Η ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ

  

   ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ τὴν θεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς ἁγίας Σκέπης, ποὺ συνδέεται μὲ τὰ ἄμφια τῆς Παναγίας.
   Τί θὰ πῇ ἄμφιο; Περιβολή, ἐνδυμασία, ῥοῦχο. Ἄμφια λέμε αὐτὰ ποὺ φοροῦν οἱ κληρικοὶ ὅταν λειτουργοῦν. Ἔτσι ἄμφια λέγονται καὶ τὰ ῥοῦχα ποὺ φοροῦσε ἡ Παναγία.
    - Ἄ, θὰ μᾶς ποῦν οἱ ἰεχωβῖτες καὶ ἄλλοι αἱρετικοί, ἐσεῖς τὰ ῥοῦχα τῆς Παναγίας λατρεύετε; Αὐτὰ θεοποιεῖτε;…
Ὄχι, ἀγαπητοί μου. Ἐμεῖς ἕνα Θεὸ λατρεύουμε καὶ προσκυνοῦμε, τὸν ἐν Τριάδι Θεό. Ἀλλὰ τὸ ν᾿ ἀποδίδουμε μιὰ ἰδιαιτέρα τιμὴ στὴν ἱερὰ περιβολὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, αὐτὸ δὲν εἶνε ἔξω ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν ἱερὰ παράδοσι.
  Διαβάζουμε στὸ Εὐαγγέλιο, ὅτι μιὰ γυναίκα ποὺ ἔπασχε ἀπὸ αἱμορραγία, ἄγγιξε τὸ ἄκρο τοῦ ἐνδύματος τοῦ Χριστοῦ, κι ἀμέσως θεραπεύθηκε (βλ. Μᾶρκ. 5,25-34). Στὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων βλέπουμε, ὅτι τὰ μαντήλια, τὰ λεγόμενα «σουδάρια ἢ σιμικίνθια», τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἔκαναν καλὰ τοὺς ἀσθενεῖς καὶ ἔβγαζαν δαιμόνια (βλ. Πράξ. 19, 12). Ἀλλὰ καὶ ἡ σκιὰ ἀκόμη τῶν ἀποστόλων, ἡ σκιὰ τοῦ Πέτρου, ὅπου ἔπεφτε θεράπευε τοὺς ἀσθενεῖς (βλ. Πράξ. 5,15).
    Στηριζόμενοι ἔτσι στὴν ἁγία Γραφὴ λέμε στοὺς αἱρετικούς, ὅτι ὄχι μόνο τὰ λείψανα τῶν ἁγίων θαυματουργοῦν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἱερὰ ἄμφιά τους, πολὺ δὲ περισσότερο ἡ ἱερὰ ἐνδυμασία τῆς Παναγίας μας θαυματουργεῖ.
  Σήμερα λοιπὸν εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν ἀμφίων τῆς Θεοτόκου. Ἑορτάζουμε τὸ μαφόριο τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ποιό λέγεται μαφόριο; Ἡ μανδήλα, ποὺ φοροῦσε ἡ Παναγία, ὅπως τὴ βλέπετε

1940: Η Παναγία στο μέτωπο

Πορεία στα χιόνια στο Αλβανικό Μέτωπο

Προσευχή για τους νεκρούς των πολέμων, δικούς και εχθρούς

Πηγή

Το ιστολόγιό μας δεν έχει πολιτικό ενδιαφέρον, ούτε πατριωτικό, αλλά καθαρά πνευματικό. Αν και αγαπώ την πατρίδα μου, είμαι και ορθόδοξος χριστιανός (έννοια απολύτως πανανθρώπινη), άρα για μένα η ζωή και η σωτηρία της ψυχής του Τούρκου ή Γερμανού εισβολέα έχει την ίδια αξία με εκείνη του Έλληνα στρατιώτη. Έτσι το βλέπω, εκεί με οδηγεί η ορθόδοξη πνευματική κληρονομιά του λαού μου, είτε αρέσει αυτό σε μερικούς είτε όχι. Θα προτιμούσα να μη σκανδαλιστείτε, όλοι οι πατριώτες, αλλά να προβληματιστείτε και να δείξετε έστω κατανόηση.

Αυτή η ορθόδοξη άποψη έχει σοβαρά ερείσματα στην ιστορία του λαού μας. Ναι, έχουν υπάρξει χαροκαμένες μανάδες που έχουν φερθεί με ανθρωπιά σε τραυματίες, αιχμάλωτους ή νεκρούς εισβολείς.

Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου άγιοι εμφανίζονται σε μάχες υπέρ των (αμυνόμενων) χριστιανών: ο άγιος Δημήτριος στην πολιορκία του Σκυλογιάννη και στη μάχη για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1913, ο άγ. Μηνάς στο Ελ Αλαμέιν, ο αρχάγγελος Μιχαήλ στο Μανταμάδο (όπου μάλιστα σκότωσε τους πειρατές), η Παναγία κατά την επίθεση των Αβάρων (όταν ψάλθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος) και φυσικά στο Αλβανικό Μέτωπο.

Γιατί οι άγιοι το κάνουν αυτό; Παρεμβαίνουν σωστικά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις για λόγους που εκείνοι ξέρουν. Συγκαταβαίνουν στην ανθρώπινη αδυναμία. Έρχονται να προστατέψουν. Σταματάνε μεγαλύτερες συμφορές. Υπακούνε σε αγωνιώδεις προσευχές

28η Οκτωβρίου, εορτή της Αγίας Σκέπης (Παναγίας).

Η Αγία Σκέπη. Ελληνορθόδοξη εικόνα 1.

Ο περίφημος Βυζαντινός ναός της Παναγίας Βλαχερνών της Κωνσταντινούπολης είχε ένα παρεκκλήσι, όπου φυλάσσονταν η Αγία Σορός της Θεοτόκου, δηλαδή το εξωτερικό ένδυμά της που ονομαζόταν μαφόριο (Ωμοφόριον), και η Τιμία Ζώνη της. Στο εν λόγω παρεκκλήσι γινόταν κάποτε, στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος του Σοφού (886 - 911) ολονύκτια Αγρυπνία, στην οποία μετείχαν και οι άγιοι, Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός και ο μαθητής του Επιφάνιος. Κατά τη διάρκεια της Αγρυπνίας οι αναφερόμενοι άγιοι είδαν σε όραμα την Παναγία να εισέρχεται στο ναό και να προχωρεί μεγαλοπρεπής προς το Άγιο Βήμα, συνοδευόμενη από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον Ιωάννη τον Θεολόγο, άλλους Προφήτες και Αποστόλους και πολλούς αγγέλους. Όταν η Θεοτόκος έφθασε μπροστά στην Αγία Τράπεζα του ναού, γονάτισε και προσευχήθηκε επί αρκετή ώρα με δάκρυα στα μάτια της. Κατόπιν σηκώθηκε, έβγαλε απ’ τη σεπτή κεφαλή της το μαφόριο και το άπλωσε και σκέπασε μ’ αυτό όλους τους παρευρισκόμενους χριστιανούς. Τέλος αναχώρησε απ’ το ναό, παίρνοντας μαζί της το μαφόριο και αφήνοντας στη θέση του τη χάρη του Θεού να προστατεύει το λαό Του.

Ελληνορθόδοξη εικόνα 2.

Το περιγραφόμενο θαύμα της Αγίας Σκέπης προξένησε και προξενεί ισχυρότατη εντύπωση στους Χριστιανούς Ανατολής και Δύσης. Από τότε που τελέστηκε κι έως σήμερα έχουν συνταχθεί γι’ αυτό πολλές θεολογικές μελέτες κι αναλύσεις του, έχουν ανεγερθεί επ’ ονόματί του αρκετοί ιεροί ναοί, κι έχουν φιλοτεχνηθεί πάμπολλες θεόπνευστες εικόνες του. 

Επισήμανση: Η θαυματουργική εμφάνιση της Παναγίας – Αγίας Σκέπης εορτάζεται σε ολόκληρη την Οικουμένη την 1^η Οκτωβρίου κάθε χρόνου. Στην Ελλάδα όμως, απ’ το έτος 1952 κι εξής, καθιερώθηκε να εορτάζεται την 28^η Οκτωβρίου, για να θυμίζει στους ευσεβείς κατοίκους της τη σκέπη και προστασία των Ελλήνων στρατιωτών από τη Θεοτόκο, κατά το νικηφόρο έπος του 1940 (εικ. 3).

 

 

Κοντάκιον Αγίας Σκέπης. Ήχος πλ. δ΄.

Ώσπερ νεφέλη αγλαώς επισκιάζουσα,

της Εκκλησίας τα πληρώματα Πανάχραντε,

εν τη πόλει πάλαι ώφθης τη Βασιλίδι.

Αλλ’ ως σκέπη του λαού σου και υπέρμαχος,

περισκέπασον ημάς εκ πάσης θλίψεως,

τους κραυγάζοντας, Χαίρε Σκέπη ολόφωτε.

Πηγή

28η Οκτωβρίου, Εορτη της Αγίας Σκέπης

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ

Νικολάου Κ. Δρατσέλλα Θεολόγου M.Th.

   Η εορτή της Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία αναγράφεται στο Μέγα Συναξαριστή την 1^η Οκτωβρίου, αλλά τιμάται στις 28 Οκτωβρίου για να συμ­πίπτει με την Εθνική Επέτειο, ανήκει στις εορτές προς τιμήν των θεομητορικών άμφιων, δηλαδή της Τίμιας Εσθήτος και της Τίμιας Ζώνης και έχει ως υπόθεση την εμφάνιση της Θεοτόκου στον Ναό των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως επί αυτοκράτορος Λέοντος τού Σοφοί (βλ. Ράμφου Ιω. «Σκέπης, Θεοτόκου Εορτή», άρθρον εν Θ.Η.Ε., τόμος 11ος, Αθήναι 1967, στ. 218).

Σύμφωνα με τον βίο τού Αγίου Ανδρέου τού δια Χριστόν σαλού, τον οποίο έγραψε ο Νικη­φόρος ο πρεσβύτερος και επεξεργάστηκε ο Αγιολόγος Σέργιος, αρχιεπίσκοπος Βλαδιμήρου (βλ. Ράμφου Ιω. έ.α.), ο Αγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός και ο συνοδός του Επιφάνιος βρίσκονταν στον Ιερό Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ενώ ετελείτο δοξολογία ολονύ­χτια (P.G. 11,848). Κατά την τέταρτη ώρα της νύχτας ο Αγιος Ανδρέας είδε μία γυναικεία μορφή και δίπλα τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και άλλους Αγίους ενδεδυμένους στα λευκά, οι οποίοι ακολουθούσαν με υμνωδίες και άσματα πνευματικά. Όταν έφτασε κοντά στον άμβω­να, ρώτησε τον Επιφάνιο: «Οράς την Κυρίαν και Δέσποιναν τού κόσμου;» (P.G. 111,848). Και η απάντηση τού Επιφανίου ήταν «Ναι, Πάτερ μου πνευματικέ» (P.G. 111,848).

Και ενώ αυτοί έβλεπαν το όραμα, η Θεοτό­κος, της οποίας την μορφή εθεώντο, προσευχό­ταν κλαίοντας. Μετά την προσευχή της, πλη­σίασε στο θυσιαστήριο και δεόταν για τον λαό τού Θεού, ο οποίος βρισκόταν σε εκείνο τον ναό. Και όταν τελείωσε την δέησή της, άφησε σε όλο τον λαό το κάλυμμα της κεφαλής της, αφού το απετύλιξε με την ωραία σεμνότητα και με τα πανάχραντα χέρια της (P.G. 111,848- 849). Ο όσιος Ανδρέας και ο συνοδός του Επιφάνιος έβλεπαν για πολλή ώρα το κάλυμμα αυτό πάνω από τον λαό να ακτινοβολεί την δό­ξα τού Θεού.

Όσο η Υπεραγία Θεοτόκος βρισκόταν εκεί φαινόταν και εκείνο. Όταν η Θεοτόκος αναχώρησε, δεν ξαναφάνηκε. Το βέβαιο είναι ότι η Παναγία έλαβε αυτό το κάλυμμα μαζί της, άφησε όμως την χάρη της σε όσους βρίσκο­νταν εκεί (P.G. 111,849). Αυτά τα είδε ο Επιφάνιος με την μεσιτεία τού Άγιου Ανδρέα. Διότι, επειδή ο τελευταίος είχε παρρησία προς τον Θεό, τού χαριζόταν ως δώρο η θέα τού Θεού και αποκτούσε δόξα (P.G. 111,849).

Ο αρχιεπίσκοπος Βλαδιμήρου Σέργιος απέδειξε ότι «η εν τω ναώ των Βλαχερνών εμφάνισις, εν οράματι, της Θεομήτορος εις τον Άγιο Ανδρέα και τον συνοδόν του Επιφάνιον, εγένετο πιθανώς κατά το β' τέταρτον τού I' αι., μικρόν προ της Κοιμήσεως τού Άγιου Ανδρέου (936)» (Ράμφου Σπ. Ιω. έ.α.).

Στην Ελλάδα στις 31 Οκτωβρίου 1952 σε Εγκύκλιο προς τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος τονίζεται: «Η Ιερά Σύνοδος εν τη συνεδρία αυτής εισηγουμένου, όπως η εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, αγομένη τη 1^η Οκτωβρίου, συμπανηγυρίζηται τη 28^η αυτού εν συνδυασμώ προς την κατ’ αυτήν την ημέραν τελουμένην Εθνικήν Εορ­τήν, δεδομένου ότι το Έθνος ημών ανέκαθεν συνέδεσε τα μεγάλα αυτού εθνικά γεγονότα μετά θρησκευτικών εκδηλώσεων και δη και μάλιστα εορταστικώς απέδωκε τα ευχαριστήρια αυτού εις την Υπέρμαχον Στρατηγόν, την αείποτε προστατεύσασαν και σωτηρίω σκέπη σκεπάσασαν το ευσεβές των Ελλήνων Γένος» («Εκκλησία», επίσημον δελτίον της Εκκλη­σίας της Ελλάδος, Αριθ. 20, 1 Νοεμβρίου 1952, σελ. 305).

Σύμφωνα με τον π. Ιω. Σπ. Ράμφο «την Ακο­λουθίαν της εορτής ταύτης εν συνδυασμώ προς το περιεχόμενον της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου συνέταξεν ο εν τω αγιωνύμου Όρει, υμνογράφος της Μεγάλης τού Χριστού Εκκλη­σίας μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης» (Ράμφου Σπ. Ιω, ε.α., στ. 219). Όπως παρατη­ρεί ο ανωτέρω σημειωθείς συγγραφεύς, «ανέκ­δοτοι Ακολουθίαι της εορτής ως και υπομνή­ματα, διηγήσεις και εγκώμια εύρηνται εις κώ­δικας των Αγίω Όρει μονών» (Ράμφου Σπ. Ιω., ε.α., στ. 219).

Ο Μέγας Συναξαριστής δικαιολογεί την κα­θιέρωση της εορτής της Αγίας Σκεπής ως εξής: 

«Θυμόμαστε την ένδοξη φανέρωση της Υπε­ραξίας Θεοτόκου στις Βλαχέρνες, την οποία είδαν οι Άγιοι Ανδρέας και Επιφάνιος. Κατά την εορτή ευχαριστούμε την προστάτιδά μας για την τόση ευσπλαχνία της και την παρακαλούμε να σκεπάζει πάντοτε εμάς, οι οποίοι ζη­τούμε την Σκέπη της. Διότι χωρίς την Σκέπη και Βοήθεια της Θεοτόκου είναι αδύνατο να ζούμε πάνω στην γη εμείς, οι οποίοι παροργί­ζομε τον Θεό. Επομένως αν δεν προσευχόταν για μας η προστάτιδά μας, κανείς δεν θα μας λύτρωνε από τόσους κινδύνους, κανείς δεν θα μας διατηρούσε ελεύθερους μέχρι σήμερα. Σε κανένα άλλο πρόσωπο δεν βρίσκομε σκέπη, για να καταφύγομε, παρά μόνο στην Δέσποι­να τού κόσμου». (πρβλ. Κ. Χρ. Δουκάκη, Μέγας Συναξαριστής, Έκδοσις δευτέρα, Μην Οκτώ­βριος, Αθήναι 1949, σελ. 21).

Ο Μέγας Συναξαριστής καταλήγει τον λόγο του στην Aγία Σκέπη της Θεοτόκου ως εξής: «Σκέπασον ημάς εν τη Σκέπη σου η Προστα­σία ημών, Παναγία Παρθένε˙ εν ταις πονηραίς ημέραις σκέπασον ημάς. Πάσαι γαρ αι ημέραι της ζωής ημών πονηραί εισί, και βλέπομεν εν αυταίς πονηρά και πράττομεν εν αυταίς πονη­ρά, θησαυρίζοντες εαυτοίς οργήν εν ημέρα οργής. Άπασαι δε αι πονηραί εκείναι ημών ημέραι χρήζονσι της σης, παvευσπλάγχνου Σκέπης. Σκέπασον ουν ημάς εν πάσαις ταις ημέραις ημών, μάλιστα δε εν τη δεινή ημέρα, εν η η ψυχή ημών μέλλει τού σώματος χωρισθήναι, πρόστηθι ημίν εις βοήθειαν, και σκέπασον ημάς εκ των εναερίων πονηρών πνευμά­των αλλά και εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως σκέπασον ημάς εν τη μυστική σου Σκέπη, Αμήν» (Κ. Χρ. Δουκάκη, ε.α.).

πηγή