Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Κυριακή Ε΄ τῶν Νηστειῶν



Ὅταν ἦρθε ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, δὲν ἀνεβαίνει ἀμέσως στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐθαυματούργησε πρῶτα, ἔκλεισε τὰ στόματα τῶν Ἰουδαίων, συνομίλησε μὲ τοὺς μαθητάς του· ἐπάνω στὸ θέμα τῆς ἀκτημοσύνης. «Ἄν θέλης νὰ εἶσαι τέλειος, λέει, πούλησε τὰ ὑπάρχοντά σου»· καὶ τῆς παρθενίας. «Ὅποιος μπορεῖ νὰ κατανανοήση, ἄς κατανοήση»· καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης· «Ἄν δὲν ἀναπλεύσετε τὴ ζωή σας καὶ δὲ γίνετε σὰν παιδιά, δὲ θὰ μπῆτε στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Συνωμίλησε ἀκόμα κι ἐπάνω στὸ θέμα τῆς ἐδῶ ἀνταμοιβῆς· «Ὅποιος ἄφησε σπίτια ἤ ἀδελφούς, ἤ ἀδελφές, θὰ λάβη τὰ ἑκατονταπλάσια στὴ ζωὴ αὐτή». Καὶ γιὰ τὶς ἀμοιβὲς ἐκεῖ, «Καὶ θὰ κληρονομήσετε ζωὴν αἰώνια».
 Τότε φέρνει στὴ σκέψη του τέλος τὴν πόλη, καὶ σκοπεύοντας ν’ ἀνεβῆ, ἀναφέρεται πάλι στὸ πάθος του. Ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ γίνη αὐτό, ἦταν  φυσικὸ νὰ τὸ ξεχνοῦν καὶ γι’ αὐτὸ τοὺς τὸ θυμίζει ἀδιάκοπα, θέλοντας νὰ συνηθίση τὴν ψυχή τους μὲ τὶς συχνὲς ὑπομνήσεις καὶ νὰ μετριάση τὴ λύπη τους. Μιλεῖ μαζί τους ἰδιαίτερα κατ’ ἀνάγκη· δὲν  ἔπρεπε ὁ λόγος αὐτὸς ν’ ἀνακοινωθῆ μὲ σαφήνεια· κανένα κέρδος δὲν προέκυπτε ἀπ’ αὐτό.  Γιατὶ ἄν αὐτὰ προκαλοῦσαν ταραχὴ στοὺς μαθητὰς ποὺ ἄκουαν, πολὺ περισσότερον θὰ ἐτάραζαν τὸ λαό. Καλά, καὶ δὲν εἰπώθηκαν καὶ στοὺς πολλούς; θὰ ρωτοῦσε  κανείς. Εἰπώθηκαν ἀλλὰ ὄχι μὲ τὸση σαφήνεια. Κατεδαφίσετε, εἶπε, αὐτὸν τὸ ναὸ καὶ σὲ τρεῖς ἡμέρες θὰ τὸν ὑψώσω πάλι. Κι ἀλλοῦ· Σημάδι ζητεῖ αὐτὴ ἡ γενιὰ καὶ σημάδι δὲ θὰ τῆς δοθῆ, παρὰ τὸ σημάδι τοῦ Ἰωνᾶ. Καὶ ἄλλη φορά· λίγο ἀκόμα διάστημα θὰ εἶμαι μαζί σας· ἔπειτα θὰ μὲ ζητήσετε καὶ δὲ θὰ μὲ βρῆτε.
 Στοὺς μαθητάς του ὅμως δὲ μίλησε ἔτσι. Ὅπως φανέρωσε τὰ ἄλλα πιὸ καθαρὰ, τὸ ἴδιο καὶ τοῦτο. Καὶ ἄν πολλοὶ δὲν κατανοοῦσαν τὸ νόημα τῶν λόγων του, τί χρειαζόταν καὶ νὰ τοὺς μιλᾶ; Γιὰ νὰ νιώσουν ἔπειτα, ὅτι μὲ προηγούμενη γνώση βάδιζε πρὸς τὸ πάθος καὶ μὲ τὴ θέλησή του· ὄχι ἀπὸ ἄγνοια, οὔτε ἀπὸ ἀνάγκη.
Στοὺς μαθητάς του δὲν ἔκανε τὴν παραγγελία γι’ αὐτὸ μόνο. Ἀλλὰ γιὰ τὸ λόγο ποὺ εἶπα: Νὰ προετοιμαστοῦν μὲ τὴν προσμονὴ καὶ νὰ βαστήξουν εὐκολώτερα τὸ πάθος· μὴν ἔρθη ἀπροσδόκητο καὶ τοὺς

ΦΩΝΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ! "Φεύγετε τους ετερόφρονας" Οικουμενιστές Επισκόπους! --(Σχόλιο)



ΦΩΝΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ
ΕΚ ΤΟΥ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ

Ες τραπος δυσβάτους, σκοτεινς κα νεφελώδεις βαδίζει λοταχς Οκουμενικς Πατριάρχης

 Πηγή: «Θρησκευτικά»
Γέρων ρημίτης γίου ρους:

«... Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ πίστις κα μολογία δν λλάζει μ τος καιρούς, δν μεταβάλλεται μ τος χρόνους, δν λλοιοται π περιστάσεις, λλ μένει πάντοτε ατ κα παλαι κα νέα... Τί τολμσιν ατο ο νέοι «θεολόγοι» ν κινήσουν τ κίνητα....»γένιος Βούλγαρις). Πόσον δίκαιον εχε κα πόσον ληθινά, προφητικ κα συνάμα διαχρονικ ταν κα παραμένουν τ πεφωτισμένα κα ερ λόγια το οιδίμου κα μεγάλου διδασκάλου τς ρθοδόξου το Χριστο κκλησίας μας, το Εγενίου Βουλγάρεως.
Ζομε ντως ποκαλυπτικος καιρούς. «Α μέραι πονηρα εσιν». Δν χρειάζεται λλωστε διαιτέρα προσπάθεια κατανοήσεως, τ τι δηλαδ ερισκόμεθα λίγον τί, πρ νησυχητικν προβλέπτων κα ν γένει δυσαρέστων ξελίξεων.... σφαλς δν τρομοκρατομε κα δν πιτρέπεται ν εμεθα κυριευμένοι π πνεύματος παισιοδοξίας πελπισίας, κα πογνώσεως, μ γένοιτο· λλ πάντοτε χοντες ς δοδείκτην, πυξίδα κα δηγν τν καλν μολογίαν, τν γίων κα θεοφόρων Πατέρων μν, ο ποοι μς παρέδωσαν ς καλν Παρακαταθήκην, τν Μόνην ληθινν ρθόδοξον Πίστιν, τν ποίαν διετράνωσαν, κα μεγάλυναν κα κραταίωσαν, δι το φωτισμο τς χάριτος το Παναγίου Πνεύματος, δι τν ερν Κανόνων τν Οκουμενικν κα Τοπικν Συνόδων, δι τς ερς κα ρθοδόξου παραδόσεως, δι τς προσεκτικς των διατηρήσεως κα μπεδώσεως τν ποστολικν διατάξεων, κα τέλος δι τς ποκεκαλυμμένης ληθείας το Κυρίου κα Θεο κα Σωτρος μν ησο Χριστο τσι πορευόμεθα σφαλς, πρς τν ν Χριστ σωτηρίαν μν κα τελείωσίν μας. ρθοδοξία μας εναι θησαυρς τς ζως μας.
Πόσο πολ θλίβεται ψυχ κα καρδία μν κ τν γεγονότων πο πηγάζουν π τν σημερινν ποστασίαν περ τν ρθόδοξον Πίστιν τν ταγν κα «δηγν» κα «φυλάκων», που σέρνονται μα κα λοταχς π τ ρμα το Οκουμενισμο, τς Πανθρησκείας τς νοθεύσεως τς ρθοδοξίας κα τς μετανοήτου πορείας των, καινοτομίας τν φρονημάτων κα τν λειτουργικν πρακτικν των. ν γένει, ν ν λόγ, ο ταγοί μας ατο τς τελευταες δεκαετίες ως κα τς σήμερον, κινούμενοι πάντοτε δυστυχς τν π τς Δυτικς καινοτομίας προμάχων, τν νθέρμων κα κκεκαυμένων (κατ Εγένιον Βούλγαριν) π διακρίτου κα νοσίου «ζήλου διαφεντευτν κα πασπιστν τς παπικς μονοκρατορίας Λατίνων», «προσφέρουν» λοιπν μόνον λύπην ες τ χριστεπώνυμον πλήρωμα, ποστροφν κα δυσαρέσκειαν.
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως λως αθαιρέτως νυποχώρητος ες τν οκουμενιστικν γραμμήν, κα πορείαν του, δυστυχς δν κούει τς τόσες δίκαιες φωνς διαμαρτυρίας τν πιστν ρθοδόξων χριστιανν, ο ποοι ποτελον τ θεόσωστον χριστεπώνυμον πλήρωμα τς Μις γίας Καθολικς κα ποστολικς κκλησίας μας. Δν συγκινεται ποσς π τν γιοπατερικν στάσιν κα τν καλν κα φιλόθεον μολογίαν τν ελαβεστάτων, πεφωτισμένων κα κατ πολλ ναρέτων κληρικν, καθηγητν, πισκόπων, λαϊκν κα σιωτάτων Γερόντων κα Μοναχν το γίου ρους, κα συνεχίζει προχωρντας μανιωδς, λοταχς χι ες δν σωτηρίας κα σφαλείας καθς διος νομίζει, λλ μλλον ες τραπος δυσβάτους, σκοτεινς κα νεφελώδεις, κα λλοίμονον λέγομεν ες ποιον πιστν κα ρθόδοξον συμφωνε μ τς νορθόδοξες ατς κινήσεις το Πατριάρχου...
γιος πόστολος Παλος μς λέγει «....μ συσχηματίζεσθε τ αἰῶνι τούτ...» γιατ λοιπν ο πιστο θ πρέπη πάσ θυσί, ν σπουδ, ν γρηγόρσει, ν προσευχ διαλείπτ ν κατανύξει, ν δάκρυσι, ν φροντίζουν πρωτίστως κα πάνω π λα ν φυλάττουν τν ρθόδοξον Πίστιν κα μολογίαν των γνησίαν, καθαράν, νόθευτον κα λελαμπρυσμένην ποφεύγοντες τ οκουμενιστικ φρονήματα, τς λεγόμενες συμπροσευχς μετ τεροδόξων κα λλοθρήσκων. λλ μ συνεχ βίωσιν τς ν Χριστ πολιτείας κα ρθοδόξου διαγωγς των, ν ζον μ σόβιον μετάνοιαν, ρθοπραξίαν θεοφιλεστάτην, καλλιέργειαν είρρητον τν ργων τν ρετν, ν τ μυστικ γρ τς καθαρς καρδίας των, οτως στε ν δοξάζεται Πανάγιος Τριαδικς Θεός μας, ληθς κα γνησίως, τολάχιστον π τν καινοτομήτων κα μ ποδεχομένων οτε συμφωνούντων μ τς οκουμενιστικς «βρότητες» τν κκλησιαστικν ταγν κα ποιμεναρχν...
Ποτ ν μ λησμον πιστς λαός μας τ θεοφώτιστα κα ερ λόγια τν γίων Πατέρων μας. γιος Μρκος Εγενικς μς λέγει: «...παντες ο τς κκλησίας διδάσκαλοι, πσαι α Σύνοδοι κα πσαι α θεαι γραφαί, φεύγειν τος τερόφρονας παραινοσι, κα τς ατν κοινωνίας διΐστασθαι...». ραγε πς δύναται ν νθέξη τν σημερινν προδοσίαν τς φιλτάτης μν ρθοδόξου πίστεως, κάθε ψυχ ρθοδόξου πιστο; Μετ πολλς λύπης κα συνοχς καρδίας, κατ τος κατέρωθεν (κ Δύσεως κα ξ νατολς δι το Οκουμενικο Πατριάρχου) τελονται νευ τς συμφώνου γνώμης τν πιστν ο συνεορτασμο κατ τς λεγομένας θρονικς ορτς Κωνσταντινουπόλεως κα Ρώμης μ συμπροσευχς κα συλλείτουργα τν κπροσώπων Φαναρίου κα Βατικανο.
Εναι διανόητον, νήκουστον, κα παντελς «πόβλητον» κ τς ρθοδόξου συνειδήσεως τν πιστν ν συμβαίνουν τοιατες οκουμενιστικς κινήσεις κα πρακτικές, που μόνον σκάνδαλον διανέμουν, ποστροφν κα θλψιν... ρθόδοξος κκλησία μας, ατ Μόνη ληθιν πίστις κα δς κα Ζωή, χει τος ερος Κανόνας της, ο ποοι χουν θεσπισθ δι Πνεύματος γίου κα εναι σόκυροι μ τν γίαν Γραφήν. μως δυστυχς ο σημερινο οκουμενιστα ρχιερες κα ποιμενάρχαι, συγκρητισταί, παραβαίνουν ατος εκαίρως καίρως κα κηρύττουν «νέον Εαγγέλιον» (Γαλ. α´ στ´ 6).
ΜΕ´ ποστολικς Κανών μετ συμφωνίας κα τέρων ερν Κανόνων παγορεύει τν συμπροσευχήν κα συλλειτουργίαν μετ τν αρετικν: «...πίσκοπος πρεσβύτερος διάκονος, αρετικος συνευξάμενος μόνον φοριζέσθω, ε δ πέτρεψεν ατος, ς κληρικος νεργσαί τι, καθαιρείσθω...».
Κατ κείνην τν ελογημένην μέραν, ν τ ποί λη γιορειτικ δελφότης συνεόρταζεν κα τιμοσε δι κατανυκτικωτάτης ερς γρυπνίας τν προστάτην μν γιον ερομάρτυρα Κοσμν, ποος εχε μαρτυρήσει π τος Λατινόφρονας αρετικούς, κα δ π το τότε Πατριάρχου ωάννου Βέκκου, κατ κείνην λοιπν τν μέραν ες τ «σβεσμένον πλέον Φανάριον» Οκουμενικς Πατριάρχης δέχετο ες τ Πατριαρχικν . Ναν το γίου Γεωργίου τν αρεσιάρχην τς Δυτικς κκλησίας, τν Πάπαν Φραγκίσκον, νευ μετανοίας το δευτέρου κα πιστροφς ες τν ρθόδοξον πίστιν, κ μέρους το Πάπα κα κολούθως πρξαν συμπροσευχαί, συνεορτασμός, κοινα δηλώσεις κα κοινα πογραφαί...
Κατ κείνην τν μέραν ο καμπάναι το γίου ρους κτυποσαν πενθίμως. ννοομε, χι τς ξωτερικς καμπάνες τν ερν μας Μονν, λλ κτυποσαν πενθίμως α σωτερικα καμπάνες τν μυστικν καρδιν μν, κτυποσαν πενθίμως α συνειδήσεις λων τν γιορειτν συνασκητν μν, τν ερισκομένων, ν τας σκήτεσι, ν τος κελλίοις, κα ν τος κοινοβίοις παντες γάρ, συνεχς κα διαλείπτως κα ταυτοχρόνως νέπεμπαν θρηνώδεις φωνς κα κλαυθμούς, προσευχόμενοι ν τ μυστικ τόπ τς καρδίας των... «στήριξον ρθοδοξί τν κκλησίαν Σου Χριστέ, κα ερήνευσον τν ζων μν ς γαθς κα Φιλάνθρωπος...».
Α μέραι μν εσιν πονηραί, ποκαλυπτικαί, κα δι τοτο φείλομε πάντοτε ν εμεθα γρυπνοι, προσεκτικοί, νήφοντες κα προσευχόμενοι διαλείπτως ες τν Κύριον κα Θεν κα Σωτρα μας, ν γίνη λεως κα ν εσπλαγχνισθ, τ πολύπαθον ποίμνιον τς ρθοδόξου κκλησίας μας. φείλομεν κα ν δεώμεθα πάντοτε, κα ν κετεύωμεν, κα ν παρακαλομεν τν Κύριον μν, να φωτίση τος ν σκότει πορευομένους δελφούς μν, πως πομακρυνθον πάραυτα κα τ ταχύτερον δυνατν π τν συγκρητιστικν - οκουμενιστικν πανθρησκείαν τς Νέας ποχς.
Πρέπει ν προσέχωμεν πολύ, στε ν μ πιτρέπωμεν ν εσέλθη ες τν νο μας οτε παραμικρς λογισμς κα οτε λαχιστοτάτη σκέψις μφιβολίας μφισβητήσεως περ τς μοναδικότητος κα τς αθεντίας κα τς μόνης Κιβωτο τς σωτηρίας, που δν εναι λλο, π τν ρθόδοξον πίστιν, κα τ ρθόδοξον κκλησιαστικν θος, που παρελάβομεν π τος γίους Πατέρας μν, π τος μολογητάς, π τος ερος ποστόλους, τος Μάρτυρας τς πίστεως, κα π τος σίους κα Δικαίους Διδασκάλους μν. παντες ο σιώτατοι πατέρες κα Γέροντες το γίου ρους κα συνασκητα μν, ο ποτελοντες τν σύμπασαν γιορειτικν δελφότητα, συμφωνον μοφώνως, κα τάσσονται ναντίον τς παναιρέσεως το οκουμενισμο.
Σήμερον, πο δυστυχς λοι σχεδν ο ποιμενάρχαι λων τν Πατριαρχείων κα τν ρθοδόξων τοπικν κκλησιν, σιωπον, συνευδοκον κα συντάσσονται μ τν λέθριον ατν παναίρεσιν το οκουμενισμο - συγκρητισμο, μες θ πρέπη μ φόβον Θεο, μ καλν νησυχίαν, κα πόθον θεον ν προσευχώμεθα ες τν Κύριον πως ναδείξη ερ κα φωτισμένα πρόσωπα, χοντες τν γιότητα, τν γίων Πατέρων μν, τν μολογητν κα ερομαρτύρων τς ρθοδοξία μας, στε ν ναχαιτίσουν ατν τν παναίρεσιν. Χρειάζεται παραιτήτως π λους μας καθαρ πίστις κα καλ ργα, πως λέγει γιος πόστολος άκωβος «.... σπερ γρ τ σμα χωρς πνεύματος νεκρόν στιν, οτω κα πίστις χωρς τν ργων νεκρά στι...» (ακ. β´ 26).
ν κατακλεδι ν μ λησμονμεν ποτ τν πέροχο δυνατν κα κρως παρηγορητικν λόγον το Κυρίου μας, που μς λέγει: «...Πορευθέντες ον, μαθητεύσατε πάντα τ θνη βαπτίζοντες ατος ες τ νομα το Πατρς κα το Υο κα το γίου Πνεύματος, διδάσκοντες ατούς, τηρεν πάντα σα νετειλάμην μν· κα δο γ μεθ μν εμ πάσας τς μέρας, ως τς συντελείας το αἰῶνος. μήν.
«Ὀρθόδοξος Τύπος», 27/3/2015

Σχόλιο:
ναφέρεις, Γέροντα, ὅτι οἱ ἡγέτες τῆς Ὀρθοδοξίας «σέρνονται πρὸς νόθευσιν τῆς Πίστεως»! Μὰ ἀγνοεῖτε, Γέροντα, ὅτι ἤδη ἔχουν νοθεύσει τὴν Πίστη; Γράφετε: « Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, λως αθαιρέτως νυποχώρητος ες τν οκουμενιστικν γραμμήν, κα πορείαν του, δυστυχς δν κούει τς τόσες δίκαιες φωνς» καὶ «δν συγκινεται ποσς π τν γιοπατερικν στάσιν» τῶν πιστῶν.
Σωστὰ τὰ λέτε, Γέροντα, γιὰ τὸν Πατριάρχη. Ἀλλὰ ρωτᾶμε. Μήπως κι ἐσεῖς οἱ Ἁγιορεῖτες, καὶ οἱ Πρωτοπρεσβύτεροι ποὺ τοὺς ἐπαινεῖτε, καὶ τὰ ἱστολόγια ποὺ σᾶς φιλοξενοῦν, δὲν νοθεύετε τὴν Ἁγίαν μας Παράδοση σὲ ἄλλο σημεῖο, σὲ ἐκεῖνο τῆς μνημονεύσεως αὐτῶν ποὺ κατηγορεῖτε; Μήπως ἐσεῖς, «συγκινεῖστε» ἀπὸ τὴν ἁγιοπατερικὴ στάση τῶν διαχρονικῶς ἀποτειχισμένων Ἁγίων καὶ πιστῶν, μάλιστα ἁγιορειτῶν ἐπὶ Βέκκου, ἐπὶ Ἀθηναγόρου, ἐπὶ Δημητρίου; Μήπως ἐσεῖς, «ὅλως αὐθαιρέτως», δὲν ἐπικοινωνεῖτε μὲ τοὺς κακοδοξοῦντας, ἀρνούμενοι νὰ κάνετε ἐκεῖνο ποὺ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι, περιμένοντες νὰ ἀνανήψουν οἱ Καθηγούμενοι καὶ οἱ Πρωτοπρεσβύτεροι καὶ νὰ ἡγηθοῦν τοῦ ἀγῶνος τῆς ἀποτειχίσεως; Δὲν σᾶς φτάνει ἡ διδασκαλία καὶ οἱ Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων; Περιμένετε καὶ τὴν εὐλογία τῶν χαρτοπολεμιστῶν καὶ σιγονταροοικουμενιστῶν;
Ποιό ἀντίκρυσμα ἔχει ἡ συμβουλή-προτροπή σας, Γέροντα, ὅπως «οἱ πιστοὶ θὰ πρέπη πάσῃ θυσίᾳ νὰ φυλάττουν τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν καθαράν, ἀποφεύγοντες τὰ οἰκουμενιστικὰ φρονήματα», ἢ ἡ παράθεση τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου Μάρκου, ὅτι «ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι, καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι...», ὅταν τοῦτο λησμονεῖτε νὰ τὸ πράξετε; ὅταν συμπράττετε μὲ ἐκείνους ποὺ ἄσπλαχνα κατηγοροῦν ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅσους στὶς μέρες μας ἀκολούθησαν (παρὰ τὶς ἐλλείψεις καὶ τὶς ἁμαρτίες τους) αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν συμβουλὴ τῶν Ἁγίων περὶ ἀποτειχίσεως;
Γιατί κατηγορεῖτε τοὺς «σημερινοὺς οἰκουμενιστὰς ἀρχιερεῖς καὶ ποιμενάρχας» ὡς «παραβαίνοντας αὐτοὺς (τοὺς Ἱ. Κανόνας) εὐκαίρως ἀκαίρως καὶ κηρύττοντας “νέον Εὐαγγέλιον”» καὶ δὲν συνειδητοποιεῖτε ὅτι σὲ παρόμοια παράβαση προβαίνετε κι ἐσεῖς, διαγράφοντας τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου;