Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Επιστολές Κόντογλου προς Πατριάρχη: Εάν τα γνώριζε ο λαός, η χώρα θα σειόταν από τα θεμέλια!



Κόντογλου –τὸν ὁποῖον δὲν ντράπηκε νὰ ἐπικαλεσθεῖ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος πρὸς ὄφελός του σὲ τελευταία ὁμιλία του (ἐδῶ) ἔχει γράψει Ἐπιστολὲς σὲ ὀξύτατο τόνο κατὰ τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, τότε, ποὺ ἀκόμα ὁ λαὸς ἀγνοοῦσε τὶς πρῶτες συμπροσευχὲς καὶ τὰ ἀγκαλιάσματα τοῦ Ἀθηναγόρα μὲ τὸν Πάπα.
Μία φράση τοῦ Κόντογλου ἀποκαλύπτει ὅλη τὴν τραγικότητα τῆς πικρῆς ἀλήθειας που βιώνουμε σήμερα. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι: ἡ ἀλλοίωση τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων τοῦ λαοῦ καὶ τῶν Ποιμένων εἶναι τρομακτική, ἴσως μὴ ἀναστρέψιμη.

Γράφει στὴν Α΄ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀθηναγόρα:

«Αυτοί οι εναγκαλισμοί (μετὰ τοῦ Πάπα) μας κατέπληξαν, και είναι βέβαιο ότι, εάν όλος ο ευσεβής λαός της Ελλάδας γνώριζε αυτά, η χώρα μας θα σειόταν από τα θεμέλια»!!!
(«Ὀρθόδοξος Τύπος», Δεκέμβριος 1963)

Τὸ 1963, λοιπόν, ὁ Λαὸς δὲν ἐγνώριζε. Ἐὰν ἐγνώριζε θὰ σειόταν ἡ χώρα!!! Οἱ κινήσεις τοῦ μικροῦ πυρῆνος τῶν Οἰκουμενιστῶν ἦταν προσεγμένες. Ἐφοβοῦντο ...τὸν Λαό! Καὶ μετὰ ἦρθαν: ἡ ἄρση τῶν Ἀναθεμάτων (Ἀκοινωνησίας), τὸ Μπάλαμαντ, ἡ Ραβέννα, τὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, τὸ Πουσάν!
Γιατί ἔγιναν ὅλα αὐτά; Ποιός τὰ ἐπέτρεψε;
νεοφανὴς πρακτικὴ τῶν νεοπατέρων καὶ τῶν Ἀδελφοτήτων περὶ ἀνοχῆς “ἄχρι καιροῦ” τῶν «ἐξ ἡμῶν προελθόντων καὶ ὁμιλούντων διεστραμμένα»  (Πράξ. 20, 30). Τὰ ἐπέτρεψαν αὐτοὶ ποὺ ὁμιλοῦσαν περὶ “συνέσεως” καὶ “διακρίσεως”· ποὺ ἐπινόησαν δηλ. συνταγὲς δράσεως, ἐναντιούμενες στὴν φωνὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ μὲ λόγια καὶ ἔργα δίδαξαν τὴν Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν.
Ἡ παγίδα στὴν ὁποία ἔχουν πέσει οἱ σύγχρονοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ποιμένες, εἶναι ἡ πεποίθησή τους ὅτι ...ἀγωνίζονται. Καὶ πράγματι, οἱ ἁπλοὶ καὶ εἰλικρινεῖς ἀπ' αὐτούς, ἀγωνίζονται, ἀλλὰ μὲ  μιὰ ἀνέξοδη ἀντίσταση-ἀντίδραση ποὺ δὲν φοβοῦνται οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές. Ὁ χαρτοπόλεμος ποὺ κάνουν κατὰ τῆς Παναιρέσεως, δὲν πτοεῖ τὸν Βαρθολομαῖο, τὸν Ζηζιούλα καὶ τὴν ἄλλη παρέα.
Καὶ κρίμα, Πατέρες κατὰ τὰ ἄλλα ἀξιόλογοι, νὰ μὴ βλέπουν τὴν κατὰ κράτος νίκη ποὺ ἐπιτυγχάνουν οἱ Οἰκουμενιστὲς τῇ ἀνοχῇ τους!
Καὶ ἔρχεται, λοιπόν, σήμερα ὁ κάθε σιγονταροΟικουμενιστὴς Τελεβάντος νὰ πεῖ, ὅτι τὰ πράγματα σήμερα εἶναι ...καλύτερα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀθηναγόρα! Κι ἔρχονται οἱ Πατέρες τῆς «Συνάξεως» καὶ προσπαθοῦν νὰ τιθασεύσουν τὴν ὀργὴ τῶν μοναχῶν καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἀποτρέποντάς τον νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές. Τοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ ὄχι ἁπλῶς, καὶ κρυφά, καὶ σπανίως, καὶ ἐθιμοτυπικά (ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ Κόντογλου), ἀλλὰ ἐπίσημα καὶ φανερά, συνειδητά, καὶ ἐν μέσῳ τῆς φρικτῆς ὥρας τῆς Θ. Λειτουργίας καὶ τῶν ἄλλων Μυστηρίων ἐναγκαλίζονται, συμπροσεύχονται μετὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ Μνημονεύουν τὸν Πάπα!!!
Δημοσιεύουμε ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρώτη καὶ τὴν δεύτερη ἐπιστολὴ τοῦ Κόντογλου.



Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Α' Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ
πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα
τοῦ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ (ἐδῶ)


Παναγιότατε,
Η ευμένεια και η συγκατάβαση με την οποία συμπεριφερθήκατε σε μένα τον ασήμαντο, κατά τη συνάντησή μας στην Αθήνα μετά από δική Σας επιθυμία, μου δίνει θάρρος να σας υποβάλλω τις παρακάτω σκέψεις και υπενθυμίσεις σχετικά με το μέγιστο και φοβερό θέμα των σχέσεων μεταξύ της Ορθοδόξου και της Παπικής Εκκλησίας. Η  Παναγιότητά Σας, άλλωστε, με παρότρυνε σε αυτό.
Έφριξαν, Παναγιότατε, όσοι από εμάς είδαν, εμβρόντητοι, σε μεγάλο σχήμα τη φωτογραφία του Ποντίφηκα δημοσιευμένη στην πατριαρχική εφημερίδα «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ» σύμφωνα με το ευαγγελικό: «βδέλυγμα της ερημώσεως, το ρηθέν διά Δανιήλ του Προφήτου, εστός εν τόπω αγίω». Ω, συμφορά! Η επιστολή του αλαζόνα Πάπα, γραμμένη με τη γνωστή εδώ και αιώνες αυθάδεια και έπαρση, πλαισίωνε τη στυγνή μορφή του. Και την προδοτική φιλοφροσύνη αποδίδοντας η παπική εφημερίδα «ΚΑΘΟΛΙΚΗ» δημοσίευσε τη φωτογραφία του Πατριάρχη Αθηναγόρα, αλλά σε μικρή φωτογραφία, με κείμενο υπό του τίτλου «Ο Πάπας Παύλος ΣΤ' προς τον Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρα Α'».
Αυτοί οι εναγκαλισμοί μας κατέπληξαν, και είναι βέβαιο ότι, εάν όλος ο ευσεβής λαός της Ελλάδας γνώριζε αυτά, η χώρα μας θα σειόταν από τα θεμέλια.
Η δική Σας Θεία Παναγιότητα γνωρίζει καλά ποιες οχιές κρύβονται στις σκοτεινές στοές του Βατικανού και πόσα δεινά έχει υποστεί η Ορθοδοξία μας από τους σκληρούς ψευτο-αδερφούς της Ρώμης...
ΦΩΤΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ


 Ἡ δεύτερη ἐπιστολη του:

Ανοικτή Επιστολή προς τον Αθηναγόρα*


Ανοικτή Επιστολή προς τον Αθηναγόρα
ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
 

Η επιθυμία της Παναγιότητάς σας και των δικών σας ανθρώπων να υποταχθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία στον Πάπα και ο εκ μέρους σας ανεξήγητος ζήλος, γέμισε την καρδιά μας με ανομολόγητη θλίψη και απογοήτευση. Τα αυτιά μας ακόμα σφυρίζουν από το φρικτό αυτό άκουσμα.

 Το Ορθόδοξο ποίμνιο διχάστηκε. Άλλοι σας ακολούθησαν στον ολισθηρό δρόμο που οδηγεί στην απώλεια, ενώ άλλοι παρέμειναν εδραιωμένοι και ασάλευτοι στην Ορθόδοξη πίστη των πατέρων τους, αποτροπιασμένοι και μόνο στη σκέψη ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης αγκάλιασε τον Πάπα και μολύνθηκε από αυτό το βδέλυγμα της ασέβειας.

 Εκείνοι που σας ακολούθησαν ήταν εκ των προτέρων προδικασμένοι να σας ακολουθήσουν, καθώς σκέφτονταν μόνο τα υλικά αγαθά, ήταν ματαιόδοξοι, άπιστοι και ξενόδουλοι κόλακες και κολακευόμενοι. Έσπευσαν, λοιπόν, να συνταχθούν με τον «κόσμο», με τον αμαρτωλό κόσμο της επίγειας άνεσης, με τη χωρίς ταλαιπωρίες και αγώνα ζωή,  «εις την ώδε μένουσαν πόλιν» με αυτούς που δεν επιζητούν τη μελλοντική ζωή, καθώς τη θεωρούν ανύπαρκτη και μη πιστευτή.

 Οι άλλοι, όμως, πιστοί παρέμειναν ασάλευτοι στην Ορθόδοξη πίστη, στη χώρα της φτώχειας, των στερήσεων, των πειρασμών, των διωγμών, επειδή ήταν βέβαιοι ότι μέσα σε αυτά βρίσκεται ο Κύριος, Αυτός που είπε ότι η Εκκλησία Του θα είναι συνδεδεμένη με το μαρτύριο, την περιφρόνηση, τη φτώχεια, τον εμπαιγμό, τα οποία θα είναι η αμοιβή στης σθεναρής ομολογίας τους σε αυτόν τον κόσμο. Στα αυτιά τους ηχούν ημέρα και νύχτα οι παρήγοροι λόγοι του Χριστού: «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν» (Αφού έδιωξαν εμένα, και εσάς θα διώξουν). Ο διωγμός, η κακοπάθηση και ο θάνατος είναι ο ευλογημένος κλήρος των γνήσιων μαθητών του Χριστού. Το πανάγιο στόμα Του είπε ακόμα: «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν». Πώς είναι δυνατό να υπάρχουν βιαστές στην παράταξη των αμάχων, οι οποίοι έσπευσαν να συνθηκολογήσουν με το ψεύδος, για να ζήσουν στην ησυχία και στην απόλαυση των εγκόσμιων αγαθών;

 Και εσείς, οι ποιμένες του λαού, τι είδους ποιμένες είστε; Τα πρόβατα τα οποία σας εμπιστεύθηκε ο Χριστός, τα παραδίνετε στους λύκους. Έχετε επικοινωνία με τους άρχοντες αυτού του παρερχόμενου κόσμου, γιατί ζηλέψατε τη δόξα τους και όχι τη δόξα του Θεού. Υποτάξατε την πίστη στους αμαρτωλούς ανθρώπους των κοσμικών επιθυμιών, οι οποίοι οδηγούνται από τον σατανά. Παραδοθήκατε και παραδώσατε τα πρόβατα στον άρχοντα του κόσμου αυτού, σε αυτόν που κατέχει την ύλη, τον χρυσό, τις εφευρέσεις και τις μηχανές, οι οποίες καταπλήττουν τα πλήθη ως θαύματα του αντίχριστου. Παραδοθήκατε και παραδώσατε τα πρόβατα στην ψευδώνυμη γνώση, στην «κενήν απάτην», σε αυτήν που διδάσκεται στις χώρες της αθεΐας και της απόγνωσης, όπου δεν υπάρχει ούτε οσμή της αιώνιας ζωής και της αληθινής γνώσης, της γνώσης του Θεού.

 Και αυτά, γιατί δεν είστε οι καλοί ποιμένες, αυτοί που θυσιάζουν τη ζωή τους για τα πρόβατα και που τα οδηγούν στα ευωδιαστά λιβάδια της αθάνατης ζωής. Εσείς είστε οι μισθωτοί ποιμένες και, σύμφωνα με το πανάγιο στόμα του Κυρίου, «ο μισθωτός ποιμήν ουκ έστι ποιμήν» (ο μισθωτός ποιμένας δεν είναι ποιμένας) (Ιων. ι', 12). Είστε μισθωτοί των αρχόντων αυτού του κόσμου, εξαιτίας της δόξας και του πλούτου για τα οποία εργάζεστε.

 Και από τη στιγμή που είστε οι δούλοι τέτοιων κυρίων, είστε οπλισμένοι με τα όπλα της βίας, με τα οποία απειλείτε τα πιστά πρόβατα του Χριστού, για να τα αναγκάσετε να σας ακολουθήσουν.

 Αλλά αυτά τα μακάρια πρόβατα αποδέχονται το μαρτύριο ως λύτρωση και ως αψευδές σημείο ότι θα πάρουν το αμάραντο στεφάνι από τον κριτή του αγώνα, τον Κύριο Ιησού Χριστό.     

 Ναι! Είμαστε έτοιμοι να μαρτυρήσουμε με χαρά και αγαλλίαση για την Ορθόδοξη πίστη, την οποία κρατούμε ως τον μέγιστο θησαυρό. Μακαρίζουμε τους εαυτούς μας, διότι θα διωχθούμε και θα πεθάνουμε για την πίστη και την αλήθεια.

 Ακονίσατε το μαχαίρι της ντροπής. Στείλατε τα όργανα της βίας, τα οποία σας ακολουθούν και με τα οποία είναι πάντα πάνοπλη η αποστασία. Να τα αποστείλετε εναντίον μας. Ήδη στο Άγιο Όρος εμφανίστηκε το ματωμένο και αποτρόπαιο ξίφος της βίας, για να σπείρει τον τρόμο στις άγιες καρδιές των γερόντων, των ασκητών και των ερημιτών, οι οποίοι έζησαν σε δοκιμασίες, σε στέρηση, σε τέλεια απάρνηση της σάρκας τους, για να ευχαριστήσουν τον Κύριο. Το φρικτό πρόσωπο της βίας εμφανίζεται όπως το κεφάλι της μυθικής Μέδουσας στον αγιασμένο κήπο της Παναγίας. Και πίσω από αυτό το βδέλυγμα της βίας βρίσκεστε εσείς, οι «ποιμένες οι μισθωτοί», οι τρεις φορές δούλοι των αρχόντων του σκοτεινού κόσμου του χρήματος, της αθεΐας, του εκφυλισμού και της κάθε ακολασίας.

 Σπαράξατε τους αθώους, τους άγιους ομολογητές, αφού γίνατε λύκοι εσείς οι ίδιοι οι ποιμένες.

 Σπαράξατε την Ορθοδοξία μέσα στο Κολοσσαίο στο οποίο παρίστανται οι Καίσαρες της σημερινής κακούργου αθεΐας. Είναι καιρός όμως να αποβάλετε το δέρμα του προβάτου, καθώς αυτό δεν απατά πλέον κανέναν.

«Ο ποιείτε, ποιήσατε ταχίον!».

*«Ο.Τ.», Απρίλιος 1965.
ΙΩΒ «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ», ΑΘΗΝΑ 1993

Απόδοση στα Νέα Ελληνικά Τερζή Όλγα, Πτ. φιλοσοφικής σχολής (Α.Π.Θ.)


Η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ



Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἐκμεταλλεύεται κάθε εὐκαιρία γιὰ νὰ διοχετεύει τὸν οἰκουμενιστικὸ ἰό στὶς συνειδήσεις, καλυπτόμενος πίσω ἀπὸ ἀρχαιοπρεπεῖς ἐκφράσεις καὶ ἁγιογραφικὲς ρήσεις. Ἔτσι, ὁμιλῶν στὴν χειροτονία τοῦ «ἐκλεκτοῦ» του, ἐψηφισμένου μητροπολίτου τῆς μητροπόλεως Ἀδριανουπόλεως κ. Ἀμφιλοχίου, ἐξεστόμισε πλῆθος ἀρρήτων ρημάτων, ποὺ μόνο ὡς ὑποτίμηση τῆς νοημοσύνης μας ἢ ὡς βλασφημίες μποροῦν νὰ ἐκληφθοῦν.
Ἂν καὶ τώρα, γιὰ ποιά νοημοσύνη νὰ μιλᾶμε, ὅταν τὸ σύνολο τῶν πιστῶν ἔχει πεισθεῖ –ἀπὸ τὴν ἐπὶ δεκαετίες οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα– νὰ ἀπενεργοποιήσει τὴν νοημοσύνη του (δηλ. τὴν Χριστονοημοσύνη, «ἡμεῖς νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν»), νὰ ἀποποιηθεῖ τὴν ἐλευθερία ποὺ δώρισε ὁ Χριστός, καὶ νὰ κάνει ὑπακοὴ ὄχι στοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἀλλὰ στοὺς σύγχρονους «πατέρες», ἔστω κι ἂν αὐτοὶ δὲν συμφωνοῦν μὲ τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας;
Συγκεκριμένα ὁ Πατριάρχης στὴν ἐν λόγῳ ὁμιλία εἶπε τοὺς ἑξῆς βλάσφημους ἢ προσβλητικοὺς γιὰ κάθε ὀρθόδοξη συνείδηση λόγους. Εἶπε:
 1. «”Ὁ νομοθετήσας ἡμῖν βαθμῶν καί ταγμάτων τάξιν” σέ ἐκάλεσεν εἰς τόν τρίτον βαθμόν τῆς ἱερωσύνης»! Καὶ λίγο παρακάτω: «Θεοφιλέστατε καί προσφιλέστατε ἀδελφέ, Ἡμετέρα Πατριαρχικῇ προτάσει καί προβλήσει, ἐξελέγης καί κατεστάθης Μητροπολίτης Ἀδριανουπόλεως»!!!
Δηλαδή, ἐνῶ ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἔκανε (ὡς γνωστόν) τὸ πᾶν γιὰ νὰ γίνει μητροπολίτης Ἰωαννίνων ὁ Ἀμφιλόχιος, κι ἀφοῦ αὐτὴ τὴ φορά —γιὰ ἐνδο-Ἐξουσιαστικοὺς λόγους— ἀπέτυχε καὶ ταπεινώθηκε, ὥστε ὁ ἐκλεκτός του Ἀμφιλόχιος δὲν ἐξελέγη Μητροπολίτης στὴν Ἰωαννίνων (ὅπως ἔγραψαν ἐκκλησιαστικὰ ἱστολόγια), ἐπανῆλθε στὴν ἐπισκοοίηση τοῦ κ. Ἀμφιλόχιου καὶ μὲ πεῖσμα Πατριαρχικὸ τὸν ἐπέβαλε στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἐκπρόσωπό του στὴ θέση τοῦ Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα, ἐκλέγοντάς τον ὡς μητροπολίτη τῆς ἀνυπάρκτου μητροπόλεως Ἀδριανουπόλεως!
Καὶ αὐτὸ τὸ πεῖσμα καὶ τὸ κακόγνωμο “θέλημά του” ὁ “Παναγιώτατος” τὸ παρουσιάζει ὡς θεῖο θέλημα!
2. Ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν νέον Μητροπολίτη Ἀμφιλόχιο εἶπε: «...Ἀποτελεῖ διά σε ὑψίστην τιμήν καί προνόμιον -ὡς καί διά πάντας ἡμᾶς-, νά ἀνήκωμεν δηλαδή εἰς τήν πρωτόθρονον ἅμα καί μαρτυρικήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως»!
Ἀσφαλῶς, ὄχι «ὑψίστη τιμή», ἀλλὰ ντροπὴ καὶ ὄνειδος θὰ ἔπρεπε νὰ νιώθει σήμερα ὅποιος Ὀρθόδοξος ἱερωμένος ἐκαλεῖτο νὰ χειροτονηθεῖ Ἐπίσκοπος τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων/πόλεως, ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικὴ Σύνοδο τοῦ Φαναρίου καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ Ἀρχι-αιρεσιάρχη πατριάρχη Βαρθολομαίου, γιὰ τὸν ὁποῖο –φεῦ–  ἡ «Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἀγία Ἐκκλησία» δὲν ταυτίζεται μὲ τὴν «Μίαν» Ἐκκλησία, ἀλλὰ εἶναι «μία» ἀνάμεσα στὶς αἱρετικὲς «ἐκκλησίες»!
3. «Καλεῖσαι τώρα (τοῦ λέγει) νά διακονήσῃς τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν ἀπό τῆς θέσεως τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Γραφείου Ἐκπροσωπήσεως αὐτῆς ἐν Ἀθήναις, “ὀρθοτομῶν τόν λόγον τῆς ἀληθείας εἰς δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”»!
Ὁποῖον ψεῦδος, ὁποία διαστροφή, ὁποία ἀναίδεια! Τὴν σφηκοφωλιὰ τῶν οἰκουμενιστῶν λυκοποιμαίνων τοῦ Φαναρίου, τὴν μητρυιὰ Ἐκκλησία τῶν διαστρεβλούντων «τὸν λόγον τῆς ἀληθείας» καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας, διαφημίζει ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὡς «ὀρθοτομοῦσαν». Πόσο «ὀρθοτομοῦσα», εἶναι «παναγιώτατε», ἡ «ἐκκλησία» σας καὶ ἡ γλῶσσα σας, ἡ ἀποκαλοῦσα καὶ μνημονεύουσα ὡς πρῶτον Ἐπίσκοπον τὸν βλασφημοῦντα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα Πάπα;
4. «Θά ζῇς καί εἰς τό ἑξῆς εἰς τήν αἰωνίαν Ἑλλάδα, τήν κοιτίδα τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς δημοκρατίας, τῆς φιλοσοφίας, ἀλλά, προτρεπόμεθά σε, κατά τό πνεῦμα καί τήν παράδοσιν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, νά ἀναπνέῃς τόν ἀέρα τῆς οἰκουμένης καί νά ἀγκαλιάζῃς ὅλον τόν κόσμον καί νά μεταδίδῃς εἰς αὐτόν τά μηνύματα εἰρήνης καί συμφιλιώσεως, ἀνοικτῶν ὁριζόντων καί πλατείας καρδίας».
Ἡ Ἑλλάδα γιὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο δὲν ἐπαινεῖται, γιὰ τὸν λόγο ὅτι εἶναι χώρα μαρτύρων, ἀλλὰ ὡς «κοιτίδα πολιτισμοῦ, δημοκρατίας καὶ φιλοσοφίας»! Ἀντίθετα ὁ Πατριάρχης, οἱ σημερινοὶ ἔνοικοί του καὶ τὸ Πατριαρχεῖο (προσωποποιούμενο ὡς Ἐκκλησία) ἐπαινεῖται ὡς ὁ τόπος τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, καὶ αὐτὴν τὴν Παράδοση προτρέπει τὸν νέο Μητροπολίτη Ἀμφιλόχιο νὰ ἀκολουθήσει! Καὶ ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ Παράδοση γιὰ τὸν Βαρθολομαῖο καὶ τὸν Ζηζιούλα; Εἶναι ἡ νεο-κακόδοξη «παράδοση» τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας», τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας», τῆς Ἐκκλησίας τῶν «ἀνοικτῶν ὁριζόντων καί πλατείας καρδίας», ἡ αἵρεση δηλαδὴ ποὺ κατεδαφίζει τὴν Μία Ἐκκλησία, γιὰ χάρη τῆς Νέας Ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας!
5. «Δι̉ ἡμᾶς ἐδῶ εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὁ ὅρος οἰκουμενικός εἶναι κάτι περισσότερον ἀπό ὄνομα, ἀπό ἱστορικόν τίτλον: εἶναι κοσμοθεωρία καί τρόπος ζωῆς. “Τρόπος νά κοιτάζῃς τόν κόσμον, τό χθές καί τό αὔριον, τούς ἄλλους καί τόν ἑαυτόν σου”».
Τὸ γνωρίζουμε, «παναγιώτατε», ὅτι «ὅρος οἰκουμεν(ισμ)ός», δηλ. ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι γιὰ σᾶς τρόπος ζωῆς. «Χωριὸ ποὺ φαίνεται κολαοῦζο δὲν θέλει»! Εἶναι καταγεγραμμένη ἡ αἱρετικὴ κοσμοθεωρία σας στὸ Μπάλαμαντ, στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, στὸ Πουσὰν καὶ ἀλλαχοῦ.
Ἂς τὰ δοῦν αὐτὰ οἱ «ἀντιΟἰκουμενιστὲς ἡγέτες», ποὺ ἀκόμα «κοινωνοῦν μεθ’ ὑμῶν» καὶ τοὺς περὶ ὑμᾶς!
Καὶ τελειώνουμε σχολιάζοντας τὴν ἀναφορὰ τοῦ Πατριάρχη στὸν Φώτη Κόντογλου:
«Σύ, μή φοβοῦ (λέγει στὸν κ. Ἀμφιλόχιο). Διότι ἐδῶ εἶναι ἡ ἀείζωος Κωνσταντινούπολις, εἶναι ἡ Χώρα τῶν Ζώντων, τό καύχημα τῶν ζώντων, θά ἔλεγεν ὁ Φώτης Κόντογλου»!
Ἔ, ὄχι καὶ νὰ καπηλεύεσθε, «παναγιώτατε» καὶ νὰ ἐπικαλεῖσθε ἀκόμα καὶ τὸν Κόντογλου ὡς σύμμαχο τῶν κακοδοξιῶν σας! Ὁ Κόντογλου σεβόταν τὸ Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο, ὄχι τοὺς αἱρετικοὺς Πατριάρχες του! Δὲν διαβάσατε μὲ ποιό ὀξύτατο τρόπο κατήγγειλε ὁ Κόντογλου τὸν προκάτοχό σας Ἀθηναγόρα, γιὰ τὶς ὅποιες προοιμιακὲς οἰκουμενιστικές του ἐνέργειες; Δὲν διαισθάνεσθε ποιούς Κοντόγλειους κεραυνοὺς θὰ ἐξαπέλυε σήμερα ἐναντίον σας, ὡς ἡγέτου τῆς ἐσχάτης Παναιρέσως τῆς ἱστορίας;
Θυμίζουμε λίγα λόγια του, πρὸς ἐντροπήν σας καὶ ἐντροπὴ ἐκείνων ποὺ βαυκαλίζονται ὅτι εἶναι Ποιμένες. Ἔγραφε σὲ «Ἀνοιχτὴ Ἐπιστολὴ πρὸς Ἀθηναγόρα» (ἐδῶ) (γιὰ φανταστεῖτε τί θὰ ἔγραφε σήμερα πρὸς ἐσᾶς):
«Η επιθυμία της Παναγιότητάς σας και των δικών σας ανθρώπων να υποταχθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία στον Πάπα, γέμισε την καρδιά μας με ανομολόγητη θλίψη και απογοήτευση. Τα αυτιά μας ακόμα σφυρίζουν από το φρικτό αυτό άκουσμα... αποτροπιασμένοι και μόνο στη σκέψη ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης αγκάλιασε τον Πάπα και μολύνθηκε από αυτό το βδέλυγμα της ασέβειας».
Καὶ πρὸς τοὺς Ποιμένες (ἀντιΟἰκουμενιστὲς καὶ μή) ἔγραφε καὶ θὰ ἐπαναλάμβανε καὶ πάλι ὁ Κόντογλου:
«Και εσείς, οι ποιμένες του λαού, τι είδους ποιμένες είστε; Τα πρόβατα τα οποία σας εμπιστεύθηκε ο Χριστός, τα παραδίνετε στους λύκους. Έχετε επικοινωνία με τους άρχοντες αυτού του παρερχόμενου κόσμου, γιατί ζηλέψατε τη δόξα τους και όχι τη δόξα του Θεού. Υποτάξατε την πίστη στους αμαρτωλούς ανθρώπους των κοσμικών επιθυμιών, οι οποίοι οδηγούνται από τον σατανά. Παραδοθήκατε και παραδώσατε τα πρόβατα στον άρχοντα του κόσμου αυτού, σε αυτόν που κατέχει την ύλη, τον χρυσό, τις εφευρέσεις και τις μηχανές, οι οποίες καταπλήττουν τα πλήθη ως θαύματα του αντίχριστου»!



Σάββατο, 18 Οκτωβρίου 2014

μιλία
 τς Α.Θ.Παναγιότητος
 το Οκουμενικο Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
 κατά τήν ες πίσκοπον χειροτονίαν
 το Σεβ. Μητροπολίτου δριανουπόλεως κ. μφιλοχίου
(18 κτωβρίου 2014)

Θεοφιλέστατε ψηφισμένε Μητροπολτα δριανουπόλεως,

« νομοθετήσας μν βαθμν καί ταγμάτων τάξιν» σε κάλεσεν ες τόν τρίτον βαθμόν τς ερωσύνης καί σήμερον, μο μετά τν συνιερουργούντων δελφν ρχιερέων σέ χειροτονομεν Μητροπολίτην δριανουπόλεως καί σε ποδεχόμεθα ες τήν χορείαν τν εραρχν το Πανσέπτου Οκουμενικο Θρόνου, τοθ̉ περ ποτελε διά σε ψίστην τιμήν καί προνόμιον -ς καί διά πάντας μς-, νά νήκωμεν δηλαδή ες τήν πρωτόθρονον μα καί μαρτυρικήν γίαν το Χριστο Μεγάλην κκλησίαν τς Κωνσταντινουπόλεως. Ες ατήν νκες δη λ ψυχ καί διανοί καί καρδί καί χείλεσιν ς πιστός στρατιώτης ατς, νν δέ καθίστασαι καί ξιωματοχος της. γαλουχήθης καί νδρώθης πνευματικς παρά Γέροντι σοφ καί εγενε καί διακριθέντι διά τό κκλησιαστικόν του φρόνημα καί τήν ελάβειαν καί φοσίωσιν πρός τήν ποτνίαν Μητέρα κκλησίαν, τ μακαριστ, λέγομεν, Μητροπολίτ Μεγάρων καί Σαλαμνος κυρ Βαρθολομαί. λλ̉ σφαλς πολλά φείλεις καί ες τόν είμνηστον ρχιμανδρίτην το Οκουμενικο Θρόνου Δαμασκηνόν Κατρακούλην, ποος πλείστας ψυχάς δήγησεν ες τόν Χριστόν καί τάς στήριξεν ες τόν πνευματικόν των γνα. ς εναι, λοιπόν, αωνία μνήμη ατν!
Καλεσαι τώρα νά διακονήσς τήν Μητέρα κκλησίαν πό τς θέσεως το Διευθυντο το Γραφείου κπροσωπήσεως ατς ν θήναις, «ρθοτομν τόν λόγον τς ληθείας ες δόξαν το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος» καί συνεισφέρων ες τήν γαστήν συνεργασίαν Οκουμενικο Πατριαρχείου καί κκλησίας τς λλάδος, καί μάλιστα ες τάς παρούσας χαλεπάς διά τό Γένος μέρας. προσωπική πνευματική σχέσις σου μέ τόν Μακαριώτατον ρχιεπίσκοπον θηνν καί πάσης λλάδος κ. ερώνυμον ποτελε χέγγυον τς πιτυχίας τς ποστολς σου ταύτης, ποία εναι καί σπουδαία καί χρήσιμος. κόμη, διά τήν πιτυχίαν ατήν πολογίζομεν ες τήν κατάρτισίν σου τήν θεολογικήν καί νομοκανονικήν καί θύραθεν, τς ποίας δείγματα χεις δώσει πολλά. Θά ζς καί ες τό ξς ες τήν αωνίαν λλάδα, τήν κοιτίδα το πολιτισμο, τς δημοκρατίας, τς φιλοσοφίας, λλά, προτρεπόμεθά σε, κατά τό πνεμα καί τήν παράδοσιν τς Μητρός κκλησίας, νά ναπνές τόν έρα τς οκουμένης καί νά γκαλιάζς λον τόν κόσμον καί νά μεταδίδς ες ατόν τά μηνύματα ερήνης καί συμφιλιώσεως, νοικτν ριζόντων καί πλατείας καρδίας. Δι̉ μς δ ες τό Οκουμενικόν Πατριαρχεον ρος οκουμενικός εναι κάτι περισσότερον πό νομα, πό στορικόν τίτλον: εναι κοσμοθεωρία καί τρόπος ζως. «Τρόπος νά κοιτάζς τόν κόσμον, τό χθές καί τό αριον, τούς λλους καί τόν αυτόν σου». 
Το λόγου ντος περί το ν θήναις Γραφείου μν θά το παράλειψις άν δέν ναφέρωμεν τήν μέχρι τοδε διακονίαν ν ατ το πρώτου Διευθυντο του ερωτάτου δελφο γίου Περγάμου κ. ωάννου, το σοφο καδημαϊκο, μέ τήν πολυποίκιλον πί σειράν τν δραστηριότητα καί προσφοράν, διά τήν ποίαν καί τόν τιμήσαμεν μόλις πρό μερν, μοφών συνοδικ ποφάσει, νυψώσαντες ατόν παξίως ες Γέροντα εράρχην το Θρόνου. Εησαν τά τη ατο πολλά καί ελογημένα!


Θεοφιλέστατε καί προσφιλέστατε δελφέ,
μετέρα Πατριαρχικ προτάσει καί προβλήσει, ξελέγης καί κατεστάθης Μητροπολίτης δριανουπόλεως, μις διακεκριμένης παρχίας το πανσέπτου τούτου Θρόνου, κκλησιαστική στορία τς ποίας ρχίζει πό τόν Δ´ αἰῶνα, ποχήν κατά τήν ποίαν διέπρεψε καί οράνιος προστάτης σου γιος μφιλόχιος κονίου. δριανούπολις, συνδέουσα τήν Κωνσταντινούπολιν μετά τς λοιπς Ερώπης, πέβη τό κέντρον πικοινωνίας μεταξύ νατολς καί Δύσεως καί νεδείχθη πόλις μπορική καί βιομηχανική μέ χαρακτρα διεθν καί κέντρον σημασίας στρατιωτικς καί πολιτικς. κκλησιαστικς ημοίρησε νά διαποιμανθ πό πιφανν προκατόχων σου, τινές τν ποίων νυψώθησαν ες τόν περίπυστον Οκουμενικόν Θρόνον, λλοι δέ τι ψηλότερον, ες τόν Θρόνον το μάρτυρος. νδεικτικς ναφέρομεν νταθα τόν φιλόμουσον πρην Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλον Στ´ καί τόν διάδοχόν του ες τήν Μητρόπολιν δριανουπόλεως Δωρόθεον τόν Πρώϊον, τόν πό  Σχολαρχν τς Μεγάλης το Γένους Σχολς, να κ τν κτώ Μητροπολιτν τν παγχονισθέντων τήν μέραν το Πάσχα μο μετά το Πατριάρχου Γρηγορίου το Ε´.
χι λιγώτεροι σαν καί ο λόγιοι τς παρχίας σου, Θεοφιλέστατε, μέ πιστέγασμα τόν πολύν Κωνσταντνον Καραθεοδωρν, τόν διδάσκαλον το ϊνσταϊν.         
Μνημονεύομεν εγνωμόνως λους ατούς τούς κεκοιμημένους δριανουπολίτας καί χαιρετίζομεν καί ελογομεν τούς πιζντας ν τ προσώπ τν παρόντων καί συμπροσευχομένων Προέδρου καί ντιπροέδρου το Φιλεκπαιδευτικο Συλλόγου δριανουπόλεως πό τήν νέαν ρεστιάδα.

Καί τατα μέν οτως, δελφέ μφιλόχιε,
σφαλς κουσες καί θά κούσς καί πάλιν καί πολλάκις τι κκλησία Κωνσταντινουπόλεως μπορε νά λέγεται Μεγάλη κκλησία λλ̉ ες τήν πραγματικότητα εναι μικρά, εναι ξουθενημένη, εναι συρρικνωμένη, εναι ταπεινωμένη, εναι νίσχυρος μπρός ες λλας πανισχύρους κκλησίας α ποαι καί διαρκς τήν πιβουλεύονται καί τήν ποσκάπτουν. Σύ, μή φοβο. Διότι δ εναι είζωος Κωνσταντινούπολις, εναι Χώρα τν Ζώντων, τό καύχημα τν ζώντων, θά λεγεν Φώτης Κόντογλου.  Ζομε, αἰῶνες τώρα, μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, τά ποα εναι παρόντα καί περιίπτανται μαζί μέ μς τούς ζντας καί περιλειπομένους  παντο, ες τά τείχη, τούς ναούς, τίς κινστέρνες, τόν ππόδρομον, τά δραγωγεα, τά παλάτια, τά μοναστήρια. Ζομε λίγοι καί μέτρητοι. Καί μόνοι καί μετά πολλν. λλά πάντως ζομε, «μέσον πυρός στάμενοι καί μή φλεγόμενοι». 
Επε κάποιος τι τό Φανάρι «σ̉ δηγε πό τό σήμερα στό χθές κι̉ στερα στό προχθές. κι̉ λο πιό πίσω». ρχεται μως ρχιεπίσκοπος θηνν ερώνυμος Β´ νά διορθώσ καί νά προσθέσ τι πόλις ατή «δέν εναι μόνο παρελθόν, εναι καί παρόν καί κυρίως τό μέλλον. Κωνσταντινούπολη, χάρη στήν παράδοση πού διασώζει τό Οκουμενικό Πατριαρχεο, χει λες τίς προϋποθέσεις νά δώσει τό ραμα σέ ναν κόσμο πού καταρρέει». δ «μπορες νά θυμηθς, νά ξαναζήσς, νά ζήσς, νά ντλήσς καί, τέλος, νά πάρξς». Διατί; Διότι ν Ατ  ζμεν καί κινούμεθα καί σμέν. Ποί; κείν, ποος επεν τι λθεν «να ζωήν χωμεν καί περισσόν χωμεν».
ντως, πως θά γραφεν Παλος πρός τούς Κορινθίους, δ διάγομεν «ν πομον πολλ, ν θλίψεσιν, ν νάγκαις, ν στενοχωρίαις, ν πληγας ... διά δόξης καί τιμίας, διά δυσφημίας καί εφημίας ... ς ποθνήσκοντες καί δού ζμεν». Πάντοτε ζμεν. Καί πάλιν πρός τούς Κορινθίους γράφει πόστολος τν θνν τά ξς: Χριστός «ε σταυρώθη ξ σθενείας, λλά ζ κ δυνάμεως Θεο• καί γάρ μες σθενομεν ν ατ, λλά ζησόμεθα σύν ατ κ δυνάμεως Θεο».
δού, Θεοφιλέστατε ψηφισμένε, ποίας κκλησίας καλεσαι νά εσαι διάκονος καί κπρόσωπος, ξιωματικός ες τό ξς λλά καί πάντοτε πιστός καί πρόθυμος στρατιώτης, τοιμος διδόναι λόγον παντί τ ατοντι περί τς ν μν λπίδος. Ατς τς λπίδος πού μς κρατ ρθίους καί πάντοτε μέ γωνιστικόν φρόνημα αἰῶνες τώρα.
Νά εσαι ταπεινός, ξιοπρεπής, κφραστής τς ρχοντικς εγενείας τς πονεμένης Ρωμηοσύνης.
πιστρέφων πό τό Φανάρι, τό σεπτόν τοτο Πρωττον τς ρθοδοξίας καί το Γένους, ες τά Μέγαρα μετάφερε τήν ελογίαν του ες τούς Μεγαρες, τν ποίων ποικία πρξέ ποτε τό Βυζάντιον. Χαιρόμεθα διότι συμπροσεύχεται σήμερον μαζί μας καί κ. Δήμαρχος τν Μεγαρέων μέ πολλούς κ τν γαπητν δημοτν του.
Σήμερα εναι χαρά καί πανήγυρις διά σς καί δι̉ μς. Διά σς, διότι παξίως τιμται νας κλεκτός συμπολίτης σας, καί δι̉ μς, διότι ποκτμεν να νέον εράρχην, ες τήν ξίαν, τάς κανότητας καί τήν ποστολήν το ποίου πολλάς λπίδας ναποθέτομεν. Μήτηρ κκλησία νακαινίζει ς ετο τήν νεότητά της πορευομένη ν μέσ συμπληγάδων καί παγίδων πολλν.
Καί δού ζ! ειθαλής, νενις μέ σπρα μαλλιά, κατάβλητος, δραία καί μετακίνητος ες τήν πό αώνων δραν της, καυχωμένη διά τά παθήματα καί τόν σταυρόν της καί διατηροσα δούλωτον τό φρόνημα το Γένους.

Καί τώρα, δελφέ ψηφισμένε Μητροπολτα δριανουπόλεως, εσελθε ες τά για τν γίων διά νά λάβς τό πλήρωμα τς χάριτος. Καί ετα ξελθε διά νά κηρύττς, πό ψηλοτέρας πλέον σκοπις, Χριστόν σταυρωμένον καί ναστάντα, ι δόξα καί τό κράτος ες τούς αἰῶνας. μήν.