Υπόμνηση πρός τους εν αμφιβολία

  περί ορθής αποτειχίσεως, και εις τους επέχοντες πλάνην, Πατέρας και Αδελφούς μας  

Γεώργιος Πάσχος

«Αν ο προεστώς σου είναι σφαλερός εις την πολιτείαν και τα έργα του, μη περιεργάζεσαι. Αν όμως είναι σφαλερός κατά την πίστιν, φεύγε και παραίτησέ τον, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά κάν άγγελος είναι από τον ουρανόν»  (Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Εάν μεν ο Αγαθός Θεός ίδρυσε την Άγία του Εκκλησία, ο δε πονηρός διάβολος την βρωμερά παναίρεση, πως θα ανεχθεί να ενωθεί με αυτό το κατασκεύασμα του σατανά και πώς θα αντέξουν οι ενσυνείδητοι και ασυνείδητοι υπηρέτες και όργανα τού πονηρού να παραμείνουν εντός της Έκκλησίας Του, καθόσον το ψεύδος εκδιώκεται από την Αλήθεια και το σκότος από το φώς;

Η ένωση της Αλήθειας με το ψεύδος των αιρετικών  έφερε κακόν παρά ωφέλεια. Γιατί να ανεχθεί ο Χριστός μας μία τέτοια ένωση η οποία θα ευνοήσει τον διάβολο και θα απολεσθούν ψυχές;

Γιατί να ανεχθεί ο Κύριος μας να κακοποιηθεί η Εκκλησία του από τούς αποστάτες εργάτες και τα έργα του αντίχριστου οικουμενισμού;

Μήπως ο διάβολος δέχθηκε να αγαθοποιήται το  πανθρησκειακό του έργο, ενώ γνωρίζει ότι τίποτε δικό του δεν αγιάζεται και τίποτε δικό του δεν μετέχει εις την Σωτηρία και ούτε νίκη καρπώνεται από την Αλήθεια παρά μόνον ήττα και κόλαση;

Ο οικουμενισμός νόμιζε ότι προσέβαλε την ορθόδοξη Εκκλησία και αγκαλιάσθηκε με αυτήν και παγιώθηκε ο θάνατος Της στο Κολυμπάρι, αλλά κατάπιε άγκιστρο με ψεύτικο δόλωμα προς επιτέλεση του δικού του θανάτου, διότι «και πύλαι Άδου ού κατισχύσουσιν αυτής».

Την προσέλαβε αλλά ετρώθην ο ίδιος. Τον Έρωτα του Αγαθού Θεού θα μπορούσε να τον νοιώσει δια της μετανοίας και επιστροφής από τον χώρο του σκότους και της καταστροφής. Ένοιωσε ότι Την είχε αλλά δεν Την έχει. Διότι εάν επιζητούσε την Αλήθεια θα την δέχονταν ιεραποστολικά και με μετάνοια ευγενικά και όχι δολίως και σατανικά.

Η πονηρά ένωση αλλοτρίωσε τους φυσιωμένους πρωτεργάτες της, εφευρέτες κακών. Κατ΄ αυτούς η ένωση επετεύχθη, κατ΄ ημάς ακυρώθηκε.

Η Εκκλησία του Χριστού παρέμεινε Άτρωτη, Αλώβητη, Αποτειχισμένη στην Αλήθεια και Ελευθερία. Οι εμμείναντες εις την πλάνη της παν-αιρέσεως δυσσέβησαν και συνεχίζουν μετ΄ ανοίας και μανίας να θεομαχούν, ενώ οι μη αντιστεκόμενοι συντελούν σ' αυτήν την Θεομαχία.

Πώς θα μπορούσε να συντηρηθεί η εν Αγίω Πνεύματι Εκκλησία σε μία επιμειξία με αλλότριο πνεύμα, καθόσον τα πονηρά έργα δεν είναι ταυτόχρονα και αγαθά;

Το να λέγουν αυτοί που ευρίσκονται στην οικουμενιστική πλάνη ότι τους εξώθησε το πονηρό πνεύμα (της ψευτοαγάπης και ψευτοειρήνης) είναι έκφραση της αληθείας, όχι όμως η υποχρεωτική και μόνη οδός για να παραμένουν εις αιώνια τιμωρία, ενώ έχουν την δυνατότητα να εξέλθουν, (ακόμη και αυτοί που τους ακολουθούν με τοσο ανεκτική αντιπατερική οικονομία), εάν το αποφασίσουν και το θέλουν.

Αυτή η εμμονή στην οικουμενιστική εκτροπή των ορθοδόξων ταγών και προασπιστών της Πίστεως μας, δείχνει την έξοδο τους από την αγιοπατερική Παράδοση. Διότι η αλλαγή συντεταγμένων και η ολίσθηση του πηδαλίου της Εκκλησίας όρισε νέα κατεύθυνση και καταποντιστική πορεία του πλοίου Αυτής εις τα νεοπατερικά βάραθρα της απωλείας.

Η παρατροπή αυτή είναι έργον της πολυμήχανου και σφοδρής πολεμικής του πονηρού ώστε να πλήξει και να βλάψει το αδιαίρετο και άτμητο της μίας Αγίας Ορθοδόξου Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, να μειώσει το κύρος της και να αποτελέσει ένα από τα αμέτρητα κομμάτια του οικουμενιστικού ψηφιδωτού χωρίς δύναμη και αξία, Φώς και Σωτηρία.

Εμείς όμως αποκρούουμε τις μηχανουργίες και τις επιθέσεις και απαλλαγόμεθα απο τα τεχνάσματα και τις αλώσεις όταν υψώσουμε τείχος πνευματικό και θέσουμε εν ενεργεία τα ανίκητα όπλα της αγιοπατερικής μας κληρονομιάς, την αποτείχιση και την διακοπή κοινωνίας.

Η Χάρη του Θεού προς συνέχιση του Αγώνα δίδεται πλούσια, όταν ο αγώνας διεξάγεται με ταπείνωση, υπομονή κατανόηση, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες μας· όταν διεξάγεται με καλή προαίρεση, με γνώμονα πάντα την αλήθεια.

Η ασέβεια που επιδεικνύουν εν γνώσει τους προς την ξεκάθαρη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, επιδρά συνειδητά και κακόβουλα διαστρέφοντας την διδασκαλία της.

«Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις∙ τις γαρ μετοχή δικαιοσύνῃ και ανομίᾳ; Τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαλ; Η τίς μερίς πιστῷ μετά απίστου;» (Κορ. Β΄ 8, 14-16)

Δεν μπορεί να γίνεται μία οικονομία, η οποία καταλήγει στον συμφυρμό με την αίρεση. Η οικονομία που δεν διασώζει την ακεραιότητα της πίστεως συνιστά προδοσία.

Εάν αποσιωπούν ενόχως τις Γραφές και τα συγκλονιστικά Αγιοπατερικά κείμενα, τότε ασεβούν σε αυτά και στην Μνήμη των Αγίων Πατέρων και εκπειράζουν το Άγιο Πνεύμα με την παράνομη οικονομία τους.

Εφ' όσον οι αιρετικοί επίσκοποι οικουμενιστές, δεν πληρούν καμιά από τις αγιοπνευματικές προϋποθέσεις, ζημιώνουν και βλάπτουν ανυπολόγιστα τον Αγώνα της Αποτειχίσεως, αποκρύπτοντας από τον πιστό λαό τα αγιοπατερικά κριτήρια και τις αγιοπνευματικές προϋποθέσεις μίας τέτοιας οικονομίας.

Είναι τρομερά επικίνδυνο εμείς οι μηδαμινοί και πεπερασμένοι να επιστρατεύουμε με τόση αναισχυντία και θρασύτητα τους Αγίους Πατέρες για να τους παρουσιάσουμε ως υπηρέτες και υπουργούς της οικονομίας μας.

"Κρατωμεν της ομολογίας", ήν παρελάβομεν άδολον παρὰ τηλικούτων ἀνδρών, αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμὸν ώς υπαγόρευμα του διαβόλου· ο δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ελλιπή τὴν κεκηρυγμένην ορθόδοξον πίστιν. Αλλ᾽ αυτὴ πεπληρωμένη ήδη εσφράγισται, μὴ επιδεχόμενη μήτε μείωσιν, μήτε αύξησιν, μήτε αλλοίωσιν οιανδήποτε, και ο τολμών ή πράξαι ή συμβουλεύσαι ή διανοηθήναι τούτο ηρνήθη την πίστιν του Χριστού, ήδη εκουσίως καθυπεβλήθη εις το αιώνιον ανάθεμα διὰ το βλασφημείν εις το Πνεύμα το Άγιον, ως τάχα μὴ αρτίως λαλήσαν εν ταις Γραφαίς και διὰ των Οικουμενικών Συνόδων. (Εκ της Πατριαρχικής Εγκυκλίου του 1848, συγκληθείσης εν Κωνσταντινουπόλει)

Όταν υπάρχει η χάρις του Θεού, τότε και ο επίσκοπος διατηρεί σε ορθόδοξη βάση την φροντίδα της Εκκλησίας. (Μ. Βασίλειος)

Όμως οι οικουμενιστές πατριάρχες, επίσκοποι εκδίωξαν την Χάρη του Θεού και χωρίς ορθή πίστη δημιούργησαν κατακλυσμό  θεολογικών ατοπημάτων. Άνοιξαν τις θύρες καὶ υποδέχθηκαν τοὺς λύκους θωπεύοντας αυτούς ώστε να κατατρώγουν τα πρόβατά τους. Πού είναι τὸ πνεύμα της ἀντίστασης τους κατά της πλάνης;

Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ορθής πίστεως και πλάνης, η χαραχθείσα υπό των Πατέρων και ευκρινώς διακρινομένη, με τις ενέργειες τους έχει εξαλειφθεί, και άφοβα συναναστρέφονται με τους αιρετικοὺς καὶ κατήντησαν εύκολη λεία.

Οι δε αιρετικοὶ παντός τύπου αδίστακτοι, ασυμβίβαστοι, δεν υποχωρούν ούτε σπιθαμή, αλλά με σφοδρότητα διαβάλλουν την Ορθοδοξία, και οι αγέλες λύκων έχουν εισβάλει εις τον Ορθόδοξο χώρο καὶ αφαρπάζουν τα πρόβατα από την μάνδρα του Χριστού.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνὸς αναφέρει “περὶ σχέσεων μετὰ αιρετικών”.  «Αιρετώτερον πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης απὸ Θεού» και ακόμα˙ Μηδείς οιέσθω με λέγειν, ότι πάσαν ειρήνην αγαπητέον (οίδα γάρ, ώσπερ στάσιν τινά βελτίστην, ούτω και βλαβερωτάτην ομόνοιαν), αλλά την τε καλήν και επί καλώ, και Θεώ συνάπτουσαν.

«Ορθοδοξία εστίν αψευδής περί Θεού και Κτίσεως υπόληψις, η έννοια περί πάντων αληθής, η δόξα των όντων καθάπερ εστίν». (Αναστάσιος ο Σιναΐτης)

Ο 31ος Αποστολικός και ο 15ος κανών της Πρωτοδευτέρας  συνόδου του 861μ.χ. επί Μ. Φωτίου ορίζουν Άξιον επαίνου όποιον αφίσταται της μνημονεύσεως του αιρετικού Επισκόπου του, ακόμη και πρίν Συνοδικής διαγνώμης, πρός αποτροπήν εξαπλώσεως της  κακοδοξίας.

Όποιος ακυρώνει Αποστολικό Κανόνα έχει αυτεπάγγελτο  Ανάθεμα. Το ίδιο συμβαίνει και για τις αποφάσεις των  Οικουμενικών Συνόδων.

H 7η Οικουμενική Σύνοδος θέσπισε τα Αναθέματα κατά των  αιρετικών, αλλά και σε αυτόν που δεν αναθεματίζει τους  αιρετικούς.

Ο κληρικός πού υπογράφει την αίρεση, με την συμμετοχή του σε Μυστήρια αιρετικών, εκείνη την στιγμή υπογράφει και την καθαίρεσή του.

Αυτός που προσκυνά  τον διάβολο, είναι δυνατόν να γίνει δοχείο της Χάριτος; Από πότε ο Χριστός και ο διάβολος έγιναν συνέταιροι;

Ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελίαρ και ποιά μερίδα έχει ο πιστός με τους απίστους;  

Γι΄ αυτό ας καθαρίσουμε την εκκλησιαστική και θρησκευτική ζωή μας από τα μιάσματα του οικουμενισμού. Ας αποκτήσουμε συνείδηση της ανεκτίμητης αξίας τὴν οποία περικλείει η Ορθοδοξία. Μόνον έτσι θα γίνουμε αρεστοί στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστό. Η ομολογία της Ορθοδόξου Πίστεως είναι έμπονος και χρειάζονται αγώνες για να αποκτήσουμε καρπούς ευσέβειας.

«Ουκ αρνησομεθα σε φιλη Ορθοδοξια, ου ψευδομεθα σε πατροπαραδοτον σεβας. Εν σοι εγεννεθημεν, εν σοι ζωμεν, εν σοι κοιμησομεθα. Ει δε και καλεσει καιρος και μυριακις υπερ σου τεθνηξομεθα». (Ιωσηφ Βρυεννιος)

Αμήν

Με αγάπη ο ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός Σας

Γεώργιος Πάσχος