Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Η απάτη των Οικουμενιστών ως προς τους Διαλόγους!



Συγκεκριμένα:
1. Ὁ κ. Τσελεγγίδης, ἂν καὶ εἰδικὸς καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς, δηλώνει ὅτι δὲν ἔχει ἐνημερωθεῖ γιὰ τὸν Διμερῆ Θεολογικὸ Διάλογο!
2. Ζήτησε νὰ ἐνημερωθεῖ ἀπὸ μέλη τῆς ὑπεύθυνης Ἱ. Συνόδου, μὰ καὶ τὰ μέλη της δὲν γνώριζαν τίποτα!
3. Καταγγέλλει τὸ ἑξῆς φοβερό:  «πο­τέ   Ἀν­τι­πρό­σω­πος τῆς Ἑλ­λα­δι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού με­τεῖ­χε στίς Συ­νε­λεύ­σεις τῆς Μι­κτῆς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς, δέν εἶ­χε στά χέ­ρια του τήν Συ­νο­δι­κή ἀ­πό­φα­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας του, τήν ὁ­ποί­α ὑ­πο­τί­θε­ται ὅ­τι ὑ­πο­στή­ρι­ζε καί κα­τέ­θε­τε»!!!
4. α) Καὶ ἐρωτᾶ: Τότε, καὶ ἐφ’ ὅσον «οἱ Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας βρί­σκον­ται σέ ἄ­γνοι­α γιά ὅ­σα ἔ­γι­ναν,  πῶς δι­α­κη­ρύσ­σε­ται ὅ­τι ὁ Θε­ο­λο­γι­κός Δι­ά­λο­γος δι­ε­νερ­γεῖ­ται ὄ­χι μέ τίς ἐ­νέρ­γει­ες ὁ­ρι­σμέ­νων προ­σώ­πων ἤ Ἐκ­κλη­σι­ῶν, ἀλ­λά μέ ἀ­πο­φά­σεις ὅ­λων ἀ­νε­ξαι­ρέ­τως τῶν κα­τά τό­πους αὐ­το­κε­φά­λων καί αὐ­το­νό­μων Ἐκ­κλη­σι­ῶν;»!!!
   β)  Μήπως, τελικά, "κάποιος ἐπιδιώκει νά τεθεῖ ἐπάνω ἀπό ὅλους τούς Ἐπισκόπους καί τελικά ἐπάνω ἀπ’ ὅλη τήν Ἐκκλησία;"!

Επιστολή καθηγητή Δ.Τσελεγγίδη για τον Δι­με­ρῆ Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο Ὀρ­θο­δό­ξων καί Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν, στό Ἀμ­μάν τῆς Ἰ­ορ­δα­νί­ας (15-19 Σεπτεμβρίου 2014).


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ι. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ
541 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τηλ. Γραφ. 2310-996-957, Οικ. 2310-342-938
                                                                                 Θεσ­σα­λο­νί­κη 1-10-2014

                                                                           Πρός
                                                                           τήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο
                                                                           τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος
                                                                           Ἰ. Γεν­να­δί­ου 14
                                                                           11521 Α­ΘΗ­ΝΑ


Κοι­νο­ποί­η­ση: Σέ ὅ­λους τούς Ἱ­ε­ράρ­χες
                      τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος


Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Ἅ­γι­ε Πρό­ε­δρε

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,




Γιά ἄλ­λη μιά φο­ρά, ὡς Πα­νε­πι­στη­μια­κός Κα­θη­γη­τής τῆς Δογ­μα­τι­κῆς Θε­ο­λο­γί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, θά ἤ­θε­λα νά ἀ­πευ­θυν­θῶ εὐ­λα­βῶς πρός Ἐ­σᾶς, ὡς τήν Ἀ­νω­τά­τη Δι­οί­κη­ση τῆς το­πι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, γιά ἕ­να σο­βα­ρό­τα­το ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό θέ­μα.

Συγ­κε­κρι­μέ­να, πρίν λί­γες ἡ­μέ­ρες, ζή­τη­σα νά ἐ­νη­με­ρω­θῶ ἀ­πό κά­ποι­ους γνω­στούς μου Ἐ­πι­σκό­πους γιά τόν Δι­με­ρῆ Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο Ὀρ­θο­δό­ξων καί Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν, στό Ἀμ­μάν τῆς Ἰ­ορ­δα­νί­ας (15-19 Σε­πτεμ­βρί­ου 2014). Εἰ­δι­κό­τε­ρα, ἐ­ρώ­τη­σα νά μά­θω, ἄν ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος συ­ζή­τη­σε ἐν Συ­νό­δῳ καί ἔ­λα­βε κά­ποι­α ἀ­πό­φα­ση γιά τόν ἐν λό­γῳ Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο. Καί, πα­ρά τό γε­γο­νός ὅ­τι οἱ τρεῖς ἀ­πό τούς Ἐ­πι­σκό­πους αὐ­τούς ἦ­ταν Συ­νο­δι­κοί, μοῦ ἀ­πάν­τη­σαν πώς δέν ἐ­γνώ­ρι­ζαν τί­πο­τε γιά τό πε­ρι­ε­χό­με­νο αὐ­τοῦ τοῦ Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου.

Τό ἴ­διο, ἀ­κρι­βῶς, συ­νέ­βη καί μέ τήν ἐ­ρώ­τη­σή μου σχε­τι­κά

Μια εκκλησιαστική Παράδοση που αποδεικνύεται ...δυσκολοχώνευτη!



Τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Θά ἀναφερθοῦμε ἐν συνεχείᾳ δεικνύοντας τήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας διά τήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν καταδικασθῆ ἀπό Σύνοδο, στόν ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Παρ’ ὅτι ὁ Χρυσορρήμων ἅγιος ἔζησε σέ περίοδο πού εἶχαν εἰρηνεύσει τά πράγματα ἀπό τούς Ἀρειανούς καί Πνευματομάχους, ἡ διδασκαλία του εἶναι ἡ ἴδια σχετικά μέ τήν ἐπικοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς πρό συνοδικῆς κρίσεώς των.
Στήν ἑρμηνεία λοιπόν τοῦ ρητοῦ «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε...» (Ἑβρ. 13,17) ὁ ἅγιος ἀναφέρει: «κακόν μέν ἡ ἀναρχία πανταχοῦ, καὶ πολλῶν ὑπόθεσις συμφορῶν, καὶ ἀρχὴ ἀταξίας καὶ συγχύσεως· μάλιστα δὲ ἐν Ἐκκλησίᾳ τοσοῦτον ἐπισφαλεστέρα ἐστίν, ὅσον καὶ τὸ τῆς ἀρχῆς μεῖζον καὶ ὑψηλότερον... κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενὸς ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι.  Ὁ μὲν γὰρ πολλάκις μὲν ἐσώθη, πολλάκις δὲ ἐκινδύνευσεν· οὗτος δὲ πάντως κινδυνεύσει, εἰς βάραθρα ἀγόμενος. Πῶς οὖν ὁ Παῦλός φησι· Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε; Ἀνωτέρω εἰπών, Ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν, τότε εἶπε, Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε. Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρὸς ᾖ, καὶ μὴ πειθώμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἂν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών· εἰ δὲ βίου ἕνεκεν, μὴ περιεργάζου. Καὶ τοῦτο οὐκ οἴκοθεν λέγω τὸ ὑπόδειγμα, ἀλλ' ἀπὸ τῆς θείας Γραφῆς...» (ΕΠΕ 25,370 –P.G. 63,231).
Πολύ ὡραῖα ἐδῶ ὁ ἅγιος ξεκαθαρίζει τά πράγματα, ἀναφέροντας

Ένας αξιοπρόσεκτος λόγος του ιερού Χρυσοστόμου για τους συγχρόνους Ποιμένες και όσους πιστούς.



Τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα εἶναι ἀπὸ ἕναν φοβερὸ λόγο ποὺ ἀποδίδεται στὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, λίγο πρὶν «ἐκδημήσει ἐκ τοῦ σώματος». Πρόκειται γιὰ ἕνα λόγο ποὺ νομίζει κανεὶς πὼς τὸν ἔγραψε γιὰ τοὺς συγχρόνους Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες (Οἰκουμενιστὲς καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστές), ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσους πιστοὺς ἐπιθυμοῦν νὰ παραμείνουν στὸν ὀρθόδοξο δρόμο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως. Ἐπειδὴ εἶναι μεγάλος (23 σελίδες), ἀποσπάσαμε τὰ σημαντικότερα σημεῖα του (6 περίπου σελίδες).

Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Λόγος
περ ψευδοπροφητν, κα ψευδοδιδασκλων, κα θων αρετικν, κα
περ σημείων τς συντελείας το αἰῶνος τούτου. Ἐρρήθη δ μλλοντος ατο
κδημεν π το σώματος.

Περ συντελεας λγος, κα περ ψευδοπροφητν, κα ψευδοδιδασκλων, κα περ θων αρετικν, χειμάῤῥων δκην πικλυσντων πανταχο, κα πλανντων πολλος.
Βλπετε μ πλανηθτε· Βλπετε μ τις μς πλανσ· πανταχο βλπετε.
μο δ δακρειν πρχεται, ταν κοσω π τς μετρας κκλησας τινς λγοντας, μ ερσθαι τατα ν τας θεαις Γραφας· κα τοτο ο μνον παρ λαϊκν, λλ κα παρ τν δοκοντων εναι ποιμνων, κα τπους πεχντων ποστλων κα προφητν, λλ' ο τρπους·
Προσχετε αυτος π τν ψευδοπροφητν, οτινες ρχονται πρς μς ν νδμασι προβτων, σωθεν δ εσι λκοι ρπαγες· λλ' π τν καρπν ατν πιγνσεσθε ατούς, π τν λγων, κ τς ψευδοπροφητεας, κ τς ποκρσεως ατν, κ τς κακοδοξας ατν, κ τς βλασφημας ατν πιγνσεσθε ατος. προσχετε π τς ζμης ατν, γουν τς αρσεως ατν.
Δερο τονυν παραγγωμεν ες μσον τος θεολγους, κα κοσωμεν ξ ατν τ περ αρετικν παραγγελοσιν μν.
ωννης λγει· Ε τις ρχεται πρς μς, κα τατην τν διδαχν ο φρει μεθ' αυτο, μ λαμβνετε ατν ες οκαν, κα Χαρειν ατ μ λγετε. γρ λγων ατ χαρειν, κοινωνε τος ργοις ατο τος πονηρος.
Ἰάκωβος επεν· ς ἐὰν δοκ φλος ατν εναι, χθρς το Θεο καθσταται. κοσατε, πντες ο τος αρετικος συνεσθοντες, δυνηρν πφασιν· τι το Χριστο χθρο στε. Οδ γρ τος χθρος το βασιλως συμφιλιζων, δναται το βασιλως φλος εναι...
Παλος επεν· Οδα τι εσελεσονται μετ τν φιξν μου λκοι βαρες ες μς, μ φειδμενοι το ποιμνου. ρς πανταχο τος θεολγους συμφωνοντας τ Διδασκλ περ τν θων αρετικν, κνας ατος κα λκους προσαγορεοντας; Τς ξει πολογαν μελεας, κοων τς τοσατας παραγγελας; Κα λλαχο πλιν·