Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ



Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

      Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Τί σημαίνει «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου»; Καί γιατί αὐτός «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», δηλαδή ὁ ἰδιαίτερος σταυρός τοῦ καθενός μας, ὀνομάζεται συνάμα καί «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ»;
«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι οἱ θλίψεις καί τά βάσανα τῆς γήινης ζωῆς, πού γιά τόν καθένα μας εἶναι δικά του. «Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἄλλα εὐλαβῆ κατορθώματα, μέ τά ὁποῖα ταπεινώνεται ἡ σάρκα καί ὑποτάσσεται στό πνεῦμα. Τά κατορθώματα αὐτά πρέπει νά εἶναι ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις τοῦ καθενός καί στόν κάθε ἄνθρωπο εἶναι δικά του.
«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι τά ἁμαρτωλά ἀσθενήματα, ἤ πάθη, πούστόν κάθε ἄνθρωποεἶναι δικά του! Μέ ἄλλα ἀπ᾽ αὐτά τά πάθη γεννιόμαστε καί μ᾽ ἄλλα μολυνόμαστε στήν πορεία τοῦ γήινου βίου μας.
«Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ» εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Μάταιος καί ἄκαρπος εἶναι «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» –ὅσο βαρύς καί ἄν εἶναι– ἐάν δέν μεταμορφωθεῖ σέ «Σταυρό τοῦ Χριστοῦ» μέ τό ν᾽ ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό.
«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», γιά τόν μαθητή τοῦ Χριστοῦ γίνεται «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ», γιατί ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ εἶναι

"Παραμένουμε σταθεροί στην διδασκαλία των Αγίων"




Υπουργείο Παιδείας: Υπουργείο ...Χριστομαχίας!!!

 Η ομιλία του Ηρακλή Ρεράκη, Προέδρου της ΠΕΘ, στο συλλαλητήριο "ΟΧΙ στα νέα Θρησκευτικά", 4/3/2018



Ζωηφόρος

Υπόμνηση πρός τους εν αμφιβολία


  περί ορθής αποτειχίσεως, και εις τους επέχοντες πλάνην, Πατέρας και Αδελφούς μας  

Γεώργιος Πάσχος


«Αν ο προεστώς σου είναι σφαλερός εις την πολιτείαν και τα έργα του, μη περιεργάζεσαι. Αν όμως είναι σφαλερός κατά την πίστιν, φεύγε και παραίτησέ τον, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά κάν άγγελος είναι από τον ουρανόν»  (Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Εάν μεν ο Αγαθός Θεός ίδρυσε την Άγία του Εκκλησία, ο δε πονηρός διάβολος την βρωμερά παναίρεση, πως θα ανεχθεί να ενωθεί με αυτό το κατασκεύασμα του σατανά και πώς θα αντέξουν οι ενσυνείδητοι και ασυνείδητοι υπηρέτες και όργανα τού πονηρού να παραμείνουν εντός της Έκκλησίας Του, καθόσον το ψεύδος εκδιώκεται από την Αλήθεια και το σκότος από το φώς;
Η ένωση της Αλήθειας με το ψεύδος των αιρετικών  έφερε κακόν παρά ωφέλεια. Γιατί να ανεχθεί ο Χριστός μας μία τέτοια ένωση η οποία θα ευνοήσει τον διάβολο και θα απολεσθούν ψυχές;
Γιατί να ανεχθεί ο Κύριος μας να κακοποιηθεί η Εκκλησία του από τούς αποστάτες εργάτες και τα έργα του αντίχριστου οικουμενισμού;

Σύντομη ερμηνεία της ευχής του αγίου Εφραίμ του Σύρου



Παραθέτουμε μια σύντομη ερμηνεία της σαρακοστινής ευχής του αγίου Εφραίμ, για κάποιους φίλους, πού την ζήτησαν.

Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου: Από τον πρώτο στίχο ο πιστός, αναθέτει την πορεία και την κατάληξη της ζωής του στον Κύριο και Θεό, τον οποίο αναγνωρίζει ως μοναδικό αυθέντη του και δεσπότη του. Η δεσποτεία αυτή είναι μια ομολογία αφοσίωσης, αφιέρωσης και πλήρους εμπιστοσύνης στον Θεό και δεν περικλείει κάποιο ίχνος δουλοπρέπειας. Επιπλέον δε, υποδηλοί την ευεργετική ταπεινοφροσύνη του προσευχομένου, πού είναι βασική προϋπόθεση για μια καθαρή προσευχή και αποτελεί τέλος σύντομη ομολογία πίστεως.

Πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως: Είναι ο Θεός πού δίδει πονηρούς λογισμούς και πνεύμα αμαρτίας στον άνθρωπο; Σίγουρα όχι , διότι ούτε εκπειράζει τον άνθρωπο, ούτε είναι πηγή του κακού. Πλην όμως, επειδή είναι ο "Κύριος και δεσπότης της ζωής", είναι ο παραχωρών διάφορες καταστάσεις, για την παιδαγωγία του ανθρώπου και χωρίς το θέλημα Του, δεν συμβαίνει τί ωφέλιμο ή επιβλαβές, ούτε καν οι εμπνεύσεις του πειραστή στον άνθρωπο. Τα πάθη αυτά πού παρατίθενται ως μία επίφοβη ομάδα, συνδέονται μεταξύ τους. Έχουν να κάνουν όλα ανεξαιρέτως με την αγωνιστικότητα του πιστού και τον πειρασμό της ραθυμίας! Αργία είναι να μην επιτελεί ο πιστός πνευματικό αγώνα, κόπους και έργα προς σωτηρία δική του και ωφέλεια των άλλων. Περιέργεια είναι η δειλία και μικροψυχία. Προ του αγώνα δηλαδή ο πιστός να περιεργάζεται κάθε δυσκολία, να δειλιά, να ραθυμεί και να πέφτει σε απελπισία, χωρίς καμία θέληση να επιτελέσει πνευματικό αγώνα και κατά Χριστόν ζωή και αρετές. Η φιλαρχία είναι η φιλοπρωτία. Ο πιστός οφείλει να είναι διάκονος του πλησίον, εμπράκτως και διά των έργων και όχι να ζητά να εξουσιάζει και να ξεχωρίζει, να υψηλαυχεί και να διακονείται. Η πνευματική ραθυμία, αργία και περιέργεια, φέρνουν την νέκρωση έργων, πού γεννάει τον εγωϊσμό και την βδελυρή ανάγκη να βλέπουμε τους γύρω μας ως οφειλέτες και υπηρέτες μας, την φιλαρχία δηλαδή. Αργολογία, είναι η φλυαρία, το πονηρό ρήμα, η κατάκριση, η καταλαλιά, αλλά και αυτό το ρήμα, πού δεν είναι ούτε ωφέλιμο, ούτε βλαβερό μεν, αλλά είναι ουδέτερο και ανώφελο δε και άκαρπο. Η αργολογία γεννάται κατά τον απόστολο Παύλο, στους ανθρώπους πού δεν εργάζονται, αλλά περιεργάζονται και διέρχονται τα σπίτια των χριστιανών, καταλαλώντας και ζώντας εις βάρος τους. Οπότε είναι απότοκος των προαναφερθέντων παθών και απόδειξη γελοιότητος και πνευματικής ακαρπίας.

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαι μοι τω σω δούλω:Την προσευχή για την αποφυγή των παθών, διαδέχεται μία έκκληση για δωρεά αρετών. Διότι και αυτός ο αγώνας και αυτές οι αρετές είναι χαρισμένα από τον Θεό και όχι προσωπικά κατορθώματα. Σωφροσύνη είναι η εγκράτεια νου και σώματος, πού επιτυγχάνεται με σκληρή άσκηση και αυταπάρνηση και διαλύει πάσαν αργίαν Ταπεινοφροσύνη  είναι η πλήρης εξάρτηση από τον Θεό, η υποταγή του θελήματος, πού γεννάει την γενναιότητα και το θάρρος και διαλύει πάσαν περιέργεια και μικροψυχία. Η υπομονή και η αγάπη είναι το αποκορύφωμα του κέρδους του χριστιανού αγωνιστή, πού νικούν κάθε αίσθημα φιλοπρωτίας και αργολογίας, γιατί θέτει τον χριστιανό διάκονο και έσχατο των αδελφών του, συντηρεί την ταπεινοφροσύνη και την χαρά και τον οδηγεί στην τελειότητα.

Ναι, Κύριε Βασιλεύ,δώρησαι μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μην κατακρίνειν τον αδελφόν μου, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας: Και πάλι μια αποδοχή και ομολογία της βασιλείας και της κυριότητας του Θεού στις ζωές μας, ο οποίος είναι ευλογητός, δηλαδή άξιος δόξας και ευχαριστίας, για τα χαρίσματα πού μας παρέχει, αλλά και γιατί είναι σίγουρο και ασφαλές πώς θα εισακούσει την προσευχή της τεταπεινωμένης και συντετριμμένης ύπαρξης. Η κατάκριση του αδελφού γεννάει την σύγκριση, την υπερηφάνεια, το μίσος και την παράνοια.Ενώ η ενδοσκόπηση και η αυτογνωσία,και η χάρη να βλέπουμε, να ορίζουμε και να απομονώνουμε τις αμαρτίες μας, ώστε να τις ελέγχουμε και να τις καταπολεμούμε,ταπεινώνει τον άνθρωπο, τον κάνει αληθινά σοφό και του δίνει την διάκριση και την όραση να βλέπει τον Θεό, τον εαυτό του και τους γύρω πολύ καθαρά. Να βλέπει τους πάντες, χωρίς να φαίνεται ο ίδιος και τέλος να γίνεται διά της διακρίσεως, της υψηλής, κατά χάριν επίγειος θεός ο ίδιος.

Η προσευχή αυτή είναι η χαρακτηριστικότερη της μεγάλης Τεσσαρακοστής και κρύβει εν συντόμω εντός της , όλες αυτές τις υψηλές έννοιες της ορθόδοξης ασκητικής και τα απαραίτητα συστατικά για να γνωρίσουμε τον Θεό, τον εαυτό και τον πλησίον μας. Άμποτε η χάρη και η δυναμική της, να συνοδεύουν τον ισόβιο αγώνα μας και να συντελέσουν στην κατά Χριστόν τελείωση και δικαίωση μας.

Και πάλι περί Ακύρων Μυστηρίων, περί Μολυσμού, περί Οικονομίας και Ακριβείας!



ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ


     μοναχὸς Νεκτάριος μᾶς ἔστειλε μιὰ «ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. Ευθυμίου Τρικαμηνᾶ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΓΚΥΡΟΤΗΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ» ποὺ δημοσιεύσαμε (ἐδῶ). Ἐλπίζουμε ὁ π. Εὐθύμιος νὰ ἀπαντήσει. Ἐπειδὴ ἀναφέρεται καὶ στὸ ἱστολόγιό μας, ἀπαντᾶμε σὲ κάποια σημαντικὰ σημεῖα ποὺ θίγει ἡ ἀπάντηση τοῦ μοναχοῦ Νεκταρίου.
  
    Κατ’ ἀρχάς, π. Νεκτάριε, ξεκινᾶτε μὲ μιὰ ἀντίφαση. Δηλώνετε ὅτι ἡ κριτική σας εἶναι «καλοπροαίρετη», ἀλλὰ ἀμέσως στὴν πρώτη παράγραφο αὐτῆς, γράφετε: «Τί μᾶς ἀραδιάζει ὁ π. Εὐθύμιος, οἰκονομίες… Δὲν γνωρίζουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ καὶ τὴν ἀκρίβεια καὶ τὴν οἰκονομία»!
    1. Μὲ τὴ λέξη «ἀραδιάζει», πάτερ, νομίζω πὼς ξεκινᾶτε ὄχι «καλοπροαίρετα», ἀλλὰ μειωτικά γιὰ τὸν π. Εὐθύμιο. Διαβάζουμε στὰ λεξικά: ἀραδιάζω, συνήθως μειωτικό, ἀπαριθμῶ κάτι μὲ κουραστικές, ἐνοχλητικὲς λεπτομέρειες!
    Ὁ π. Εὐθύμιος, δὲν ἀραδιάζει, πάτερ μου, ἀλλὰ χρησιμοποιεῖ ἁγιοπνευματικὰ τὴν ἐμπειρία καὶ πράξη τῆς Ἐκκλησίας στὸ θέμα τῆς Οἰκονομίας. Καὶ τὴν χρησιμοποιεῖ γιὰ ὅσους (ὅπως κι ἐσεῖς) δὲν τὴν γνωρίζουν, ἢ νομίζουν πὼς τὴν γνωρίζουν, ἀλλὰ δὲν ἔχουν κατανοήσει τὸ πνεῦμα της, γι’ αὐτὸ καὶ τὴν διαστρεβλώνουν κακόδοξα.
     Πιὸ κάτω στὸ ἄρθρο σας, ἀφήνετε νὰ ἐννοηθεῖ (κι ἀναρωτιέστε), γιατί  ξαναγυρνάει ὁ π. Εὐθύμιος, ὅπως ὁ σκύλος στὸν ἴδιο τὸν ἐμετό του. Λοιπόν, δὲν ζητᾶτε ἐξηγήσεις καλοπροαίρετα, δὲν συζητᾶτε, ἀλλὰ κακοπροαίρετα ἔχετε ἀποφασίσει καὶ ἀπαιτεῖτε νὰ γίνει παραδεκτὸ τὸ ἀλάνθαστο θέλημά σας, ὡσὰν νὰ εἶστε Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, γι’ αὐτὸ καὶ στὸ τέλος μαζέψατε καὶ …ὑπογραφές, οἱ ὁποῖες συνοδεύουν τὸ ἀπαντητικὸ ἄρθρο σας!!! Ὁπότε, ἀφοῦ εἶστε τόσο σίγουρος γιὰ τὶς θέσεις σας, πῶς στὴν ἀρχὴ γράφετε ὅτι «ἐὰν κάπου καὶ ἐμεῖς ὡς ἄνθρωποι σφάλουμε στὸ ἐν λόγῳ κείμενο, ἂς μᾶς ὑποδειχθεῖ»; Ἂν σᾶς ὑποδειχθεῖ ὅτι σφάλλετε, τί θὰ κάνετε μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀποσπάσατε τὶς ὑπογραφές, γιὰ ἕνα θέμα ποὺ ὑποτίθεται ὅτι τίθεται πρὸς συζήτηση;
     Ταυτόχρονα κατηγορεῖτε τὸν π. Εὐθύμιο ὡς κακόδοξο καὶ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» πλανεμένο! Ὅλα αὐτά, ἀφήνουν  τὸ περιθώριο νὰ πιστέψουμε (ὅση καλὴ διάθεση καὶ νὰ ἔχει κανείς) ὅτι γράφετε καλοπροαίρετα;
   2. Κανένας Ἱ. Κανόνας, ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς παρουσιάζετε (46ος, 47ος καὶ 68ος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, α΄-ζ΄ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς), δὲν μιλάει γιὰ ἄκυρα μυστήρια τῶν μὴ καταδικασμένων αἱρετικῶν. Ἀπόδειξη ὅτι ὁ Νεστόριος, ἐνῶ -πρὶν καθαιρεθεῖ- ὀνομάζεται «λύκος» ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Κύριλλο καὶ Κελεστίνο, ταυτόχρονα καμιὰ ἀναφορὰ δὲν κάνουν περὶ ἀκύρων μυστηρίων, παρότι συμβουλεύουν τοὺς πιστοὺς νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτόν, γιὰ νὰ μὴν μολυνθοῦν, ὄχι ἀπὸ τὰ μυστήρια, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν αἵρεσή του. Ἂν βρεῖτε τὴν λέξη «ἄκυρα» στοὺς παραπάνω Κανόνες, ἢ στὶς συζητήσεις, στὶς ἐπιστολὲς ποὺ ἀντάλλαξαν οἱ Ἅγιοι καὶ στὶς ἀποφάσεις τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, νὰ μᾶς τὸ γράψετε, γιὰ νὰ τὸ μάθουμε κι ἐμεῖς, γιατὶ δὲν τὸ βρήκαμε πουθενά! Καὶ δὲν γίνεται, ἔστω καὶ μιὰ φορά, θὰ μιλοῦσαν γιὰ ἄκυρα μυστήρια, ἂν πράγματι τὰ θεωροῦσαν ἄκυρα. Προσέξτε, δὲν μιλᾶμε γιὰ προτροπὴ Συνόδου γιὰ καθαίρεση αἱρετικοῦ, ποὺ δίδεται σὲ Πατέρες μελλοντικῆς Συνόδου, ἀλλὰ γιὰ Σύνοδο ποὺ νὰ μιλάει γιὰ ἄκυρα μυστήρια ἄκριτου αἱρετικοῦ.
   3. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες θεωροῦσαν κατ’ Οἰκονομίαν ἔγκυρα τὰ μυστήρια τῶν μὴ καταδικασμένων αἱρετικῶν, σὲ διάφορες περιόδους τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας, οἰκονομώντας τὴν σωτηρία τῶν πιστῶν. Παράδειγμα ὁ ἅγιος Κύριλλος, ὁ ὁποῖος κοινωνοῦσε μὲ τὸν αἱρετικὸ Θεόδωρο Μοψουεστίας, παρ’ ὅτι ὁ ἅγιος Πρόκλος δὲν συμφωνοῦσε μαζί του. Αὐτὸ τὸ ἀναφέρει κι ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, καὶ δικαιολογεῖ τὸν ἅγιο Κύριλλο γι’ αὐτὴ τὴν οἰκονομία, γιατὶ ὁ σκοπός του ἦταν ἀγαθός. Ὁπότε, προτιμοῦμε νὰ ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμα αὐτῶν καὶ ἄλλων Ἁγίων Πατέρων, παρὰ τὴν διδασκαλία τῶν μοναχῶν Μακαρίου καὶ Νεκταρίου. Καὶ ἂν ὁ ἅγιος Κύριλλος «ἐμπίπτει στὰ ἐπιτίμια τοῦ 46ου Κανόνος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων» (ὅπως γράφετε γιὰ μᾶς), ἄλλο τόσο συμβαίνει αὐτὸ καὶ στὴν περίπτωσή μας.
    4. Ὁ π. Εὐθύμιος (ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζουμε), δὲν διδάσκει καὶ δὲν «παρακινεῖ» νὰ πηγαίνει κανεὶς στοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ παίρνει τὰ μυστήρια, ἀλλ’ ἀντίθετα διδάσκει διὰ τῶν βιβλίων του νὰ μὴν πηγαίνει, γιατὶ ἡ αἵρεση τῶν Οἰκουμενιστῶν μολύνει. Γιὰ ὅσους, ὅμως, δὲν ἀντέχουν, καὶ ἐπειδὴ βρισκόμαστε σὲ μία μεταβατικὴ ἐποχὴ συγχύσεως, τοὺς ἀφήνει ἐλεύθερους νὰ πηγαίνουν σὲ μὴ ἀποτειχισμένους ἱερεῖς, καὶ φυσικά, ὅσο χρόνο δὲν ἔχουν καταδικαστεῖ οἱ Οἰκουμενιστὲς ἀπὸ Σύνοδο, ἀφοῦ ἐν τῷ μεταξὺ ἔχει παραθέσει τὴν ἀκριβῆ διδασκαλία τῶν Ἁγίων γιὰ τὸ θέμα. Ἐμεῖς, πάντως, ἀκολουθοῦμε -ὅσο μποροῦμε- τὴν ἀκρίβεια, καὶ δὲν λαμβάνουμε μυστήρια ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, παρακαλοῦμε δὲ τὸν Κύριο νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ τὴν ἀκολουθοῦμε ἕως τέλους.
    Κι ἐδῶ γεννιέται μιὰ μεγάλη ἀπορία. Ἀλήθεια· τί πρόβλημα ἔχετε, πάτερ, ἐσεῖς καὶ οἱ ἀποτειχισμένοι ποὺ ἐπηρεάζετε, μὲ τὴ χρήση τῆς Οἰκονομίας, ἡ ὁποία γίνεται γιὰ νὰ βοηθηθοῦν ΟΧΙ ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ, ἀλλὰ οἱ μὴ ἀποτειχισμένοι πιστοί; Οἱ ἄλλοι, ὅσοι δηλ. εἶναι ἀποτειχισμένοι κατ’ ἀκρίβειαν, φυσικὰ καὶ δὲν πηγαίνουν, παρὰ μόνο σὲ ἀποτειχισμένους ἱερεῖς. Γιατί αὐτὴ ἡ σκληρότητα σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀκόμα ἀμφιβάλλουν καὶ διστάζουν νὰ ἀποτειχιστοῦν; Ποιό τὸ ὄφελος τῶν ἀποτειχισμένων, καὶ δὴ τὸ δικό σας προσωπικά, ἂν κηρυχθοῦν ἀπὸ μεμονωμένα ἄτομα τὰ μυστήρια ἄκυρα; Γιὰ θυμηθεῖτε τί λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος, για τὴν στάση ἀπέναντι στοὺς Παπικούς, ὅσο ἦσαν ἰσχυροί.
     Ἐσεῖς ὁ ἴδιος, π. Νεκτάριε, μέχρι προχθὲς κοινωνούσατε μὲ τὴν αἵρεση. Λίγους μῆνες ἔχετε ἀποτειχισθεῖ καὶ στὴν ἀποτείχισή σας ἐπικαλεῖσθε ὡς αἰτία σύγχρονα γεγονότα τῶν τελευταίων χρόνων καὶ μηνῶν, ὅπως τὴν πρόσφατη Σύνοδο τῆς Κρήτης. Μάλιστα –πιστεύω νὰ μὴν τὸ ξεχνᾶτε– πώς, ὅταν συναντηθήκατε μὲ κάποιον ἀπὸ ἐμᾶς στὴν Ναύπακτο (παρὼν καὶ ὁ ἀδελφὸς Δημήτριος), ἀμφιβάλατε ἀκόμα γιὰ τὸν ἂν ἢ πότε ἔπρεπε νὰ ἀποτειχισθεῖτε, καὶ δυσκολευόσασθε νὰ πεισθεῖτε καὶ νὰ πάρετε τὴν ἀπόφαση γιὰ ἀποτείχιση, παρὰ τὰ ὅσα ἐπιχειρήματα σᾶς ἐκτίθεντο! Τελικὰ κατάφερετε μετὰ ἀπὸ μῆνες νὰ κάνετε τὸ βῆμα τῆς ἀποτειχίσεως, παρότι εἶχε γίνει ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος!!! 
   Τώρα, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαιτεῖτε ΟΛΟΙ νὰ κάνουν γρήγορα κι ἀμέσως, ἐκεῖνο ποὺ ἐσεῖς ἀργήσατε τόσο πολὺ νὰ κάνετε, παρὰ τὶς πειστικὲς προτροπές μας; Ἐκεῖνο ποὺ ἐσεῖς, ἂν καὶ μοναχός, καθυστερήσατε τόσον καιρὸ νὰ κάνετε, ἀπαιτεῖτε νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι, καὶ μάλιστα οἱ ἀγνοοῦντες λαϊκοί; Καὶ γιὰ σκεφτεῖτε· τί ἀπαιτοῦν ἀπὸ σᾶς καὶ ἐναντίον σας οἱ Ἱ. Κανόνες, ἐκεῖνοι ποὺ ὁ ἴδιος ἐπικαλεῖσθε (ἂν εἶναι τὰ πράγματα ὅπως τὰ ἑρμηνεύετε), γιὰ τὸ διάστημα ποὺ κοινωνούσατε μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐφ’ ὅσον ἀποτειχιστήκατε μετὰ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, κι ἄρα –κατὰ τοὺς λόγους σας– κοινωνούσατε μὲ αἱρετικοὺς ποὺ δὲν ἔχουν μυστήρια;
    5. Ὁ π. Εὐθύμιος (πάλι κατὰ τὴν γνώμη μας) δὲν παίρνει καμιὰ «θέση Συνόδου» (ὅπως τὸν κατηγορεῖτε), ἀλλὰ ἀκολουθεῖ στὴν Οἰκονομία, τὸ πνεῦμα τῶν Ἁγίων. Ἔχει δηλώσει κατ’ ἐπανάληψη ὅτι, αὐτὸ τὸ τόσο σοβαρὸ θέμα, δὲν μπορεῖ νὰ λυθεῖ μεμονωμένα καὶ τοπικά, ἀλλὰ μόνον ἐν συνόλῳ ἀπὸ μία σύνοδο ἀποτειχισμένων πατέρων σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο.
    6. Ἡ Πρωτοδευτέρα, ἐξάλλου, Σύνοδος στὸν 5ο  Κανόνα της, δὲν κάνει οὐδεμία νύξη γιὰ «ἄκυρα» μυστήρια. Αὐτὸ μόνο στὴν φαντασία τοῦ μοναχοῦ Νεκταρίου ὑπάρχει. Ἡ Πρωτοδευτέρα Σύνοδος μιλᾶ γιὰ ψευδεπίσκοπο, ποὺ κατέχει νόμιμα καὶ κανονικὰ ἐπισκοπικὴ θέση στὴν Ἐκκλησία· καὶ συνιστᾶ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπ’ αὐτόν, γιατὶ ἡ διδασκαλία του μολύνει. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἑρμηνεία καὶ ἡ πράξη τῆς Ἐκκλησίας. Δικαίωμά του νὰ ἑρμηνεύει ὅπως θέλει τὸν ΙΕ΄ Κανόνα ὁ μοναχὸς Νεκτάριος, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸν ἀκολουθήσουμε. Καὶ θὰ ἐπαναλάβουμε: Ἂς μᾶς γράψει, ἂν θὰ βρεῖ στὸν ΙΕ΄ ἱερὸ Κανόνα τὴν λέξη «ἄκυρα» μυστήρια. Ἂν μᾶς ζητήσει νὰ τοῦ βροῦμε ἐμεῖς, ποὺ γράφει τὴ λέξη «ἔγκυρα», θὰ τοῦ ἀπαντήσουμε ὅτι δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει αὐτὴ τὴν στιγμή, παρὰ μόνο νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὴν Παναίρεση. Αὐτὸ ζητᾶ ὁ Κανόνας. Τὰ ἄλλα, θὰ τοῦ κάνουμε τὴν χάρη νὰ δεχθοῦμε ὅτι εἶναι θέμα ἑρμηνείας καὶ συζητήσεως μὲ καλὴ προαίρεση μελλοντικά, ποὺ τὸ ὕφος τοῦ κειμένου του δὲν δείχνει πὼς τὴν διαθέτει.
    7. Ὁ μοναχὸς Νεκτάριος εἰσάγει μιὰ κακόδοξη θεωρία στὴν Ἐκκλησία (ὅπως κι ὁ μοναχὸς Μακάριος)· ὅτι δηλαδὴ ἡ «Οἰκουμενικὴ Σύνοδος εἶχε τὴν δύναμη καὶ τὴ Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε νὰ τὴν μεταδώσει στοὺς μετανοημένους ἐπιστρέφοντας στὴν Ὀρθοδοξία ἀβάπτιστους» …χωρὶς νὰ τοὺς βαπτίσει!!! Μεταδίδεται, π. Νεκτάριε, ἡ Θ. Χάρις του Βαπτίσματος χωρίς …βάπτισμα; Καὶ ὡς ἀβάπτιστους μάλιστα, ὅπως φαίνεται, θεωρεῖτε τοὺς ἀδελφούς μας καὶ τὰ παιδιά μας, ποὺ ὡς ἐκ τῆς συγχύσεως καὶ τῆς ποιμαντικῆς ἀδιαφορίας τῶν Ποιμένων, βρίσκονται κάτω ἀπὸ ἕνα καθεστὼς φόβου καὶ παραπληροφόρησης, ἔχουν πεισθεῖ γιὰ τὴν ὑπακοὴ (τὴν κακὴ ὑπακοή) ποὺ πρέπει νὰ κάνουν στοὺς Ποιμένες, ἔχουν πεισθεῖ ὅτι ἀποτείχιση σημαίνει σχίσμα καὶ ὅτι, ἂν ἀποτειχιστοῦν, βγαίνουν ἐκτὸς Ἐκκλησίας, καὶ μπερδεμένοι ἀπ’ ὅλες αὐτὲς τὶς οἰκουμενιστικὲς πλάνες, καὶ ἀκατήχητοι, δυσκολεύονται ἀφάνταστα νὰ ἀκολουθήσουν ἐλάχιστους ἄγνωστους (ἢ καὶ ἐπώνυμους κληρικούς), οἱ ὁποῖοι μάλιστα, ἀντὶ νὰ συσπειρωθοῦν καὶ νὰ μείνουν στὴν ἀποτείχιση, ἀντὶ νὰ δείξουν ὁμόνοια, σπέρνουν ζιζάνια, ἀμφιβολίες, διαιρέσεις, ἐγείρουν ἀδιάκριτα ζητήματα ποὺ δὲν εἶναι πρωτεύοντα, ζητήματα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ συζητηθοῦν στὴ συνέχεια, ὅταν ἐπιτέλους οἱ ἀποτειχισμένοι καταφέρουν νὰ ἀντισταθοῦν στὴν Παναίρεση ὁμονοοῦντες καὶ ἑνωμένοι.
     8. Ὁ μοναχὸς Νεκτάριος, εἶναι φανερό, δὲν μπορεῖ νὰ διακρίνει τὴν διαφορὰ μεταξὺ καταδικασμένης αἱρέσεως καὶ μὴ καταδικασμένης. Ἂς τὸ προσπαθήσει.
      9. Αὐτὰ τὰ ὁποῖα λέγει περὶ «Μυστηριοφυλάκων»· καὶ διάβασμα εὐχῆς ἐξομολογήσεως σὲ πιστὸ ἀπὸ ἱερέα ποὺ βρίσκεται στὴν Ἑλλάδα π.χ., σὲ πιστὸ ποὺ βρίσκεται στὴν Ἀμερική· καὶ ἡ πρότασή του, νὰ «διαβαστεῖ ἡ νεκρώσιμη Ἀκολουθία ἀπό τον μακρυά εὑρισκόμενο Ἱερέα και να μεταδίδεται ἡ φωνή του μέσω τηλεφώνου ἢ “Skype”», καταλαβαίνει τί ἀναστάτωση μπορεῖ νὰ ἐπιφέρουν στὴν Ἐκκλησία, τί προβλήματα, πόσο σκανδαλισμό,πόσες ἀντιδράσεις, τί ἀπάτες κ.λπ.; Μὲ ὅλα αὐτὰ δὲν καταλαβαίνετε, πάτερ, ὅτι δυσκολεύετε τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές; Ὅτι ἐναντιώνεσθε στὶς γεμᾶτες ἀγάπη καὶ διάκριση Οἰκονομίες τῶν Ἁγίων;
     9. Εἶναι ἀνιστόρητο αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ μοναχὸς Νεκτάριος, ὅτι δηλαδή: «Πάντοτε  οἱ  οἰκονομίες  που  ἀποφάσισαν οἱ  Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴτε ἀπό μόνοι τους, εἴτε Συνοδικῶς ἀναφέρονταν σε πρόσωπα πιστῶν, ἢ αἱρετικῶν- σχισματικῶν μετανοημένων ποὺ ἐπέστρεφαν στὴν ὀρθοδοξη Ἐκκλησία, καὶ ποτέ στὴν πίστη». Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μᾶς μιλᾶ γιὰ Οἰκονομίες ποὺ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ μὴ χαθεῖ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν αἵρεση.
    10. Ποῦ, στὰ λόγια τοῦ Μ. Ἀθανασίου, τοῦ ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ καὶ τῶν ἄλλων Ἁγίων καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων (ποὺ ἀναφέρει ὁ μοναχὸς Νεκτάριος), ὑπάρχει ἡ λέξη «ἄκυρα», ὡς πρὸς τὰ μυστήρια; Πουθενά! Τὸ συμπέρασμα περὶ ἀκύρων μυστηρίων, εἶναι δικό του συμπέρασμα. Νὰ δεχθοῦμε ὅτι εἶναι ἐρευνήσιμο καὶ θεολογούμενο; Ἂς τὸ δεχθοῦμε. Ὁ μοναχὸς Νεκτάριος, ὅμως, ὡσὰν ἄλλη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (αὐτὸς καὶ ἡ ὁμάδα του), τὸ κηρύττει σὰν τετελεσμένο!
     11. Ρωτᾶ ὁ μοναχὸς Νεκτάριος: «Και ὁ μὴ ἀποτειχισμένος ὅταν διδάσκεται ὅτι οἱ “παπάδες” του τελοῦν ἔγκυρα Μυστήρια, γιατί νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτούς;»! Διότι, πάτερ μου, ὁ πιστὸς ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο, κυρίως καὶ πρωτίστως διδάσκεται ὅτι πρέπει νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, γιατὶ ἐπικοινωνώντας μὲ τὴν αἵρεση, παραβαίνει Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ (καὶ τὴν σύμφωνη διδασκαλία τῶν Ἁγίων) ποὺ λέγει «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν». Δὲν τοῦ φτάνει τοῦ πιστοῦ ἡ Ἐντολὴ αὐτή; Δὲν τοῦ φτάνει ἡ πληροφορία ὅτι, τὰ μυστήρια θεωροῦνται μὲν κατ’ οἰκονομία ἔγκυρα, ἕως ὅτου Σύνοδος διευκρινίσει τὸ θέμα, ἀλλὰ γιὰ ὅσους ἐν γνώσει τους κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς, δὲν τοὺς ὠφελοῦν, μᾶλλον δὲ τοὺς βλάπτουν, ὅπως δὲν ὠφέλησε τὸν Ἰούδα ἡ ἔγκυρη κοινωνία ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ἀφοῦ «μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ σατανᾶς» (Ἰω. 13, 27).
      12. Αὐτὰ τὰ θέματα, πάτερ μου, εἶναι ποιμαντικὰ καὶ θὰ πρέπει νὰ λυθοῦν ἀπὸ τοὺς εὑρισκομένους στὴν ἀποτείχιση ποιμένες κληρικούς· δὲν εἶναι ἁρμόδιοι οἱ μοναχοὶ κι οἱ λαϊκοὶ νὰ ἀποφαίνονται γι’ αὐτὰ μὲ ὕφος εἰρωνικό, ἐριστικὸ καὶ ὑπεροπτικό –παρότι ἔχουν δικαίωμα καὶ καθῆκον νὰ ποῦν καὶ νὰ ὑποστηρίξουν τὴν γνώμη τους. Τὸ μόνο ποὺ καταφέρνουν μὲ τὴν ἐπιμονή τους εἶναι νὰ σκανδαλίσουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς ἀποτρέψουν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, καὶ ἔτσι (αὐτοὶ κι ὅσοι τοὺς ἀκολουθοῦν) ἔχουν τεράστια εὐθύνη.
     Αὐτὰ τὰ λίγα, πάτερ μου, γιὰ τὸ ἄρθρο ποὺ μᾶς στείλατε, ὅσον μᾶς ἀφορᾶ, ἀφοῦ ἀναφέρεσθε καὶ σὲ μᾶς. Τὸ προωθήσαμε στὸν π. Εὐθύμιο, ὁ ὁποῖος ἐλπίζουμε ὅτι θὰ σᾶς ἀπαντήσει δεόντως μετὰ τὸ Πάσχα, γιατὶ τὰ ποιμαντικά-λειτουργικά του καθήκοντα δὲν τοῦ ἐπιτρέπουν νὰ τὸ κάνει τώρα. Θὰ κάνετε ἕως τότε ὑπομονή.

Εὐχόμαστε νὰ διέλθετε καλῶς τὴν ὑπόλοιπη
Μ. Τεσσαρακοστὴ καὶ Καλὴ Ἀνάσταση

 «Πατερικὴ Παράδοση»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. Ευθυμίου Τρικαμηνᾶ


Μοναχὸς Νεκτάριος

(ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ)


  Γνωρίζουμε ὃτι οἱ ἀπόψεις σας ταυτίζονται με τοῦ π. Εὐθυμίου. Παρ' όλα αὐτά ἐάν θέλετε να λέγεσθε Ὀρθόδοξο Ἰστολόγιο, θα πρέπει να δημοσιεύετε και τις ἀπαντήσεις στα ἂρθρα που δημοσιεύετε, γιατί και ἡ Ὀρθοδοξία ἀγαπᾶ το δίκαιο. Ἐπίσης γιατί μέσα ἀπό μία ἀντιπαράθεση καλοπροαίρετη θέλουμε να πιστεύουμε, μπορεῖ να φανερωθεῖ ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως και στην ἐποχή μας που εἶναι ἐποχή κατ' ἐξοχήν συγχύσεως, κακοδοξιῶν και ἀποπροσανατολισμοῦ. Ἐάν κάπου και ἐμεῖς ὡς ἂνθρωποι σφάλουμε στο ἐν λόγω κείμενο, ἂς μᾶς ὑποδειχθεῖ και ἐάν εἶναι πράγματι ἒτσι (Ἁγιοπατερικά), να ἀνακαλέσουμε και να ζητήσουμε συγγνώμη, πρᾶγμα πού θα θέλαμε να κάνει και ο π. Εὐθύμιος για τα δικά του λάθη. Ἐάν τα ἀναγνωρίζει (και μᾶς τα ὑποδεικνύουν οἱ Ἃγιες Σύνοδοι και οἱ Ἂγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας), να ἀνακαλέσει δημοσίως, ὣστε να πάψει ὁ σκανδαλισμός τῶν ἀποτειχισμένων (και τῶν μή) και να ἡρεμίσουν οἱ συνειδήσεις τῶν πιστῶν μέσα στην Μεγ.Τεσσαρακοστή. Πρᾶγμα που το εὐχόμαστε και παρακαλοῦμε ὃλους τούς ἀδελφούς να το ἒχουμε αἲτημα προσευχῆς ὃλοι μας.    

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. Ευθυμίου Τρικαμηνᾶ 
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΓΚΥΡΟΤΗΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
(ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση και Πατερική Παράδοση» 16/2/2018)

Κυριακή 25/02/2018 Α΄ Νηστειῶν τῆς Ὀρθοδοξίας
Παραγγέλλει ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:  «Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως να ελέγχωνται». Τι μᾶς ἀραδιάζει ὁ (κατά τά ἂλλα δογματικά, πολύ καλός) π. Εὐθύμιος, οἰκονομίες που ἒκανε κατά καιρούς ἡ Ἐκκλησία;
Δεν γνωρίζουμε ὃτι ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ και την ἀκρίβεια και την οἰκονομία ὃπως ἀναφέρει και ο Ἃγιος Νικόδημος στο Πηδάλιον; (ὑποσημ.1 στον 46ο Κανόνα τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων). Αὐτή εἶναι και ἡ μοναδική (;) κακοδοξία τοῦ ἀγωνιστή Ἰερομονάχου π. Εὐθυμίου, που ἒχουμε  ἐντοπίσει, ἀλλά πολύ ἐπικίνδυνη.
Πῶς μπορεῖ κανείς  να χρησιμοποιεῖ ἀνόμοια πράγματα για να