Το Πατριαρχείο ξαναχτυπά.

Θέλει οπωσδήποτε Παπικό ναό στην Πάτμο.

Συνεδριάζει το ηγουμενοσυμβούλιο. – Δρομολογούνται εξελίξεις

῞Οταν πρῶτος ὁ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, ἐπεχείρησε νὰ παραχωρήσει ἱ. Ναὸ ἢ ἔστω ἐκκλησιαστικὸ χῶρο στὸ Αἴγιον, κάποιοι θεώρησαν τὴν πράξη σὰν μιὰ παραξενιὰ τοῦ ἐκκεντρικοῦ Μητροπολίτη. Ὁ λαὸς ὅμως ξεσηκώθηκε, καὶ πρωτοστατοῦντος τοῦ ἀείμνηστου π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, τὸ σχέδιο τοῦ κ. Ἀμβρόσιου ἀπέτυχε. Τὸ ἴδιο συνέβη λίγο ἀργότερα στὴν Καλαμάτα, ὅπου ἀπέτυχε παρόμοια πρωτοβουλία τοῦ Μητροπολίτη Χρυσόστομου Σαββάτου.

Νά, ὅμως, ποὺ τὸ ἐγχείρημα ἀποτολμᾶται στὸ ἱ. Νησὶ τῆς Πάτμου, ἀλλὰ τώρα ὄχι ἀπὸ δευτέρας κατηγορίας Ἐπισκόπους τοῦ οἰκουμενιστικοῦ χώρου, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν «Πρῶτο» τῆς νέας Ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Κι ἂν οἱ πρῶτες ἀπόπειρες ἀπέτυχαν, εὐελπιστοῦν ὅτι αὐτὴ θὰ ἐπιτύχει, ἀφοῦ πίσω της βρίσκεται ὁ "Πρῶτος" Πάπας τῆς "Ὀρθοδοξίας'!

Το Πατριαρχείο ξαναχτυπά. Θέλει οπωσδήποτε καθολική εκκλησία στην Πάτμο. Συνεδριάζει το ηγουμενοσυμβούλιο. – Δρομολογούνται εξελίξεις

Ρεπορτάζ του Νίκου Μελιανού στην patmostimes.gr

ΜΩΡΑΙΝΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΟΥΣ (ΟΝ) ΒΟΥΛΕΤΑΙ ΑΠΟΛΕΣΑΙ*

Όταν προ εβδομάδας δημοσιεύτηκε στα Πατμιακά Χρονικά άρθρο μας για το παρασκήνιο που εξακολουθεί να υπάρχει στη παραχώρηση ορθόδοξου ναού στους Kαθολικούς , θεωρήθηκε υπερβολικό, επικράτησε ησυχία, αλλά « πριν αλέκτωρ φωνήσαι» επιβεβαιωθήκαμε πλήρως με την εξέλιξη της υπόθεσης.

Έγκυρη πηγή μας, μας ανέφερε ότι τιτλούχος του Παταριαρχείου επιβεβαίωσε τα δημοσιεύματα μας , δηλώνοντας ότι «Τα πάντα έχουν τελειώσει. Έχουν ετοιμαστεί όλα και έχουν υπογραφεί από τον Πατριάρχη για την παραχώρηση της εκκλησίας στους καθολικούς. Η καθυστέρηση και η ηρεμία ήταν σκόπιμη για αποπροσανατολισμό και για να πιάσουν στον ύπνο τους διαφωνούντες.

Το Πατριαρχείο δεν πτοείται από τέτοιου είδους αντιδράσεις τοπικού χαρακτήρα. Έχει δεσμευτεί ο Πατριάρχης στα πλαίσια του διαλόγου των δύο εκκλησιών και δεν μπορεί να κάνει πίσω».

Κανείς φυσικά δεν είναι αντίθετος με τον διάλογο και την προσέγγιση των δυο εκκλησιών. Όχι όμως μονομερείς παραχωρήσεις. Και καλά όλα αυτά. Που κολλάει όμως η παραχώρηση ορθόδοξης εκκλησίας;

Ο Πατριάρχης μπορεί να δεσμευτεί όταν βγάζει από την τσέπη του και όχι από τις τσέπες των άλλων και δεν είναι ο μόνος που δεν κάνει πίσω γιατί ο κόσμος εδώ που είναι αγανακτισμένος κι αυτός δεν κάνει πίσω. Φυσικά θα πρέπει να γνωρίζει τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών, αφού όπως λέει ο Μάο Τσε Τούνγκ «όταν τσακώνονται οι ελέφαντες την πληρώνει το χορτάρι». Φυσικά πάντα περνάει από το μυαλό μας η επιθυμία του Πατριάρχη για την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού. Λυπούμαστε που δεν την υιοθετούμε όπως την θέλει εκείνος, ΑΝΑΠΤΥΞΗ με παραχωρήσεις, γιατί εμείς θέλουμε Πατριάρχη να προάγει την πίστη μας και να την προστατεύει και όχι ιδιοκτήτη πρακτορείου γενικού τουρισμού με τους καθολικούς με σκοπό την αποκόμιση κέρδους. Και όσο πιο πολλά εισπράξει το μοναστήρι τόσο πιο πολλά θα πάρει το πατριαρχείο. Τόσο απλά!!!

Γιατί τα είπαμε αυτά; Επειδή το θέμα επανέρχεται στο ηγουμενοσυμβούλιο. Φυσικά όχι με την πρωτοβουλία του ηγουμένου αλλά κατόπιν πιέσεων ΑΝΩΘΕΝ και ο οποίος ηγούμενος όπως αντιλαμβανόμαστε λόγω υπακοής δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Ή μάλλον μπορεί, λαμβάνοντας την απόφαση της οριστικής ρήξης καταγγέλλοντας αυτού του είδους τις μεθοδεύσεις και κερδίζοντας την περισσότερη αγάπη του ντόπιου ποιμνίου του.

Η θέση του πατριαρχείου ότι δίνουν ναούς παντού γιατί όχι και στη Πάτμο δε ευσταθεί για τον απλούστατο λόγο, ό τι η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ είναι μία και μοναδική, και είναι στην Πάτμο και το γνωρίζουν όλοι. Η δε λογική να πηγαίνει ο ηγούμενος να ανοίγει την εκκλησία της Αγίας Ειρήνης όταν και όποτε λειτουργούν οι καθολικοί δίκην πορτιέρη, αποτελεί μείζονα εξευτελισμό για την Πάτμο, την Μονή, τον ηγούμενο, την Αδελφότητα και την Ορθοδοξία. Αλλά αφού κόπτεται το πατριαρχείο, ας παραχωρήσει στους καθολικούς, το εν αχρηστία διατελών ξενοδοχείο στον Χοχλακά το οποίον ανήκει στη Μονή που το αγόρασε με τη πιθανή έγκριση του πατριαρχείου και να μην πιέζει τον ηγούμενο. Άραγε τι επιδιώκει με το «πρεσάρισμα» και το συνεχές «μαρκάρισμα» στον ηγούμενο; Να του προσθέσει και άλλα προβλήματα υγείας στα πολλά που ήδη έχει, ώστε να είναι ευκολότερη η άλωση της Μονής από «ΦΥΤΕΥΤΗ» αδελφότητα, εντολοδόχος του πατριαρχείου και ξένη για την Πάτμο; Γιατί άραγε διηθίζεται (φιλτράρεται) το κουνούπι και καταπίνεται ολόκληρη η καμήλα; Τόσο δυσκολοχώνευτο τους κάθεται το κουνούπι; Ας πάρουν αναψυκτικά ή χωνευτική σόδα. Το κουνούπι λέει όχι. Το κουνούπι κάθε μέρα γιγαντώνεται μετά την πίεση που ασκείται και από εδώ και εμπρός την ευθύνη κάποιων άλογων πράξεων θα την έχουν αυτοί που με ευθύνη τους την προκάλεσαν. Ο λαός επαγρυπνεί και θα παρέμβει δυναμικά. Άλλωστε είναι γνωστό το ρητό: Πάσσαλος πασσάλω εκρούεται που λέει και Απόστολος Παύλος (ο πάσσαλος με τον πάσσαλο χτυπιέται) ή (το κακό αντιμετωπίζεται μόνο με κακό).

Μάλλον άνοιξε ο ασκός του Αιόλου η μάλλον για να ακριβολογούμε η κερκόπορτα της προδοσίας. Τι γίνεται μετά; Είναι γνωστή η μοίρα των προδοτών!!!

______________________

*μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι: Η αρχαία ελληνική αντίληψη για την ἄτη αποτυπώνεται στους στίχους του Σοφοκλή (Αντιγόνη στιχ. 620-623) τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ᾽ ἐσθλὸν τῷδ᾽ ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν (το κακό φαίνεται για καλό σε αυτόν του oποίου το μυαλό ο θεός οδηγεί προς την άτη - δηλ. σε όποιον του σκοτίζει το μυαλό για να τον οδηγήσει στη συμφορά). Στην λατινική, η αντίληψη αυτή αποτυπώνεται στη φράση Stultum facit fortuna, quem vult perdere (=μωραίνει η τύχη ον βούλεται απολέσαι) και αργότερα καταγράφεται σε ανώνυμο ρητό ως Quem Iuppiter vult perdere, dementat prius (=μωραίνει ο Δίας...). Με τη διάδοση του χριστιανισμού αντικαταστάθηκε ο Δίας από τον όρο Deus (Θεός, Κύριος) και έτσι εξακολουθεί να λέγεται μέχρι σήμερα.

- μωραίνει ο Θεός αυτόν που θέλει να καταστρέψει

- Η φράση αυτή λέγεται σε περιπτώσεις επισήμανσης μια ανοησίας ή μιας καταστροφικής απόφασης.

Πηγή

Καὶ ἕνα σχόλιο ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "Ο Παιδαγωγός"

ΣΧΟΛΙΟ:

Οι τακτικές του Φαναρίου είναι πανομοιότυπες. Όπως εκτοπίζουν αγωνιστές κληρικούς, όπως -παράνομα- εγκαθιδρύουν νέες μοναστικές αδελφότητες (πχ Εσφιγμένου), όπως "αρμέγουν" από παντού,

έτσι εκδίδουν και τα "φιρμάνια" του "Σουλτάνου".

Δεν κατανοούμε καθόλου, πως ένας μοναχός, πολύ περισσότερο ένας ηγούμενος, μπορεί να ανέχεται να δέχεται πιέσεις. Θα πρεπε αν ισχύουν όσα διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε, να είχε δημόσια αποκαλύψει το άθλιο παζάρι με τους παπικούς, να είχε διακόψει το μνημόσυνο του Πατριάρχη και να έμενε για πάντα στην εκκλησιαστική ιστορία. 

Ήρθε ο καιρός οι πιστοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να κλείσουν τους "λύκους" έξω από την "στάνη". Αρκετά χαλιά τους στρώσαμε, αρκετά ανεβάσαμε τον εγωισμό και την αλαζονεία τους με τις υποδοχές, τις μετάνοιες και με τα άφθονα δώρα. 

Μπορεῖ νὰ εἶνε πατριάρχης· ἀνάθεμα! (π. Αυγουστίνος Καντιώτης).

ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ ΦΥΛΑΞΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΛΕΨΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»

Ὁ Χριστιανισμὸς εἶνε δύναμις ὑπερφυσική. Εἶνε ἀποκάλυψις ἑνὸς ὁλοκλήρου κόσμου ἀληθειῶν, εἰς τὶς ὁποῖες δὲν μπορεῖ νὰ ἀνέλθῃ μόνον του τὸ ἀνθρώπινον πνεῦμα. Εἶνε ἀποκάλυψις Θεοῦ, εἶνε ἄνωθεν φωτισμός, ποὺ σὲ κάνει νὰ βλέπῃς ὅτι δὲν μποροῦν νὰ δοῦν ὅλοι οἱ φιλόσοφοι τοῦ κόσμου. Κράτα λοιπὸν καλὰ τὴν πίστι σου «ἵνα μηδεὶς λάβει τὸν στέφανόν σου» (Ἀπ. 3,11). Κλεῖσε τ᾽ αὐτιά σου στοὺς ἐχθρούς. Μεῖνε πιστὸς στὴν Ἐκκλησία ποὺ βαπτίσθηκες· προτίμησε θάνατο μᾶλλον παρὰ νὰ χάσῃς τὴν Ὀρθόδοξο ὁμολογία. Λέγε σ᾽ ἀνθρώπους καὶ δαίμονες· Ὀρθόδοξος γεννήθηκα – Ὀρθόδοξος θὰ πεθάνω. Ἔχω ῥίξει τὴν ἄγκυρά μου ἐδῶ καὶ κανένα κῦμα δὲν μὲ παρασύρει ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Ὀρθοδοξίας.

      Εἶνε γνωστὸν ὅτι κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη πολλὲς αἱρέσεις, μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ διαθέτουν προσπαθοῦν νὰ σᾶς ἀποσπάσουν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστι. Φοβερός εἶνε ἰδίως ὁ κίνδυνος ἐκ μέρους μιᾶς κινήσεως, ποὺ ὀνομάζεται οἰκουμενισμός. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἀντορθοδόξου αὐτῆς κινήσεως μισοῦν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀγωνίζονται νὰ δημιουργήσουν μία νέα θρησκεία. Ὁ οἰκουμενισμός, ὅπως λέγει ὁ ἀείμνηστος Σέρβος κληρικὸς Ἰουστῖνος Πόποβιτς, εἶνε παναίρεσις, ὡς περιθάλπουσα ὅλας τὰς αἰρέσεις.
   Ἀλλ’ ἐσεῖς, ἀγαπητοί μου, ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἄνδρες γυναῖκες καὶ παιδιά, μείνετε προσηλωμένοι εἰς τὴν Ὀρθοδοξία…

    «Εἴ τις ὑμᾱς εὐαγγελίζεται παρʼ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». Προσέξατε, τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος;
     Ἐὰν κανεὶς λέει πράγματα τὰ ὁποῖα εἶνε ἀντίθετα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, τότε αὐτός, «εἴ τις»· ὅποιος νάναι. 

     Μπορεῖ νὰ εἶνε λαϊκός, αὐτὸς ποὺ ζητᾶ, νὰ βάλῃ δυναμίτη καὶ νὰ ἀνατρέψῃ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· ἀνάθεμα. Ἢ μπορεῖ νὰ εἶνε γυναῖκα· ἀνάθεμα. Ἢ μπορεῖ νὰ εἶνε παπᾶς· ἀνάθεμα. Μπορεῖ νὰ εἶνε δεσπότης· ἀνάθεμα. Μπορεῖ νὰ εἶνε ἀρχιεπίσκοπος· ἀνάθεμα. Μπορεῖ νὰ εἶνε πατριάρχης· ἀνάθεμα. Μπορεῖ νὰ εἶνε βασιλεύς· ἀνάθεμα. Ἀκόμα προχωρᾶ ὁ ἀπόστολος καὶ λέει· Ἀπόστολος ἐγώ· ἀνάθεμα». Ἂν ἀκόμα ὑποθέσουμε ὅτι ἄγγελος ἔρθῃ ἀπὸ τὰ οὐράνια καὶ διδάξῃ ἐνάντια πρὸς τὰ δόγματα· “ἀνάθεμα”. Αὐτό τὸ ἀνάθεμα ἀκούγεται μέσα στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ καὶ σ᾽ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας.

Πηγή

"Εκκλησιαστικά πρόσωπα και παράγοντες "αβαντάρουν" την παγκοσμιοποίηση" μέσα από Οικουμενιστικές πρακτικές

 Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Λυκούργος Νάνης

Η απαξίωση και αποδόμηση στη συνείδηση των πολλών, των υφισταμένων πλύση εγκεφάλου απ τα εξαχρειωμένα και αργυρώνητα ΜΜΕ και το αλλοτριωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, των παραδοσιακών αξιών και των εδραζόμενων σε αυτές κοινωνικών δομών αποτελεί εδώ και πολλές δεκαετίες τον κύριο στόχο των θεραπόντων του "πολιτιστικού μαρξισμού" και της "πολιτικής ορθότητας".

Ενώ ο Μαρξ εστίαζε τη συλλογιστική του στις οικονομικές σχέσεις, κάποιοι ιδεολογικοί του επίγονοι επικέντρωσαν τη φιλοσοφία τους στο λεγόμενο "πολιτισμό" και στις δομές που τον παράγουν, εκφράζουν και προάγουν.

Έτσι, η λεγόμενη "πολιτική ορθότητα" εδώ και δεκαετίες, από μεθόδου και εκ συστήματος, καλλιεργεί και προάγει την αμφισβήτηση και την απαξίωση των παραδοσιακών αξιών μέσα απ το σχολείο, το πανεπιστήμιο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, τη διαφήμιση, το θέατρο, τη μουσική, τα "έργα τέχνης" κ.τ.ό.

Ακόμη και μέσα στο θεολογικό και εκκλησιαστικό χώρο έχει εισχωρήσει το πνεύμα αυτό της "πολιτικής ορθότητας", νοθεύοντας και δηλητηριάζοντας το γνήσιο εκκλησιαστικό και θεολογικό λόγο.

Στις αλλοπρόσαλλες και ιδεολογικά συγκεκχυμένες και διεστραμμένες ημέρες μας βιώνουμε έναν πληθωρισμό σχετικών λόγων απ την πλευρά επισήμων εκκλησιαστικών προσώπων και τινων "θεολογικών" παραγόντων που "αβαντάρουν" την παγκοσμιοποίηση, την "πολυπολιτισμική και ανοιχτή κοινωνία", την "ανοιχτότητα", τη "διαφορετικότητα" και άλλα τέτοια πομφολυγοειδή ιδεολογήματα που υπηρετούν άριστα τους νεοταξίτικους σχεδιασμούς!

Αγαπολογία, σχεσιολογία, ακατάσχετος λόγος περί διαλλακτικότητας και καταλλαγής, περί "προσλήψεως του κόσμου", και άλλα παρόμοια, "βαρύγδουπα" και "κνήθοντα την ακοήν" προϊόντα του λόγου και της γραφίδας ενίων ποιμένων και θεολόγων, χαρακτηρίζουν, εν τινι μετρω, αφού πάντα υπάρχουν οι επαινετέες εξαιρέσεις , την επίσημη εκκλησιαστική και θεολογική ρητορική των ημερών μας. Μια ρητορική που, έστω και ανεπιγνώστως, υπηρετεί άριστα τη θρησκευτική, εθνική, κοινωνική και πολιτισμική μας ομογενοποίηση.

Εδώ το σύμπαν σειόταν με την αίσχιστη πολιτική επιλογή της παροχής νομικής και θεσμικής κάλυψης στην ομόφυλη διαστροφή και κάποιοι επίσκοποι "αλληθώριζαν" στην προβολή της καθολικά αποδεκτής αλήθειας με βάση την οποία οι ομοφυλόφιλοι είναι εικόνες του Θεού! Λες και αυτό είναι το ζήτημα και όχι η νομιμοποίηση και θεσμοθέτηση της ξετσιπωσιάς και του έσχατου αυτο-εξευτελισμού! (Πάντως η επιεικώς ατυχής επισκοπική αυτή τοποθέτηση εξωράισε το επικοινωνιακό προφίλ των πολιτικών εξουσιαστών μας! ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!).

Τους ιεράρχες, ποιμένες και θεολόγους μας τους θέλουμε μπροστάρηδες σε αγώνες εναντίον της απο-ορθοδοξοποιήσεως και του αφελληνισμού μας και όχι ουραγούς και υπηρέτες της "πολιτικής ορθότητας"!

                                                              Λυκούργος Νάνης 

Πηγή

Όταν γυρίζουμε την πλάτη μας στον Σταυρό!

Τότε οι Ιουδαίοι, σήμερα οι Έλληνες…

«… ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος…»

Ηλιάδης Σάββας, δάσκαλος

     

«Νῦν εἰς σημεῖον τοῖς πᾶσιν, ἐμφανῶς αἱ γλῶσσαι γεγόνασιν· Ἰουδαῖοι γάρ, ἐξ ὧν κατὰ σάρκα Χριστός, ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος, καὶ τοῦ θείου φωτὸς οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν, φθεγγομένων τὴν δόξαν τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων Θεοῦ· μεθ' ὧν τὰς καρδίας σὺν τοῖς γόνασι κλίναντες, ἐν πίστει προσκυνήσωμεν, τῷ ἁγίῳ Πνεύματι στηριχθέντες, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

(Ιδιόμελο των αποστίχων του Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος)

Την ημέρα της Πεντηκοστής οι Ιουδαίοι δεν θέλησαν να δεχτούν «πάσαν την αλήθειαν», που αποκαλύφθηκε διά του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, παρέμειναν στην απιστία και εξέπεσαν της θείας χάριτος. Έτσι, αρρώστησαν βαριά από την ασθένεια αυτή. Διότι είναι βαριά ψυχοσωματική ασθένεια η απιστία. Είναι ασθένεια ψυχοπαθολογική. Και αφορά άμεσαη στάση αυτή των Ιουδαίων και εμάς, τους Έλληνες Ορθόδοξους του εικοστού πρώτου αιώνα, καθώς απιστία δεν είναι μόνο η έχθρα προς το Χριστό αλλά και η αδιαφορία προς το πρόσωπό Του και τη δυνατότητα σωτηρίας διά της  Εκκλησία Του. Και αυτό συμβαίνει κυρίως με τους Έλληνες σήμερα. Διότι παρόλο που για αιώνες πολλούς «τοῦ θείου φωτὸς οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν», τώρα ακολουθούμε τα ίχνη των Ιουδαίων. Βάλλεται και προσβάλλεται η Εκκλησία και η πίστη του, υβρίζονται τα θεία και ο Έλληνας, με τη στάση του, ομολογεί ότι δεν συμβαίνει και τίποτε το τραγικό. Με την αναδιάταξη και πλήρη ανατροπή των αξιών, όλα αυτά φαίνονται πως δεν τον αγγίζουν.

Διά της προσωπικής του επιλογής, ο άνθρωπος, αρνείται την συνέργεια του Αγίου Πνεύματος, αρνείται την παρουσία του Θεού στη ζωή του και εμπιστεύεται τον εαυτό του. Έτσι, μένει μόνος με τα πάθη του, με τον εγωισμό και την υπερηφάνειά του, με τον σκοτεινό πλέον εαυτό του, προσβλέποντας στα γήινα και πρόσκαιρα και μένοντας σε παρά φύση κατάσταση.

Αυτή η «μοναξιά» όμως, δεν είναι η ίδια με τη μοναξιά που βιώνει με την απουσία των άλλων προσώπων. Πάσχει μοναξιά οντολογικού περιεχομένου ο άπιστος, που πλήττει τα τρίσβαθα της ύπαρξης και τα μετατρέπει σε κόλαση. Κι αυτήν την κόλαση την αποπνέει στο περιβάλλον που ζει. Την εκφράζει με φόβο, με άγχος, με αγωνία, αλλά και με μίσος, με επιθετικότητα ή ακόμη και με υποκριτική αγάπη, ζητώντας να την μοιραστεί με τους άλλους, καθώς σαν φωτιά του καίει την καρδιά. Για να μην υποφέρει μόνος. Να πάρει μαζί του όσους περισσότερους μπορεί. Αυτά ενεργούν σήμερα οι αγαπολόγοι, οι ειρηνολόγοι, οι υποκριτές του κρατούντος φρονήματος της άρνησης. Είναι περισσότερο ακραίοι κι από τους πλέον ακραίους. Οι χειρότεροι δικτάτορες και τύραννοι, ασχέτως με το πώς αυτοαποκαλούνται και αυτοχαρακτηρίζονται. Ναι, διότι γίνονται θηρία, όταν ακούνε για πίστη και Χριστό. Δεν τα ανέχονται!

Θέλοντας λοιπόν ο άπιστος άνθρωπος να αναπληρώσει και να καλύψει την απουσία του Δημιουργού και Πατέρα, αναζητά να ακουμπήσει σε μύθους, σε παραμύθια για παρηγοριά. Στο Ευαγγέλιο αναφέρονται από τους αποστόλους Παύλο και Πέτρο τριών ειδών τέτοιοι μύθοι: Οι γραώδεις, οι βέβηλοι και οι σεσοφισμένοι.

Στην Α΄προς Τιμόθεον επιστολή ο απόστολος Παύλος γράφει: «τοὺς δὲ βεβήλους καὶ γραώδεις μύθους παραιτοῦ, γύμναζε δὲ

Η βαπτισματική θεολογία του Ζηζιούλα-Βαρθολομαίου τώρα δικαιώνεται!

Καμία ἀντίδραση στὴν Παπικὴ αἵρεση ποὺ ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὴν Οἰκουμενιστική!

Η ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! Κοινωνοῦν  ΟΛΟΙ  μὲ  ΟΛΟΥΣ!!!

                                                                                            Πηγή:"agioritikovima"

Αισχρό παιχνίδι του Πάπα με το χριστιανικό βάπτισμα για να προωθήσει την ένωση

Του Μανώλη Κείου

Νέα προσπάθεια του Πάπα Φραγκίσκου να...κερδίσει μέτρα στην χαώδη απόσταση που χωρίζει Ορθοδόξους και Ρωμαιοκαθολικούς. Αυτή τη φορά ο ποντίφικας χρησιμοποίησε ως...άλλοθι ενότητας "το κοινό μας βάπτισμα" που όπως είπε όλοι οι Χριστιανοί  μοιράζονται, και σημειώνοντας ότι η αντοχή του δεσμού αυτού είναι ισχυρότερη από τις υπάρχουσες διαιρέσεις

"Είμαστε πραγματικά ο άγιος λαός του Θεού, ακόμη και αν, λόγω των αμαρτιών μας, δεν είμαστε ακόμα ένας λαός πλήρως ενωμένος," είπε χθες ο Πάπας και συμπλήρωσε· "Όλοι οι βαπτισμένοι είναι αδελφοί και αδελφές, παρά τις διαφορές μας".
Ο Πάπας επικαλέστηκε μάλιστα και το έγγραφο  "Unitatis redintegratio" της Β΄Βατικάνειας Συνόδου στην προσπάθειά του να ...επιβεβαιώσει ότι το βάπτισμα "θεσπίζει ένα μυστηριακό δεσμό ενότητας που συνδέει όλους όσοι έχουν αναγεννηθεί από αυτό".
"Όταν οι Χριστιανοί λένε ότι μοιράζονται ένα βάπτισμα, είναι μια επιβεβαίωση ότι όλοι τους, συμπεριλαμβανομένων των Καθολικών, Προτεσταντών και Ορθοδόξων, μοιράζονται την εμπειρία της συγχώρεσης από το σκοτάδι και την αποξένωση μετά από τη συνάντηση με τον ζωντανό Θεό, ο οποίος είναι γεμάτος έλεος" είπε χαρακτηριστικά
Συνεχίζοντας τόνισε ότι "παρά τις κοινές μας ρίζες, όλοι οι Χριστιανοί βιώνουμε δυστυχώς τον εγωισμό, που είναι ο σπόρος της διαίρεσης" και συμπλήρωσε πως "Αυτή η εμπειρία της κοινής χάριτος δημιουργεί ένα άρρηκτο δεσμό μεταξύ των Χριστιανών, έτσι ώστε, δυνάμει της βάπτισης, να μπορούμε να αναλογιστούμε τους εαυτούς μας ως πραγματικά αδέλφια".
Κάλεσε όλους τους χριστιανούς να συνεργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση και έκανε λόγο για "μια συγκεκριμένη μαρτυρία της ενότητας μεταξύ των χριστιανών μας: Προτεστάντών, Ορθόδοξων και Καθολικών".

Ο τάφος του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού στη Γεωργία!

  (Μνήμη 21 Ιανουαρίου) 

Ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογιτής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 580 μ.Χ. από πλούσιους και ευγενείς γονείς. Πραγματοποίησε λαμπρές θεολογικές, φιλολογικές και φιλοσοφικές σπουδές. Για τα πνευματικά αλλά και τα διοικητικά του χαρίσματα προσλαμβάνεται ως αρχιγραμματέας του αυτοκράτορα Ηρακλείου. 
Παραιτήθηκε όμως γρήγορα για να υπερασπισθεί τις αλήθειες της πίστεώς του από την αίρεση των Μονοθελητών. Γίνεται μοναχός και αρχίζει ένα σκληρό και ανελέητο αγώνα κατά των αιρετικών. Στον αγώνα του αυτό συναντά πολλά εμπόδια, κυρίως από τον αυτοκράτορα Κώνστα, ο οποίος ήταν υπέρμαχος των Μονοθελητών και έφθασε στο σημείο να συγκαλέσει ψευδο-σύνοδο, η οποία καταδίκασε και αναθεμάτισε τον όσιο και τέλος τον παρέδωσε στον έπαρχο της πόλης για να τιμωρηθεί. Μαστιγώνεται και τέλος του κόβουν τη γλώσσα και το δεξί του χέρι. 
Το ακρωτηριασμένο του σώμα άντεξε με θαυματουργικό τρόπο τρία χρόνια στην υπηρεσία της υγείας της ψυχής και ήταν η πιο εύγλωττη μαρτυρία της πίστεως και της αφοσιώσεώς του στο Θεό. Μετά από ολιγοήμερη ασθένεια αφήνει τη μακάριά του ψυχή στον τόπο της εξορίας του (Λαζική του Πόντου, στο φρούριο Σχίμαρις,σημερινή Δυτική Γεωργία) το 662 μ.Χ. 

Μια παλιά γεωργιανή παράδοση αναφέρει ότι ο τάφος του Αγίου Μαξίμου διατηρήθκε μέχρι σήμερα κάτω από το Άγιο Βήμα ενός ναού αφιερωμένου στον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή στο Τσαγκέρι της Γεωργίας.Ο ναός του Αγ.Μαξίμου έχει χτιστεί πάνω στα ερείπια ενός παλαιότερου ναού αφιερωμένου στον Αγ.Αρσένιο,όπου και είχαν ανακομισθεί τα λείψανά του με τά την κοίμησή του.Κατα την κομμουνιστική περίοδο ο ναός είχε εγκαταλειφθεί,η ανάμνηση του αγίου όμως έμεινε ζωντανή σε όλη την Γεωργία.

 Εξαιτίας αυτού του γεγονότος ο τοπικός επίσκοπος Στέφανος (Kalaijshvili)το 2010 εγκαινίασε μία σειρά αρχαιολογικών ανασκαφών στον ναό.Οι έρευνες είχαν επικεφαλή τον  Revaz Christian,καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Τυφλίδας.

Οι έρευνες έβγαλαν στην επιφάνεια στο πρώτο επίπεδο τα οστά τριών ατόμων και ενός ατόμου σε ένα δεύτερο επίπεδο.

Αυτό που έκανε εντύπωση είναι ότι σ'έναν από τους σκελετούς έλειπε το δεξί χέρι ενώ στον λαιμό είχε ένα σοβαρό κτύπημα το οποίο ίσως να προκάλεσε και τον θάνατο και να προήλθε από το ξερίζωμα της γλώσσας,πρακτική πολύ συνηθισμένη στο Βυζάντιο. Επίσης οι αρχαιολόγοι όρισαν ότι πρέπει να ήταν περίπου 83 ετών.

Οι ανθρωπολογικές έρευνες στην Γεωργία αλλά και στην Γαλλία και στην Ρωσία υποστηρίζουν ότι τα οστά του πρώτου επιπέδου ανήκουν στον Άγιο Μάξιμο και στους μαθητές του τον μοναχό Αναστάσιο και τον Αναστάσιο τον Αποκρισάριο,ενω τα όστα του δευτέρου επίπέδου ανήκουν στον κτίτορα της μονής,Άγ.Αρσένιο.

Το δεξί χέρι του Αγ.Μαξίμου του Ομολογητού

Αυτές οι ανακαλύψεις έρχονται να συμπληρώσουν όσα γνωρίζαμε για τον Άγιο Μαξιμο.Τα μόνα γνωστά μέχρι σήμερα ήταν ότι το δεξί του χέρι το οποίο έκοψαν οι αιρετικοί αντίπαλόι του,το πήραν οι μαθητές και διατηρείται εδώ και πολλούς αιώνες στην Μονή του Αγ.Παύλου στο Άγιο Όρος.

Πηγή / μετάφραση www.proskynitis.blogspot.com

Ο άγιος Μάξιμος και η διακοπή της κοινωνίας με την επίσημη Εκκλησία και τους Πατριάρχες λόγω της υπαρχούσης αλλά μη καταδικασμένης ακόμα αιρέσεως!

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου "Οἱ ληστὲς τῆς Θείας Διδασκαλίας" (Β΄ τόμος).

Τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἄρχισε νὰ κλυδωνίζεται ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Μονοθελητισμοῦ (615), μέγας ἐκφραστὴς καὶ μέχρι θανάτου ὑπερασπιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναδείχθηκε ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Ὁ βιογράφος τοῦ ἁγίου Μαξίμου, μᾶς ἀναφέρει ὅτι ἡ αἰτία τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Μαξίμου  ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τῆς μοναχικῆς ἀφιερώσεώς του ἦταν ἡ αἵρεση τῶν Μονοθελητῶν. Ἔφυγε ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα καὶ τὸν κόσμο γιὰ νὰ μὴν ἔχει καμμία ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς. Τὴν ἐπικοινωνία αὐτὴ τὴν ἐθεωροῦσε μολυσμὸ τῆς ψυχῆς του: «Καταλείπει μὲν ἅπαντα, ψυχῆς ὥσπερ κοίνωσιν τὸ τοῖς τοιούτους ἀνεστράφθαι οἰόμενος».

Τὸ 646 μετέβη στὴ Ρώμη καὶ ὀργάνωσε Σύνοδο στὸ Λατερανό (649), ὅπου καὶ καταδικάστηκε ὁ Μονοθελητισμός. Ἡ δράση του αὐτὴ στρεφόταν ἐνάντια στὴν θέληση τοῦ αὐτοκράτορα Κώνστα Β΄, ὁ ὁποῖος διέταξε τὴν προσαγωγή του στὴν Κωνσταντινούπολη, μὲ τὴν κατηγορία τῆς ἀπείθειας σὲ αὐτοκρατορικὸ πρόσταγμα, τῆς συνωμοσίας καὶ τῆς συμμετοχῆς σὲ στάση. Τὸ 653 μεταφέρθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου δικάστηκε καὶ καταδικάστηκε σὲ ἐξορία στὴ Βιζύη τῆς Θράκης. Ἀργότερα προσήχθη ἄλλες δύο φορὲς σὲ δίκη καὶ τελικὰ τὸ 662 καταδικάστηκε σὲ ἐξορία στὴ Λαζικὴ τοῦ Πόντου.

Ὅταν συνελήφθη ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Κώνστα καὶ τὸν συνεργάτη του αἱρετικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παῦλο, ἀνακρινόταν μὲ βασανιστήρια, ἀπειλές, ἀλλὰ καί  «πατρικές» καί «ἀγαπητικές» ὑποσχέσεις προκειμένου, νὰ ἀλλάξει τὸ φρόνημά του καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὴν «ἐκκλησία» στὰ προστάγματά της. Ὁ Ἅγιος ὅμως ἦταν ἀνένδοτος. Τὰ βασανιστήρια καὶ οἱ ἐξορίες δὲν τὸν μετακινούσαν οὔτε χιλιοστὸ ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ 634 (ἐπὶ Πατριάρχου Σωφρονίου), τῶν Τοπικῶν Συνόδων τῆς Ἀφρικῆς (τῶν ἐπαρχιῶν  Νουμιδίας,  Βυζακινῆς,  Μαυριτανίας  καὶ  Ἀνθυπατικῆς  Ἀφρικῆς), καὶ φυσικὰ τῆς  Συνόδου  τοῦ Λατερανοῦ.  Ὁ Ἅγιος σ’ ὅλες τὶς διαδοχικὲς ἀνακρίσεις καὶ πιέσεις, ποὺ  δέχθηκε, εἶχε πρὸ ὀφθαλμῶν του τὶς ἀποφάσεις τῶν παραπάνω Συνόδων καὶ μάλιστα αὐτῆς τοῦ Λατερανοῦ,  στὴν  ὁποία,  καταδικάστηκε ὄχι μόνον ἡ αἵρεση, ἀλλὰ ἐπιπλέον ἀναθεματίστηκαν οἱ αἱρετικοὶ Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος, Πύρρος καὶ  Παῦλος.

Αὐτὸ φαίνεται καθαρὰ ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ κείμενα. Στὴν  ἀνάκριση, ποὺ δέχθηκε ἀπὸ τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ αὐτοκράτορα προκειμένου νὰ τὸν μεταπείσουν, τοῦ ἐτέθη τὸ ἑξῆς ἐρώτημα ἀπὸ τὸν ἔπαρχο: «Κοινωνεῖς τῆ Ἐκκλησίᾳ τῶν ὧδε ἢ οὐ κοινωνεῖς; -ὁ Μάξιμος ἀποκρίθηκε: οὐ κοινωνῶ.  -Λέγει αὐτῶ διά τί; -Ἀπεκρίθη: Ὅτι ἔξω ἔβαλε τὰς Συνόδους». Δηλαδὴ δὲν κοινωνεῖ ἐκκλησιαστικά, διότι ὁ αὐτοκράτορας καὶ ὁ Πατριάρχης περιφρόνησε τὶς Συνόδους. Ὅλα αὐτὰ συνέβησαν εἴκοσι χρόνια προτοῦ συνέλθει (τὸ 680 μ.Χ.) ἡ ΣΤ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἡ ὁποία κατάδίκασε τὴν αἵρεση, ἀναθεμάτισε ὅλους τοὺς τότε Πατριάρχες Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως καὶ δικαίωσε τὸν Ἅγιο Μάξιμο μὲ τοὺς δύο Μοναχοὺς μαθητές του!

Πολλὰ συμπεράσματα μποροῦμε νὰ ἐξάγουμε καὶ ἀπὸ τὸν διάλογο τοῦ φυλακισμένου καὶ βασανισμένου, Ἁγίου Μαξίμου  μὲ τὸν ἀνακριτὴ Τρωΐλο. Ἔλεγε ὁ Τρωΐλος στὸν Ὅσιο, ὅτι μὲ τὴν «οἰκονομία» ποὺ ἐπιδιώκουν (ὁ Πατριάρχης καὶ αὐτοκράτορας) θέλουν νὰ μὴ ζημιωθοῦν οἱ λαοὶ μέ «τέτοιες [θεολογικές] λεπτολογίες» καί «νὰ εἰρηνεύσουμε ὅλοι». Ὁ Ἅγιος  Μάξιμος τοῦ ἀπαντοῦσε: «…Ἡ σιωπὴ τῶν λόγων εἶναι ἀναίρεσις τῶν λόγων. Ὁ λόγος ποὺ δὲν λέγεται, δέν εἶναι κἂν λόγος». Τότε τοῦ εἶπε ὁ Τρωΐλος: «Στὴν καρδιά σου νὰ ἔχης ὅ,τι θέλεις, δὲν σὲ ἐμποδίζει κανείς». Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἀπάντησε: «Ὁ Θεὸς δὲν περιώρισε στὴν καρδιά  ὅλη τὴν σωτηρία ἀλλὰ εἶπε “Ὁ ὁμολογῶν με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Καὶ ὁ θεῖος Ἀπόστολος διδάσκει ὡς ἑξῆς: «Καρδία μέν πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν». Ἂν λοιπὸν ὁ Θεὸς καὶ οἱ Προφῆται καὶ οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Θεοῦ προτρέπουν νὰ ὁμολογῆται μὲ τοὺς λόγους τῶν Ἁγίων τὸ μεγάλο καὶ φρικτὸ καὶ σωτήριο μυστήριο γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, δὲν πρέπει νὰ σιωπήσῃ μὲ κανένα τρόπο ἡ φωνὴ ποὺ τὸ κηρύττει, γιὰ νὰ μὴ κινδυνεύσῃ ἡ σωτηρία αὐτῶν ποὺ τὸ ἀποσιωποῦν». Ἡ λεκτικὴ διατύπωση καὶ ὁμολογία τῆς Πίστης εἶναι ἀναγκαιότητα ποὺ ὅρισε ὁ Κύριος καὶ διακήρυξαν οἱ Ἅγιοι. Ἡ  λεκτικὴ συμφωνία μὲ τὴν αἵρεση ἀποτελεῖ προσχώρηση σὲ αὐτήν.

Ὅλες οἱ ἐκκλησίες καὶ τὰ πατριαρχεῖα εἶχαν προσχωρήσει στὴν αἵρεση τοῦ Μονοθελητισμοῦ. Ὁ Μάξιμος ἕνας ἁπλὸς λόγιος Μοναχὸς ἀρνοῦνταν τὴν κοινωνία μὲ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία λόγῳ τῆς συμπόρευσής της μὲ τὴν αἵρεση.

Ὁ Πατριάρχης ΚΠόλεως καὶ ὁ αὐτοκράτορας συλλαμβάνουν τὸν Μάξιμο στὴν Ρώμη. Ὁ Μάξιμος ἦταν 80 χρονῶν. Τὸν ἐξαναγκάζουν νὰ περπατήσει ἀπὸ τὴν Ρώμη μέχρι τὴν ΚΠολη, ξυπόλητος, χωρὶς κάλυμα κεφαλῆς γιὰ τὸν ἥλιο, τὶς βροχές, τὶς παγωνιές. Μετὰ ἀπὸ ἕνα ἐφιαλτικὸ ταξίδι φθάνει στὴν ΚΠολη καὶ φυλακίζεται.

Ἐπιμένει νὰ ἀρνῆται νὰ κοινωνήσει μὲ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία. Μαστιγώνεται ἀνελέητα. Τοῦ κόβουν τὰ χέρια καὶ τὴν γλῶσσα. Σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση βασανισμένο, νηστικό, γυμνὸ καὶ γεμάτο πληγές, τὸν στέλνουν ἐξορία χωρὶς νὰ τοῦ δώσουν τίποτα ἀπὸ τὰ ἀναγκαία γιὰ νὰ ζήσει. Λίγο ἀργότερα ὁ Μάξιμος πεθαίνει. Νὰ λοιπὸν ἡ ἀπόδειξη γιὰ τὸ ἂν ἡ Ἀποτείχιση εἶναι προαιρετικὴ ἢ ἀναγκαία, ἐκτὸς κι ἂν ὁ Ἅγιος Μάξιμος πλανήθηκε και ἔκανε λάθος.  Φυσικὰ καὶ ὄχι!

Ὅταν ἦταν ὁ Ἅγιος Μάξιμος στὴ Ρώμη τὸν ἐπισκέφτηκε ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ αὐτοκράτορα Γρηγόριος ποὺ εἶχε πάει στὴ Ρώμη γιὰ νὰ προτρέψει τὸν Πάπα σὲ Ἕνωση (μὲ τοὺς Μονοθελητές). Ὁ Γρηγόριος θὰ ἐπιδίωκε τὴν Ἕνωση μὲ βάση δύο ἀπολύτως αἱρετικὰ κείμενα τόν «Τύπο» καὶ τήν «Ἔκθεση». Ὅταν τὸ κατάλαβε ὁ Μάξιμος ἀντέδρασε ἀρνητικά. Ὁ Γρηγόριος τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὁ «Ὁ Τύπος δὲν προβαίνει σὲ διαγραφὴ τῆς θείας διδαχῆς ἀλλὰ στὴν ἀποσιώπησή της γιὰ νὰ οἰκονομήσουμε τὴν εἰρήνη». Καὶ ὁ θεῖος Μάξιμος τοῦ ἀπάντησε: «Ὑπάρχει στὴ θεία Γραφὴ σιωπὴ καὶ διαγραφή; …Ἐὰν γιὰ χάρι τῆς Οἰκονομίας ἀφανίζεται ἡ σωτήριος πίστις μέσα στὴν κακοδοξία, τότε τοῦτο τὸ εἶδος τῆς λεγομένης Οἰκονομίας εἶναι πλήρης χωρισμὸς Θεοῦ καὶ ὄχι κατὰ Θεὸν ἕνωσις. Διότι αὔριο οἱ δυσώνυμοι Ἰουδαῖοι θὰ εἰποῦν: “Ἂς οἰκονομήσουμε τὴν μεταξύ μας εἰρήνη καὶ ἂς ἑνωθοῦμε. Ἂς ἀφαιρέσουμε ἐμεῖς τὴν περιτομὴ καὶ ἐσεῖς τὸ βάπτισμα καὶ ἂς μὴ φιλονικοῦμε πλέον μεταξύ μας. Αὐτὸ πρότειναν κάποτε καὶ οἱ Ἀρειανοὶ ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου λέγοντας: “Ἂς ἀφαιρέσουμε τὸ ὁμοούσιο καὶ ἑτερούσιο καὶ ἂς ἑνωθοῦν οἱ ἐκκλησίες”· ὅμως οἱ θεοφόροι Πατέρες μας δὲν ἀποδέχτηκαν τὴν πρότασί τους, ἀλλὰ προτίμησαν νὰ διωχθοῦν καὶ νὰ πεθάνουν».

Τότε φωνάζει κάποιος: «Μὲ αὐτὰ ποὺ λέγεις ἔσχισες τὴν Ἐκκλησία»· ὁ δὲ Ὅσιος τοῦ εἶπε: «Ἐὰν αὐτὸς ποὺ λέγει τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων σχίζῃ τὴν Ἐκκλησία, τότε τὶ θὰ φανεῖ ὅτι προξενεῖ σ΄Αὐτὴν αὐτὸς ποὺ διαγράφει τὰ δόγματά τους, ἄνευ τῶν ὁποίων οὔτε τὸ ἴδιο ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ;»

Κορυφαία διδασκαλία γιὰ τὴν οἰκονομία ἀποτελεῖ ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Μαξίμου, ὅταν στὴ φυλακὴ ἡ κρατικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία τὸν ὑπέβαλε σὲ βασανιστήρια γιὰ νὰ τὸν μεταπείσει και νὰ κάνει «οἰκονομία». Ἂς δοῦμε ἕνα στιγμιότυπο αὐτοῦ τοῦ διαλόγου:

Ἐπιφάνιος:  «Εἰπέ μας λοιπὸν κάκιστε λαίμαργε γέρο, μᾶς εἶπες αὐτὰ τὰ λόγια θεωρῶντας αἱρετικοὺς ἐμᾶς, τὴν πόλη μας καὶ τὸν βασιλέα; Πράγματι ἤμαστε περισσότερο χριστιανοὶ καὶ ὀρθόδοξοι ἀπὸ ἐσένα».

Ἅγιος Μάξιμος: «Ἐὰν πιστεύετε ἔτσι, ὅπως πιστεύουν οἱ νοερὲς φύσεις καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, πῶς μὲ ἀναγκάζετε νὰ κοινωνήσωμε τὸν Τύπο ποὺ μόνο τὴν ἀναίρεση αὐτῶν περιέχει;»

Ἐπιφάνιος: «Αὐτὸ ἔγινε γιὰ οἰκονομία γιὰ νὰ μὴν ζημιωθοῦν οἱ λαοί μας μὲ τέτοιες λεπτολογίες».

Ἅγιος  Μάξιμος: «Τὸ ἀντίθετο συμβαίνει. Κάθε ἄνθρωπος ἁγιάζεται μὲ τὴν ἀκριβῆ ὁμολογία πίστεως καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀναίρεσή της, ποὺ βρίσκεται στὸν Τύπο»… «Ἂν δὲ χάριν οἰκονομίας ἡ σωτήριος πίστις καταργῆται μὲ τὴν κακοδοξία, τότε αὐτὴ ἡ λεγόμενη οἰκονομία  εἶναι παντελὴς χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὄχι Ἕνωση μὲ Αὐτόν».

Τέλος, στὴν ἐξορία ὁ Ἅγιος Μάξιμος (τὸ 656), δέχτηκε τὴν ἐπίσκεψη τοῦ ἐπισκόπου Καισαρείας Θεοδοσίου  καὶ δύο ἀρχόντων. Ἐκεῖ τοὺς ἐξήγησε γιατὶ δὲν εἶχε κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κων/πολης. Στὴν παρατήρηση τοῦ Θεοδοσίου ὅτι δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖ δόγμα, αὐτὸ ποὺ γίνεται κάτ΄οἰκονομία, ὁ Ὅσι-ος ἀπάντησε: «Καὶ ποιὸς πιστὸς δέχεται μία τέτοια Οἰκονομία μὲ τὴν ὁποία ἀποσιωποῦνται τὰ λόγια, τὰ ὁποία οἰκονόμησε ὁ τῶν ὅλων Θεὸς νὰ εἰπωθοῦν ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Προφῆτες καὶ Διδασκάλους;… ὅπως ἀκριβῶς λοιπὸν αὐτὸς ποὺ δέχεται τοὺς ἀληθινοὺς Ἀποστόλους καὶ Προφήτας καὶ Διδασκάλους, δέχεται τὸν Θεό, ἔτσι καὶ αὐτὸς ποὺ δέχεται τοὺς ψευδαποστόλους καὶ ψευδοπροφήτας καὶ ψευδοδιδασκάλους, δηλαδὴ τοὺς αἱρετικοὺς δεχεται τὸν διάβολο… Προσέξτε μήπως, ἐνῶ προφασιζόμαστε τὴν εἰρήνη, βρεθοῦμε νὰ νοσοῦμε καὶ νὰ κηρύττουμε τὴν ἀποστασία, ἡ ὁποία εἶναι κατὰ τὸν θεῖο Ἀπόστολο πρόδρομος τῆς παρουσίας τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐγὼ ὅμως ποτὲ δὲν θὰ γίνω συγκοινωνὸς μ΄ αὐτοὺς ποὺ δέχονται αὐτὲς τὶς καινοτομίες».

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος θέτει ὡς προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀνήκει κάποιος στὴν Ἐκκλησία, ὄχι τὸ νὰ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Ἐπίσκοπο, ἀλλὰ μὲ τὴν Ἀλήθεια. Μὲ τὸν Ἐπίσκοπο ἐπιβάλλεται νὰ ἑνωθεῖ κανεὶς ἐφόσον αὐτὸς εἶναι ἑνωμένος μὲ τὴν Ἀλήθεια.

Ὅταν ἦταν στὴν φυλακὴ ὁ Ἅγιος Μάξιμος, εἶχε ἕναν διάλογο μὲ τὸν Τρωίλο τὸν πατρίκιο καὶ τὸν Σέργιο Εὐκρατᾶ (κυβερνητικοὶ ἀξιωματοῦχοι). Ὁ Ὅσιος ρωτοῦνταν εἰρωνικὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀπόλυτα ἀρνητική του στάση: «Μόνο ἐσὺ θὰ σωθεῖς καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι θὰ χαθοῦν;».

Καὶ ὁ Ὅσιος τοὺς ἀπαντοῦσε: «Οἱ τρεῖς παῖδες ποὺ δὲν προσκύνησαν τὴν εἰκόνα, δὲν κατέκριναν κανένα, ἂν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι προσκυνοῦσαν, διότι δὲν προσεχαν τὶ ἔκαναν οἱ ἄλλοι, ἀλλὰ τὸ πῶς νὰ μὴν ἐκπέσουν αὐτοὶ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ εὐσέβεια. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ὁ Δανιήλ, ὅταν τὸν ἔριξαν στὸν λάκκο μὲ τοὺς λέοντες, δὲν κατέκρινε κανένα ἀπὸ ὅσους δὲν προσευχήθηκαν στὸν Θεὸ κατὰ τὸ θέσπισμα τοῦ Δαρείου. Ἀντιθέτως, κοίταξε τὸ δικό του ἔργο καὶ προτίμησε νὰ πεθάνει παρὰ νὰ σφάλλῃ ἀπέναντι στὸν Θεό… ἂς μὴν ἐπιτρέψῃ λοιπὸν ὁ Θεὸς καὶ σὲ μένα νὰ κατακρίνω κανένα ἢ νὰ εἰπῶ μόνο ἐγὼ σώζομαι. Προτιμῶ ὅμως νὰ πεθάνω παρὰ νὰ ἔχω ταραχὴ στὴ συνείδησί μου, ὅτι ἔσφαλα καθ΄ οἱονδήποτε τρόπο ἀπέναντι στὴν πίστη μου πρὸς τὸν Θεό».

Αὐτὴ ἡ ψευδοευσεβὴς δικαιολογία ποὺ διδάσκεται ἀπὸ κάποιους νὰ σιωπᾶμε καὶ νὰ ἀπέχουμε ἀπὸ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν Πίστη λόγῳ ταπείνωσης εἶναι ὑποκρισία καὶ ἀπάτη. Ἄλλωστε, «Καμία κακία δὲν θὰ βρεῖς νὰ ἐμφανίζεται μὲ τὸ πραγματικὸ πρόσωπό της, ἐὰν δὲν δανειστεῖ τὸ πρόσωπο κάποιας ἀρετῆς». Αὐτὸς ποὺ  λέει ὅτι δὲν εἶναι ἄξιος νὰ ἀσχολεῖται μὲ θέματα τῆς πίστεως καὶ τῶν ἀληθειῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, μήπως θεωρεῖ τὸν ἑαυτό τοῦ  ἄξιο νὰ βάζει μέσα τοῦ τὸ Ἅγιο Σῶμα καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα τοῦ Κυρίου μας; Ἢ μήπως ἀπὸ ταπείνωση ἀπέχει τῶν Θείων Μυστηρίων;

Καὶ τὶ εἶναι πιὸ φριχτό, νὰ ὁμολογοῦμε καὶ νὰ προασπίζουμε τὴν Πίστη ἢ νὰ μεταγγίζουμε τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ στὴ βρώμική μας ὕπαρξη; Ἢ μήπως δὲν ξέρουν ὅτι  «Οὔτε τὰ ἄστρα δὲν εἶναι καθαρὰ ἐνώπιόν Του»; Ἂς δείξουμε ὅμως τὴν στάση τῶν Πατέρων στὸ θέμα…

Η πράξη της αρετής είναι έργο της ανθρώπινης και της θείας δυνάμεως.

Ὁ Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής (21 Ιανουαρίου)

Ὁ Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς καταγόταν ἀπὸ ἐπιφανὴ οἰκογένεια καὶ γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ ἔτος 580 μ.Χ. Ἔλαβε τὴ συνήθη ἐγκυκλοπαιδικὴ μόρφωση καὶ ἐπιδόθηκε ἰδιαίτερα στὴ σπουδὴ τῆς φιλοσοφίας. Ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου (610–641 μ.Χ.) προσελήφθη ὡς ἀρχιγραμματεὺς αὐτοῦ. Παρέμεινε στὴ θέση αὐτὴ γιὰ λίγα μόνο χρόνια, ἀλλὰ διατήρησε τὶς σχέσεις του καὶ ἀλληλογραφία μὲ πρόσωπα τοῦ δημόσιου βίου. Ἀφοῦ παραιτήθηκε, τὸ 614 μ.Χ., ἀπὸ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιγραμματέως, ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἀκολούθησε τὸν μοναχικὸ βίο. Ἀσκήτεψε σὲ μονὴ τῆς Χρυσουπόλεως, ποὺ βρισκόταν ἔναντι τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ διετέλεσε ἡγούμενος αὐτῆς. Ἐκεῖ ἀπέκτησε ὡς μαθητὴ τὸν Ἀναστάσιο, ὁ ὁποῖος τὸν ἀκολούθησε σὲ ὅλη του τὴ ζωή. Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Μαξίμου ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ συμμόρφωση τοῦ βίου τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν Θεία διδασκαλία ἀποτελοῦν βάση στερεά, ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ οἰκοδομηθεῖ ἡ πνευματικὴ ἀνύψωση τοῦ νοῦ. Πρῶτο βῆμα γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἀποτελεῖ ἡ ἀπόδυση ἀπὸ τὸ νοῦ ὅλων τῶν παθῶν ποὺ τὸν ἐνοχλοῦν, τὰ ὁποία ἔχουν τὴν βάση καὶ τὴν ἀφορμή τους στὸ σῶμα. Καλεῖται δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴν ἀκολουθήσει τὴν κίνηση τῶν αἰσθητῶν, νὰ μὴν γίνει δοῦλος τῶν φυσικῶν του ὁρμῶν καὶ παθῶν, ἀλλὰ νὰ ἀκολουθήσει τὰ ὑπὲρ φύσιν. Τὰ ἀποτελέσματα παρουσιάζονται ἀνάλογα πρὸς τὴν ἐκλογή. Ἐκεῖνος ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν κίνηση τῶν αἰσθητῶν ὑφίσταται καὶ τὴν φυσικὴ φθορὰ αὐτῶν καὶ συναλλοιώνεται μὲ αὐτά, ἐνῶ ὁ ἀναστὰς «τῆς ἐμπαθοῦς περὶ τὰ φαινόμενα διαθέσεως, τὴν τῶν φαινομένων ἔθυσε κίνησιν καὶ τὴν πρακτικὴν κατορθώσας ἔφαγεν ἀρετήν». Ἡ πράξη τῆς ἀρετῆς εἶναι ἔργο τῆς ἀνθρώπινης καὶ τῆς θείας δυνάμεως. Κανένα χάρισμα δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος μόνο μὲ τὴν φυσική του δύναμη. Ἡ ἐπιμονὴ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι φανερὴ σὲ ὅλη του τὴ διδασκαλία, διότι φοβᾶται μήπως ὁ ἄνθρωπος περιπέσει στὸ πάθος τῆς ὑπερηφάνειας. Ὁ Θεός, παρατηρεῖ, ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο δύναμη, γιὰ νὰ πράττει τὶς ἀρετές. Ἔτσι, λοιπόν, ἀσκήτευε ὁ μακάριος Ὁμολογητής. Ἀλλὰ ἡ

Α Ν Ο Χ Η: ο ομφάλιος λώρος της σόδομο-δικτατορίας και της Πανθρησκείας των Οικουμενιστών!

 Να το διαφθείρεις για να το κατακτήσεις.

Η Δύση καταστρέφει ενεργά το σύστημα 

των παραδοσιακών αξιών

Η Δύση καταστρέφει ενεργά το σύστημα 

των παραδοσιακών αξιών

Γιούρι Yuriev

Συνομιλίσαμε με τήν συντονίστρια του διεθνούς κοινωνικού κινήματος "ρωσίδες μητέρες" Ιρίνα Bergseth. Αυτή είναι η δεύτερη συνέντευξη της στην εφημερίδα «Αύριο».

Πέρασε αρκετός χρόνος. Ότι μας είπε τότε η Ιρίνα, μας φαινόταν σαν φανταστικός εφιάλτης. Στις μέρες μας το θέμα της σοδομικής διαφθοράς στην οποία βρίσκεται η Ευρώπη, πέρασε από όλα τα μέσα ενημέρωσης.  Τώρα, αν και με διαφορετικούς τρόπους, γράφουν περί του θέματος όχι μόνο τα ορθόδοξα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και αρκετές κοσμικές, ακόμη και φιλελεύθερες δημοσιεύσεις.

Δημοσιογράφος:  Ιρίνα, τα διαφορετικά ΜΜΕ, το καθένα από δική του οπτική γωνία βλέπουν αυτή την καταστροφή . Σε εσάς, ως συντονίστρια του κινήματος, πιστεύω, ρέει μια ποικιλία πληροφοριών σχετικά με το θέμα τόσο από την Ευρώπη όσο και από τη Ρωσία.  Τι πιστεύετε, ότι οι υπερασπιστές του Νόμου μιλάνε ανοιχτά για τα πάντα;  Σωστά, κατά τη γνώμη σας, όλα φωτίζονται; 

Irina Bergseth. Ξέρετε, η πρώτη μου δημοσίευση στην εφημερίδα «Αύριο» ήταν το Μάϊο του 2013. Πήρε μόνο έξι μήνες από τότε και άλλαξε πραγματικά η κοινή γνώμη. Η Κρατική Δούμα πέρασε μια σειρά από νομοσχέδια. Ο καθένας από εμάς έχει δει τα γεγονότα στη Γαλλία, όταν εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους. Το θέμα είναι, ότι στην Ευρώπη ήδη υπάρχουν νέου τύπου γκέι-κυβερνήσεις, που δεν ακούνε τους παραδοσιακούς ανθρώπους. Μιλάμε για γκέϊ-δικτατορία ή δικτατορία των ομοφυλόφιλων ή σόδομο-δικτατορία,  μπορεί να ονομαστεί με διαφορετικούς τρόπους. Και για εργαλείο προς προώθηση των ιδεών τους (dictate) εκλέχτηκε ¨η ανοχή¨. Ολόκληρες χώρες μαζικά περνάνε τις αλλαγές στα σχολεία,  όπου π.χ. τα παιδιά δεν επιτρέπεται να ονομάζονται ¨αγόρια¨ και ¨κορίτσια¨.

 Στην πρώτη μου συνέντευξη, η πιο ανατρεπτική ήταν η πληροφορία, ότι στη Νορβηγία υπάρχουν 19.000 περίπου ΜΚΟ που ασχολούνται με αλλαγές (μεταλλάξεις) του φύλλου των παιδιών, των αγοριών και των κοριτσιών, σε

Ασκήσεις εκκλησιαστικών γνώσεων!

ΣΩΣΤΟ Η ΛΑΘΟΣ

Λίγες, ωφέλιμες για τα διδάγματά τους, ερωτήσεις γνώσεων.

α. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είχε καλέσει τον Ηρώδη να παραστεί ως επίσημος στην Βάπτιση του Χριστού.

β. Οι Χριστιανοί προσκαλούσαν τον Νέρωνα, τον Δέκιο και τον Διοκλητιανό στις εορτές τους στις Κατακόμβες.

γ. Ο Άγιος Αμβρόσιος βγήκε στην είσοδο του ναού, για να  εμποδίσει να εισέλθει ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος, εξαιτίας της σφαγής των Θεσσαλονικέων.

δ. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν εμπόδισε την είσοδο της αυτοκράτειρας Ευδοξίας που έκλεψε το χωράφι μιας χήρας, γιατί το να τα βάζει κανείς με την εξουσία είναι επικίνδυνο (μπορεί να τον έστελνε εξορία).

ε. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης αντέδρασε με φοβερή σφοδρότητα στον παράνομο γάμο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του ΣΤ΄ και διέκοψε κάθε επικοινωνία μαζί του  (τιμωρήθηκε δε με ραβδισμό και εξορία). 

στ. Οι σύγχρονοι Έλληνες βουλευτές απέκρουσαν με σθένος τους αντίχριστους νόμους για τις Εκτρώσεις, Αυτόματο Διαζύγιο, Πολιτικό Γάμο, Κατάργηση Κυριακής Αργίας, Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης Ομοφύλων, γι' αυτό και τιμώνται ιδιαιτέρως από την Εκκλησία.

ζ. Ο βασιλιάς Σαούλ (επειδὴ αργούσε να έλθει ο προφήτης Σαμουήλ την καθορισμένη ώρα) προσέφερε αντ' αυτού ο ίδιος την ορισμένη θυσία,  κι ο Θεός τον ευλόγησε.

η. Επειδή η εκκλησιαστική και η πολιτική ηγεσία είναι εκ Θεού, την ημέρα των Θεοφανείων ο Μητροπολίτης Θερμοπυλών Ιωάννης (στην Αθήνα), παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό σε χέρια αθέων, για να τον ρίψουν στα νερά της Δεξαμενής·  κατά σειρά, στον Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργός και τον Δήμαρχος Αθηναίων.

Οι απαντήσεις προσεχώς.

Πηγή ἐδῶ μὲ 2 δικές μας προσθῆκες.