Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Γιά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ

«Ἀλλοίμονο στόν καιρὸν ἐκεῖνο πού δέν σὲ ἀγαποῦσα», λέγει κάπου πρὸς τὸν Θεό, φλεγόμενος ἀπὸ ἔρωτα, ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος. Ἐγὼ δὲ μεταβάλλοντας ἐλαφρῶς τὸν λόγο, θὰ ἔλεγα ἀναλόγως: ἀλλοίμονο στόν καιρὸν ἐκεῖνο πού δέν εἶχαν ἐκδοθῇ διὰ τοῦ τύπου τὰ πάνσοφα καὶ θαυμαστὰ καὶ θεόβροντα συγγράμματα τοῦ μεγάλου φωστῆρος τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγορίου. Ἂς χαθῆ ὁ φθόνος! Μᾶλλον δὲ ὁ πατὴρ τοῦ φθόνου, ὁ ὁποῖος ἄφησε τὰ συγγράμματα αὐτὰ κάπου τέσσερις αἰῶνες καὶ πλέον μέσα στό σκότος, παραπεταμένα σὲ μίαν ἄκρη, καὶ μόλις νά σωθοῦν ἀπὸ τὴν

Ο Άγιος Νίκων Ιερομάρτυρας και οι 199 μαθητές του († 23 Μαρτίου)

Στὶς 23 Μαρ­τί­ου ἡ ἁ­γί­α μας Ἐκ­κλη­σί­α ἑ­ορ­τά­ζει τὴ μνή­μη μιᾶς ἐν­δό­ξου χο­ρεί­ας 200 μαρ­τύ­ρων τοῦ 3ου αἰ­ῶ­νος, τοῦ ἁ­γί­ου Νί­κω­νος τοῦ ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος μα­ζὶ μὲ τοὺς 199 μα­θη­τές του.

Ἡ ζω­ὴ τοῦ ἁ­γί­ου Νί­κω­νος ξε­κι­νᾶ ἀ­πὸ τὴν ἐ­παρ­χί­α τῆς Νε­α­πό­λε­ως τῆς Ἰ­τα­λί­ας. Ἐ­δῶ γεν­νή­θη­κε καὶ ἔ­ζη­σε. Τὸ οἰ­κο­γε­νεια­κὸ πε­ρι­βάλ­λον ὅ­που ἀ­να­τρά­φη­κε ἦ­ταν εἰ­δω­λο­λα­τρι­κὸ ἀπὸ τὸν πα­τέ­ρα του, βα­θύ­τα­τα ὅ­μως χρι­στι­α­νι­κὸ ἀ­πὸ τὴ μη­τέ­ρα του. Αὐ­τὴ ἡ εὐ­σε­βὴς μη­τέ­ρα ἔ­θε­σε μέ­σα στὴν ψυ­χὴ τοῦ μι­κροῦ Νί­κω­να ὡς θε­μέ­λιο καὶ ἀ­κρο­γω­νια­ῖο λί­θο τὸν Κύ­ριο Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό. Αὐ­τὴ ἡ πι­στὴ μάν­να, ὅ­πως ὡ­ραῖ­α λέ­ει ὁ ὑ­μνο­γρά­φος, κα­τηύ­γα­σε «μὲ τὸ φῶς τῶν θεί­ων ρη­μά­των» τὴν ἁ­πα­λὴ καρ­διὰ τοῦ παι­διοῦ της.