«ΣΕΙΣΜΟΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Κυριακή 10 Μαρτίου 2019, ημέρα καρναβαλιού με τον λαό να έχει ξεχυθεί στους δρόμους να γιορτάσει.

Η Κατερίνη όμως δεν γιορτάζει το καρναβάλι, η Κατερίνη ξεχύθηκε στους δρόμους με συλλαλητήρια κατά τής Συμφωνίας των Πρεσπών, υπερασπιζόμενη την Μακεδονία μας.

Η συμμετοχή αυτή την φορά τού κόσμου, μικρών και μεγάλων, καθώς και από άλλες πόλεις τής Βορείου Ελλάδος και συγκεκριμένα τής Μακεδονίας που βρέθηκαν στην Κατερίνη, θύμιζε εποχές μεγάλων κομμάτων όπου χιλιάδες λαού

Η Σερβική Εκκλησία δεν αναγνωρίζει την «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας»

Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνωρίζει την νέο-ανακηρυγμένη «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας» του Κιέβου τις αποφάσεις της οποίας θεωρεί μη κανονικές και μη δεσμευτικές καθώς έχει «σχισματική ιεραρχία και κλήρο».

Σε έγγραφο που απέστειλε η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία (ΣΟΕ) σε όλες τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, αναφέρει ότι θεωρεί μη κανονική την εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην επικράτεια της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας καθώς και όλες τις αποφάσεις που ακολούθησαν σχετικά με την Ουκρανία.

Νέο βιβλίο:

«Οἱ ἀγῶνες τῶν Λαϊκῶν ὑπὲρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως»

Σὲ μία χρονικὴ στιγμή, ὅπου ὁ ἀγῶνας ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει μείνει στάσιμος, (μὲ εὐθύνη τῶν ποιμένων, ποὺ ἔχουν δέσει τὸ ποίμνιο στὸ ἀντιπατερικό τους ἅρμα καὶ ἀρνοῦνται νὰ ἐνημερώσουν τοὺς πιστοὺς γιὰ τὸν κίνδυνο τῆς Παναιρέσεως, πόσο μᾶλλον νὰ τοὺς προτρέψουν νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς!), ἐμφανίζεται ἕνα βιβλίο, τὸ ὁποῖο ταράζει τὰ λιμνάζοντα ἀντιοικουμενιστικὰ νερὰ καὶ ὑπενθυμίζει στοὺς λαϊκοὺς ὅτι, ἡ στάση τοῦ πιστοῦ σὲ καιροὺς αἱρέσεως εἶναι ἡ ταχύτατη, ἐνστικτώδης ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες ποιμένες· δηλαδὴ ἡ ἀποτείχιση, ἡ διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τὸν αἱρετίζοντα οἰκεῖο ἐπίσκοπο (καὶ μὲ ὅσους κοινωνοῦν μὲ αὐτόν). Καὶ βέβαια, ἡ κοινωνία μὲ τοὺς ἁπανταχοῦ ὀρθοδόξους, ποὺ κι αὐτοὶ ἀποχωρίζονται τὴν αἵρεση ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τοὺς οἰκείους ποιμένες, παραμένοντας ἔτσι στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων καὶ καταδικάζοντας κάθε μορφὴ σχίσματος.

Τὸ βιβλίο, τὸ ὁποῖο συνέγραψε ὁ φιλόλογος καὶ ἱστορικὸς κ. Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου, παραθέτει παραδείγματα τῶν ἀγώνων τῶν λαϊκῶν ὑπὲρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ κατὰ τῶν αἱρέσεων ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας μέχρι τὸν περασμένο 20^ο αἰῶνα.

Τὰ παραδείγματα ποὺ παρουσιάζει τὸ βιβλίο καθιστοῦν ἀπολύτως σαφὲς ὅτι ἡ στάση τῶν παλαιότερων πιστῶν ἦταν ὁμολογιακή. Πείθουν τοὺς καλοπροαίρετους ἀναγνῶστες, ποὺ δὲν ἔχουν ἀποφασίσει νὰ διακινδυνεύσουν τὴν σωτηρία τους ὑπακούοντας σὲ  ριψάσπιδες ποιμένες, ὅτι ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι ξεκάθαρη: δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ πιστὸς ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Κύριο, νὰ κοινωνεῖ μὲ αἱρετικοὺς ποὺ διὰ τῆς αἱρέσεως καθίστανται ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ, ἢ νὰ κοινωνεῖ μὲ ὅσους τοὺς ἀνέχονται ἢ, ἀκόμα χειρότερα, συμφωνοῦν μαζί τους.

Τὸ βιβλίο διατίθεται στὴν τιμὴ τῶν 5 Εὐρώ. Τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὶς πωλήσεις θὰ χρησιμοποιηθοῦν πρὸς ἐνίσχυση τῶν ἀποτειχισμένων κληρικῶν, μοναχῶν καὶ ἱερέων, ποὺ διώκονται ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, ὡς ἐλάχιστη ἀναγνώριση τῶν ἀγώνων τους.

Μπορεῖτε νὰ τὸ προμηθευτεῖτε ἐπικοινωνώντας μὲ τηλέφωνο 2105022073 στὴν Ἀθήνα, ἢ νὰ τὸ παραγγείλετε (μὲ ἀντικαταβολή) στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνση paterikiparadosi@gmail.com γράφοντας τὰ ἀπαραίτητα πρὸς ἀποστολὴν στοιχεῖα σας.

Ἀκολουθεῖ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο αὐτό 23−32:

Το εμβατήριο που ...καταργήθηκε και ξεχάστηκε!

Τρίτος μετά τον Πάπα και τέταρτος μετά τον Βαρθολομαίο!

    Αυστραλία: Ποινή κάθειρξης έξι ετών στον καρδινάλιο Τζορτζ Πελ για παιδεραστία

Σε έξι χρόνια κάθειρξη για παιδεραστία καταδικάστηκε ο Αυστραλός καρδινάλιος Τζορτζ Πελ, μέχρι πρότινος τρίτος τη τάξει στην ιεραρχία του Βατικανού, με την ελάχιστη υποχρεωτική διάρκεια της ποινής του να ανέρχεται σε τρία χρόνια και οκτώ μήνες.
Απαγγέλλοντας την ποινή του καρδινάλιου στη Μελβούρνη, ο δικαστής Πίτερ Κιντ δήλωσε ότι στάθμισε από τη μία τα «ειδεχθή εγκλήματα» που διέπραξε ο 77χρονος ιεράρχης και από την άλλη τόσο την προχωρημένη του ηλικία όσο και το ότι «κατά τα άλλα διήγε ανεπίληπτο βίο».

Ο Πελ, το πλέον υψηλόβαθμο στέλεχος της ρωμαιοκαθολικής ιεραρχίας που έχει καταδικαστεί ποτέ για βιασμό ανηλίκου, κινδύνευε να του επιβληθεί ποινή έως και 50 ετών κάθειρξης για τα εγκλήματά του με θύματα δύο παιδιά της χορωδίας στη Μελβούρνη το 1996 και το 1997.

Η νέα γενοκτονία των χριστιανών

Η ΝΕΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Ενώ στη Μέση Ανατολή συντελείται «εθνοκάθαρση» από το Ισλάμ, στην Ελλάδα τα κόμματα συναινούν στην εγκατάσταση μουσουλμάνων

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

   Σύμφωνα με την αναφορά της αμερικανικής οργάνωσης Ανοικτές Θύρες, 4.136 χριστιανοί πολίτες δολοφονήθηκαν το προηγούμενο έτος σε 50 διαφορετικές χώρες λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους, 2.625 συνελήφθησαν και κρατούνταν σε φυλακές χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες και 1.266 εκκλησίες καταστράφηκαν, γκρεμίστηκαν ή κάηκαν [1]. 

“Αγιοι” Αρχιερείς. Υπάρχετε …ή δεν ΥΠΑΡΧΕΤΕ…!!! --(Μήπως και κάποιοι άλλοι πρέπει να κάνουν την ίδια ερώτηση;)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ “ΑΓΩΝΑΣ”

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

Κραυγή  πόνου  και  διαμαρτυρία!

“Αγιοι” Αρχιερείς. Υπάρχετε

…ή δεν ΥΠΑΡΧΕΤΕ…!!!

   Η Αρχιερωσύνη είναι προσφορά λατρείας στο Θεό και σχέση κοινωνίας και αγάπης με το λαό, συνεπώς, ο κάτοχός της δεν δικαιούται να απολαμβάνει την τιμή κλεισμένος και απομονωμένος στην έπαρσή του, μακριά από το λαό και ερήμην του λαού, δεδομένου ότι η προσταγή του Κυρίου μας είναι κατηγορηματική και δεν επιδέχεται υπερφίαλη περιφρόνηση ή πλαστή ερμηνεία όταν λέγει «ός εάν θέλη έν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος και ός εάν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος» (Ματθ. 20, 26-27).

   Από την ημέρα της χειροτονίας πρέπει να ζει, να εκφράζεται και να ενεργεί ως εντολοδόχος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και για χάρη του αγαπημένου του ποιμνίου «υπέρ ου Χριστός απέθανε…» (Ρωμ. 14, 15).

   Στη σύγχρονη εποχή μας, βρίσκει στις τιμημένες καθέδρες των αγίων πατέρων, ηγέτες, που έχουν ζυμώσει τα Πατερικά πρότυπα με τα κοσμικά εμβλήματα. Οι σημερινοί Επίσκοποι ασκούν εξουσία, δίνουν διαταγές, υπογράφουν έγγραφα, απολαμβάνουν τιμές και η υπευθυνότητά τους λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του κρατικού μηχανισμού, διαλεγόμενοι με την πολιτική και οικονομική ηγεσία και εφησυχάζουν με τη σκέψη και την πεποίθηση ότι ανταποκρίθηκαν πλήρως στην αποστολή τους(!).

Ο συμβιβασμός των πιστών με την οικουμενιστική εκδοχή της Ορθοδοξίας!

«Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»

(Ως Πίστη και Ζωή)

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Σήμερα, οι ευρύτερες μάζες των πιστών διαβρωμένες από τις επιταγές του πολιτικού ρεαλισμού της Αστικής Φιλοσοφίας–Καπιταλισμού και καθοδηγούμενες από το φρόνημα της αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση: «υπηρετούν» ακίνδυνα την Εκκλησία περιβαλλόμενες εκκλησιαστικές περγαμηνές των Μαρτύρων και Πατέρων όποτε το καλεί η περίσταση (εορτή). Αντιμετωπίζουν την σύγχρονη παναίρεση του Οικουμενισμού όχι με Αγιογραφική και Πατερική ευθυκρισία αλλά με αντισταθμιστικούς μηχανισμούς, όπως «εξύμνηση» της Ορθοδοξίας, πατερικές λεκτικές εξάρσεις και οικουμενιστική εσωστρέφεια.

Αυτές οι διανοουμενίστικες «πατερικές» εξάρσεις, παραδοσιολατρείες–βυζαντινολατρείες, έχουν απήχηση στον ευρύτερο κόσμο, διότι οι συνεχείς εθνικές και εκκλησιαστικές ήττες–εξευτελισμοί χρειάζονται και μια συνεχή ακολουθία υπεραναπληρώσεως.

Αυτές οι πνευματικές στρεβλώσεις δεν συνιστούν την Ορθοδοξία, η οποία υποτάσσεται μόνο στις διαχρονικές υπέρτερες επιταγές της διαχρονικής Εκκλησίας.

Ορθοδοξία είναι η ορθή δόξα–αντίληψη περί του Θεού. Δεν είναι η αποσιώπηση της αλήθειας, ο παραμερισμός της Πατερικής αγωνιστικότητας ή η επιλεκτική οικειοποίησή της. Είναι η απάντηση στην πνευματική σύγχυση του κόσμου, στην «λογική» των αιρέσεων, οι οποίες θα φθάσουν στα αβυσσαλέα όρια της αποστασίας, σύμφωνα με τα προφητευμένα στην Αγία Γραφή. Η σύγχρονη οικουμενιστική εκδοχή της Ορθοδοξίας, όπως εκφράσθηκε στην «σύνοδο» της Κρήτης (ψευδο-σύνοδος), υπακούει στην βαθύτερη αιτιότητα που υπαγορεύει η αίρεση – οικουμενισμός.

Ορθοδοξία είναι η αληθινή οδός που οδηγεί στην σωτηρία του ανθρώπου.

Η οντολογία=θεολογία της Ορθοδοξίας υφαίνεται–εκπροσωπείται (επιλεκτικά):

- Από τον Άβελ, που φονεύθηκε από τον αδελφό του.

- Από τον Σηθ, ο οποίος αντικαθιστά τον Άβελ.

- Από τον Ενώχ, που είναι εγγονός του Σηθ.

- Από τον Νώε, δια του οποίου ο Θεός έσωσε ό,τι μπορούσε να σωθεί.

- Ακολουθεί ο Αβραάμ με τον Μελχισεδέκ έως τον Μωϋσή και τους Προφήτες.

- Ακολουθεί η Κυρία Θεοτόκος, ως μεγιστοποίηση της Αδαμικής (ανθρώπινης) απαντήσεως, μέχρι τον Κύριό μας, τον Χριστό.

- Στη συνέχεια έχουμε τις καταδύσεις στην οντολογία του κάλλους–αλήθειας από τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη, Κύριλλο Αλεξανδρείας, Μ. Βασίλειο, Μ. Αθανάσιο, Ι. Χρυσόστομο, Γρηγόριο Θεολόγο, Γρηγόριο Παλαμά και από τους άλλους μεγάλους Πατέρες.

- Τέλος, η θεολογική και φιλόκαλη ανάγνωση της Ορθοδοξίας, γράφεται στο τετράδιο της διαχρονικής Εκκλησίας από τις Άγιες Οικουμενικές Συνόδους.

Να υπενθυμίσουμε, ότι η Π. Διαθήκη κατέδειξε ότι ο Θεός είναι Ένας, σ’ αντίθεση με τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα που επινόησαν–φαντάσθηκαν πλήθος θεοτήτων.

Ο Κύριος, ο ενσαρκωμένος Θεός, μας πληροφορεί ολοκάθαρα, ότι είναι  ο Υιός του Θεού Πατρός, ως δεύτερο πρόσωπο της Θεότητας. Να μνημονεύσουμε, ότι στο ανώγειο του Μυστικού Δείπνου, ο Κύριος φανερώνει και το τρίτο Πρόσωπο της Θεότητας. Ομιλεί για την έλευση του Αγίου Πνεύματος, «ο παρά του Πατρός εκπορεύεται» (Ιωάν. 15,26).

Τρεις ολόκληρους αιώνες χρειάσθηκαν για να εμπεδώσει το πλήρωμα, ως δόγμα και ζωή, ότι είναι ένας Θεός με τρία πρόσωπα (Τριάδα).

Πέρασαν και δεκατέσσερες αιώνες μέχρι τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, για να γίνει ολική συνείδηση, ότι στον Θεό υπάρχει ουσία και ενέργειες (άκτιστες), δια των οποίων ο Άγιος Τριαδικός Θεός εκδηλώνεται και προσφέρεται στο κτίσμα του, στον άνθρωπο, για να θεωθεί. Βέβαια, ο άνθρωπος πάντα θα είναι κτίσμα, αλλά η ζωή του στη Βασιλεία του Θεού θα είναι μετοχή στη ζωή Του, αιωνίως.

Θαυμάσια συνοψίζει το νόημα της Ορθόδοξης ζωής ο Μ. Βασίλειος: «Η αποταγή είναι λύσις των δεσμών της υλικής αυτής και προσκαίρου ζωής, και ελευθερία από τις ανθρώπινες υποχρεώσεις, η οποία μας καθιστά ικανότερους να πάρουμε τον δρόμο που οδηγεί προς τον Θεόν. Είναι αφετηρία μιας οδού άνευ εμποδίων προς απόκτηση και χρήση πραγμάτων πολυτίμων, “υπέρ χρυσίον και λίθον τίμιον πολύ” και, με λίγα λόγια, μετάθεσις της ανθρωπίνης καρδίας προς την ουράνιον πολιτείαν, ώστε να ημπορούμε να λέγωμεν ότι “ το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει”».

«Και το ακόμη μεγαλύτερον, είναι αρχή της ομοιώσεώς μας προς τον Χριστόν, ο οποίος “δι’ ημάς επτώχευσεν, πλούσιος ων”.

Εάν δεν κατορθώσουμε αυτή την ομοίωση, είναι αδύνατον να φθάσωμε στον κατά το Ευαγγέλιον του Χριστού τρόπον ζωής».

Παλαιότερα, λίγοι Ιεράρχες–κληρικοί, όπως ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης, πρόβαλλαν την Ορθοδοξία (με όμικρον κεφαλαίο) ως πάγια ιεραρχία πνευματικών αξιών και όχι ως συνδυασμός τους, διαφοροποιούμενος ανάλογα με τις «συγκυρίες»…

Αντίθετα, σήμερα, το εκκλησιαστικό σώμα προβάλλει την Ορθοδοξία ως απόπειρα αυτοτελούς περιχαράκωσης σ’ ένα ορισμένο πεδίο «πνευματικότητας» και «υπακοής».

Επίσης, παλαιότερα, μόνο λίγοι Ορθόδοξοι, όπως ο Ν. Ψαρουδάκης, ερμήνευσαν και κοινωνικά τη συνεκτική δέσμη της ορθόδοξης κοινωνιολογίας, ως σύζευξη πνευματικότητας και κοινωνικής πράξης.

Να υπογραμμίσουμε, ότι η Πίστη δεν κινείται σε μονιστικά σχήματα, δηλ. «μόνο πνεύμα», όπως θέλουν σήμερα οι Αστο-χριστιανοί!

Στη διαχρονική Ορθόδοξη Εκκλησία, οι Πατέρες τόνιζαν την ορθή πίστη ως συνάντηση του ανθρώπου με το Θεό, με τον Χριστό.

«Ουδέ(ν) γαρ άλλον τοσούτον απαιτεί ο Θεός από παντός Χριστιανού, όσον πίστιν ορθήν και σαρκός κάθαρσιν και ψυχής ευγένειαν» (Αγ. Ηλίας ο Νέος, 10^ος αιώνας), τονίζει ο θαυμαστός και Χριστόφορος αυτός Πατέρας.

Στον οικουμενιστικό καμβά, οι σύγχρονοι οικουμενιστές επίσκοποι, κεντούν τα πρόσωπα των συγχρόνων αγίων (Ιακώβου, Παϊσίου, Πορφυρίου) χωρίς την αποτύπωση της ορθής πίστεώς τους, που πολλές φορές την είχαν διακηρύξει.

Απ’ αυτή την άποψη, θέτουν στο περιθώριο τις τοποθετήσεις των αγίων αυτών έναντι του οικουμενισμού. Σε κάποια στιγμή θα σχολιάσω τον διάλογο του αγ. Παϊσίου για την «Λογική» των Παπικών…

Οι σύγχρονοι οικουμενιστές πνευματικοί, χαρακτηρίζουν ως ιδανικό πιστό τον «άκριτο και άλαλο, αυτόν που δεν ξέρει παρά να πειθαρχεί και δεν θέλει παρά να υπακούει…» (Μάριος Πλωρίτης, «Μη κρίνετε ίνα μη αφορισθήτε», Βήμα 25-11-1984).

«Τις η αληθής έννοια της πειθαρχίας;». Την απάντηση δίδει ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στο βιβλίο του «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» (σελ. 119 – 122, 1955).

Γράφει ο άγιος αυτός επίσκοπος:

«Κακόν η αναρχία. Κακόν η ανυπακοή εις καλούς άρχοντας. Αλλά πάντων των κακών μείζον είναι… ο κακός άρχων και εξ όλων των κακών αρχόντων ο κακός επίσκοπος. Αυτός οδηγεί εις βάραθρα τον λαόν. Τον οδηγεί δε δια της κακώς εννοουμένης πειθαρχίας, εναντίον της οποίας δεν αντιτάσσεται ένα ηρωϊκόν Μαράν–Αθά του Παύλου».

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Στον «αέρα» η ενότητα της Ορθοδοξίας

- Σκιές και διχασμός ενόψει της Κυριακής της Ορθοδοξίας

Του Γιάννη Παπανικολάου

-ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: 

Κρίσιμες έως χαοτικές στιγμές φαίνεται να βιώνει η  παγκόσμια Ορθοδοξία. Η απόφαση για τη  αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας έχει προκαλέσει τη ρήξη, επέφερε διχασμό, δημιούργησε ίντριγκες και ένα επικίνδυνο παρασκήνιο … Κι ενώ σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, οι σχέσεις ισχυρών εκκλησιών θυμίζουν μπαρούτι που κρέμονται από μία κλωστή πριν το οριστικό  μπουρλότο. Βέβαια, αυτά βλέπει το Βατικανό, κι από ότι μαθαίνουμε, τρίβει τα χέρια του καθώς ενισχύεται ο οικουμενικός ρόλος του. Ο νοών νοείτω!