Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Η ..."πρόοδος" της αιρέσεως, προκαλεί στους αντι-Οικουμενιστές ...έκπληξη!!! Οι αφελείς, περιμένουν χωρίς την μίμηση της στάσεως των Αγίων να σταματήσουν οι αιρετικοί την πορεία τους!

Οικουμενικός Πατριάρχης  – To μήνυμά του στο Επιμορφωτικό Ιερατικό Σεμινάριο της ΟΑΚ


16586531_10209430922113456_1336111633_o.jpg
Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, Πατριαρχικής επιμονής και αδιαλλαξίας. Διοργανώνονται συνέδρια, σεμινάρια, ομιλίες, μαζώξεις, "γεύματα αγάπης", με επιστημονικό περιτύλιγμα, στην υπηρεσία της Οικουμενιστικής προπαγάνδας... αλλά η αλήθεια αργεί.
Όταν ο σκανδαλισμός από τις αποφάσεις της "συνόδου" του Κολυμπαρίου Κρήτης, έχουν τύχει σφοδρής κριτικής και ουσιαστικής απορρίψεως, από Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, από επιφανείς καθηγητές Θεολογίας, από Αρχιερείς

Νέες ...θεωρίες περί αντιμετωπίσεως του Οικουμενισμού στον "Ορθόδοξο Τύπο"!



Η γάγγραινα εις τους αντιοικουμενιστάς

Ορθόδοξος Τύπος Εφημερίδα

  Ο “Ορθόδοξος Τύπος” εδημοσιοποίησε το απομαγνητοφωνημένον περιεχόμενον της ομιλίας του κ. Φειδά. Ο τίτλος, του κειμένου του κ. Αναγνώστου, εστίασε την προσοχήν του εις την καταγγελίαν του κ. Φειδά εναντίον της Ρωσίας, διότι ο κ. Φειδάς στηρίζει τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως με κάθε τίμημα. Η κατάστασις είναι απελπιστική. Ο,τι και να πη κανείς είναι ολίγον.
   Πρέπει να το πάρωμεν απόφασιν ότι όσοι αρνούνται να εννοήσουν ότι ο οικουμενισμός (μέρος του οποίου ήτο και το Κολυμβάρι) είναι κυρίως πολιτικός, αποτελούν πραγματικήν γάγγραιναν εις το σώμα των αγώνων της Εκκλησίας. Βασανίζεται, όποιος αγωνιστής δεν το κατανοεί, από εμμονάς και ιδεοληψίας, αποπροσανατολίζει τους αγώνας της Εκκλησίας και υποσκάπτει καίρια τον αντιοικουμενιστικόν αγώνα και έτσι αυτοπυροβολεί­ται και ακυρώνει ο,τι καλόν θα ηδύνατο να προσφέρη εις την Εκκλησίαν, διότι βλέπει το δένδρον και δεν δύναται (η δεν θέλει σκοπίμως) να ιδή το υπόλοιπον δάσος. Διότι το δένδρον (δηλ. αι συμπροσευχαί και το Κολυμβάρι), δεν θα υπήρχεν,  εάν  οι πολιτικοί που χρηματοδοτούν και στηρίζουν τα οικουμενιστικά κέντρα έλεγαν «φθάνει πια»!
   Βεβαίως καταδικάζομεν απεριφράστως όλας τας συμπροσευχάς, αλλά δεν θα σταματήσουν, εάν δεν αποκοπούν από την κάλυψιν των πολιτικών. Το να προπαγανδίζουν κάποιοι εις τους πιστούς ότι το πρόβλημα είναι μόνον η συμπροσευχή (και να προβαίνουν εις ένα ακατάσχετον αγώνα ποίος θα προβάλη πρώτος το οικουμενιστικόν ατόπημα, το οποίον έγινε εις μίαν νήσον του Ειρηνικού Ωκεανού!) χωρίς παραλλήλως να αφυπνίζουν  τους  αγωνιστάς  δια  την  πρα­γματικήν αιτίαν όλων αυτών, σημαίνει ότι κάποιοι επιθυμούν να τους κρατούν απησχολημένους εις το σκότος, δια να μη καταπολεμήσουν τα πραγματικά αίτια.

Γεώργιος Τραμπούλης
Πηγή

   Σχόλιο:  Νά, λοιπόν, ποὺ ὁ "Ὀρθόδοξος Τύπος" ἔχει... φρέσκες ἰδέες καὶ νέες ...θεωρίες περὶ ἀντιμετωπίσεως τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Οἱ Ἅγιοι Πατέρες (τὶς πράξεις τῶν ὁποίων ὀφείλουμε νὰ ἀκολουθοῦμε) δὲν ἀντελήφθησαν ὅτι γιὰ νὰ νικηθεῖ μιὰ αἵρεση, πρέπει νὰ καταφύγουμε (κατὰ τὸν κ. Γεώργιο Τραμπούλη) πρωτίστως στούς ...πολιτικούς, ὡς τὸ δάσος, καὶ ὄχι νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὶς προδοτικὲς ἐνέργειες τῶν ψευδοποιμένων καὶ τὶς ἀποφάσεις τους στὴν Κρήτη, γιατὶ αὐτὲς ἀποτελοῦν τὸ δέντρο!!!
   Καὶ ὅτι, βέβαια, πρέπει οἱ χριστιανοὶ πολίτες νὰ ἐπηρεάζουν καὶ νὰ πιέζουν τοὺς πολιτικοὺς γιὰ τὰ θέματα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι φυσικὸ καὶ εὔλογο. Τὸ νὰ ὑποβαθμίζεται ὅμως ὁ πρωταγωνιστικὸς ρόλος κλήρου καὶ λαοῦ, καὶ νὰ ἀθωώνεται ἔμμεσα ὁ προδοτικὸς ρόλος τῶν Ποιμένων στὴν ἐπικράτηση του Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι ἐξοργιστικό!

«Θυμηθείτε πως οι Άγιοι αναθεμάτιζαν τους αιρετικούς» πριν συγκληθεί Σύνοδος! --«Οι αληθινοί μοναχοί ας δείξουν με έργα στους λαϊκούς ότι δεν δέχονται την αιρετική "συν-κοινωνία"»!





Εγερτήριο σάλπισμα
Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου.



π. Φώτιος Βεζύνιας: Συνάντησα πολλούς που ακόμα αναρωτιούνται, και λένε τι να κάνουμε εμπρός στην παναίρεση του οικουμενισμού, και μάλιστα έτσι όπως θεσμοθετείται μέσα από τα κείμενα της Κρήτης.
  Δεν νομίζετε ότι ήρθε ο καιρός να ακούσουμε τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη; Ιδία δε το κείμενο που ακολουθεί θεωρούμε ότι μπορεί να αποτελέσει πυξίδα ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ για τα μοναστήρια, όσα έχουν ενδοιασμούς... αν έχουν... για το τι δει πράττειν.
 
Αδελφοί μία είναι η ΟΔΟΣ και η ΣΤΑΣΗ....

  
   Η Εκκλησία του Θεού δεν έχει μείνει χωρίς ποιμένα, μολονότι την έχουν κατατοξεύσει.  Και «πύλαι άδου» δεν έχουν καταφέρει να την καθυποτάξουν. Ούτε ανέχεται να κάμνει κάτι και να λέγει αντίθετα προς τους καθιερωμένους («κειμένους») όρους και νόμους.
  Όμως πολλοί ποιμένες ποικιλοτρόπως έγιναν άφρονες. Διότι και συνόδους εσυγκρότησαν μεγάλες και πολυπληθείς, και θεώρησαν τους εαυτούς τους ότι είναι Εκκλησία Θεού, και φρόντισαν να φαίνονται ότι υπερασπίζονται τους «κανόνες». Στην πράξη όμως εστρέφονταν εναντίον των κανόνων. Λοιπόν, Σύνοδοι δεν είναι όταν μαζεύονται απλώς ιεράρχες και ιερείς, έστω και αν είναι πολλοί. Διότι είναι καλύτερο, λέγει ο λόγος του Θεού, να είναι ένας που κάνει το θέλημα του Κυρίου, παρά μυριάδες που το παραβαίνουν.
    Η Σύνοδος λοιπόν πρέπει να γίνεται εν ονόματι Κυρίου με ειρήνη και με τήρηση των «κανόνων» και οι καταδικαστικές και οι αθωωτικές αποφάσεις να μην λαμβάνονται όπως τύχει, αλλά όπως ορίζει η αλήθεια και οι κανόνες και οι γνωρίζοντες την ακρίβεια. Διότι ο τέλειος λόγος του Θεού δεν μπορεί από τη φύση του να δένεται και να ορίζεται όπως θέλει ο καθένας. Και στους και στους ιεράρχες σε καμία περίπτωση δεν έχει δοθεί εξουσία να παραβαίνουν τους «κανόνες», παρά μόνο να συμβαδίζουν με τα όσα έχουν γίνει αποδεκτά και έχουν αναγνωριστεί, και να ακολουθούν τους πριν από αυτούς  Πατέρες.
   Δεν επιτρέπεται λοιπόν ούτε η δική μας τοπική Εκκλησία ούτε καμία άλλη, να κάμνει κάτι παραβαίνοντας παραβαίνοντας τους κείμενους νόμους και «κανόνες». Διότι, αν γινόταν αυτό το Ευαγγέλιο θα ήταν κενό και οι κανόνες άχρηστοι. Οπότε κάθε επίσκοπος κατά την διάρκεια της αρχιεροσύνης του, επειδή θα του ήταν επιτρεπτό να ενεργεί με τους ομόφρονές του όπως θα ήθελε, θα ήταν ένας νέος Ευαγγελιστής ένας άλλος Απόστολος και άλλος Νομοθέτης!!. Ευτυχώς δεν συμβαίνει αυτό, διότι έχουμε παραγγελία από τον ίδιο τον Απόστολο Παύλο, αν κάποιος διδάσκει η μας προστάζει να κάνουμε κάτι αντίθετο προς αυτό που παραλάβαμε, που να είναι δηλαδή αντίθετο προς τους «κανόνες» των κατά καιρούς οικουμενικών και τοπικών Συνόδων, αυτός να μην είναι αποδεκτός στην Εκκλησία και να μη λογαριάζεται μεταξύ των αγίων χριστιανών.
   Σ΄ αυτούς τους χρόνους που ζούμε, που ο Χριστός διώκεται, όποιος έχει κάποιο εκκλησιαστικό αξίωμα και ξεχωρίζει για τη χριστιανική του γνώση, οφείλει να διακρίνεται εις το να λαλεί και να διδάσκει το λόγο της ορθοδοξίας. Όμως και εκτός αυτού. Εάν κάποιος είναι απλός μαθητής, έχει χρέος να λέει με θάρρος και παρρησία την αλήθεια, με ελεύθερη τη γλώσσα του….
  Αλλά πώς φτάσαμε να προτιμούμε την ησυχία των μοναστηριών μας περισσότερο από το Θεό; και την καλοπέρασή μας από την υπέρ του αγαθού κακοπάθεια; Πού είναι η δύναμη και η δόξα του μοναχικού μας τάγματος;
    Θυμηθείτε πως οι μακάριοι άγιοι Σάββας και Θεοδόσιος, την ώρα που ο βασιλιάς Αναστάσιος πήγε με το μέρος της δυσμενούς αιρέσεως, ξεσηκώθηκαν και πρωτοστάτησαν με ζήλο προμαχώνας για την ορθόδοξη πίστη. Και αυτό το έκαναν αναθεματίζοντας μέσα στην Εκκλησία, με τους ομόφρονές τους Ορθόδοξους, τους αιρετικούς, και αποστέλλοντας στο βασιλιά τη διαμαρτυρία τους, βεβαιώνοντας τον ότι θα προτιμούσαν τον θάνατο παρά να μεταβάλλουν κάτι από τα παραδεδομένα και καθιερωμένα δόγματα…
   Εάν λοιπόν το μοναχικό τάγμα δεν θεωρήσει ότι όλα είναι σκύβαλα δηλαδή τα τιποτένια, και εννοώ τις όποιες ανέσεις των μοναστηριών και τα συναφή, πως τότε ο λαϊκός, όταν κληθεί να ομολογήσει την πίστη του, (πώς) θα μπορέσει να παραθεωρήσει γυναίκα, παιδιά και τα σχετικά;  Γι΄ αυτό σας θυμίζω: να μην σιωπήσουμε μπροστά στην πρόκληση των αιρετικών, για να μη γίνει σιωπή μας η κραυγή της αμαρτίας των Σοδόμων. Ας θυσιάσουμε τα κάτω, για να κερδίσουμε τα άνω. Ας μη γίνουμε σκάνδαλο για την Εκκλησία του Θεού….
    Εάν λοιπόν είναι κάποιοι αληθινοί μοναχοί, ας το δείξουν στην παρούσα περίσταση με τα έργα τους. Και έργο του Μοναχού είναι να μην ανέχεται ούτε η παραμικρή καινοτομία να εισχωρήσει στη γνησιότητα του ευαγγελίου και αυτό, για να μη δώσουμε το παράδειγμα στους λαϊκούς ότι προτιμούμε την αίρεση και την αιρετική «συν-κοινωνία», και έτσι έχουμε να δώσουμε λόγο για την απώλειά τους!
  «Η εντολή του Κυρίου είναι να μη σιωπάμε τον καιρό που η πίστη μας βρίσκεται σε κίνδυνο. Ώστε, όταν για την πίστη ο λόγος, δεν μπορείς να πεις ποιος είμαι εγώ; ένας απλός ιερέας, άρχοντας, στρατιώτης, γεωργός, φτωχός. Δεν μου πέφτει λόγος και φροντίδα για αυτό το ζήτημα. Αλίμονο, οι λίθοι θα κράξουν και εσύ θα μείνεις σιωπηλός και χωρίς φροντίδα;».
  «Αυτή είναι η ευαγγελική πίστη ημών των αμαρτωλών. Αυτή είναι η αποστολική ομολογία ημών των ευτελών. Ακόμα και ο Πέτρος και ο Παύλος αν μας πουν αντίθετα πράγματα, ακόμα και αν έλθει άγγελος από τους ουρανούς και μας διδάξει άλλο ευαγγέλιο, να μην τον δεχτείτε, γιατί δεν ακολουθεί την υγιή διδασκαλία της πίστεως».
  «Και όλα τα καλά του κόσμου να προσφέρει ένας άνθρωπος που αποδέχεται την αίρεση φίλος του Θεού δεν γίνεται. Είναι εχθρός Του. Και αν κάποιος καθίσει να φάει και να πιει με αιρετικούς, έχει ευθύνη».
   «Δεν είναι ‘οικονομία’  να κάνουμε να αθετούμε αυτά που μας παραδόθηκαν, ούτε να κάνουμε οποιαδήποτε, μικρή παραχώρηση ανάλογα με τις περιστάσεις και τη λογική μας κρίση».
  «Όποιοι είναι, στους καιρούς μας, αληθινοί μοναχοί, να το δείξουν εμπράκτως.  Και έργο του Μονάχου είναι να μην ανέχεται ούτε την παραμικρή καινοτομία και αλλοίωση στο ευαγγέλιο.  Ένας που ευδοκιμεί στο έργο του Θεού είναι προτιμότερος από χιλιάδες άλλους που καμαρώνουν για την αυθάδεια τους. Αλλά συ, αν θέλεις προτίμησε να είσαι με το πλήθος των πνιγμένων παρά να σωθείς μαζί με τον Νώε. Όσο για μένα, επίτρεψέ με να τρέξω και να σωθώ με τους ολίγους μέσα στην κιβωτό δηλαδή στην ασφάλεια της Εκκλησίας».
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ


ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ: "ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑΞΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ" εκδ. "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Με την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ φεύγουμε από την ΑΙΡΕΣΗ και ΟΧΙ από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ
ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
1. παγορευμένη κα πιτρεπόμενη ποτείχιση
    Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται συχνὰ λόγος γιὰ «ἀποτείχιση» καὶ «ἀποτειχισμένους» πιστούς, μὲ συχνὴ ἐπίσης καὶ μᾶλλον σκόπιμη παρανόηση τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου αὐτῶν τῶν λέξεων. Τὸ οὐσιαστικὸ ἀποτείχισις παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ σημαίνει: ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον. Ἑπομένως καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει: ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις. Τὸ δὲ τεῖχος ποὺ ὑψώνει κανεὶς γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ καλεῖται ἀποτείχισμα.
Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ χρήση τῆς λέξεως ἀποτείχιση προϋποθέτει ὅτι ὑπάρχει κάποιος κίνδυνος, κάποιος ἐχθρός, γιὰ τὴν προφύλαξη ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὑψώνει κανεὶς ἕνα τεῖχος. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα ἡ ἔννοια αὐτὴ τῆς ἀποτειχίσεως φραστικὰ εἰσάγεται ἀπὸ τὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Μ. Φωτίου (861), ὅπου εἶναι σαφέστατο καὶ ἡλίου φαεινότερο ποιός εἶναι ὁ κίνδυνος ποὺ ἐπιβάλλει τὴν ἀποτείχιση. Αὐτὸς εἶναι ἡ αἵρεση καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἐπίσκοποι.
Συγκεκριμένα μὲ τοὺς δύο προηγουμένους κανόνες ἡ Σύνοδος, γιὰ νὰ ἀποτρέψει τὴν δημιουργία σχισμάτων, τιμωρεῖ μὲ τὴν αὐστηρὴ ποινὴ τῆς καθαιρέσεως, διὰ τοῦ 13ου τὸν πρεσβύτερο ἢ διάκονο, ὁ ὁποῖος διακόπτει τὴν κοινωνία μὲ τὸν ἐπίσκοπό του καὶ δὲν ἀναφέρει τὸ ὄνομά του στὶς διάφορες εὐχὲς τῶν θείων λειτουργιῶν, πρὶν νὰ καταδικασθεῖ ὁ ἐπίσκοπος ἀπὸ κάποια σύνοδο, «πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως», ἐπικαλούμενος κάποια δῆθεν ἀτοπήματα, «ἐγκλήματα», τοῦ ἐπισκόπου, δηλαδὴ ὄχι θέματα πίστεως ἀλλὰ διοικητικές, οἰκονομικὲς κ.ἄ. ἀτασθαλίες.Τὰ ἴδια ἐπαναλαμβάνει καὶ ὁ 14ος, δηλαδὴ ἐπιβάλλει τὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως στὸν ἐπίσκοπο τώρα, ποὺ γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους διακόπτει τὴν κοινωνία μὲ τὸν μητροπολίτη του.
Ὁ 15ος κανόνας ἔχει μία ἰδιαιτερότητα: Στὸ πρῶτο του μέρος λέγει τὰ ἴδια καὶ γιὰ τὸν μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος διακόπτει τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου, στὴν δικαιοδοσία τοῦ ὁποίου ἀνήκει. Στὸ δεύτερο μισὸ ὅμως τοῦ κανόνος, ὅπου εἰσάγεται καὶ ἡ ἔννοια τῆς ἀποτειχίσεως, ὁ κανὼν προβαίνει σὲ μία ἐξαίρεση, μὲ βάση τὴν ὁποία ἠμποροῦν οἱ κληρικοὶ ὁποιασδήποτε βαθμίδος καὶ ἀξιώματος νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν ἱερατικῶς προϊστάμενό τους καὶ νὰ μὴ τὸν μνημονεύουν· αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν ὁ ἐπίσκοπος, ὁ μητροπολίτης ἢ ὁ πατριάρχης κηρύσσουν καὶ διδάσκουν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», δηλαδὴ φανερά, ἀπροκάλυπτα, κάποια αἵρεση, ποὺ τὴν ἔχουν καταδικάσει Σύνοδοι καὶ Ἅγιοι Πατέρες, «παρὰ τῶν Ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην». Ἡ διακοπὴ μάλιστα αὐτὴ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς ἀναφορᾶς τοῦ ὀνόματος τοῦ ἐπισκόπου, μητροπολίτου, πατριάρχου γίνεται καὶ πρὶν ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα κάποια σύνοδος, δηλαδὴ και «πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως».
Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἀποτειχίζουν τοὺς ἑαυτούς των ἀπὸ τέτοιους δῆθεν ἐπισκόπους, ποὺ κηρύσσουν αἵρεση, ὄχι μόνο δὲν ὑπόκεινται στὶς ποινὲς ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ προηγούμενοι κανόνες, δηλαδὴ στὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως, ἀλλὰ πρέπει ἐπὶ πλέον νὰ τιμῶνται μὲ τὴν πρέπουσα τιμὴ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, διότι ἀποτειχίσθηκαν, δηλαδὴ χωρίσθηκαν μὲ τὸ τεῖχος τῆς ἀληθείας, ὄχι ἀπὸ ἐπισκόπους, ἀλλὰ ἀπὸ ψευδεπισκόπους καὶ διότι ὄχι μόνο δὲν προκαλοῦν σχίσμα καὶ διαιρέσεις, ἀλλὰ σπεύδουν,

Προμηνύματα σκληρών διωγμών: «Απαύγασμα ύβρεων οικουμενιστών εκπροσώπων...


…ἤγουν οἰκουμενιστικῆς "ἀγάπης"

τὸ ἀνάγνωσμα».

                        


Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου


  Ὀργιάζουν οἱ αἱρετικοὶ οἰκουμενιστὲς καὶ ἡ ὀργή τους, ὅπως καὶ ἡ αἵρεση ποὺ πρεσβεύουν, προμηνύει τοὺς διωγμοὺς ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, ἰσοπεδώνοντας τὰ πάντα. Ὅποιος τολμήσει νὰ ἀμφισβητήσει τὴν «παντοδυναμία καὶ αὐθεντία» τους γίνεται στόχαστρο τῶν δηλητηριωδῶν βελῶν καὶ τῶν σχεδιασμένων συνεπειῶν τους.
      Αὐτὸ πάντως ποὺ κάνει τρομερὴ αἴσθηση –ἀλλὰ καὶ ἀποτελεῖ ἀπόδειξη τῆς αἱρετικῆς κακοδοξίας τους– εἶναι ἡ μεγάλη ἀντίφαση μεταξὺ τῆς ἐπίθεσης «ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ τῆς ἑτερότητας, τὸ δικαίωμα τοῦ ἐλεύθερα πιστεύειν καὶ πρεσβεύειν» πρὸς τὰ ἔξω (τοὺς κακόδοξους) καὶ τοῦ μίσους καὶ τῆς ἄρνησης πρὸς τὰ μέσα (τοὺς Ὀρθόδοξους).
Ἂς ἀφήσουμε τοὺς ἑπόμενους –λίγους ἀλλὰ ἐνδεικτικοὺς γιὰ τὸ εἶδος τους– χαρακτηρισμοὺς ἐκ μέρους τῶν οἰκουμενιστῶν νὰ μιλήσουν ἀπὸ μόνοι τους.
Ὅλες οἱ ἑπόμενες οἰκουμενιστικὲς ἐκφράσεις-στολίδια (μὲ τὶς πηγές τους) ἐκφράστηκαν γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἀντιστέκονται στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ:

Καλοθελητές, νεροκουβαλητές Ορθόδοξοι, άρες κουκουνάρες;
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.de/2014/12/blog.html

«κουτοί καὶ ψυχοπαθεῖς», ὅσοι ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
https://paterikiparadosi.blogspot.de/search/label/%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81.%20%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82

«μεγαλοαπατεώνες του πνεύματος», «αγωνιστές της οκάς», τα κείμενα που δημοσιεύουν αναδύουν μια βοθρίλα
http://fanarion.blogspot.de/

«..Μπορεί η Σύνοδος να υιοθετήσει τέτοιου είδους ναζιστικές πρακτικές με αποχρώσεις χριστιανικής ηθικής της “αρίας φυλής” ή τέτοιου είδους αποκλεισμούς…»;
kaiomenivatos.blogspot.gr/2016/05/blog-post_51.html

Κοιτάξτε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σᾶς περιβάλλουν μὲ τὸ ἄγριο βλέμμα καὶ τὸν τζιχαντικοῦ τύπου φανατισμό, Μήπως πρέπει νὰ μετακομίσετε στὸ ISIS; www.pentapostagma.gr/.../ο-αργολίδος-νεκτάριος-για-το-ποίμνιό

«αγύρτης» και «θεομπαίκτης»

«Μᾶς ἔπρηξαν.., λαοπλάνοι.., αγύρτες...»

αρρώστια που εμφιλοχωρεί σαν βδέλλα φαρισαϊσμού μέσα στην σκέψη τους και την καρδιά τους... Δεν πρόκειται περί αγνού αγώνος αλλά περί ιδεοληψίας και φανατισμού, θρησκευτικού "τζιχαντισμού" σε πιάνει αηδία Ο παπισμός που τους έγινε φοβική εμμονή και αρρωστημένη ψυχική μανία απομυζούν την δυσωδία της δικής τους βρώμικης φαντασίωσης.


Οι ανεκκλησίαστοι! Εκείνοι που έχουν αναγάγει εαυτούς εις εκκλησία! Ελέγχουν τον Πατριάρχη για αντικανονικές ενέργειες οι συναγελαζόμενοι με εκείνους που έχουν αποκοπεί από την Εκκλησία, εκείνοι που έχουν ως πρότυπά τους αφορισμένους και καθηρημένους!

http://panagiotisandriopoulos.blogspot.de/2014/12/blog-post.html

οι έντονες και ακραίες αντιδράσεις μιας φωνασκούσας θεολογικής και εκκλησιαστικής μειοψηφίας, η οποία μετά το πέρας της Συνόδου δε θα έχει λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον εντός των ορίων της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

εκδηλώσεις ενός απαράδεκτου καιροσκοπισμού... προηγείται μέσα τους μια διαστροφή... γίνονται ανήθικοι, συνθηκολογούν με την κακοήθεια... μετατρέπονται μέσα στη κοινωνία μας σε αρρωστημένα κύτταρα... αρνητικά στοιχεία που προσπαθούν συνέχεια να ναρκοθετούν την ειρηνική πορεία των τίμιων ανθρώπων... Αδίστακτοι συκοφάντες... άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά που ζούν για να κάνουν το κακό. Η γλώσσα τους κρύβει θανατηφόρο δηλητήριο που όταν εκτοξευθεί δολοφονεί υπολήψεις, τραυματίζει ψυχές, γκρεμίζει έργα ποτισμένα με ιδρώτα και αίμα.
     Ἀπὸ τὸν καρπὸ ἀναγνωρίζουμε τὸ καλὸ δέντρο.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Αιρετικοί είναι μόνον όσοι καταδικάστηκαν από Ορθόδοξη Σύνοδο; ΟΧΙ:

 Οι Άγιοι Ομολογητές της εκκλησίας μας απέκοπταν κάθε σχέση με τους αιρετικούς επισκόπους, ΠΡΙΝ αυτοί καταδικαστούν από Ορθόδοξη Σύνοδο.
 Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός



  Μια από τις πλανεμένες, αντιπατερικές και ανορθόδοξες διδασκαλίες και θεωρίες της παναιρέσεως του Οικουμενισμού που ασπάστηκε η Σύνοδος της Κρήτης είναι ότι, Ανάθεμα- Αιρετικός δεν είναι αυτός που έχει αιρετικό φρόνημα και κηρύττει δημοσίως και φανερώς αιρετικές αντιπατερικές διδασκαλίες,αλλά είναι αυτός που καταδικάστηκε από Ορθόδοξη Σύνοδο γι αυτές.



  Αντιθέτως η Χριστιανική διαχρονική διδασκαλία των Θεοδίδακτων Αγίων της Εκκλησίας είναι ότι, Ανάθεμα -Αιρετικός είναι αυτός που έχει αιρετικό φρόνημα και κηρύττει φανερώς και δημοσίως αιρετικές, ανορθόδοξες και αντιπατερικές διδασκαλίες εμμένοντας αμετανόητος εις αυτές.

   
Η Ιστορία της Εκκλησίας μας έχει διδάξει ότι, όλοι οι αντιαιρετικοί αγώνες των Αγίων Ομολογητών της Εκκλησίας, οι οποίοι απέκοπταν κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τους Ανάθεμα-Αιρετικούς, κατ' όνομα Επισκόπους, έγιναν πριν καταδικαστούν από Ορθόδοξη Σύνοδο οι Ανάθεμα-Αιρετικοί κατ’ όνομα Επίσκοποι.
   Έγιναν τότε που οι καταληψίες Ανάθεμα-Αιρετικοί κατ’ όνομα Επίσκοποι, κρατούσαν παρανόμως με την βοήθεια της εκάστοτε εξουσίας τους Επισκοπικούς Ορθόδοξους Θρόνους,κάνοντας επίσημη γραμμή της Εκκλησίας την Αίρεση τους.
     Ήταν και είναι παράνομοι και καταληψίες, διότι όπως κηρύττουν