Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ



παροῦσα ἀνάρτηση ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς χθεσινῆς, τῆς μελέτης δηλ. τοῦ καθηγητῆ Παν. Χρήστου μὲ τίτλο «Ἡ προσπάθεια τοῦ Μ. Βασιλείου περὶ τῆς κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν» καὶ δικό μας ὑπότιτλο «Ἀποτειχίσεις τοῦ Μ. Βασιλείου».


* Πρόκειται γιὰ δύο Ἐπιστολὲς τοῦ Μ. Βασιλείου.
* Τὴν πρώτη τὴν ἀπευθύνει σὲ τρεῖς Αἰγύπτιους Ἐπισκόπους, ἐξόριστους στὴν Παλαιστίνη, οἱ ὁποῖοι, παρότι εἶχον ἐπικοινωνία μετὰ αἱρετικῶν, ὅμως, «εἶχον ὀρθόδοξα φρονήματα οἱ ἴδιοι καὶ ἐδιώχθησαν δι’ αὐτὰ καταφυγόντες εἰς Παλαιστίνην». Ἐκεῖ «ἐνημερώθησαν» γιὰ τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν καὶ τὰ κατέκριναν. «Ταῦτα μαθὼν ὁ Μ. Βασίλειος γράφει πρὸς αὐτοὺς τῆν παροῦσαν» ἐπιστολήν (Μπιλάλη Νικόδημου, Ἁγιορείτου μοναχοῦ).
* Τὴν δεύτερη Ἐπιστολὴ τὴν ἀπευθύνει πρὸς τὸν ἐκλεγέντα ὡς διάδοχον τοῦ Μ. Ἀθανασίου, τὸν Ἐπίσκοπον Ἀλεξανδρείας Πέτρον.
* Μὲ τὴν πρώτη ἐπιστολὴ ὁ Μ. Βασίλειος ἐπαινεῖ τοὺς τρεῖς Ἐπισκόπους α) ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι ἀντελήφθησαν ἐγκαίρως τὶς καινοτομίες τῶν αἱρετικῶν, ποὺ ἦσαν ἀντίθετες μὲ τὶς ἀποστολικὲς διδασκαλίες β) ἀφ’ ἑτέρου δέ, διότι δὲν ἀνέχτηκαν νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ σιωπὴβλάβη ποὺ προκαλοῦν οἱ αἱρετικοὶ στοὺς πιστούς, γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς ἀντιμετώπιζαν φανερά, παρότι εὑρίσκοντο σὲ ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία!
[Σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς σύγχρονους Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐνεργήσουν ὡς Ποιμένες (καὶ ἄρα δὲν ὁμολογοῦν τῆν Πίστη εἰς Χριστόν), φοβούμενοι τὴν ὑποθετικὴ περίπτωση τῆς τυχὸν καθαιρέσεώς τους ἀπὸ τοὺς σύγχρονους αἱρετικοὺς Πατριάρχες. Τοῦτο ὡμολόγησε ἕνας ἀκριτικὸς Ἐπίσκοπος «παραδοσιακός», ὅπως ἀποκάλυψε πρωτοπρεσβύτερος καὶ πρόσφατα δημοσιεύσαμε. Αὐτὸς εἶναι ὁ κύριος λόγος ποὺ δὲν μιλοῦν οἱ μὴ οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ἐπιτρέποντας ἔτσι νὰ βλάπτονται οἱ πιστοί, τὰ πνευματικά τους δηλ. παιδιά, μολυνόμενα ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ (ὅσους ἐγκολπώνονται τὶς πολυπληθεῖς κακοδοξίες του) ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Καί, ὤ τῆς παραφροσύνης! Ὄχι μόνο δὲν ἀγωνίζονται ὑπὲρ τῆς διωκομένης σήμερα Πίστεως, ἀλλὰ ἀντίθετα καθησυχάζουν τοὺς πιστούς, πὼς σώζονται παραμένοντας στὴν Ἐκκλησία, ποὺ διοικεῖται ἀπὸ αἱρετικοὺς καὶ σιγά-σιγὰ ἁλώνεται ἀπὸ τὴν αἵρεση, καὶ ἐνῶ κοινωνοῦν μὲ αἱρετικούς!].
* Ἐπίσης, ὁ Μ. Βασίλειος καταθέτει τὸ αὐτονόητο καὶ ὁλοφάνερο συμπέρασμα ὅτι ὁ αἱρετικὸς γενικὰ στέκεται ἐμπόδιο στὴν σωτηρία τῶν πιστῶν· πολὺ δὲ μεγαλύτερο εἶναι  τὸ κακὸ ποὺ προκαλεῖ, ὅταν δὲν ἔχει ἀκόμα –ὡς αἱρετικός– καταδικασθεῖ καὶ ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ προκαλεῖ σύγχυση στοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ περιμένουν ἀπὸ ἕναν Ὀρθόδοξο Ποιμένα (ὅπως τὸν θεωροῦν) νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν Πίστη, αὐτός, ἀντίθετα, κρύβει κάτω ἀπὸ τὴν προβειὰ ποὺ φορεῖ ἕναν λύκο, ποὺ κατασπαράσσει τὰ πρόβατα.
[Ἂν εἶναι, λοιπόν, δυνατὸν οἱ Πατέρες, ἔχοντας διαπιστώσει αὐτὴν τὴν καταστροφικὴ δράση τῆς κάθε αἱρέσεως καὶ τοῦ κάθε λυκοποιμένα, νὰ μὴ εἶχαν λάβει τὰ κατάλληλα μέτρα, γιὰ νὰ μὴ ἐπιτρέψουν τὴν μόλυνση τῶν πιστῶν ἀπὸ τὸν μολυσματικὸ ἰὸ τῆς αἱρέσεως. Καὶ ἡ ἀντιμετώπιση ἦταν ἡ διακοπὴ τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ μνημοσύνου καθενὸς ποὺ δίδασκε καινοφανεῖς ἰδέες, ἔστω κι ἂν αὐτὲς δὲν εἶχαν καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο. Πόσο μᾶλλον, ὅταν αὐτὲς οἱ ἰδέες (ὅπως οἱ διαδιδόμενες σήμερα αἱρετικὲς διδασκαλίες περὶ “ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν”, “διηρημένης Ἐκκλησίας” καὶ “βαπτισματικῆς θεολογίας”) ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ στὴ συνέχεια ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες Οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς Συνόδους ποὺ ἐπαναλαμβάνουν τὴν Α΄ Οἰκουμενική].
* Ὅπως καὶ κατ’ ἄλλους Πατέρες, καὶ κατὰ τὸν Μ. Βασίλειον ὁ αἱρετικός, ἐξ αἰτίας τῶν ἀσεβῶν διδασκαλιῶν του ἐξέρχεται ἐκ τῆς Ἐκκλησίας: «δογμάτων ἕνεκεν ἀσεβῶν ἐξῆλθε τῆς Ἐκκλησίας»!
* Ὁ Μ. Βασίλειος συνιστᾶ στοὺς τρεῖς Ἐπισκόπους, ὅτι εἶναι ἀσφαλέστερο οἱ κρίσιμες γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἀποφάσεις νὰ λαμβάνονται ὄχι μονομερῶς, ἀλλὰ ἀπὸ κοινοῦ καὶ ἐκ συμφώνου.
* Ὁ Μ. Βασίλειος ἀναφέρει καὶ στὶς δύο ἐπιστολές (265 καὶ 266) τὴν ὀδυνηρὴ ἐμπειρία τῆς ἐπιθέσεως καὶ ἐχθρότητος, ὄχι τόσο τῶν ἐχθρῶν, ὅσο ἐκείνη ποὺ δέχεται κανεὶς ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ ὁμοδόξους.
(Ἐπιστολὴ 265): «Καὶ πράγματι, τὸ νὰ πάθῃ κανεὶς κάτι ἀπὸ ἕνα φανερὸν ἐχθρόν, ἀκόμη καὶ ὅταν εἶναι ὑπερβολικῶς ὀδυνηρόν, εἶναι κάπως ὑποφερτὸν εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος καταπονεῖται, καθὼς (ἄλλωστε) ἔχει γραφῇ: “Διότι, ἐὰν ἤθελε μὲ ὑβρίσει ὁ ἐχθρός μου, θὰ τὸ ὑπέφερον”. Τὸ νὰ ὑποστῇς ὅμως κάποιαν βλάβην ἀπὸ ἕνα ὁμόφρονα καὶ ἰδικόν σου, τοῦτο εἶναι ἐντελῶς ἀνυπόφορον καὶ δὲν ἐπιδέχεται καμμίαν παρηγορίαν».
(Ἐπιστολὴ 266): «Ὅσα λοιπὸν» ὑφιστάμεθα ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανοὺς «ταῦτα μᾶς εἶναι ὑποφερτά, λόγω τοῦ ὅτι γίνονται ἀπὸ φανεροὺς ἐχθρούς... Ὅμως μᾶς λυποῦν καὶ μᾶς ταράσσουν ὅσα γίνονται ἀπὸ τοὺς ὁμοψύχους καὶ ὁμοδόξους».
* Στὴν συνέχεια τῆς πρὸς Πέτρον ἐπιστολῆς του ὁ Μ. Βασίλειος, ἀπολογεῖται καὶ διαβεβαιώνει ὅτι «οἱ θεοφιλέστατοι ἀδελφοί μας καὶ συλλειτουργοὶ Μελέτιος καὶ Εὐσέβιος» ἔχουν ὀρθόδοξο φρόνημα, γι’ αὐτὸ καὶ ὑπέστησαν πόλεμο «ἐκ μέρους τῶν Ἀρειανῶν». Ἂν δὲν εἶχαν ὀρθόδοξο φρόνημα, συνεχίζει ὁ ἅγιος πατήρ, τότε «ἡμεῖς τουλάχιστον, οὔτε κἂν μίαν ὥραν δὲν θὰ ἐσυνεχίζομεν νὰ δεχώμεθα τὴν ἐπικοινωνίαν μαζί των, ἐὰν συνέβαινε νὰ διαπιστώσωμεν ὅτι οὗτοι χωλαίνουν ὡς πρὸς τὴν πίστιν».
[Δηλαδή, ὅταν διαπίστωναν οἱ Ἅγιοι ὅτι κάποιος Ἐπίσκοπος ἢ ἱερωμένος εἶχε αἱρετικὲς θέσεις, δὲν περίμεναν κάποια Σύνοδο νὰ τὸν καθαιρέσει, ἀλλὰ διέκοπταν τὴν μετ’ αὐτοῦ κοινωνία, καὶ δὲν ἤθελαν νὰ παραμείνουν κοντά του οὔτε μιὰ ὥρα! Ἂς τὰ δοῦν ὅλα αὐτὰ οἱ γνωρίζοντες ὅτι ὁ Πατριάρχης καὶ ἡ ὁμάδα του ἐπὶ χρόνια διαλύουν τὴν Πίστη, καταλύουν τὸ Σύμβολο τῆς Νικαίας ποὺ ὁμιλεῖ περὶ μιᾶς Ἐκκλησίας καὶ ἑνὸς βαπτίσματος (σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου, τοῦ ἀποστόλου Παύλου κ.λπ.) καὶ διδάσκουν νέο Εὐαγγέλιο, καὶ δημιουργοῦν ΝΕΑ Ἐκκλησία, εἰς τὴν ὁποία περιέχονται ὡς Ἐκκλησίες, ὅλες οἱ αἱρέσεις].

Στὴ συνέχεια δημοσιεύουμε:
α) τὴν μετάφραση τῶν δύο προαναφερθέντων Ἐπιστολῶν τοῦ Μ. Βασιλείου, ποὺ ἀνήκει στὸν προσφάτως κοιμηθέντα π. Νικόδημο Μπιλάλη (καὶ ἂς λογισθεῖ ὡς ἕνα μικρὸ μνημόσυνο στὴν μνήμη του) καὶ
β) τὸ κείμενο τῶν Ἐπιστολῶν.
Οἱ τρεῖς ὑποσημειώσεις εἶναι κι αὐτὲς τοῦ μ. Νικοδήμου Μπιλάλη, Ἅπαντα τῶν Ἁγ. Πατέρων, Μ. Βασιλείου Ἅπαντα, Ἔκδ. «Ὠφελίμου Βιβλίου», τόμ. 7ος, σελ. 130-139).



ΕΠΙΣΤΟΛΗ 265 (ZΞE'-CCLXV)

ΠΡΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΝ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΚΡΑΤΙΩΝΑ,

ΕΠI ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΕΞΩΡIΣΜΕΝΟΥΣ

1. Εἰς ὅλα ἀνακαλύπτομεν ὅτι εἶναι μεγάλη ἡ (φιλάνθρωπος) οἰκονομία τοῦ Ἀγαθοῦ Θεοῦ εἰς τὰς Ἐκκλησίας Του, ὥστε ἀκόμη καὶ ὅσα φαίνονται ὅτι εἶναι λυπηρὰ καὶ ὅτι συμβαίνουν ὄχι ἐντελῶς κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν μας, καὶ αὐτὰ νὰ οἰκονομοῦνται (καὶ νὰ κατευθύνωνται) πρὸς ὠφέλειαν τῶν πολλῶν ἀπὸ τὴν ἀκατάληπτον σοφίαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὰς ἀνεξερεύνητους ἀποφάσεις τῆς δικαιοσύνης Του. Καὶ ἰδού (παράδειγμα)·

ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΑ… ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ




Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Οι φανατικοί ισλαμιστές που έχουν αιματοκυλίσει την Συρία και το Ιράκ, που έγιναν γνωστοί στο παγκόσμιο γίγνεσθαι από τα φρικτά τους εγκλήματα στο όνομα του Αλλάχ, που στηρίζονται από την Σαουδική Αραβία, τις ΗΠΑ, το Κατάρ αλλά και την ισλαμική Τουρκία του Ταΐπ Ερντογάν, έφτασαν μέχρι το γνωστό τουρκικό θέρετρο του Μπόντρουμ, δηλαδή την Αλικαρνασσό, απέναντι από τα Δωδεκανήσια, (απέναντι από την Κω), προκαλώντας κυριολεκτικά πανικό στους κατοίκους της περιοχής.

Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος του αποκαλυπτικού άρθρου της τουρκικής εφημερίδας, Cumhurriyet, «Bodrum da IŞİD paniği», δηλαδή, «Πανικός Τζιχαντιστών στο Μπόντρουμ». Σύμφωνα με το άρθρο της τουρκικής εφημερίδας, στην περιοχή του παραθαλάσσιου Torba Koyu, υψώθηκε η χαρακτηριστική μαύρη σημαία των Τζιχαντιστών με την αραβική γραφή σε ένα οίκημα με καΐκι κοντά στην αποβάθρα της περιοχής. Στην σημαία των Τζιχαντιστών υπάρχει η επιγραφή με πράσινα γράμματα που αναγράφει : «Ένας είναι ο Θεός και ο Άγιος Μωάμεθ ο προφήτης του. Ορκιστείτε σε αυτόν». Το οίκημα αυτό με την σημαία των Τζιχαντιστών, όπως ανέφερε στην τουρκική εφημερίδα ο δήμαρχος του Μπόντρουμ, Haluk Ayti, ανήκει στον ψαρά, Oktay Yıldız,  και αποτελείται από δυο δωμάτια ενώ διενεργήθηκε έρευνα και στην γύρω περιοχή από τις τοπικές αρχές.
Όπως ήταν επόμενο το γεγονός αυτό πήρε μεγάλη έκταση και στα τοπικά ΜΜΕ και δημιουργήθηκε πανικός ενώ προφανώς προκάλεσε έντονες υπόνοιες ότι και στην περιοχή αυτή υπάρχουν και δρουν ομάδες των φανατικών Τζιχαντιστών, οι οποίοι, όπως έχουν αναφέρει και άλλα τουρκικά δημοσιεύματα, έχουν κυριολεκτικά πλημμυρίσει την Τουρκία με την στήριξη και την οικονομική ενίσχυση του ίδιου του Τούρκου πρωθυπουργού, Ταΐπ Ερντογάν.  Αποδεικτικό στοιχείο, (ανάμεσα σε πολλά άλλα), της τουρκικής στήριξης στους Τζιχαντιστές είναι και το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού FOCUS, (τουρκική εφημερίδα Taraf 7/7/2014), όπου αποκαλύπτεται ότι οι Τζιχαντιστές που τραυματίστηκαν στην διάρκεια πολεμικών συγκρούσεων στην Συρία και στο Ιράκ, μεταφέρονται στην Τουρκία και νοσηλεύονται σε τουρκικά νοσοκομεία στις περιοχές του Kilis και του Hatay που βρίσκονται στα σύνορα Τουρκίας Συρίας και πολύ κοντά στα σύνορα Τουρκίας Ιράκ. Μετά δε την αποθεραπεία τους στέλνονται ξανά στα μέτωπα του πολέμου.
 Όλα αυτά μας κάνουν το λιγότερο να προβληματιστούμε  στο ότι οι φανατικοί Ισλαμιστές Τζιχαντιστές, που έχουν απειλήσει και την χώρα μας με τους γνωστούς χάρτες τους, ανά πάσα στιγμή μπορεί να προωθηθούν και προς τα δυτικά με την τουρκική ανοχή, (αν όχι στήριξη) και να εμφανιστούν και στην ελληνική επικράτεια. Δεδομένου δε του μεγάλου φανατισμού αλλά και της σκληρότητας με την οποία αντιμετωπίζουν τα «άπιστα» θύματα τους, αντιλαμβάνεται κανείς  όλες τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης. Ίσως δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι την ίδια περίοδο χιλιάδες μουσουλμάνοι περνούν τα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα με την συνδρομή της τουρκικής μαφίας και των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και φτάνουν στα ελληνικά νησιά προκαλώντας κυριολεκτικά χάος και άμεση απειλή  για την ίδια την κοινωνική αλλά και εθνική δομή της χώρας μας. 
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος