Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Αποτείχιση Αγιορειτών επί Πατριάρχου Δημητρίου και κακόδοξες θέσεις Αρχιεπ. Αυστραλίας Στυλιανού



Πρὶν μερικὲς μέρες, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀνακήρυξη σὲ ἐπίτιμο διδάκτορα (Πανεστήμιο Κρήτης) τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ, παρουσιάσαμε τὶς βλάσφημες αἱρετικὲς θέσεις του γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Ἐπειδὴ ἕνα οἰκουμενιστικὸ ἱστολόγιο δημοσίευσε ἕνα μεταγενέστερο κείμενο τοῦ Αὐστραλίας, μὲ τὸ ὁποῖο ματαίως προσπαθοῦσε νὰ δικαιολογήσει τὰ ἀδικαιολόγητα, προσπαθήσαμε νὰ βροῦμε κείμενα τῶν θεολόγων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὰ ὁποῖα ἀναιροῦσαν τὶς κακόδοξες θέσεις τοῦ Αὐστραλίας, τὰ ὁποῖα φυσικὰ δὲν ἀνέτρεψε ὁ κ. Στυλιανός, οὔτε ποτὲ ζήτησε συγγνώμη γιὰ ὅσα εἶπε κατὰ τοῦ Κυρίου! Καὶ βρήκαμε. Θὰ τὰ δημοσιεύσουμε προσεχῶς.

Κατὰ τὴν ἴδια ἔρευνά μας, ὅμως, συναντήσαμε καὶ ἕνα δημοσίευμα τῆς ἰδίας περιόδου, ποὺ παρουσιάζει ἄλλη κακόδοξη θέση τοῦ Αὐστραλίας, ὅπως ἐπίσης (στὸ ἴδιο δημοσίευμα) μιὰ ἄγνωστη στοὺς πολλοὺς Ἀποτείχιση μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ Διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου Δημητρίου, γιὰ ἐνέργειες παρόμοιες μὲ αὐτὲς τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου. (Τότε ὑπῆρχααν ἀκόμη εὐαισθησίες στοὺς Ἁγιορεῖτες· σήμερα, ἄπνοια καὶ σιωπή!).
Συγκεκριμένα: Στὸ φ. 772 τῆς 15/1/1988 ἡ ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος» δημοσίευσε Ἐπιστολὴ τῆς Ἱ. Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ τὴν ὁποίαν οἱ Ἁγιορεῖτες διεμαρτύροντο ἐντόνως γιὰ τὸ «συλλείτουργον» Πάπα καὶ Πατριάρχη Δημητρίου στὴν Ρώμη. Πληροφοροῦσε δὲ ὅτι «ἁγιορείτικαι συνοδεῖαι ἔπαυσαν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Δημητρίου».
Στὴ συνέχεια οἱ Ἁγιορεῖτες πληροφοροῦσαν τὸν πατριάρχη ὅτι «ἀνησυχοῦσαν βαθύτατα» γιὰ ὅσα ἀθεολόγητα εἶπε τότε στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸ Μπάρι τῆς Ἰταλίας ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας Στυλιανὸς Χαρκιανάκης, συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν (14 Ἰουνίου 1987). Τὰ λόγια τοῦ Στυλιανοῦ εἶναι τὰ ἐξῆς:
 «Τίς δύναται νὰ ἀρνηθῆ, ὅτι εἰς τὰς Ρ/Καθολικὰς ἀκολουθίας εἶναι παρὼν ὁ ἴδιος Κύριος Ἰησοῦς; καὶ τίς δύναται νὰ ἀρνηθῆ ὅτι τὸ πανσθενουργὸν Πνεῦμα εἶναι τὸ τελειοῦν ὅλας τὰ ἱερουργίας καὶ τὰ μυστήρια ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀμφοτέρων τῶν ἐδῶ ἐκπροσωπουμένων Ἐκκλησιῶν;».
Ἐπίσης οἱ Ἁγιορεῖται ἐξέφραζον τὴν θλίψη τους καὶ δι’ ἕναν ἄλλο λόγο. Ὅτι δηλαδή, τὴν ἴδια θέση πρέσβευε καὶ ὁ πατριάρχης Δημήτριος: «Ὁμοίως θλῖψις καὶ ἀναταραχὴ ἔχει προκληθῇ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει καὶ ...ἡ ὑπογραφεῖσα κοινὴ διακήρυξις “αἱ δύο Ἐκκλησίαι ἔχουν καὶ ἱερουργοῦν τὰ ἴδια ἱερὰ μυστήρια”».
Καὶ ἀφοῦ ἐπαναλαμβάνουν τὴν θέση ὅτι «οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ εἶναι Σχισματικοὶ καὶ Αἱρετικοί, ἄνευ ἐγκύρων μυστηρίων καὶ Θείας χάριτος», τοῦ ἐπεσήμαιναν ὅτι τέτοιες ἐνέργειες καὶ δηλώσεις ἐπαυξάνουν τὴν Οἰκουμενιστικὴν σύγχυσιν τῶν καιρῶν, σκανδαλίζουν τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ ἐξυπηρετοῦν τὰ προσηλυτιστικὰ σχέδια τοῦ Παπισμοῦ. Πληροφοροῦν δὲ τὸν Πατριάρχη ὅτι ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν του:
«Μάλιστα ἐν Ἁγίῳ ὄρει οὐκ ὀλίγαι συνοδεῖαι ἀσκητῶν καὶ σκητιωτῶν ἔπαυσαν τὸ μνημόσυνον τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ διὰ πρώτην φορὰν ἀπὸ τῆς ἀναρρήσεως Ὑμῶν ἐν τῷ Πατριαρχικῷ Θρόνῳ».
Ἀλλὰ οἱ ἐν λόγῳ Ἁγιορεῖτες, δὲν εἶχαν ἀποτειχισθεῖ μόνον ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅσους τὸν Μνημόνευαν, ἄρα καὶ ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους Ἁγιορεῖτες, ἀκολουθοῦντες τὴν διαχρονικὴ πράξη τῆς Εκκλησίας. Ἔτσι, (συνεχίζει στὴν Ἐπιστολὴ της ἡ Ἱερὰ Κοινότης), οἱ ἐν λόγῳ Ἁγιορεῖτες ἀποτειχίσθηκαν «μὴ δεχόμενοι πλέον κοινωνίαν ἐν τοῖς μυστηρίοις, μεθ’ ἡμῶν τῶν μνημονευόντων τὸ σεπτὸν Ὑμῶν ὄνομα ἐν τῇ Θείᾳ εὐχαριστίᾳ»!

Ἀναρτοῦμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ δημοσίευση καὶ

Η ΝΕΑ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!



Η ΝΕΑ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! Μὲ ἀγκαλιές, χειροκροτήματα γιὰ τὸν αἱρετικό, ὑποκλίσεις στοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἱερατικοὺς ἀσπασμούς! Ἐν ποίῳ -ἄραγε- "πνεύματι";
Ἀλήθεια, συμφοιτητά, Εὐάγγελε Κατερέλο (νῦν Κύριλλε, Ἐπίσκοπε Ἀβήδου), ποτὲ δὲν περιμέναμε ὅτι θὰ γινόσουν ...ἀνεπίσκοπος Ἐπίσκοπος, διακοσμητικὸ στοιχεῖο σὲ χειροτονίες τῶν Παπικῶν!

Ἀντιγράφουμε ἀπὸ τὴν Ρομφέα:
«Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε το απόγευμα του Σαββάτου η χειροτονία του νέου Καθολικού Αρχιεπισκόπου Πανοσιολ. π. Σεβαστιανού Ροσσολάτου στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτου.
Την επισκοπική χειροτονία τέλεσαν ο απελθών Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών σεβ. π. Νικόλαος Φώσκολος, ο τέως Επίσκοπος Σύρου σεβ. π. Φραγκίσκος Παπαμανώλης και ο Αρχιεπίσκοπος Τήνου σεβ. π. Νικόλαος Πρίντεζης.
Στην τελετή συμμετείχαν οι Επίσκοποι σεβ. π. Ιωάννης Σπιτέρης, Κερκύρας, ο Σύρου, σεβ. π. Πέτρος Στεφάνου κ.ἄ.
Τίμησαν με την παρουσία τους, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ναζιανζού Θεοδώρητος, ο Επίσκοπος Αβήδου Κύριλλος (Κατερέλλος), ο Μητροπολίτης Ορθοδόξων Αρμενίων Χορέν Ντογραματζιάν, ο Επίσκοπος Αρμενίων Ορθοδόξων Χορέν Αρακελιάν, ο Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Σωτηριάδης, ο Αγγλικανός Rev. Bradshow Malcolm και εκπρόσωποι των Ευαγγελιστών».

 Δὲν ξεχωρίζουμε πλέον, στὰ "ὀρθόδοξα" ἱστολόγια, ποιοί εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ ποιοί οἱ αἱρετικοὶ Ἐπίσκοποι! Δὲν παρουσιάζονται οἱ αἱρετικοὶ ἁπλῶς ὡς Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ καὶ ὡς Σεβασμιώτατοι!
       Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε:
"Τρεῖς εἶναι οἱ μεγάλες πτώσεις εἰς τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, 1) τοῦ Ἀδάμ, 2) τοῦ Ἰούδα καὶ 3) τοῦ Πάπα!
     Ἤδη ὁ Πάπας διέγραψε ἐκείνη τοῦ Ἰούδα! Καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς διαγράφουν αὐτὴ τοῦ Πάπα;

Γιὰ νὰ μὴν σᾶς ρωτήσουμε κ. Κύριλλε Ἀβήδου καὶ π. Ἰγνάτιε Σωτηριάδη, γιὰ τὸ ἂν ὁ ἅγιος Κύριλλος καὶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος θὰ παρίστατο σὲ μιὰ τέτοια τελετή (καὶ μᾶς πεῖτε πὼς τότε ἦσαν ἄλλοι οἱ καιροί), σᾶς ρωτᾶμε:

Ὁ σύγχρονός μας Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς (ποὺ μάλιστα ἀνεκήρυξαν ὡς Ἅγιο οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστές) θὰ παρευρισκόταν σὲ αὐτὴν φιέστα, ἀναγνωρίζοντας καὶ κυρίως προπαγανδίζοντας τὴν ἐγκυρότητα τῶν παπικῶν μυστηρίων καὶ ἐγκρίνοντας (τουλάχιστον ἐπικοινωνιακά, ὡς θὰ ἰσχυριστεῖτε) ὡς μία παράλληλη Ἐκκλησία τὴν «ἐκκλησίαν τῶν πονηρευομένων»;

Παπισμός και Επισκοποκεντρισμός



στω κι ἂν δὲν τὸ παραδέχονται, οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς καὶ γενικὰ πολλοὶ εὐσεβεῖς ποιμένες, ὁ ἐπισκοποκεντρισμὸς (ἔχοντας πολλὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὸν Παπισμό) ἔχει εἰσχωρήσει γιὰ τὰ καλὰ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἐκτὸς τῶν ἄλλων ὁ ἐπισκοποκεντρισμὸς συντελεῖ στὸ νὰ μένουν ἐγκλωβισμένοι στὴν κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές (οἱ περισσότεροι ἀνησυχοῦντες ποιμένες), φοβούμενοι νὰ προχωρήσουν στὴν ἁγία ἀν-υπακοὴ πρὸς Ἐπισκόπους ποὺ συμπλέουν ἤ, ἀδρανοῦντες, ἀνέχονται τὴν ἐξάπλωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀποφασίζουν, ὅπως ὁ Μπάλλεστερ νὰ «ἀρχίσουν νὰ ἐκτροχιάζονται ἀπὸ τὸν ἐκτροχιασμὸ τῆς Ἐκκλησίας τους»!


 Ο Πάπας εναι τ πν κα κκλησα δν εναι τποτε.  
...Εχα δη ρχσει ν «κτροχιζομαι π τν κτροχιασμ» τς κκλησας μου. Παρ' λα ατ ξακολουθοσα ν γαπ τν κκλησα μου πο μ εχε κνει χριστιαν κα πο φοροσα τ σχμα της. Μο χρειαζταν κμη πολλ μβθυνσις κα σκψις γι ν φθσω σιγ-σιγ, μ κπο κα δνη, στ συμπρασμα τι κκλησα πο γαποσα δν φστατο μσα στ παπικ σστημα.
     Πρ
γματι, πναντι τς μονοκρατορικς ξουσιας το Ππα, αθεντα τς κκλησας κα το πισκοπικο σματος δν φσταται οσιαστικ κε. Διτι σμφωνα μ τ ρωμαϊκ θεολογα « αθεντα τς κκλησας πρχει ττε μνο, ταν χαρακτηρζεται κα ναρμονζεται μ τ θλησι το Ππα. Σ ντθετη περπτωσι, κμηδενζεται».
  σημασα κα ρλος τν πισκπων μσα στ ρωμαϊκ κκλησα δν εναι παρ πλ κπροσπησις τς παπικς ξουσας, στν ποα κα ο διοι ο πσκοποι ποτσσονται πως ο πλο πιστο.
Κα ο Οκουμενικς Σνοδοι πσης δν χουν λλη ξα παρ κενη πο τος παραχωρε πσκοπος τς Ρμης, διτι «δν εναι οτε μπορον ν εναι λλο πργμα παρ συνδρια το Χριστιανισμο, πο συγκαλονται π τν αθεντα κα τν ξουσα κα τν προεδρα το Ππα».

φοβερ πντησις νς ησουτη.  
     Εχα καθ' λο κενο τ διστημα σχεδν παρατσει τς μελτες μου, πωφελομενος λες τς ρες πο κανονισμς το Τγματος πτρεπε ν ποτραβηχθ στ κελλ μου, που δν σκεπτμουν τποτε λλο παρ τ μεγλο μου πρβλημα... τσι ρχισα ν συζητ τ θμα μ γνωστς μου κκλησιαστικς προσωπικτητες, νλογα μ τν μπιστοσνη πο εχα στν ελικρνεια κα τν καρδι τους...  Βρκα τος περισστερους π' ατος τος κληρικος πι φανατικος π' τι περμενα. Παρ' λο τι νεγνριζαν κατ βθος τν παρλογη βσι τς διδασκαλας περ Ππα, κολλοσαν πεγνωσμνα στν δα τι « φειλομνη στν Ππα ποταγ παιτε μι τυφλ συγκατθεσι τς ντιλψες μας», καθς κα σ' κενο τ λλο πφθεγμα το δρυτο τν ησουϊτν κατ τ ποο «γι ν χουμε τν λθεια, γι ν μν πσουμε στν πλνη, φελουμε πντα ν στηριζμαστε στ βασικ κα μετθετο ξωμα τι ατ πο βλπουμε ς σπρο εναι στν πραγματικτητα μαρο, ν μς λγει τι εναι μαρο εραρχα τς κκλησας». Μ' ατ τ φανατικ προκατληψι νας ερες το Τγματος το ησο μο μπιστεθηκε τν ξς σκψι του:
τ πο μο λτε, ναγνωρζω τι εναι λογικτατα κα ξστερα κα ληθιν. λλ μες ο ησουτες, κτς π τς τρες συνηθισμνες ποσχσεις, δνουμε κα μι τταρτη, κατ τν μρα τς κουρς μας. τταρτη ατ πσχεσις εναι πι οσιδης π τν πσχεσι τς γντητος, τς πακος κα τς κτημοσνης. Εναι πσχεσις τι θ ποτασσμαστε πλυτα στν Ππα. τσι, προτιμ ν πω στν κλασι μαζ μ τν Ππα, παρ στν Παρδεισο μ' λες σας τς λθειες.