«Δημοσίᾳ
ἐν καταγέλωτι
τὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ»
ἦσαν!
Δυστυχῶς
στὸ χῶρο τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, ἀντὶ γιὰ ἑνότητα καὶ κοινὴ δράση κατὰ τῆς αἱρέσεως,
συνεχίζεται καὶ ἐντείνεται ἡ προσπάθεια ἐπικρατήσεως προσωπικῶν ἐπιλογῶν.
Τὸ
μεγάλο κατόρθωμα τῶν Χριστιανῶν καὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εὐλογούμενο καὶ μακαριζόμενο, ἡ ἑνότητα, ἔχει διαγραφεῖ ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό τους καὶ τὶς ἐπιδιώξεις τῶν καθ’ ὁμάδας
ἀγωνιζομένων. Ἡ ἔκκληση –ποὺ καὶ παλαιότερα πολλὲς φορὲς ἔγινε– γιὰ τὴν Σύναξη
ὅλων καὶ τὴν συμφωνία γιὰ τὸ πρωτεῦον, περιφρονήθηκε καὶ ἐπικρίθηκε· ἔπεσε στὸ
κενό! Καὶ τὸ πρωτεῦον αὐτὴ τὴν στιγμὴ εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ
τὴν πανθομολογούμενη παναίρεση, ἀπὸ ὅσους τὴν διακινοῦν καὶ ὅσους κοινωνοῦν
μαζί τους, μὲ βάση τὴν στάση τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Συνόδων, ὅπως αὐτὴ ἀποδεδειγμένα
μαρτυρεῖται ἀπὸ τὰ κείμενα κι ὄχι ὅπως ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὸν καθένα.
Ἂς
φοβηθοῦν οἱ Πατέρες, γιατὶ ἂν συνεχίσουν αὐτὴν τὴν τακτική, θὰ φέρουν βάρος αἰώνιο!
Ἂς προσέξουν οἱ Ποιμένες μήπως ὁδηγοῦν τὸν
ἀγώνα –μὲ πεῖσμα καὶ ἀντιπάθειες– σὲ τραγικὴ ἀδιέξοδο. Ὅπως αὐτὴ ποὺ
διεκτραγωδεῖ ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος ἱστορώντας τὰ πρὶν τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325) γεγονότα καὶ τὴν φοβερὴ σύγχυση ποὺ τότε ἐπικρατοῦσε
καὶ συναγωνίζεται τὴν σύγχυση τῶν ἡμερῶν μας.
Γράφει
ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος:
«Τοῖς
δὲ κατ’ Αἴγυπτον καὶ ταῖς ἁπανταχοῦ ἐκκλησίαις διασπαρείσης τῆς αἱρέσεως (σ.σ.:
πρόκειται γιὰ τὸν Ἀρειανισμό, ποὺ ἤδη εἶχε
καταδικαστεῖ ἀπὸ δύο (2) Συνόδους ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας),
ἔρις ἐν ἑκάστοις ἄμαχος ἀνηγείρετο. Ὁ δὲ κοινὸς ὄχλος
κρίνων ἦν τὰ τοιαῦτα· καὶ ἐπ’ ἀγοραῖς προὔκειντο, τῶν μὲν τοῖσδε, τῶν δ’ ἐκείνοις
προστιθεμένων καὶ ἐπικλινομένων. Τραγῳδία
δὲ καὶ γέλως ἄντικρυς τὰ δρώμενα ἦσαν. Οὐ γὰρ ἀλλόγλωσσοι ταῖς ἐκκλησίαις ἐπεστράτευον,
ἀλλ’ ὁμοδίαιτοι καὶ ὁμόφιλοι κατ’ ἀλλήλων ὡπλίζοντο, ταῖς γλώσσαις οἷα δόρασι
χρώμενοι· καὶ ὑπ’ ἀλλήλων κατησθίοντο ἕκαστοι.
Εἰς
τοσοῦτον δ’ ἀτοπίας προέβη τὸ πρᾶγμα, ὡς δημοσίᾳ ἐν καταγέλωτι τὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐκκεῖσθαι. Νεανικῶς γὰρ διαπληκτιζόμενοι, πρέσβεις ἔστελλον, ὁποῖον
τῶν μερῶν μείζονα περιαθροίσει τὸν σύλλογον. Γράμματα δ’ ἐνάντια παρ’ ἑκάστοις ἐπέμποντο,
ὡς πλεῖστα καὶ Ἀλέξανδρον καὶ Ἄρειον ταῖς σφετέραις δόξαις συναγαγεῖν· ὡς ἐξ ἐκείνων
καὶ τὰς ἑξῆς αἱρέσεις Ἀρειανῶν, Εὐνομιανῶν, καὶ ὅσων ἄλλων, τὴν πρόφασιν τῆς συστάσεως
ἐσχηκέναι».
(P.G. 146, Νικηφόρου Καλλίστου, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, 49CD).
Γιὰ τὴν ἀντιγραφή: Π.Σ.
