«Αν συνεχίσουμε να κοινωνούμε μαζί σας, επειδή κοινωνείτε με την αίρεση θα στερηθούμε την Όντως Ζωή»!

H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ  Ή ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ

ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ

Ἀρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος

Ἡγούμενος της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα

Ο φόβος του Θεού είναι [Α] αρχή της αρετής αλλά και της αθανασίας

      Επειδή ο Δεσπότης και Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαφώς εδήλωσε: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ι΄ 32-33), αλλά και επειδή, ρητώς, μας υπαγόρευσε «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Μθ. 5, 19), φοβούμαστε μην καταστούμε υπόλογοι αν αθετήσουμε τις εντολές που μας παρέδωσε να τηρήσουμε.

      Γνωρίζοντας από τις Γραφές ότι ο Θεός δεν ευαρεστείται όταν οι πιστοί, που είμαστε κατά Χάριν παιδιά Του, υποχωρούμε σε ζητήματα πίστεως «ἐὰν ὑποστείληται, (εάν υποχωρήσετε) οὐκ εὐδοκεῖ (δεν ευαρεστείται) ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται» (Ἀμβ. β΄, 4) θέλουμε με την Χάρη του Θεού να κρατήσουμε την ομολογία της πίστεως που μας παρέδωσε με την διδασκαλία Του.

     Μολονότι είμαστε πνευματικά μικροί και αδύνατοι δεν φοβούμαστε διόλου τις ανθρώπινες απειλές, διότι σκεπτόμαστε πως αν αθετήσουμε το θέλημά Του, κοινωνώντας με κακόδοξους επισκόπους, θα αποδοκιμασθούμε εν ημέρα Κρίσεως και δεν θα μεσιτεύσει για εμάς στον ουράνιο Του Πατέρα ο Μέγας αυτός Αρχιερεύς, και έτσι στερηθούμε την Βασιλεία Του, όχι προσκαιρα αλλά αιώνια, διότι «ἡ βασιλεία (Του sic) βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία (Του sic) ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ» (Ψλμ. 144,13).

       Η στέρηση της Βασιλείας του Θεού για εμάς είναι μια ακοινωνησία που συνιστά την κόλαση και επειδή δεν θέλουμε να διακόψουμε την κοινωνία μας με τον Μέγα Αρχιερέα Ιησού Χριστό, ο οποίος «διὰ …τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος» (Εβρ. 9,12) το θέμα είναι σαφώς οντολογικό για την ύπαρξή μας, αφού αν συνεχίσουμε να κοινωνούμε μαζί σας, επειδή κοινωνείτε με την αίρεση εξ αιτίας σας θα στερηθούμε εμείς την Όντως Ζωή. Απ’ αυτή την ομολογία της εξ αποκαλύψεως πίστης μαρτυρείται ποιος έχει αληθινή κοινωνία με τον Θεό, δηλαδή, αν έχει μαζί με την πίστη και την ομολογία! «Πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι» (Α΄ Ἰωάν. 4, 2-3).

     Δεν μπορείς να ονομάζεσαι Χριστιανός και να φοβάσαι να μιλήσεις γιατί θα φανερωθείς. Πολύ περισσότερο δεν μπορείς να λέγεσαι ποιμένας να είσαι Πρεσβύτερος πόσο μάλλον Επίσκοπος της Εκκλησίας και να κρύβεσαι σε καιρό που η Ορθόδοξος Πίστις παραχαράσσεται, αλλοτριώνεται και διώκεται. Πρέπει να πηγαίνεις μπροστά από το ποίμνιο. Τι είπε ο Κύριος για τον καλό ποιμένα; «ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν» (Ιω. 10, 4-6). Και επειδή «πιστὸς Κύριος ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ» (ψλμ. 146,13) γι’ αυτό «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πραξ. 5,29). Και εφ’ όσον με την συγκατάθεση ή και την σιωπή σας γίνεσθε συνεργοί στην παρανομία θα τηρήσουμε τον λόγο των Αποστολικών Διαταγών:

  «τοῖς τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασι μὴ πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε, λέγει γὰρ καὶ Θεός… Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου αὐτῶν, ἵνα μὴ συναπολῆσθε αὐτοῖς…ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Διατ. Ἁγ. Ἀποστ. βιβλ. ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄).

 Πηγή

Ας φάμε λοιπόν τώρα στη μάπα την “ιστορική ονομασία”! ...Αυτό κι αν ήταν κατάρα!

«Ο τρόπος με τον οποίον βαδίζουν οι οικουμενιστές θα έπρεπε να μας είχε γίνει αντιληπτός έως τώρα... Πως μπαίνει ο κλέφτης μέσα στο σπίτι; Παραβιάζοντας την πόρτα ή το παράθυρο μέσα στη νύχτα. Δεν μπορεί να μπει κανονικά από την κύρια πόρτα μέρα μεσημέρι ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΦΤΗΣ.

Με τον ίδιο τρόπο και οι οικουμενιστές χρησιμοποιούν καμουφλάζ, ΔΙΠΛΗ ΓΛΩΣΣΑ, για να μας κοιμίζουν όσο εδραιώνουν την παναίρεση του οικουμενισμού, τον προπομπό της πανθρησκείας. Δεν μπορούν να μιλήσουν ακόμα τόσο ανοιχτά. Μπορεί ένας ιερέας να βγει στο κήρυγμα και να πει στο ποίμνιο ότι οι προτεστάντες είναι Εκκλησία; Όχι, δεν μπορεί ... ΑΚΟΜΑ...

          Τόσα χρόνια που αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον “εκκλησία” στο ΠΣΕ και στα 'ειδικά συνέδριά' τους μας το είπαν ανοιχτά;  ΟΧΙ.  Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και αυτά που εκείνοι έκαναν μυστικά και 'ειδικά' απέκτησαν 'ιστορικότητα' κατοχυρωμένη μάλιστα από 'Σύνοδο'. Ας φάμε λοιπόν τώρα στη μάπα την “ιστορική ονομασία” των αιρέσεων ως “εκκλησίες”. Οι οικουμενιστές λοιπόν, μας τα λένε και δεν μας τα λένε, φάσκουν και αντιφάσκουν διότι δεν έχουν άλλη επιλογή. Έτσι βαδίζουν, γιατί αυτό που κάνουν δεν είναι ούτε καθαρό ούτε τίμιο.

Ο Βαρθολομαίος στις ομιλίες του στην Κρήτη έλεγε ότι “η Εκκλησία είναι µία διαρκής σύνοδος” αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ αποκαλούσε “αδελφές εκκλησίες” τους αιρετικούς, και επικαλούνταν την προσευχή του αιρετικού πάπα που θα 'φώτιζε', λέει, την λεγόμενη Σύνοδο. Αυτό κι αν ήταν κατάρα! Και όλα αυτά πριν καν αποφασίσει αυτή η περιβόητη 'σύνοδος'».

Σχόλιο ἀπὸ «Ἀκτίνες» (ἐδῶ).

Τα χάλια μας! Αυτά που εκ των προτέρων ελέγοντο, ακόμα και σήμερα κάποιοι δεν θέλουν να παραδεχθούν!

Σάββατο,  18 Οκτωβρίου  2014

Ο Μ Ι Λ Ι Α

Σήμερα 12^η Ὀκτωβρίου, ἡμέρα Κυριακή,  ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῶν Πατέρων πού συγκρότησαν τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο. Ἡ Ζ’ Οἰκουμενική, καθώς καί ἡ Α’ καί ἡ Δ’ ἑορτάζονται πάντοτε κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Ξεφυλλίζοντας τά Πρακτικά τῆς Συνόδου αὐτῆς αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά σημειώσω κάποιες σκέψεις, ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι ἐπίκειται ἡ σύγκλησις τῆς λεγομένης Πανορθοδόξου Συνόδου, ἡ ὁποία ἔχει ὁρισθῆ νά γίνη μέσα στό ἔτος 2016 καὶ μάλιστα, ὅπως δημοσιεύθη, κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς.

Νομίζω ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς συγκλήσεως αὐτῆς τῆς Συνόδου ἡ ὁποία προετοιμάζεται καί μαγειρεύεται ἀπό πολλές δεκαετίες, πρέπει ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, ἡγούμενοι, πνευματικοί καί ἱερεῖς νά ἐνημερώνουν τόν λαό τοῦ Θεοῦ, συνεχῶς καί ἀκαταπαύστως εἰς τρόπον ὥστε νά γνωρίζη νά διακρίνη τουλάχιστον τήν ὄντως Ὀρθόδοξο Σύνοδο ἀπό τήν ψευδοσύνοδο, τήν ὁποία οἱ Πατέρες ὠνόμασαν ληστρική.  Διότι εἶναι ἀστεῖο νά διακηρύττωμε εὐκαίρως ἀκαίρως (εἰδικά οἱ Ἀντιοικουμενιστές) ὅτι ὁ λαός μας εἶναι ἀκατήχητος σέ ὅλα τά θέματα καί εἰδικά στά τῆς πίστεως, καί τώρα, ἐπικειμένης αὐτῆς τῆς λεγομένης «Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας», νά σιωποῦμε ἐπιμελῶς καί νά συμβάλλωμε, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς, εἰς τό νά μείνη ἀκατήχητος ὁ λαός καί σ’ αὐτό τό βασικό θέμα, καί ἔτσι νά ἀποδειχθῆ καί αὐτή ἡ Σύνοδος μεγάλη μέν σέ ἀριθμό, ἀλλά εὐθυγραμμισμένη ἀπόλυτα στίς ἀρχές τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Ν. Ἐποχῆς.

Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων θά προσπαθήσω καταγράφοντας κάποια σημεῖα ἀπό τά Πρακτικά τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τήν ὁποία ἑορτάζομε σήμερα, νά τά παραλληλίσω μέ τήν ἐπικείμενη Πανορθόδοξο Σύνοδο πρός ἐνημέρωσι καί ἀσφάλεια τῶν Ὀρθοδόξων.

Κατ’ ἀρχάς ἡ Ζ’ Οἰκουμενική συνῆλθε, ὅπως γνωρίζομε, γιά νά καταδικάση τήν αἵρεσι τῆς Εἰκονομαχίας, ἡ ὁποία ἐλυμαίνετο τήν Ἐκκλησία ἀπό πενῆντα καί πλέον ἐτῶν μέ στρατιωτική καί πολιτική ἐπιβουλή, μέ διωγμούς, ἐξορίες καί μαρτύρια τῶν Ὀρθοδόξων καί μέ μία ληστρική Σύνοδο ἐκ τριακοσίων πενήντα (350) περίπου Ἐπισκόπων, ἡ ὁποία ἀνεθεμάτισε τούς Ἁγίους Γερμανό Κων/πόλεως καί Ἰωάννη τόν Δαμασκηνόν, καθώς καί ὅσους ἀποδέχονται τήν προσκύνησι τῶν ἁγίων εἰκόνων.

Αὐτό σημαίνει ὅτι καί ἡ μέλλουσα νά συνέλθη Πανορθόδοξος Σύνοδος γιά νά εἶναι Ὀρθόδοξος, πρέπει πρωτίστως νά καταδικάση τήν αἵρεσι τῆς ἐποχῆς μας, ἡ ὁποία καί αὐτή ἀπό δεκαετίες λυμαίνεται τήν Ἐκκλησία καί ἐπιβάλλεται χωρίς οὐσιαστική ἀντίστασι τῶν Ὀρθοδόξων.  Ἐφ’ ὅσον ὅμως ἔχει ἀποφασισθῆ στίς λεγόμενες προσυνοδικές ἐπιτροπές νά μήν ἀσχοληθῆ ἡ Πανορθόδοξος αὐτή Σύνοδος μέ θέματα πίστεως, ἀλλά μέ διάφορα ἄλλα ὑποδεέστερα, τά ὁποῖα μπροστά στά θέματα τῆς πίστεως εἶναι κατά τό δή λεγόμενο «ψύλλου πήδημα», αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ λεγομένη Πανορθόδοξος Σύνοδος δέν θά εἶναι Ὀρθόδοξος ἀλλά ληστρική.

Ὁ Μ. Ἀθανάσιος διδάσκει μέ σαφήνεια ποιό εἶναι τό ἔργο κάθε Ὀρθοδόξου και Πανορθοδόξου Συνόδου: «Χρή γάρ πρῶτον πᾶσαν περί τῆς πίστεως διαφωνίαν ἐκκόπτεσθαι καί τότε τήν περί τῶν πραγμάτων ἔρευναν ποιεῖσθαι» (ΕΠΕ 9, 284).

Στήν Ζ’ Οἰκουμενική ἐκτός ἀπό τούς Ἐπισκόπους συμμετεῖχαν καί οἱ ἡγούμενοι τῶν μοναστηριῶν, μέ δυναμική μάλιστα παρουσία, ὅπως βλέπομε καί στά πρακτικά τῆς Συνόδου,

Ο άγιος Κοσμάς και οι ιερείς

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

Πηγή

Τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ οἱ ἱερεῖς

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει καὶ πανηγυρίζει ὁ ἰσαπόστολος καὶ ἐθναπόστολος ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ὁ ὑμνογράφος ἀπορεῖ τί ἐγκώμια νὰ τοῦ πλέξῃ καὶ λέει· Πῶς νὰ σὲ ὀνομάσουμε, ἅγιε Κοσμᾶ; μάρτυρα, ἢ ἀπόστολο, ἢ μοναστή, ἢ ἱερέα τοῦ Ὑψίστου;

Ο άγιος Κοσμάς και οι ιερείς (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου) by aktines on Scribd