Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΟΡΟΣΗΜΟ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, του Νικολάου Πανταζή, θεολόγου

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΟΡΟΣΗΜΟ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

«Ἂς μὴν ἔχουμε καμία κοινωνία μ’ αὐτοὺς τοὺς δυστυχισμένους ἀνθρώπους, ποὺ βλασφημοῦν τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου».

(Εἰς τήν Παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

-Ἁγίου Λουκᾶ Ἐπισκόπου Κριμαίας).

Μας κάνει τρομερή εντύπωση αυτός ο λόγος του Αγίου Λουκά. Προτρέπει πρωτίστως να μην έχουμε καμία κοινωνία με όσους βλασφημούν τον Σταυρό του Χριστού. Καμία κοινωνία, μα καμία.

Η Διακοπή Κοινωνίας δεν είναι κάτι νέο, κάτι δικό του, κάτι “δυνητικό”, κάτι επιλεκτικό. Είναι διαχρονική Εντολή του Θεού, Εντολή Αγιογραφική, Εντολή Αγιοπατερική. Εντολή αυθύπαρκτα υποχρεωτική. Υπό χρέος. Βρίσκομαι υπό χρέους ιερού. Ίσταμαι υπό καθήκοντος Αγιοπνευματικού. “Ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς!” (Β΄ Κορ. 6, 17).

Δυστυχώς, πολύ λίγοι ερμηνευτές εντοπίζουν κάτι άκρως σημαντικό, σημαδιακό και απολύτως προϋποθετικό. Πριν ακριβώς από το “κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, υπάρχει ένα απαράβατο, αυστηρό και σιωπηρό αυτο-υπονοούμενο “τότε”. Τότε και μόνον τότε θα σας δεκτώ ως υιούς μου, εάν και εφ’ όσον εξέλθητε, απομακρυνθείτε και διακόψετε κάθε κοινωνία με αιρετικούς και βλασφήμους.

Το ακάθαρτον εδώ, είναι πρωτίστως και εξαιρέτως η αίρεση, η βλασφημία, η διαστροφή στο Δόγμα. Η ακαθαρσία η ηθική, είναι δευτερογενής και αυτό το τονίζουν ομοφώνως οι Άγιοι Πατέρες. “Ου περί βίου, περί Πίστεως!” Βεβαίως το ένα, προϋποθέτει και συνεπάγεται το άλλο. Ορθοδοξία σημαίνει Ορθοπραξία.

Επί πλέον, το “μὴ ἅπτεσθε”, δεν έχει μόνο την έννοια της αφής αλλά κυρίως, της επαφής της διαπροσωπικής και πάνω απ’ όλα της Εκκλησιαστικής επαφής, της Εκκλησιαστικής κοινωνίας. Μην διατηρείτε κοινωνία, μην μετέχετε σε τέτοιες Θεομίσητες επαφές. “Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ, ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;” (2 Κορ. 6, 14).

Περιμένουν "άχρι καιρού" να εύρουν καὶ να αναλύσουν πλήρως την χημική σύνθεση του ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ της αιρέσεως και μετά να απομακρυνθούν! Και όσοι έως τότε πεθάνουν, πέθαναν!

Τὸ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ τῆς Οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως κάνει θραύση, ἀλλὰ οἱ Ποιμένες μᾶς συνιστοῦν νὰ συνεχίζουμε νὰ παίρνουμε τὴν δόση μας ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς διδασκάλους(!) ἀμφισβητοῦντες ἔτσι τὸν σίγουρο κίνδυνο ποὺ ὁ ἀποστολικὸς καὶ πατερικὸς λόγος μᾶς ὑποδεικνύει  ὅτι ὑπάρχει σὲ αὐτὴ τὴν κοινωνία μὲ κάθε εἴδους δόλιους καὶ πονηροὺς αἱρετικούς:

«Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψωσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον,  πλανῶντες  καὶ πλανώμενοι»!

Τὰ παρακάτω «προφήτευσε» ὅτι θὰ συμβοῦν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄ πρὶν δεκαετίες! Καὶ γίνονται! Καὶ βουλιάζουμε στὴν αἵρεση. Καὶ ὅσοι Ποιμένες καὶ πιστοὶ ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν κατάσταση, ἀντὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, συνεχίζουν νὰ πιπιλίζουν τὸ «ἄχρι καιροῦ». Συνεχίζουν νὰ θέλουν πρῶτα τὴν ἐνημέρωση τοῦ λαού καὶ μετὰ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· πρῶτα τὴν πλήρη ἐξιχνίαση τῶν φιλοσοφικο-θεολογικῶν ριζῶν τῆς Παναιρέσεως καὶ μετὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ αὐτές! Ὡσὰν ἐὰν ἀνακαλύψη κάποιος δηλητήριο, συνεχίζει νὰ τὸ τρώγει, ἕως ὅτου ἀνακαλύψει τὴν χημική του σύνθεση!

Είναι ο Οικουμενισμός αίρεση και οι Οικουμενιστές αιρετικοί;

 Πηγή

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Β΄ (ο Χατζησταύρου) λέει: «...Ας σκεφθη ο Ορθόδοξος Ελληνικός λαός, πού οδηγείται δια της νέας ταύτης θεωρίας του Οικουμενισμού.

Καλείται να εγκαταλείψη δόγματα και παραδόσεις θεοπνεύστους και αιωνοβίους και να αδιαφορήση δια τας συνεπείας και τας επιπτώσεις εις θρησκευτικήν αδιαφορίαν, την οποίαν προβλέπων εν πνεύματι αγίω ο πνευματικός της Αποκαλύψεως συγγραφεύς, έγραψε προ δισχιλίων ετών δια τον Άγγελον της Λαοδικείας «…Όφελον ψυχρός ης, η ζεστός. Ούτως, ότι χλιαρός ει και ούτε ζεστός, ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου, ότι λέγεις, ότι πλούσιος ειμί και πεπλούτηκα, και ουδενός χρείαν έχω…» (Αποκ. 3, 16).

Πλούσιοι έχομεν γίνει και ημείς εν σοφία κοσμική και οδηγούμεθα να αδιαφορήσωμεν δια την ορθόδοξον πίστιν και να πιστεύσωμεν εις ανεμωλίους και αυτόχρημα κωμικάς διδασκαλίας. Οδηγείται ο Έλλην Ορθόδοξος λαός να αδιαφορήση μεν προς την πίστιν, ην εκράτησαν και εκράτυναν οι αιώνες της ιστορίας ημών, αιώνες διωγμών, αιμάτων, βασανιστηρίων, επιδρομών βαρβάρων, αλλ’ αιώνες δόξης και τιμής, και αναγεννήσεως ημών και ως χριστιανών και ως Ελλήνων... 

Τους δε συγχρόνους πονηρούς και γόητας της «Οικουμενικής κινήσεως», ιδού πως περιγράφει εν πνεύματι ο αυτός Απόστολος, «Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψωσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι, συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τινος έμαθες... έσται γαρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσι επί δε τους μύθους εκραπήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 13 και 4, 3- 5).

Δεν μένει άλλο παρά να επαναλάβωμεν προς τους νεοδιδασκάλους της οικτράς κατά συλληψιν και εκτέλεσιν οικουμενικής κινήσεως την μετ’ αγανακτήσεως θείας επιτίμησιν αυτού του Θεού της Εκκλησίας, προς όλους μετ’ αγανακτήσεως και αποστροφής αποτείνεται δια του ψαλμωδού και λέγει (Ψαλμ. 19,16) «Ίνα τι συ εκδιηγή τα δικαιώματά μου και αναλαμβάνεις δια στόματός σου την διαθήκην μου;».

(Αρχιεπ. Αθηνών Χρυσοστόμου Β΄, Πεπραγμένα, τ. γ΄).

Πηγή