Πέμπτη 24 Αυγούστου 2017

Για τις μοναχές που εκδιώχτηκαν από τον Μητροπολίτη Ηλείας

Εν τη νήσω Κρήτη , Ιεράπετρα    24/08/2017


Προς ενημέρωση και τέρψιν αλλά και στήριξη αδελφών



                                           Αναστασία Μενεγάκη


Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, που μας καλεί να μετέχουμε στα παθήματα των αδελφών μας, τηλεφώνησα στη φίλη Μητρόπολη Ηλείας και μίλησα με κάποιον πατέρα που μου συστήθηκε ως Ηλίας.Του ζήτησα εν ονόματι του Αγίου Τριαδικού Θεού να εξετάσουν πρώτα την μοναχή Μελάνη θεολογικά και, αν δεν είναι εντάξει θεολογικά, τότε να την διώξουν!
Μητροπ. Ηλείας Γερμανός
Μου ζήτησε να περάσω από εκεί εγω και του εξήγησα ότι βρίσκομαι μακριά αλλά τηλεφωνώ ως φίλη της Μελάνης, αλλά και αδελφή της, αλλά και ως μέλος του σώματος Αυτού Του Κυρίου Ιησού Χριστού που αποτελούμε όλοι μεσα στην εκκλησία, και του ζήτησα  να εφαρμοστεί η εντολή της Αγίας Γραφής· αν σου φταίξει ο αδελφός σου ελεγξε τον· αν δε σε ακούσει παρε και άλλο μάρτυρα· αν δε σε ακούσει πεστο στην Εκκλησία· αν δεν ακούσει την εκκλησία να

Των Ποιμένων και των πιστών κοιμωμένων η νέα "εκκλησια" συνεχίζει απτόητη (και απρόσκοπτα) την πορεία της!

 Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας στην οικουμενιστική μοναστική κοινότητα Μπόζε


FreeWill-Lipsey04.jpg

25o Διεθνές Οικουμενι(στι)κό Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας στο μοναστήρι του Bose της Ιταλίας στις 6-9 Σεπτεμβρίου του 2017 με θέμα: «Το δώρο της Φιλοξενίας»
Στο φετινό συνέδριο θα λάβουν μέρος με εισηγήσεις ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, ο Ηγούμενος της Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους Ελισσαίος, αλλά και καθηγητές  του  Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Χρυσόστομος Σταμούλης και Φώτιος Ιωαννίδης κ.α.

* Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα του Συνεδρίου.
16 11 09 banner web

XXV Convegno ecumenico internazionale di spiritualità ortodossa
IL DONO DELL'OSPITALITÁ
Monastero di Bose, 6-9 settembre 2017
in collaborazione con le Chiese ortodosse
Vanto dei cristiani è l’accoglienza dei forestieri e la compassione verso di loro.

Η καπήλευση και ο εμπαιγμός των αγίων (και του αγίου Κοσμά του Αιτωλού) από τους οικουμενιστές

Ἡ καπήλευση καὶ ὁ ἐμπαιγμός τῶν ἁγίων ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές

Ἀδαμάντιου  Τσακίρογλου

Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη, πόσο ἔχουν ξεφύγει ἀπὸ τὴν Παράδοση τῶν Πατέρων καὶ πόσο τοὺς καπηλεύονται καὶ ἐμπαίζουν οἱ οἰκουμενιστὲς, ἰδίως Ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, ἀπὸ τὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα δημοσιεύονται τελευταῖα μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἐκεῖ ἀνακαλύπτει κάθε νοήμων ἄνθρωπος τὴν ἀνακολουθία λόγων καὶ ἔργων. Γιὰ νὰ φανεῖ αὐτὸ καθαρά, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχουν σκανδαλισμοί, θὰ κάνουμε μία σύγκριση τῶν λόγων τοῦ ἁγίου μὲ τά λόγια καὶ ἔργα αὐτῶν ποὺ τὸν ὑμνοῦν (στο κείμενο μὲ σκούρα γράμματα).
Ἡ ἀποστολή ποὺ ἀνέλαβε ὁ ἅγιος, ὅπως γράφει ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος στὸ σχετικὸ γνωστὸ ἔργο του, ἦταν «νὰ πολεμήση τὸν Ἑωσφόρον, νὰ πολεμήση τὸ θηρίον εἰς τὰ ἴδιά του κέντρα. Ν' ἀφυπνίση συνειδήσεις βεβαρημένας. Νὰ παρηγορήση. Νὰ σπογγίση δάκρυα. Ν' ἀναπτερώση τὸ φρόνημα, νὰ θερμάνη τὸ συναίσθημα τῶν πιστῶν, νὰ σταματήση τὸ κύμα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ, νὰ ὑψώση κέρας χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, νὰ πέση ἐπὶ τέλους μαχόμενος διὰ τὴν Πίστιν». Πράγματα ποὺ δὲν κάνουν αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν. Λέει λοιπὸν ὁ ἅγιος:
«Καὶ τί πληρωμὴν θέλω ἐγώ; Χρήματα; Καὶ τί νὰ τὰ κάμω; Ἐγώ, μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, μήτε σακκούλα ἔχω, μήτε σπίτι, μήτε ἄλλο ράσο· καὶ τὸ σκαμνὶ ὁποὺ ἔχω ἰδικόν σας εἶνε, τὸ ὁποῖον εἰκονίζει τὸν τάφον μου. Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει ἐξουσίαν νὰ διδάξη βασιλεῖς, πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καὶ γυναίκας, νέους καὶ γέροντας καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως καὶ ἐπεριπατοῦσα διὰ ἄσπρα (=χρήματα), θὰ ἤμουν τρελὸς καὶ ἀνόητος· ἀμὴ τί εἶνε ἡ πληρωμή μου;.... καὶ μὲ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ Θεοῦ δὲν ἔχω μήτε σακκούλα, μήτε σπίτι, μήτες κασέλα, μήτε ἄλλο ράσο ἀπὸ αὐτὸ ὁποὺ φορῶ, ἀλλὰ ἀκόμη παρακαλῶ τὸν Κύριόν μου μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου νὰ μὲ ἀξιώση νὰ μὴν ἀποκτήσω σακκούλα, διότι ὡσὰν κάμω ἀρχὴν νὰ παίρνω ἄσπρα(=χρήματα), εὐθὺς ἔχασα τοὺς ἀδελφούς μου, καὶ δὲν ἠμπορῶ καὶ τὰ δυό, ἢ τὸν Θεὸν ἢ τὸν διάβολον». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς (καὶ μάλιστα οἱ χωρὶς οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις Μητροπολίτες), οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, τελοῦν τὰ μυστήρια, τὰ μνημόσυνα, τοὺς ἁγιασμοὺς κλπ. ἀφιλοκερδῶς; Ἡ σύνοδος στὸ Κολυμπάρι μὲ τὰ ξενοδοχεῖα πέντε ἀστέρων καὶ τὰ συμπόσια καὶ τὶς συναυλίες, εἶχε μήπως καμία σχέση μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἁγίου; Ἡ στάση τῶν κληρικῶν ἀπέναντι στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ δὲν φανερώνει ἂν μή τι ἄλλο, ὅτι δυστυχῶς τὰ ἄσπρα (=χρήματα) παίζουν σήμερα μεγάλο ρόλο στὰ θέματα ζωῆς καὶ ἀποφάσεων τῶν κληρικῶν;
«Ἀφήνομεν λοιπόν, ἀδελφοί μου, τὰς φλυαρίας τῶν ἀσεβῶν, τῶν αἱρετικῶν, τῶν ἀθέων, καὶ λέγομεν μόνον ὅσα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐφώτισε τοὺς ἁγίους Προφήτας, Ἀποστόλους καὶ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μᾶς ἔγραψαν». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν πιὰ σήμερα γιὰ αἱρέσεις; Οἱ ἐπίσκοποι μιλοῦν πάντως, ἀντὶ γιὰ φλυαρίες γιὰ διαλόγους, γιὰ μεταπατερικὲς διδαχὲς καὶ Πατριάρχες ὀνομάζουν τοὺς ἁγίους θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως.
«Τὸν παλαιὸν καιρὸν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἤθελον νὰ παιδεύσουν κανένα ἄνθρωπον, ἔκανον ὅρκον καὶ ἔλεγον, νὰ δώση ὁ Θεὸς νὰ τὸν βάλη μὲ τοὺς ἱερεῖς τοῦ 18ου αἰῶνος. Διὰ τοῦτο, ἀδελφοί μου, εἶνε δύσκολον τὴν σήμερον νὰ σωθοῦν πατριάρχαι, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, κ.λπ. Διὰ τοῦτο σᾶς συμβουλεύω, ἅγιοι ἱερεῖς, τώρα ποὺ ἔχετε καιρόν, μετανοήσατε, ἵνα σωθῆτε». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν περὶ προσωπικῆς μετανοίας καὶ γιὰ τὴν σωτηρία τους; Ὄχι, βεβαίως. Ἀντιθέτως, ἐνῶ γιὰ αὐτὰ οὐδὲν σχόλιον ποιοῦν, εἶναι λαλίστατοι γιὰ τὴν καταδίκη ἢ τὴν δυσκολία σωτηρίας τῶν ἄλλων.
«Λέγω μόνον ὅτι ὅστις θέλει νὰ γίνῃ ἱερεύς, πρέπει νὰ εἶνε καθαρὸς ὡς ἄγγελος· νὰ ἠξεύρῃ γράμματα νὰ ἐξηγῇ τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον. Καὶ ὅταν γίνῃ 30 χρονῶν καὶ τὸν παρακαλέσουν οἱ κοσμικοὶ καὶ ὁ Δεσπότης, τότε νὰ γίνεται

«Η προς αλλήλους διάστασις»



(Μ. Βασίλειος – Επιστολή 60, Γρηγορίω θείω)

ΝΙΚΟΣ  Ε.  ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

Ο Μ. Βασίλειος στην Επιστολή του (60) προς το θείο του Γρηγόριο, επίσκοπο κάποιας πόλης στην Καππαδοκία, γράφει: «Μη και ημάς τι σκυθρωπόν διήγημα τω βίω προσθείναι, ως αρα τις είη τοις οικειοτάτοις προς αλλήλους διάστασις, ηδονήν μεν εχθρούς παρασκευάζουσα, φίλοις δε συμφοράν, απαρέσκουσα δε Θεώ, τω εν τη τελεία αγάπη τον χαρακτήρα των εαυτού μαθητών θεμένω» δηλ. «να μη προσθέσωμεν και ημείς, όπως άλλοι, εις την βιογραφία μας ένα μελαγχολικόν κεφάλαιον, εις το οποίον θα περιγράφεται μία διάστασις μεταξύ των οικειοτάτων, χαρίζουσα εις μεν τους εχθρούς ηδονήν εις δε τους φίλους συμφοράν, απαρέσκουσα δε εις τον Θεόν, ο οποίος ως χαρακτηριστικόν γνώρισμα των μαθητών του ώρισε την τελείαν αγάπην».
Την ιδιαίτερα θεωρητική και πρακτική διαίρεση την προκαλούν εκείνοι οι ορθόδοξοι, που ως μέτρο έχουν την συνύπαρξη αιρέσεως (Οικουμενισμός) και Ορθοδοξίας και δεν βλέπουν το Πατερικό σημείο τομής (Αποτειχίσεις, διακοπή μνημοσύνου) ανάμεσα στην Ορθοδοξία και στην αίρεση.
Αυτοί, δυστυχώς, θα αποτελέσουν το μελλοντικό πλήθος των οικουμενιστών. Από Εκκλησιαστική άποψη, θεωρούν διασφαλισμένη σωτηριολογικά τη στάση τους, που συμπίπτει με τα λόγια του Καρδιναλίου Pane Philippe: «Για μένα, πιστεύω πως δεν υπάρχει καμιά πραγματική διαφορά πίστεως ανάμεσα στην καθολική και στην ορθόδοξη διδασκαλία – Εκκλησία. Μπορείτε να υιοθετήσετε ολόκληρη την ορθόδοξη διδασκαλία, ολόκληρο τον ορθόδοξο ρυθμό, ολόκληρη την ορθόδοξη πνευματικότητα και τη μοναστική ζωή, παραμένοντας, ωστόσο, ενωμένοι με τη Ρώμη» (Δηλώσεις προς Αρχιμ. Πλακίδα deseille).
Αυτές οι σκέψεις, δυστυχώς, αποτελούν το «πιστεύω» πολλών επισκόπων της Ελλαδικής Εκκλησίας καθώς και πολλών Πατριαρχών. Ας μη μας παραξενεύει η Αγιορείτικη δήλωση: «Δεν υπάρχει λόγος ταραχής»!
Η Εκκλησιαστική Ιστορία διδάσκει πως υπάρχουν κάποιες ειδικές εποχές

ΕΠΑΛΗΘΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

«Τόν Πάπα νά καταράσθε» ή να τον ευλογείτε;


Μεταπατερικὴ ἀμφισβήτηση τοῦ λόγου τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ
«Τὸν Πάπα νὰ καταράσθε»!



Οἱ Οἰκουμενιστές ἐνοχλοῦνται ἀπό τήν ρήση τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: «Τόν Πάπα νά καταρᾶσθε»! Βλέποντας, ἄλλωστε, τὴν καθολική, σταθερὴ καὶ ἀδιάκοπη πίστη τῶν Ὀρθοδόξων ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι αἵρεση, ὅτι ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μ. Φωτίου μέχρι σήμερα, ἐπὶ 1200 χρόνια, καταδικάζουν τὸν παπισμὸ ὡς αἵρεση, ἐφηύραν καινούργια αἵρεση, μέσα στά πλαίσια τῆς παναιρέσεως τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τὴν μεταπατερικὴ καί μετακανονική αἵρεση τοῦ Φαναρίου καί τῆς Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου, ἡ ὁποία παραμερίζει καί καταργεῖ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καί τούς Ἱερούς Κανόνες, ὡς ἀνεπίκαιρους, ξεπερασμένους καί παρωχημένους, μαζὶ καὶ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Τοὺς εἶναι ἐμπόδιο στὰ συγκρητιστικά, μασονοεβραϊκά, οἰκουμενιστικά καί νεοεποχίτικα σχέδιά τους...
Ἀκόμη καὶ ἂν -ὑποθετικά- ἔλειπε αὐτὴ ἡ προφητεία, ὑπάρχουν σὲ ἄλλα σημεῖα τῶν Διδαχῶν τοῦ πατρο-Κοσμᾶ ἀντιπαπικὲς ρήσεις, ποὺ δὲν ἐπιτρέπουν νὰ ἀλλοιώσουμε τὴν πίστη τοῦ ἁγίου, τὴν πίστη τῶν Ὀρθοδόξων γιὰ τὸν «πάπα».
Εἶναι πολὺ χειρότερη ἡ ἄλλη ρήση τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ γιὰ τὸν «πάπα» καὶ τὸν Μωάμεθ, γιὰ τὸν δεύτερο λίγο συγκεκαλυμμένα, λόγῳ τῆς δουλείας. Τοὺς ταυτίζει μὲ τὸν Ἀντίχριστο καὶ βρίσκεται στὴν Η´ Διδαχή του: «Ὁ Ἀντίχριστος εἶναι· ὁ ἕνας εἶναι ὁ πάπας καὶ ὁ ἕτερος εἶναι αὐτὸς, ὁποῦ εἶναι εἰς τὸ κεφάλι μας, χωρὶς νὰ εἰπῶ τὸ ὄνομά του, τὸ καταλαβαίνετε, μὰ λυπηρὸν εἶναι νὰ σᾶς τὸ εἰπῶ, διότι αὐτοὶ οἱ Ἀντίχριστοι εἶναι εἰς τὴν ἀπώλειαν, καθὼς τὸ ἔχουν. Ἡμεῖς ἐγκράτεια, αὐτοὶ ἀπώλεια· ἡμεῖς νηστεία, αὐτοὶ πολυφαγία· ἡμεῖς παρθενία, αὐτοὶ πορνεία· ἡμεῖς δικαιοσύνη, αὐτοὶ ἀδικία».
Ἄλλωστε καὶ σ’ αὐτὰ, ποὺ ἀναφέρει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ὅτι ὅλες οἱ ἄλλες πίστες εἶναι ψεύτικες, κάλπικες, τοῦ Διαβόλου, καὶ μόνη ἡ πίστη τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι καλὴ καὶ ἁγία, δὲν περιλαμβάνει καὶ τὸν «πάπα»; Καὶ τὸ ὅτι τὰ εὐρωπαϊκὰ ρηγᾶτα, οἱ εὐρωπαϊκοὶ λαοί, θὰ μᾶς ἔβλαπταν στὴν πίστη, ἂν ὑποτασσόμασταν στοὺς Φράγκους, ἀντὶ γιὰ τοὺς Τούρκους, τὸν παπισμὸ καὶ τὸν προτεσταντισμὸ δὲν ἐννοεῖ; Ὑπῆρχε τότε ἄλλη πίστη στὴν Εὐρώπη;…

Τήν ἐποχή τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, οἱ διώκοντες τό ὑπόδουλον γένος ἦταν οἱ Τοῦρκοι καί ὄχι ὁ «πάπας». Γνώριζε ὁ πατρο-Κοσμᾶς ὅτι ὁ Τοῦρκος δέν μᾶς πειράζει τήν πίστη. Μόνο χρήματα θέλει. Ὅμως, ὁ «πάπας», ὡς αἱρετικός, θά μᾶς πείραζε τήν πίστη. Γι’αὐτό καί εἶπε «καλύτερα τούρκικο φέσι, παρά παπική τιάρα».
Ἡ κατάρα τοῦ πατρο-Κοσμᾶ στόν «πάπα», δικαιολογεῖται α) ἀπό τό ὅτι εἶναι αἱρετικός καί β) ἀπό τό ὅτι ἤθελε νά προφυλάξει τούς ὑπόδουλους ἀπό τήν ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐκ μέρους τοῦ «πάπα». Ἡ κατάρα τοῦ πατρο-Κοσμᾶ ἰσοδυναμεῖ μέ τά ἀναθέματα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, πού ἐκφωνοῦνται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τό Συνοδικό τῆς Ζ΄ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, τά ὁποία ἔχουν καταργήσει τά τελευταῖα χρόνια οἱ Οἰκουμενιστές. Ἑπομένως, ἡ κατάρα καί τό ἀνάθεμα ἐπιτρέπονται μόνο, ὅταν ὑπάρχει αἵρεση.
Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ἦταν βαθύς γνώστης καί τοῦ ἄλλου χωρίου ἀπό τό Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσεως καί τῆς Δευτέρας Παρουσίας, …ὅπου ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέει: «Πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῶ διαβόλω καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ». Ἄς προσέξουμε ἐδῶ τήν λέξη «κατηραμένοι». Αὐτή ἡ λέξη, πού τρομάζει καί ἀναστατώνει τόν κόσμο, εἶναι μέσα στό Εὐαγγέλιο. Αὐτή τή λέξη τή λέει ὁ Χριστός. Λέει λόγο, πού δέν εἶπε ποτέ. Ἐκεῖνος, πού ἦταν ὅλο ἀγάπη καί συγχώρεση, κι ἀκόμη καί γιά τούς σταυρωτές του εἶπε: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς…», τώρα εἶναι ὁ ἴδιος, πού ἔρχεται ἀπό τόν οὐρανό καί ἐνώπιον ὅλου τοῦ κόσμου λέει: «Πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῶ διαβόλω καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ». Αὐτή ἡ κατάρα ὁδηγεῖ στήν κόλαση καί στήν τιμωρία.

Ἄς ἀντιληφθοῦμε τί λέει ὁ Χριστός. Λέει καθαρά καί ξάστερα κατάρα καί κατηραμένοι. Ποιοί εἶναι οἱ κατηραμένοι; Εἶναι αὐτοί, πού δέν ἔχουν αὐτιά ν' ἀκούσουν, καί καρδιά νά αἰσθανθοῦν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ˙ αὐτοί, πού δέν χύνουν ἕνα δάκρυ γιά τ' ἁμαρτήματά τους˙ αὐτοί, πού δέν τήρησαν τίς ἐντολές Του καί μάλιστα τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης. Εἶναι οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί, οἱ ἀσεβεῖς, οἱ ἄθεοι, οἱ αἱρετικοί, οἱ ἀλλόθρησκοι, οἱ οἰκουμενιστές.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου (Παρατίθεται ὅλο τὸ ἄρθρο μετὰ τὸ βίντεο τοῦ π. Θεοδώρου)


Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀμφισβήτηση τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ:  «Τον πάπα να καταράσθε» 


Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Τ ΚΔ’ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Το γίου νδόξου ερομάρτυρος Κοσμ το σαποστόλου τοῦ Αἰτωλοῦ.




Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ´

    «Θείας πίστεως, διδασκαλίᾳ, κατεκόσμησας, τὴν Ἐκκλησίαν, ζηλωτὴς τῶν Ἀποστόλων γενόμενος· καὶ κατασπείρας τὰ θεῖα διδάγματα, μαρτυρικῶς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος».

Διδαχή Δ΄

Ποίος ηξεύρει, αδελφοί μου, να μου ειπή, ο ήλιος φωτεινός είναι ή σκοτεινός; Μου φαίνεται όλοι σας το γνωρίζετε, ότι είναι φωτεινός και τα πάντα φωτίζει. Είναι όμως μερικά ζώα οπού τα λέγουν νυχτερίδες, και άλλα κουκουβάγιες, και όταν βγη ο ήλιος θαμβώνονται και σκοτίζονται και δεν βλέπουν, και όταν νυκτώση, τότε βλέπουν. Έτσι είναι και εις τα Άχραντα Μυστήρια· τον καλόν τον φωτίζουν και τον κάμνουν ωσάν άγγελον· ομοίως και τον αμαρτωλόν πάλιν τον σκοτίζουν και τον κάμνουν ωσάν τον διάβολον. Καθώς και η φωτιά όλα τα πράγματα δεν τα καίει, μάλιστα το χρυσάφι το λαμπρύνει και το καθαρίζει, και τα άλλα πράγματα καίει. Λοιπόν ας γίνωμεν και ημείς μάλαμα να καθαρισθώμεν, και όχι ξύλα να καιώμεθα.
Εδώ οπού ήλθα, χριστιανοί μου, έλαβα μίαν χαράν μεγάλην και μίαν λύπην μεγάλην. Και χαρά μεγάλη έλαβα βλέπων την καλήν σας γνώμην και την καλήν σας μετάνοιαν· λύπην έλαβα πάλιν στοχαζόμενος την αναξιότητά μου, πως δεν έχω καιρόν να σας εξομολογήσω όλους ένα προς ένα, να μου ειπή καθένας τα αμαρτήματά του, να του ειπώ και εγώ εκείνο οπού με φωτίση ο Θεός. Θέλω, αλλά δεν ημπορώ, τέκνα μου. Καθώς ένας πατέρας είναι άρρωστος, πηγαίνει το παιδί του να το παρηγορήση, εκείνος μη δυνάμενος το διώχνει· μα πώς το διώχνει; Με την καρδιά καημένη! Θέλει να το παρηγορήση, μα δεν ημπορεί. Μα πάλιν διά να μη υστερηθήτε τελείως, σας λέγω τούτο: Αν θέλετε να ιατρεύσετε την ψυχή σας, τέσσερα πράγματα σας χρειάζονται. Κάμνομεν μια συμφωνίαν; Από τον καιρόν οπού εγεννήθητε έως τώρα, όσα αμαρτήματα επράξατε, να τα πάρω εγώ εις τον λαιμόν μου· και η ευγένειά σας να κρατήσετε τέσσαρες τρίχες. Και τι θα τα κάμω; Έχω μία καταβόθρα και τα ρίχνω μέσα. Ποία είναι η καταβόθρα; Είναι η ευσπλαχνία του Χριστού μας.
Πρώτη τρίχα είναι όταν θέλετε να εξομολογήσθε, το πρώτον θεμέλιον είναι αυτό οπού είπομεν, να συγχωρήτε τους εχθρούς σας. – Το κάμνομεν, άγιε του Θεού. – Επήρατε την πρώτην τρίχαν.
Δευτέρα τρίχα είναι να ευρίσκετε πνευματικόν καλόν, γραμματισμένον, ενάρετον, να εξομολογήσθε και να λέγετε όλας