Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΗΓΕΤAΣ ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΥΣ

 Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰάκωβος μὲ τὸν Τζών Κέννεντυ καὶ τὸν Πατρ. Ἱεροσολύμων Βενέδικτον.

Γράφει ὁ  Ὀδυσσεὺς Μακρυγιάννης

    «Τότε Ἡρῴδης λάθρα καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε παρ’ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος… Πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου· ἐπὰν δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ» (Ματθ. β΄ 7-8).    (Ἤγουν. Τότε ὁ τύραννος ἐκεῖνος Ἡρῴδης, κρυφὰ καὶ πονηρὰ ἐκάλεσε τοὺς Μάγους, γιὰ νὰ μάθῃ γιὰ τὸ χρόνο ποὺ ἐφάνη ὁ Ἀστὴρ τῆς Βηθλεέμ…. Καὶ τοὺς εἶπε πονηρά, πηγαίνετε καὶ ἐρευνῆστε γιὰ τὸ παιδίο· καὶ ὅταν τὸ βρῆτε, εἰδοποιῆστε με νὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ καὶ νὰ τὸ προσκυνήσω).

Ὁ Ἰάκωβος Ἀμερικῆς
ὁμολογεῖ σφάλμα μὴ αὐτοκεφαλίας

    Ἡ συνάντησις σὲ διαμέρισμα τῶν Ἀθηνῶν τῶν τριῶν Κληρικῶν, κινεῖται γύρω ἀπὸ τὰ συν­ηθισμένα φλέγοντα Ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα. Τίποτε τὸ ἀξιόλογο.
    Ξαφνικά, σὰν κάτι νὰ βασάνιζε τὸν πρεσβύτερο ἀπὸ αὐτούς, τὸν Ἰάκωβο, τὸν ἀποπεμφθέντα Προκαθήμενο-Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Ἀμερικῆς (1959-1996). Ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἐπεθύμησε νὰ κενώση τὸ ἐσώτερο πόνο τῆς ψυχῆς τοῦ. Ὁ δεύτερος τῆς παρέας, ἕνας Ἕλλην Ἐπίσκοπος τῆς Ἀμερικῆς τὸν ἐνεθάρρυνε.
-Μιλῆστε, Μακαριώτατε, τοῦ εἶπε. Ὁ ἀπολογισμός, ἡ συγγνώμη καὶ ἡ ἀλήθεια ἀποτελοῦν μεγάλο βάλσαμο στὴν ψυχή μας.
-Πατέρες μου, ἄρχισε τότε ἐκεῖνος, μὲ τὴ γνωστή του ἀμερικανικὴ προφορά. Τρία τραγικὰ λάθη ἐτέλεσα στὴν ζωή μου. Αὐτὰ εἶχαν λίαν ἀρνητικὲς συνέπειες στὴν Ὀρθοδοξία μας καὶ στὸν Ἑλληνισμό μας.
Κατάργησις Ἑλληνικῆς γλώσσης: Πρῶτον, γιατὶ κατήργησα τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἀπὸ τὴν Θεία Λατρεία τῆς Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς. Πραγματικὴ Ἐθνικὴ καταστροφὴ γιὰ τοὺς Ἕλληνες τῆς νέας γενιᾶς μας.
Πρότασις Τρακατέλη: Δεύτερον, γιατὶ προέκρινα καὶ προέτεινα γιὰ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ τὸν π. Δημήτριο Τρακατέλη. Εἶχε τὶς καλύτερες προοπτικές, ἀλλὰ ἀπεδείχθη παντελῶς ἀκατάλληλος καὶ ἀνίκανος.
-Δὲν προτίθεμαι νὰ ἀναφέρω καὶ τὸ τρίτο, πιὸ σημαντικὸ ἔγκλημά μου, προσέθεσε μὲ χαμηλὴ φωνή.
    Ὁ τρίτος κληρικὸς τῆς παρέας, νεώτερος στὴν ἡλικία, μὲ κάθε σεβασμὸ ξέσπασε:

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Νέο ηχηρὸ «Οχι» απο το ΣτΕ στο κατέβασμα της εικόνας του Χριστού στην αίθουσα της Ολομέλειας!

    Πραγματοποιήθηκε σήμερα στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἡ συζήτηση ἐπὶ τῶν αἰτήσεων ἀκύρωσης τῶν Ὑπουργικῶν Ἀποφάσεων ποὺ προβλέπουν τὴν ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος στοὺς Τίτλους Σπουδῶν τῶν μαθητῶν Γυμνασίου καὶ Λυκείου. 

    Στὴν ἀρχὴ ἡ Ἕνωση Ἀθέων καὶ γονεῖς μαθητῶν, πέραν τῶν αἰτήσεων ἀκύρωσης, ὑπέβαλαν αἴτημα νὰ κατέβει ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν αἴθουσα συνεδριάσεων τῆς Ὁλομέλειας. Πρὶν τὴν ἔναρξη τῆς συζήτησης οἱ ἀνώτατοι δικαστὲς ἐξέτασαν τὸ αἴτημα

Πλάτες στον Πατριάρχη κάνει ο «ΣΩΤΗΡ» στο Ουκρανικό

τοῦ π. Νικολάου Μανώλη
ἀρθρογραφεῖ γιά katanixi.gr

Ἡ ἕνωση θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» δέν εἶναι σέ θέση νά διακρίνει τόν Πατριάρχη ὡς φυσικό καί ἠθικό αὐτουργό στό Σχίσμα στήν Οὐκρανική Ἐκκλησία.

      Σέ πρόσφατο ἄρθρο τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» κάνει πλάτες στόν κ. Βαρθολομαῖο, ἀποδεικνύοντας, γιά μία φορά ἀκόμα, πόσο κοντόφθαλμα διαβάζει τά σημεῖα τῶν καιρῶν καί πόσο ἀδιάφορο τοῦ εἶναι νά σταθεῖ ἐνάντια στή νέα πλανεμένη ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου. Ἀναρωτιέμαι ἄν ἔχουν καμιά ἀξία τά πτυχία τῶν θεολόγων τῆς Ἀδελφότητας αὐτῆς ἤ ἄν πρόκειται γιά πτυχία μέ ἔντονη τήν αὔρα καί τή στάμπα τῆς φαναριώτικης πονηρίας. Δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀσχετοσύνη τῶν θεολόγων αὐτῶν  πάνω στό σοβαρότατο θέμα τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας… Πολύ φοβᾶμαι πώς πρόκειται γιά ἐκδούλευση στόν αἱρεσιάρχη!

    Εἶναι πάντως παράξενο πώς, ἐνῶ πάνω ἀπό 700.000 ἀναγνῶστες διάβασαν τό ἄρθρο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση γιά τό Οὐκρανικό σέ σχέση μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τό μητροπολίτη Ναυπάκτου, «Ο ΣΩΤΗΡ» νά μή διάβασε καί νά μήν πείστηκε ἀπό τίς θέσεις τοῦ πατρός Θεοδώρου, ἀλλά νά χαράζει μία γραμμή φιλοσχισματική, πού προκαλεῖ σέ ὅλους μας θλίψη.

     Ἰδού τό κατά τή γνώμη μου ντροπιαστικό ἄρθρο:

Ἡ τραγωδία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

Πηγή

(Τὸ ἄρθρο ἐδῶ μαζὶ μὲ παρόμοιο σχολιασμό)

Οι Επίσκοποι κατάντησαν "διπλωμάτες"!

Μακαριώτατε, αναταραχθήτε σεισμικώς

Ὁ κ. Πάιατ καὶ ἕτεροι διπλωμάται τῶν ΗΠΑ εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον παραμονὰς ἐκλογῆς τοῦ νέου Ἀμερικῆς (6.5.2019). Συγκυρία;…

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ
Τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος π. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

Μακαριώτατε, Χριστὸς ἀνέστη.
    «Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται» (Ἰω. ιβ΄ 27). Μακαριώτατε, αἰφνιδιάσατε ἐν πάσῃ ἀγνοίᾳ τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ συμφιλίωσις καὶ ἡ διαλλαγὴ εἶναι εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἔπρεπεν, ὅμως, νὰ γνωρίζωμεν ὅλοι ποῦ ὀφείλεται ἡ αἰφνίδιος μεταστροφὴ Ὑμῶν ἔναντι τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου, μετὰ τοῦ ὁποίου εἴχατε ἀποφύγει

Λόγος εις τας Μυροφόρους και εις την θεόσωμον ταφήν του Κυρίου...

Λόγος του Γρηγορίου, Πατριάρχου Αντιοχείας, εις τας Μυροφόρους και εις την θεόσωμον ταφήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και εις τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, και εις την τριήμερον Ανάστασιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

Είναι επαινετός και αυτός ο νόμος της Εκκλησίας, που μας προετοιμάζει να πανηγυρίζωμε την ανάμνηση του αποθησαυρισμού του Χριστού στους νεκρούς. Διότι ποίος, αναλογιζόμενος τον ζωοποιόν θάνατο του Σωτήρος, δεν θα θεωρήση ότι οι νεκροί μέσα στις θήκες τους είναι εξαπλωμένοι σαν σε σκηνές, περιμένοντας την ουράνιο σάλπιγγα, η οποία θα καλή όλους μας προς την φοβεράν ημέρα της κρίσεως;

Ποίος δε, αποβλέποντας προς εκείνον τον σωτήριο τάφο, δεν πλησιάζει στους τάφους σαν σε θαλάμους ζωής; Ποίος, πιστεύοντας ότι ο Κύριος εχει εγερθή από τους νεκρούς, δεν συμπεριφέρεται με τρόπο που φανερώνει ότι πρόκειται να αναστηθή και ο ίδιος, επιτυγχάνοντας την ανάσταση διά μέσου Εκείνου;

Επειδή λοιπόν, υπακούοντας στον καλό νόμο της Εκκλησίας, σεις που ευρίσκεσθε σε εγρήγορση, ετρέξατε προς αυτούς που κοιμούνται στους τάφους, και ο τόπος σας στενοχωρεί, ο πόθος όμως σας χαροποιεί, επειδή είσθε τόσοι πολλοί και έχετε συμπτυχθή σαν το σταφύλι, γι’ αυτό ακούστε, όπως ποθείτε, για το μυστήριον του θανάτου, το οποίον ημπορεί κάποιος να το μάθη, κανείς όμως δεν ημπορεί να το κατέχη.

Ο Δεσπότης Χριστός, ο Υιός του Θεού ο μονογενής, από ιδικήν του