Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος - 34 Μελετήματα



Μ' ἕνα στόμα καὶ μιὰ καρδιὰ ὅλοι οἱ Μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους μαρτυροῦν ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ ἐντρυφήματα ὑψηλῆς στάθμης καὶ μορφώσεως μοναχικοῦ ἤθους εἶναι οἱ «50 ὁμιλίες τοῦ Ἀββᾶ Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου» (ἐδῶ στὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά)
Τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι γεμάτο ἀπὸ πνευματικὴ χάρη καὶ γλυκύτητα. Μέσα σ' αὐτὸ μὲ πολλὴ χάρη ἀναπτύσσει ὁ Ἀββᾶς Μακάριος τὶς ψυχικὲς δυνάμεις, τὶς άρετές, τὰ πάθη καὶ τοὺς ἀσκητικοὺς άγῶνες πρὸς ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν καὶ καταστολὴ τῶν παθῶν.
Τί μποροῦμε νὰ ποῦμε γιὰ τὶς «ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον» γλυκύτατες αὐτὲς ὁμιλίες, τὶς Θεοφόρες, Χριστοφόρες, Πνευματοφόρες τῆς ἁγιασμένης ὄντως ψυχῆς τοῦ Θεοφόρου τούτου πατρός ἀπὸ τό Πανάγιο Πνεῦμα, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ εἶχαν σκηνώσει στὸν Ὅσιο Μακάριο, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ «... πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ' αὐτῷ ποιήσωμεν». Θὰ τολμοῦσε νὰ πεῖ κανείς ὅτι ἔφθαναν καὶ μόνες αὐτὲς οἱ ὁμιλίες τοῦ ἀββᾶ Μακαρίου καὶ θὰ ἦσαν ἀρκετὲς νὰ στηρίξουν τὶς ψυχές, νὰ τὶς παιδεύσουν καὶ νὰ τὶς ἀνυψώσουν μέχρι τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ, έφ' ὅσον θὰ τὶς άκολουθήσουν πιστά.
Τοὺς λόγους τούτους ὁ Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, θαυμάζοντας τὴν κοινωφελὴ διδασκαλία καὶ τὴν πνευματικὴ σοφία ποὺ περιέχουν τοὺς μετέφρασε καὶ τοὺς χώρισε σέ 150 κεφάλαια, ἀφοῦ τοὺς ἐστόλισε μὲ ὡραία γλώσσα καὶ τοὺς ἔκανε γλυκύτερους κι ἀπὸ τὴ

Όλα γίνονται υπό το φώς των προβολέων. Φανερά και επαναλαμβανόμενα. Τώρα πλέον, ούτε οι Ποιμένες, ούτε οι πιστοί έχουν δικαιολογία ότι δεν γνωρίζουν!


Συμπροσευχές, ἀγκαλιὲς μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα καὶ χειροφιλήματα!!! 

Ὁ μητροπ. Ἰωάννης Ζηζιούλας στὴν "Ἁγία" Τράπεξα τῶν Παπικῶν μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο. Συμπροσευχές, ἀσπασμοί, χειροφίλημα τοῦ παναιρετικοῦ Πάπα ἀπὸ τὸν συνοδὸ τοῦ Ζηζιούλα!!

Το Βίντεο



«Χρήσεις άχρηστοι μιαρών δυσσεβών» Οικουμενιστών, περί Εκκλησίας! Αλλά πού είναι οι Ομολογητές Επίσκοποι και Ποιμένες για να αγωνιστούν κατά των δυσεβών;

Ὁ Ὅσιος Ἀναστάσιος ὁ Ὁμολογητής ὁ Σιναΐτης    (21 Ἀπριλίου)


  Ὁ Ὅσιος Ἀναστάσιος ἔζησε τὸν 7ο αἰώνα μ.Χ. καὶ καταγόταν ἀπὸ εὐγενὴ οἰκογένεια. Γρήγορα ὅμως ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ τὰ βιοτικὰ πράγματα καὶ ἐκάρη μοναχός. Ἀργότερα ἐπισκέφθηκε τὴν Συρία, τὴν Αἴγυπτο καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ προσκυνήσει τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ κατέληξε στὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στὸ ὄρος Σινᾶ, τῆς ὁποίας διετέλεσε ἡγούμενος. Ὁ Ὅσιος διακρίθηκε γιὰ τοὺς ἀγῶνες του κατὰ τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάσθηκε Ὁμολογητής. Ἐτιμᾶτο ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς σύγχρονούς του, οἱ ὁποῖοι τὸν

Η Πανθρησκεία, η Μασωνία, ο άγ. Πορφύριος και ο Πειραιώς Σεραφείμ!

 «Άστραψε και βρόντηξε» το Πατριαρχείο Ρωσίας με διαρροές σε ΜΜΕ


vartholomaios-papas.jpg
Τι σηματοδοτεί η συνάντηση Πάπα-Οικουμενικού Πατριάρχη και Μεγάλου Μουφτή στην Αίγυπτο – Συμμαχία Σταυρού και Ημισελήνου!
Συνάντηση «οικουμενικού χαρακτήρα» χαρακτηρίζει ο ρωσικός κρατικός τύπος την συνάντηση ΠάπαΟικουμενικού Πατριάρχη και Μεγάλου Μουφτή στην Αίγυπτο, απηχώντας και την άποψη του ρωσικού Πατριαρχείου.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα συνοδεύσει τον Πάπα Φραγκίσκο στις 28 Απριλίου κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στον Μεγάλο Ιμάμη της Αιγύπτου, Σεΐχη Ahmad Al -Teyibu.
Ο Πάπας Φραγκίσκος επιβεβαίωσε την πρόθεσή του να επισκεφθεί την Αίγυπτο στα τέλη Απριλίου, παρά το άσχημο κλίμα που επικρατεί στην χώρα αυτή από τις επιθέσεις του ισλαμικού στρατού.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η συνάντηση των σημαντικότερων πνευματικών  ηγετών του Χριστιανισμού  και του Ισλάμ, δεν ακυρώνεται μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Αίγυπτο την

Ο "αντιαιρετικός" αγώνας(!) του ιστολογίου ΑΚΤΙΝΕΣ και της Μητρ. Πειραιά

ΠΟΛΩΝΙΑ

Εγκεφαλικά νεκρή επί τρείς μήνες φέρει εις πέρας την κύηση

(σε επανάληψη, 19 Απριλίου 2016) 

Για να θυμόμαστε και να μην βρίσκουν κατάλληλο έδαφος οι χρήστες της κοινωνικής μηχανικής, άλλως πλύση εγκεφάλου.
Απίστευτο! Εγκεφαλικά νεκρή γυναίκα έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι


Μια εγκεφαλικά νεκρή γυναίκα, η οποία κρατήθηκε με μηχανήματα στη ζωή επί 55 ημέρες, έφερε στον κόσμο ένα πρόωρο βρέφος η κατάσταση του οποίου "δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα σοβαρές επιπλοκές", όπως έγινε γνωστό σήμερα από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Βρότσλαβ, στην Πολωνία.
"Το αγόρι γεννήθηκε στις αρχές του έτους, κατά την 26η εβδομάδα της κύησης. Ζύγιζε 1.000 γραμμάρια. Μετά από τρεις μήνες, η κατάσταση της υγείας του αντιστοιχεί με εκείνη ενός πολύ πρόωρου

«Γιατί αυτή η ποιμαντική της δυνητικής ερμηνείας δεν απέτρεψε την άλωση της Εκκλησίας από τον οικουμενισμό;»

ΕΝΟΤΗΣ  ΕΝ  ΤΗ  ΠΟΙΚΙΛΙΑ!

(SOBORNOST, το οικουμενιστικό πρότυπο)


  Μια ολομέτωπη και συνεχώς κλιμακούμενη επίθεση δέχεται η Ορθοδοξία εδώ και εκατό χρόνια από τον οικουμενισμό. Στόχος η κατεδάφισή της, η υποστατική καταστροφή της. Η οικουμενιστική στρατηγική σταδιακά εξουδετέρωσε σημαντικές ορθόδοξες αντιστάσεις, θεωρητικά και πρακτικά, όπως για παράδειγμα το φρόνημα των επισκόπων και Ι. Μονών, ιδίως του Αγίου  Όρους. 

   Ιστορικά βλέπουμε ότι η εκκλησιολογική–θεολογική αντίσταση στις αιρέσεις ήταν ο κανόνας, που είχε οριοθετήσει–καθιερωθεί από τις αγίες οικουμενικές συνόδους και την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του πληρώματος, κλήρου και λαού. Άμβλυνση της πνευματικής άμυνας και κρίσιμη υποχώρηση του Εκκλησιαστικού φρονήματος, με αντανάκλαση στην πρακτική ζωή της Εκκλησίας και στην συνείδηση των Ορθοδόξων, έχουμε στην νεώτερη ιστορία στο χρονικό διάστημα από την εορτολογική καινοτομία μέχρι σήμερα, στην οικουμενιστική αποστασία (ψευδο-σύνοδος Κρήτης).
    Η περίοδος αυτή σημαδεύτηκε από την «αναθεώρηση» του Πατερικού φρονήματος. Οι αγώνες των αγίων Πατέρων (διακοπή μνημοσύνου, αποτειχίσεις και μαρτύρια) έναντι των αιρέσεων, προβλήθηκαν από επίσημους φορείς της Εκκλησίας περισσότερο ως ιστορικά φαινόμενα και λιγότερο ως πνευματικά, με διαχρονική αξία και εμβέλεια, ως άξια μιμήσεως.

 Αυτή η πνευματική αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος, εκφράσθηκε με φθίνουσες αγωνιστικές εκδηλώσεις–αντιστάσεις απέναντι στους Πατριαρχικούς εκτροχιασμούς (1920-2017) της Κωνσταντινουπόλεως. Φωτεινές εξαιρέσεις είναι οι αντιδράσεις των Ορθοδόξων στην ημερολογιακή μεταβολή (παρά τα όποια λάθη), η μεγάλη κινητοποίηση του Αγ. Όρους, που συνοδεύτηκε από την διακοπή μνημοσύνου του αιρετικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, η πατερική στάση των τριών επισκόπων της Μακεδονίας (Αυγουστίνου, Αμβροσίου και Παύλου), που εφάρμοσαν και αυτοί το πνευματικό όπλο της διακοπής μνημοσύνου του Πατριάρχη (1960-1970) καθώς και ο ανυποχώρητος αγώνας του πιστού τέκνου της Εκκλησίας Νικολάου Σωτηρόπουλου, που συνοδεύτηκε από αντικανονικό αφορισμό του.
   Με τα χρόνια, οι συνεχιστές της Πατερικής αγωνιστικής γραμμής συρρικνώθηκαν, ενώ επίσκοποι με αντιπαπικό πνεύμα σχεδόν εξέλιπον. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, να μην αναφέρουμε και την αγωνιστική στάση δύο μεγάλων πνευματικών Πατέρων, που είναι ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος και ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.
  Προχωρώντας σε βαθύτερη εξέταση και ανάλυση της Εκκλησιαστικής πραγματικότητας, παλαιοτέρας και σημερινής, αντιλαμβανόμαστε ότι «Άνδρες λαλούντες διεστραμμένα» (Πράξ. 20,30) με αντορθόδοξες διδαχές, με αλλοιώσεις του Ορθοδόξου δόγματος και του Ορθοδόξου ήθους, έφθειραν τον αμπελώνα του Κυρίου.
 Τέσσερις Πατριάρχες, πέντε Αρχιεπίσκοποι, έξι Μητροπολίτες, τρεις Αρχιμανδρίτες, ένας κληρικός, δεκαέξι θεολόγοι και μία μοναχή, ήταν ο άτυπος ηγετικός πυρήνας, που δημιούργησε πνευματικό–οικουμενιστικό υπόβαθρο στην Εκκλησία, για την διείσδυση το οικουμενισμού.
  Παράλληλα και ένα πλήθος αξιόλογων πνευματικών προσώπων (επίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί και αδελφότητες λαϊκών), λειτούργησαν υποτονικά–υποχωρητικά και όχι ως δυναμικός αντίλογος στην αίρεση αυτή. Γι αυτό και οι αιρετικές δυνάμεις «ανέβησαν επί το πλάτος της γης και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλι την ηγαπημένην (την Εκκλησία)» (Αποκ. 20,9).
 Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης υπογραμμίζει: «Πολλά τα περί την πίστιν ναυάγια, ου τοσούτον διαστροφή νοός όσον δέει των κρατούντων»· δηλ. «πολλά τα ναυάγια της πίστεως, όχι τόσο πολύ από διαστροφή του νου, όσο από τον φόβο των εξουσιαστών» (Επιστολή 214). Σε άλλη επιστολή του (211) επισημαίνει: «Γιατί, ό,τι είναι αυτό που εξουσιάζει, τέτοιο γίνεται, συνήθως και αυτό που εξουσιάζεται».
   Η ποιμαντική–εκκλησιολογική γραμμή, που διατύπωσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, για την αντιμετώπιση του οικουμενισμού (Δυνητική ερμηνεία του 15ου κανόνα της ΑΒ συνόδου), δεν προχώρησε ούτε βήμα το Εκκλησιαστικό σώμα στην ανάσχεση του Οικουμενισμού. Η αξιοπιστία της δυνητικής ερμηνείας δοκιμάστηκε με αρνητικά αποτελέσματα. Έχουμε πλέον την εμπειρία της ως εγγυημένη επιβεβαίωση. Με τη δυνητική ερμηνεία πάρα πολλοί φαντάστηκαν, τότε (1960-1970), ότι άφησαν στο περιθώριο τον οικουμενισμό και τη διαίρεση στην Εκκλησία.
    Οι υποστηρικτές της ερμηνείας αυτής διατύπωσαν τη θέση, ότι αυτός ο «μέσος δρόμος» οικονομίας απέτρεψε το σχίσμα στην Εκκλησία.
    Ερωτήματα:  Εάν η δυνητική ερμηνεία του 15ου κανόνα της ΑΒ συνόδου απέτρεψε το σχίσμα, πώς γίνεται, σήμερα,

Ζωοδόχου Πηγῆς

                                       




Μὲ τὸ ὄνομα Ζωοδόχος Πηγὴ τοῦ Μπαλουκλὶ ἢ Παναγία ἡ Μπαλουκλιώτισσα φέρεται ἱερὸ χριστιανικὸ ἁγίασμα ποὺ βρίσκεται στὴ Κωνσταντινούπολη ἔξω ἀπὸ τὴ δυτικὴ πύλη τῆς Σηλυβρίας, ὅπου ὑπῆρχαν τὰ λεγόμενα «παλάτια τῶν πηγῶν» στὰ ὁποῖα οἱ Βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες παραθέριζαν τὴν Ἄνοιξη. Πῆρε τὴν ὀνομασία του ἀπὸ τὸ τουρκικὸ ὄνομα Balik (=ψάρι) καὶ περιλαμβάνει τὸ μοναστήρι, τὴν ἐκκλησία καὶ τὸ ἁγίασμα.
 Γιὰ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγιάσματος ὑπάρχουν δύο ἐκδοχές:
α) Ἡ πρώτη, ποὺ ἐξιστορεῖ ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος ἀναφέρει ὅτι: Ὁ μετέπειτα αὐτοκράτορας Λέων ὁ Θρὰξ ἢ Λέων ὁ Μέγας (457 – 474 μ.Χ.), ὅταν ἐρχόταν ὡς ἁπλὸς στρατιώτης στὴν Κωνσταντινούπολη, συνάντησε στὴ Χρυσὴ Πύλη ἕναν τυφλὸ ποὺ τοῦ ζήτησε νερό. Ψάχνοντας

"Τρικυμία εν κρανίω": Καταγγέλλει τον Σύρου, αλλά δρα ως "Δούρειος Ίππος" των Οικουμενιστών!

Επαινεί τον π. Γ. Μεταλληνό, που μεσολάβησε (όπως εγράφη) για να "επιστρέψει" αποτειχισμένος στον Οικουμενιστικό «παράδεισο» του Μητρ. Σύρου Δωρόθεου, τον οποίον καταγγέλλει ως Οικουμενιστή!!!

http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2017/04/blog-post_282.html



ΕΠΑΙΝΕΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

ΤΟΥ π. Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ




Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός μας έχει απογοητεύσει οικτρά εξαιτίας της στάσης που τηρεί έναντι του κακόδοξου διανοούμενου κ. Χρήστου Γιανναρά τον οποίο μέχρι τώρα δεν έχει ελέγξει -ως όφειλε να πράξει από καιρού- δημόσια για τις κακοδοξίες που κατ’ εξακολούθηση διατυπώνει... 

Αυτήν τη φορά, όμως, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την βαθύτατη εκτίμησή μας στον π. Γεώργιο Μεταλληνό επειδή -όπως μας πληροφορεί το ιστολόγιο “Παιδαγωγός”- συνετέλεσε αποφασιστικά στην επαναφορά σε κανονική τροχιά του ευλαβούς και παραδοσιακού ιερομονάχου π. Ευθύμιου Χαραλαμπίδη, ο οποίος, όχι μόνο διέκοψε το μνημόσυνο του οικείου Μητροπολίτη Σεβ. Σύρου Δωρόθεου, αλλά και προσεχώρησε για ένα διάστημα σε αντικανονική παρασυναγωγή.

Αναμένουμε ο π. Γεώργιος να κινηθεί με την ίδια ευαισθησία και συνέπεια για να ελέγξει τον κ. Γιανναρά τον κακό δαίμονα της Νεοελληνικής Θεολογίας που για δεκαετίες ολόκληρες αλλοτριώνει -σχεδόν ανενόχλητος- τη διδασκαλία της Εκκλησίας.

Ἡ Πασχαλινή Λαμπάδα


«Πασχαλινή Λαμπάδα εἶναι ἔθιμο πού ἔχει σχέση μέ τήν παράδοση τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας νά τελεῖ τό Βάπτισμα τῶν νέων μελῶν Της τήν νύκτα τῆς Ἀναστάσεως.
Πράγματι, ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία τελοῦσε τό Βάπτισμα τῶν φωτιζομένων τέκνων Της τή νύκτα τῆς Ἀναστάσεως. Μέ τήν ἔναρξη τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας γινόταν ἡ τελετή τοῦ ἀνάματος τῶν λαμπάδων, τό πλῆθος τῶν ὁποίων, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας, «ἔκανε τή μυστική διανυκτέρευση τῶν πιστῶν πιό φωτεινή κι ἀπό τήν πιό φωτόλουστη ἡμέρα» (ΒΕΠΕΣ 24, 182).
 Ὁ Ναός ἦταν κατάφωτος ἀπό τούς πολυελαίους καί τά πολυπληθή κηροπήγια. Κάθε πιστός ἐπίσης εἶχε τή δική του λαμπάδα. Ὅλοι γιόρταζαν τή διπλή Λαμπρή: Τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀνάσταση τόσων ψυχῶν, πού θ᾿ ἄφηναν ὁριστικά τήν πλάνη καί θά προσχωροῦσαν στήν Ποίμνη τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι εἶχαν ἐπίσης κάτι νά θυμηθοῦν, ἴσως τή δική τους ἤ κάποιου ἀγαπημένου τους προσώπου, γενέθλια ἡμέρα στήν «καινή» ζωή.
Οἱ Φωτιζόμενοι, μέ ἀναμμένες τίς λαμπάδες τους ἀναχωροῦσαν μαζί με τόν Ἐπίσκοπο, τούς ἱερεῖς, τίς διακόνισσες καί τούς ἀναδόχους τους, γιά τό Βαπτιστήριο, ἐνῶ οἱ Πιστοί παρέμεναν στό Ναό προσευχόμενοι.
 Ἀπό τήν ὅλη αὐτή μυσταγωγία καί πανήγυρη τῆς εἰσόδου τῶν πιστῶν στήν Ἐκκλησία, σήμερα ἔχει δυστυχῶς ἀπομείνει μόνο τό ἔθιμο τῆς λευκῆς ἀναστάσιμης λαμπάδας, τῆς ὁποίας ἡ χρήση —ἀφοῦ τό Βάπτισμα τῶν νηπίων πέρασε στό χῶρο τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς τῆς οἰκογένειάς τους— πῆρε συμβολικό χαρακτήρα.

( ἰδέ καί «ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ, Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων» Ἔκδοσις«Ἑτοιμασία» Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Καρέα)