Τετάρτη 2 Αυγούστου 2017

Μεταπατερικές σχετικότητες! «Η αλήθεια έχει σχετική αξία· δεν είναι αμετάβλητη και απόλυτη»!


Οι Ιεράρχαι αποδέχονται τας μομφάς του κ. Κουκουνάρα;


   Είναι θλιβερόν ότι οι υποστηρικταί των νέων θρησκευτικών με άρθρα τους βάλλουν κατά της Εκκλησίας, όμως ο Αρχιεπίσκοπος και οι Μητροπολίται,  που δεν τα γνωρίζουν η τα αποσιωπούν, συν­εχίζουν να υποστηρίζουν το νέον πρόγραμμα. Όμως «scripta manent», δηλ. τα γραπτά μένουν, και δεν αποτελούν μόνον τεκμήριον ενοχής των συγγραφέων τους, αλλά και απόδειξιν συνενοχής, όταν μετά την δημοσίευσίν τους και την γνωστοποίησίν τους εις το ευρύ κοινόν οι Ιεράρχαι κωφεύουν.
    Σήμερα φέρομεν εις το  φως άρθρον του κ. Μάριου Κουκουνάρα-Λιάγκη, Επικ. Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, ο οποί­ος υπήρξεν ο εισηγητής της νέας μεθόδου εις τα θρησκευτικά και η οποία ως ο ίδιος έχει γράψει «έχει ως βάση τη πραγματιστική παραδοχή ότι η αλήθεια έχει σχετική αξία, γιατί δεν είναι μία αντικειμενική, αμετάβλητη και απόλυτη»! Εν ολίγοις εκτός ότι τα παιδιά δεν θα διδάσκωνται ότι ο Ορθοδοξία είναι η αλήθεια, θα διδάσκωνται ότι όσα πιστεύουν είναι σχετικά! Μάλιστα εις εκδήλωσιν του συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ» τον παρελθόντα Απρίλιον ο κ. Κουκουνάρας παρεδέχθη εις την εισήγησίν του ότι «ως προς το φόβο του σχετικισμού είναι ομολογουμένως ρεαλιστικός και έχει βάση όντως»!

   Το άγνωστον εις πολλούς άρθρον έχει τίτλον «Ερμηνεύοντας τη σημερινή κρίση στην παιδεία και τη θρησκευτική εκπαίδευση με τα φώτα του δασκάλου Παναγιώτη Νέλλα η Ζώντας την «μέρα της

Η Α΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΕΝ ΕΘΕΣΠΙΣΕ ΕΠΙΣΗΜΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ







π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς μᾶς ἀπέστειλε τὸ κείμενο ποὺ δημοσιεύουμε, μὲ τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύεται —μὲ βάση τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας— ὅτι ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν ἐθέσπισε κανένα Ἡμερολόγιο ὡς ὑποχρεωτικό, ἅγιο καὶ ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία.
Ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιέφερε κυρίως τὴν Ἐκκλησία, ἦταν τὸ Πασχάλιο (ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα νὰ μὴ συμπίπτει μὲ τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων) κι ὄχι ὁ καθορισμὸς ἑνὸς αἰώνιου, ἀλάνθαστου Ἡμερολογίου.
Ἡ ἀπόδειξη στὴν παραπάνω θέση δίδεται ἀπὸ τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὴ ἐφαρμόστηκε μετὰ τὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Πράγματι, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος (ποὺ ἦταν ἡ ψυχὴ τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου) χρησιμοποιοῦσε ΟΧΙ τὸ Ἡμερολόγιο ποὺ δῆθεν δέχθηκε ἡ Σύνοδος (δηλαδὴ τὸ ΙΟΥΛΙΑΝΟ), ἀλλὰ ἄλλο Ἡμερολόγιο, τὸ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ. Αὐτὸ χρησιμοποιοῦσε, μὲ βάση αὐτὸ καθόριζε τὴν Ἡμερομηνία ποὺ κάθε χρόνο θὰ ἑορταζόταν τὸ Πάσχα! Καὶ ὄχι μόνο κανεὶς δὲν διαμαρτυρήθηκε, ἀλλὰ ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀνέθεσε στὸν ἑκάστοτε Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας νὰ καθορίζει αὐτὸς κάθε χρόνο τὴν ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα.
Ἔτσι, καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος (ποὺ ὡς γνωστὸν πρωτοστατεῖ στὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο) στὶς Ἑορταστικὲς Ὁμιλίες του, κάθε χρόνο ἐπὶ τριάντα χρόνια, χρησιμοποιεῖ κι αὐτὸς τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο. Ἀκόμα καὶ στὰ Πρακτικὰ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, παρότι ἔγινε στὴν Ἔφεσο, περιλαμβάνονται ἐπιστολὲς καὶ Διατάγματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα συμπεραίνει κανεὶς τὴν χρήση καὶ τοῦ Αἰγυπτιακοῦ Ἡμερολογίου, ὅπως: «Ἀντίγραφον ἐπιστολῆς γραφείσης παρὰ τοῦ θεοφιλεστάτου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας Κυρίλλου πρὸς Νεστόριον, μηνὶ Μεχὶρ ἰνδικτιῶνος ιγ» καὶ «Τοῦ ἁγιωτάτου Κυρίλλου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας ὁμιλία λεχθεῖσα ἐν τοῖς τοῦ ἁγίου βαπτιστοῦ Ἰωάννου Φαρμουθὶ κη ἰνδ. α», : «Διάταγμα προτεθὲν παρὰ τῶν ἐπάρχων... Ἀνεγνώσθη ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τῶν μοναζόντων ἐν τοῖς ἐρημικοῖς Φαρμουθὶ κγ ἰνδικτιῶνος α ἔτους Διοκλητιανοῦ ρξδ».
Ἀκόμη συναντοῦμε τὴ χρήση τοῦ Αἰγυπτιακοῦ Ἡμερολογίου στὸν ἅγ. Ἐπιφάνιο Κύπρου, τὸ Δαμασκηνὸ Ἰωάννη (πρεσβύτερο) στὸ ἔργο του «Περὶ τῶν ἁγίων Νηστειῶν», στὸ ὁποῖο περιλαμβάνει ἀποσπάσματα ἁγίων ποὺ χρησιμοποιοῦν ἀδιακρίτως διαφορετικὰ Ἡμερολόγια.
Μιὰ τελευταία ἀναφορὰ θὰ κάνουμε στὸν ἅγ. Νικηφόρο (Πατριάρχη Κων/πόλεως ἐπὶ Εἰκονομαχίας), ὁ ὁποῖος αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ χρησιμοποιήσει ἐπεξηγηματικὰ πῶς λέγεται ὁ μήνας ποὺ μὲ βάση τὸ δικό του Ἡμερολογίο ἀναφέρει, στὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο· γράφει: «Τῷ ιε΄ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας ἄρχεται ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τῷ δὲ ιθ΄ ἔπαθεν ἐν Ἱερουσαλὴμ ὑπὲρ ἡμῶν τὸ σωτήριον πάθος [πρὸ η΄ καλανδῶν Ἀπριλλίων, Φαμενὼθ κθ΄, ὅ ἐστι] Μαρτίῳ κε΄».
Ἀλλὰ καὶ στὴ συνέχεια γιὰ αἰῶνες βρίσκουμε ἐν χρήσει στὴν Ἐκκλησία τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο (ὅπως καί το Μακεδονικό), χωρὶς νὰ θεωρεῖ κανεὶς ὅτι ὅσοι χρησιμοποιοῦσαν ἄλλο Ἡμερολόγιο (καὶ μάλιστα οἱ Ἅγιοι Ἀθανάσιος καὶ Κύριλλος), εἶναι παραβάτες Ἱερῶν Κανόνων, ὅπως ἀφελῶς καὶ ἐσφαλμένως διδάσκουν οἱ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου.

Μὲ βάση αὐτὴν τὴν διαπίστωση ὁ π. Εὐθύμιος κάνει μιὰ ἔκκληση πρὸς ὅλους ἐκείνους ποὺ πολεμοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἴτε μὲ τὸ Παλαιὸ εἴτε μὲ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, νὰ συμπήξουν ἕνα ἑνιαῖο μέτωπο κατὰ αὐτῆς τῆς παναιρέσεως, ἀφήνοντας πίσω τὶς ἀγκυλώσεις τοῦ παρελθόντος:

Βάση καὶ κριτήριο τοῦ ἀγῶνος εἶναι ἡ ὀρθὴ Πίστη καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση κι ὄχι τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο Ἡμερολόγιο.



Ἡμερολογιακὰ στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὸ
ἂν ἐθεσπίσθη κατὰ τὴν Α΄ Οἰκ. Σύνοδο
τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο

Ἡμερολογιακὰ στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὸ
ἂν ἐθεσπίσθη κατὰ τὴν Α΄ Οἰκ. Σύνοδο
τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο

Προτάσεις  προσεγγίσεως  τῶν  σημερινῶν
Ἀντιοικουμενιστῶν  καὶ  Παλαιοημερολογιτῶν

Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ
  
Εἶναι γνωστόν ὅτι σέ ἕναν ἀγῶνα καί πόλεμο ὁ ἐχθρός ὠφελεῖται τά μέγιστα μέχρι τοῦ σημείου νά νικήση, ὅταν ὑπάρχει διάσπασις τῶν ἀγωνιστῶν καί σύγχυσις ὡς πρός τόν τρόπο καί τήν τακτική τοῦ πολέμου καί τόν ἐπιδιωκόμενο σκοπό. Αὐτό ὡς γεγονός στήν ἱστορία μας ὑπάρχει διάχυτο, εἰς τρόπον ὥστε νά ἀποτελῆ κύριο στόχο τῶν ἐχθρῶν μας ἡ διάσπασίς μας, πρίν καί κατά τήν διάρκεια τοῦ ἀγῶνος. Ἕνα χαρακτηριστικό γεγονός εἶναι καί αὐτό τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς. Ὅσο διάστημα εἴμεθα ἑνωμένοι ὁ στρατός ἐνικοῦσε καί ἐσημείωνε λαμπρές καί θαυμάσιες ἐπιτυχίες. Ὅταν ἐπῆλθε ἡ διάσπασις καί χωριστήκαμε σέ βενιζελικούς καί βασιλικούς, τότε συνέβη ἡ τραγωδία τῆς ἧττας καί διασπάσεως τοῦ μετώπου, μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα γιά τόν μικρασιατικό λαό.
Τό ἴδιο ἀσφαλῶς συμβαίνει καί στούς ἀγῶνες τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς αἱρέσεως. Ἐδῶ, ἄν δέν ὑπάρχουν ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι θά ἡγηθοῦν τοῦ ἀγῶνος, ὁ διάβολος κατορθώνει ἐκμεταλλευόμενος τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, νά ἀποπροσανατολίση τούς Ὀρθοδόξους ἐπ’ ὠφελείᾳ τῆς αἱρέσεως.
Ἕνα τέτοιο εὔγλωττο παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ διάσπασις τῶν σημερινῶν Παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ ἐξεκίνησαν τόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, κατήντησαν μέ τά σχίσματα καί τίς παρατάξεις νά ἀλληλοπολεμοῦνται, σέ σημεῖο νά διεκδικῆ ἡ κάθε παράταξις διά τόν ἑαυτόν της τόν τίτλο τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας καί τούς ἄλλους νά τούς θεωρεῖ σχισματικούς καί αἱρετικούς.
Mέ τόν σκοπό λοιπόν τῆς προσεγγίσεως τῶν Ὀρθοδόξων καί τῆς ἑνοποιήσεως τοῦ ἀγῶνος ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θά ἀναφερθῶ εἰς τό πῶς ἀντιμετώπισαν τό θέμα τοῦ ἡμερολογίου οἱ μετά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, διά τό ἄν αὐτό καθορίσθηκε ὡς ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο κατά τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο, ἄν τό ἡμερολόγιο ἀποτελοῦσε θέμα πίστεως καί σημεῖο ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων, ὅπως αὐτοί ἰσχυρίζονται καί βεβαίως, ἄν σήμερα θά πρέπει νά δοθῆ στό ἡμερολόγιο ἡ ἱερότητα πού τοῦ προσδίδουν οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἡ συσχέτισί του μέ τά θέματα τῆς πίστεως καί τά προβλήματα πού δημιουργεῖ ὡς πρός τόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς αἱρέσεως.
Γιά νά κατανοήσωμε τή θέσι πού ἔδωσαν οἱ Πατέρες τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στό ἡμερολόγιο καί δή τό Ἰουλιανό, θά ἀναφερθοῦμε στούς μετά τήν Σύνοδο αὐτή μεγάλους φωστῆρας καί Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ στάσις αὐτῶν ἔναντι τοῦ ἡμερολογίου προφανῶς θά μᾶς διαφωτίση αὐτή τήν ὑπόθεσι, δεδομένου ὅτι δέν διεσώθησαν τά πρακτικά τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος κατ’ ἀρχάς, ὁ ὁποῖος ἦτο παρών εἰς τήν Σύνοδο χρησιμοποιεῖ πολλά χρόνια μετά, τό τοπικό ἡμερολόγιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἐπαρχίας, δηλαδή τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο. Θά ἀναφέρωμε κάποια χαρακτηριστικά κείμενα πρός πίστωσιν, καθώς καί τά προβλήματα πού δημιουργεῖ αὐτό τό ἡμερολόγιο ἐν σχέσει πρός τό Ἰουλιανό.
Eἰς τήν ἐπιστολή του περί τῶν ἐν Ἀριμίνῳ καί Σελευκείᾳ Συνόδων, τοποθετώντας τά γεγονότα τῆς Συνόδου τῆς Σελευκείας χρονικῶς ἀναφέρει τρία ἡμερολόγια, τήν δέ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῆς Συνόδου τήν καταγράφει μέ τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο: «Τά δέ ἐν Σελευκείᾳ τῇ Τραλείᾳ γενόμενα ταῦτά ἐστι. Μήν μέν ἦν ὁ κατά Ῥωμαίους καλούμενος Σεπτέμβριος, κατά δέ τούς Αἰγυπτίους Θώθ καί κατά Μακεδόνας Γορπιαῖος καί ἡμέρα ις΄ τοῦ μηνός κατ’ Αἰγυπτίους, εἰς ἥν συνέδραμον πάντες οἱ κληθέντες συνελθεῖν∙ ἦσαν δέ κἀκεῖ που ρξ΄» (ΕΠΕ 10,176).
Εἰς τήν 39η (ΛΘ΄) ἑορταστική ἐπιστολή ἀναφερόμενος στόν προσδιορισμό τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα λέγει τά ἑξῆς: «Ἐν τούτῳ γάρ τῷ τύπῳ νῦν ἑορτάσωμεν καθώς πρέπει,“Μή ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδέ ἐν ζύμῃ κακίας καί πονηρίας, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καί ἀληθείας”, ἀρχόμενοι μέν τῆς ἁγίας τεσσαρακοστῆς ἀπό εἰκοστῆς καί πέμπτης τοῦ Μεχίρ, τῆς δέ ἁγίας ἑβδομάδος τῆς πρός τό ἅγιον Πάσχα ἀπό τῆς τελευταίας τοῦ Φαμενώθ, περαίνοντες δέ τήν ἁγίαν νηστείαν τῇ πέμπτῃ τοῦ Φαρμοῦθι, κατά τό εἰρημένον ὑπό τοῦ μακαρίου εὐαγγελιστοῦ Μάρκου... εἶτα ἑορτάσωμεν καί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (ΕΠΕ 10,348).
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος λοιπόν, ὅταν ἀπευθύνεται στούς μοναχούς καί λαϊκούς τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἐπαρχίας χρησιμοποιεῖ πολλά χρόνια μετά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο. Ἄν βεβαίως ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος εἶχε θεσπίσει τό Ἰουλιανό, ἄν τό Ἰουλιανό ἦτο τό εὐλογημένο (σύμφωνα μέ τά πιστεύω τῶν Παλαιοημερολογιτῶν), ἄν βάσει αὐτοῦ εἶχε θεσπίσει τό Πασχάλιο, ἄν τέλος πάντων αὐτό ἦτο θέμα πίστεως, Παραδόσεως καί σωτηρίας, ἀσφαλῶς δέν θά τό ἔπραττε αὐτό ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας, δεδομένου καί τοῦ ὅτι εἶχε προσωπική ἐμπειρία τῶν γενομένων ἐν τῇ Συνόδῳ. Ἀπεναντίας νομίζω ὅτι ἡ στάσις αὐτή τοῦ ἁγίου δεικνύει ἐναργέστατα ὅτι τίποτε ἀπό αὐτά πού ἰσχυρίζονται σήμερα οἱ Παλαιοημερολογίτες δέν εἰπώθηκε στήν Σύνοδο, ἀλλά ἁπλῶς καί μόνον θεσπίσθηκε ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα μέ βάσι τά τέσσερα σταθερά σημεῖα, ἐκ τῶν ὁποίων σημαντικώτερα εἶναι τά δύο, δηλαδή τό Πάσχα νά ἑορτάζεται πάντοτε κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς καί πάντοτε μετά τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων. Αὐτά τά δύο σημεῖα προσδιορίζουν καί τά ἄλλα δύο τήν Πανσέληνο δηλαδή καί τήν ἰσημερία.

«Την αγάπην σου την πρώτην αφήκας»!


Ἐπίσκοπος τῆς Ἐφέσου ἔρριξε τὸ βάρος τῆς Ἐκκλησίας του, ποῦ λέτε; Εἰς τὸ σημεῖον ποὺ σημειώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅτι «οὐ δύνει βαστᾶσαι κακούς καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ οὐκ ἐκοπίακας». Δηλαδή, δὲν μπόρεσες νὰ ἀντέξεις τοὺς κακούς, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἐκράτησες τὸ ὄνομά μου καὶ δὲν ἀπόκαμες. Δηλαδή, τὸ βάρος τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου ἔπεσε ἐπάνω εἰς τὸ θέμα τῶν αἱρετικῶν, δηλαδὴ στὸν ἀγώνα τὸν ἀντιαιρετικὸν καὶ παρημελήθη ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν.
Ἔχετε προσέξει, ἀγαπητοί, ὅτι πάρα πολλὲς φορὲς συμβαίνει στὴν Ἐκκλησία μας αὐτό; Λίγο νὰ ρίξετε μιὰ ματιὰ γύρω σας θὰ τὸ δεῖτε αὐτὸ τὸ σημεῖο· ὅτι δηλαδή, ρίχνουμε τὴν  προσπάθειά μας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, πολὺν ἀγώνα, ἀλλὰ ἔχουμε παραμελήσει κάποια ἄλλα πράγματα. Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς θὰ δεῖτε πιστοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται πάρα πολὺ ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ἡ δική τους ὅμως ἡ ζωὴ εἶναι ἀμελημένη.
Καὶ φοβᾶμαι μήπως καὶ ἐδῶ, ἀνάμεσά μας, βρισκόμεθα ἄνθρωποι, ποὺ ἀγωνιζόμεθα ἐναντίον τοῦ κακοῦ, ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, ἐναντίον τῆς κακοδοξίας, παρὰ ταῦτα, ὅμως, δὲν ἔχουμε ἐμεῖς ἐπιμελημένη ζωή. Ἐγὼ τὸ ἔχω προσέξει αὐτὸ σὲ πάρα πολλοὺς πιστούς μας, (γι' αὐτὸ) ἄς λάβουμε τὰ μέτρα μας ἰδιαιτέρως. Ἔρχεσθε νὰ μοῦ ἀναγγείλετε μιὰ προσπάθειά σας, ἐναντίον τῶν κακοδόξων, ἀλλ' ἡ ἰδία ἡ δική σας ἡ ζωὴ δὲν εἶναι προσεγμένη. Ὑπάρχει μία ἐπιπολαιότης.
Δηλαδή, πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ἀγάπη, διὰ τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ὁμιλεῖ, ὅτι ἐγκατελήφθη, "δὲν ἔχεις τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην", λέγει, δὲν νοεῖται ὡς ἐξαντλουμένη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὀρθοπραξίαν. Δὲν πρέπει νὰ λέμε μόνο, θὰ κυνηγάω τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ πῶς ἐγὼ ἰδιαιτέρως ζῶ. Ἐδῶ δηλαδή, πρέπει ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ ἔλειπε ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν στὴν Ἔφεσον, αὐτὴ ἡ ἰδιαιτέρα ἀγαπητικὴ ἀνάβασις τῆς καρδίας πρὸς τὸν Θεόν.
Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς παρατηρεῖται, ἄνθρωποι μιᾶς δραστηριότητος, νὰ μὴν ἔχουν αὐτὲς τὶς πνευματικὲς ἀναβάσεις. Καὶ ἀντιστρόφως· ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν μίαν πνευματικὴν ἀνάβασιν τῆς καρδίας, νὰ μὴν ἔχουν μίαν δραστηριότητα.
Ὁ Κύριος τὸ ἐλέγχει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Θὰ δοῦμε σὲ ἄλλη ἐπιστολή, νὰ ἐλέγχει ἀκριβῶς, γιατὶ ἀφέθηκαν αἱρετικοί· πρέπει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Δὲν θὰ πρέπει νὰ ρίξουμε στὸν ἕνα τομέα μόνον τὸ βάρος, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ δοῦμε ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ νὰ ποῦμε: Θὰ δουλέψω ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, δὲν θὰ ἀμελήσω ὅμως τὸν δικό μου πνευματικὸν καταρτισμόν.
Δὲν μπορῶ νὰ ἐξασφαλιστῶ καὶ νὰ λέγω ὅτι, ἀφοῦ πολεμάω τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸ εἶναι ἕνα δεῖγμα ὅτι πηγαίνω καλά. Ποιός σᾶς τὸ εἶπε, ἀγαπητοί μου, ὅτι πηγαίνουμε καλά; Νομίζετε ὅτι μὲ τὸ νὰ ὁμολογοῦμε Ὀρθοδοξίαν αὐτὸ σημαίνει καὶ σωτηρία; Καὶ ἡ Ὀρθοπραξία ποῦ πηγαίνει;

Ο οικουμενισμός είναι μία προδοσία του Χριστιανισμού, ο πιο γνήσιος πρόδρομος του ερχομένου Αντιχρίστου.



Ο Αντίχριστος και τα όργανα του στην Εκκλησία, η τρίτη διαθήκη και ο έσχατος πειρασμός .

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)


Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 03/02 του 1985.

Στην Ευρώπη σιγά-σιγά παραθεωρήθηκε, ένεκα των λαθών αυτών (σ.σ. των παπικών), η Θεανθρωπίνη φύσις του Ιησού Χριστού. Αυτό βέβαια ήταν ένα φαινόμενο σαν ένας νέο-αρειανισμός, δηλαδή δεν εδέχοντο την Θεότητα του Ιησού Χριστού. Έβλεπαν πλέον τον Ιησούν Χριστόν ένα απλό ανθρώπινο πρόσωπο. Θυμηθείτε αυτό το κινηματογραφικόν έργον που είχε έρθει πριν από μερικά χρόνια και έγινε τόση φασαρία, ‘Ιησούς Χριστός σούπερσταρ’. 


Πως παρουσίαζε τον Ιησούν Χριστόν -βέβαια δεν το είδα- κατά μαρτυρίες; Απλόν άνθρωπον. Το Θείο στοιχείο έλειπε. Βλέπετε, αυτό είναι ένας νέο-αρειανισμός. Πού στηρίζεται; Ότι δεχόμεθα τον Χριστόν

Πείτε το μεγάλο ΟΧΙ στους Οικουμενιστές! "Οι πιστοί δεν είναι χαιρέκακοι, ούτε ρεβανσιστές"!


Παράκληση
προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φλωρίνης
κ. Θεόκλητο


120720135850185.jpg
Σεβασμιώτατε, την ευχή σας.
Το θέμα που αναφύεται στην Μητρόπολή σας με τις διακοπές της μνημονεύσεώς σας και τις διώξεις των Πατέρων, απ’ ότι φαίνεται θα πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας.
Τα νέα διαδίδονται αστραπιαία, ανεμπόδιστα (προς το παρόν) και παγκοσμίως χάριν του διαδικτύου, και όλος αυτός ο θόρυβος μπορεί να βλάψει την Εκκλησία, να προκαλέσει άσχημες καταστάσεις.
Καταλαβαίνω Σεβασμιώτατε, ότι έχετε έρθει σε πάρα πολύ δύσκολη θέση και δέχεστε μεγάλες πιέσεις, αλλά σας ικετεύω να κάνετε την υπέρβαση και να μην συνταχθείτε με τους κακούς λύκους. Άλλωστε, γνωρίζετε καλά ότι πρόκειται περί αιρετικών διδασκαλιών και ανθρώπων ταγμένων να υπηρετούν τις σκοτεινές δυνάμεις.
Κάνετε την υπέρβαση, σας παρακαλώ, άγιε Φλωρίνης για να γίνετε πάλι ο αγαπημένος Επίσκοπος των πιστών της Μητροπόλεώς σας, μα πάνω απ’ όλα, ο αγαπημένος του Θεού. Εσείς δεν είπατε: «Ορθόδοξοι γεννηθήκαμε, Ορθόδοξοι θα πεθάνουμε»;
Τολμήστε, σας παρακαλώ, Σεβασμιώτατε, ακόμη κι αν σας πιέζουν ή σας εκβιάζουν, αν είναι πολλά τα λεφτά ή ακόμη και αν κρατούν «κλειστά χαρτιά» για εσάς. Τολμήστε και θα δείτε την αγάπη των ανθρώπων του Θεού να σας αγκαλιάζει και όχι την οικουμενιστική που σας πνίγει. Οι πραγματικοί πιστοί δεν είναι χαιρέκακοι, ούτε ρεβανσιστές και σας αγαπούν πραγματικά.
Κάνετε άγιε Γέροντα την υπέρβαση, για να γίνει και πάλι ξακουστή η Φλώρινα σε όλον τον κόσμο. Ξεκινήστε εσείς τον πνευματικό αγώνα, ούτως ή άλλως, θα ξεσπάσει το σαρωτικό κύμα του Θεού σε όλη την Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο. Ολόκληρη η πατρίδα μας «βράζει», το Άγιον Όρος, ο πιστός λαός του Θεού και θεματοφύλακας της Πίστεως, κάποιοι Επίσκοποι (συνταχθείτε όλοι μαζί), πολλοί Ιερείς και μοναχοί.
Ας είστε ο πρώτος που θα δώσει το έναυσμα για τη σύγκλιση μιας Οικουμενικής Συνόδου, την Ι΄ Οικουμενική, στην οποία θα λάβουν μέρος όλοι οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι από όλες τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες και θα καταδικάσουν την παναίρεση του Οικουμενισμού και όλους όσοι την αποδεχτούν με αμετανοησία! Είμαστε η πλειοψηφία Σεβασμιώτατε, γιατί έχουμε τον Χριστό μαζί μας. Θα μείνετε έκπληκτος, όπως ο προφήτης Ηλίας, όταν δείτε πόσοι είναι οι Ορθόδοξοι πιστοί.
Είναι κρίμα Σεβασμιώτατε, να χάνονται ψυχές. Το πετραχήλι σας έχει βαρύνει πολύ, αναγκαίον είναι να το ελαφρύνετε.  Πείτε το μεγάλο «Όχι», και ο Θεός θα σας ενδυναμώσει, θα σας χαριτώσει, θα σας αγιάσει. Πείτε το μεγάλο όχι, για να πραγματοποιηθεί η μεγάλη κουβέντα που είπατε, για να καταφέρουμε, συν Θεώ, να πεθάνουμε Ορθόδοξοι. Όπως πάμε, δεν θα μείνει τίποτε όρθιο.
Με σεβασμό,
Πορφυρίτης

"Όσοι αρνούνται τις νηστείες..."

«Ο γέροντας Πορφύριος ΕΒΛΕΠΕ αυτά που εγώ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΔΩ»!




π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:


«Ὁ γέροντας Πορφύριος ΕΒΛΕΠΕ αὐτὰ ποὺ ἐγὼ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ νὰ ΔΩ»!





ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ
Γέροντος Πορφυρίου
μὲ π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο


Σὲ ὁμιλία του ὁ ἀείμνηστος π. Ἀθανάσιος εἶχε πεῖ καὶ τὰ ἑξῆς γιὰ τὸν ἅγιο Πορφύριο:
π. Ἀθαν. Μυτιληναῖος:
«...Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση, μά φοβερή ἐντύπωση· ἔστειλα σέ κάποιον ἀσκητή, εἶναι στήν Ἀττική, λέγεται πατήρ Πορφύριος (ἴσως θά ἔχετε ἀκούσει γι’ αὐτόν, ἔχει τό χάρισμα ὄχι μόνο τῆς διακρίσεως, ἀλλά καί τῆς διοράσεως. Μπορεῖ νά βλέπει)· τοῦ ἔστειλα μιά οἰκογένεια, ἕνα ζευγάρι, καί ἦταν μόνο ἕνα παιδί τους μαζί, ἔχουν περισσότερα παιδιά, γιά ἕνα θέμα πολύ σοβαρό. Ἐγώ εἶχα ἤδη διακρίνει στό παιδί σοβαρά συμπτώματα δαιμονισμοῦ.
Τούς ἔστειλα, πῆγαν, καί μέ πῆρε τηλέφωνο ὁ πατήρ Πορφύριος, μέ κατέπληξε, καί μοῦ λέει: «Πές τους, ἐγώ δέν τούς τό εἶπα, ὅτι καί τό ἄλλο τους, τό δεύτερο παιδί, ἔχει δαιμόνιο (ἦταν μία κοπέλα αὐτή, μικρή, 15 χρόνων), ἔχει δαιμόνιο, καί οἱ γονεῖς ἔχουν δαιμόνιο».
Λέω: «Γέροντα, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἐξομολογοῦνται, κοινωνοῦν».
«Ἄκου με, πού σοῦ λέγω, ἔχουν δαιμόνιο!».
«Γέροντα», τοῦ λέγω…
«Ἔχουν δαιμόνιο», μοῦ ἐπιμένει γιά τρίτη καί τέταρτη φορά.
Βέβαια, τούς τό εἶπα, γιατί μοῦ τό εἶπε. Οἱ ἄνθρωποι ἐξεπλάγησαν.
Δέν πέρασε πολύς καιρός, καί πράγματι ἡ κοπέλα ἐξεδήλωσε ἕνα βαρύτατο ἁμάρτημα καί ἐπιμένει νά μένει στό βαρύτατο αὐτό ἁμάρτημα, πού δείχνει ὅτι εἶχε τό δαιμόνιο, τό ἀντίστοιχο αὐτό τοῦ ἁμαρτήματος.
Μοῦ ἔκανε κατάπληξη!  Αὐτό ἐγώ δέν μποροῦσα νά τό δῶ. Τό ἔβλεπε ἐκεῖνος. Καί πολλά ἄλλα καταπληκτικά!».

http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr (Χριστιανική Ἀνθρωπολογία, ὁμιλία 58η)