Κατάντια! "Ο Σωτήρ", όχι μόνο κοινωνεί με τους Οικουμενιστές, αλλά σιγοντάρει τώρα και το σχίσμα που δημιούργησε ο αιρεσιάρχης Βαρθολομαίος!

Ποια θα είναι η στάση του περιοδικού "Ο Σωτήρ", για Αυτοκεφαλία στην αυτοκαλούμενη "Μακεδονική Εκκλησία";

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

    Η αναφορά του περιοδικού "Ο Σωτήρ" σε κείμενο που τιτλοφορείται "Η τραγωδία της Εκκλησίας της Ουκρανίας" (10 Απριλίου 2019), με ευκολία προσπέρασε την πολυπλοκότητα αλλά και την ιδιάζουσα περίπτωση του προβλήματος. Πρωτίστως όμως προσπέρασε την πρόκληση μεγαλύτερου σχίσματος. Δεν πρέπει να προσπερνά κανείς το γεγονός ότι η εκχώρηση Τόμου Αυτοκεφαλίας στα δύο σχισματικά μορφώματα της Ουκρανίας, οδηγούσε σε μεγάλο σχίσμα. Αυτό και μόνο, καθιστούσε την επίλυση του Ουκρανικού προβλήματος με Σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου.

     Στο εν λόγω κείμενο θα μπορούσε κάποιος να λάβει αφορμή από κάποιες αναφορές στις πρώτες έξη παραγράφους για εκτενή σχολιασμό, αλλά επί του παρόντος για να μη ξεφύγομε από το θέμα, αρκεί να δανεισθούμε την εξαίρετη και υπερβαίνουσα των

ακαδημαϊκών ορίων επισήμανση του κ. Φειδά, από τη μελέτη του που τιτλοφορείται «Το "αυτοκέφαλον" και το "αυτόνομον" εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία», στην οποία αναφέρεται ότι «η διοικητική "αυτοκεφαλία" τοπικής τινός εκκλησίας είναι υπηρετική της ενότητος της Εκκλησίας» και ότι «η αυτοκεφαλία εκκλησίας τινός έχει ως αποκλειστικόν σκοπόν την υπηρεσίαν της τοπικής και οικουμενικής ενότητος της Εκκλησίας».

    Αξίζει φυσικά να δανειστούμε και αυτό που αναφέρει ο κ. Φειδάς στη μελέτη του αυτή, ότι «κανονικώς αρμόδιον δια την ανακήρυξιν του "αυτοκεφάλου" όργανον είναι η Οικουμενική Σύνοδος και κατ’ ακολουθίαν δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν η Πανορθόδοξος Σύνοδος…» και ότι «η απόδοσις του "Πατριαρχικού δικαίου" εις τινά θρόνον ήτο κατά την κανονικήν παράδοσιν της Εκκλησίας κανονικόν δικαίωμα Οικουμενικής Συνόδου ή ομοφώνου τουλάχιστον πράξεως των πατριαρχικών θρόνων».

    Αναφέρει λοιπόν το περιοδικό "Ο Σωτήρ", ότι "έπρεπε αμέσως μετά την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας και την ανεξαρτησία του Ουκρανικού κράτους, να αποκτήσει και ελευθερία διοικήσεως, αυτό με ευθύνη της Ρωσικής Εκκλησίας δεν έγινε". Θα τολμηθεί ο ίδιος ισχυρισμός και στην περίπτωση της εκχώρησης Τόμου Αυτοκεφαλίας στην αυτοκαλούμενη "Μακεδονική Εκκλησία", αλλά και στην Εκκλησία του Μαυροβουνίου; Σε τι διαφέρει το ζήτημα, αν εξαιρέσει κανείς το όνομα "Μακεδονική", το οποίο παραχαράσσει την Ελληνική ιστορία; Μάλιστα η περίπτωση του σχίσματος της αυτοκαλούμενης "Μακεδονικής Εκκλησίας", δεν έχει την πολυπλοκότητα και το ιδιάζον του Ουκρανικού ζητήματος.

    Όπως ο κ. Ποροσένκο έτσι και ο κ. Ζάεφ συνεπικουρούμενος από τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας, ζήτησε την εκχώρηση Τόμου Αυτοκεφαλίας στην καλούμενη "Μακεδονική Εκκλησία". Το αυτό αίτημα είχε και ο πρωθυπουργός του Μαυροβουνίου κ. Τζουκάνοβιτς. Υπάρχουν δύο ξεχωριστά κράτη τώρα και συνεπακόλουθα από τον τρόπο που παρουσιάζει το περιοδικό "Ο Σωτήρ" τη λύση του Ουκρανικού προβλήματος, θα πρέπει να τηρηθεί παρόμοια στάση. Την αρχαία παράδοση, η οποία θέλει "τα εκκλησιαστικά τοις πολιτικοίς συμμεταβάλλεσθαι", θα λησμονήσει για τις περιπτώσεις αυτές;

    Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου, που προβλήθηκε στην προλογική αναφορά του εν λόγω κειμένου αυτού, "είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη" (Α΄ Κορ. ιβ΄, 26), θα προταχθεί και στην περίπτωση της αυτοκαλούμενης "Μακεδονικής Εκκλησίας";

    Είναι γεγονός ότι το μοναδικό εμπόδιο για την άρση του σχίσματος της καλούμενης "Μακεδονικής Εκκλησίας", είναι η δημιουργία μεγαλύτερου σχίσματος. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος του διαφορετικού χειρισμού. Αυτό που ζητούσε να προσπεραστεί, στην περίπτωση του Ουκρανικού ζητήματος, δηλαδή τη δημιουργία μεγαλύτερου σχίσματος, στηρίζοντας αλλοτρόπως το "είτε επιθυμεί το Πατριαρχείο Ρωσίας, είτε δεν επιθυμεί, η αυτοκεφαλία θα δοθεί", τώρα θα αποβεί ο μοναδικός λόγος για τήρηση διαφορετικής στάσης στο πρόβλημα με την καλούμενη "Μακεδονική Εκκλησία"; Θα συνηγορήσουν στο "είτε επιθυμεί το Πατριαρχείο Σερβίας, είτε δεν επιθυμεί, η αυτοκεφαλία θα δοθεί";

Πηγή

Ἡ τραγωδία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

.           «Εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάν­τα τὰ μέλη» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 26), ἔγραψε εἴκοσι αἰῶνες πρὶν ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κορίνθου ὑπογραμμίζοντάς τους αὐτὴν τὴν καίρια γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀλήθεια.
.           Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι μία. Εἶναι ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία μας· ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Εἶναι δὲ ἕνα σῶμα, ἀποτελεῖ τὸ ἕνα καὶ ἀδιαίρετο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου μέλη εἴμαστε ὅλοι μας.
.           Ὅμως ἡ Μία Ἐκκλησία ὑπάρχει, δρᾶ καὶ ἐνεργεῖ μέσα σὲ ἕνα διασπασμένο κόσμο. Ἄρα ὑφίσταται κατ᾿ ἀνάγκην τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς διασπάσεως, μεριζόμενη καὶ αὐτὴ σὲ πολλὲς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες.
.           Ἀλλὰ ἐδῶ εἶναι τὸ πρόβλημα. Εἶναι ἀ­νάγκη, παρὰ τὸν διαμερισμὸ αὐτό, νὰ μὴν παύσει νὰ εἶναι μία, ἡ Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
.           Ὁ Ρωμαιοκαθολικισμὸς θεώρησε ὅτι μπορεῖ νὰ λύσει τὸ πρόβλημα ὑποτάσσοντας τὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες στὴν ἐξουσία τοῦ ἑνὸς μεγίστου ἀρχιερέως, τοῦ πάπα. Ἔτσι κατέλυσε τὴν ἐλευθερία καὶ ἐγκαθίδρυσε μιὰ δικτατορία μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
.           Ἡ Ὀρθοδοξία μας, ἀκολουθώντας τὴν ἀρχαία παράδοση ποὺ θέλει «τὰ ἐκκλησιαστικὰ τοῖς πολιτικοῖς συμμεταβάλλεσθαι», ἔδωσε ἐλευθερία διοικήσεως στὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες, ἔτσι ὥστε ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση κάθε ἔθνους νὰ μὴ διεισδύει στὰ ὅρια ἄλλου κράτους, κάτι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τὴν καταστήσει ὄργανο πολιτικῶν ἐπιδιώξεων. Ἐπώδυνος κανόνας, ἀφοῦ ἐξωτερικὰ φαίνεται νὰ χάνεται ἡ ἑνότητα, ἀλλὰ χρυσός, διότι διασφαλίζει τὴν ἐσωτερικὴ ἑνότητα.
.           Ἐδῶ καὶ τρεῖς σχεδὸν δεκαετίες ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας σπαράσσεται ἀπὸ ἕνα σχίσμα, ἀκριβῶς διότι δὲν τηρήθηκε ὁ παραπάνω χρυσὸς κανόνας. Ἐνῶ ἔπρεπε, ἀμέσως μετὰ τὴν κατάρρευση τῆς σοβιετικῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ οὐκρανικοῦ κράτους, νὰ ἀποκτήσει καὶ ἐλευθερία διοικήσεως, αὐτὸ μὲ εὐθύνη τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔγινε. Τὸ ἀποτέλεσμα: ἡ τραγωδία τοῦ σχίσματος.
.           Ἔστω ἀργὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐπιχείρησε θεραπεία τοῦ προβλήματος χορηγώντας αὐτοκεφαλία στὴ μέχρι τότε σχισματικὴ Ἐκκλησία τῆς μεγάλης αὐ­τῆς χώρας. Ὅμως ἡ ἐνέργειά του συνάν­τησε τὴν ἔντονη ἀντίσταση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διευρύνεται τὸ χάσμα καὶ νὰ ἐπηρεάζει ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ταυτόχρονα ἔχει ἀρχίσει σειρὰ ἀντιπαραθέσεων, συχνὰ μὲ χαρακτήρα πολεμικό, κάτι ποὺ ἐπιδεινώνει ἀντὶ νὰ ἐπιλύει τὴν κρίση.
.           Εἶναι εὐθύνη ὅλων μας αὐτὴ τὴν ὥρα νὰ βοηθήσουμε νὰ πέσουν οἱ τόνοι καὶ νὰ ἀναζητηθεῖ ταπεινὰ λύση τοῦ προβλήματος.
.           Στὸ μεταξύ, ὡς μέλη ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ σώματος, συμπάσχοντας, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου, μὲ τὰ μέλη ποὺ πάσχουν, ὀφείλουμε νὰ προσευχόμαστε, ὥστε ὁ Κύ­ριος τῆς εἰρήνης νὰ κατασιγάσει τὴν ταραγμένη θάλασσα καὶ νὰ χαρίσει τὴν πολυπόθητη γαλήνη στὴν Ὀρθοδοξία μας.

Πηγή