"Ας δώσουμε τα χέρια εν αγάπη και αληθεία" στους Οικουμενιστές, π. Παύλε;

  Ἰσχυρὰ τὰ ἐπιχειρήματά τοῦ πατρὸς Παύλου Δημητρακόπουλου τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ γραφείου Πειραιῶς, κατὰ τῆς ἐνέργειας τοῦ Πάπα νὰ εὔχεται γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῆς ἐν Κολυμπαρίῳ Κρήτης Συνόδου. Ἐπίσης ἰσχυρὲς καὶ ὀρθὲς οἱ ἐπισημάνσεις του γιὰ τὶς κακόδοξες ἐνέργειες τῶν διοργανωτῶν τῆς Συνόδου.

   Τό πρόβλημά του, ὅμως, (ὅπως κι ὅλων τῶν ἀντιΟἰκουμενιστῶν) εἶναι, ὅτι συνεχῶς μᾶς ἀποκαλύπτουν τὰ λάθη καὶ τὶς κακοδοξίες τῶν Παπικῶν καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ κοινωνοῦν μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν! Οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο "κοινωνοῦν" συμπροσευχόμενοι μετὰ τῶν "ἀκοινωνήτων" παπικῶν, ἀλλὰ μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν ποὺ ἐφευρίσκουν, καὶ ἐκφέρουν καὶ δικές τους κακοδοξίες, καὶ τὶς ἐπισημοποιοῦν ἐν Συνόδῳ «ἵνα ἀρέσωσι τῷ στρατολογήσαντι Πάπᾳ»!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Ιουλίου 2016.

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

        Τις ημέρες που συγκλήθηκε και συνεδρίαζε η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος στην Κρήτη, παρατηρήσαμε ένα πρωτόγνωρο για την εκκλησιαστική μας ιστορία και παράδοση φαινόμενο: να εύχονται διακαώς οι αιρετικοί για την επιτυχία της! Είναι όπως αναφέραμε ένα φαινόμενο καινοφανές, το οποίο ουδέποτε στο παρελθόν επαναλήφθηκε. Στην ιστορία των Συνόδων της Εκκλησίας μας οι αιρετικοί ήταν απολογούμενοι και καταδικάζονταν οι κακοδοξίες τους. Γι’ αυτό και δεν γινόταν αυτές αποδεκτές από εκείνους. Έστω για παράδειγμα οι Μονοφυσίτες, οι οποίοι καταδικάστηκαν από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, δεν την αναγνώρισαν, όπως και τις κατοπινές Συνόδους και γι’ αυτό αποκαλούνται και «Αντιχαλκηδόνιοι».

     Στη Σύνοδο της Κρήτης γίναμε μάρτυρες αλγεινών φαινομένων. Κατ’ αρχήν της αφαιρέθηκε ο τίτλος της «Οικουμενικής Συνόδου» για το λόγο ότι δε μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτή «οι δυτικοί αδελφοί» μας, κατά τη ρήση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, δηλαδή των αιρετικών. Αλλά όμως όταν είχαν συγκληθεί οι Μεγάλες Σύνοδοι της Εκκλησίας μας υπήρχαν αιρετικές κοινότητες, όμως ουδέποτε η Εκκλησία διανοήθηκε να μην πραγματοποιήσει Σύνοδο ή να μην την ονομάσει

Να, που και η Μητρ. Πειραιώς ομιλεί για ...απομάκρυνση από τους αιρετικούς Οικουμενιστές!!!

Ποιός ο ρόλος των λαϊκών στα θέματα της πίστεως και των αιρέσεων; (Σχόλιο σε ομιλία αγιορείτου μοναχού)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 25η Φεβρουαρίου 2016.

    Σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας είχαμε αναφερθεί στην ομολογιακή διάσταση του Ορθοδόξου Μοναχισμού με αφορμή την σύγχρονη τάση που επικρατεί σήμερα να προβάλλεται και να τονίζεται μόνο η ασκητική του διάσταση και παραθέσαμε προς κατοχύρωση των θέσεών μας πλήθος παραδειγμάτων από τα συναξάρια των αγίων και την εκκλησιαστική ιστορία. Με τον παρόντα σχολιασμό μας θα προσπαθήσουμε με την Χάρη του Θεού να εξετάσουμε εν ολίγοις, αν αυτό το χρέος και το καθήκον που έχουν οι μοναχοί να ομολογούν την Ορθόδοξη πίστη και να επαγρυπνούν για την διαφύλαξή της αφορά μόνο τους μοναχούς, ή επεκτείνεται και στους λαϊκούς. Και εν πάση περιπτώσει, ποιός είναι ο ρόλος των λαϊκών στα θέματα της πίστεως και των αιρέσεων. Έχουν καθήκον και χρέος να επαγρυπνούν και αυτοί για την διαφύλαξη και προάσπιση της πίστεως, ή το καθήκον αυτό αφορά μόνον τους μοναχούς και τους κληρικούς.

    Αφορμή για το σχόλιό μας αυτό πήραμε από μια πρόσφατη ομιλία αγιορείτου, του Γέροντος π. Νίκωνος, μοναχού από την Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους, την οποία έδωσε στο Μάνχαϊμ της Γερμανίας, και η οποία δημοσιοποιήθηκε μέσω του παγκοσμίου δικτύου You Tube (https://www.youtube.com/watch?v=qD3nQDpHXwI). 

Εκτενή σχολιασμό στην παρά πάνω ομιλία έκανε ένας εκλεκτός και λόγιος κληρικός από την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ο πρωτοπρ. π. Νικόλαος Μανώλης, γνωστός για τους αντιαιρετικούς του αγώνες και ιδίως κατά του Οικουμενισμού, το ομολογιακό του φρόνημα, αλλά και τους διωγμούς τους οποίους αδίκως υφίσταται εξ’ αιτίας της αντιαιρετικής του δράσεως.  Ακούσαμε με προσοχή τα δύο βίντεο, 10 και 2ο που δημοσίευσε στο ιστολόγιο «Κατάνυξις», που αναφέρονται στην εν λόγω ομιλία του π. Νίκωνος και τον συγχαίρουμε για τις ευστοχότατες παρατηρήσεις, τις θεοφώτιστες απαντήσεις και σχολιασμούς του, τις οποίες δίδει στα λεγόμενα του π. Νίκωνος. Από την όλη ομιλία του αγιορείτου μοναχού θα περιοριστούμε να σχολιάσουμε, (με πολλή συντομία), μόνο το μέρος εκείνο της ομιλίας του, που αναφέρεται στο θέμα που μας απασχολεί.   

Λέγει ο π. Νίκων: «Τίποτα δεν θα κάνετε έξω απ’ την Εκκλησία. Θα ακολουθούμε την Εκκλησία. Να μη μας κοροϊδεύει ο διάβολος: ‘είναι αιρετικός ο Πατριάρχης, είναι αιρετικός ο Δεσπότης, είναι αιρετικός ο παπάς’». Ερωτούμε τον π. Νίκωνα: Οι κατά καιρούς διακηρύξεις του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου περί μιας και ταυτόχρονα διασπασμένης εκκλησίας είναι ορθόδοξες ή αιρετικές; Απηχούν την ορθόδοξη διδασκαλία περί εκκλησίας,  ή μια νέα αιρετική εκκλησιολογία; Οι πατέρες της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών που συνέταξαν το κείμενο με τίτλο «Η νέα εκκλησιολογία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου», το οποίο υπέγραψαν έξι επίσκοποι, καθηγητές Θεολογικών Σχολών, πλήθος ηγουμένων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών, άραγε πλανήθηκαν από τον διάβολο; Τους «κοροϊδεύει ο διάβολος»;

    Λέγει παρά κάτω: «Τον άνθρωπο που θέλει να σωθεί, ο Χριστός θα τον σώσει. Δεν θα χαθεί ο ταπεινός άνθρωπος από κανέναν παπά κι από κανέναν Δεσπότη κι από κανέναν Πατριάρχη κι από κανέναν αιρετικό κι από κανέναν δαίμονα». Πράγματι, ο Θεός θα σώσει τον ταπεινό. Αλλά δεν μας λες, π. Νίκων, πώς ο Θεός θα σώσει τον ταπεινό.

Θα τον σώσει, ενώ ακολουθεί τον αιρετικό παπά, ή δεσπότη, ή πατριάρχη, ή φεύγοντας μακριά από αυτόν; Το λέμε αυτό, διότι ο Χριστός μας απαγορεύει να ακολουθούμε τους αιρετικούς ποιμένες: «αλλοτρίω δε, [δηλαδή αιρετικά φρονούντα], ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού» (Ιω. 10,5).

      Δεν μας λες ακόμη, τι θα γίνει με τους άλλους, που δεν έχουν φθάσει ακόμη στην αληθινή ταπείνωση, που είναι και οι συντριπτικά περισσότεροι. Αυτοί δεν

ΕΝΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΦΑΝΟΥΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ «ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΜΟΥ», του Κων/νου Γεωργίτση

ΕΝΣΤΑΣΗ  ΚΑΤΑ  ΤΗΣ  ΝΕΟΦΑΝΟΥΣ

ΑΙΡΕΣΕΩΣ  ΤΟΥ  «ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΜΟΥ»,

ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΣΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΙΝ

ΤΗΣ  ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ  ΤΟΥ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ἀνασκευὴ τοῦ «Πορίσματος περὶ Ἀποτειχίσεως»

τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς

τοῦ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Λ. ΓΕΩΡΓΙΤΣΗ

-Δημοσιεύθηκε εἰς τὴν ἔγκριτον ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», (ἀρ. φ. 2049 τῆς 12 Δεκεμβρίου 2014), τὸ πόρισμα ἡμερίδας, τὴν ὁποία διοργάνωσε καὶ πραγματοποίησε ἡ Ἱ. Μητρόπολη Πειραιῶς, ἤ, ὅπως εἶναι γνωστὴ στὸ εὐρὺ κοινό, «Πειραϊκὴ Ἐκκλησία», τὴν Πέμπτη 27/11/2014.

- Τοῦτο τὸ πόρισμα, τὸ ὁποῖον δημοσιεύθηκε ὑπὸ τὸν τίτλο: «Πότε ἐπιτρέπεται ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου (ἀποτείχισις) ἑνὸς Ἐπισκόπου», ἀποτελεῖ -ὅπως θὰ ἀποδειχθῆ ἀπὸ τὴν, ἐν συνεχεία, ἀνασκευή του, ποὺ κρίνεται ἀναγκαία-, πρότυπον ἀναίσχυντης διαστροφῆς τῆς ἀλήθειας καὶ μνημεῖο ἀπαξιώσεως, ὑποβιβασμοῦ καὶ ἀνατροπῆς τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ καὶ ἡ διαχρονικὴ πράξη Αὐτῆς, ἡ σχετιζόμενη μὲ τὴν στάση Της ἔναντι τῶν, κατὰ καιρούς, ἀναφυομένων αἱρέσεων.

Παρέχεται δὲ στὸν ἀμερόληπτο καὶ ἀντικειμενικὸ μελετητή του, ἡ δυνατότητα νὰ ἐξάγει μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα τὸ συμπέρασμα, πὼς τοῦτο τὸ πόρισμα, (τὸ ὁποῖο, ὡς οἴκοθεν ἐξυπακούεται, ἀντικατοπτρίζει τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ στρεψόδικο πνεῦμα τῆς προαναφερθείσης ἡμερίδας), συμβάλλει:

- Α’). Στὴν ἀπαξιωτικὴ ὑποβάθμιση τῶν, ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἀγώνων τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι

(ἀγῶνες), διὰ μέσου μίας ὑποκειμενικῆς ἑρμηνευτικῆς προσέγγισης τοῦ ΙΕ΄(15ου) Ἱεροῦ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861μ.Χ.), βασισμένης σὲ σοφιστικὲς μεθόδους, χαρακτηρίζονται ἐμμέσως ὡς ἄκριτη καὶ ἄσκοπη ἐκδήλωση «φανατισμοῦ», ἂν καὶ παρεμπιπτόντως ἐπιβραβεύτηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. 

-Β’) Στὴν διαμόρφωση μίας νέας ἀντορθοδόξου «μεταπατερικῆς ἐκκλησιολογίας, ἀντιτασσομένης στὴν διαχρονικὴ στάση τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας, ἀπέναντι στὶς ποικίλες αἱρέσεις.

-Γ’) Στὴν ἀντορθόδοξη αὐτονόμηση ἀπὸ τὴν παγιωθεῖσα, ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων,

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς: Σκέψεις για την Ημερίδα της Μητροπ. Πειραιώς και η προϊστορία της

Α΄ Μέρος

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η

 

Εἶναι γνωστό ὅτι προσφάτως πραγματοποιήθηκε ἡ πολυσυζητημένη Ἡμερίδα μέ τό ὡς ἄνω θέμα, ἡ ὁποία κατά βάσιν ἀφοροῦσε τήν δογματική καί ἐκκλησιολογική στάσι καί θέσι τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ αἱρέσεως, ἡ ὁποία στίς ἡμέρες μας σηματοδοτεῖ τήν στάσι τῶν Ὀρθοδόξων στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ παροῦσα μικρά προσωπική ἀποτίμησις αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, εἰς τήν ὁποία ἤμουν παρών, θά χωρισθῆ στίς ἑξῆς ἑνότητες:

1. Γενική κριτική τῆς ἐν λόγῳ Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως καί διεξαγωγῆς της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι πού εἶχε στό ἀκροατήριο.

2. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς μέ θέμα: «Ἡ ἀποτείχιση ὑπό τό φῶς τῆς ζωῆς καί τῶν ἀγώνων τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου», τόν ὁποῖο (ὅσιο Θεόδωρο) ἐπισταμένα ἔχω μελετήσει προσωπικά κι ἔχω δημοσιεύσει βιβλία, ἄρθρα καί μελέτες σχετικά μέ τήν προσωπικότητα καί τή στάσι του.

3. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ π. Βασιλείου Παπαδάκη, καθηγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς Ἁγ. Ἀναστασίας στήν Κρήτη, μέ θέμα: «Ἡ Διακοπή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κοινωνίας σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία».

4. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Φωτόπουλου, μέ θέμα: «Ἀκοινωνησία καί ἀποτείχιση σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία καί τόν βίο τῶν ἁγίων Πατέρων».

5. Κριτική τῆς συζητήσεως ἡ ὁποία ἐπακολούθησε καί κατά τήν ὁποία ἀπεδείχθη ὅτι ὄχι μόνον δέν ἀνέπαυσαν οἱ ὁμιλητές – εἰσηγητές οὐδένα ἀκροατή τῆς Ἡμερίδος, ἀλλά ἀπεναντίας ἐξοργίστηκαν ἅπαντες ἐξαιτίας τοῦ προσχηματισμένου καί σκοπίμου τρόπου διεξαγωγῆς της.

6. Συμπεράσματα διά τήν πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν εἰς τό προσεχές καί ἀπώτερο μέλλον, βάσει τῶν εἰσηγήσεων τῆς Ἡμερίδος, ἐφ’ ὅσον αὐτές ὁριοθετοῦν τίς θέσεις ὅλων τῶν ἡγετῶν τοῦ Ἀντιοικουμενισμοῦ.

Θεωρῶ ὡς εὐλογία Θεοῦ τήν διεξαγωγή αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, διότι προσδιώρισε καί διεκήρυξε κατά τόν πλέον ἐπίσημο τρόπο τήν γραμμή καί πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν, τά ἐρείσματα καί ἐπιχειρήματά των καί, κατά τό δή λεγόμενο, ἀπεκάλυψε «πολλῶν καρδιῶν διαλογισμούς» πρός γνῶσιν καί ἐγρήγορσι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν ὄψει τῶν ἐπερχομένων δεινῶν.

1. Γενική κριτική τῆς Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως καί διεξαγωγῆς της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι τήν ὁποία εἶχε στό ἀκροατήριο.

Διά νά κατανοηθῆ τό πλαίσιο καί ἡ ἀνάγκη τῆς διεξαγωγῆς αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος πρέπει περιληπτικά νά ἀναφερθοῦν τά ἑξῆς ἱστορικά στοιχεῖα.

Τό 2012 ἐξέδωσα ἕνα μικρό βιβλίο μέ τίτλο «Ἡ Διαχρονική Συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιά τό Ὑποχρεωτικό τοῦ 15^ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου περί Διακοπῆς Μνημονεύσεως Ἐπισκόπου Κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν». Εἰς αὐτό προσπάθησα νά ἀποδείξω ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί ἡ διδασκαλία ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἁγίων διδάσκουν τήν ἐκκλησιαστική ἀπομάκρυνσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες καί Ἐπισκόπους, ἐφ’ ὅσον αὐτοί διακηρύσσουν μέ λόγια καί ἔργα, καί δή συνοδικῶς, κάτι ἀντίθετο (αἱρετικό) ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς καί τήν ἰσόκυρο μέ αὐτήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων.

Στό τέλος τοῦ αὐτοῦ ἔτους (2012) τό λεγόμενο Γραφεῖο  ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐξέδωσε μία κριτική μελέτη  ἑξῆντα (60) περίπου σελίδων μέ τίτλο: «15^ος Κανών Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί Ἀποτείχισις. Κριτική μελέτη στό σύγγραμμα τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Μοναχοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο “Ἡ Διαχρονική Συμφωνία... ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν“».

Εἰς αὐτήν τήν μελέτη οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ ὡς ἄνω Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων προσπάθησαν νά ἀποδείξουν ὅτι ἡ διαχρονική πορεία τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ αἱρέσεως δέν εἶναι ἡ ἀποτείχισις καί ἀπομάκρυνσις ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες κι Ἐπισκόπους, ἀλλά ἀντιθέτως ἡ παραμονή, ἐνσωμάτωσις καί συνοδοιπορία  ἐκκλησιαστικῶς μέ αὐτούς, μέχρι νά καταδικασθοῦν αὐτοί καί, μάλιστα, ὀνομαστικῶς ἀπό τή Σύνοδο, ἡ ἀναγνώρισίς των εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, ἡ μνημόνευσίς των κατά τήν  Θ. Λειτουργία κλπ.

Εἰς αὐτήν τήν μελέτη τῶν ὑπευθύνων τοῦ Γραφείου αὐτοῦ ἀπάντησα καθηκόντως μέ νεώτερη μελέτη μου, ἀναιρώντας διεξοδικῶς ὅλα τά ἐπιχειρήματά των,

Λεχθέντα και πραχθέντα κατά την επίσημη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου του Α΄στην θρονική εορτή του Φαναρίου (30.11.2014).

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 15η Δεκεμβρίου 2014.

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΤΟΥ Α΄ ΣΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ (30.11.2014).

Θλίψη, οδύνη αλλά και αγανάκτηση προκάλεσαν στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της τοπικής μας Εκκλησίας τα όσα απαράδεκτα ελέχθησαν και επράχθησαν, για μια ακόμη φορά κατά το διήμερο της επισήμου επισκέψεως του αιρεσιάρχη Πάπα κ. Φραγκίσκου του Α΄, κατά την «θρονική εορτή» του Φαναρίου στις 30.11.2014. Δεχθήκαμε πολλές διαμαρτυρίες ευσεβών χριστιανών και ερωτήματα και δώσαμε απαντήσεις, τις οποίες θεωρήσαμε αναγκαίο να δημοσιεύσουμε  στην παρούσα ανακοίνωσή μας με σκοπό την ενημέρωσή του πιστού λαού του Θεού, τον επιστηριγμό του στην αλήθεια της Ορθοδοξίας και την προφύλαξή του από την αίρεση και από αυτούς, που την εκφράζουν και την προωθούν.

      Στο Φανάρι, σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε, ότι επανελήφθη το ίδιο τυπικό και οι ίδιες τελετουργικές φιέστες, που έλαβαν χώρα κατά την επίσκεψη του πρώην και νυν «επιτίμου» Πάπα Βενεδίκτου του ΙΣΤ΄ στο Φανάρι το 2006. Είχαμε δηλαδή και τώρα,όπως και τότε, μια πανηγυρική υποδοχή ενός αιρεσιάρχου ωσάν να ήταν Ορθόδοξος επίσκοπος. Ο Πάπας προσφωνήθηκε ως «αγιώτατος» και ως κανονικός επίσκοπος Ρώμης, εψάλη προς τιμήν του ένα κατάπτυστο «τροπάριο»

Μητρόπολη Πειραιώς: Αρχή ωδίνων η παραχώρηση χριστιανικού ναού για μουσουλμανική λατρεία!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Δεκεμβρίου 2014.

 

ΑΡΧΗ ΩΔΙΝΩΝ Η ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΓΙΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

 

      Ο Οικουμενισμός έχει αλώσει πολύ περισσότερο τον κόσμο, απ’ ότι φανταζόμαστε. Ιδιαίτερα έχει αλώσει την δυτική «χριστιανοσύνη», η οποία, αποκομμένη από τη Χάρη του Θεού και τη γνήσια πνευματικότητα, η οποία βιώνεται μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, ολισθαίνει από πτώσεως εις πτώσιν. Η πλάνη γίνεται το ισχυρό εφαλτήριο για την υιοθέτηση και άλλων πλανών, ώστε η αίρεση να γίνεται παναίρεση.

      Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε  από ένα μείζονος σημασίας γεγονός, που συνέβη πριν λίγο καιρό στις Η.Π.Α. και το οποίο θα σηματοδοτήσει ένα νέο σκηνικό στον τομέα του πανθρησκειακού οράματος της «Νέας Υδροχοϊκής Εποχής». 

Ο έγκριτος και διακεκριμένος δημοσιογράφος - τουρκολόγος και ομολογητής της Ορθοδοξίας κ. Ν. Χειλαδάκης αποκάλυψε ένα πρωτοφανές συμβάν, στις 14 Νοεμβρίου ε. ε. Παραχωρήθηκε ο Καθεδρικός Ναός της Ουάσιγκτον στους μουσουλμάνους να τελέσουν δική τους λατρεία! Μεταξύ των άλλων έγραψε και τα εξής: «Η παγκοσμιοποίηση και η πανθρησκεία σε όλο της το μεγαλείο! Μέσα στον καθεδρικό, υποτίθεται χριστιανικό ναό της αμερικανικής πρωτεύουσας, στην Ουάσιγκτον, πριν από λίγες μέρες μουσουλμάνοι τέλεσαν την μουσουλμανική προσευχή της Παρασκευής, (Cuma), γνωστή ως namaz, για πρώτη φορά στην ιστορία του ναού και για πρώτη φορά σε ναό που δεν έχει καμία σχέση με την θρησκεία του Ισλάμ καθώς έχει κτιστεί για την χριστιανική λατρεία. […] Μερικές εκατοντάδες μουσουλμάνοι των Ηνωμένων Πολιτειών συγκεντρώθηκαν εκεί για να προσευχηθούν στον Αλλάχ και στον προφήτη τους τον Μωάμεθ. […] Για το ιστορικό αυτό γεγονός εξέφρασε την απόλυτη ικανοποίησή του ο πρόεδρος του ιδρύματος, “Σύνδεσμοι Αμερικανικού Ισλάμ”, (CAIR), Rulla Allouch, ο οποίος σε δήλωσή του τόνισε πως σήμερα επιτεύχθηκε άλλο ένα βήμα προσέγγισης μουσουλμάνων και χριστιανών και πρόσθεσε ότι οι προσπάθειες αυτές θα συνεχιστούν για την προσέγγιση και με άλλες θρησκείες, όπως ο βουδισμός και ο ινδουισμός που στις Η.Π.Α. έχουν αρκετούς οπαδούς, με τους οποίους υπάρχει συνεχής διάλογος με τους μουσουλμάνους των Η.Π.Α.».

      Θεωρούμε το γεγονός αυτό μια πολύ καλά ενορχηστρωμένη ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ στις Η.Π.Α. υπάρχουν χιλιάδες τζαμιά, εν τούτοις τους παραχωρήθηκε ο καθεδρικός χριστιανικός ναός της πόλεως να κάμουν την τελετή τους. Επίσης έχει σημασία, ότι δεν τους παραχωρήθηκε κάποιος άλλος ναός, αλλά ο καθεδρικός. Αν διαβάσουμε με προσοχή τις δηλώσεις του μουσουλμάνου αξιωματούχου, προέδρου του ιδρύματος, «Σύνδεσμοι Αμερικανικού Ισλάμ», μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός. Πρόκειται για την «προσέγγιση μουσουλμάνων και χριστιανών». Μ’ άλλα λόγια το γεγονός εντάσσεται στα πλαίσια του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, ο οποίος εργάζεται πυρετωδώς τα τελευταία χρόνια να «φέρει κοντά» τις θρησκείες του κόσμου, με απώτερο σκοπό την ένωσή τους και τη δημιουργία της δαιμονικής Πανθρησκείας.

      Ως γνωστόν βασικό δόγμα του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού είναι ότι η αλήθεια δεν υπάρχει πουθενά αυτούσια και κατ’ αποκλειστικότητα, αλλά είναι διεσπαρμένη στις διάφορες πίστεις και θρησκείες. Με τη συνένωση των επί μέρους πίστεων, θα μπορέσουν οι άνθρωποι να γνωρίσουν την καθολική αλήθεια! Πρωτοπόρος σε αυτή την προσπάθεια της προσέγγισης είναι ο Παπισμός, ο οποίος ήδη κατά την Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965), με την γνωστή Συνοδική Εγκύκλιο Nostra Aetate, επιχειρεί  το πρώτο επίσημο άνοιγμα προς τις άλλες θρησκείες, όπου διακηρύσσεται: «Με εκτίμηση ατενίζει η Εκκλησία και τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι λατρεύουν τον ένα και μοναδικό Θεό τον ζώντα… τον εύσπλαχνο και παντοδύναμο, τον δημιουργό ουρανού και γης, που μίλησε στους ανθρώπους».

      Στο ίδιο «μήκος κύματος» κινούνται και οι πολυάριθμες παραφυάδες του Προτεσταντισμού, οι οποίες, αφού υποβίβασαν την Εκκλησία σε «ατομική θρησκευτικότητα», βλέπουν με συμπάθεια τους πιστούς των άλλων θρησκειών και αποζητούν την κοινωνία μαζί τους. Έστω για παράδειγμα οι λεγόμενοι «χριστιανοί σιωνιστές», οι οποίοι έχουν αποθεώσει κυριολεκτικά την ιουδαϊκή θρησκεία. Ο διάλογος και η προσέγγιση με τις δύο άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ, (για τις οποίες έγινε γενικά παραδεκτό, ότι πιστεύουν στον ίδιο Θεό), θεωρήθηκε ως έκφραση αγάπης, ως «αγαπητική έξοδος» προς τον πλησίον προς μετάδοση του μηνύματος της χριστιανικής πίστεως. Θεωρήθηκε ακόμη ως μία αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση του θρησκευτικού και ιδιαίτερα του ισλαμικού φανατισμού, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, των ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν την ανθρωπότητα, την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία  των θρησκειών στις σύγχρονες πολυθρησκευτικές κοινωνίες και την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών. Στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετεί και προωθεί τα σκοτεινά σχέδια  της Νέας Εποχής, την ομογενοποίηση όλων των θρησκειών, προκειμένου έτσι να οικοδομηθεί το νέο θρησκευτικό μοντέλο της πανθρησκείας του Αντιχρίστου.

      Το τραγικό είναι ότι στις διάφορες διαθρησκειακές συναντήσεις συμμετέχουν και ορθόδοξοι κληρικοί και θεολόγοι, όπως λ. χ. στις συναντήσεις της Ασίζης. Το δε ακόμη χειρότερο είναι, ότι συχνά λαμβάνουν μέρος σε συμπροσευχές με τους αλλόθρησκους.

     Κλασικό παράδειγμα η συμπροσευχή για «τη σωτηρία του πλανήτη» στην Γροιλανδία το 2007, ενώπιον ειδώλου – σφαίρας της γης, Άλλο παράδειγμα, τα κοινά με τους μουσουλμάνους δείπνα «seftar», κατά την «νηστεία» του Ραμαζανιού.

    Επίσης η προσφορά ως δώρου «του Κορανίου», το οποίο μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως «άγιο», η  ανοικοδόμηση διαθρησκειακού ναού στο Βερολίνο, το άναμμα της «επτάφωτης λυχνίας» στις ιουδαϊκές συναγωγές, κ.α.

   Ο Διαθρησκευτικός Οικουμενισμός είναι το τρίτο σκέλος της παγκοσμιοποίησης, ο οποίος θέλει να δημιουργήσει την παγκόσμια θρησκεία για την παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα. Στην ουσία όμως θέλει να εξαφανίσει τον Χριστιανισμό μέσα σε αυτή την διαθρησκειακή χοάνη και κυρίως την Ορθοδοξία μας, την γνήσια και ανόθευτη μορφή του Χριστιανισμού, η οποία αποτελεί την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την αληθινή Εκκλησία του Χριστού.

       Περαίνοντας, θεωρούμε ότι το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός είναι η αρχή για ακόμη «τολμηρότερα» ανοίγματα προς το «πλησίασμα» και εν τέλει την ένωση των θρησκειών του κόσμου.

      Καλούμε τους πιστούς της τοπικής μας Εκκλησίας να μη δίνουν σημασία σε αυτά τα ολέθρια διδάγματα και να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι η Αγία μας Εκκλησία δεν είναι θρησκεία, πολλώ δε μάλλον όμοια με τις θρησκείες του κόσμου και ως εκ τούτου ουδεμία ανάγκη έχει να κοινωνεί με αυτές και το χειρότερο, να προσβλέπει στην ένωση μ’ αυτές!

Εκ του Γραφείου επι των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

 

Δείτε και: -Νίκος Χειλαδάκης,Στον καθεδρικό ναό της Ουάσιγκτον μουσουλμανική τελετή

Πηγή: "Ἀκτίνες"

ΗΜΕΡΙΔΑ άπὸ τὴν Μητρόπολη πειραιῶς: "15ος ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ". Μερικὲς σκέψεις, πού είθε να διαψευστούν και το... "βατραχάκι".

Ἡ Ἱ. Μητρόπολις Πειραιῶς ἀνακοίνωσε ὅτι πραγματοποιεῖ στὶς 27 Νοεμβρίου 2014 στὸν Πειραιᾶ Θεολογικὴ Ἡμερίδα μὲ θέμα: «15ος Κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καὶ διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας».

1. Ἡ Ἡμερίδα πραγματοποιεῖται δύο (2) ἡμέρες πρὶν ἐπισκεφτεῖ ὁ Πάπας τὸ Φανάρι!

2. Ἕνας  (ὁ πρῶτος)  ἀπὸ τοὺς εἰσηγητὲς θὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος ἔχει πάρει θέση σαφῆ περὶ τῆς Ἀποτειχίσεως (δηλαδὴ εἶναι «κατά»). Τοῦτο μᾶς κάνει νὰ ὑποθέτουμε ὅτι θὰ ὑποστηρίξει τὶς ἴδιες θέσεις καὶ θὰ προσπαθήσει νὰ τὶς κατοχυρώσει, ἐφ’ ὅσον ἐν τῷ μεταξὺ δὲν ἔχει δηλώσει κάποια ἀναθεώρηση/διαφοροποίηση τῶν θέσεών του αὐτῶν. Αὐτὴ ἡ ὑπόθεση ἐνισχύεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι

α) Δὲν θὰ εἶναι ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς εἰσηγητὴς στὴν Ἡμερίδα, μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιλάγησαν διὰ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ τύπου οἱ διαφορετικὲς θέσεις [τὸν κάλεσε πρὶν δυὸ χρόνια σὲ μιὰ ἄνιση συζητηση (μόνος ἐναντίον ὅλων) καὶ ὅταν ἔθεσε ὅρους ἰσότητος, τὸν ἀπέκλεισε ἀπὸ τὴν συζήτηση, ματαιώνοντας τότε τὴν Ἡμερίδα!].

β) Ἀντίθετα κάλεσε τώρα νέους ὁμιλητές, ἀφοῦ τότε ἀρνήθηκαν νὰ εἶναι εἰσηγητὲς ὀ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς καὶ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης. Καὶ πῶς νὰ ἐδέχετο ὁ π. Θεόδωρος νὰ κάνει Εἰσήγηση, ἀφοῦ εἶχε πάρει θέση πολλάκις ὑπὲρ τῆς ἀποτειχίσεως; Τῶν δύο νέων εἰσηγητῶν εἶναι γνωστὲς οἱ θέσεις· ὁ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς μάλιστα ἔχει διατυπώσει τὶς ἀντιπατερικὲς θέσεις του περὶ τῆς ἀποτειχίσεως καὶ σὲ βιβλίο, ἔχουν δὲ ἀνατραπεῖ  ἀπὸ πληθῶρα ἄρθρων καὶ βιβλίων τοῦ π. Εὐθυμίου!

3. Ὁ Πειραιῶς, ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἀναφερθεῖ στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὸ Φανάρι, εἴτε αὐτοβούλως, εἴτε ἐρωτηθεὶς ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο.

Νὰ μαντέψουμε τὴν σκοπιμότητα τῆς διενέργειας αὐτῆς τῆς Ἡμερίδας καὶ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ θὰ δοθοῦν;

Ἐφ’ ὅσον ἡ διπλωματία «Βατικανοῦ-Φαναρίου Α.Ε.» δὲν θὰ εἶναι ἀνόητοι νὰ προκαλέσουν τόσο πολὺ τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς ξεσηκώσουν (μᾶλλον θὰ ἀρκεστοῦν σὲ σημαντικὲς μέν, ἀλλὰ λεκτικὲς διακηρύξεις), ἡ ἀπάντηση τῆς Ἡμερίδος θὰ εἶναι ὅτι, 

ἐφ’ ὅσον δὲν ὑπάρξει «κοινὸ ποτήριο» (ποὺ ὁ Πειραιῶς θεωρεῖ ὡς τὸ κόκκινο σημεῖο), δὲν διακόπτουμε τὸ Μνημόσυνο τῶν Οἰκουμενιστῶν· συνεχίζουμε, λοιπόν, νὰ κοινωνοῦμε μὲ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ ὅσους κοινωνοῦν μαζί τους, καὶ ἐπίσης, συνεχίζουμε τὸν χαρτοπόλεμο τῶν Ἀνακοινώσεων, τῶν Ἡμερίδων καὶ τῶν θεωρητικῶν «Ὁμολογιῶν Πίστεως», ἀλλὰ προδοσιῶν πράξεως!!!

Καὶ ἀναρωτιόμαστε: ποιά θὰ εἶναι ἡ ἀξία τῆς Ἡμερίδας χωρὶς διάλογο καὶ ἀντίλογο;

Εἴτε συνειδητά, εἴτε σκοπίμως, θὰ ἱκανοποιήσει μὲν τοὺς πιστοὺς (κι ἔτσι θὰ ἐκτονωθεῖ ἡ συσσωρευμένη ἀντίδραση) καὶ θὰ περάσει τὸ μήνυμα ὅτι ὁ «γενναῖος» καὶ «λέων» μητροπολίτης Πειραιῶς τὰ βάζει μὲ τὸ Φανάρι, δυὸ μέρες πρὶν τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα. Ταυτόχρονα, ὅμως, θὰ ἐπιτρέψει στὴν διπλωματία «Βατικανοῦ-Φαναρίου Α.Ε.» νὰ κάνει ἕνα ἀκόμα βῆμα ἐπιβολῆς τῆς Ἑνώσεως ὑπὸ τὸν Πάπα, δυναμώνοντας λίγο ἀκόμα τὴν φωτιά, σύμφωνα μὲ τὸ γνωστὸ παράδειγμα μὲ τὸ «βατραχάκι» ποὺ στὴν συνέεια ξαναδημοσιεύουμε!

(Τὸ ἐκπληκτικῆς ὁμοιότητας παράδειγμα ἀπό ἐδῶ).

Η ΧΥΤΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΒΡΑΖΕΙ.  ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ;

ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ, Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΚΑΙ  Ο  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

"Τὸ βατραχάκι" εἶναι ἕνα θαυμάσιο κείμενο τοῦ  συγγραφέα καὶ φιλοσόφου Olivier Clerc περιγράφει κατὰ τραγικὸ τρόπο τὴν σύγχρονη κατάσταση ποὺ βιώνουμε ὡς Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Διαβάζοντάς το, κάναμε κάποιες σκέψεις, καταγράψαμε κάποιες ἀναλογίες καὶ προχωρήσαμε σὲ κάποιους συνειρμούς. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες πιστεύουμε πὼς θὰ βροῦν καλύτερες ἀναλογίες καὶ συνειρμούς.... Ἐμεῖς παραθέτουμε τοὺς δικούς μας.

Παρουσιάζουμε πρῶτα «μὲ λίγα λόγια» Τὸ βατραχάκι τοῦ Olivier Clerc:

«Ἕνα βατραχάκι κολυμποῦσε ἀμέριμνο σὲ μία χύτρα μὲ δροσερὸ νερό. Οἱ παρατηρητὲς ἀνάψαν μία χαμηλὴ φωτιὰ κάτω ἀπὸ τὴ χύτρα. Ἡ θερμοκρασία τοῦ νεροῦ ἀνέβαινε ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ 25..26..27....35 βαθμοί. Τὸ βατραχάκι ἔνοιωθε μία μικρὴ διαφορά, ἀλλὰ αἰσθανόταν ἀκόμα σχετικὰ ἄνετα. 40-45, μία μικρὴ δυσφορία, ἀλλὰ τίποτε τὸ ἀνησυχητικὸ δὲν περνοῦσε ἀπὸ τὸ μυαλό του, μόνο που αἰσθανόταν λίγο κουρασμένο. 50 βαθμοὶ καὶ ἡ ἐνόχληση ἦταν πιὰ μεγάλη, ἀλλὰ

Οι δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στο Σουφλί και ο μύθος του χταποδιού

Ἄλλη μιὰ «ἐπίθεση» τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς ἐναντίον τοῦ Πατριάρχη, εἴδαμε νὰ δημοσιεύεται στὸ ἱστολόγιο "Ἀκτίνες". Τὸ ἄρθρο ἀναφέρεται στὶς τελευταῖες διαβεβαιώσεις τοῦ Πατριάρχη ὅτι «ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε, ούτε προδώσαμε κάτι μέχρι σήμερα από την ορθόδοξη πίστη μας με τους διαλόγους και τις επαφές και ούτε πρόκειται να το κάνουμε στο μέλλον».

• Ἀλήθεια, ἐκεῖ στὸν Πειραιᾶ (οἱ τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Μητροπόλεως), δὲν κατάλαβαν ὅτι κάθε φορὰ ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν προδοσία τῆς Πίστεως καὶ τὰ αἱρετικῶς "Πραχθέντα καὶ Λεχθέντα" τοῦ Πατριάρχη, δὲν ἐκθέτουν κατὰ κύριο λόγο τὸν Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος δὲν φοβᾶται τὸν Ἰντερνετικὸ πόλεμο (ἢ ἀλλιῶς χαρτοπόλεμο), ἀλλὰ ἐκθέτουν τοὺς ἑαυτούς τους, οἱ ὁποῖοι, παρὰ τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση, Μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μὲ ἕνα τόσο αὐτοπόδεικτα αἱρετικό;

• Καὶ ἡ κατάληξη τοῦ ἄρθρου τους, πόσο σχέση ἔχει μὲ τὴν ἀλήθεια; Ἡ πίστη τοῦ λαοῦ καθημερινὰ ἀλλοιώνεται, ὁ λαὸς ὑποδέχεται καὶ ἀποδέχεται (μὲ τὴν παρότρυνση τῶν Ποιμένων) ὅλο καὶ περισσότερους αἱρετικοὺς Πατριάρχες καὶ τὶς εὐλογίες τους, καὶ αὐτοὶ φαντασιώνονται τὸν λαὸ «εὐαισθητοποιημένο καὶ ἐπαγρυπνοῦντα»!

• Κι αὐτὴ τὴν ἐμμονὴ στὴν αἱρετικὴ κακοδοξία τοῦ κ. Σεραφείμ, πὼς ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπιτρέπεται μὀνο ὅταν «φτάσουν στο κοινό ποτήριο» γιατί τὴν ἐπαναλαμβάνουν; Δὲν καταλαβαίνουν πὼς ἐκθέτουν τὸν προϊστάμενό τους;

"Πατερικὴ Παράδοση"

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η Σεπτεμβρίου 2014

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΟ ΣΟΥΦΛΙ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΧΤΑΠΟΔΙΟΥ

   Αναγνώσαμε στην εκκλησιαστική ειδησεογραφία την πρόσφατη επίσκεψη τουΠαναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στο Σουφλί και τις δηλώσεις του κατ’ αυτήν. Ιδιαίτερα μας εντυπωσίασε η  διαβεβαίωσή του προς την αντιπροσωπεία του Αγίου Όρους και δι’ αυτής προς τον πιστό λαό του Θεού, ότι «ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε, ούτε προδώσαμε κάτι μέχρι σήμερα από την ορθόδοξη πίστη μας με τους διαλόγους και τις επαφές και ούτε πρόκειται να το κάνουμε στο μέλλον», με την οποία εδήλωσε ότι στους δε μέχρι τώρα γενομένους διαλόγους με τους ετεροδόξους ουδεμία προδοσία της πίστεως έγινε, ούτε θα γίνει στο μέλλον.

     Καθώς διαβάζαμε τις παρά πάνω δηλώσεις, μας ήρθε στο νού «ο μύθος του χταποδιού» του αείμνηστου Φώτη Κόντογλου, με κάποια παραλλαγή, βέβαια,προσαρμοσμένη στα δεδομένα της σύγχρονης εκκλησιαστικής πραγματικότητος: Καθόταν το χταποδάκι με την μητέρα του την χταπόδα στον πάτο της θάλασσας. Κάποια στιγμή το χταποδάκι πιάστηκε στο αγγίστρι του ψαρά και άρχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω. -«Με πιάσανε μάνα!», φωνάζει το χταποδάκι τη μάνα του.- «Μη φοβάσαι παιδί μου, ουδένα κίνδυνο διατρέχεις», του αποκρίνεται η μάνα. Το χταποδάκι φωνάζει πάλι: -«Με βγάλανε απ’ το νερό μάνα!». -«Μη φοβάσαι παιδί μου, ουδένα κίνδυνο διατρέχεις», του αποκρίνεται πάλι η μάνα. – «Με κόβουνε με το μαχαίρι μάνα!». -«Μη φοβάσαι παιδί μου, ουδένα κίνδυνο διατρέχεις». –«Με βράζουνε στο τσουκάλι μάνα!». -«Μη φοβάσαι παιδί μου,ουδένα κίνδυνο διατρέχεις». – «Με τρώνε μάνα!». – «Αχ παιδί μου τώρα σ’ έχασα».

      Η εφαρμογή του μύθου στη σύγχρονη εκκλησιαστική πραγματικότητα είναι προφανής: Μετά την άρση των Αναθεμάτων το 1965, (όπου στο Γαλλικό κείμενο της Ρωμαιοκαθολικής πλευράς αναφέρονται ως Άρσις της Ακοινωνησίας!!), ξεσηκώθηκε το άγιον Όρος, άγιοι και θεοφόροι Πατέρες (όπως ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ο άγιος γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος κ.α.),ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι, ο πιστός λαός του Θεού, διαμαρτυρόμενοι για όσα απαράδεκτα έγιναν. Ωστόσο το Φανάρι έσπευσε να καθησυχάσει τους πάντες: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε». Στη συνέχεια το κακό προχώρησε ακόμη περισσότερο. Φθάσαμε στις συμφωνίες του Μπαλαμάντ. Και πάλι οι πάντες ξεσηκώθηκαν. Θύελλα διαμαρτυριών ξέσπασε από παντού, (άγιον Όρος, κ.λ.π.). Και πάλι το Φανάρι απήντησε:  Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε».Μετά το Μπαλαμάντ ήρθε το Πόρτο Αλέγκρε. Και πάλι το Φανάρι: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε». Μετά το Πόρτο Αλέγκρε ήλθε η Ραβέννα. Και πάλι το Φανάρι: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε». Μετά την Ραβέννα η προσφορά του Κορανίου από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο ως αναμνηστικό δώρο στον πρόεδρο της Κόκα Κόλα κ. Μουχτάρ, αλλά και η επίσκεψή του στην Εβραϊκή Συναγωγή της Νέας Υόρκης. Και πάλι το Φανάρι: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε». Στη συνέχεια το Πουσάν της Νοτίου Κορέας τον περασμένο Νοέμβριο. Και πάλι το Φανάρι: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε».Τέλος μετά το Πουσάν η δήλωση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου στο Σουφλί: «ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε, ούτε προδώσαμε κάτι μέχρι σήμερα από την ορθόδοξη πίστη μας με τους διαλόγους και τις επαφές και ούτε πρόκειται να το κάνουμε στο μέλλον». Καθόλου δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε, αν στο προσεχές μέλλον, στην μέλλουσα να συνέλθει Πανορθόδοξο Σύνοδο του 2016, όχι μόνον δεν προχωρήσουν στην καταδίκη του Οικουμενισμού, αλλά στην πλήρη  νομιμοποίησή του. Οπότε και πάλι θα ακουσθεί το ίδιο moto: Μη φοβάστε,«ουδένα κίνδυνο διατρέχουμε».Καθόλου απίθανο να φθάσουν και στο κοινό ποτήριο με τους Ρωμαιοκαθολικούς και στην πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία με τους Προτεστάντες. Στην περίπτωση αυτή καλό θα είναι να βρουν κάποιο άλλο σύνθημα για να πείσουν τους αφελείς, γιατί αυτό ως χιλιοειπωμένο δεν θα «πιάνει» πλέον.

Ειλικρινά πιστεύουν ότι με τέτοιου είδους δηλώσεις θα πείσουν τον πιστό λαό του Θεού; Ο πιστός λαός του Θεού έχει ήδη ευαισθητοποιηθεί απέναντι στην αίρεση και επαγρυπνεί στην διαφύλαξη της πίστεως. Ας δοκιμάσουν να φθάσουν στο κοινό ποτήριο και θα το δουν στην πράξη!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών