Δεν έγινε αποδεκτή αντιπροσωπία της «νέας εκκλησίας» της Ουκρανίας σε μοναστήρια του Αγίου Όρους

  Τα τεχνάσματα των σχισματικών Ουκρανών δεν παραπλάνησαν τους Αγιορείτες Πατέρες στην Ιερά Μονή Φιλοθέου και στην Ιερά Μονή Καρακάλλου.

    Οι Πατέρες τους απαγόρευσαν να λειτουργήσουν ακόμα και φωτογραφίες να βγάλουν. Το θράσος των σχισματικών Ουκρανών έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Αρνητικοί ήταν οι μοναχοί στην Ιερά Μονή Φιλοθέου και στην Ιερά Μονή Καρακάλλου απέναντι στη σχισματική εκκλησία της Ουκρανίας. Τους απαγόρευσαν να λειτουργήσουν στα μοναστήρια αλλά και να βγάλουν φωτογραφίες.

Για όσους αρνούνται να συμβιβαστούν με την ιδέα των "εσχάτων"!

 Δεν θα πουλάει κανείς, αν δεν έχει την «ΣΦΡΑΓΙΔΑ» – Απόφαση «σταθμός» στην Ευρώπη (ΒΙΝΤΕΟ)

Το νέο θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για προϊόντα, υπηρεσίες και διαδικασίες... 

Ρεπορτάζ: Κίμων Χαραλάμπους

 Σε ισχύ τίθεται νέο θεσμικό πλαίσιο σε όλη την Ευρώπη, το οποίο αφορά την «κυβερνοασφάλεια».
Με την «Πράξη για την Ασφάλεια στον Κυβερνοχώρο», που τίθεται σε ισχύ από τις 27 Ιουνίου 2019, η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί για πρώτη φορά ένα πανευρωπαϊκό σύστημα πιστοποίησης της κυβερνοασφάλειας.
Όπως αναγράφεται στην επίσημη ιστοσελίδα της Ε.Ε., «το ευρωπαϊκό σύστημα πιστοποίησης της κυβερνοασφάλειας είναι ένα ολοκληρωμένο σύνολο κανόνων, τεχνικών απαιτήσεων,

Η φιλία με Οικουμενιστές (και τους σχισματικούς) διασπά την ενότητα

Ἑρμηνεία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου στὸ παρακάτω τμῆμα

τῆς πρὸς Ἐφεσιους:

Ἓν σῶμα καὶ ἓν πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε

ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος,

μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς Πατὴρ

πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ

ἐν πᾶσιν. Ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις

κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ.

(Χρυσοστόμου Ἰω., Ὑπόμνημα εἰς τὴν πρὸς Ἐφεσίους, Λόγος ΙΑ΄,

Πατερικαὶ Ἐκδόσεις "Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς", τόμ. 20, σελ. 686, ἑξ.).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΣΧΟΛΙΑ

^{___________________________}

«Εἴ τις αἱρετικῶν φίλος εἴη, οὐχ ἓν πνεῦμα»

Ἑρμηνεύοντας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης στίχους τοῦ τῆς Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς τοῦ ἀπ. Παύλου, στρέφει τὸ λόγο πρὸς τὸ τρίπτυχο ἀλήθεια, ἀγάπη, ἑνότητα ποὺ πρέπει νὰ ὑπάρχει μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν καὶ γράφει:

«Ἀγάπην ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Παῦλος, ὄχι οἱανδήποτε, ἀλλ’ αὐτὴν ἡ ὁποία μᾶς συνενώνει μεταξύ μας ἀδιασπάστως, καὶ μᾶς συνενώνει κατὰ τέτοιον τρόπον καὶ τόσον τέλεια, ὡσὰν νὰ εἴμεθα μέλη πρὸς μέλη. Αὐτὴ λοιπὸν εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία κατορθώνει τὰ μεγάλα καλά. Διὰ τοῦτο λέγει, “ἕνα σῶμα”, διὰ νὰ δείξῃ καὶ τὴν συμπάθειαν καὶ τὸ νὰ μὴ ἐπιδιώκομεν ν’ ἁρπάσωμεν τὰ ἀγαθὰ τῶν ἄλλων καὶ τὸ νὰ χαιρώμεθα μαζὶ μὲ αὐτούς, καὶ ὅλα γενικῶς νὰ εἶναι κοινά. Καὶ καλῶς εἶπε, “ἕνα πνεῦμα” διὰ νὰ δείξῃ ὅτι εἰς τὸ ἕνα σῶμα, ἕνα πνεῦμα θὰ ὑπάρχῃ, ἢ ὅτι εἶναι μὲν δυνατὸν νὰ ὑπάρχῃ ἕνα σῶμα, ὄχι ὅμως ἕνα πνεῦμα...».

Προ­ϋ­πο­θέ­σεις ενερ­γο­ποι­ή­σε­ως καί δι­α­τη­ρή­σε­ως της Θεί­ας Χά­ρι­τος εν­τός μας

κα­τά τόν μα­κα­ρι­στό Γ. Ἐ­φραίμ Κα­του­να­κι­ώτη

Δημητρίου Ἰ. Τσε­λεγ­γί­δη

Καθηγητή Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης

«ΟΣΑ ΕΙΔΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ»

Ὑ­πό­τι­τλος:

«Οἱ προ­ϋ­πο­θέ­σεις ἐ­νερ­γο­ποι­ή­σε­ως καί δι­α­τη­ρή­σε­ως

τῆς Θεί­ας Χά­ρι­τος ἐν­τός μας κα­τά τόν μα­κα­ρι­στό

Γέ­ρον­τα Ἐ­φραίμ Κα­του­να­κι­ώ­τη»

(6/12/1912-27/2/1998)

Ὁ Γέ­ρον­τας Ἐ­φραίμ –στό μέ­τρο πού τόν γνώ­ρι­σα- ὑ­πῆρ­ξε γιά μέ­να ἡ πο­λύ εὐ­χά­ρι­στη ἐ­κεί­νη ἔκ­πλη­ξη, τήν ὁ­ποί­α γεύ­ε­ται ὁ κά­θε πι­στός, ὅ­ταν βρί­σκε­ται μπρο­στά στό ὀν­το­λο­γι­κῶς αὐ­το­νό­η­το τῶν πραγ­μα­τι­κά ζων­τα­νῶν με­λῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Μέ ἄλ­λα λό­για, ὁ πα­τήρ Ἐ­φραίμ ἦ­ταν αὐ­τό, πού λί­γο-πο­λύ ὅ­λοι μας ὀ­φεί­λου­με νά εἴ­μα­στε, ὡς ὀρ­γα­νι­κά μέ­λη τοῦ θε­αν­θρω­πί­νου σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Εἰ­δι­κό­τε­ρα, θε­ω­ρῶ ὡς ξε­χω­ρι­στή εὐ­λο­γί­α τό γε­γο­νός, ὅ­τι εἶ­δα προ­σω­πι­κῶς καί μά­λι­στα διά πολ­λῶν ση­μεί­ων -ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῶν δη­λα­δή τεκ­μη­ρί­ων- ὅ­τι ὁ μα­κα­ρι­στός Γέ­ρον­τας πραγ­μά­τω­σε στόν ἑ­αυ­τό του τό προ­αι­ώ­νιο σχέ­διο τοῦ Θε­οῦ γιά τόν ἄν­θρω­πο, γιά τό ὁ­ποῖ­ο μι­λᾶ τό στό­μα τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, ὅ­ταν γρά­φει

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς (Σύντομη βιογραφία)

Ο Άγιος Ιωάννης κατάφερε στη ζωή του να ενώσει τρία είδη χριστιανικών ιδιοτήτων, που σπάνια συναντώνται μαζί:

   Το πνευματικό του παιδί, ο μακαριστός ιερομόναχος π. Σεραφείμ Ρόουζ, γράφει σχετικά:

    «Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης κατάφερε στη ζωή του να ενώσει τρία είδη χριστιανικών ιδιοτήτων, που σπάνια συναντώνται μαζί: Πρώτον ήταν τολμηρός και διακεκριμένος ηγέτης της Εκκλησίας.
Δεύτερον, ασκητής, συνεχιστής της παράδοσης των στυλιτών αγίων, καθώς υπέβαλε τον εαυτό του σε σκληρές, μέχρι θανάτου κακουχίες και τρίτον έλε­γε «Σαλός» για χάρη του Χριστού».
Η ζωή του ήταν ένα οδοιπορικό μέσα στον κόσμο της ορθόδοξης θεολογίας και ζωής.
Ό,τι έχει αποθησαυριστεί στην παράδοση, ό,τι έχει βιωθεί από την ορθόδοξη εκκλησία στο διάβα των αιώνων, για τον επίσκοπο π. Ιωάννη Μαξίμοβιτς είχε πρωταρ­χική και θεμελιώδη θέση στη ζωή του.
«Ήταν ο αυστηρότερος όλων, σε ό,τι είχε σχέση με τα δόγματα της Ορθοδοξίας», σημειώνει ο π. Σεραφείμ Ρόουζ.

Αβίαστα, μας θυμίζει τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, που τόνισε: «ιδικόν μου μεν δεν θα είπω τί­ποτε απολύτως, αυτό δε που έχω διδαχθή από τους πατέρας, αυτό λέγω».
Το ίδιο έλεγε και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Στώμεν εν τη πέτρα της πίστεως, και τη παραδόσει της εκκλησίας, μη μεταίροντες όρια, α έθεντο οι άγιοι Πατέρες ημών, μη διδόντες τόπον τοις βουλομένοις καινοτομείν, και καταλύειν την οικοδομήν της αγίας του Χριστού καθολικής (=Ορθοδόξου) και αποστολικής εκκλησίας».
Να υπογραμμίσουμε, ότι ως Αρχιεπίσκοπος Δυτι­κής Ευρώπης, αποκατέστησε την ευλάβεια και το σεβασμό στους αγίους της Γαλλίας, που έζησαν προ του σχίσματος.

Στην ασκητική ζωή του αγίου Ιωάννη και αυτή του αγίου Μελετίου Λεόντοβιτς, παρατηρούμε τρεις ομοιότητες:
α) Είναι γνωστό ότι ο Άγιος Ιωάννης είχε σαράντα χρόνια να κοιμηθεί σε κρεβάτι, β) γνώριζε την ημέ­ρα του θανάτου και γ) σήμερα, το άγιο λείψανό του είναι άφθαρτο.

Αναμφίβολα, στο πρόσωπο και τη ζωή του Αγίου Ιωάννη ανατράπηκε η λογική του κόσμου τούτου. Του είχε δοθεί από το θεό το προορατικό χάρισμα και οι δυνατές προσευχές, που έφερναν ιάσεις, θεραπείες και λύτρωση από πειρασμούς.

Στο Παρίσι γράφτηκε γι' αυτόν το εξής:
«Ζει πέρα από το δικό μας επίπεδο ύπαρξης. Δεν είναι τυχαίο πως σ' ένα ναό του Παρισιού, που υπάγεται στη Ρώμη, ένας παπικός ιερέας, απευθυνόμενος στους νέους είπε:
«Ζητάτε αποδείξεις; Λέτε ότι πια δεν υπάρχουν ού­τε θαύματα, ούτε άγιοι. Γιατί χρειάζεστε θεωρητι­κές αποδείξεις, όταν ένας ζωντανός άγιος περπα­τά στους δρόμους του Παρισιού, ο Άγιος Ιωάννης ο Ανυπόδητος!».
Επίσης, ο επίσκοπος Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, είπε με απόλυτη κατηγορηματικότητα:
«Αν θερμά επιθυμείς να δεις ένα ζωντανό άγιο, πή­γαινε στο Μπίτολ (επισκοπή Αχρίδας) στον π. Ιωάννη».

Πηγή

Σύντομη βιογραφία του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς (1896 - 1966)

 Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου το 1896 στο χωριό Αντάμοβκα της επαρχίας Χαρκώβ της Νότιας Ρωσίας. Ήταν απόγονος της αριστοκρατικής οικογένειας Μαξίμοβιτς που ένα μέλος αυτής της οικογένειας ανακηρύχτηκε  Άγιος του 1916 και είναι ο ιεράρχης Ιωάννης Μαξίμοβιτς Μητροπολίτης Τομπόλσκ που το λείψανό του παραμένει άφθαρτο μέχρι σήμερα στο Τομπόλσκ. Ο Άγιος αυτός Ιεράρχης Ιωάννης

«ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ»

(Όσιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης – 11 Ιανουαρίου)

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Στον Τόμο 114 της Πατρολογίας (Migne), σελ. 469, διαβάζουμε: «Βίος και Πολιτεία του Οσίου Πατρός ημών Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου», (Συμεών του Μεταφραστή).

Στην εισαγωγή του Βίου διαβάζουμε: «Ανάμεσα στις εποχές του έτους, γλυκύτατη η άνοιξη· ανάμεσα στα άστρα, ωραιότατος ο ήλιος και ανάμεσα στους βίους των Αγίων, άριστος ο βίος του μεγάλου Θεοδοσίου» (Σελ. 469).

Αποτελεί ο Όσιος Θεοδόσιος μια από τις πιο λαμπρές πλευρές του Μοναχισμού, δόξα του, ως συνύπαρξη Ασκήσεως και Ομολογίας. Αυτή είναι η αλήθεια που διδάσκει η ζωή του, ως φωτισμός της αντίληψης των σημερινών Ορθοδόξων που σιωπούν βλέποντας την «Μητέρα ημών Ορθόδοξη Εκκλησία να υποφέρει, ασθενεί και πάσχει, πολεμουμένη εκ παντοειδών αιρέσεων», κυρίως δε εκ του οικουμενισμού.

Ο Βλαδίμηρος Λόσκυ, υπογραμμίζει ως εξής την στάση των Ορθοδόξων έναντι της Εκκλησίας: «Η Εκκλησία είναι καθολική εις πάντα τα μέρη αυτής. Έκαστον των μελών της, όχι μόνον ο κληρικός, αλλά και πας λαϊκός καλείται να ομολογή και να υπερασπίζη την αλήθειαν της Παραδόσεως και να αντιτάσσεται και προς αυτούς ακόμη τους επισκόπους, εάν ούτοι πίπτουν εις αίρεσιν. Εἷς Χριστιανός, δεχθείς το Άγιον Πνεύμα κατά το μυστήριον του Αγίου Χρίσματος, δεν δύναται να είναι αδιάφορος ως προς την Πίστιν, ευθύνεται πάντοτε για την Εκκλησίαν» («Η Μυστική Θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας», σελ. 13).