Κίνδυνος για τους Ορθοδόξους
η «μετασυνοδική μεταπατερική
μεταδοτική
νάρκωσις»
Μερικά πράγματα δεν θα χρειαζόταν να
λέγονται διότι, θεωρείται, πως οι επίσκοποι της Εκκλησίας βρίσκονται «επί
σκοπόν», για να βλέπουν, να αντιλαμβάνονται και να ενημερώνουν το ποίμνιό
τους.
Φτάσαμε όμως σε εκείνο που είχε
συμβεί στην παλαιά διαθήκη (Αριθμ. 22, 22-35), όταν
ο «προφήτης» Βαλαάμ αντί να αποπέμψει τους απεσταλμένους του Βαλάκ, που του
έστειλε δώρα προκειμένου να καταρασθεί τον λαό του Θεού, εκείνος επειδή
προσπάθησε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, χρειάστηκε να ομιλήσει ο γάιδαρός του!
Και ενώ υποτίθεται ότι ο Βαλαάμ ήταν αυτός που έβλεπε τον Θεό και μιλούσε εξ
Ονόματος Του, τελικά αντί του «προφήτου» ομίλησε ο γάιδαρός του, διότι
αυτός ήταν, «ο αληθώς ορών». Ομολογουμένως, έχει βαρύ τίμημα η απόφαση
σε κρίσιμες στιγμές. Και είναι επιλογή ευθύνης, ο Ποιμένας της Εκκλησίας
όταν αντιληφθεί να χειμάζεται το λογικό του ποίμνιο να πάρει θέση. Αν
ενημερώσει, θα προκληθεί βέβαια σάλος. Κάποιοι, “καθώς πρέπει” θα
σκανδαλισθούν. Ίσως, να θεωρηθεί και τρελός. Είναι δύσκολο να καταγγείλει την
παρανομία την ώρα που άλλοι κάνουν τα στραβά μάτια. Να σιωπήσει πάλι, για να
μην έρθει σε αντιπαράθεση με τους άλλους και έτσι τους φέρει σε δύσκολη θέση…
σηκώνοντας όμως ο ίδιος την ευθύνη, διότι δεν ξεκαθάρισε την θέση του στην
ύπουλη συνοδική εισβολή και την επίσημη αναγνώριση της αίρεσης ως Εκκλησίας,
αυτό είναι χειρότερο. Ισχύει, λοιπόν, και εδώ η αρχή “το μη χεῑρον βέλτιστον”.
Και το κυριότερο, βέβαια, είναι πλέον θέμα συνείδησης.
Πάντοτε ήθελε ανδρεία, ήθελε και
σθένος, να μπεις σε μια τέτοια διαδικασία που δεν γνωρίζεις και πώς θα βγεις.
Έπρεπε να αποδείξεις αυτό που λες. Σήμερα όμως υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα, η
εικόνα από τα βίντεο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο που μιλούν από μόνα τους.
Υπάρχουν επίσης και ηχογραφήσεις και μαρτυρίες και γραπτές δηλώσεις. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι δεν γνωρίζεις.
Αν δεν γνωρίζεις και σε πληροφορούν άλλοι, όμως εσύ δεν θέλεις να ενημερωθείς
αλλάζει το πράγμα. Τότε τοποθετείσαι πλέον, έστω και αν δεν θέλησες να πάρεις
θέση με δηλώσεις. Δεν είναι, δηλαδή, πλέον
ζητούμενο αν η αίρεση επισημοποιείται με τις κινήσεις του Πατριάρχη. Δεν τίθεται θέμα περί αποδείξεων διότι αυτές υπάρχουν
αλλά φτάνουμε στο “διά ταῦτα”, πώς θα τοποθετηθεί ο επίσκοπος, ο
ιερέας και βέβαια ο κάθε πιστός απέναντι στην παρανομία!
Γράφει ο άγιος Γέροντας Παΐσιος:
«Μπορεί κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο αλλά την σιωπή του θα
την εκμεταλλευθούν
οι άλλοι και θα πουν “ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν επομένως είναι
με το μέρος μας∙ συμφωνούν μαζί μας”. Αν δεν αρχίσουν μερικοί να
χτυπούν το κακό, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς θα γίνει
μεγαλύτερο κακό».
Αντί λοιπόν να σχολιάζουν -εκ του
προχείρου- όσοι τώρα συμβιβάζονται με την αίρεση και επιρρίπτουν ευθύνες
σε όσους