνακεφαλαιώσεως τῶν πάντων.

   Θά περίμενε κανείς ὕστερα ἀπό ὅλα αὐτά ἡ ἑορτή τῶν Χριστούγεννων νά εἶναι καί ἡ χρονολογικῶς πρώτη ἑορτή τοῦ χριστιανικοῦ ἡμερολογίου. Ἡ ἑορτή ὅμως τοῦ Πάσχα καί ἡ καθ᾿ ἑβδομάδα ἐπανάληψίς της, ἡ Κυριακή, εἶναι κατά πολύ ἀρχαιοτέρα ἀπό τά Χριστούγεννα. Γιά πρώτη φορά κατά τά μέσα τοῦ Β´ αἰῶνος

Παραμονή Χριστούγεννα

  Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι.

  Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε·  ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές. Οἱ μεγάλοι καφενέδες ἤτανε γεμάτοι καπνὸ ἀπὸ τὸν κόσμο ποὺ φουμάριζε. Ὁ καφενὲς τ᾿ Ἀσημένιου εἶχε μεγάλη φασαρία, χαρούμενη φασαρία. Εἶχε μέσα δύο σόμπες, καὶ τὰ τζάμια ἤτανε θαμπά, ἀπ᾿ ὄξω ἔβλεπες σὰν ἤσκιους τοὺς ἀνθρώπους. Οἱ μουστερῆδες εἴχανε βγαλμένες τὶς

Εορτή Χριστουγέννων: =«χειμωνιάτικες λιχουδιές» και εβραϊκή Χανουκά

Aποκάλυψη:

Πώς, γιατί και με τι αντικατέστησαν τη λέξη «Χριστούγεννα» στην Ευρώπη!

- Σε εξέλιξη το σχέδιο αποχριστιανοποίησης

Η λέξη «Χριστούγεννα» ευρίσκεται εξαφανισμένη από παντού επίσημα πλέον. Διάφορες τελετές, κάρτες, επιγραφές, πανηγύρια, ακόμη και σχολικές εορτές δεν αναφέρουν την λέξη Χριστούγεννα ...μήπως και ενοχληθούν οι μουσουλμάνοι και λοιποί αλλόθρησκοι.  

Σε αντίθεση  οι λέξεις, Χανουκά ( εβραϊκή εορτή), ραμαζάνι (μουσουλμανική εορτή) και πολλές άλλες θρησκευτικές  δραστηριότητες  έχουν γίνει,  θέλουμε δεν θέλουμε,   μέρος της ζωής των Χριστιανών,  που «δέχονται» σωρηδόν «ενημερώσεις» για τι ακριβώς πρεσβεύουν αυτές οι εορτές , τα έθιμα και πολλά άλλα.
Τίποτα δεν γίνεται στην τύχη και όλα ακολουθούν συγκεκριμένο σχέδιο αποχριστιανοποίησης ειδικά των Ευρωπαίων πολιτών αλλά

Έρχονται Χριστούγεννα! Η φάτνη του Αντίχριστου!

Στο Κολυμπάρι της Κρήτης, «οι ιερείς της αισχύνης, οι εσθίοντες την τράπεζα Ιεζάβελ»[1], γκρέμισαν την φάτνη του Ιησού και έστησαν την μιαρή του αντιχρίστου.

Οι ψευδεπίσκοποι ονόμασαν τους Μονοφυσίτες «εκκλησία» που σώζει, κάνοντας αποδεκτό ότι ο Χριστός δεν είναι Θεάνθρωπος άλλα είναι ή Θεός ή άνθρωπος.

Ονόμασαν τους Προτεστάντες «εκκλησία» που σώζει, κάνοντας αποδεκτό τι η Θεοτόκος δεν είναι η αειπάρθενος Παναγία άλλα μια …Μαρία και ότι δεν υπάρχουν  άγιοι, κι ότι  οι εικονομάχοι είχαν δίκαιο και ότι τα Μυστήρια δεν είναι επτά άλλα δύο.

 Ονόμασαν τους Παπικούς «εκκλησία» που σώζει, κάνοντας αποδεκτό ότι ο αγιάζων την οικουμένη και κεφαλή της Εκκλησίας δεν είναι ο Χριστός άλλα ο πάπας.

Στο Κολυμπάρι αποκαλύφθηκαν οι  ιερείς που «κρύβονται σαν τους ληστές»[2] από την Αλήθεια, που «σκοντάφτουν μέρα μεσημέρι»,[3] «που εξαπατούν με ψεύτικες ζυγαριές».[4] Όμως: «Αλλοίμονο σε όσους μολύνουν την Αγία Πίστη με αιρέσεις και συγκαταβαίνουν στους αιρετικούς».[5]

 Αποκαλύφθηκε το δόλιο ιερατείο που διδάσκει «εντολές ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθεια».[6] «Αυτό που λέει λόγια του αέρα, που λέει ψέματα».[7]

Οι αρχιερείς και ιερείς κατάφεραν μαχαιριές στο σώμα του Χριστού και τώρα «φέρονται σαν οι πληγές του λαού να είναι αμυχές. Λένε στον λαό πως όλα πάνε καλά, μα τίποτα δεν πάει καλά».[8]  Αποδέχτηκαν τις αιρέσεις ως «εκκλησίες» που σώζουν. Δίδαξαν ψέματα και πράγματα του μυαλού τους. «Διαβίβασαν  στους ανθρώπους τις εντολές του Κυρίου νοθευμένες και τους παραπλάνησαν. Εξαπάτησαν τον Κύριο. Πρόδωσαν την αποστολή τους[9]…  ο Κύριος θα τους ρίξει στον κοπρώνα».[10]

 «Ενήργησαν σύμφωνα με την δική τους διδασκαλία, [δήθεν σοφοί] κι ο λαός όλα τα δέχτηκε».11] «Λαός ζει [πλέον] στην μοιχεία γιατί απαρνήθηκε τον Κύριο»,[12] μολύνθηκε με τους απίστους, αγκάλιασε τους αιρετικούς, και ήπιε κρασί με τους διώκτες Του. «Αυτούς που ο Κύριος απέρριψε, αυτούς εμείς εμπιστευτήκαμε».[13]

 «Το χελιδόνι και το τρυγόνι γνωρίζουν τον ορισμένο καιρό να αποδημήσουν, όμως ο λαός μου δεν έχει ιδέα από τις εντολές μου», λέει Κύριος Παντοκράτωρ.[14]

Όμως, «Ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπαινοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντες ὑφίστανται τὴν ἴδια ἢ καὶ χειρότερη τιμωρία».[15]

Λέει ο Κύριος : «Είναι διεφθαρμένοι [οι ιερείς], τους έπιασα να ασεβούν μέσα στο ναό»[16]… «Με περιφρονούν και ρωτάνε· πώς σε περιφρονούμε; Με το να προσφέρετε στο θυσιαστήριο μου μιαρές θυσίες… δεν θα δεχτώ θυσίες από τα χέρια σας».[17] Και οι μιαρές θυσίες δεν είναι άλλες από τις Λειτουργίες των κακοδόξων ιερέων. Των  διαστρεβλωτών  της διδασκαλίας για την οποία ο Κύριος σταυρώθηκε. Λειτουργίες με μια Πίστη «σε ξένο θεό»^[18], Λειτουργίες που δικαιώνουν την αίρεση, το ψέμα. Αλλα «όποιος δικαιώνει αίρεση είναι αναθεματισμένος»[19]

Έρχονται Χριστούγεννα, μα όχι πλέον στη  φάτνη που ξέραμε.

Η Εκκλησία (και η χώρα) ταύτισε την μοίρα της πλέον με το αρχαίο Ισραήλ, δηλαδή με την καταστροφή. Η όλη Εκκλησία δεν θα ναυαγήσει

Εκκοσμικευμένα ή Αγιοπνευματικά Χριστούγεννα; Αρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἐκκοσμικευμένα ἤ Ἁγιοπνευματικά Χριστούγεννα; Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-12-2016

(Στόν Ἱ. Ν. Ἁγίου Ἰωάννου Καλυβίτου, Βαθύ Αὐλίδος)