Εκκλησιαστική ζωή, χωρίς ρήξη με τη σημερινή Εκκλησιαστική οικουμενιστική πραγματικότητα δεν αγιάζει!

«Ο 15^ος Κανόνας ως θεολογία»

(Ἐνταῦθα ἔνι θεολογία τελεία – Μ. Βασίλειος)

Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

       

       Ο Μ. Βασίλειος στην ερμηνεία του Α΄ Ψαλμού υπογραμμίζει, με θεολογική σαφήνεια, την πνευματική αξία των ψαλμών: «Η δε των Ψαλμών βίβλος το εκ πάντων ωφέλιμον περιέληφε, δηλ. το δε βιβλίον των ψαλμών έχει συμπεριλάβει το ωφέλιμον απ’ όλα» (τα βιβλία της Γραφής).

Στη συνέχεια της ερμηνείας ο Ι. Πατήρ διευκρινίζει:

«Ενταύθα ένι θεολογία τελεία· πρόρρησις της δια σαρκός επιδημίας Χριστού· απειλή κρίσεως· αναστάσεως ελπίς· φόβος κολάσεως· επαγγελίαι δόξης· μυστηρίων αποκαλύψεις· πάντα, ώσπερ εν μεγάλω τινι και κοινώ ταμιείω, τη βίβλω των Ψαλμών τεθησαύρισται».

Ως φορέα της συνείδησης της Εκκλησίας αναγνωρίζει ο Μ. Βασίλειος τους Ψαλμούς (φωνή της Εκκλησίας), ανάγοντας το

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΟΣ περιφρούρησης του Μοναστηριού, για να μην πέσει στα χέρια των Οικουμενιστών!

  Ισχυροποιείται και συντονίζεται ο κύκλος της “αγίας ανυπακοής”. Μετά την πρόσφατη συνάντηση στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου πολλών εκπροσώπων των αντιδρώντων στα οικουμενιστικά σχέδια του Φαναρίου και των δορυφόρων του είχαμε ένα ακόμη βήμα.

  

  Δημιουργήθηκε ήδη λοιπόν συντονιστική επιστροπή αγώνα με σκοπό σε πρώτη φάση την υπεράσπιση των Ιερών Μονών που ανυπάκουες ήρθαν σε σύγκρουση με την Μητρόπολη Φλωρίνης.

Στόχος να μην υποχωρήσουν ούτε κατά τι οι Ιερές Μονές Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου και Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Φιλώτα (από όπου προέρχεται ο ομολογητής π.Παϊσιος Παπαδόπουλος) στις διώξεις της Μητρόπολης.

   Κι αυτό επειδή και την περασμένη Κυριακή επιχειρήθηκε στην Μονή Αγίας Παρασκευής να εισέλθουν εκπρόσωποι του “νέου καθεστώτος” που θέλει να επιβάλλει η Μητρόπολη, αλλά απέτυχαν, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες αύριο θα επιχειρηθεί νέα προσπάθεια ζητώντας να παραχωρηθούν τα περιουσιακά στοιχεία της Μονής.

Σε πρώτη φάση η επιτροπή καλεί άπαντες να βομβαρδίσουν την Μητρόπολη με τηλέφωνα και ηλεκτρονικά μηνύματα υπεράσπισης των διωχθέντων. 

Πηγή

Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Ή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ Η ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΕΙΣΗΧΘΗ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

   Οι οδυνηρές καταστάσεις που έλαβαν μέρος στην τοπικής μας Εκκλησία την παραμονή της εορτής της μεγαλομάρτυρος Παρασκευής στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου Δήμου Πτολεμαΐδος,  μας οδήγησαν στην  απόφαση περιφρούρησης του Μοναστηριού από λαϊκούς επιτρόπους λόγω της πίεσης που δέχονται οι τρεις τίμιοι  πατέρες της εν λόγω Μονής για να παραδώσουν το Μοναστήρι σε νέο «ηγουμενοσυμβούλιο».  Την ίδια πίεση ως γνωστό ασκούν από καιρό και προς τον π. Παΐσιο Παπαδόπουλο ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Δήμου Φιλώτα. Την επιτροπή αγώνα αποτελούν φυσικά πιστοί απ’ όλη την Μητροπολιτική μας περιφέρεια και μόνο.

«Φύλακες γρηγορείτε»!

Με την επιστολή αυτή προς τον λαό του Θεού δηλώνουμε ότι είμαστε κοντά στην διωκόμενη Εκκλησία. Υπάρχουν και άνθρωποι που νοθεύουν την πίστη κι αυτοί δεν είναι μόνο οι αιρετικοί αλλά και όσοι συνεργάζονται μαζί τους και συνεργούν στα σχέδια υπόταξης της Ορθοδοξίας. Αυτοί που φρονούν τα του Οικουμενισμού είναι εχθροί του Θεού και φίλοι των εχθρών της Παναγίας και του Υιού της αλλά και δικοί μας. Τους αγαπάμε, δεν τους υπακούμε. Δεν υπακούμε σε κανέναν νοθευτή της πίστεως είτε χωρίς γένια είτε με αυτά. Λοιπόν, θα είμεθα σταθεροί σε ό,τι διδάσκει η Εκκλησία μας, στο ό,τι μας λένε τα βιβλία και η διδασκαλία της Εκκλησίας, σε ό,τι μας δείχνουνε με τις εικόνες, τα λείψανα. Όλα αυτά θα μας τονώνουν από εδώ και πέρα στην προσπάθειά μας να μην εγκαταλείψουμε την Ορθοδοξία ποτέ. Θα αγωνιζόμεθα κοντά στον Θεό για να είμεθα Χριστιανοί. Χριστιανοί  Ορθόδοξοι γεννηθήκαμε και Ορθόδοξοι θα πεθάνουμε.

     «Ο φύλαξ της Ορθοδοξίας, το σώμα της Εκκλησίας τουτέστιν ο λαός αυτός εστί» (Εγκύκλιος Πατριαρχών Ορθόδοξης Ανατολής του 1848).

Μια Σύνοδος αναγνωρίζεται και κατοχυρώνεται ως έγκυρη, όταν οι αποφάσεις της γίνονται αποδεκτές από το πλήρωμα της Εκκλησίας (κλήρος και λαός) και όχι από έναν που λέγεται επίσκοπος ή και από πολλούς που μαζί με αυτόν εκφράζουν τη γνώμη μιας κυρίαρχης ομάδας.

Ούτε οι αποφάσεις των Συνόδων επιβάλλονται, ούτε οι κληρικοί και οι λαϊκοί που διαφωνούν δημόσια διώκονται αλλά οι πιστοί που συμμετέχουν στο Σώμα της Εκκλησίας, αφού μελετήσουν, ερευνήσουν και βεβαιωθούν εν Αγίω Πνεύματι, είτε τις αποδέχονται ελεύθερα είτε όχι επιλέγοντας έτσι συνειδητά τον δρόμο της σωτηρίας.

Γνωρίζουμε καλά ότι οι μεγάλοι αγώνες των αγίων Πατέρων για να διαφυλαχθεί ακέραια η Ορθόδοξη πίστη μαρτυρούν για τη σημασία που δίδει η Εκκλησία στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ' εικόνα Θεού και όχι μόνο «ο επίσκοπος»! Το ανθρώπινο πρόσωπο στο «καθ’ ομοίωσιν» είναι ιερό τότε μόνο, όταν δεν υποτάσσεται σε σκοπιμότητες τοπικές ή παγκόσμιες - οικουμενιστικές και  η κοινωνία ως ένωση θεούμενων προσώπων και όχι ως σύνολο ατόμων είναι ιερή και σεβαστή μόνον όταν δεν υποτάσσεται σε αυτά.

Ο σκοπός λοιπόν όλων των ατόμων που συμμετέχουν στις δράσεις μας είναι διττός:
Α) Να φανερωθεί σε  τοπικό αρχικά επίπεδο ότι: «Ύψιστος σκοπός της κοινωνίας είναι να συμμετέχει και να ομολογεί τον Τριαδικό Θεό».

Β) Να καταδείξει ότι οι λαϊκοί που δεν έχουν την ιεροσύνη μπορούν να ασχολούνται με θέματα Πίστεως  και δύνανται, παρ’ όλο που δεν έχουν κανένα αξίωμα μυστηριακής διακονίας στην Εκκλησία, να ελέγξουν επισκόπους όταν εκείνοι παρεκτρέπονται «Συνοδικά» από την αλήθεια!

Μένουμε λοιπόν  στην Εκκλησιά μας, μιάς και μόνο μέσα στο Σώμα του Χριστού η πεπτωκυία ανθρώπινη φύση σώζεται χωρίς να καταστρέφονται ή να αφανίζονται τα πρόσωπα.

Μένουμε στην Εκκλησία, παραμένουμε κοντά στα δύο μοναστήρια ως σκοποί και φρουροί χάριν Αληθείας και Αγάπης, ενισχύοντας τους Πατέρες που μάχονται πρωτίστως υπέρ πίστεως, υπέρ της ουρανίου πατρίδος μας.

Η Επιτροπή Αγώνα για την  Υπεράσπιση του Ορθόδοξου Χαρακτήρα της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδας καλεί όλους τους ορθόδοξους πιστούς, τόσο εντός Ελλάδος όσο και εκτός, να κατακλύσουν με ομολογιακές διαμαρτυρίες υπέρ της Ορθόδοξης Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Πτολεμαΐδος και Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Φιλώτα τα τηλέφωνα και τα e-mails της Μητροπόλεως Φλωρίνης, η οποία απαρνήθηκε την Ορθοδοξία και προσχώρησε στην Παναίρεση του Οικουμενισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού ή Γνωστικισμού, η οποία Παναίρεση εισήχθη ψευδο-συνοδικά με την Ψευδο-σύνοδο της Κρήτης, προκειμένου να μην παραδοθεί η Ορθόδοξη Ιερά Μονή στην οικουμενιστική Μητρόπολη η οποία επιχειρεί να την καταλάβει. 

Ε-mail Μητρόπολης Φλωρίνης: imflope@gmail.com

Τηλέφωνο Μητροπολίτη Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου: 2385028862

Τηλέφωνο Πρωτοσύγκελλου, Αρχιμ. Νικηφόρου Μανάδη: 2385028861

  

Μετά τιμής

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΟΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

Ποια η σημασία των παρακλήσεων του Δεκαπενταύγουστου

  Ο Δεκαπενταύγουστος είναι μια περίοδος του Εκκλησιαστικού έτους, κατά την οποία η ορθόδοξη ψυχή στρέφει τα μάτια με βαθειά κατάνυξη προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Επί δεκαπέντε ημέρες, πριν από την εορτή της Κοιμήσεως, σημαίνουν οι καμπάνες την ώρα του δειλινού και τα πλήθη των πιστών πάνε να ψάλλουν τον Μικρό και τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα. Ανάλογη κατάνυξη έχει βέβαια και η περίοδος των Χαιρετισμών της Παναγίας. Αλλά ενώ στους Χαιρετισμούς κυριαρχεί ο υμνολογικός τόνος, η θριαμβική δοξολόγηση των απείρων χαρίτων της «Μητρός του Θεού γενομένης», στους Παρακλητικούς Κανόνες του Δεκαπενταυγούστου κυρίαρχος τόνος είναι το πένθος και η οδύνη της βαρυαλγούσης ψυχής του πιστού που ζητά παράκληση και παρηγοριά από την Παναγία.

  Οι Παρακλητικοί Κανόνες, ο Μικρός και ο Μέγας λέγονται αλλιώς η Μικρή και η Μεγάλη Παράκληση, επειδή διά των ύμνων αυτών οι πιστοί παρακαλούν την Παναγία να ακούσει και να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. 

Ψάλλονται, εναλλάξ, δηλαδή την μία μέρα ψάλλεται η Μεγάλη και την άλλη η Μικρή.

     Μόνο κατά τους εσπερινούς των Σαββάτων και της Εορτής της Μεταμορφώσεως του Κυρίου δεν ψάλλονται οι Παρακλήσεις και τούτο επειδή το περιεχόμενό τους είναι πένθιμο και ικετευτικό και δεν συμφωνεί προς το χαρμόσυνο ύφος των εορταστικών ύμνων της δεσποτικής εορτής, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα μας. 

  Εκτός, όμως, από την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου η Μικρή, ιδίως, Παράκληση ψάλλεται συχνά, «εν πάση περιστάσει και θλίψει ψυχής», είτε στους ιερούς Ναούς, είτε και κατ' οίκον, από τους πιστούς, οι οποίοι επιθυμούν να ικετεύσουν δι' αυτής την Θεοτόκο και να επικαλεσθούν την μεσιτεία Της.

  Η διάκριση των Παρακλήσεων σε Μικρή και Μεγάλη οφείλεται αποκλειστικώς και μόνον στην έκταση, το μέγεθος των τροπαρίων. Τα τροπάρια, δηλαδή, της Μικρής Παρακλήσεως είναι μικρότερα και συντομώτερα από εκείνα της Μεγάλης.

  Η Μικρή Παράκληση είναι ποίημα κάποιου αγνώστου υμνογράφου, ο οποίος κατ' άλλους μεν ονομάζονταν Θεοστήρικτος και ήταν Μοναχός, κατ' άλλους δε Θεοφάνης. Όπως φαίνεται, όμως, πρόκειται περί του ιδίου προσώπου, το οποίο έγινε Μοναχός και από Θεοφάνης μετονομάσθηκε σε Θεοστήρικτο. 

  Η Μεγάλη Παράκληση είναι έργο του Θεοδώρου του Β΄ του Δουκός, Βασιλέως της Νικαίας, του επονομαζομένου Λασκάρεως, ο οποίος έζησε περί τα μέσα του 13ου αιώνος και είναι πολύ μεταγενέστερος του Θεοστηρίκτου, του Μοναχού.

  Οι δύο Παρακλήσεις, πλην του Κανόνος, περιλαμβάνουν στην Ακολουθία τους και Ψαλμούς, δεήσεις υπέρ των ζώντων πιστών, υπέρ των οποίων τελούνται, και Ευαγγελική περικοπή. Το περιεχόμενό τους είναι ικετευτικό, συγκινεί τους πιστούς, διδάσκει και προτρέπει αυτούς να προστρέχουν με θάρρος και εμπιστοσύνη πάντοτε προς την Κυρία Θεοτόκο, την Μεγάλη Μητέρα τους, για να βρίσκουν παρηγοριά και να λαμβάνουν βοήθεια στις ανάγκες του.

   Προς την Κυρία Θεοτόκον ας ψάλλουμε και εμείς με πίστη και εκ βάθους καρδίας τις ιερές Παρακλήσεις και μαζί με τους ιερούς υμνωδούς, ας επαναλαμβάνουμε:

«Βλέψον ιλέω όμματί σου και επίσκεψαι την κάκωσιν, ην έχομεν, και δεινών συμφορών και βλάβης και κινδύνων και πειρασμών ημάς λύτρωσαι, αμετρήτω σου ελέει»,

με την ακράδαντη βεβαιότητα ότι

«δεν θα παρίδει την πενιχράν δέησίν μας, τον κλαυθμόν και τα δάκρυα και τους στεναγμούς μας, αλλά θα πληρώσει τας αιτήσεις μας»

 για να δοξάζουμε Αυτήν μετά πόθου πάντοτε.

Πηγή

«Φοβηθείτε τόν μουσουλμανισμό! Η Ευρώπη θά γίνει μουσουλμανική»!

Προφητικός λόγος του π. Αθανάσιου Μυτιληναίου από το 1992!

«Φοβηθεῖτε τόν μουσουλμα-νισμό, εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός, φοβηθεῖτε! Ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς».

          «Ἡ Εὐρώπη θά γίνει μουσουλμανική, θά πάψει νά εἶναι χριστιανική»!

«Προσέξτε τώρα ἐδῶ κάτι, πολύ νά προσέξομε αὐτό, γιατί δυστυχῶς δέν τό ἔχομε προσέξει δεόντως καί μένομε ἐγκληματικῶς ἀπαθεῖς. Ὁ μουσουλμανισμός ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς. Αὐτό τό ὁποῖο λέμε ἕνα τόξο, ἐδῶ στά Βαλκάνια, μουσουλμανικό, καί τό βλέπομε, βεβαίως ἀπό πολιτικῆς πλευρᾶς, εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό ἕνα τόξο. Ἐπιχειρεῖ, θά ἐπαναλάβω καί νά τό θυμᾶστε, ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς!

῞Οπως καί ἐγώ θυμᾶμαι τόν μακαριστό πατέρα Ἄγγελο Νησιώτη, πού εἶχε πεῖ -πρό τοῦ ’40- καί ἔλεγε: «Φοβηθεῖτε τόν μουσουλμανισμό, εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός, φοβηθεῖτε!». Τό κράτησα στή μνήμη μου καί τό ἀνεκάλεσα πολλές φορές, ἰδίως

Θυσιάστηκαν για να μη φάνε απαγορευμένα φαγητά! --Εμείς σήμερα "τρώμε" -για να μην κακοπαθήσουμε- τα φαγητά της Παναιρέσεως που μας σερβίρουν οι Οικουμενιστές!

Οἱ Ἅγιοι Ἑπτὰ Μακαβαῖοι:

Ὁ βίος

Στον δεύτερο π.Χ. αιώνα οι ευσεβείς Ιουδαίοι αντιμετώπι­σαν πρωτοφανή πίεση από τους κατακτητές τους Σελευκίδες, διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου, να αρνηθούν την θρησκεία τους και να προσχωρήσουν στην ειδωλολατρεία. Οι διωγμοί ήταν σκληροί και μάλιστα για τριάμιση χρόνια επί Αντιόχου Δ΄ του Επιφανούς, οπότε εκδηλώθηκε το αποκορύφωμα της αντίθεης μανίας. Δη­μιουργήθηκαν λαμπροί μάρτυρες, ολοζώντανες αποδείξεις της δυνάμεως του αληθινού Θεού. Τα μαρτύρια αυτά που χρονικά το­ποθετούνται στις έσχατες ημέρες της Π. Διαθήκης, προεικονίζουν αντίστοιχους άθλους που θα λάβουν χώρα στις έσχατες ημέρες της Κ. Διαθήκης, στα τριάμιση χρόνια που θα εκδηλωθή το αντίθεο μένος του Αντίχριστου.
Μακκαβαίοι ή Ασμοναίοι λέγονταν οι απόγονοι του ιερέα