Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Οι Οικουμενιστές βήμα-βήμα προχωρούν προς το στόχο τους, κι οι "αντι-Οικουμενιστές" καθημερινά οπισθοχωρούν!

Μητροπολίτης Αυστρίας Αρσένιος:

Ο επανευαγγελισμὸς της Ευρώπης δεν είναι έργο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μόνον, αλλά όλων των χριστιανικών Εκκλησιών.


Σε διάλεξη ποὺ παραχώρησε στὸ πλαίσιο τῆς Ouverture Spirituelle τῶν Salzburger Festspiele στὶς 23 Ἰουλίου 2016 ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Αὐστρίας κ. Ἀρσένιος τόνισε: Ἡ ὀρθόδοξη χριστιανοσύνη ἀποτελεῖ ἕνα θεμελιῶδες θρησκευτικὸ καὶ πολιτιστικὸ στοιχεῖο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ γι᾽ ἀυτὸ θὰ πρέπει νὰ συμβάλει στὸν «Ἐπανευαγγελισμὸ τῆς εὐρωπαϊκῆς κοινωνίας». Βέβαια αὐτὸς ὁ ἐπανευαγγελισμὸς δὲν εἶναι ἔργο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μόνον, ἀλλὰ ὅλων τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν. 

Ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιὰ τοὺς πολυειδεῖς ἐξωτερικοὺς καὶ ἐσωτερικοὺς κινδύνους,

Λειτουργικά κείμενα και Αποτείχιση, π. Ευθυμίου Τρικαμηνά, Μέρος Β΄.


Μέρος Β΄.
Τό Α΄ Μέρος ἐδῶ

ν συνεχείᾳ θά ἀναφερθοῦμε στήν ἀμέσως ἑπόμενη αἴτησι τῶν Εἰρηνικῶν, ἡ ὁποία καί αὐτή μέ σαφῆ καί λακωνικό τρόπο ὁμιλεῖ διά τήν ἀποτείχισι.
Ἡ αἴτησις αὐτή ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Ὑπέρ τῆς πόλεως ταύτης, πάσης πόλεως καί χώρας καί τῶν πίστει οἰκούντων ἐν αὐταῖς τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Ἡ ἀντίστοιχος αἴτησις τῆς Θ. Λειτουργίας τοῦ ἁγίου Ἰακώβου εἶναι ἡ ἑξῆς: «Ὑπέρ τῆς ἁγίας Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πόλεως καί τῆς βασιλευούσης, πάσης πόλεως καί χώρας καί τῶν ἐν ὀρθοδόξῳ πίστει καί εὐλαβείᾳ Θεοῦ οἰκούντων ἐν αὐταῖς, εἰρήνης καί ἀσφαλείας αὐτῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» (σελ. 39).
Στήν αἴτησι αὐτή παρατηροῦμε ὅτι δέν μνημονεύονται ὅλοι οἱ κάτοικοι τῶν πόλεων καί τῶν χωρῶν, ἀλλά μόνον οἱ ἔχοντες Ὀρθόδοξο πίστι καί εὐλάβεια. Ἐδῶ ἀσφαλῶς πρόκειται γιά τούς ἀπόντες ἀπό τήν σύναξι καί κοινή λατρεία, γιά τούς ὁποίους προσεύχεται ἡ Ἐκκλησία, λόγῳ τῆς ταυτότητος καί ταυτίσεως εἰς τήν Ὀρθόδοξον πίστι.
Παρόμοια εἶναι καί ἡ εὐχή τοῦ ἱερέως εἰς τήν Θ. Λειτουργία τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, κατά τήν μνημόνευσι μετά τόν καθαγιασμό τῶν τιμίων δώρων: «Μνήσθητι, Κύριε τῆς πόλεως ἐν ᾗ παροικοῦμεν, καί πάσης πόλεως καί χώρας καί τῶν πίστει οἰκούντων ἐν αὐταῖς».
Γίνεται κατανοητό ὅτι μέ τίς εὐχές καί τίς αἰτήσεις ἡ Ἐκκλησία προσεύχεται γιά τά μέλη της, τά ὁποῖα ἀναγνωρίζει μόνον ἀπό τήν Ὀρθόδοξο πίστι καί τήν Ὀρθόδοξο ζωή. Ἐδῶ ἀσφαλῶς δέν πρόκειται γιά καταδικασμένους ὑπό Συνόδου καί ἀποκομμένους Συνοδικῶς ἀπό τήν Ἐκκλησία καί γιά μή καταδικασθέντες ὑπό Συνόδου καί ἄρα ἐνσωματωμένους εἰς τήν Ἐκκλησία, ἔστω καί ἄν εἶναι αἱρετικοί κατά τό φρόνημα, σύμφωνα μέ τίς νέες θεωρίες τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν καί εἰδικά τοῦ Γραφείου ἐπί τῶν αἱρέσεων τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς. Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσις δέν γνωρίζει τέτοιους διαχωρισμούς, παρά μόνον ἄν Ὀρθοδόξως καί κανονικῶς ἐγένοντο καί ἀπό Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους καί ὄχι αἱρετικούς κατά τό φρόνημα.
Βλέπουμε στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία πολλές φορές νά καταδικάζωνται καί νά καθαιροῦνται οἱ Ὀρθόδοξοι, ἐνῶ ἐκ τοῦ ἀντιθέτου νά ἀθωώνωνται οἱ αἱρετικοί. Αὐτό δηλαδή, δέν σημαίνει ὅτι ἐπειδή καταδικάζονται καί ἀποκόπτονται οἱ Ὀρθόδοξοι παύουν νά εἶναι μέλη της, ἤ ἀπεναντίας ἐπειδή δέν καταδικάζονται ἤ ἀθωώνονται οἱ αἱρετικοί εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν συνέβαινε αὐτό, τότε ἡ Σύνοδος θά εἶχε αὐτό τό παπικό ἀξίωμα καί ὁ ἴδιος ὁ Θεός θά ὑπετάσσετο εἰς αὐτήν, πολλοί δέ ἅγιοι θά ἦσαν ἐκτός Ἐκκλησίας καί σωτηρίας, ἐπειδή καταδικάστηκαν ἀπό τέτοιες Συνόδους. Τό ἀξίωμα λοιπόν τοῦ δεσμεῖν καί λύειν, τό ὁποῖο ἔχουν οἱ Ἐπίσκοποι καί ἡ Σύνοδος δέν εἶναι ἀνεξέλεγκτο ἤ κατά τό δοκοῦν ἑκάστου Ἐπισκόπου ἤ ἑκάστης Συνόδου, ἀλλά σύμφωνα μέ τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη ἐνεργεῖται μέ γνώμονα τούς ἱερούς Κανόνες καί μέσα στήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι καί ἀπό Ὀρθοδόξους καί ὄχι αἱρετικούς κατά τό φρόνημα.
Ὁ διαχωρισμός ὡς ἐκ τούτου, ἐκ μέρους τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν σέ καταδικασθέντες ὑπό Συνόδου καί μή καταδικασθέντες εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ καί ἐξυπηρετεῖ μόνον τόν ἐφησυχασμό καί τό βόλεμα. Τό ἴδιο ἀσφαλῶς συμβαίνει καί μέ τήν καταδίκη τῆς αἱρέσεως, τήν ὁποία ἀναμένουν δῆθεν νά κάνη ἡ αἱρετική καί δή Οἰκουμενιστική Σύνοδος.
Ἐπανερχόμενοι στίς λειτουργικές εὐχές καί αἰτήσεις τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας, ἐπισημαίνομε ὅτι, ὁ διαχωρισμός τόν ὁποῖο κάνουν, εἶναι μεταξύ αὐτῶν οἱ ὁποῖοι ἔχουν Ὀρθόδοξο πίστι καί ζωή καί αὐτῶν πού δέν ἔχουν, ἀσχέτως ἄν ἔχουν ἤ δέν ἔχουν καταδικασθῆ ὑπό Συνόδου ἤ ἔχουν καταδικασθῆ παρανόμως. Αὐτός ἀσφαλῶς εἶναι καί ὁ Ὀρθόδοξος διαχωρισμός καί καθορισμός τῶν ἀληθινῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἔχοντες συνεπῶς Ὀρθόδοξο πίστι καί ζωή μνημονεύονται (μόνον) στήν λατρευτική σύναξι καί οὐδείς ἄλλος ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας.
Πῶς λοιπόν ἐξηγεῖται τό ὅτι εἰς τήν μία αἴτησι μνημονεύονται, μέ ὑποδειγματική θά λέγαμε αὐστηρότητα καί ἀκρίβεια, οἱ εἰσερχόμενοι εἰς τόν ναό μέ Ὀρθόδοξο πίστι, εὐλάβεια καί φόβο Θεοῦ, εἰς τήν ἑπομένη αἴτησι μνημονεύονται μέ τήν ἴδια ἀκρίβεια οἱ ἀπόντες ἀπό τήν σύναξι, ἀλλά ἔχοντες Ὀρθόδοξο πίστι καί ἐνδιαμέσως νά μνημονεύεται ὁ αἱρετικός Οἰκουμενιστής Ἐπίσκοπος; Τί νόημα ἔχει ἄραγε αὐτή ἡ αὐστηρότητα καί ἀκρίβεια κατά τήν μνημόνευσι τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν τήν ἴδια στιγμή ὄχι μόνον τήν καταργοῦμε, ἀλλά θέτουμε ἀναιδῶς καί ἀνερυθριάστως ὡς ὁρατή κεφαλή, ὡς ἀντιπρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὡς ὁρατή εἰκόνα τοῦ ἀοράτου Θεοῦ, τόν αἱρετικό Οἰκουμενιστή Ἐπίσκοπο, παρουσιάζοντας ἔτσι καί τόν ἴδιο τόν Θεό ἐξομοιωμένο σύμφωνα μέ τήν ὁρατή εἰκόνα του;
Ἐδῶ ἀσφαλῶς παρουσιαζόμεθα νά ἀναφέρωμε τίς αἰτήσεις εἰς τόν Θεό

Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗ και ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ της ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ από τους ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ!

Γιὰ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές:

Εὑρίσκονται  ἐντὸς  Ἐκκλησίας,
                      ὅσοι  ἐπικοινωνοῦν  μὲ  τὴν αἵρεση,
καὶ  ἐκτὸς  Ἐκκλησίας, 
                                ὅσοι  δὲν  ἐπικοινωνοῦν!!!
.
Ἀλήθεια:  ἐναντίον ποιῶν ἀγωνίζονται; 
____________________________________


H αίρεσις τού Οικουμενισμού
έχει δύο χαρακτηριστικά
που δεν είχαν οι παλαιές αιρέσεις

Πρώτον,
   την καθολικήν κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας επίθεσιν και όχι μόνον εναντίον ενός δόγματος και
δεύτερον,
   την καθολικήν σχεδόν αποδοχήν της αιρέσεως από τους κορυφαίους κληρικούς και θεολόγους της Ορθοδοξίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις στο χώρο των ιερέων καί μοναχών.
   Σημειωτέον ότι οι εξαιρέσεις αυτές αναφέρονται μόνο στό θεωρητικό πεδίον, δηλαδή στά λόγια και την πέννα, χωρίς ουδεμίαν πρακτικήν έκφρασιν αντιστάσεως, όπως είναι η διακοπή κοινωνίας με την αίρεσιν κ.λ.π.
 Το θλιβερώτερον όμως εν προκειμένω είναι η δικαιολογία που προβάλλουν αυτοί οι ρασοφόροι παντός βαθμού προκειμένου να υποστηρίξουν την θέσιν τους. Λέγουν χαρακτηριστικώς ότι ενεργούν έτσι, διότι επιθυμούν να ευρίσκονται εντός Εκκλησίας, αφού, όπως ισχυρίζονται, μόλις διακόψουν κοινωνίαν με τους αιρετικούς προϊσταμένους των ή τους κοινωνούντας με αυτούς, θα ευρεθούν αμέσως εκτός Εκκλησίας. Οποία διαστροφή της Ορθοδόξου διδασκαλίας! 

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΑΠΟ ΜΟΝΑΧΟΥΣ!

ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ & ΣΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΠΑΥΣΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Σε απόγνωση το Φανάρι, σε αμηχανία οι κάθε είδους και γένους αντι-Οικουμενιστές!

 Σε απόγνωση το Φανάρι και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος


BartholomewErdogan.jpeg
Μήνυμα με νόημα προς την Κωνσταντινούπολη από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ
Τοῦ Διονύση Μακρῆ
Στό Πατριαρχεῖο «ἀπολογοῦνται», «τιμωροῦν», καί «ἐκβιάζουν» προκειμένου νά μαζέψουν τά «ἀσυμμάζευτα» πού προκάλεσε ἡ ψευτοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου.

Μεγάλη ἀνησυχία σέ βαθμό ἀπόγνωσης ἐπικρατεῖ στούς κόλπους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μετά τά «μεθεόρτια» τῆς ψευτο-συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου ἀλλά καί τά ραγδαῖα γεγονότα πού ἐξελίσσονται στήν Τουρκία ἔπειτα ἀπό τό ἀποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα πού ὁδηγεῖ στήν

Η ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ και η ΠΟΝΗΡΙΑ των ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ και των συμπορευομένων "δυνάμεων"!

(Μὲ ἀφορμὴ σχόλιο ἱστολογίου)

  Ξεκίνησε ὡς Οἰκουμενική· συνεχίστηκε ὡς Πανορθόδοξη· πραγματοποιήθηκε ὡς «Μεγάλη καὶ Ἁγία» καὶ τώρα ἄρχισαν τὰ ἑξαπτέρυγα τοῦ Φαναρίου (ΟΛΟΙ οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Κύπρου μὲ Ἐγκύκλιο) νὰ παρουσιάζουν τὴν αἱρετικὴ Σύνοδο ὡς συνέχεια τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων!!!

  Σὲ ὅλες τὶς Μητροπόλεις (καὶ σ’ ἐκεῖνες ποὺ οἱ Μητροπολίτες δὲν ὑπέγραψαν), ἐπέτρεψαν νὰ διαβαστεῖ στοὺς Ναούς ἡ κατάπτυστη Ἐγκύκλιος!


   
   Κατὰ τὰ ἄλλα οἱ διάφοροι Τάτσηδες καὶ Τελεβάντοι μιλοῦν γιὰ διάκριση καὶ γιὰ Ζηλωτές! Ποιοί; Αὐτοὶ ποὺ εἶναι συνυπεύθυνοι γιὰ τὴν γιγάντωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν ἀλλοίωση τῆς διαχρονικῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, διδάσκοντες ὡς σιγονταροΟἰκουμενιστὲς τὴν ἄκρως ἀντορθόδοξη θεωρία:
             «διαμαρτύρομαι  ἀλλὰ  συμπορεύομαι
                             μὲ  τοὺς  αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές»!

Παρουσιάζουμε σχετικὸ σχόλιο ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο «Ἀκτίνες» (ἐδῶ).

Όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Κύπρου μας άκουσαν στους ναούς αυτή την εγκύκλιο?
Πολύ ωραία.
Και αν αύριο σε εγκύκλιό του, σεβαστό ιερατείο της Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος σας καλέσει να συλλειτουργείτε με τους Μαρωνίτες και τους Αρμενίους τί θα κάνετε?
Όλοι οι ιερείς και οι μοναχοί της Κύπρου συμφωνούν με όσα η Σύνοδος τους ανακοίνωσε τελεσιγραφικά σήμερα?Ένας παπάς δεν υπάρχει να διαφωνεί με τον πολιτικάντη Πάφιο αρχιεπίσκοπο?
Κανένας δεν τολμά να σηκώσει το ανάστημά του.
Ο άγιος Μόρφου που είναι και ψηλός σαν κυπαρίσσι?
Λύγισε κι αυτός?
Τι μας αράδιασε τότε τους λόγους των αγίων γερόντων που γνώρισε στη ζωή του?
Μην τολμήσετε να μας ξαναμιλήσετε για αγιασμένους γέροντες.
Σας βαρεθήκαμε.
Αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια τόσα χρόνια.
Όλοι σας.
Σπουδαίοι και λαλίστατοι ιεράρχες.
Έχετε πει τα πάντα.
Όλους τους πνευματικούς λόγους.
Σας υποκλίνονται όλοι για τα ρητορικά σας χαρίσματα.
Προχθές στις Σέρρες ακούγαμε τον Λεμεσού Αθανάσιο να μιλάει για το χαροποιόν πένθος.
Τους πειρασμούς.
Τα κατά Θεόν δάκρυα.
Φτάνειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.
Χορτάσαμε.
Μπορείτε να πάρετε ένα μικρόφωνο και να πείτε πως το καράβι της Συνόδου της Κύπρου έχει πάρει οικουμενιστική πλεύση?
Αν δεν μπορείτε τότε σιωπείστε.
Θα μας ωφελέσει καλύτερα η σιωπή σας γιατί αρχίσαμε να εκνευριζόμαστε με την ατολμία σας μπροστά στο αχαρακτήριστο θράσος του αρχιεπισκόπου σας.
1000 φορές να ξανακούσουμε τις ομιλίες του Καντιώτη και του Σωτηρόπουλου.
Αυτούς που ονομάζατε οργανωσιακούς και οπισθοδρομικούς.
Πιστέψαμε πως εκτός από τον Πειραιώς, τον Μεγαλουπόλεως, τον Κυθήρων και μερικούς άλλους στην Ελλάδα, πως και 2 ιεράρχες της Μεγαλονήσου θα όρθωναν το ανάστημά τους.
Πάλι κάναμε λάθος.
Μια ζωή τα ίδια λάθη κάνουμε.
Δεν είναι κρίμα όμως τόσος κόσμος στην Κύπρο να σας ανέχεται βλέποντάς σας να δειλιάζετε και να κρύβεστε?
Θα μιλήσετε επί τέλους?

Ναι ή όχι?