Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018

Η Ταπεινοφροσύνη



Ο λόγος για τον οποίο είσαι ταπεινός, είναι για να απαλλαγείς από την αλαζονεία. Αν λοιπόν δια της ταπεινοφροσύνης περιπέσεις στην υπερηφάνεια, είναι προτιμότερο να μην είσαι ταπεινός.

Αν πεις για τον εαυτό σου ότι έχεις καλή φήμη, έγινες άχρηστος, έστω και αν πράγματι είσαι καλός. Αν δε χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου ως αχρείο, τότε έγινες εύχρηστος, έστω και αν δεν είσαι καλός.
Εκείνοι που υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και αγνοούν την πίστη στον Θεό, μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι μεν ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν έχουν την αίσθηση των ωραίων αυτών ρούχων.
Όταν προκληθούμε για έναν αγώνα, πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με γενναιότητα. Όταν όμως δεν προκαλούμαστε, ας μένουμε ήσυχοι και ας περιμένουμε τον καιρό των αγώνων για να δείξουμε και την ταπεινοφροσύνη μας και τη γενναιότητά μας.
Ο χριστιανός που θέλει να κληρονομήσει την αιώνια ζωή πρέπει: να ταπεινώσει την ψυχή του μπροστά στον Θεό και ουδέποτε να υψώνει την κεφαλή εναντίον του πλησίον του.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

*Πολλές φορές η ταπεινοφροσύνη σώζει αυτόν που διέπραξε πολλά και μεγάλα αμαρτήματα! 

*Δύο πράγματα να απομακρύνεις από τον εαυτό σου: να μη θεωρείς τον εαυτό σου αξιόλοφο και σπουδαίο, ούτε να νομίζεις ότι κάποιος από τους συνανθρώπους σου είναι κατώτερός σου στην αξία.
*Γνώση θεοσεβείας σημαίνει γνώση ταπείνωσης και πραότητας. Η ταπείνωση είναι μίμηση του Χριστού η δε έπαρση και θρασύτητα και η αναίδεια είναι μίμηση του διαβόλου.
*Η ταπεινοφροσύνη υποδεικνύει στον ανώτερο να υπηρετεί και στον κατώτερο διδάσκει ότι δεν είναι κακό να υπηρετείται.

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

«Δείτε πώς εξαρτάται από την Τουρκία, το τουρκικό πατριαρχείο»

Βόμβες από τον Β. Πούτιν:

 Αποκάλεσε… «Τουρκικό» το Οικουμενικό Πατριαρχείο    – Τι είπε για τον Βαρθολομαίο



   «Δείτε πώς εξαρτάται από την Τουρκία, το τουρκικό πατριαρχείο» ανέφερε σήμερα προκαλώντας τρομερή εντύπωση ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.
Συνάμα ο κ. Πούτιν είπε πως το εκκλησιαστικό σχίσμα στην Ουκρανία προκλήθηκε για εκλογικούς σκοπούς και προκειμένου να εμβαθυνθεί ο διχασμός μεταξύ ρωσικού και ουκρανικού λαού.
Συγκεκριμένα ο Πούτιν δήλωσε στην ετήσια συνέντευξη Τύπου που πραγματοποίησε στη Μόσχα σήμερα Πέμπτη: «Είναι θέμα να κάνουμε ένα μεγάλο διάκενο μεταξύ του ρωσικού και του ουκρανικού λαού, κάτι που έχει σίγουρα πολιτικό υπόβαθρο».
Σύμφωνα με τον ίδιο η στάση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου απέναντι στο εκκλησιαστικό σχίσμα στην Ουκρανία είναι συνδεδεμένη με την επιθυμία του να κατακτήσει την

Γέροντα, όταν έχουμε ένα αίτημα για κάποιο σοβαρό θέμα, μήπως πρέπει η προσευχή να συνοδεύεται με νηστεία;

Σχετική εικόνα

– Γέροντα, όταν έχουμε ένα αίτημα για κάποιο σοβαρό θέμα, μήπως πρέπει η προσευχή να συνοδεύεται με νηστεία;
Αυτό δεν χρειάζεται συζήτηση· είναι κάτι το οποίο επιβάλλεται. Η νηστεία, η άσκηση, είναι προϋποθέσεις. Αλλά για να γίνει σωστή προσευχή, πρέπει να πονάει κανείς για τους άλλους. Γιατί είναι και τυπικό πολλών χριστιανών της εποχής μας να μη θέλουν να στενοχωρηθούν.
Και συνταξιούχοι ακόμη που όλη μέρα κάθονται, δεν πάνε να πλησιάσουν ένα παιδί εγκαταλελειμμένο, γιατί αυτό έχει φασαρία. Θα φάνε, θα πιουν τον καφέ τους και θα κάνουν έναν περίπατο, θα πάνε σε ένα νοσοκομείο που έχει νοσοκόμους, σε κάτι οργανωμένο, για να δουν έναν άρρωστο, γιατί αυτό είναι πιο εύκολο. Πάλι

Διάβαζε λοιπόν Ψαλμούς και θα δείς ότι θα αναστηθείς και εσύ.




    Όταν κάποιος αμαρτήσει, λόγῳ του εγωισμού του είναι βαρύς. Δεν μπορεί να διαβάσει, ούτε να προσευχηθεί, διότι του φαίνεται βουνό η προσευχή, ούτε να γονατίσει, διότι του φαίνεται ότι θα σπάσουν τα πλευρά του...

    Αφού λοιπόν, δεν μπορείς να προσευχηθείς, ούτε να αγρυπνήσεις, τουλάχιστον ανάγκασε τον εαυτό σου να μελετά τους Ψαλμούς. Οι Ψαλμοί εκφράζουν ικεσία, μετάνοια, δοξολογία, ευχαριστία, περιέχουν αισθήματα και βιώματα που ανασταίνουν και τον πιο αδύνατο άνθρωπο. Όπως, όταν ο άλλος χάσει τις αισθήσεις του, του δίνεις λίγο ρακί και ανασταίνεται, έτσι ακριβώς ανασταίνεται κανείς και με τους Ψαλμούς. Διάβαζε λοιπόν Ψαλμούς και θα δείς ότι θα αναστηθείς και εσύ.
 Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη

Σκέψεις για έγκυρα-άκυρα μυστήρια (Στ΄ μέρος)

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ἔγκυρα καὶ ἄκυρα μυστήρια
 Ὁ μολυσμός
 Ἡ Ἀποτείχιση τῶν πιστῶν
 * Ἡ Οἰκονομία 
Στ΄ μέρος
Στὴν ἕκτη συνέχεια τῶν θεμάτων ποὺ συζητοῦμε γιὰ τὴν ἐγκυρότηταἀκυρότητα τῶν μυστηρίων τῶν μὴ καταδικασμένων αἱρετικῶν, τῆς Οἰκονομίας, τῆς ἀποτειχίσεως καὶ τοῦ μολυσμοῦ θὰ προτάξουμε ἕνα συγκινητικὸ παράδειγμα, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ποὺ μᾶς παραδίδει ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος, ποὺ ὅταν τὸ διαβάσουμε, θὰ καταλάβουμε πόσο πίσω εἴμαστε ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς Χριστιανούς.
Ἰδιαιτέρως πρέπει νὰ τὰ δοῦν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές ἡμι-αποτειχισμένοι καὶ νὰ ξανασκεφτοῦν, πόσο κακὸ κάνουν μὲ τὴν ἐσφαλμένη –ὅσον ἀφορᾶ τὴν θεώρηση, τὴν χρονικὴ στιγμὴ καὶ τὴν ἐφαρμογή– διδασκαλία τους, διὰ τῆς ὁποίας, ἀντὶ οἱ πιστοὶ νὰ διδάσκονται νὰ ἐφαρμόσουν τὴν ἁγιοπατερικὴ πρακτικὴ τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς κι ἀπ’ ὅσους κοινωνοῦν μαζί τους, προτρέπονται νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές!
Εἶναι ἕνα παράδειγμα ποὺ καταντροπιάζει ὅσους σήμερα ὁμιλοῦν γιὰ οἰκονομία, καὶ φροντίζουν νὰ μήν …κουραστοῦν τάχα οἱ πιστοὶ ποὺ ποιμαίνουν καὶ χρησιμοποιώντας τὴν εὐκολία τοῦ αὐτοκινήτου, ταξιδέψουν π.χ. ἀπὸ τὴν Θεσ/νίκη στὴν Πτολεμαΐδα ἢ στὶς Σταγιᾶτες τοῦ Βόλου γιὰ νὰ κάνουν …Πάσχα (τότε ποὺ τὰ εἶπαν ἦταν περίοδος Μ. Τεσσαρακοστῆς)!
Τὸ παράδειγμα ποὺ παραθέτουμε ἔχει σχέση μὲ τὴ στάση τῶν πιστῶν ἀπέναντι στοὺς αἱρετίζοντες ψευδεπισκόπους. Μᾶς διηγεῖται καὶ τὴν πεζοπορία καὶ τὴν ἀπόφαση μιᾶς μητέρας νὰ θυσιάσει ἀκόμα καὶ τὴ ζωὴ τοῦ βρέφους της, παρὰ νὰ κοινωνήσει μὲ αἱρετικούς!

     Ὁ αὐτοκράτορας Οὐάλης ἐκδίωξε ἀπὸ τὴν ἐπισκοπὴ τῶν Ἐδεσσηνῶν τὸν Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο Βάρσην, ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος «τὰς τῆς ἀρετῆς ἀπήστραπτε λαμπηδόνας» (Νικηφόρος Κάλλιστος, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, P.G. 146, 636D),  καὶ στὴ θέση του τοποθέτησε κάποιον ἀρειανόφρονα ποὺ ἦταν “ὄνομα καὶ πρᾶγμα” Λύκος!
     «Ἐπειδὴ γὰρ τὸν εἰρημένον Βάρσην τῆς ποίμνης ἐστέρησεν, Λύκον ἀντικαθίστη» (ὅπ. παρ.).
    Ὅμως τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν ἀντέδρασε μὲ σφοδρότητα καὶ δὲν ἤθελε νὰ ἔρθει σὲ κοινωνία μὲ τὸν “προβατόσχημο λύκο” καὶ ψευδεπίσκοπο Λύκο. Γι’ αὐτὸ ΟΛΟΙ βγῆκαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ συγκεντρώθηκαν σὲ ἕναν εὐκτήριο οἶκο ἀφιερωμένο στὸν ἀπόστολο Θωμᾶ.
     Καὶ ὁ βασιλιᾶς Οὐάλης ἔδωσε ἐντολὴ στὸν ἔπαρχο Μόδεστο νὰ ἐκδιώξει μὲ στρατιωτικὴ ἐπιχείρηση τὸ πλῆθος ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο, κάνοντας χρήση ἀκόμα καὶ τῶν σπαθιῶν!
    Ὁ Μόδεστος ἑτοιμάστηκε νὰ πραγματοποιήσει τὴν διαταγή. Ἀλλ’ ὅμως τὴν προηγούμενη ἡμέρα (γιὰ ἀδιευκρίνιστους λόγους) εἰδοποίησε κρυφὰ τοὺς Ἐδεσσηνοὺς νὰ μὴν προσέλθουν στὸ μέρος ποὺ ἔκαναν τὶς συναθροίσεις τους καὶ νὰ προφυλαχτοῦν γιατὶ ὁ αὐτοκράτορας Οὐάλης ἔχει δώσει ἐντολή, ὅσοι εὑρεθοῦν ἐκεῖ νὰ τιμωρηθοῦν.
    «Ὡς δὲ τὸ πλῆθος δυσχεραῖνον τὴν κοινωνίαν σφοδρῶς ἀπεσείετο, πάντες τὴν πόλιν καταλιπόντες πρὸ τοῦ ἄστεος συνηθροίζοντο· ἦν δὲ ἐκεῖσε Θωμᾶ τῷ ἀποστόλῳ ἐπιφανὲς εὐκτήριον· ὃ ἱστορῆσαι βουλόμενος Οὐάλης, σύναμα τῷ ὑπάρχῳ, Μόδεστος οὗτος ἦν, ἦκεν ἐντειλαμένος πρότερον, τὸ συνιστάμενον ἐκεῖσε πλῆθος μετὰ τῆς ὁπλιτικῆς περὶ αὐτὸν δυνάμεως διασκεδάσαι, ράβδοις καὶ ροπάλοις παίοντας, εἰ δὲ δεήσει, χρησομένους καὶ ξίφει. Ὁ δὲ τὸ κελευόμενον ἔδρα· καὶ λάθρα τοῖς Ἐδεσσηνοῖς ἐδήλου φυλάξασθαι τὴν ὑστεραίαν, μὴ εἰς τὸν εἰωθότα συνελθεῖν τόπον· πρόσταγμα γὰρ βασιλέως εἶναι τιμωρίαν ἐπάγειν οἷς ἁλῶναι συμβαίη. Καὶ ὁ μὲν οὗτος ἠπείλει καίπερ ἑτερόδοξος· ἢ μηδένα ἢ ὀλίγους κινδυνεῦσαι προμηθούμενος, ἢ ἴσως καὶ παραιτούμενος ἑαυτὸν πρὸς τὴν τοῦ κρατοῦντος ὀργήν» (ὅπ. παρ. 637Β).
     Ὅμως οἱ Ἐδεσσηνοὶ ὀρθόδοξοι πιστοί, ὄχι μόνον ἀγνόησαν τὶς ἀπειλές, ἀλλὰ πρωΐ-πρωῒ μετέβησαν μὲ μεγαλύτερη προθυμία στὸν καθορισμένο τόπο τῆς συνάξεως πραγματοποιώντας τὰ λατρευτικά τους καθήκοντα.
    «Ἐδεσσηνοὶ μέντοι ἐν δευτέρῳ θέμενοι τὰς ἀπειλάς, ἅμα ἕῳ πρόθυμοι μᾶλλον ἢ πρότερον ἐπὶ τὸν τόπον ἐχώρουν, καὶ τὸ εἰωθὸς ἔπραττον» (ὅπ. παρ. 637C).
    Στὴν συνέχεια ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος μᾶς διηγεῖται τὸ ἑξῆς συγκινητικὸ περιστατικό. Ὁ Μόδεστος, πηγαίνοντας μὲ στρατιωτικὸ ἄγημα στὸ μέρος ποὺ ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ Χριστιανοί, συνάντησε μιὰ γυναῖκα ποὺ μὲ τὸ βρέφος της πήγαινε στὴν συνάθροιση τῶν πιστῶν. Διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν καὶ ζητοῦσε νὰ μάθει, ποῦ πηγαίνει ἔτσι βιαστικά. Αὐτὴ ἀπάντησε: Στὸ μέρος ποὺ ἔχουν συγκεντρωθεῖ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ποὺ ἀκολουθοῦν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. «Ἐπὶ τὸ πεδίον ἔνθα οἱ τῆς εὐσεβείας θεράποντες».
    Καὶ συνέχισε· γνωρίζω καλὰ ὅσα κακὰ μᾶς ἑτοιμάζετε καὶ τρέχω νὰ προλάβω κι ἐγὼ νὰ ἀξιωθῶ νὰ πάθω τὰ ἴδια, γιὰ νὰ μὴ χάσω τὴν δόξα ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς (σ’ ὅσους παραμένουν πιστοὶ στὶς Ἐντολὲς Του, μὴ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς αἱρετικούς):
    «…καὶ σπεύδω καὶ αὐτὴ τῶν ἴσων ἐκείνοις ἀξιωθῆναι γερῶν, ἵνα μὴ κατόπιν δρόμου γεγενημένη τῆς παρὰ Θεῷ δόξης ἁμάρτω»!
    Καὶ ὁ ἔπαρχος ρώτησε· γιατὶ σέρνεις μαζί σου καὶ τὸ βρέφος; Κι αὐτὴ ἀπάντησε:
    «Ἵνα καὶ αὐτὸ τῆς ἴσης ἀξιωθήσεται τιμῆς, μετασχὸν τῶν παθῶν»! (ὅπ. παρ. 637D).
    Καὶ ὁ Μόδεστος μένοντας ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν ἀνδρεία ἀπάντηση, τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὴν γενναιότητα τῆς γυναίκας καὶ συμπεραίνοντας ὅτι, ἂν μιὰ γυναῖκα εἶχε τέτοια ἀνδρεία στάση, πόσο μᾶλλον ἦταν ἀποφασισμένοι καὶ πρόθυμοι νὰ πάθουν ὁτιδήποτε γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ οἱ ὑπόλοιποι πιστοί,  ἐπέστρεψε στὰ βασίλεια. Συναντήθηκε μὲ τὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη καὶ προσπαθοῦσε νὰ τὸν πείσει νὰ μὴν πραγματοποιήσει τὴν διωκτικὴ τῶν Χριστιανῶν ἀπειλή (ὅπ. παρ. 637-640).
    Ὁ Οὐάλης ὅμως δὲν πείστηκε, ἀλλὰ διέταξε νὰ συλληφθοῦν οἱ «ἡγούμενοι τοῦ πλήθους», ἐκτὸς ἐάν  –ὅπως σημειώνει ὁ Νικηφόρος– «τῶ λύκῳ καὶ οὐ ποιμένι» κοινωνήσουν. Διαφορετικὰ θὰ τοὺς ἐκδίωκε ἀπὸ τὴν πόλη, καὶ θὰ τοὺς ἐξόριζε σὲ ἀπομακρυσμένες περιοχές (ὅπ. παρ. 640Α).
    Ὁ ἔπαρχος συγκέντρωσε τοὺς πιστοὺς καὶ προσπαθοῦσε νὰ τοὺς πείσει νὰ ὑπακούσουν. Αὐτοὶ τὸν ἄκουγαν ἐν σιωπῇ καὶ δὲν ἀπαντοῦσαν, ἀφήνοντας τὴν πρωτοβουλία τῆς ἀπαντήσεως στὸν Ἐπίσκοπό τους Εὐλόγιο, ποὺ ἦταν «ἀνὴρ βίῳ καὶ λόγῳ τὸ ἀξιέπαινον ἔχων» (ὅπ. παρ. 640Β).
    Τότε ὁ ἔπαρχος ἐστράφη πρὸς τὸν Εὐλόγιο καὶ διελέγετο μὲ αὐτόν. Κι ὅταν τὸν ρώτησε ἂν θὰ κοινωνήσει μὲ τὸν αἱρετικὸ αὐτοκράτορα Οὐάλη, ὁ Εὐλόγιος μειδιάσας καὶ μὲ χαριτωμένο τρόπο εἶπε: «Προσφέρει γὰρ καὶ μετὰ τῆς βασιλείας καὶ τὸ ἱερᾶσθαι κεκλήρωται»!
    Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀπάντηση ὁ ἔπαρχος, ἀφοῦ ἐπέπληξε τὸν Εὐλόγιο καὶ τὸν εἰρωνεύτηκε, εἶπε: Δὲν ἐννοοῦσα αὐτό, ἀλλὰ τὸ νὰ κοινωνήσεις μὲ ἐκείνους τοὺς ἐπισκόπους ποὺ ὁ αὐτοκράτορας διατάσσει.
    Καὶ ὁ Εὐλόγιος ἀπάντησε ὅτι ἀκολουθεῖ τοὺς «καλοὺς ποιμένες» κι ὄχι τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ προσφέρουν μολυσμένη καὶ  δηλητηριώδη τροφή:
    «Ἀλλ’ ἐγὼ καὶ ποιμένας οὐκ ἄμοιρος· οὗ τῆς φωνῆς ὡς γνησίας ἐπῃσθημένος, καὶ τοῖς ἐκείνου δόγμασι ἕπομαι· καὶ οὐ χρή μοι τῆς τοιαύτης νοσερᾶς πόας καὶ θανασίμου» (ὅπ. παρ. 640CD).
    Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ λόγια ἔγινε ἔξαλλος ἀπὸ θυμὸ ὁ ἔπαρχος καὶ συνέλαβε καὶ ἐξόρισε ὀγδόντα πιστούς, ἐκείνους ποὺ ἦσαν οἱ ἐξέχοντες καὶ «τὰ στηρίγματα» τῶν πιστῶν. Ἐξ  αὐτῶν τὸν «Εὐλόγιο μέντοι καὶ Πρωτογένην τὰ δεύτερα μετ’ ἐκεῖνον ἔχοντα εἰς Ἀντινὼ τὴν Θηβαίων ἐξόριζεν. Ὅσην δ’ ἐκείνων ἡ ἀρετή, ἐντεῦθεν δειχθήσεται. Ἐπεὶ γὰρ σύμφρονά τινα ἐπίσκοπον εὗρον ἐκεῖσε, κοινωνεῖν εἵλοντο, καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν μετεῖχον συλλόγων» (Νικηφόρος Κάλλιστος, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, P.G. 146, 641Α).  

Σταματοῦμε ἐδῶ τὴν παράθεση παραδειγμάτων ἀπὸ τὴν περίοδο τοῦ Ἀρειανισμοῦ καὶ ἐρχόμαστε νὰ προσεγγίσουμε κάποια κείμενα τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ποὺ ἀντιμετώπισαν τὴν αἵρεση τοῦ Νεστορίου. Σ’ αὐτὴν οἱ Πατέρες ἀποφασίζουν τὴν καθαίρεση τοῦ Νεστορίου καὶ τὸ τέλος τῆς ἀποφάσεως εἶναι, ὅπως μᾶς τὸ παραδίδει ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος:
«Ὁ βλασφημηθεὶς παρ’ αὐτοῦ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὥρισε διὰ τῆς παρούσης ἁγίας συνόδου ἀλλότριον εἶναι τὸν αὐτὸν Νεστόριον τοῦ τε ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καὶ παντὸς συλλόγου ἱερατικοῦ» (P.G. 146, 1172D).
Σύνοδος λοιπόν,  ἀ φ α ι ρ ε ῖ  τὸ  ἱερατικὸ  ἀξίωμα  ἀπὸ τὸν Νεστόριο –δὲν τὸ χάνει μόνος του– ἐπειδὴ ἀσφαλῶς παρέμεινε ἀμετανόητα αἱρετικός. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι δὲν μπορεῖς νὰ ἀφαιρέσεις κάτι ποὺ δὲν ὑπῆρχε. Ἀκολούθως, ὅπως στὰ παραδείγματα τῆς ἰατρικῆς ποὺ τόσο συχνὰ χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία, τὸ μέλος ὑπῆρχε, ἦταν ὅμως

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ο φέρων στην καρδιά γραμμενο του Χριστού το Όνομα


"...Μη με λυπηθείτε, λοιπόν, αλλ’ αφήστε να με φάνε τα θηρία, γιατί είμαι σιτάρι του ΘΕΟΥ και πρέπει να μ’ αλέσουν τα δόντια των θηρίων, για να βρεθώ στον ΧΡΙΣΤΟ άρτος καθαρός και άγιος.
Θα παρακαλούσα να κολακεύσετε τα θηρία να φάνε όλο το σώμα μου, γιατί τότε θα θεωρούμαι αληθινός μαθητής του ΧΡΙΣΤΟΥ, όταν δεν δει πλέον ο κόσμος το σώμα μου.
Τώρα αρχίζω να είμαι μαθητής ΧΡΙΣΤΟΥ.
Ας έρθουν σε μένα αναρίθμητα βάσανα· φωτιά, θηρία, σταυρός και

άλλα δαιμονικά βασανιστήρια, αρκεί μόνο να συναντήσω τον γλυκύτατό μου ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ.
Καλύτερα να πεθάνω γι’ ΑΥΤΟΝ παρά να εξουσιάσω όλα τα βασίλεια του κόσμου.
Γιατί, ποια ωφέλεια παίρνει ο άνθρωπος, αν κερδίσει όλον τον κόσμο και ζημιώσει την ψυχή του ως άθλιος;
Συγχωρείστε με, αδελφοί, και μη μ’ εμποδίσετε σάς παρακαλώ από τον θάνατο, αλλ’ αφήστε με ν’ απολαύσω τον ποθούμενο ΧΡΙΣΤΟ μου με τον θάνατο, καθώς και αυτός σταυρώθηκε για την αγάπη μου.
Δεν είναι για μένα φωτιά που αγαπά την ύλη, αλλά περισσότερο νερό ζωής που μου μιλά μέσα μου, λέγοντάς με να πάω προς τον ΠΑΤΕΡΑ.
Δεν επιθυμώ υλικές τροφές που καταστρέφονται ούτε απολαύσεις

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης (Μνήμη 20 Δεκεμβρίου)

 


Αποτέλεσμα εικόνας για λογοσ ιωάννου τησ κροστάνδης

    Ο π. Ιωάννης (Ιβάν) Ίλιτς Σέργιεφ γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1829 μ.Χ., την μέρα εορτής του μεγάλου Σλαύου Οσίου Ιωάννη της Ρίλας (Βουλγαρίας), του οποίου πήρε και το όνομα, στο χωριό Σούρα του Αρχάγγελσκ (βορεινή Λευκή θάλασσα της Ρωσίας). Ο πατέρας του ονομαζόταν Ηλίας (Ίλιτς) Μιχαήλοβιτς Σέργιεφ και η μητέρα του Θεοδώρα Βλάσιεβνα και ήσαν δύο ευσεβείς και με πενιχρή μόρφωση χωρικοί, ενώ ο παππούς του ήταν ιερέας.

Από μικρή ηλικία λόγω του οικογενειακού κλίματος η θεία λατρεία και η  αυστηρή νηστεία έγιναν οι βάσεις της παιδικής του κατήχησης. Σε ηλικία 6 ετών άρχισε η μητέρα του να του παραδίδει μαθήματα και σε ηλικία 10 ετών στάλθηκε στην ενοριακή σχολή του Αρχάγγελσκ, όπου αποφοίτησε σε ηλικία 22 ετών ως αριστούχος στο θεολογικό Σεμινάριο, με αποτέλεσμα να επιτύχει

Επιστολή Αποτείχισης των μελών του Ο.Χ.Σ. ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ




Δήμος Σερκελίδης
Διεύθυνση Μπουμπουλίνας 8, Συκιές
τηλ 6983501754

Θεσσαλονίκη 15 Ὀκτωβρίου 2018
                                                                                                                     
                          Πρός: Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νεαπόλεως                                                        Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα
              Σεβασμιώτατε,
Μέ τήν παροῦσα ἐπιστολή σᾶς ἐνημερώνω ὅτι, ἀκολουθώντας τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας στό θέμα τῆς κοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς, διακόπτω τήν πνευματική κοινωνία μέ ἐσᾶς καί παύω νά ἐκκλησιάζομαι σέ ναούς, στούς ὁποίους μνημονεύεται τό ὄνομά σας κατά τίς ἱερές Ἀκολουθίες.
Μέ τήν πράξη μου αὐτή σᾶς καταγγέλλω ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας ὡς Ἐπίσκοπο αἱρετίζοντα καί συγκεκριμένα ὡς ὀπαδό καί διδάσκαλο τῆς αἵρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ ὡς μέλος τῆς Ιεράς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος αποδεχθήκατε τις  αιρετικές αποφάσεις  της λεγόμενης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης τόν Ἰούνιο τοῦ 2016 καί ἔκτοτε δέν τίς ἀποκηρύξατε.
Σεβασμιώτατε, ὅπως καλά γνωρίζετε ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία, ἡ ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι συνυφασμένη μέ τόν διαρκῆ ἀγώνα κατά τῶν αἱρέσεων. Αἵρεση εἶναι ἡ θρησκευτική διδασκαλία πού παρεκκλίνει ἀπό τή γνήσια καί αὐθεντική χριστιανική πίστη καί εἶναι ἑπομένως πλανεμένη, ἀντορθόδοξη καί