«Δεν θέλεις, λαέ, Ιησούν τον Ναζωραίο; Ε, άφησε τότε να εκλέγονται οι Βαραββάδες…»

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Καὶ πάλι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ἂν παρουσιαστῇ ἕνας πραγματικὰ πιστὸς Χριστιανός ―τώρα δὲν ὑπάρχει, σᾶς τὸ λέω καθαρά, γιατὶ εἴμαστε ἄξιοι τιμωρίας―, ἂν βρισκόταν ἕνας, καὶ ἔλεγε· «Ἕλληνες, δὲν θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ ἄλφα ἢ βῆτα ἢ γάμμα κόμμα, ἀλλὰ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, (μὲ τοῦτο ποὺ κρατῶ, ποὺ εἶνε σοφία.
Δὲν ὑπάρχει ἄλλο. Ὅλα τ᾿ ἄλλα εἶνε βλακεῖες, ἀνοησίες καὶ κουταμάρες)· τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ σοφία καὶ μ᾿ αὐτὸ θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα», πέστε μου, θὰ τὸν ψήφιζαν οἱ Χριστιανοί; Ἐμένα, λοιπόν, νὰ μοῦ τρυπήσετε τὴ μύτη, ἂν ἡ παράταξί του θὰ ἔπαιρνε ἕνα βουλευτὴ στὴν Ἑλλάδα. Τὸ Βαραββᾶ

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ

Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Λυπη μεχρι θανατου

«Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ. 26,38)

ΕΙΝΕ τολμηρό, ἀγαπητοί μου, νὰ ζωγραφί­ζῃ, τολμηρότερο νὰ ψάλλῃ, κι ἀ­κόμα πιὸ τολμηρὸ νὰ ὁμιλῇ κανεὶς γιὰ τὸ Χριστό· πάντοτε μέν, ἀλλὰ μάλιστα σήμερα, ποὺ ἐνώπιόν μας εἶνε ὁ Ἐσταυρωμένος, μετέωρος μεταξὺ οὐ­ρανοῦ καὶ γῆς. Ζαλίζεται τὸ μυαλό, τραυλίζει ἡ γλῶσσα. Κι ὄχι μόνο ἡ δική μας φτωχὴ γλῶσ­σα, μὰ καὶ ἡ γλῶσσα τῶν μεγαλυτέρων ῥη­τόρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρ­χαγγέλων. Μόλις τολμοῦμε καὶ λέμε· «Προσκυ­νοῦμέν σου τὰ πάθη, Χριστέ. Δεῖξον ἡ­μῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν» (ἀντίφ. ιε΄ Μ. Παρ.).

Επισκέψεις που ακυρώνουν την Ορθόδοξη συνοδικότητα και επικυρώνουν την Παναίρεση! --«"Ο πρώτος": ένα πολιτικόν κατασκεύασμα»!

Τους δεσμίους των Πρωτείων τις έξ «Άδου» ελευθερώση;

 

«Στιγμιότυπον ἀπὸ τὴν θαυμαστὴν τελετὴν τῆς ἁφῆς

τοῦ Ἁγίου Φωτός. Μυστήριον αἰώνων!» 

Γράφει ὁ Παῦλος Τρακάδας

    Παρατηρεῖται μία καινοφανὴς συνήθεια τὰ τελευταῖα ἔτη νεοεκλεγέντες Μητροπολῖται νὰ ἐπισκέπτωνται τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, διὰ νὰ λάβουν εὐχὴν ἀπὸ τὸν Πατριάρχην διὰ τὴν ἀρχὴν τῆς διακονίας των. Συν­έβη ἀρχικῶς νὰ τὸ πράξουν κάποιοι ἐκ τῶν Ἐπαρχιῶν τῆς Βορείου Ἑλλάδος μὲ τὴν δικαιολογίαν ὅτι, ἐπειδὴ τὸν μνημονεύουν εἶναι ὁ ἰδικός των «πρῶτος» καὶ ὀφείλουν νὰ λαμβάνουν τὴν εὐλογίαν του. Ἡ κακὴ αὐτὴ πρακτικὴ ἐπεξετάθη προσφάτως καὶ εἰς Μητροπολίτας εἰς περιοχὰς τῆς Νοτίου Ἑλλάδος μὲ τὴν δικαιολογίαν ὅτι ὁ Πατριάρχης εἶναι ὁ «πρῶτος» ὅλης τῆς Ἐκκλησίας! 

     Προφανῶς ὁ Πατριάρχης δὲν δίδει κάποια ἰδιαιτέραν Χάριν, διότι ἔχει δεχθῆ ἀκριβῶς τὴν ἰδίαν ἱερωσύνην ὡς κάθε Ἀρχιερεύς, ἑπομένως δὲν ἔχουν νὰ λάβουν κάτι περισσότερον ἀπ’ ὅτι ἂν ἐπεσκέπτοντο τὸν Ζιχνῶν καὶ Νευροκοπίου ἢ τὸν Νέας Ζηλανδίας. Θὰ εἶχε πραγματικὰ νόημα μία παρομοία μετάβασις, ἂν αὐτὴ εἶχε σκοπὸν νὰ ἐπισκεφθῆ ὁ νεοχειροτονηθεὶς κάποιον Ἅγιον. Ἡ ἐπιλογὴ μεταβάσεως εἰς τὸ Φανάρι δεικνύει ὅτι αὐτὴ εἶναι συνυφασμένη μὲ μίαν ἑδραιωμένην πεποίθησιν ὅτι αὐτὸν ποὺ δέχονται ὡς «πρῶτον» εἶναι ἀνώτερός των, διὰ τοῦτο οἱ ἴδιοι ὡς ἐλάσσονες εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ εὐλογηθοῦν ἀπὸ αὐτόν! Ἴσως αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ αἰτία διὰ τὴν ὁποίαν ὄχι μόνον

Η τραγικότητα των σημερινών εορταζόντων το Πάσχα Χριστιανών

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

      Καθὼς ἡ Μ. Ἑβδομάδα φθάνει στὴν κορύφωσή της καὶ ἀναλογιζόμενοι τὴν ἐξέλιξη τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων καὶ δὴ τῶν Χριστιανῶν, μποροῦμε σίγουρα νὰ διαπιστώσουμε, ὅτι παράλληλα μὲ τὴν κορύφωση τῶν ἱερῶν Παθῶν κορυφώνεται καὶ ἡ τραγικότητα τῶν σημερινῶν ἑορταζόντων τὰ Πάθη αὐτά.

Ποτὲ δὲν ἦταν οἱ ἑορτάζοντες Χριστιανοὶ τόσο ἀπομακρυσμένοι ἀπὸ τὴν συνειδητοποίηση τοῦ τί ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα, ὅσο σήμερα. Καὶ ποτὲ δὲν ὁμοίασαν οἱ ἄνθρωποι τόσο πολὺ τοῦ Ἰούδα, ὅσο οἱ σημερινοί. Ἔχουμε χάσει τὸ νόημα καὶ τὴν σημασία τῆς Θυσίας τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος μας. Ὁ ἑορτασμὸς κατήντησε μία συγκινησιακὴ ὑπενθύμιση κάποιων γεγονότων.

Στὴν σημερινὴ κοινωνία τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς προσφορᾶς πολλῶν προσωπικῶν ἐπιλογῶν, πῶς θὰ καταλάβουμε τὸ μήνυμα τῆς ἀνιδιοτέλειας, τῆς αὐταπάρνησης, τῆς θυσίας καὶ τῆς ἀγάπης τῆς ἑορτῆς αὐτῆς; Ὅταν κυριαρχεῖ ἡ ἔκφραση μὴν εἶσαι θῦμα, πῶς θὰ βιώσουμε τί ἐστι θυσία; Πῶς θὰ δεχθοῦμε τὴν μία καὶ στενὴ ὁδό;

Στὴν σημερινὴ κοινωνία τῆς ὑποτιθέμενης ἀλληλεγγύης καὶ τοῦ βιασμοῦ τῆς ἀγάπης, πῶς θὰ νιώσουμε τὴν πραγματικὴ Ἀγάπη ποὺ ἐνσαρκώθηκε γιὰ τὴν σωτηρία μας; Πῶς θὰ καταλάβουμε,

ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

 Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

1. – Πραγματικά δέν ἔχω τί νά πῶ γιά τή σημερινή πανήγυρη. Διότι ἡ μέν πανήγυρη παρακινεῖ τή γλώσσα μου στό νά κατηγορήσω τόν Ἰούδα, ἐνῶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτήρα μου τήν γυρίζει πίσω. Καί εἶμαι κυριευμένος ἀπό αὐτά τά δύο, ἀπό μίσος ἐναντίον τοῦ προδότη, καί ἀγάπη γιά τόν Κύριο. Τό μίσος ὅμως τό νικάει ἡ ἀγάπη, διότι εἶναι μεγαλύτερη καί δυνατότερη. Γι᾽ αὐτό, ἀφήνοντας κατά μέρος τόν προδότη, ἐξυμνῶ τόν εὐεργέτη, ὄχι ὅσο εἶναι ἄξιος, ἀλλ᾽ ὅσον ἐπιτρέπουν οἱ δυνάμεις μου νά Τόν ἐξυμνήσω.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Πηγή

Νέος Ιούδας Μηδενική ανοχή στην (υπό εγκαθέτων) βάναυση συμπεριφορά καθοσιώσεως

 Ο ρατσισμός και το μίσος εις βάρος των Ελλήνων είναι έκδηλα και σαφή

Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά, Δικηγόρο

    Ενώ βαίνουμε εις την κορύφωση των Αγίων Παθών, της Αγίας και Μεγάλης εβδομάδας, νιώθουμε πραγματικά εσχάτως προδομένοι υπό της ιδίας της κυβερνήσεως, η οποία διαχέει εμπάθεια και μίσος κατά των συστατικών αρμών του έθνους μας.

      Το ανθελληνικό μένος, ο απηνής διωγμός των Ελλήνων, διά παντός τρόπου, εν τοις πράγμασι αφαίμαξη διά επαχθών φόρων, μη προστασία της κύριας κατοικίας, καλπάζουσα ανεργία, αλλά και διανοητικώς, διά της παραχαράξεως της ιστορικής γνώσης, απαξίωσης της ελληνικής γλώσσας, κατασυκοφάντησης και βεβηλώσεως της ιεράς μνήμης των θυσιασθέντων ηρώων διά την ελευθερία της πατρίδος μας αλλά και η λοιδορία προς την Ορθοδοξία αποτελούν ασφαλώς δοτές αντιλήψεις από τα

«Πολιτική ορθότητα» και αντιχριστιανική υστερία!

Γράφει ο Θανάσης Κ

Ο Guardian είναι μια βρετανική κεντροαριστερή εφημερίδα.
Αρκετά «ανοικτή» στις απόψεις που φιλοξενεί, αλλά σταθερά προσηλωμένη στην αριστερόστροφη ατζέντα την διεθνούς «πολιτικής ορθότητας».
Χθες δημοσίευσε ένα άρθρο που αξίζει να προσεχθεί Τίτλος του:
«Όπως δείχνουν οι επιθέσεις στην Σρι Λάνκα, οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν σοβαρούς διωγμούς διεθνώς!»
(As the Sri Lanka attacks show, Christians worldwide face serious persecution).
Το λέει και η αρθρογραφία του Guardian, πλέον…
Όχι τίποτε… «ακροδεξιοί»!
Αξίζει να αναφέρω τρία μικρά αποσπάσματα από το άρθρο αυτό:

Προσωπική Γεθσημανή: Ἡ καρδιά τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐν Χριστῷ Σωτηρίας

Ἀρχιμανδρίτης Ἀντώνιος, Γρηγοριάτης

    Ὅλα τά χρόνια τῆς διακονίας μου στό Μυστήριο τῆς Σωτηρίας, ἀλλά περισσότερο τώρα πού βρίσκομαι στό τέρμα τῆς ἐπίγειας παρουσίας μου, μέ ἀπασχολοῦσε καί μέ ἀπασχολεῖ τό βασικό αὐτοκριτικό ἐρώτημα: ποιό εἶναι τό αἴτιο πού κάνει ἰσχνή καί, καμιά φορά, ἀνύπαρκτη τήν ἱκανότητα τῶν χριστιανῶν νά εἴμαστε «φῶς», «ἁλάτι» καί «ζύμη», γιά τήν κοινωνία μέσα στήν ὁποία ζοῦμε καί δραστηριοποιούμαστε, ὅπως ζητεῖ ἀπό τόν καθένα μας –καί μάλιστα ἀπό ἐμᾶς τούς ἱερωμένους- ὁ Κύριος καί Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός;

     Τήν ἀπάντηση σέ αὐτό τό τόσο σημαντικό ἐρώτημα τήν πῆρα ἀπό τήν προσεκτική μελέτη τῆς αὐτοπροαίρετης πορείας τοῦ Ἰδίου τοῦ Κυρίου μας πρός τήν Σταυροαναστάσιμη Θυσία τῆς Θεανδρικῆς Ὑπόστασής Του, ὅπως ἔχει ἀποτυπωθῆ στά ἱερά Εὐαγγέλια.

     Ἡ Ἄκρα Ταπείνωση ἤ Κένωση τοῦ Θεοῦ-Λόγου ἔχει βέβαια τήν ἀφετηρία Της στήν ἀπόφαση καί πραγμάτωση τῆς ἐνανθρώπησής Του. Τά ἐπί μέρους ὅμως στάδια αὐτῆς τῆς «ἐνανθρώπησης», μέχρι

Εξήλθεν αίμα και ύδωρ… Η τρυπημένη πλευρά του Ιησού.

Ερμηνεία του γεγονότος

    Ιω. 19, 34:  "Ἀλλ᾿ εἷς τῶν στρατιωτῶν(1) λόγχῃ(2) αὐτοῦ τὴν πλευρὰν(3) ἔνυξε(4), καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ(5) (=αλλά ένας στρατιώτης, δια κάθε ενδεχόμενον, του ετρύπησε την πλευράν με την λόγχην· και αμέσως έτρεξε από εκεί αίμα και νερό).

(1) «Επειδή λοιπόν για λίγο έδειξαν δυσπιστία για το αν είχε ήδη πεθάνει, τον χτυπούν με λόγχη στην πλευρά» (Κύριλλος Αλεξανδρείας). Η γλώσσα του κειμένου υπονοεί ότι ο στρατιώτης επιζητούσε να διαπιστώσει με βεβαιότητα ότι ο Ιησούς ήταν νεκρός (β). Αν και τα πεπειραμένα τους μάτια είδαν, ότι ήταν ήδη νεκρός, δεν προσπέρασαν, αλλά κατέστησαν το γεγονός του θανάτου του απολύτως βέβαιο με τον αναφερόμενο τρόπο (ο).
     Ο Ωριγένης στο Ματθ. κζ 54 φαίνεται να λέει, ότι το τρύπημα με τη λόγχη δινόταν μερικές φορές αντί για τη δική μας χαριστική βολή, για να επισπεύσει το θάνατο των εσταυρωμένων.
(2) Λέγεται μία φορά. Δόρυ με σίδερο οπλισμένο (G). Μακρύ ελαφρύ ακόντιο όχι τόσο βαρύ όσο ο ύσσος (pilum), ο οποίος ήταν το συνηθισμένο όπλο των Ρωμαίων στρατιωτών (β). Τρύπησε με την αιχμή του όπλου δηλαδή με το τριγωνικό σιδερένιο κεφάλι της λόγχης (ο), η οποία δεν θα έθιγε τα οστά του Ιησού (b).
(3) Πιθανώς είχε σκοπό να πλήξει την καρδιά, διότι δεν μπορούμε να υποθέσουμε, ότι η θέση του τραύματος προήλθε από τυχαίο πλήγμα ή ότι τρύπησε την αριστερή πλευρά του Ιησού, διότι πλησίασε το σώμα από εκείνο το μέρος (ο). Η Αιθιοπική όμως μετάφραση (ΣΤ΄ αιώνας) λέει ότι τρυπήθηκε η δεξιά πλευρά, και αυτό ήταν ευρύτατα δεκτό κατά τους αρχαίους χρόνους (δες και Acta Pilati B XI).
    Και στη λειτουργία του Χρυσοστόμου (στην Προσκομιδή) συναντιέται η διάταξη: νύττει αυτόν στο «δεξιό» μέρος με λόγχη (β). Μολονότι το δεξί του λειτουργού που νύττει αντιστοιχεί προς το αριστερό του νυττομένου αμνού. Τίποτα παρόλ’ αυτά δεν είναι βέβαιο ως προς το ποια πλευρά τρυπήθηκε.