Δευτέρα 20 Μαΐου 2019

Πρωτοπρεσβύτεροι αμφίβιοι [1]


Του Ι. Ρίζου

         Πέρασαν ήδη τρία χρόνια από την  ψευδοσύνοδο του Κολυμβαρίου η οποία δεν επικύρωσε  μόνο την κακοδοξία των  οικουμενιστών –την οποία γνωρίζαμε εδώ και πολλά χρόνια– αλλά δυστυχώς φανέρωσε και την κακοδοξία που κρυβόταν στην πλευρά των αντι-οικουμενιστών ηγητόρων, την οποία δεν γνωρίζαμε και ούτε φανταστήκαμε στους χειρότερους μας εφιάλτες. «Καιρός του άρξασθε το κρίμα από τον οίκο του Θεού»[2] [τώρα είναι καιρός να αρχίσει η κρίση και το ξεδιάλεγμα από τους πιστούς που αποτελούν τον οίκο του Θεού].
Έχουν πλέον διευκρινιστεί οι θέσεις τους οι οποίες  διαστρέφουν και εντέχνως απορρίπτουν τις διδασκαλίες των αγίων Πατέρων, εμποδίζοντας κάθε ειλικρινή ψυχή να αρχίσει και να τελειώσει τον σωτηριώδη αγώνα της Αποτείχισης. Ως προς την αθέτηση της αγιοπατερικής διδασκαλίας  και την εφεύρεση μιάς νέας δικής τους  που αφορά δήθεν την Αποτείχιση, ταυτίζονται  με τους οικουμενιστές.
Στην ομιλία του για την Αποτείχιση (εδώ), ο Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος εκφραστής των θέσεων της ομάδας του π. Θεοδώρου Ζήση  λέει:
                                    ____________________________                           
     (1) Πρωτοπρεσβύτεροι αμφίβιοι: Είδος κληρικών που η συνείδηση τους
                            επιβιώνει επιτυχώς και σε περιβάλλον αίρεσης και σε περιβάλλον ορθοδοξίας.  

Α. «Ο πρεσβύτεροι δικαιονται, λλ δν ποχρεονται ν διακόψουν τν κοινωνία μαζί του [εννοεί με τον αιρετικό επίσκοπο]. Γιατί; χι πλς, διότι μία τέτοια πράξη παιτε κληρικος μ πολ σχυρς κα τολμηρς προσωπικότητες, μ πολ γωνιστικ φρόνημα κα τεράστιες ψυχικς ντοχς γι ν μπορέσουν ν νταπεξέλθουν στ βέβαιο πόλεμο πο θ δεχθον, λλ κα διότι παιτεται πολ μεγάλη θεολογικ κατάρτηση κα φωτισμς Θεο, γιατ πολλς φορς δν εναι εκολο ν διακρίνει ποιοσδήποτε τν λήθεια π τν πλάνη».
 Οι θέσεις ότι η Αποτείχιση  α) δεν είναι υποχρεωτική, β) πρέπει να υπάρχει μεγάλη θεολογική κατάρτιση και γ) φωτισμός Θεού για να προβεί κάποιος σε αυτήν αποτελεί ένα νεοπατερικό κατασκεύασμα πονηρίας που υιοθετείται  ευχαρίστως από την εν λόγω ομάδα. Με αυτές τις θέσεις όλοι βολεύονται πολύ καλά και οι οικουμενιστές πολύ καλύτερα. Αλλά καλύτερα από όλους ο διάβολος.
 Α) Το ότι η Αποτείχιση είναι  υποχρεωτική αποτελεί όχι
μόνο την πάγια διδασκαλία της Ορθοδοξίας αλλά και της ορθής λογικής[3]. Αν η Αποτείχιση είναι μια δυνατότητα που δίνει η Εκκλησία να την εφαρμόσει κανείς προαιρετικά –είτε είναι κληρικός, είτε λαϊκός– κι όχι υποχρεωτικά, μέχρι η Εκκλησία να καταδικάσει Συνοδικά τους κακοδόξους που μπήκαν στους κόλπους της, αυτό σημαίνει ότι αυτός που την εφαρμόζει  και αυτός που δεν την εφαρμόζει κατά την Εκκλησία πράττουν και οι δύο το σωστό και δεν παραβαίνουν καμία εντολή, και άρα είτε με την μία στάση, είτε με την άλλη βρίσκονται και οι δύο φυλαγμένοι από τον κίνδυνο της αίρεσης.
Αν είναι όμως έτσι, γιατί να καθιερωθεί ο θεσμός της Αποτείχισης;  Κι αν κι αυτός που αποτειχίζεται κι αυτός που δεν αποτειχίζεται από τον κοινωνούντα με την αίρεση επίσκοπο δεν κινδυνεύει σε απώλεια,  γιατί να δικαστεί και καταδικαστεί από τη Σύνοδο ο εν λόγω  επίσκοπος;
 Το επιχείρημα της προαιρετικής Αποτείχισης το κατακεραυνώνουν όλοι οι άγιοι. Στην «Π.Π» έχουν γραφτεί εκατοντάδες σελίδων που καταδεικνύουν τις θέσεις των αγίων. Άς υπενθυμίσουμε εν ταχύ  δύο-τρείς.  Ο  ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος λέει: «Ὄχι μόνο αὐτοὶ ποὺ φθείρουν την πίστη με κακή διδασκαλία, για την ποία ὁ Χριστός ἀπέθανε, θὰ πᾶνε στὸ πῦρ τὸ ἄσβεστο, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀκροατές αὐτοῦ».[4]
Ο  Μ. Φώτιος  θεωρεί την προαιρετική Αποτείχιση απαράδεκτη γιατί: «συνηθίζουμε τὴν ἀσέβεια καὶ μὲ τὸν καιρό, πολὺ εὔκολa καταπίνουμε  ὁλόκληρο τὸ δηλητήριο τῆς βλασφημίας».[5] Βεβαίως και οι άγιες Σύνοδοι επικύρωσαν την διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Η  ἀπόφαση για παράδειγμα τῆς Συνόδου τοῦ 1351 ποὺ ἀναθεμάτισε τὸν Βαρλάαμ καὶ τὸν Ἀκίνδυνο ὅριζε νὰ διακόπτουμε τὴν κοινωνία, ὄχι μόνο μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἀλλὰ καὶ μὲ ὅσους κοινωνοῦν μαζί τους, τοὺς ὁποίους, ἂν εἶναι κληρικός «πάσης ἱερατικῆς λειτουργίας ἀπογυμνῶμεν»«κι ἂν εἶναι λαϊκὸς τὴν ἰδίαν [ἀκοινωνησίαν] καθυποβάλλομεν»; [6] 
Ο Πρωτ. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος (και η εν λόγω ομήγυρις) διδάσκουν στο ποίμνιο να εκκλησιάζονται και να κοινωνούν στις εκκλησίες που μνημονεύονται οι «ευσεβείς» αυτοί επίσκοποι που αποδέχτηκαν ως «αγία» την σύνοδο του Κολυμβαρίου, και εκτελούν τις εντολές του αιρεσιάρχη Βαρθολομαίου! Θα ήταν πρέπον και δίκαιο να λέμε αγιομάχους όχι μόνο τους οικουμενιστές, αλλά  και τους Ζησικούς που αρνούνται την αγιοπατερική ερμηνεία του θεσμού της Αποτείχισης διδάσκοντας την δική τους «παραλλαγή». Εκείνο όμως που καθιστά αυτήν την ομήγυρη των πονηρευομένων Πρωτοπρεσβυτέρων πραγματικά  εχθρική προς την διδασκαλία των  αγίων, είναι ότι αγνοούν επιδεικτικά την διδαχή που προκύπτει από τη βιοτή των αγίων σε καιρό αιρέσεων και  τολμούν να εκμαιεύουν –με καισαρική τομή– συμπεράσματα από  την ημι-αποτείχιση που έκαναν τρείς επίσκοποι το 1970, ή με την σχεδόν Ραββινικής τεχνικής αποκοπή του νοήματος του ΙΕ΄ από την αγιοπατερική βιοτή.
 Είναι φυσικό να προκύπτουν τέτοιες διεστραμένες διδασκαλίες όταν ο εμπνευστής τους και ίνδαλμα της ομηγύρεως π. Θ. Ζήσης γράφει σχολιάζοντας τα γεγονότα της Ημερίδας του Ωραιοκάστρου το αμίμητο: «...Τηρούμε ακριβώς τους Κανόνες όπου μπορούμε να τους τηρήσουμε»!!  Εννοεί φυσικά ότι αυτή η ομήγυρις (δηλαδή αυτός)  θα κρίνει αν και πού θα τηρηθούν οι Κανόνες. Τι το διαφορετικό πρεσβεύουν οι Οικουμενιστές π. Θ. Ζήση; Κι αυτοί το ίδιο διδάσκουν!
Κι εγώ π. Θεόδωρε, τηρώ ακριβώς τους Ιερούς Κανόνες, όπου μπορώ να τους τηρώ. Για να είμαι πίο σαφής, τηρώ μόνο έναν. Αυτόν μπορώ. Ευτυχώς όμως που ώς πατρολόγος διαβεβαιώνετε, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα! Αλλά τι θα κάνουμε όμως πάτερ με τον άγιο Νικόδημο που γράφει: «Οι θείοι Κανόνες πρέπει να τηρούνται από όλους χωρίς αλλαγές. Όσοι δεν τους τηρούν υποβάλλονται σε φρικτά επιτίμια»!  Μήπως να ρωτούσαμε τον π. Νικόλαο να μας πεί, μια που έχει «διαπιστωμένες» εμπειρίες Χάριτος;
Αδελφοί, «Ολιγώθησαν αι αλήθειαι από των υιών των ανθρώπων»[7].
ΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΛΥΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ  ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ «ΔΥΝΗΤΙΚΗ»;
Η ομάδα του π. Θεοδώρου Ζήση  αποδεικνύεται ότι είναι ένα  ειδικό εργαστήριο που παράγει υψηλής ποιότητας αναισθητικό, κατάλληλο για την παθολογία των οπαδών τους. Η ομάδα αυτή είναι ομάδα ειδικών αποστολών που μέσω μεταλλαγμένων διδασκαλιών ανοίγει τον δρόμο αίροντας τα τελευταία εμπόδια για την πλήρη ενσωμάτωση στον οικουμενισμό και των τελευταίων Ορθόδοξων ψυχών.
 Ενώ ομολογούνε ότι « αρεση εναι σοβαρότατη μολυσματικ ρρώστια, πο ν δν ληφθον σοβαρ μέτρα, λο κα πι πολ ξαπλώνεται στ σμα τς κκλησίας, μολύνοντας κα καταστρέφοντας τ μέλη της», παράλληλα διδάσκουν ότι η αποτείχιση είναι προαιρετική (δυνητική).
O π. Αναστάσιος τιμά και μνημονεύει πολλάκις ημερησίως   τον Μητροπολίτη   Πατρών κ. Χρυσόστομο, ο οποίος αποδέχεται την «αγιοτάτη» σύνοδο του Κολυμπαρίου και έχει άριστες σχέσεις και συνεργασία με τον αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο. Συνεπώς, ο π. Αναστάσιος θεωρεί ότι τα κατάλληλα μέτρα που πρέπει να ληφθούν κατά της εξάπλωσης της αίρεσης είναι να διακονεί, να μνημονεύει και να κοινωνεί με τον επίσκοπο του γιατί όπως λέει «δόξα τ Θε πίσκοπός μας ρθοτομε τν λόγο τς ληθείας»!! Αυτόν τον «τρομερό» του αγώνα επικροτεί και όλη η ομήγυρις.
Όλοι οι επίσκοποι λοιπόν (και το άγιο όρος) αποδέχτηκαν το Κολυμπάρι και όλοι «ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας» εκτός από την «Π.Π.».
«Οι πλανώντες πολλοί και οι πλανεμένοι περισσότεροι»… «αλλά εκ των καρπών αυτών να τους γνωρίζετε, τουτέστιν εκ των λόγων… εκ της υποκρίσεως, εκ της κακοδοξίας… και μήτε να τους ερωτάτε, μηδέ να τους αποκρίνεσθε λόγον… πολλών ειδών και παράξενες διδαχαίς μη ταις παραδέχεσθε»«Αγαπητοί, μη παντί πνεύματι πιστεύετε, ήγουν εις πάσαν διδασκαλίαν μην πιστεύετε “αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα, εάν ήναι από του Θεού, ότι πολλοί ψευδοπροφήται ήλθον εις τον κόσμον”».
Αυτά  μας διδάσκουν οι γνήσιοι Πατέρες.[8]
     
Β)  Μία άλλη πονηρία που διδάσκει ο π. Αναστάσιος και αποδεικνύει την έκπτωση του είναι ότι «πρέπει να υπάρχει μεγάλη θεολογική κατάρτιση» για να προβεί κανείς στην Αποτείχιση.
Η θέση αυτή είναι μια άμεση βλασφημία εναντίον πρωτίστως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μετά των μυριάδων  αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών που απομακρύνθηκαν  από τις αιρέσεις χωρίς να έχουν διδακτορικό ή μεταπτυχιακό στη θεολογία. Κατά τον π. Α. Γκοτσόπουλο  ίσως να είναι «ύποπτες» και «αντικανονικές» αυτές οι ομολογίες πίστεως, τα βασανιστήρια και τα μαρτύρια των αγίων  αφού  ποτέ δεν  συνοδεύονταν απο την θεολογική-ακαδημαϊκή  κατάρτιση που αυτός προϋποθέτει. Η έντεχνη εξαπάτηση που εξυφαίνει ο π. Αναστάσιος είναι ότι ο κάθε πιsτός δεν καλείται να θεολογήσει, αλλά να εφαρμόσει το παράδειγμα των αγίων. Όπως και οι άγιοι Μάρτυρες και Ομολογητές ΔΕΝ ΚΛΗΘΗΚΑΝ να θεολογίσουν ώστε να απαιτούνται ακαδημαϊκές  γνώσεις, αλλά  κλήθηκαν να ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ την εντολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που είπε:  όταν τα πρόβατα του ακούν την φωνή ξένου ποιμένα (δηλαδή ξένη διδασκαλία) «φεύξονται από αυτού» (φεύγουν από αυτόν).[9]
Να φεύγουμε  είπε ο Κύριος μας  –κι αυτήν την φυγή  σήμερα την ονομάζουμε Αποτείχιση–, αλλά  αυτοί  οι πονηρευόμενοι  «εμπαίκται», οι  «περιπατούντες κατά την πλάνη του νοός των» «διασκεδάζουν με τον νόμου Του»,[10] γενόμενοι το χειρότερο εμπόδιο  των λίγων που έχουν ακόμα ορθόδοξο φρόνημα και  λίγη γενναιότητα. 
  Ο κάθε πιστός θα ελεγχθεί για το ποιόν ακολούθησε. Αν ακολούθησε την εντολή του Χριστού  ή τις ιδέες των ποικίλων σχηματόμορφων υπαλλήλων. Ο δρόμος όμως είναι μόνο ένας κι όχι πολλοί: «πεποιθέναι επί Κύριον ή πεποιθέναι επ΄ ανθρώπων».[11]
 Οι Ζησικοί, και εν προκειμένω ο π. Αναστάσιος, έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν έναν κόσμο που δεν σηκώνει και πολλά-πολλά  από το ευαγγελικό κήρυγμα. Θέλει μια πιό ελαφριά (light) έκδοση του Ευαγγελίου. Οι Ζησικοί ως άλλου τύπου «παπαροκάδες» χαράζουν έναν άλλο δρόμο «σωτηρίας», με πολύ καλαμπούρι και πολύ ψέμα. Λέει ο άγιος Ιγνάτιος: «Αυτοί που φοβούνται τον κόσμο δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα μεγάλο για τον Θεό».
Το διεστραμμένο τους κήρυγμα (μέσω του  ο π. Α. Γκοτσόπουλου) λέει ότι: «Η κκλησία δν μς ποχρεώνει ν διακόψουμε τν μνημόνευση το πισκόπου, γιατ κκλησία εναι μάνα πο γαπ κα νοιάζεται, κα κατανοε πολ τ παιδιά της. Δν θέλει ν μς φορτώνει μ δυσβάσταχτα φορτία πο δν ντέχουν ο μοι μας. Τί σημαίνει ατό; κκλησία γνωρίζει τι τ θέματα Πίστεως εναι ρισμένες φορς πολ δύσκολα κα παιτον μεγάλη θεολογικ κατάρτηση κα φωτισμ Θεο, πο δν τν χουμε λοι. Κι να δεύτερο πολ σοβαρό, τι διακοπ το μνημοσύνου νς ν νεργεί πισκόπου, παιτε πολ σχυρς προσωπικότητες μ πολ μεγάλες ψυχικς ντοχές, πο θ μπορέσουν ν νταπεξέλθουν στν βέβαια σκληρ κα νελέητο πόλεμο πο θ δεχθον… Δν χουν λοιπόν, λοι τν δύναμη, λοι ο ερες ν νταποκριθον σ να τέτοιο σκληρ κα νελέητο πόλεμο».
Τα παραπάνω λόγια είναι απόδειξη του ότι ο μολυσμός της αίρεσης έχει προκαλέσει πλήρη πνευματική σηψαιμία στους δυστυχείς αυτούς ανθρώπους που ανέλαβαν να οδηγήσουν άλλους στη Βασιλεία των ουρανών!
Το τι «φορτώνει» και το τι δεν «φορτώνει» η Εκκλησία στον πιστό για να σωθεί έχει καθοριστεί οριστικά και αμετάκλητα από την Αγία Γραφή, την Ιερά Παράδοση, την διδασκαλία και το βίωμα των αγίων Πατέρων που περιστασιακά διασαφίστηκε στις Αγίες Συνόδους. Δεν εξαρτάται από τι θέλουν ή τι δεν θέλουν τα κατά καιρούς μέλη της Εκκλησίας (δηλ. οι κληρικοί και οι λαϊκοί). Δεν εξαρτάται από το τι κρίνεται ώς ελαφρύ ή βαρύ, εύκολο ή δύσκολο, ευχάριστο ή δυσάρεστο, επιθυμητό ή ανεπιθύμητο από τα γούστα των ανθρώπων διαφόρων εποχών, από πατρολόγους, θεολόγους και κάθε είδους γεροντολόγους.
 Ο Κύριος μας έδειξε πόσο «στενή και τεθλιμμένη είναι η οδός»[12] και ο ιερός Χρυσόστομος την παρομοιάζει με ένα μονοπάτι που έχει γκρεμό και από τις δύο πλευρές του και είναι τόσο στενό που δεν χωράνε να πατήσουν και τα δύο πόδια το ένα διπλα στο άλλο. Κι αυτοί μας λένε ότι έχουν άλλη οδό χωρίς κόπους και στεναχώριες, γεμάτη καλαμπούρι και ευκολίες, μια που η δικιά τους εκκλησία αγαπά σα μάνα τα παιδιά της και δεν τα βαραίνει, ενώ η εκκλησία της ακρίβειας είναι μητριά!  Μήπως τα ίδια δεν λέει και ο Βαρθολομαίος;
 Το σωτηριώδες κήρυγμα του Ιησού Χριστού φυσικά και απαιτεί  -στην εφαρμογή του- φωτισμό Θεού («χωρίς εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν»[13]) , ισχυρή προσωπικότητα και ψυχικές αντοχές· «ο  υπομεινας εις τέλους ούτος σωθησεται»[14]. Όποιος δεν αποκτήσει αυτά σε αυτόν τον αόρατο πόλεμο θα εκβληθεί της Βασιλείας των ουρανών. («όστις γαρ όλον τον νόμο τηρήση πταίση δε εν  ενί, γέγονε  πάντων ένοχος»[15]). Και σκοπός του ποιμένα είναι να βοηθήσει ακριβώς σ’ αυτή την «εφαρμογή»! Εσείς όμως π. Αναστάσιε δεν τα εμφανίζετε όλα αυτά ως προϋποθέσεις σωτηρίας του ποιμνίου σας, αλλά -αντιθέτως- λέτε ότι δεν θα απαιτηθούν βαριά και δύσκολα πράγματα κι ούτε θα πάνε στην κόλαση  «όσοι δεν μπορούν» γιατι «η εκκλησία είναι μάνα που δεν φορτώνει τα παιδιά της»!! 
Ο Κύριος όμως, άλλα μας δίδαξε, ότι:  «ο λογος όν ελάλησα εκείνος κρινεί αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα»,[16] και ο λόγος όν ελάλησε ο Κύριος μας ήταν ένας στο ζήτημα που εξετάζουμε: «Αλλοτρίω [ποιμένα] ου μη ακολουθήσουσιν [τα πρόβατα Του] αλλά φεύξονται απ΄αυτού».
     «Ουαί υμίν τοις νομικοίς, ότι ήρατε την κλείδα της γνώσεως, αυτοί ούκ εισήλθετε, και τους εισερχομένους εκωλύσατε».[17]
 «Ἐποιήσατε διαθήκην μετὰ τοῦ ᾅδου καὶ μετὰ τοῦ θανάτου συνθήκας, καὶ τῷ ψεύδει σκεπασθήσεσθε».[18] 



[1] Είδος κληρικών που η  συνείδηση τους επιβιώνει  επιτυχώς και σε περιβάλλον αίρεσης και  σε περιβάλλον  ορθοδοξίας.
[2] Α΄Πέτρ. δ΄ 17.
[3] Η χρήση της οποίας συνίσταται και από τον άγιο Νικόδημο στο Πηδάλιον, στα Προλεγόμενα Περι των Ιερών Κανόνων.
[4] Ἰγνατίου Θεοφόρου, Πρὸς Ἐφεσίους, XVI.
[5] Ε.Π.Ε.  12, 414, 23.
[6] Ρωμανίδη π. Ἰωάννου, Δογματικὴ καὶ Συμβολικὴ θεολογία, τ. Β΄, σ. 271.
[7] Ψαλμ. 11, 2.
[8] Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου, Λόγος Περί ψευδοπροφητών και αιρετικών, Μαργαρίται, σελ. 242 κ.ε., εκδ. Ρηγόπουλου.
[9] Ιω. ι΄, 5.
[10] Ψαλμ.118, 126.
[11] Ψαλμ. 117, 8.
[12] Ματθ. ζ΄ 14.
[13] Ιω. ιε΄, 5.
[14] Ματθ. κδ΄, 13.
[15] Ιακ. Β΄10.
[16] Ιω. ιβ΄, 48.
[17] Λουκ. ια΄, 52.
[18] Ἠσ. κη΄15.

23 σχόλια:

  1. Ανώνυμος20/5/19, 2:02 μ.μ.

    Σε όλα όσα γράφετε βρίσκω να έχετε δίκιο κύριε Γιάννη. Σε ένα μόνο σημείο προβληματίζομαι. Γιατί θα πρέπει να ονομάζουμε τους αδελφούς μας που σφάλλουν αμέσως πονηρούς; Δεν είναι λίγο βαρύς χαρακτηρισμός; Αν κάποτε κάπου κάνετε και εσείς ένα λάθος, ή δειλιάσετε ή κάτι παρόμοιο, θα θέλατε να σας χαρακτηρίσουν έτσι; Εκτός απο αυτό, μπορείτε πραγματικά να δείτε μέσα στην ψυχή του άλλου και είστε σίγουρος για τις αιτίες των πράξεών του, μπορείτε δηλαδή να διακρίνετε αν είναι πονηρός ή κάτι άλλο; Εγώ δεν μπορώ. Γι αυτό μου αρέσει να προσέχω τα λόγια μου και τους χαρακτηρισμούς που δίνω. Απο ότι ξέρω μόνο ο Θεός μπορεί να δει στις καρδιές μας. Και ακόμα, δεν θα ήταν καλύτερο να ομολογούμε την αλήθεια στους άλλους χωρίς να τους προσβάλουμε και να μαλώνουμε; Σκεφτείτε πόση οφέλεια θα είχαμε όλοι μας αν καταφέρναμε να πείσουμε τους αδελφούς για το σφάλμα τους και να τους κάνουμε να συμπορευτούν μαζί μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Ανώνυμος20/5/19, 2:02 μ.μ.
      Αν ήταν η πρώτη και όχι η πολλοστή φορά τότε έχεις απόλυτο δίκιο. Από τα συγκριτικά -με την συμφωνία της Ιεράς Παρακαταθήκης- αποτελέσματα πράξεων και λόγων μπορεί να διακριβωθεί το εκάστοτε πνεύμα. Γίνεται φανερός ο δαιμονικός επηηρεασμός και οι ακάθαρτοι λογισμοί στο σημείο. Έρχονται εμφανώς στην επιφάνεια τα πάθη αναμεμιγμένα με τα όποια καλά στοιχεία των ψυχών των πρωτοστατούντων ιερέων. Δεν χρειάζεται κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις να έχει χάρισμα διάκρισης της κάθε ψυχής. Η ψυχή είναι καθρέπτης και τα μάτια, οι εκφράσεις του προσώπου (λόγω και βίντεο), τα γενικώς πραττόμενα, λεγόμενα αλλά και οι στάσεις του σώματος ακόμα, την καθιστούν διάφανη σε εχέφρων αναλυτές ως προς την προαίρεση, ακόμα και χωρίς το βάθος και αλληλουχία των αιτίων που μόνο ο Θεός γνωρίζει σε πληρότητα. Το άγιο Πνεύμα επίσης δυνητικά μπορεί να πληροφορεί το νου και την καρδιά κάποιων ψυχών για τις καθέκαστες επικρατούσες συνθήκες κατά περιπτώσεις. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τον κ.Ρίζο επειδή εμείς, για παράδειγμα, δεν λάβαμε ανάλογη πληροφόρηση ή δεν διακρίναμε ακόμα και επιμέρους ανομολόγητα στοιχεία. Η σκοπιμότητα των πικρών αναγραφομένων του άλλωστε έχει ιαματικό, άρα καλοπροαίρετο σκοπό. Δεν γίνεται ως βάση για να μειώσει, ούτε για εσωτερική ικανοποίηση του συγγραφέα προς ενίσχυση μια υποθετικής του οίησης. Η πίκρα για την κατάσταση του αγώνος είναι ευδιάκριτη, σε μια πρωτοφανή εποχή μάλιστα που ο νεοεποχήτικος ολοκληρωτισμός ισχυροποιείται συνεχώς και δραματικά. Ο εμπαθής θα το θεωρήσει επίθεση, ο γνωστικά αντικειμενικός πράξη αγάπης. Η σκοπιμότητα είναι η αφύπνιση και η αποφυγή της πλήρους νάρκωσης. Τι θα γίνει εάν σε μερικά χρόνια εξαφανιστούν οι σταυροί και οι εικόνες, αλλάξει , περικοπεί ή καταργηθεί η Αγ.Γραφή και τα επιτρεπόμενα λεγόμενα σε ναούς, απαγορευθεί το "Πιστεύω", μπει η αγιογραφία ενός "ηγέτη" προς προσκύνηση ή και του Eωσφόρου με οποιαδήποτε απεικόνιση; Το βιβλιαράκι περί αποτείχισης της Ι.Μητρόπολης Πειραιώς προβλέπει "νομοθετώντας" (στο συμπέρασμα προς το τέλος) ότι η αποτείχιση είναι υποχρεωτική την εποχή της αποκεκαλυμμένης εξουσίας του αντίχριστου. Δηλαδή τα σημεία της Γραφής περί χαράγματος, πλάνης και αποδοχής άλλου σε αντικατάσταση Χριστού προσθέτουν το ειδικό βάρος και μετατρέπουν αυτή την δυνητική στάση σε υποχρεωτικότητα;

      Η "ομήγυρη των πονηρευομένων Πρωτοπρεσβυτέρων" είναι εδώ ένας γενικός, όχι προσωπικός, προσδιοριστικός όρος αφύπνισης των εμμενοντων στην διδασκαλική διαστροφή της εφαρμογής της ακριβούς διδασκαλίας και διαχρονικής πράξης, αντί σαφούς ταπεινής ομολογίας παραδοχής της μη εφαρμογής. Η διαστροφή της ορθής διδασκαλίας, ειδικά από ποιμένες είναι σοβαρότατο αμάρτημα. Οι ακάθαρτοι πονηροί λογισμοί αποτελούν την ευρέως γνωστή αιτία αυτής. Η μεταλλαγμένη αναβίωση και ενσωμάτωση θεωριών περί ειδικών γνώσεων ακαδημαϊκού επιπέδου για να ακολουθηθούν οι ευαγγελικές εντολές, αψηφώντας και τον Α.Γρηγοριο τον Παλαμά, το ίδιο δαιμονική ενέργεια. Η άνωθεν αυτόματη , άνευ λόγων, θεία γνώση στο νου, η φωνή της συνείδησης και η σχετική εσωτερική ενίσχυση, επιβεβαιωτική ζέση και φώτιση που μπορεί να επέλθει σε καλοπροαίρετη ψυχή μιας αμόρφωτης γιαγιάς είναι διαχρονική ορθόδοξη πίστη. Μια αμόρφωτη αληθινή πιστή λοιπόν, που θα δει Ιερέα να μολύνει με οποιοσδήποτε ακατανόμαστες πράξεις την Θεία λειτουργία ή να διδάσκει για παράδειγμα ότι "ο Χριστός πέθανε χωρίς να αναστηθεί για να αναστήσει συμβολικά τις ψυχές μας στο καλό" θα τραβηχτεί αυτόματα και από ένστικτο από τέτοιο ναό και Μητρόπολη. Θα παραμείνει δε πραγματικά εκτός "αχρι χρόνου" διευθέτησης, όντας ευλογημένη πνευματικά ακόμα και άνευ μυστηρίων και εκκλησιασμού. Αν δε υπομένει και κατηγορίες ακοινωνησίας, αφορισμού και δαιμονισμού από τους άλλους ακόμα καλύτερα για τον αιώνιο λογαριασμό της.
      ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

      Διαγραφή
    2. @ Ανώνυμος20/5/19, 2:02 μ.μ.
      ΣΥΝΕΧΕΙΑ

      Η συμπαθής και σωτηριώδης, μετά καλών πιθανοτήτων από Τον Ελεήμων, ασκητική στάση λαϊκών επί σαρκικών πειρασμών σε αναλογία και μικρότερη σπουδαιότητα- λόγω της ατομικότητας της περίστασης - ακολουθεί. Το να μετανοεί κάποιος έπειτα από πτώση και να λέει κάποιος "είμαι πόρνος και αμαρτωλός, έστω και στον λογισμό και το επιθυμητικό, ήμαρτον, βοήθησε με Θεέ μου αλλά δεν είμαι ακόμα ικανός" είναι το τουλάχιστον μισό μεγάλο βήμα προς διόρθωση στο μέλλον και υπερφυσική ενίσχυση. Η παραδοχή του προσωπικού προβλήματος και ανικανότητας επισύρει και επεκτείνει την Μακροθυμία Του και Οικονομία Του. Το να λέει όμως κάποιος "ε τώρα, αυτό δεν είναι αμαρτία, στην εποχή μας με τόσο μεγάλους πειρασμούς γύρω μας, αυτά ήταν για παλιές πιο συντηρητικές εποχές, σήμερα είναι αδύνατον, ο Θεός θα συγχωρέσει και κατανοήσει το κατά δύναμη, θα κάνει οικονομία!" δημιουργεί πρόβλημα σαν διδασκαλία και πεποίθηση ακόμα και άν ισχύει. Η ακρίβεια πρέπει να είναι η επιδίωξη και η παραδοχή της αναξιότητας και αμαρτωλότητας να παγιώνεται σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Όχι να νομίζεται η "οικονομική" διαστροφή της διδασκαλίας και η χαμήλωση του πήχη της απαιτούμενης αρετής, με ταυτόχρονη προβολή της στάσης, ως ισάξιας των παλαιών αγωνιστών χριστιανών. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί τέτοια νέα θεωρία να αποτελεί χριστιανικό παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους για να νικήσουν την σωματική τους πεπτωκότα φύση τους και εμπάθεια της ψυχής και των λογισμών. Φαντάσου τώρα να πας για καφέ με τέτοιο άνθρωπο και να αξιώνει να στο παίζει πνευματικός σύμβουλος επί των σαρκικών αμαρτημάτων, λοξοκοιτώντας με ευχαρίστηση και λαγνεία αριστερά και δεξιά τους πειρασμούς. Πιστεύεις ότι θα χρειαστείς ειδικό χάρισμα επιπέδου Αγ.Πορφυρίου για να κατανοήσεις και να διακρίνεις το ακάθαρτο της διδασκαλίας του; Θα θεωρήσεις φωτισμένη μετά ταπεινώσεως την στάση Του; Είναι σαφές ότι τέτοιος αδερφός δεν έχει φτάσει ακόμα ούτε στο μέτρο του να γίνει παράδειγμα αλλά και δεν θα φτάσει ποτέ λόγω της πεποίθησης του. Αντίθετα εάν σεβόταν την αιώνια πρακτική και διδασκαλία, φύλαγε τους οφθαλμούς του από επίμονα κοιτάγματα και μονολογούσε ή και ομολογούσε την εκάστοτε εσωτερική πτώση του με ταπείνωση, είμαι βέβαιος ότι ο καθένας εχέφρων θα τον θεωρούσε σοβαρό εγκόσμιο μαχητή, διδάσκαλο δια παραδείγματος και ασκητή του πνεύματος, παρά την μη τελείωση του.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος20/5/19, 7:51 μ.μ.

      Εγώ ξέρω ότι πρέπει να αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας. Ειδικά τον πεσμένο συνάνθρωπο.

      Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος μας λέγει:
      "Εκείνος που δεν έχει αγάπη χαίρεται με την αδικία των άλλων,δε συμπάσχει μ’ αυτόν που έπεσε σε σφάλμα,δεν απλώνει για βοήθεια το χέρι του στον πεσμένο,
      δε συμβουλεύει αυτόν που παρασύρθηκε,δε στηρίζει αυτόν που κλονίζεται.
      Είναι ανάπηρος στο νου,είναι φίλος του Διαβόλου,είναι εφευρέτης κάθε πονηρίας,είναι δημιουργός συγκρούσεων,είναι φίλος των υβρεολόγων,
      είναι σύντροφος αυτών που κακολογούν τους άλλους,σύμβουλος αυτών που αυθαδιάζουν,συντελεστής στη χειροτέρευση αυτών οι οποίοι φθονούν,
      εργάτης της υπερηφάνειας,σκεύος της αλαζονείας.
      Και με ένα λόγο, αυτός που δεν απέκτησε την αγάπη είναι όργανο του Εχθρού,
      και πλανιέται σε όλα τα μονοπάτια της ζωής του,και δεν ξέρει ότι βαδίζει μέσα στο σκοτάδι."

      Σας παρακαλώ λοιπόν όλους να προσέξουμε. Η αλήθεια να πηγαίνει μαζί με την αγάπη, ποτέ χώρια, γιατί κανείς μας δεν είναι άτρεπτος.
      Α.

      Διαγραφή
    4. Αναρωτιέμαι όταν ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ αποκάλεσε τους ΦΙΛΕΝΩΤΙΚΟΥΣ, αλιτιριους, και καθάρματα, δεν είχε στοιχεία αγάπης απέναντι τους?? Μην γινόμαστε αγαπολογοι αδελφοί, γιατί πέφτουμε στην παγίδα του οικουμενισμου...

      Διαγραφή
    5. Αγαπητέ ανώνυμε 20/5/19, 2:02 μ.μ.
      Λέτε:
      1. Γιατί θα πρέπει να ονομάζουμε τους αδελφούς μας που σφάλλουν αμέσως πονηρούς;
      Απάντηση:
      Είναι πονηροί γιατί δεν "σφάλουν" τυχαία και περιστασιακά όπως ενέχει η έννοια του σφάλματος, αλλά διδάσκουν κακοδοξίες συστηματικά, μακροχρόνια και αμετακίνητα. Είκοσι χρόνια ο π.Θ.Ζήσης ανατρέπει κάθε προσπάθεια αποτείχισης και τώρα εφαρμόζει μια δικής του εμπνεύσεως ξένη προς την ορθόδοξη.

      2. Λέτε: "μπορείτε πραγματικά να δείτε μέσα στην ψυχή του άλλου και είστε σίγουρος για τις αιτίες των πράξεών του, μπορείτε δηλαδή να διακρίνετε αν είναι πονηρός ή κάτι άλλο; Εγώ δεν μπορώ."
      Απάντηση:
      Στην ψυχή του άλλου κανείς δεν μπορεί να δεί. Δεν ονομάζουμε πονηρό κάποιον εξ αιτίας του ότι είδαμε την ψυχή του αλλά όπως μας δίδαξε ο Κύριος "απο του καρπού των έρΓων τους θα τους καταλάβετε". Τα λόγια και τα έργα τους λοιπόν αρκούν για να τους ονομάσουμε πονηρούς εφόσον αυτά είναι ξένα στην ορθόδοξη Παρακαταθήκη.
      3. Λέτε: "Και ακόμα, δεν θα ήταν καλύτερο να ομολογούμε την αλήθεια στους άλλους χωρίς να τους προσβάλουμε και να μαλώνουμε;"
      Απάντηση.
      Όταν κάποιος διδάσκει την πλάνη που οδηγεί σε απώλεια χιλάδες ψυχών πρέπει να ερχόμαστε σε άτεγκτη αντιπαράθεση μαζί του αν δεν θέλουμε να θεωρηθούμε συνένοχοι δια της ευγενούς, επιφανειακής και ανθρωπάρεσκης στάσεως μας. Σε αυτόν που διδάσκει αντίθετα απο την εντολή του Χριστού (δηλ. το να φεύγουμε απο τον ξένο ποιμένα )ταιριάζει η αυστηρότητα του Ψαλμόύ 138 στιχ.21 .Διάβασε τον.
      4. Λέτε: "Σκεφτείτε πόση οφέλεια θα είχαμε όλοι μας αν καταφέρναμε να πείσουμε τους αδελφούς για το σφάλμα τους και να τους κάνουμε να συμπορευτούν μαζί μας."
      Απάντηση:
      Αυτό που για σας είναι απλώς μια επιθυμητή σκέψη, για μας είναι μια πολυχρονη προσπάθεια μέσω αναλύσεων και μελετών της "Π.Π", στις οποίες η απάντηση τους ήταν η απόλυτη περιφρόνηση, με αποκορύφωμα την πλήρη αποπομπή και την απόρριψη μας εκ μέρους αυτών "των αδελφών" τους οποίους τόσο πολύ συμπονάτε.
      Ο πόνος σας έπρεπε να αφορά την απώλεια των ψυχών λόγω της κακοδιδασκαλίας τους. Αν το σκεφτείτε σοβαρά αυτό θα βρείτε την στάση μας πολύ επιεική και αδελφική.
      Ιω.Ρ.

      Διαγραφή
    6. Ανώνυμος21/5/19, 9:26 π.μ.

      Αγαπητέ κύριε Γιάννη, ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να μου απαντήσετε. Γνωρίζω πως σκέφτεστε και καταλαβαίνω πως έχετε καλές προθέσεις. Και βέβαια μιλάμε για φρικτά λάθη των πατέρων αυτών, τα οποία πρέπει να ελεγχθούν. Δεν αντιλέγω. Φοβάμαι παρ΄όλα αυτά ότι η κατάσταση ξεφεύγει απο τον σωστό δρόμο. Δεν έχω πεισθεί ότι ο τρόπος σας αυτός του αγωνίζεσθαι είναι ο σωστός. Δεν πιστεύω ότι θα καταφέρετε να διορθώσετε τους αδελφούς και να βοηθήσετε και εμάς με το να τους ονομάζετε πονηρούς. Το απόσπασμα της Αγίας Γραφής που ακολουθεί και ειδικά τα τελευταία χωρία σας παρακαλώ να τα προσέξετε.

      ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β', κεφ. 2

      1 Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ,

      2 καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι.

      3 σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.

      4 οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ.

      5 ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ.

      6 τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν.

      7 νόει ἃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι.

      8 Μνημόνευε ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου,

      9 ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ' ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται.

      10 διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

      11 Πιστὸς ὁ λόγος· εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν·

      12 εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν· εἰ ἀρνούμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς·

      13 εἰ ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει· ἀρνήσασθαι ἑαυτὸν οὐ δύναται.

      14 Ταῦτα ὑπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μὴ λογομαχεῖν εἰς οὐδὲν χρήσιμον, ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων.

      15 σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.

      16 τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο· ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας,

      17 καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει· ὧν ἐστιν ῾Υμέναιος καὶ Φιλητός,

      18 οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν, λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι, καὶ ἀνατρέπουσι τήν τινων πίστιν.

      19 ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· καὶ ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου.

      20 ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν.

      21 ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον.

      22 τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας.

      23 τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας·

      24 δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ' ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον,

      25 ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας,

      26 καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.

      Ευχαριστώ. Α.

      Διαγραφή
    7. @ Α. 21/5/19, 9:26 π.μ.

      Επειδή διακρίνεται μία ενόχληση για τον όρο πονηρός, να ενημερώσω ότι οι Άγιοι Πατέρες το χρησιμοποιούν χιλιάδες φορές. Αυτός περιλαμβάνει από τον πατέρα της πονηριάς, γνωστό εωσφόρο, μέχρι κάθε λογισμό που δεν είναι Θεοπρεπής. Διαβάζοντας κάποιος Ιερό Χρυσόστομο θα συναντήσει αρκετές εκατοντάδες φορές τον όρο σε χαρακτηρισμός ανθρώπων, δαιμόνων, πνεύματος, νοήματος, πράξεων, λέξεων, συνειδήσεις, σπέρματος, γενεών, Εθνών, θανάτου κ.ο.κ

      Το παρακάτω κείμενο του Ιερού άντρα μπορεί να πείσει για την χρήση του όρου σε όσους διδάσκουν με εμμονή (και υποκριτική σοβαροφάνεια αξιώνοντας σεβασμό αλάνθαστης αυθεντίας και ταυτόχρονα απαξιώνοντας όσους ελέγχουν με τα λόγια των Αγίων) ενάντια στην ορθή διδασκαλία, ενάντια στην ορθή πίστη και πράξη των Αγίων.
      Άλλωστε για το γεγονός περί διαστρεβλωμένης θέσεως και πράξεως έχεις παραδοχή υπέρ του κ. Ριζου. Στο P.G 63-232, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, λοιπόν περί του μη κρίνετε και την επικίνδυνη εξαίρεση για όσους διδάσκουν επιμένοντας, είναι εκ προοιμίου χαρακτηρισμένοι πονηροί:

      " Ἀλλὰ μὴ τῷ βίῳ, ἀλλὰ τοῖς λόγοις προσέχετε· τῶν μὲν γὰρ ἠθῶν ἕνεκεν οὐδεὶς ἂν βλαβείη. Τί δήποτε; Ὅτι καὶ δῆλα πᾶσίν ἐστι, καὶ οὐδὲ αὐτὸς, κἂν μυριάκις ᾖ πονηρὸς, πονηρὰ διδάξει ποτέ.
      Πίστεως δὲ ἕνεκεν, οὔτε δῆλόν ἐστιν ἅπασιν, ὅ τε πονηρὸς οὐ παραιτήσεται
      διδάσκειν· ἐπεὶ καὶ τὸ, Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε, περὶ βίου ἐστὶν, οὐ περὶ πίστεως·"

      Διαγραφή
    8. Ανώνυμος21/5/19, 5:45 μ.μ.

      Να ήταν μόνο ο όρος πονηρός, καλά θα ήταν. Πολλοί άλλοι χαρακτηρισμοί και προσβολές έχουν ακουστεί απο τους κύκλους μας. Εδώ και καιρό. Και να είμασταν κατα τα άλλα Άγιοι και εμείς όπως ήταν οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι Χρυσόστομοι, οι Βασίλειοι και όλοι οι υπόλοιποι Άγιοι, τότε ναι, να σας έδινα δίκιο. Θα φαινόταν αυτό, θα τους μοιάζαμε και στην υπομονή και στην ταπείνωση και σε όλα τα υπόλοιπα. Συγγνώμη αν λύπησα κανέναν. Είμαστε σε απελπιστική κατάσταση, δεν ξέρουμε πιά που να πάμε και ποιόν να ακολουθήσουμε.
      Α.

      Διαγραφή
    9. @ Α. 21/5/19, 5:45 μ.μ.

      Για αυτόν τον συγκεκριμένο όρο προβάλετε ένσταση παραπάνω και σας απάντησα πολύ συγκεκριμένα και για ακριβώς παρόμοια περίσταση με τα λόγια Αγίου. Βλέπω όμως ότι έχετε μία γενικότερη προκατάληψη περί προσβολών. Δεν γνωρίζω για ποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις αναφέρεστε και πολύ φοβούμαι αν δεν γίνετε συγκεκριμένος θα αιωρείται ένας συκοφαντικός άνεμος και μία άδικη προσβολή στους συμμετέχοντες εδώ από εσάς όμως. Επίσης δεν έχουμε το δικαίωμα εμείς να κρίνουμε με σαφή βεβαιότητα και εξ αποστάσεως το βαθμό πνευματικής προόδου ή και αγιότητας των άλλων αδελφών μας. Εν αντιθέσει, διάφοροι πνευματικοί άνθρωποι προτείνουν να θεωρούμε όλους τους χριστιανούς αγωνιστές ως άγιους, κατά το παράδειγμα των αποστόλων και της Γραφής. Σίγουρα δε όσους δείχνουν με το ήθος , πνεύμα , πίστη και λόγια συμφωνία με την κοινή ορθόδοξη αγιοπατερική ορθοτόμηση στην αλήθεια. Άλλωστε και οι άγιοι όταν έγραφαν ότι έγραφαν δεν είχαν απολύτως καμία Συνείδηση ότι είναι ή ότι θα γίνουν σίγουρα άγιοι. Αυτό που σαφέστατα έκαναν για να πατήσουν τον ασφαλή δρόμο της Ορθοδοξίας και να εξασφαλίσουν το λιγότερο την σωτηρία τους, είναι να σέβονται απόλυτα την Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των άλλων λογίων ανακηρυγμένων Αγίων με συχνές παραπομπές στα δικά τους συγγράμματα.
      Άλλωστε έχουμε και μη ανακηρυγμένους αγίους, αλλά λόγιους εκκλησιαστικούς συγγραφείς που πιστεύουμε ότι αναπαύονται μαζί με τους αγίους ταγμένοι σε τόπους χλόης, καταστάσεις μακαριότητας και σκηνές αγίων.

      Διακρίνω μία προκατειλημμένη ασέβεια από την πλευρά σας, καθότι ο Α.να σας επισήμανε την υπομονή και τον κόπο μετά ταπεινώσεως των συγγραφέων εδώ για την υποστήριξη της συγκεκριμένης θέσης στην εποχή της ανεπανάληπτης πλάνης. Και επειδή ακριβώς οι συγγραφείς ταπεινά δεν θεωρούν τους εαυτούς τους Αγίους και τελειωμένους στην θέωση και στην ομήγυρη των αρετών με νόες στην απόλυτη απάθεια, μιμούνται το κατά δύναμιν το παράδειγμα της πορείας των αρχαίων Πατέρων και προτάσσουν τα δικά τους έγκυρα και σίγουρα γραπτά και παραδείγματα και όχι κάποιον τυχών ασύνδετο ορθολογισμό τους. Εσείς όμως φαίνεται ότι δεν εκτιμάτε τον κόπο τους και μοιρολατρικά αναφέρεστε για την ..απελπιστική κατάσταση, χωρίς να έχετε κάποια εποικοδομητική πρόταση. Ίσως και να είστε επηρεασμένος από το ισχυρότατο του διαβόλου όπλο της απελπισίας. Επίσης διαφαίνεται η αντίφαση σας..εφόσον συμφωνείτε με τις εδώ βασικές θέσεις που αναδεικνύουν την πατερική αγιογραφική στάση! Φαίνεστε εντούτοις πιο πολύ μπερδεμένος και ανήσυχο πνεύμα από την ώρα που σας τεκμηριώθηκε η χρήση του όρου πονηρός... ο Θεός να σας φωτίσει και να σας στηρίξει να δείτε ξεκάθαρα την αλήθεια.. οι αρθρογράφοι τουλάχιστον εδώ έκαναν και κάνουν το καθήκον τους και μας ειδοποίησαν. Δεν θα σωθούμε όλοι άλλωστε, το αντίθετο..Οπότε οι συγκεκριμένοι θα έχουν παρρησία ενώπιον του Κυρίου. Οι υπόλοιποι όμως; Ας σκεφτούμε τα παραδείγματα του Νώε και των Σοδόμων και να κατανοήσουμε ότι ο Κύριος ενδιαφέρεται για το μικρό, αγνό ποίμνιο της αλήθειας και ταπεινώσεως εν καρδία και όχι για την ποσότητα.. καλή μετάνοια να έχουμε.

      Διαγραφή
    10. Ανώνυμος21/5/19, 10:06 μ.μ.

      Αν το απόσπασμα της Αγίας Γραφής που αναφέραμε δεν σας έβαλε σε σκέψεις, τότε δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσα να πω εγώ για να κατανοήσετε. Γι αυτό θα τελειώσω τα σχόλιά μου εδώ. Πριν απο όχι πολύ καιρό η Π.Π. δημοσίευσε μία ευλογημένη ομιλία του όντως αγίου για εμάς πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου με τον τίτλο Οι μη κατ επίγνωση ζηλωτές. Αν θέλετε ακούστε την. Εμείς εδώ έχουμε λόγους να φοβόμαστε μία τέτοια εξέλιξη στους αποτειχισμένους και προσέχουμε πλέον πολύ ποιόν και γιατί ακολουθούμε. Καλή μετάνοια σε όλους μας.
      Α.

      Διαγραφή
    11. @A, όταν βάζεις ένα απόσπασμα της Γραφής πρέπει να μας εξηγήσεις την αναγωγή που έχεις κατά νου. Πιστεύεις ότι ιερός Χρυσόστομος όταν έγραφε τις λέξεις περί πονηρού δεν είχε πραότητα ή δεν έλπιζε σωτηρία και για εκείνον που διδάσκει λάθος περί της πίστης; Θέλοντας όμως να δείξει τη σοβαρότητα και τον κίνδυνο για περισσότερες ψυχές από τη μία του λάθος Διδασκάλου, δεν έδειξε επιείκεια στον όρο.
      Η γνώμη σας είναι σεβαστή για διαφορετική προσέγγιση με την Ελπίδα της κατανόησης και της διόρθωσης. Υποθέτω όμως ότι ο κ.Ρiζος έχει πείρα του σκεπτικού των αντιθέτων θέσεων και κινήσεων. Έχει λοιπόν εμβαθύνει στα κίνητρα και την κοσμική διαφορά θέσης του εαυτού του και των ιερέων που απευθύνεται. Οι σημερινοί ιερείς άλλωστε κατά πλειοψηφία θεωρούν τους εαυτούς τους εκλεκτούς του Θεού και αυτόματοι μόνιμοι φορείς της χάριτος, ευλογίας και φώτισης, ακόμα και αν δεν είχαν ποτέ την παραμικρή πνευματική βιωματική εμπειρία, ούτε κατ' ελάχιστον. Ο αείμνηστος θεολόγος Κορναράκης είχε δημοσιεύσει σχετικές εμπειρίες στις επαφές του με επισκόπους στον ορθόδοξο τύπο, καυτηριάζοντας την εγκόσμια παγίωση της σκέψης τους και την απουσία οποιουδήποτε ουράνιου φρονήματος και ενδιαφέροντος.
      Είναι πολύ δύσκολο βλέπετε να ταρακουνηθούν παγιωμένες αντιλήψεις που οδηγούν στον εθελοντικό διωγμό και την ταλαιπωρία. Δυσκολεύονται ακόμα και να οργανωθούν μελλοντικά και να θυσιάσουν με πιο ασφάλεια έστω και το ελάχιστο, π.χ μηνιαία συνεισφορά σε μη κερδοσκοπική - ταμείο υποστήριξης- και από τους μη αποτειχισμενους δυνητιστές για όλους τους μελλοντικά αποτειχισμενους ιερείς που κάνουν έστω την χρήση του δικαιώματος με έναρξη βοήθειας το 2020. Μόνο λόγια και "αγάπη" χωρίς θυσία και παροχή έστω πολεμοφοδίων για όσους πολεμούν ή θα πολεμήσουν δυνητικά στην 1η Γραμμή. Για αυτό και οτιδήποτε λιγότερο από τους όρους του Ιερού Χρυσοστόμου, και της μεσιτείας Του βεβαίως βεβαίως προς μετάνοια όλων, θα ήταν ευσεβής πόθος. Εάν γνωρίζετε το ιδιαίτερο του χαρακτήρος του συγκεκριμένου κληρικού, και πιστεύετε ότι με περισσότερο παρακαλετό και αγαπολόγια θα μεταμορφωθεί ριζικά η προδιάθεση του, μεταλλάξατε τουλάχιστον το παρών άρθρο στα επίμαχα σημεία χωρίς να αλλοιωθεί η έμφαση. Επί του πρακτέου πάντως δεν έχει διαφανεί κάτι τέτοιο, διότι ο γραφικός χαρακτήρας και το ύφος του πατέρα Ευθυμίου παραδείγματος χάρη είναι περισσότερο κοντά σε αυτό που προσδοκάτε. Παρόλα αυτά ο ίδιος παραμένει απομονωμένος, χωρίς τον ανάλογο σεβασμό του αγώνα για τις ακριβείς θέσεις του ( σύμφωνα και με τον πατέρα Θεόδωρο).
      Θεωρώ επίσης εκ του πονηρού και υποκριτική την στάση σας από τη στιγμή που χωρίς άλλο επιχείρημα και περαιτέρω διευκρινίσεις στη συκοφαντία που ενεπλάκη ο λόγος σας, βιάζεστε να εκδώσετε αδόκιμο και αστήρικτο συμπερασματικό λίβελο προς επηρεασμό και άλλων αναγνωστών.Τον Χριστό και τον λόγο του προσπαθούμε να ακολουθούμε, όπου αυτός βρίσκεται και όχι απαραίτητα πρόσωπα. Διότι οι ορθόδοξοι με γνώση θα κριθούν πολύ αυστηρότερα από διάφορους άλλους. Τα πρόσωπα Άλλωστε αλλάζουν ενίοτε τις θέσεις τους όπως πίκρα Διαπιστώσαμε όλοι την τελευταία δεκαετία..

      Διαγραφή
    12. Τόμπρος Νεκτάριος21/5/19, 11:49 μ.μ.

      Προσοχή!Ο 10:06(Α.)είναι ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ!Έχουν και ιστολόγιο και γράφουν τις πλάνες τους("Συνάθροιση Καρδιακής Προσευχής")!

      Διαγραφή
    13. Ευχαριστούμε πολύ κύριε Τόμπρε για την ενημέρωση!

      Διαγραφή
    14. Ανώνυμος22/5/19, 11:47 π.μ.

      Προτεστάντες;;;;
      Τι συκοφαντία και τι ψέμμα Θεέ μου!!!
      Πράγματι, γεμίσατε φανατικούς χωρίς αγάπη. Ο Θεός να ελεήσει!

      Διαγραφή
    15. Ανώνυμος22/5/19, 2:40 μ.μ.

      ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ "Συναθροισης Καρδιακής Προσευχής":

      "Είμαστε Χριστιανοί. Αποδεχόμαστε ως βάση για την πίστη μας την Αγία Γραφή και τα δόγματα των αγίων επτά οικουμενικών συνόδων. Εμείς αισθανόμαστε ορθόδοξοι, αλλά η ορθοδοξία μας δεν έχει πολλές ομοιότητες με τις καταστημένες ορθοδοξίες των καιρών μας"

      ΚΥΡΙΕ ΑΝΩΝΥΜΕ 11.47π.μ. ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΕ ΜΑς ΑΝΗΚΕΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; γΙΑΤΙ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΣΑς ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΑς ΕΙΝΑΙ ΑΣΑΦΗ ΚΑΙ ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΑ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΗΛΑΔΗ "ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ" ΚΑΙ "ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕς ΜΕ ΤΙς ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕς ΟΡΘΟΔΟΞΙΕς ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑς"; εΠΙΣΗς ΤΟ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΤΕ ΑΠΛΩς "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ" ΔΕΝ ΜΑς ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑΤΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΠΑΝΤΟΥ.

      Διαγραφή
    16. Για όσους βγάζουν γρήγορα συμπεράσματα περί έλλειψη αγάπης, ας έχουν υπόψιν τους την σημερινή παραινετική και πλανερή κατάσταση και τον υποψιασμένο πιστό και ας μην προβαίνουν εύκολα σε κρίση λόγω καχυποψίας αλλά να δείχνουν κατανόηση, υπομονή και ταπείνωση. Χωρίς αυτά κάθε αγαπολογία είναι απάτη. Ακόμα και καθόλα ορθόδοξοι και άξιοι σε πολλά, πέφτουν στην παγίδα της εμπαθούς απόρριψης και της κατηγοριοποίησης των άλλων ακόμα και λόγω διαφωνίας σε θεολογούμενα θέματα όπως π.χερμηνείες προφητειών. Περι αγάπης τώρα, το παρακάτω κείμενο από τον Άγιο Συμεών, διαβαζόμενο με κατά γράμμα διαστρεβλωμένη κατανόηση και ερμηνεία της γραφής του, μπορεί να κατηγορηθεί ως κηρύσσων το μίσος. Η αλήθεια είναι ότι απλά χρησιμοποιεί την υπερβολή στην συσχέτιση με τους μόνους μισητούς δαίμονες για να δείξει την σπουδαιότητα του να προσέχουμε και να φεύγουμε.
      Μα μπορεί κάποιος να προστατευτεί από την πλάνη με μόνη την φυσική αποφυγή προσώπων;
      Πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτό σήμερα που κάθε λογεις "ορθόδοξοι" και μη δεν πιστεύουν ορθά; Πως ισχύει αφού από τα αρχαία χρόνια Εβραίοι και Χριστιανοί πάντα δούλευαν στους αλλόθρησκους κτλ; Πως μπορεί να πάρουμε σοβαρά κατά λέξη κάτι που γράφτηκε από μοναχό που πάλευε να διδάξει τους υποτακτικούς του, πριν καν μάλιστα ανακαλυφθεί η τυπογραφία, πόσω μάλλον τα ΜΜΕ και η επικοινωνία;
      Μια, με σεβασμό στην ουσία, κατά πνεύμα πιθανή ερμηνεία λοιπόν και σε συμφωνία με το ευρύτερο ορθόδοξο πνευματικό πλαίσιο θα μπορούσε να είναι "το να φεύγουμε κυρίως από θετική συγκατάβαση της αντίληψης μας για το φρόνημα τους στην συγκεκριμένη πίστη και θεωρία τους. Να αποφεύγουμε λοιπόν όσους δεν ταυτίζονται με την ορθή διδασκαλία και πράξη. Οπωσδήποτε δε να το εφαρμόζουμε σε από όσους εμμένουν μάλιστα με αστήρικτη έπαρση στην πλάνη τους. Προτείνει να τους θεωρούμε δαιμονισμένους μετά απομάκρυνσης (ή έστω επηρεασμένους από δαιμονική επήρεια θα λέγαμε σήμερα). Να βλέπουμε πίσω από λέξεις και αγαπολογίες την ουσία..Όποιος ερμηνεύσει κατά γραμμα τον Άγιο θα αρκεστεί στο να απομακρύνει την φυσική του παρουσία και όχι πιθανή γραπτή και ηχητική προπαγάνδα του αιρετικού. Δεν θα απομακρύνει από τον νου του από σαφείς απολαυστικούς και συγκαβατικούς λογισμούς στις πλάνες που πρεσβεύει ο αιρετικός. Χωρίς ταπείνωση, προσπάθεια ειλικρινούς καλοπροαίρετης κατανόησης και διάκρισης των πνευμάτων και των λόγων των άλλων, κινδυνεύουμε να εκφέρουμε άδικες γνώμες. Είναι επικίνδυνο να μένουμε χωρίς συγνώμη στις αστοχίες μας..

      "ὁ Δεσπότης ἀνάληψιν καί εἰς οὐρανούς ἄνοδον καί διδάξῃ ἡμᾶς μή λόγοις μόνοις ἐξαπατᾶσθαι καί πάντα ἄνθρωπον πιστεύειν πνευματικόν ἑαυτόν εἶναι λέγοντα, ἀλλά ἀπό τοῦ βίου καί τῶν πράξεων αὐτοῦ πρότερον βεβαιουμένους, καί μάλιστα ἐάν ταῖς τοῦ
      Κυρίου καί τῶν ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων πατέρων διδασκαλίαις συνᾴδωσιν οἱ λόγοι αὐτοῦ καί αἱ πράξεις, καί τηνικαῦτα προσδέχεσθαι καί ἀκούειν τούς λόγους αὐτοῦ ὡς λόγους Χριστοῦ· εἰ δ᾿ οὖν, ἀλλ᾿ εἰ καί νεκρούς ἀνιστᾷ, κἄν μυρία ἄλλα θαύματα ἐπιδείκνυται, ὡς δαίμονα αὐτόν ἀποστρέφεσθαι καί μισεῖν, καί μάλιστα ὅταν νουθετούμενον μή καταδεχόμενον ὁρῶμεν μεταθεῖναι τό ἴδιον φρόνημα, ἐλλ᾿ἔτι ἐμμένοντα τῇ πεπλανημένῃ γνώσει αὐτοῦ καί εἰς οὐρανούς οἰόμενον τό πολίτευμα καί τήν διαγωγήν ἔχειν."
      ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ
      ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ (13)
      Καί κατά τῶν τιθεμένων τό πρῶτον ἐπί τοῦ Πατρός. ΑΓ.ΣΥΜΕΩΝ ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

      Διαγραφή
    17. @ Ανώνυμος22/5/19, 2:40 μ.μ.

      Φαίνεται σαν να είναι η προβοκατορική αποτειχισμένη έκδοση της ουνίας χωρίς ιερείς πάντως..7 σύνοδοι όπως οι οικουμενιστές, πρωτοχριστιανική εκκλησία των κατακομβών (άρα και οι μονοφυσιτες χωρούν) και διάφορα άλλα..μαργαριτάρια. Ο πιθανός σκοπός όπως διαφαίνεται η αναχαίτιση άλλων πιστών προς την αποτειχηση της αληθούς Εκκλησίας , κατηγορώντας αβάσιμα και κυρίως τους απαραιτήτως αποτειχισμενους για έλλειψη αγάπης και ουκ κατ επίγνωση ζήλο.. Το συμπέρασμα δηλαδή να είναι για τον μπερδεμένο πιστό "μείνε στην αίρεση ..που έχει ευκολία και προπάντων ...αγάπη!!"

      Διαγραφή
  2. @ Α., 7:51 μ.μ.
    Μακάρι η τροπή να είναι προς διόρθωση. Το κείμενο περί αγάπης που παραθέτεται είναι άψογο αλλά η εφαρμογή του στην περίπτωση είναι συζητήσιμη. Από αγάπη γίνεται ο έλεγχος, προς διόρθωση και με κάθε σεβασμό στην ιδιότητα , γνώση, ευρύτερη συνεισφορά και σωστική πίστη. Το πρόβλημα είναι το πως θα εκλάβει η μέση αντικειμενική αντίληψη ότι ο εποικοδομητικός έλεγχος προς αποφυγή κάποιας από όλες αυτές τις ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΕΣ κολάσεις (ακριβέστερα και κατά ΟΛΟΥΣ τους Α.πατέρες, που κάποιοι σύγχρονοι διαστρέφουν και προπαγανδίζουν αυτοπροβαλλόμενοι ως παντογνώστες ειδήμονες των σχετικών λόγων) είναι μέγιστη πράξη αγάπης. Υπάρχει χειρότερο και δραματικότερο να βλέπεις ικανότατους σε πολλά κληρικούς να τα θαλασσώνουν σε κρίσιμα σημεία και στην χειρότερη εποχή για κάτι τέτοιο; Επιμένω ότι δεν διακρίνεται εμπάθεια από το ελεγκτικό κείμενο του κ.Ρίζου. Θα μπορούσε να είναι σαφώς με διαφορετικό, πιο σεβάσμιο και ζυγισμένο ύφος αλλά ο καθένας έχει τα ιδιώματα του. Ο σκοπός εδώ είναι άκρως σοβαρότερος του ύφους. Επίσης δεν ομιλούμε για προσωπικό έλεγχο ιερέα επί δημοσίου σκανδαλισμού, αλλά επί της βάσης αίρεσης και ψυχικής καταστροφής, γενικευμένης δειλίας και προσκύνησης του δαίμονα, αργά η γρήγορα. Ο σωστός έλεγχος είναι αγάπη αλλά μπορεί να εκληφθεί και διαφορετικά. Ο Ιερός Χρυσόστομος στον λόγο του "Πρὸς τοὺς ἐγκαλέσαντας ὑπὲρ τοῦ μήκους τῶν προοιμίων, καὶ ὅτι χρήσιμον τὸ φέρειν ἐλέγχους..." PG. 51-132 λέει σχετικά:
    "Μέγα ἀγαθὸν ἐλέγχους δύνασθαι φέρειν, μέγα ἀγαθὸν δύνασθαι ἐλέγχειν· τοῦτο κηδεμονίας μεγίστης"
    Και συνεχίζει σε δική μου απόδοση στην νεοελληνική:
    "..όπως είναι τα φάρμακα για τα τραύματα έτσι είναι και για τα αμαρτήματα οι έλεγχοι. Όποιος απορρίπτει τα φάρμακα είναι ανόητος έτσι και όποιος δεν καταδέχεται τους ελέγχους είναι τρελός.."
    " .. μεγάλο αγαθό η δυνατότητα να εκφέρεις ελέγχους και στα εγκλήματα χωρίς αγριότητα.
    Όποιος μισεί τους ελέγχους είναι τρελός. Αν Δίκαια σε εγκάλεσε ο φίλος, διόρθωσε το αμάρτημα. Αν πάλι σε μέμφθηκε αβάσιμα, επαίνεσε την γνώμη του, αποδέξου τον ( καλοπροαίρετο) σκοπό του, ομολόγησε ότι σου έκανε χάρη λόγω της φιλίας."
    Και αλλού..
    " ..βλέπεις τον αδερφό σου ,μου είπε, να πηγαίνει στο γκρεμό με αμελή βίο, μην βλέποντας το σωστό και δεν επιθυμείς να δώσεις το χέρι σου, ούτε αγανακτείς από το πτώμα; Ούτε εγκαλείς και ελέγχεις; Αλλά προτιμάς να μην συγκρουστείς με αυτόν και φανείς επαχθής, παρά τη Σωτηρία του; Και ποια συγνώμη θα έχεις προς τον Θεό; ποια απολογία;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος21/5/19, 7:23 π.μ.

    Υπέροχο το κείμενο και η απόδοσή σας του Ιερού Χρυσοστόμου. Ακριβώς γι αυτούς τους λόγους που παραθέτει ο Άγιος πήρα κι εγώ το θάρρος να μιλήσω. Μα όμως, αυτά που είπα δεν ήταν αγαπολογίες, αγαπητέ Παναγιώτη, βασίζονται στην Αγία Γραφή. Τα επιχειρήματά σας και οι εκτιμήσεις σας είναι βέβαια σεβαστά, όμως επιμένω, Ορθοδοξία χωρίς Αγάπη εγώ δεν την θέλω. Δεν βρίσκω να έχει κάποια αξία. Δεν πιστεύω ότι σώζει. Μόνο ο συνδιασμός και η διαρκής συνύπαρξη των δύο με αναπαύει. Όσο για τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι σωστό να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με εκείνον ή την ομάδα του π. Ζήση με τους φιλενωτικούς και τους παπικούς που αντιμετώπισε ο Άγιος.
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πως ξέρετε εσείς Α. ότι ό,τι λέγετε δεν λέγετε από αγάπη και πόνο για τον συνάνθρωπο; Δηλαδή αν ακούσετε εσείς κάποιο φλογερό κήρυγμα του π. Αυγουστίνου Καντιώτη ή διαβάσετε κανένα κείμενο του Μεγάλου Βασιλείου προς τον φίλο του Άγιο Γρηγόριο Θεολόγο κινδυνεύετε να σκανδαλιστείτε πολύ και να εγκαταλείψετε την Ορθοδοξία, γιατί έχετε την εσφαλμένη εντύπωση ότι η αγάπη εξαντλείται μονάχα στην ευγένεια των τρόπων...

      Σοβαρευτείτε επιτέλους που παριστάνετε τον μόνο που έχει αγάπη για όλους...αν ήταν έτσι που είναι τα δικά σας κείμενα για να προστατέψετε και να αφυπνίσετε τους αδερφούς σας από την αίρεση; Οι άνθρωποι που αρθρογραφούν εδώ καταβάλουν κόπο, μελέτη. Κάνουν μία θυσία για την ενημέρωση του κόσμου. Εσείς εκ του ασφαλούς σχολιάζετε σε κάθε κείμενό τους ότι τάχα δεν έχουν αγάπη, κι όταν σας αντιπαραθέτουν τα λόγια ΟΛΩΝ των Πατέρων σε περιόδους αιρέσεως εσείς ανταπαντάτε ότι "δεν είναι σωστό να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους Αγίους Πατέρες;"!!!

      Ούτε διάκριση έχετε να καταλάβετε ούτε αγάπη κύριε κι ας παριστάνετε τάχα τον φιλάδελφο και τον έμπλεο αγάπης.

      Υ.Γ.
      "Η ψευδής αγαθότης (αγάπη) προς τους πονηρούς είναι προδοσία της αληθείας και σκευωρία κατά της κοινότητας" Α' Κορινθ. 5,2 και Α' Τιμ 5,20".

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος21/5/19, 10:45 π.μ.

      Κατι τέτοιες απαντήσεις τις περίμενα. Αργησαν μάλιστα. Να είστε καλά.
      Α.

      Διαγραφή
    3. Τζάμπα τις περιμένατε αφού δεν τις κατανοείτε.

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.