Οταν οι Επίσκοποι δεν είναι λέοντες! π. Διον. Τάτση

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ἀρχιερεῖς (δηλαδή οἱ φιλόδοξοι ἀρχιμανδρίτες) συνήθως δέν ἐκδηλώνονται σχετικά μέ τήν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων. Δέν διατυπώνουν δημοσίως τήν ἀντίθετη γνώμη τους πρός τήν τακτική τῶν κρατούντων, δέν ἐλέγχουν συγκεκριμένες πράξεις ἀναξίων κληρικῶν καί ἐπισκόπων καί προπαντός οἰκουμενιστικές ἐκδηλώσεις τῶν μεγαλοσχήμων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Καί συμβαίνει αὐτό, γιατί περιμένουν τήν ἡμέρα καί τήν ὥρα πού θά ἀνέλθουν στό ὑψηλό βάθρο τῆς ἀρχιερωσύνης, χωρίς νά ἔχουν τή συναίσθηση τῶν μεγάλων εὐθυνῶν, πού θά ἀναλάβουν, ἀλλά καί χωρίς τόν πνευματικό ἐξοπλισμό πού ἀπαιτεῖ τό ἀξίωμα. Ἀπό αὐτή τή ζύμη τῶν πρός ἀρχιερατείαν κληρικῶν δέν πρέπει νά περιμένουμε σπουδαῖα πράγματα. Θά διαιωνίζεται ἡ κακοδαιμονία στήν Ἐκκλησία καί θά ἐκλείψει κάθε ἐλπίδα βελτιώσεως. Ἐκτός καί ἄν ὁ Θεός βάλει τό χέρι του καί ἀνατρέψει τά ὅσα ἀπαράδεκτα συμβαίνουν στήν Ἐκκλησία.

Τήν ἴδια τακτική τηροῦν καί οἱ Μητροπολίτες, παρόλο πού ἡ μεγάλη τους ἐπιθυμία ἔχει ἐκπληρωθεῖ. Τό ὄνειρό τους νά γίνουν δεσποτάδες πραγματοποιήθηκε καί τό ἀπολαμβάνουν καθημερινά μέσα στίς πολυτελέστατες ἀρχιερατικές τους στολές, κάτω ἀπό τίς χρυσίζουσες μίτρες καί τή λάμψη τῶν ποιμαντορικῶν ράβδων καί τῶν βαρύτιμων σταυρῶν καί ἐγκολπίων. Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχιερωσύνη γι᾿ αὐτούς. Τίποτα ἄλλο. Ὅλα ὅσα περιμένει ὁ λαός ἀπό αὐτούς, δέν τούς ἀφοροῦν. Δέν εὐκαιροῦν γιά δευτερεύοντα καί ἐπουσιώδη πράγματα. Δικαιολογημένα κιόλας, γιατί τρέχουν ἀπό μητρόπολη σέ μητρόπολη γιά γιορτές καί πανηγύρια, γιά ἐκδηλώσεις κενές πνευματικοῦ περιεχομένου καί γιά ἀπόλαυση ἀβραμιαίων τραπεζῶν. Αὐτό θά πεῖ ἀρχιερωσύνη! Αὐτό θά πεῖ ποιμαντική! Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία!

Καί ἄν τούς ζητήσεις νά ποῦν τή γνώμη τους γιά τόν οἰκουμενισμό καί τήν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποία διαπράττουν οἱ μεγαλόσχημοι τοῦ Φαναρίου καί ὄχι μόνο, θά σηκώσουν τή ράβδο! Δέν πρέπει νά εἴμαστε ἀσεβεῖς, θά μᾶς συμβουλέψουν. Δέν πρέπει νά λέμε τίποτα γιά τό σεπτό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, δέν πρέπει νά ἐπικρίνουμε τίς συμπροσευχές μέ τούς αἱρετικούς καί ἀλλόθρησκους κ.λ.π. Ὁ φόβος καί ἡ δειλία τῶν Μητροπολιτῶν δέν ἔχουν ἐξήγηση. Γιατί φοβοῦνται; Ποιός μπορεῖ νά τούς κάνει τό παρα- μικρό; Τί θά στερηθοῦν, ἄν ἀποκτήσουν φωνή; Γιατί δέν ἔχουν ἀνάλογο φόβο καί ἀπέναντι στό Θεό, καθώς δέν ὁμολογοῦν τήν πίστη τους καί δέν ἐλέγχουν ἐκείνους πού τήν περιφρονοῦν; Γιατί εἶναι ψοφοδεεῖς, παρόλο πού στίς βάσεις τῶν ἀρχιερατικῶν τους θρόνων ὑπάρχουν λέοντες, οἱ ὁποῖοι συμβολίζουν τό θάρρος καί τή γενναιότητα πού πρέπει νά τούς διακρίνουν;

Ὅμως ὑπάρχουν καί οἱ γενναῖοι Μητροπολίτες, στούς ὁποίους στηρίζεται ὁ λαός. Μπορεῖ νά ἀποτελοῦν ἐξαίρεση, ἀλλά τροφοδοτοῦν τήν ἐλπίδα ὅτι δέν χάθηκε τό πᾶν. Ἔχουμε ἀκόμα καί τούς Γέροντες, μέ τήν ἁγιότητα τοῦ βίου καί τό ὁμολογιακό τους φρόνημα. Αὐτή διδάσκουν καί καθοδηγοῦν καί διώχνουν τούς λύκους ἀπό τήν ποίμνη τοῦ Χριστοῦ. Τούς Γέροντες αὐτούς τούς θυμοῦνται συχνά οἱ δειλοί Μητροπολίτες, γιά νά παίρνουν καί οἱ ἴδιοι λίγο ἀπό τή δόξα. Ἀναφέρονται στά ξέψυχα κηρύγματά τους στήν ἁγιότητά τους, χωρίς ποτέ νά τούς ἔχουν μιμηθεῖ στό παραμικρό. Αὐτό βέβαια εἶναι ὑποκρισία πού εὔκολα ἀποκαλύπτεται.

Δέν ἐλπίζω ὅτι κάτι θά γίνει στά ἑπόμενα χρόνια. Εὔχομαι ὅμως νά παρέμβει δυναμικά ὁ Θεός, γιά νά μᾶς παρηγορήσει. Μέχρι τότε ἄς στηριζόμαστε στούς λίγους καί ἐκλεκτούς.

Ορθόδοξος Τύπος, 21/11/2014

Ποιά ἡ ὠφέλεια, πάτερ μου, νὰ ἐλέγχεις τοὺς Ἐπισκόπους καὶ τοὺς ἀρχιμανδρῖτες, ἐπειδὴ δὲν μιλοῦν κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κι ἐσὺ νὰ κοινωνεῖς μὲ αὐτοὺς ποὺ ἐλέγχεις;

Ἀπ’ αὐτούς, «ἀπό αὐτή τή ζύμη τῶν πρὸς ἀρχιερατείαν κληρικῶν» (λέγεις) δὲν πρέπει νὰ περιμένουμε σπουδαῖα πράγματα». Ἐπειδὴ μνημονεύουν τοὺς «μεγαλόσχημους Ἐπισκόπους τοῦ Φαναρίου» πού, ὅπως κι ἐσὺ καταγγέλλεις, διαπράττουν «προδοσία κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας».

Αὐτό, πάτερ, «θὰ πεῖ ποιμαντική! Αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία» σου; Κατηγορεῖς τοὺς ἐπισκόπους ὅτι δὲν εἶναι λέοντες, καὶ ὑπονοεῖς ὅτι ἀνήκουν σὲ κάποιο ἄλλο εἶδος ζώων ἤ πτηνῶν! Κι ἐσὺ ποὺ καταγγέλλεις καὶ κοινωνεῖς μὲ τοὺς καταγγέλλοντας, ποῦ ἀνήκεις; Ποιά «σπουδαῖα πράγματα» μποροῦμε νὰ περιμένουμε ἀπὸ σᾶς;

Εμβάθυνση εννοιών και επισήμανση βλασφημιών στη Δήλωση Πατριάρχη, του θεολόγου Νικολάου Πανταζή

Στις 20 Νοεμβρίου 2014, η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς εξέδωκε “σχολιασμό", διότι μόνο σε σχολιασμούς αρέσκεται να αρκείται, λες και οι Άγιοι Πατέρες σε αυτό επιδιδόταν! Γράφουν οι εξαίρετοι του υπερτέρου και εξάρχου πάσης καχυποψίας Αντιαιρετικού Γραφείου:

“Θεωρήσαμε καθήκον μας να σχολιάσουμε την είδηση, τις δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου, με σκοπό την ενημέρωση και επαγρύπνηση του πιστού λαού του Θεού.”

Καθήκον, λοιπόν, ο σχολιασμός και η ενημέρωση αυτοσκοπός. Καθηκοντολογία. Σε όλο της το μεγαλείο. Ω Πειραιώς το μεγαλείο σου! Ο σχολιασμός είναι τελείως ανώδυνος και τελείται όλως ευκόλως εκ του ασφαλούς. Εάν οι Πατέρες εφήρμοζαν τέτοιες ατελέσφορες πρακτικές στείρων σχολιασμών, θα είμασταν τώρα Παπικοί από πρώτο χέρι…

Για να μην αδικήσω όμως, το Αντιαιρετικό Γραφείο, επικαλούμαι τον ισχυρισμό τους: «Με μεγάλη θλίψη καὶ πόνο ψυχής αναγνώσαμε στον ηλεκτρονικό τύπο πρωτοφανείς δηλώσεις του Παν. Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ».

Θα πρέπει πρωτίστως να συμφωνήσουμε πως είναι πράγματι «πρωτοφανείς» οι δηλώσεις του ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ Πατριάρχου, και όχι μόνο!

ΓΙΑΤΙ όμως, πατέρες του Αντιαιρετικού Γραφείου, αρνείσθε και φοβείσθε να τον κατονομάσετε ως ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ; ΔΕΝ είναι; Κι’ αν δεν είναι, αποδείξατέ το! Και εάν είναι, τότε πείτε

Συγκλονιστική επιστολή Τούρκου, Αφιερώνεται στον Βαρθολομαίο και μερικούς Δεσποτάδες

Συγκλονιστική επιστολή Τούρκου «αποστάτη»: Καταστρέψτε μας, για να σωθεί η ανθρωπότητα!

Του Serkan Engin
Είμαι ένας άθεος συγγραφέας και ποιητής, έζησα για 23 χρόνια από τη γέννησή μου ως Σουνίτης και σήμερα εξακολουθώ να ζω σε μια μουσουλμανική χώρα, την Τουρκία.

Οι γονείς μου και όλοι οι συγγενείς μου είναι ακόμα Μουσουλμάνοι. Επομένως, η κριτική μου για το Ισλάμ προέρχεται από ιδία γνώση.
Πρώτα απ “όλα, θα πρέπει να γνωρίζετε  ότι για το Ισλάμ εάν είστε «αμύητος», μη-μουσουλμάνος, για παράδειγμα Χριστιανός, άθεος, βουδιστής, Εβραίος ή οτιδήποτε άλλο, όλοι οι μουσουλμάνοι έχουν το «δικαίωμα» να σας σκοτώσουν και να σας βιάσουν, να αρπάξουν την περιουσία σας, τη χώρα σας, τη γη, τα χρήματα και οτιδήποτε άλλο.

Παίρνουν αυτό το «δικαίωμα» από το βιβλίο της πίστης τους, το Κοράνι. Με άλλα λόγια, παίρνουν αυτό το «δικαίωμα» από τον πυρήνα της πίστης τους, από τη θεολογία του Ισλάμ.
Ενδεικτικά, μερικά παραδείγματα με στίχους από το Κοράνιο:

ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ Οικουμενιστές ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ και οι ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ τους διασκεδάζουν, καθώς οπισθοχωρούν, ραίνοντάς τους με αγωνιστικό...χαρτοπόλεμο!

Γράφει ο ιερός Ιωσήφ Βρυέννιος:

«Ορισμένοι τόλμησαν να αναγγείλουν ότι… η ένωσις (των εκκλησιών) θα γίνη χωρίς να μετατραπή κανένα από τα έθιμα και τα δόγματα… Εισηγήθηκαν μάλιστα, ότι δεν είναι καθόλου άτοπο να μνημονεύουμε τον πάπα ως άγιο…

Αυτή είναι λοιπόν η ένωση;… Με αυτόν τον τρόπο σκέπτεσθε δήθεν να ενωθήτε μαζί μας, την στιγμή που η μεν προσθήκη μένει αδιόρθωτη, όλα δε όσα προξένησε το μακροχρόνιο και επάρατο σχίσμα μένουν αμετακίνητα;

Άνθρωποι, αυτό δεν είναι διόρθωσις ούτε ένωσις των Εκκλησιών. Αντιθέτως, είναι χειρότερο σχίσμα από το προηγούμενο… Διότι πως θα γίνη η ένωσις, εφόσον υφίστανται μεταξύ μας μύρια διαφορετικά φρονήματα;…

Αυτό το πράγμα δεν είναι ένωσις της Εκκλησίας της Ρώμης με μας… Αντιθέτως είναι παράλογη υποταγή στον πάπα της Ρώμης…».

Τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα τοῦ καναπέ! Σὲ λίγο τὸ Φανάρι θὰ τοὺς προσφέρει καὶ βραβεῖα γιὰ τὴν ...σιγονταριστικο-Οικουμενιστική τους δράση!

  «ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ» ΚΑΙ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ!

 Πηγή: "Eν τούτω Νίκα"

                                     

Ο ΜΗΤΡ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΙΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Ο Π. ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΤΕΛΕΙ ΑΓΙΑΣΜΟ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΠΑΠΙΚΟΥ ''ΙΕΡΕΩΣ''

  

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/07/blog-post_5197.html

Ἀναγνώσαμε ἕνα νέο ἄρθρο τοῦ κ. Τελεβάντου ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς τὸν ἀποτειχισμένο π. Εὐθύμιο Χαραλαμπίδη. Οἱ ἀσυναρτησίες τοῦ κειμένου (οἱ ὁποῖες μετουσιώνονται σὲ ἀπορίες)  εἶναι τόσες πολλές, ποὺ θὰ συνιστούσαμε εἰς τὸν κ. Τελεβάντο καλύτερα νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ κάτι ἄλλο, διότι τὸ πάθος τοῦ γραψίματος ξεπερνᾶ τὴν λογικὴ τὴν δικὴ τοῦ ἀλλὰ καὶ κάθε πιστοῦ!

Ἀφοῦ παραθέτει δεκάδες οἰκουμενιστικὰ ἔκτροπα Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, Πατριαρχείων, ἀλλὰ καὶ τῆς Μητρόπολης Σύρου ἐρωτᾶ:

«Γιατί τώρα σας έπιασε αυτή η ευαισθησία για τις οικουμενιστικές ασχημίες του Σεβασμιότατου και όχι πριν, ενώ ο οικουμενιστικός του φάκελλος κάθε άλλο παρά λευκός ήταν από την πρώτη μέρα της ενθρόνισής του;»

Εἶναι ἐρώτηση αὕτη; Γιατί τώρα καὶ ὄχι τότε; Τώρα ἐξαντλήθηκε ἡ ὑπομονὴ τοῦ ἀνθρώπου, λογαριασμὸ θὰ σᾶς δώσει; Τί θὰ περίμενε; Μήπως τὸ ΚΟΙΝΟ ΠΟΤΗΡΙΟ ποὺ περιμένει ὁ Σεραφεὶμ καὶ οἱ ὑπόλοιποι «ἀντιοικουμενιστὲς» διὰ τὴν δῆθεν ἀποτείχισή τους;

«Δεν εννοώ φυσικά καθ’ οιονδήποτε τρόπο ότι πρέπει να τις ανεχόμαστε ή να μη διαμαρτυρόμαστε σφοδρότατα γι’ αυτές και να μην τις στηλιτεύουμε με τη δέουσα αυστηρότητα. Αλλά γιατί, Γέροντα, τώρα θεωρήσατε ότι έπρεπε να προχωρήσετε σε αποτείχιση, ενώ -όπως όλοι ξέρουμε- αυτό το τρισάθλιο ουνιτικό καθεστώς επικρατεί για αιώνες στις Κυκλάδες;»

Θαυμάστε θεολογικὰ ἐπιχειρήματα! Νὰ μὴν τὶς ἀνεχόμαστε ἀλλὰ νὰ διαμαρτυρόμαστε καὶ νὰ τὶς στηλιτεύουμε μὲ τὴν δέουσα αὐστηρότητα!!!  Πῶς; Διὰ τοῦ γραπτοῦ λόγου; Ὡραίο ἀγωνιστικὸ φρόνημα!!! Τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα τοῦ καναπέ! Καθόμαστε εἰς τὸν καναπὲ τοῦ οἴκου μας μὲ τὸν ὑπολογιστὴ καὶ γράφουμε καὶ στηλιτεύουμε μὲ ἔντονο τρόπο τοὺς Οἰκουμενιστὲς! Τώρα σᾶς φοβήθηκαν! Δια τοῦτο τὸν λόγο καὶ ἐσταμάτησαν τὰ ἔκτροπά τους!

«Τι ελπίζετε ότι θα συμβεί με την αποτείχισή σας;

Θα σταματήσει ο Σεβ. Σύρου να προβαίνει σε οικουμενιστικές ασχημίες;

Θα αστειεύεστε ασφαλώς!

Το μόνο που θα πετύχετε είναι να του δώσετε την ευκαιρία να σας καθαιρέσει και απολύτως τίποτε άλλο.»

Αὐτὸ ποὺ θὰ συμβεῖ διὰ της ἀποτειχίσεως τοῦ πατρὸς Εὐθυμίου, θὰ εἶναι ὅτι θὰ σταματήσει νὰ μολύνεται ὁ ἴδιος λόγω τῆς μὴ μνημονεύσεως ἑνὸς Οἰκουμενιστὴ Ἐπισκόπου: 

«οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν· οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθησαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (Θ. Στουδίτου. P.G. 99, σ. 1164 Α). 

Ἡ «καθαίρεση» αὐτοῦ δόξα καὶ τιμὴ θὰ εἶναι!

«Και μετά; Αραγε θα παραμείνετε απλός μοναχός στη μονή της μετανοίας σας ή σε λίγο θα σας ξεσηκώσει ο διάβολος και θα αρχίσετε να ξαναλειτουργείτε καθηρημένος ων, όπως έκανε ο Σεβ. Μητροπολίτης πρώην Ράσκας Αρτέμιος, ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς και πολλοί άλλοι κληρικοί που προχώρησαν σε αποτείχιση;»

Δηλαδὴ ἡ ἀποτείχιση εἶναι ''ξεσήκωμα τοῦ διαβόλου'', ἐνῶ ἡ μνημόνευση καὶ συμμετοχὴ μετὰ τῶν αἱρετικῶν ἐπισκοπῶν εἶναι ἐκ Θεοῦ! Τώρα ἂν καὶ κατὰ πόσο καθηρημένος θὰ εἶναι, καλύτερα νὰ θυμηθοῦμε ὅτι  ποιναί, ἐπιβαλλόμεναι ὑπὸ Ἐπισκόπου, κηρύττοντος, «δημοσία», «γυμνὴ τὴ κεφαλὴ» καὶ «ἒπ΄ἐκκλησίας», αἵρεσιν «παρὰ τῶν Ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην» (ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου), οὐκ ἰσχύουσιν.

Διὸ ὁ ἅγιος Κελεστίνος Ρώμης γράφει περὶ τοῦ αἱρετικοῦ Νεστορίου, ὅτι οὗτος «οὐδένα ἢ καθελεῖν, ἢ ἀποκινῆσαι ἠδύνατο, ὅς, ἐν τῷ κηρύττειν ταιαύτα (αἱρετικά), ἀσφαλῶς οὒχ εἰστήκει» ἐν τῇ ὀρθοδόξω πίστει (Μ. 4, 1045). Ἀπὸ πότε δὲ οὐκ ἠδύνατο νὰ ἐπιβάλη ποινὴν καθαιρέσεως, ἀφορισμοῦ κ.α. ὁ Νεστόριος; «ἂφ΄ οὗ τοιαῦτα (αἱρετικὰ) κηρύττειν ἤρξατο» (αὐτόθι). Ἡ δὲ τιμωρητικὴ «ἀπόφασις» τοῦ αἱρεσιάρχου κατὰ τῶν μὴ πειθομένων εἰς αὐτὸν οὐδὲν πρόσκαιρον ἴσχυν ἔσχεν (αὐτόθι). Καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἐλέγχει τὸν Νεστόριον, ἐπιστέλων πρὸς αὐτὸν «Κλῆρον ἅγιον πρεσβυτέρων καὶ διακόνων ἀποσυναγώγους (κακῶς) ἐποίησας, ἐλέγχοντά σου τὴν ἄκαιρον μανίαν, μὴ τὰ Ἀρείου φρονεῖν» (Μ. 4, 1256). Ὁ Νεστόριος ἔδει νὰ μετανοήση ἐκ τῆς κακοδοξίας του, καὶ οὐχὶ οἱ ἐλέγξαντες τοῦτον ὡς αἱρετικὸν νὰ καθαιρεθῶσι καὶ ἀφορισθῶσι πὰρ΄ αὐτοῦ, οἵτινες ἤσαν ἄξιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ (ΙΕ΄ Κανόνος ΑΒ Συνόδου).

Ἰδοὺ διατὶ οἱ τιμωρηθέντες ὑπὸ τοῦ αἱρετικοῦ Νεστορίου, ὡς μὴ τιμωρηθέντες ἐλογίσθησαν παρὰ τῶν Ἁγίων, καὶ παρέμειναν ἐν τῇ Ἐκκλησία, κοινωνοῦντες μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων Ἱεραρχῶν. «Τοῖς δὲ γὲ τῶν κληρικῶν, ἤτοι (ἢ) λαικῶν, διὰ τὴν ὀρθὴν πίστιν κεχωρισμένοις, ἢ καθαιρεθείσι πὰρ΄ αὐτοῦ», γράφει Κύριλλος Ἀλεξανδρείας πρὸς τοὺς ἐν Κωνσταντινουπόλει, «κοινωνοῦμεν ἠμεῖς» (Μ. 4, 1096). «Οὗτοι πάντες», λέγει καὶ Κελεστίνος Ρώμης, «ἐν τῇ ἡμετέρα κοινωνία καὶ ἐγένεντο (καὶ πρὸ τῆς τιμωρίας τῶν ὑπὸ τοῦ Νεστορίου) καὶ ἄχρι τοῦ παρόντος εἰσὶν (παρὰ τὴν κὰτ΄ αὐτῶν καταδικαστικὴν ἀπόφασιν τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου)» (Μ. 4, 1045).

«Κάτι τελευταίο. Οπως γνωρίζετε στην Αποτείχιση κάποιος προσφεύγει αν έχει εξαντλήσει όλες τις άλλες μεθόδους διαμαρτυρίας. Σας ερωτώ λοιπόν: Πριν αποτειχιστείτε, αφού -όπως ομολογείτε- παρακολουθείτε από χρόνια τον οικουμενιστικό κατήφορο του Σεβασμιότατου-, σε ποιες ενέργειες έχετε προβεί για να τον βοηθήσετε να αντιληφθεί το συνειδησιακό πρόβημα που έχετε με την οικουμενιστική πολιτεία του;

Ζητήσατε να τον δείτε κατ’ ιδίαν για να του εκθέσετε την πικρία σας; Του στείλατε κάποια σχετική επιστολή; Θέσατε ποτέ θέμα σε ιερατικό συνέδριο της Μητροπόλεως; Φοβάμαι ότι τίποτα από αυτά δεν κάνατε. Απλά κάποια μέρα προχωρήσατε σε αποτείχιση χωρίς να σταθμίσετε όλα τα δεδομένα που σας εξέθεσα με την επιστολή μου.»

Τὸ περὶ τῆς ἀποτειχίσεως ἐπιχείρημα αὐθαίρετο τυγχάνει, ἐκτὸς ἐὰν ὁ ἀρθρογράφος ὑποδείξει κάποιον σχετικὸ κανόνα ἡ μαρτυρία ἁγιοπατερικὴ. Μήπως ὅμως καὶ οἱ ὑπόλοιποι ''ἀντιοικουμενιστὲς'' ποὺ ἔστειλαν καὶ ἐπιστολές, θέσανε θέματα σὲ ἱερατικὰ συνέδρια κ.λπ. πέτυχαν τίποτα; Τὸ μόνο ποὺ πέτυχαν εἶναι ὅτι σταμάτησαν οἱ ἴδιοι νὰ ἀσχολοῦνται (Μεταλληνός, Ἁγιορεῖτες κ.λπ.), ἡ οἱ ἴδιοι ἔπεσαν σὲ παρόμοια ἔκτροπα (βλ. Σαράντης Σαράντος), ἡ καὶ ἄλλαξαν ἐντελῶς πορεία! (βλ. Πειραιῶς Σεραφείμ)

Ἃς σταματήσουν λοιπὸν οἱ χλιαροὶ ''ἀντιοικουμενιστὲς'' νὰ ἐμποδίζουν τὴν ψυχικὴν σωτηρίαν ὅσων προσπαθοῦν νὰ ἀποφύγουν τὴν αἱρετικὴ μνημόνευση τῶν κακοδόξων, εἰδάλλως θὰ εἶναι ταιριαστὸς ὁ λόγος τοῦ Κύριου:

«Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν» (Ματθ. 23, 14).

Ὁμιλία Μεγάλου Βασιλείου εις το Ευαγγέλιο

ΠΕΡΙ  ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ:

Ἀπόσπασμα ἀπὸ Ὁμιλία Μεγάλου Βασιλείου

"Καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω"

(Σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

1. Υπάρχουν δύο ειδών πειρασμοί. Δηλαδή, ή οι θλίψεις βασανίζουν τις καρδιές όπως το χρυσάφι στο καμίνι, και δοκιμάζουν την υπομονή και την ανθεκτικότητά τους ή, πολλές φορές, οι ευλογίες και τα πλούτη της ζωής αυτής γίνονται δοκιμαστήριο και πειρασμός για τους περισσότερους. Πράγματι, είναι εξίσου δυσκατόρθωτο να μη χάσει τη δύναμή της η ψυχή στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής, αλλά και να μην υπερηφανευθεί στις ευτυχείς καταστάσεις.

Παράδειγμα για το πρώτο είδος των πειρασμών είναι ο μέγας Ιώβ. Αυτός ο ακαταμάχητος αθλητής, σήκωσε με ακατάβλητο ψυχικό σθένος και ακλόνητη γενναιότητα καρδιάς όλη τη χειμαρρώδη διαβολική επιθετικότητα και βία εναντίον του, και αναδείχθηκε τόσο ανώτερος από τους πειρασμούς, όσο ήταν μεγάλα και ανυπέρβλητα τα παλαίσματα που του παρουσίασε ο εχθρός.

Παραδείγματα τώρα για τους πειρασμούς, που προέρχονται από την ευημερία, υπάρχουν πολλά. Ένα απ' αυτά είναι και ο άφρονας πλούσιος της παραβολής του Ευαγγελίου που μόλις τώρα αναγνώσαμε.

Ο πλούσιος αυτός, ενώ είχε πολλά πλούτη στα χέρια του, επιθυμούσε να αποκτήσει περισσότερα. Και ο φιλάνθρωπος Θεός δεν τον καταδίκασε από την αρχή για την αγνώμονα συμπεριφορά του, αλλά πάντοτε στον υπάρχοντα πλούτο του πρόσθετε και άλλον, μήπως τυχόν κάποτε επερχόταν κόρος στην ψυχή του και οδηγείτο στην ημερότητα και στην ανθρωπιά.

Ας δούμε όμως τι μας λέει